Bu çalışma Vincent Barnett'in Rus İktisadi Düşünce Tarihi kitabını incelemektedir.
本研究分析了 Vincent Barnett 的《俄罗斯经济思想史》。
{"title":"Rus İktisadi Düşünce Tarihi. Vincent Barnett, çev. Yılmaz Aksu, Albaraka Yayınları,2022, 249s.","authors":"Erdal Bi̇lgi̇ç","doi":"10.33630/ausbf.1235500","DOIUrl":"https://doi.org/10.33630/ausbf.1235500","url":null,"abstract":"Bu çalışma Vincent Barnett'in Rus İktisadi Düşünce Tarihi kitabını incelemektedir.","PeriodicalId":213629,"journal":{"name":"Ankara Üniversitesi SBF Dergisi","volume":"70 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-10-24","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"139314694","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Avrupa Birliği'nin (AB) demokrasi yardımı politikalarına rağmen, Balkanlar'da demokratikleşmeye ilişkin yaygın beklentilerin tersine bir gelişme yaşanmasının nedeni nedir? Mevcut literatürde AB’nin genişleme politikasının Balkanlar’daki demokratikleşme sürecini desteklediği, ancak AB’nin demokrasi yardımı politikalarının sonucunun, bölgede ülkelerinin iç özellikleri tarafından belirlendiği görüşü öne çıkmaktadır. Bununla beraber son araştırmalar AB’nin demokrasi yardımı politikalarının sınırlılıklarına dikkat çekmişlerdir. Bu makale, Arnavutluk gibi literatürde ihmal edilmiş bir örneğe odaklanarak bu eleştirel literatüre katkıda bulunmayı amaçlamaktadır. Makale, eleştirel ekonomi politik bir bakışla AB'nin demokrasiye yardım politikalarının Arnavutluk örneğinde demokratikleşme sürecini nasıl etkilediğini incelemektedir. Makalenin temel savı, AB’nin Balkanlar’daki demokrasi yardım politikalarının, bölgede teşvik ettiği neoliberal model tarafından kısıtlandığıdır. Makale, AB’nin desteklediği neoliberal birikim stratejisinin demokratikleşme sürecini kısıtladığı varsayımdan hareketle, Arnavutluk’taki devlet-toplum-piyasa ilişkisinin, uluslararası kurum ve aktörlerin neoliberal öncelikleri kapsamında nasıl şekillendirildiğini göstermektedir. Makale, AB’nin genişleme politikaları çerçevesinde yaptığı demokrasi yardımının neoliberal modelin uygulanmasıyla sınırlı olduğu ve Avrupalılaşma ideolojisinin neoliberal birikim stratejisinin doğallaştırılmasına hizmet ettiği sonucuna ulaşmaktadır.
{"title":"Democracy assistance policies of the European Union in the Balkans and the backsliding of democracy: The case of Albania","authors":"Jonilda Rrapaj Kolasi","doi":"10.33630/ausbf.1319620","DOIUrl":"https://doi.org/10.33630/ausbf.1319620","url":null,"abstract":"Avrupa Birliği'nin (AB) demokrasi yardımı politikalarına rağmen, Balkanlar'da demokratikleşmeye ilişkin yaygın beklentilerin tersine bir gelişme yaşanmasının nedeni nedir? Mevcut literatürde AB’nin genişleme politikasının Balkanlar’daki demokratikleşme sürecini desteklediği, ancak AB’nin demokrasi yardımı politikalarının sonucunun, bölgede ülkelerinin iç özellikleri tarafından belirlendiği görüşü öne çıkmaktadır. Bununla beraber son araştırmalar AB’nin demokrasi yardımı politikalarının sınırlılıklarına dikkat çekmişlerdir. Bu makale, Arnavutluk gibi literatürde ihmal edilmiş bir örneğe odaklanarak bu eleştirel literatüre katkıda bulunmayı amaçlamaktadır. Makale, eleştirel ekonomi politik bir bakışla AB'nin demokrasiye yardım politikalarının Arnavutluk örneğinde demokratikleşme sürecini nasıl etkilediğini incelemektedir. Makalenin temel savı, AB’nin Balkanlar’daki demokrasi yardım politikalarının, bölgede teşvik ettiği neoliberal model tarafından kısıtlandığıdır. Makale, AB’nin desteklediği neoliberal birikim stratejisinin demokratikleşme sürecini kısıtladığı varsayımdan hareketle, Arnavutluk’taki