M. Toom, J. Saunders, L. Duchateau, H. de Rooster, N. Devriendt, E. Stock
Sonoelastographic techniques can complement conventional grey-scale and Doppler ultrasonography by evaluating tissue elasticity, which has the prospect to provide differentiation between malignant and benign conditions. Both technical and patient-related confounding factors are known to influence the reliability and reproducibility of elastographic methods. Therefore, the study was designed to assess liver stiffness in a diverse population of client-owned healthy dogs, evaluate the effect of patient characteristics on the elastography measurements and to assess intraobserver reliability. A total of forty dogs underwent two-dimensional shear wave elastography (2D SWE) twice, performed by the same operator, one to six days apart. The average, median and maximum 2D SWE velocities for the linear probe were 2.50 +/- 0.067 m/s; 2.46 +/- 0.067 m/s; 3.58 +/- 0.13 m/s, respectively, and for the convex probe 0.99 +/- 0.11 m/s; 0.98 +/- 0.12 m/s and 1.34 +/- 0.21 m/s, respectively. No statistically significant effect (P> 0.05) on the 2D SWVs was seen of the dog-related characteristics sex, age, body weight and body condition score. The intraobserver agreement of 2D SWE was moderate with the intraclass correlation coefficient (ICC) for the average, median and maximum 2D SWE being 0.69; 0.71 and 0.74, respectively. The moderate ICC and discrepant results obtained with different probes mandates standardization of patient-related and technical factors to overcome excessive variability in measurements in order to implement this technique in clinical practice.
{"title":"Evaluation of liver stiffness in a population of client owned healthy dogs using two-dimensional shear wave elastography: intraobserver reliability","authors":"M. Toom, J. Saunders, L. Duchateau, H. de Rooster, N. Devriendt, E. Stock","doi":"10.21825/vdt.86338","DOIUrl":"https://doi.org/10.21825/vdt.86338","url":null,"abstract":"Sonoelastographic techniques can complement conventional grey-scale and Doppler ultrasonography by evaluating tissue elasticity, which has the prospect to provide differentiation between malignant and benign conditions. Both technical and patient-related confounding factors are known to influence the reliability and reproducibility of elastographic methods. Therefore, the study was designed to assess liver stiffness in a diverse population of client-owned healthy dogs, evaluate the effect of patient characteristics on the elastography measurements and to assess intraobserver reliability. A total of forty dogs underwent two-dimensional shear wave elastography (2D SWE) twice, performed by the same operator, one to six days apart. The average, median and maximum 2D SWE velocities for the linear probe were 2.50 +/- 0.067 m/s; 2.46 +/- 0.067 m/s; 3.58 +/- 0.13 m/s, respectively, and for the convex probe 0.99 +/- 0.11 m/s; 0.98 +/- 0.12 m/s and 1.34 +/- 0.21 m/s, respectively. No statistically significant effect (P> 0.05) on the 2D SWVs was seen of the dog-related characteristics sex, age, body weight and body condition score. The intraobserver agreement of 2D SWE was moderate with the intraclass correlation coefficient (ICC) for the average, median and maximum 2D SWE being 0.69; 0.71 and 0.74, respectively. The moderate ICC and discrepant results obtained with different probes mandates standardization of patient-related and technical factors to overcome excessive variability in measurements in order to implement this technique in clinical practice.","PeriodicalId":23487,"journal":{"name":"Vlaams Diergeneeskundig Tijdschrift","volume":"100 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.2,"publicationDate":"2023-04-21","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"87892848","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":4,"RegionCategory":"农林科学","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Hoe zinvol zijn serologische allergietesten bij een paard met huidklachten?
血清学过敏测试对有皮肤问题的马有什么意义?