devlet-toplum-piyasa ilişkisinin, uluslararası kurum ve aktörlerin neoliberal öncelikleri kapsamında nasıl şekillendirildiğini göstermektedir. Makale, AB’nin genişleme politikaları çerçevesinde yaptığı demokrasi yardımının neoliberal modelin uygulanmasıyla sınırlı olduğu ve Avrupalılaşma ideolojisinin neoliberal birikim stratejisinin doğallaştırılmasına hizmet ettiği sonucuna ulaşmaktadır.","PeriodicalId":213629,"journal":{"name":"Ankara Üniversitesi SBF Dergisi","volume":"369 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-07-26","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"131577071","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Devletlerin gözetim süreçleri ve kapitalizmin piyasayı kullanma biçimi, ilk kez olmayan ancak bir öncekine de benzemeyen biçimde dönüşmüştür. Tek başına devletlerin kapitalist süreçlerinden bahsetmek yerine gözetim kapitalizmi ile kendisini devletin sınırlandırılmış görevlerinin ve eylemlerinin dışına çıkarmaya çalışan ve şirketlerle birlikte güçlenirken aynı zamanda devlet olmaklığını bir kenara bırakarak kendisinin ve kurumlarının da birer şirket olma yolunda ilerlediğini tartışmak daha anlamlı durmaktadır. Makale, devletlerin gözetim kapitalizminin veri bazlı birikiminden hareketle, kendi kurumlarını -yerel yönetimleri/belediyeleri- sürece dahil ederek onları da nasıl şirketleştirmeye yönettiğini göstermeyi amaçlarken, hizmet verenlerin değişimine yönelik hizmet alanlar olarak vatandaşların da nasıl birer datadaş’a dönüştürüldüğünü ve haklarını ‘rıza’ adı altında nasıl takas ettiklerini görünür kılmaya çalışmaktadır. Bunu yaparken, Çin, Rusya, Amerika Birleşik Devletleri, Almanya ve Türkiye gibi ülkelerin yerel yönetimlerinin, gözetim kapitalizmi sürecinde edindikleri roller üzerinden örnekler sunulmaktadır.
{"title":"NEW LOCAL GOVERNMENT OF SURVEILLANCE CAPITALISM","authors":"Nur Banu Çağatay, Ahmet Güven","doi":"10.33630/ausbf.1214973","DOIUrl":"https://doi.org/10.33630/ausbf.1214973","url":null,"abstract":"Devletlerin gözetim süreçleri ve kapitalizmin piyasayı kullanma biçimi, ilk kez olmayan ancak bir öncekine de benzemeyen biçimde dönüşmüştür. Tek başına devletlerin kapitalist süreçlerinden bahsetmek yerine gözetim kapitalizmi ile kendisini devletin sınırlandırılmış görevlerinin ve eylemlerinin dışına çıkarmaya çalışan ve şirketlerle birlikte güçlenirken aynı zamanda devlet olmaklığını bir kenara bırakarak kendisinin ve kurumlarının da birer şirket olma yolunda ilerlediğini tartışmak daha anlamlı durmaktadır. Makale, devletlerin gözetim kapitalizminin veri bazlı birikiminden hareketle, kendi kurumlarını -yerel yönetimleri/belediyeleri- sürece dahil ederek onları da nasıl şirketleştirmeye yönettiğini göstermeyi amaçlarken, hizmet verenlerin değişimine yönelik hizmet alanlar olarak vatandaşların da nasıl birer datadaş’a dönüştürüldüğünü ve haklarını ‘rıza’ adı altında nasıl takas ettiklerini görünür kılmaya çalışmaktadır. Bunu yaparken, Çin, Rusya, Amerika Birleşik Devletleri, Almanya ve Türkiye gibi ülkelerin yerel yönetimlerinin, gözetim kapitalizmi sürecinde edindikleri roller üzerinden örnekler sunulmaktadır.","PeriodicalId":213629,"journal":{"name":"Ankara Üniversitesi SBF Dergisi","volume":"10 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-07-24","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"139356102","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Bir süredir özellikle Avrupa’nın gündemini meşgul eden göçmen-mülteci meselesi Suriye Savaşı’ndan sonra daha geniş bir coğrafyanın sorunu haline geldi. Bu durumun, ilk elden sonucu dışlayıcı politik bir dil üzerinden (yabancı düşmanı) gücünü konsolide eden politik aktörlerin toplumsal ve siyasi etkilerini arttırmış olmalarıdır. Bu anlamda göçmen karşıtlığıyla gündeme gelen aşırı sağ aktörlerin daha fazla görünür olduğu, seslerini daha gür çıkarttığı, kamusal tartışmaları belirledikleri ve iktidar politikalarını etkilemeye başladıkları bir konjonktürden bahsedilebilir. Uzun bir süredir aşırı sağ aktörlerin varlığına tanıklık eden Fransa ve ülkedeki yabancıların (mültecilerin) ilk kez politik bir meseleye dönüşmeye başladığı Türkiye, bu anlamda önemli iki ülke konumundadır. Fransa’da gelenekselleşmiş aşırı sağın (Le Penci gelenek) şeytanlaştırmadan çıkma stratejisi doğrultusunda daha “ılımlı” bir rotada ilerlemesi daha radikal, aşırı sağ bir hareketin (Éric Zemmour) doğmasına yol açtı. Türkiye’de ise özellikle Suriye’den gelen göçle birlikte göçmen meselesi etrafında şekillenmiş Avrupa benzeri aşırı sağ bir hareket (Zafer Partisi) ilk kez varlık kazandı. Bu çalışmada her iki politik hareketin ortaya çıktığı koşullar, özellikle göçmen meselesi üzerinden aldıkları pozisyonlar teorik arka plan ihmal edilmeden karşılaştırmalı olarak ortaya konulmaya, tartışılmaya çalışılacaktır.
{"title":"KORKUYU POLİTİKLEŞTİRMEK, ÖFKEYİ ÖRGÜTLEMEK: FRANSA'DA (ZEMMOUR) VE TÜRKİYE'DE (ZAFER PARTİSİ) AŞIRI SAĞ","authors":"Bayram Koca, Selman Saç","doi":"10.33630/ausbf.1203703","DOIUrl":"https://doi.org/10.33630/ausbf.1203703","url":null,"abstract":"Bir süredir özellikle Avrupa’nın gündemini meşgul eden göçmen-mülteci meselesi Suriye Savaşı’ndan sonra daha geniş bir coğrafyanın sorunu haline geldi. Bu durumun, ilk elden sonucu dışlayıcı politik bir dil üzerinden (yabancı düşmanı) gücünü konsolide eden politik aktörlerin toplumsal ve siyasi etkilerini arttırmış olmalarıdır. Bu anlamda göçmen karşıtlığıyla gündeme gelen aşırı sağ aktörlerin daha fazla görünür olduğu, seslerini daha gür çıkarttığı, kamusal tartışmaları belirledikleri ve iktidar politikalarını etkilemeye başladıkları bir konjonktürden bahsedilebilir. Uzun bir süredir aşırı sağ aktörlerin varlığına tanıklık eden Fransa ve ülkedeki yabancıların (mültecilerin) ilk kez politik bir meseleye dönüşmeye başladığı Türkiye, bu anlamda önemli iki ülke konumundadır. Fransa’da gelenekselleşmiş aşırı sağın (Le Penci gelenek) şeytanlaştırmadan çıkma stratejisi doğrultusunda daha “ılımlı” bir rotada ilerlemesi daha radikal, aşırı sağ bir hareketin (Éric Zemmour) doğmasına yol açtı. Türkiye’de ise özellikle Suriye’den gelen göçle birlikte göçmen meselesi etrafında şekillenmiş Avrupa benzeri aşırı sağ bir hareket (Zafer Partisi) ilk kez varlık kazandı. Bu çalışmada her iki politik hareketin ortaya çıktığı koşullar, özellikle göçmen meselesi üzerinden aldıkları pozisyonlar teorik arka plan ihmal edilmeden karşılaştırmalı olarak ortaya konulmaya, tartışılmaya çalışılacaktır.","PeriodicalId":213629,"journal":{"name":"Ankara Üniversitesi SBF Dergisi","volume":"53 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-06-16","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"131292953","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Jan-Werner Müller’in kendilerini açıkça popülist olarak tanımlamış olsalar bile Amerikan Popülistlerinin popülist olmadıklarını iddia etmesi sadece metodolojik değil, daha önemlisi, kavramsal bir soruna işaret etmektedir. Müller, Soğuk Savaş liberalizminin ürettiği demokrasi modelinin asimetrik karşı kavramı olarak inşa ettiği popülizm kavramını olduğu gibi kabul etmekte ancak bu kavramı mümkün kılan kurucu ya da arketipik örneği dışlamaktadır. Bunun nedeni, Amerikan Popülistlerinin, 1950’lerde Richard Hofstadter’in Amerikan Popülistleri tarihi yorumunu benimseyen, çoğulcu-prosedürel ya da elitist demokrasi modelini savunanların iddia ettiği gibi anti-demokratik, ilerleme karşıtı, ırkçı, proto-faşist değil, demokratik, çoğulcu, ilerlemeci, kapsayıcı olmasıdır. Böyle olunca, Popülistler Müller ve diğer liberal eleştirilerin negatif, pejoratif bir popülizm tanımına uymamaktadır. Bu durumda iki seçenek vardır: ya popülizm kavramı terk edilmelidir ya da analitik bir değeri olduğu ölçüde otoriterleşmeden çıkış ve demokratikleşmenin ya da demokrasiyi demokratikleştirmenin politik mantığı olarak yeniden tanımlanmalıdır. Bu makale, ikinci seçeneğin değerlendirilmesi gerektiğini savunurken, Müller’in popülizm eleştirisini eleştirerek, genel olarak liberal popülizm eleştirisinin sınırlarını göstermeyi amaçlamaktadır.
{"title":"AMERİKAN POPÜLİSTLERİ POPÜLİST MİYDİ? LİBERAL POPÜLİZM ELEŞTİRİSİNİN SINIRLARI ÜZERİNE","authors":"K. Ateş","doi":"10.33630/ausbf.1293608","DOIUrl":"https://doi.org/10.33630/ausbf.1293608","url":null,"abstract":"Jan-Werner Müller’in kendilerini açıkça popülist olarak tanımlamış olsalar bile Amerikan Popülistlerinin popülist olmadıklarını iddia etmesi sadece metodolojik değil, daha önemlisi, kavramsal bir soruna işaret etmektedir. Müller, Soğuk Savaş liberalizminin ürettiği demokrasi modelinin asimetrik karşı kavramı olarak inşa ettiği popülizm kavramını olduğu gibi kabul etmekte ancak bu kavramı mümkün kılan kurucu ya da arketipik örneği dışlamaktadır. Bunun nedeni, Amerikan Popülistlerinin, 1950’lerde Richard Hofstadter’in Amerikan Popülistleri tarihi yorumunu benimseyen, çoğulcu-prosedürel ya da elitist demokrasi modelini savunanların iddia ettiği gibi anti-demokratik, ilerleme karşıtı, ırkçı, proto-faşist değil, demokratik, çoğulcu, ilerlemeci, kapsayıcı olmasıdır. Böyle olunca, Popülistler Müller ve diğer liberal eleştirilerin negatif, pejoratif bir popülizm tanımına uymamaktadır. Bu durumda iki seçenek vardır: ya popülizm kavramı terk edilmelidir ya da analitik bir değeri olduğu ölçüde otoriterleşmeden çıkış ve demokratikleşmenin ya da demokrasiyi demokratikleştirmenin politik mantığı olarak yeniden tanımlanmalıdır. Bu makale, ikinci seçeneğin değerlendirilmesi gerektiğini savunurken, Müller’in popülizm eleştirisini eleştirerek, genel olarak liberal popülizm eleştirisinin sınırlarını göstermeyi amaçlamaktadır.","PeriodicalId":213629,"journal":{"name":"Ankara Üniversitesi SBF Dergisi","volume":"26 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-06-07","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"125932786","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Bölgeselcilik ve küreselleşme ne ölçüde rakip siyasi projeler ve görüşlere işaret ederler? Liberal uluslararası düzenin çözülmesiyle ilgili tartışmalardan beslenen mevcut literatür, yeni bölgeselcilik dalgasını küreselleşme karşıtlığı biçiminde değerlendirme eğilimindedir. Bu makale, literatürdeki bu hakim ikiliği sorgulayarak onu aşmanın yararları üzerine odaklanmaktadır. Makale, Yeni Bölgeselcilik yaklaşımına dayanarak, yeni bölgeselcilik sürecinin, hem neoliberal küreselleşmenin bir bileşeni, hem de onun doğurduğu sorunlara bir tepki olarak geliştiği varsayımından hareket etmektedir. Dolayısıyla, yeni bölgeselcilik dalgası ne basitçe küreselleşme karşıtlığı biçiminde, ne de geleneksel bütünleşme olgusunun bir türü olarak anlaşılabilir. Aksine, neoliberal küreselleşmenin yıkıcı toplumsal sonuçları bağlamında ortaya çıkan yeni bölgeselcilik, küreselleşme sürecinin belirli yönlerini yeniden müzakere etmeyi amaçlayan bölgesel siyasi çabalara işaret eder.