{"title":"Vraag & Antwoord","authors":"S. Vandenabeele","doi":"10.21825/vdt.86342","DOIUrl":"https://doi.org/10.21825/vdt.86342","url":null,"abstract":"Hoe zinvol zijn serologische allergietesten bij een paard met huidklachten?","PeriodicalId":23487,"journal":{"name":"Vlaams Diergeneeskundig Tijdschrift","volume":"108 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-04-21","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"135519280","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":4,"RegionCategory":"农林科学","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
A. Verbrugghe, S. de Vos, A. Krupa, S. Vandenabeele, H. de Rooster
Mast cell tumors are by far the most common skin tumors in dogs. The traditional treatment approach is the removal of the entire tumor, typically with 2 to 3 cm lateral margins and one deep facial plane. However, due to several factors, including anatomic location, condition of the patient, and potential involvement of vital tissues, it is not always feasible to take adequate lateral or deep margins, which increases the risk of local tumor recurrence. In cases where the traditional approach cannot be used, the use of tigilanol tiglate (Stelfonta®) as local therapy may offer a potential alternative treatment. Tigilanol tiglate has recently been registered as an intratumoral medicine for non-resectable, non-metastatic mast cell tumors. The aim of this narrative review is to provide a practical overview on the use of tigilanol tiglate in canine mast cell tumors. According to the available literature, tigilanol tiglate is a valuable alternative approach when surgical excision with complete margins is not feasible or desirable. Its application is described as easy-to-administer, and therefore this therapy can be applied by general practitioners as well as in specialized veterinary practices.
{"title":"The use of tigilanol tiglate (Stelfonta®) for the treatment of canine mast cell tumors","authors":"A. Verbrugghe, S. de Vos, A. Krupa, S. Vandenabeele, H. de Rooster","doi":"10.21825/vdt.86336","DOIUrl":"https://doi.org/10.21825/vdt.86336","url":null,"abstract":"Mast cell tumors are by far the most common skin tumors in dogs. The traditional treatment approach is the removal of the entire tumor, typically with 2 to 3 cm lateral margins and one deep facial plane. However, due to several factors, including anatomic location, condition of the patient, and potential involvement of vital tissues, it is not always feasible to take adequate lateral or deep margins, which increases the risk of local tumor recurrence. In cases where the traditional approach cannot be used, the use of tigilanol tiglate (Stelfonta®) as local therapy may offer a potential alternative treatment. Tigilanol tiglate has recently been registered as an intratumoral medicine for non-resectable, non-metastatic mast cell tumors. The aim of this narrative review is to provide a practical overview on the use of tigilanol tiglate in canine mast cell tumors. According to the available literature, tigilanol tiglate is a valuable alternative approach when surgical excision with complete margins is not feasible or desirable. Its application is described as easy-to-administer, and therefore this therapy can be applied by general practitioners as well as in specialized veterinary practices.","PeriodicalId":23487,"journal":{"name":"Vlaams Diergeneeskundig Tijdschrift","volume":"25 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.2,"publicationDate":"2023-04-21","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"84463324","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":4,"RegionCategory":"农林科学","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
V. Saey, H. Van Loo, A. Gryspeerdt, S. Pronost, F. Gasthuys, K. Rosiers, D. Cassart, J. Govaere
Equine abortion, stillbirth and neonatal death cause major economic losses to the equine industry worldwide. Both non-infectious and a wide range of infectious causes have been described. However, the relative contribution of pathogens to equine abortion, stillbirth and neonatal death is poorly documented, since available studies involve only a limited number of pathogens. Therefore, the objectives of the present retrospective monitoring study were to determine the prevalence of infectious agents associated with equine abortion and perinatal mortality in Belgium, and to set up a protocol usable under field conditions using polymerase chain reaction targeting. A real-time simple polymerase chain reaction for eight different abortifacient pathogens was conducted leading to the detection of at least one infectious agent in 37% of 105 analyzed cases. In the diagnosed cases, equine herpesvirus-1 was the most detected pathogen (49%), followed by Streptococcus equi subspecies zooepidemicus (28%), Coxiella burnetii (18%), Leptospira interrogans (3%) and Neospora caninum (3%). None of the analyzed cases was positive for equine viral arteritis, equine herpesvirus-4 and Chlamydophila spp. In this study, PCR targeting is shown to have its value to detect a (co)-infectious cause in equine abortion, stillbirth and neonatal death, especially in field conditions where autolysis and contamination might preclude a full post-mortem examination protocol based on classical microbiological examination.
{"title":"Detection of infectious agents in equine pregnancy loss, stillbirth and neonatal death","authors":"V. Saey, H. Van Loo, A. Gryspeerdt, S. Pronost, F. Gasthuys, K. Rosiers, D. Cassart, J. Govaere","doi":"10.21825/vdt.86337","DOIUrl":"https://doi.org/10.21825/vdt.86337","url":null,"abstract":"Equine abortion, stillbirth and neonatal death cause major economic losses to the equine industry worldwide. Both non-infectious and a wide range of infectious causes have been described. However, the relative contribution of pathogens to equine abortion, stillbirth and neonatal death is poorly documented, since available studies involve only a limited number of pathogens. Therefore, the objectives of the present retrospective monitoring study were to determine the prevalence of infectious agents associated with equine abortion and perinatal mortality in Belgium, and to set up a protocol usable under field conditions using polymerase chain reaction targeting. A real-time simple polymerase chain reaction for eight different abortifacient pathogens was conducted leading to the detection of at least one infectious agent in 37% of 105 analyzed cases. In the diagnosed cases, equine herpesvirus-1 was the most detected pathogen (49%), followed by Streptococcus equi subspecies zooepidemicus (28%), Coxiella burnetii (18%), Leptospira interrogans (3%) and Neospora caninum (3%). None of the analyzed cases was positive for equine viral arteritis, equine herpesvirus-4 and Chlamydophila spp. In this study, PCR targeting is shown to have its value to detect a (co)-infectious cause in equine abortion, stillbirth and neonatal death, especially in field conditions where autolysis and contamination might preclude a full post-mortem examination protocol based on classical microbiological examination.","PeriodicalId":23487,"journal":{"name":"Vlaams Diergeneeskundig Tijdschrift","volume":"33 3 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.2,"publicationDate":"2023-04-21","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"90745666","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":4,"RegionCategory":"农林科学","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
P. Banchi, J. Lannoo, G. Domain, R. Van Leeuwenberg, A. Van Soom
Neonatale sterfte vormt een belangrijk probleem bij honden gedurende de eerste drie levensweken. Het risico op puppysterfte is vooral groot tijdens de eerste twee levensdagen en de meeste sterfgevallen doen zich in deze periode voor. Zowel infectieuze als niet-infectieuze aandoeningen, zoals dystocie, trauma en aangeboren misvormingen, kunnen neonatale sterfte veroorzaken. Van alle aandoeningen die bij pups tot de dood kunnen leiden, worden hypoxie, hypothermie en hypoglycemie het meest waargenomen. Een nauwkeurig neonataal klinisch onderzoek maakt het mogelijk om pasgeborenen met een verhoogd risico te identificeren en hen een passende behandeling te geven. Apgarscore, geboortegewicht, lichaamstemperatuur en glycemie zijn nuttige parameters voor de beoordeling van pups met een verhoogd risico. Ten slotte is preventie een belangrijk punt om neonatale ziekten en sterfte te beperken. Preventie gebeurt het beste door een nauwgezet fokbeleid en een goed gecontroleerde omgeving.