{"title":"Bölgesel Düzen Anlayışında Değişim: Hegemonik Bölgeselcilikten Yeni Bölgeselciliğe Geçiş","authors":"Klevis Kolasi̇, Atay Akdeveli̇oğlu, Çınar Özen","doi":"10.33630/ausbf.1266861","DOIUrl":"https://doi.org/10.33630/ausbf.1266861","url":null,"abstract":"Bölgeselcilik ve küreselleşme ne ölçüde rakip siyasi projeler ve görüşlere işaret ederler? Liberal uluslararası düzenin çözülmesiyle ilgili tartışmalardan beslenen mevcut literatür, yeni bölgeselcilik dalgasını küreselleşme karşıtlığı biçiminde değerlendirme eğilimindedir. Bu makale, literatürdeki bu hakim ikiliği sorgulayarak onu aşmanın yararları üzerine odaklanmaktadır. Makale, Yeni Bölgeselcilik yaklaşımına dayanarak, yeni bölgeselcilik sürecinin, hem neoliberal küreselleşmenin bir bileşeni, hem de onun doğurduğu sorunlara bir tepki olarak geliştiği varsayımından hareket etmektedir. Dolayısıyla, yeni bölgeselcilik dalgası ne basitçe küreselleşme karşıtlığı biçiminde, ne de geleneksel bütünleşme olgusunun bir türü olarak anlaşılabilir. Aksine, neoliberal küreselleşmenin yıkıcı toplumsal sonuçları bağlamında ortaya çıkan yeni bölgeselcilik, küreselleşme sürecinin belirli yönlerini yeniden müzakere etmeyi amaçlayan bölgesel siyasi çabalara işaret eder.","PeriodicalId":213629,"journal":{"name":"Ankara Üniversitesi SBF Dergisi","volume":"50 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-05-22","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"129955022","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Herhangi bir maldan talep edilen miktar ve o malın fiyatı arasındaki ilişki talep fonksiyonu ile açıklanmaktadır. Tüketici bir ürün almaya karar verirken başkalarının talebinden de etkilenmekte ve satın alma kararını buna göre verebilmektedir. Başkalarına bağlı talep ya da fonksiyonel olmayan talep diye ifade edilen bu durum Bandwagon etkisi, Veblen etkisi, Snop etkisi sonucu oluşmaktadır. Aynı zamanda kıtlık algısı ve indirim mesajları, alışveriş bağımlılığı gibi faktörler de satın alma niyetini etkilemektedir. Fiyatlar genel düzeyindeki sürekli artış anlamına gelen enflasyon ve enflasyon beklentileri de tüketicilerin satın alma kararına etki etmektedir. Bu çalışmanın amacı online alışverişte değinilen etkilere göre tüketicinin satın alma kararını analiz etmektir. Çalışmada 384 üniversite öğrencisine uygulanan veriler SPSS paket programı ile faktör analizi ve regresyon analizi ile incelenmiştir. Elde edilen sonuçlara göre Covid-19 pandemi döneminde online alışveriş artmış olup en fazla alınan ürün de giyim/ayakkabı grubunda olmuştur. Faktör analizi ile altı faktör boyutu belirlenmiştir. Ekonomi bağımlı değişkeni ile bağımlılık, bandwagon ve sosyal medya bağımsız değişkenleri arasında pozitif yönlü ve anlamlı bir ilişki vardır.