{"title":"Klinische aanpak van puppysterfte bij de hond","authors":"P. Banchi, J. Lannoo, G. Domain, R. Van Leeuwenberg, A. Van Soom","doi":"10.21825/vdt.86340","DOIUrl":"https://doi.org/10.21825/vdt.86340","url":null,"abstract":"Neonatale sterfte vormt een belangrijk probleem bij honden gedurende de eerste drie levensweken. Het risico op puppysterfte is vooral groot tijdens de eerste twee levensdagen en de meeste sterfgevallen doen zich in deze periode voor. Zowel infectieuze als niet-infectieuze aandoeningen, zoals dystocie, trauma en aangeboren misvormingen, kunnen neonatale sterfte veroorzaken. Van alle aandoeningen die bij pups tot de dood kunnen leiden, worden hypoxie, hypothermie en hypoglycemie het meest waargenomen. Een nauwkeurig neonataal klinisch onderzoek maakt het mogelijk om pasgeborenen met een verhoogd risico te identificeren en hen een passende behandeling te geven. Apgarscore, geboortegewicht, lichaamstemperatuur en glycemie zijn nuttige parameters voor de beoordeling van pups met een verhoogd risico. Ten slotte is preventie een belangrijk punt om neonatale ziekten en sterfte te beperken. Preventie gebeurt het beste door een nauwgezet fokbeleid en een goed gecontroleerde omgeving.","PeriodicalId":23487,"journal":{"name":"Vlaams Diergeneeskundig Tijdschrift","volume":"201 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.2,"publicationDate":"2023-04-21","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"75988143","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":4,"RegionCategory":"农林科学","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
In 2022 was het tweehonderd jaar geleden dat Louis Pasteur geboren werd (Dole, Franche- Comté) in het oosten van Frankrijk. Hij was een van de grondleggers van de bacteriologie en weerlegde definitief de theorie van de spontane generatie (leven ontstaat spontaan uit levenloze materie). Als eerste ontwikkelde hij efficiënte vaccins tegen vogelcholera (Pasteurella multocida), miltvuur (Bacillus anthracis) en vlekziekte (Erysipelotrix rhusiopathiae). Ook al wist Louis Pasteur niet dat razernij door een virus werd veroorzaakt, toch kon hij in 1885 een werkzaam rabiësvaccin produceren. Vooral dit vaccin tegen de gevreesde razernij (rabiës) maakte hem wereldberoemd (Figuur 1). Hij zou daardoor het leven redden van duizenden mensen die gebeten waren door honden met rabiës besmet. Maar hoe ging men voordien te werk om deze verschrikking in te perken? Aan miraculeuze tussenkomsten door Sint-Hubertus hechtte men in de tweede helft van de negentiende eeuw alsmaar minder geloof. Door de overheid opgelegde quarantaine nam de plaats in. Hieronder wordt beschreven welke maatregelen de Oost-Vlaamse gemeente Kruishoutem in 1873 nam bij een van rabiës verdachte hond, op voorschrift van de plaatselijke veearts. Het dier bleef gelukkig symptoomloos en de maatregelen werden na één maand opgeheven.
{"title":"Rabiës aan het einde van de 19de eeuw: Korte beschrijving aan de hand van een verdacht geval in Kruishoutem (1889)","authors":"C. Van der Meeren, J. De Smet, L. Devriese","doi":"10.21825/vdt.86341","DOIUrl":"https://doi.org/10.21825/vdt.86341","url":null,"abstract":"In 2022 was het tweehonderd jaar geleden dat Louis Pasteur geboren werd (Dole, Franche- Comté) in het oosten van Frankrijk. Hij was een van de grondleggers van de bacteriologie en weerlegde definitief de theorie van de spontane generatie (leven ontstaat spontaan uit levenloze materie). Als eerste ontwikkelde hij efficiënte vaccins tegen vogelcholera (Pasteurella multocida), miltvuur (Bacillus anthracis) en vlekziekte (Erysipelotrix rhusiopathiae). Ook al wist Louis Pasteur niet dat razernij door een virus werd veroorzaakt, toch kon hij in 1885 een werkzaam rabiësvaccin produceren. Vooral dit vaccin tegen de gevreesde razernij (rabiës) maakte hem wereldberoemd (Figuur 1). Hij zou daardoor het leven redden van duizenden mensen die gebeten waren door honden met rabiës besmet. Maar hoe ging men voordien te werk om deze verschrikking in te perken? Aan miraculeuze tussenkomsten door Sint-Hubertus hechtte men in de tweede helft van de negentiende eeuw alsmaar minder geloof. Door de overheid opgelegde quarantaine nam de plaats in. Hieronder wordt beschreven welke maatregelen de Oost-Vlaamse gemeente Kruishoutem in 1873 nam bij een van rabiës verdachte hond, op voorschrift van de plaatselijke veearts. Het dier bleef gelukkig symptoomloos en de maatregelen werden na één maand opgeheven.","PeriodicalId":23487,"journal":{"name":"Vlaams Diergeneeskundig Tijdschrift","volume":"38 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.2,"publicationDate":"2023-04-21","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"82534939","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":4,"RegionCategory":"农林科学","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Deze tekst is de schriftelijke neerslag van uitleg gegeven door wijlen Paul Desmet van de transvaginale parel-ovariotomie, tot in de jaren 1970 uitgevoerd op sommige bedrijven om oude afgemolken koeien gemakkelijker af te mesten. Onze zegsman wist hoe men daarbij te werk ging en met zichtbaar genoegen kon hij ons dat precies demonstreren aan de hand van stukken bewaard in de collectie ‘Diergeneeskundig Verleden Merelbeke’. Zijn verhaal werd aangevuld met enkele literatuurgegevens en met een beschrijving van de “Willis spay technique”, een analoge procedure in de Amerikaanse en Australische extensieve rundveehouderij toegepast bij vaarzen, eveneens via vaginale weg. Dit alles ter nagedachtenis van de inspirator van deze tekst*.
{"title":"Ovariotomie bij vaarzen en koeien via de vaginale weg","authors":"P. Desmet","doi":"10.21825/vdt.85861","DOIUrl":"https://doi.org/10.21825/vdt.85861","url":null,"abstract":"Deze tekst is de schriftelijke neerslag van uitleg gegeven door wijlen Paul Desmet van de transvaginale parel-ovariotomie, tot in de jaren 1970 uitgevoerd op sommige bedrijven om oude afgemolken koeien gemakkelijker af te mesten. Onze zegsman wist hoe men daarbij te werk ging en met zichtbaar genoegen kon hij ons dat precies demonstreren aan de hand van stukken bewaard in de collectie ‘Diergeneeskundig Verleden Merelbeke’. Zijn verhaal werd aangevuld met enkele literatuurgegevens en met een beschrijving van de “Willis spay technique”, een analoge procedure in de Amerikaanse en Australische extensieve rundveehouderij toegepast bij vaarzen, eveneens via vaginale weg. Dit alles ter nagedachtenis van de inspirator van deze tekst*.","PeriodicalId":23487,"journal":{"name":"Vlaams Diergeneeskundig Tijdschrift","volume":"4560 3 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.2,"publicationDate":"2023-02-21","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"85985714","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":4,"RegionCategory":"农林科学","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Tumoren ter hoogte van de penis bij het paard kunnen voor erg ongemak zorgen maar kunnen ook metastaseren en fataal zijn. Verschillende soorten tumoren zijn beschreven maar de meest prevalente is het squameus celcarcinoom. Doordat de penis zich meestal in het preputium bevindt, worden deze tumoren vaak slechts in een meer geavanceerd stadium opgemerkt, wat het soms nodig maakt om een eerder radicale behandeling op te starten. Naast cryotherapie, chemotherapie en COX-inhibitoren als niet-chirurgische behandeling, wordt zeer vaak excisie toegepast, zoals segmentale postectomie, partiële fallectomie en en-blocresectie van de penis en het preputium. De aanpak en prognose zijn voornamelijk afhankelijk van de soort, grootte, locatie, lokale invasiviteit en de metastasering van de tumor. In dit artikel wordt een overzicht gegeven van de pathogenese, diagnostiek, behandeling en de prognose van penistumoren.