{"title":"A RESEARCH ON FACTORS AFFECTING ONLINE PRODUCT DEMAND","authors":"Nadide Hüsnüoğlu","doi":"10.33630/ausbf.1150616","DOIUrl":"https://doi.org/10.33630/ausbf.1150616","url":null,"abstract":"Herhangi bir maldan talep edilen miktar ve o malın fiyatı arasındaki ilişki talep fonksiyonu ile açıklanmaktadır. Tüketici bir ürün almaya karar verirken başkalarının talebinden de etkilenmekte ve satın alma kararını buna göre verebilmektedir. Başkalarına bağlı talep ya da fonksiyonel olmayan talep diye ifade edilen bu durum Bandwagon etkisi, Veblen etkisi, Snop etkisi sonucu oluşmaktadır. Aynı zamanda kıtlık algısı ve indirim mesajları, alışveriş bağımlılığı gibi faktörler de satın alma niyetini etkilemektedir. Fiyatlar genel düzeyindeki sürekli artış anlamına gelen enflasyon ve enflasyon beklentileri de tüketicilerin satın alma kararına etki etmektedir. Bu çalışmanın amacı online alışverişte değinilen etkilere göre tüketicinin satın alma kararını analiz etmektir. Çalışmada 384 üniversite öğrencisine uygulanan veriler SPSS paket programı ile faktör analizi ve regresyon analizi ile incelenmiştir. Elde edilen sonuçlara göre Covid-19 pandemi döneminde online alışveriş artmış olup en fazla alınan ürün de giyim/ayakkabı grubunda olmuştur. Faktör analizi ile altı faktör boyutu belirlenmiştir. Ekonomi bağımlı değişkeni ile bağımlılık, bandwagon ve sosyal medya bağımsız değişkenleri arasında pozitif yönlü ve anlamlı bir ilişki vardır.","PeriodicalId":213629,"journal":{"name":"Ankara Üniversitesi SBF Dergisi","volume":"34 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-05-18","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"117069282","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
The purpose of the book is to provide an understanding of how trade conflicts and the inequalities that come with them are created in the global economy. The authors' arguments are that trade wars are class wars between elites and workers within countries, which create increasing inequalities between classes in countries, disrupting the global economy and threatening international peace.
{"title":"Ticaret Savaşları Sınıf Savaşlarıdır, Artan Eşitsizlik Küresel Ekonomiyi Nasıl Bozuyor ve Uluslararası Barışı Tehdit Ediyor","authors":"Yaşar Köse","doi":"10.33630/ausbf.1271285","DOIUrl":"https://doi.org/10.33630/ausbf.1271285","url":null,"abstract":"The purpose of the book is to provide an understanding of how trade conflicts and the inequalities that come with them are created in the global economy. The authors' arguments are that trade wars are class wars between elites and workers within countries, which create increasing inequalities between classes in countries, disrupting the global economy and threatening international peace.","PeriodicalId":213629,"journal":{"name":"Ankara Üniversitesi SBF Dergisi","volume":"27 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-05-11","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"115561942","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Haredi (ultra-orthodox) political parties in Israel, namely Yahadut HaTora and Shas, have been constantly affecting the domestic political agenda and the state-religion relations in general. Despite already flourished literature that covers the various roles these parties play; security dimension is yet to be addressed so far. This paper aims to analyse the Haredi politics in Israel in the identity-security nexus by questioning the political reflections of the Haredi parties’ persistent attachments to the security language in four core topics which are the Haredi educational autonomy, the exemption of religious school (yeshiva) students from the army service, the conversion to Judaism process (giyur), and the nationwide Shabbat regulations. By analysing the coalition documents that Haredi parties took part in, campaign posters of the 2013 and the 2015 elections, individual and institutional Haredi responses to certain crises regarding these four topics, this paper claims that Haredi politics is organized through the articulation of identity-security concerns at varied levels. While Yahadut HaTora has a faith-oriented and community-oriented security approach, Shas develops a national identity-oriented security approach in these topics.