{"title":"Penistumoren bij het paard: een update","authors":"J. Stael, A. Merchiers, M. Haspelagh, A. Martens","doi":"10.21825/vdt.85860","DOIUrl":"https://doi.org/10.21825/vdt.85860","url":null,"abstract":"Tumoren ter hoogte van de penis bij het paard kunnen voor erg ongemak zorgen maar kunnen ook metastaseren en fataal zijn. Verschillende soorten tumoren zijn beschreven maar de meest prevalente is het squameus celcarcinoom. Doordat de penis zich meestal in het preputium bevindt, worden deze tumoren vaak slechts in een meer geavanceerd stadium opgemerkt, wat het soms nodig maakt om een eerder radicale behandeling op te starten. Naast cryotherapie, chemotherapie en COX-inhibitoren als niet-chirurgische behandeling, wordt zeer vaak excisie toegepast, zoals segmentale postectomie, partiële fallectomie en en-blocresectie van de penis en het preputium. De aanpak en prognose zijn voornamelijk afhankelijk van de soort, grootte, locatie, lokale invasiviteit en de metastasering van de tumor. In dit artikel wordt een overzicht gegeven van de pathogenese, diagnostiek, behandeling en de prognose van penistumoren.","PeriodicalId":23487,"journal":{"name":"Vlaams Diergeneeskundig Tijdschrift","volume":"27 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.2,"publicationDate":"2023-02-21","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"79201138","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":4,"RegionCategory":"农林科学","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
A two-year-old cavalier King Charles spaniel was presented with accidentally observed larvae in fresh feces, which were identified as rat-tailed larvae of the common drone fly (Eristalis tenax). This common drone fly can cause facultative myiasis in both humans and animals. Although facultative myasis has already been described in humans, to the authors’ knowledge, this is the first description of such a case in an animal in Belgium.
{"title":"Facultative myiasis caused by rat-tailed maggots in a dog in Belgium","authors":"H. De Bosschere, A.-S. Platteeuw, A. Verstraeten","doi":"10.21825/vdt.85858","DOIUrl":"https://doi.org/10.21825/vdt.85858","url":null,"abstract":"A two-year-old cavalier King Charles spaniel was presented with accidentally observed larvae in fresh feces, which were identified as rat-tailed larvae of the common drone fly (Eristalis tenax). This common drone fly can cause facultative myiasis in both humans and animals. Although facultative myasis has already been described in humans, to the authors’ knowledge, this is the first description of such a case in an animal in Belgium.","PeriodicalId":23487,"journal":{"name":"Vlaams Diergeneeskundig Tijdschrift","volume":"12 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.2,"publicationDate":"2023-02-21","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"73198565","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":4,"RegionCategory":"农林科学","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Een mannelijke, gecastreerde Mechelse herder van 18 maanden oud werd aangeboden met een zeven dagen oude patellafractuur. Het onderste derde van de patella was volledig verbrijzeld. De fractuur werd gestabiliseerd met behulp van een 7-mm polyesterband. Deze werd in achtvormige wijze rond de patella gefixeerd doorheen een beentunnel in de proximale tuberositas tibiae. De pees werd met polydioxanone aan de patella gehecht. De peesplaat van de m. tensor fascia lata werd over de patella en de patellapees gehecht. Twee weken postoperatief stapte de hond reeds goed. Daarom werden revalidatie-oefeningen opgestart, in combinatie met een laserbehandeling. Zes maanden postoperatief liep de hond vlot tien kilometer zonder manken.
{"title":"Een alternatieve chirurgische behandeling van een complexe patellafractuur bij een hond","authors":"J. Campe","doi":"10.21825/vdt.85857","DOIUrl":"https://doi.org/10.21825/vdt.85857","url":null,"abstract":"Een mannelijke, gecastreerde Mechelse herder van 18 maanden oud werd aangeboden met een zeven dagen oude patellafractuur. Het onderste derde van de patella was volledig verbrijzeld. De fractuur werd gestabiliseerd met behulp van een 7-mm polyesterband. Deze werd in achtvormige wijze rond de patella gefixeerd doorheen een beentunnel in de proximale tuberositas tibiae. De pees werd met polydioxanone aan de patella gehecht. De peesplaat van de m. tensor fascia lata werd over de patella en de patellapees gehecht. Twee weken postoperatief stapte de hond reeds goed. Daarom werden revalidatie-oefeningen opgestart, in combinatie met een laserbehandeling. Zes maanden postoperatief liep de hond vlot tien kilometer zonder manken.","PeriodicalId":23487,"journal":{"name":"Vlaams Diergeneeskundig Tijdschrift","volume":"1 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.2,"publicationDate":"2023-02-21","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"72619000","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":4,"RegionCategory":"农林科学","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
京公网安备 11010802042870号
京ICP备2023020795号-1
扫码关注我们
求助内容：
应助结果提醒方式：