{"title":"TOPLUMSAL GÜVENLİK: İSRAİL’DE ULTRA-ORTODOKS (HAREDİ) SİYASETİ ANALİZ ETMEK İÇİN YENİ BİR KAVRAMSAL ÇERÇEVE","authors":"Ferit Belder","doi":"10.33630/ausbf.1206745","DOIUrl":"https://doi.org/10.33630/ausbf.1206745","url":null,"abstract":"Haredi (ultra-orthodox) political parties in Israel, namely Yahadut HaTora and Shas, have been constantly affecting the domestic political agenda and the state-religion relations in general. Despite already flourished literature that covers the various roles these parties play; security dimension is yet to be addressed so far. This paper aims to analyse the Haredi politics in Israel in the identity-security nexus by questioning the political reflections of the Haredi parties’ persistent attachments to the security language in four core topics which are the Haredi educational autonomy, the exemption of religious school (yeshiva) students from the army service, the conversion to Judaism process (giyur), and the nationwide Shabbat regulations. By analysing the coalition documents that Haredi parties took part in, campaign posters of the 2013 and the 2015 elections, individual and institutional Haredi responses to certain crises regarding these four topics, this paper claims that Haredi politics is organized through the articulation of identity-security concerns at varied levels. While Yahadut HaTora has a faith-oriented and community-oriented security approach, Shas develops a national identity-oriented security approach in these topics.","PeriodicalId":213629,"journal":{"name":"Ankara Üniversitesi SBF Dergisi","volume":"65 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-05-01","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"125439713","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
This paper analyzes the creative city policy for Istanbul, which has recently become a popular throughout the world. Cities are expected to be creative milieus that foster free circulation of people, ideas, and interactions for economic growth, global competitiveness, and social development. Drawing on Foucault and governmentality studies, this paper first argues that the creative city policy is a neoliberal political rationality that seeks to stimulate individuals' creative capacities through structuring urban space. Neoliberalism includes the de-governmentalization of state and the active participation of non-state actors in the governing processes. Second, using examples from street gentrification, industrial heritage re-functioning, and co-working spaces in Istanbul, this paper dissects how creativity, freedom, and economic growth intersect in urban space and how a broad coalition of political parties, state agencies, local authorities, non-governmental organizations, small-scale cultural entrepreneurs, and creative professionals have been formed around the creative city. As a result, creative city policy is a form of governmentality that includes official documents as well as spatial strategies of a heterogeneous coalition of state and non-state actors.
{"title":"Özgür Ortamlar, Yaratıcı İnsanlar: İstanbul’da Yaratıcı Şehir Politikasının Yönetimsellik Perspektifinden İncelenmesi","authors":"Orhan Hayal","doi":"10.33630/ausbf.1218068","DOIUrl":"https://doi.org/10.33630/ausbf.1218068","url":null,"abstract":"This paper analyzes the creative city policy for Istanbul, which has recently become a popular throughout the world. Cities are expected to be creative milieus that foster free circulation of people, ideas, and interactions for economic growth, global competitiveness, and social development. Drawing on Foucault and governmentality studies, this paper first argues that the creative city policy is a neoliberal political rationality that seeks to stimulate individuals' creative capacities through structuring urban space. Neoliberalism includes the de-governmentalization of state and the active participation of non-state actors in the governing processes. Second, using examples from street gentrification, industrial heritage re-functioning, and co-working spaces in Istanbul, this paper dissects how creativity, freedom, and economic growth intersect in urban space and how a broad coalition of political parties, state agencies, local authorities, non-governmental organizations, small-scale cultural entrepreneurs, and creative professionals have been formed around the creative city. As a result, creative city policy is a form of governmentality that includes official documents as well as spatial strategies of a heterogeneous coalition of state and non-state actors.","PeriodicalId":213629,"journal":{"name":"Ankara Üniversitesi SBF Dergisi","volume":"6 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-04-04","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"129103603","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
京公网安备 11010802042870号
京ICP备2023020795号-1
扫码关注我们
求助内容：
应助结果提醒方式：