Pub Date : 2024-02-01DOI: 10.21697/ct.2024.94.1.03
Józef Naumowicz
Dotychczas nie znaleziono satysfakcjonującego wyjaśnienia, w jaki sposób rzymski mnich Dionysius Exiguus ustalił rok narodzenia Jezusa w swoim systemie rachuby lat, który wprowadził w 525 roku. W badaniach dominują bowiem dwa bezzasadne założenia: pierwsze, że twórca tej rachuby nie podał jej uzasadnienia, i drugie, że rozwiązania problemu należy szukać jedynie w pracach tego autora dotyczących obliczania dat Wielkanocy. W tym artykule przyjąłem następującą hipotezę badawczą: wyjaśnienie nowej rachuby lat znajduje się w pismach Dionizego, do których należą jego prace komputystyczne, ale także teologiczne. Analiza tych pism pozwala odkryć historyczne i teologiczne racje, które stały się faktyczną podstawą ustalenia daty narodzenia Jezusa na rok odpowiadający dzisiejszemu AD 1.
{"title":"Decoding the Christian Era of Dionysius Exiguus","authors":"Józef Naumowicz","doi":"10.21697/ct.2024.94.1.03","DOIUrl":"https://doi.org/10.21697/ct.2024.94.1.03","url":null,"abstract":"Dotychczas nie znaleziono satysfakcjonującego wyjaśnienia, w jaki sposób rzymski mnich Dionysius Exiguus ustalił rok narodzenia Jezusa w swoim systemie rachuby lat, który wprowadził w 525 roku. W badaniach dominują bowiem dwa bezzasadne założenia: pierwsze, że twórca tej rachuby nie podał jej uzasadnienia, i drugie, że rozwiązania problemu należy szukać jedynie w pracach tego autora dotyczących obliczania dat Wielkanocy. W tym artykule przyjąłem następującą hipotezę badawczą: wyjaśnienie nowej rachuby lat znajduje się w pismach Dionizego, do których należą jego prace komputystyczne, ale także teologiczne. Analiza tych pism pozwala odkryć historyczne i teologiczne racje, które stały się faktyczną podstawą ustalenia daty narodzenia Jezusa na rok odpowiadający dzisiejszemu AD 1.","PeriodicalId":38491,"journal":{"name":"Collectanea Theologica","volume":"52 6","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2024-02-01","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"139890485","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2024-02-01DOI: 10.21697/ct.2024.94.1.07
Tadeusz Panuś
Współczesny Kościół dostrzega konieczność wzbogacenia przekazu wiary o drogę piękna (via pulchritudinis). Postuluje to nowe Dyrektorium o katechizacji z 2020 roku. Przedstawiając źródła katechezy, wskazuje, iż są nimi nie tylko słowo Boże w Piśmie Świętym i w świętej Tradycji, Magisterium Kościoła, liturgia, świadectwo świętych i męczenników, teologia i kultura chrześcijańska, ale także piękno. Temu ostatniemu poświęca cztery akapity (nr 106–109). Artykuł dokonuje szczegółowej analizy tego tekstu. Odpowiada na pytanie, kto jest źródłem piękna. Ukazuje trzy transcendentalia: prawdę (verum), dobro (bonum) i piękno (pulchrum), które muszą rozbłysnąć, aby przepowiadanie Zmartwychwstałego mogło dotrzeć do głębi ludzkiego serca. W końcu stawia tezę o konieczności wprowadzenia współczesnej katechizacji na drogę piękna. Podkreślenie piękna jako źródła katechezy jest ważnym elementem refleksji podjętej w nowym Dyrektorium. Wiara rodzi się bowiem nie tylko ex auditu, ale także ex visu. Stąd też droga piękna jest bardzo pomocna we współczesnej formacji katechetycznej głęboko osadzonej w kulturze medialnej i cyfrowej.
{"title":"Czy piękno może być źródłem katechezy? Wskazania nowego Dyrektorium o katechizacji","authors":"Tadeusz Panuś","doi":"10.21697/ct.2024.94.1.07","DOIUrl":"https://doi.org/10.21697/ct.2024.94.1.07","url":null,"abstract":"Współczesny Kościół dostrzega konieczność wzbogacenia przekazu wiary o drogę piękna (via pulchritudinis). Postuluje to nowe Dyrektorium o katechizacji z 2020 roku. Przedstawiając źródła katechezy, wskazuje, iż są nimi nie tylko słowo Boże w Piśmie Świętym i w świętej Tradycji, Magisterium Kościoła, liturgia, świadectwo świętych i męczenników, teologia i kultura chrześcijańska, ale także piękno. Temu ostatniemu poświęca cztery akapity (nr 106–109). Artykuł dokonuje szczegółowej analizy tego tekstu. Odpowiada na pytanie, kto jest źródłem piękna. Ukazuje trzy transcendentalia: prawdę (verum), dobro (bonum) i piękno (pulchrum), które muszą rozbłysnąć, aby przepowiadanie Zmartwychwstałego mogło dotrzeć do głębi ludzkiego serca. W końcu stawia tezę o konieczności wprowadzenia współczesnej katechizacji na drogę piękna. Podkreślenie piękna jako źródła katechezy jest ważnym elementem refleksji podjętej w nowym Dyrektorium. Wiara rodzi się bowiem nie tylko ex auditu, ale także ex visu. Stąd też droga piękna jest bardzo pomocna we współczesnej formacji katechetycznej głęboko osadzonej w kulturze medialnej i cyfrowej.","PeriodicalId":38491,"journal":{"name":"Collectanea Theologica","volume":"33 10","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2024-02-01","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"139873334","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2024-02-01DOI: 10.21697/ct.2024.94.1.04
Sławomir Zatwardnicki
W artykule zaakcentowano współistnienie teologii biblijnej i teologii systematycznej w twórczości Tomasza z Akwinu; w tym celu skorzystano z badań tomizmu biblijnego. Następnie ukazano, w jaki sposób Biblia wiąże się ze spekulacją teologiczną w początkowych kwestiach Sumy teologicznej, w których autor charakteryzuje sacra doctrina. Kolejno przedstawiono modus operandi Akwinaty w dyskusji z adwersarzami nieuznającymi autorytetu Pisma Świętego oraz jego apologię autorytetu sacra Scriptura. Dalej zademonstrowano przykładową polemikę z chrześcijanami prowadzoną w oparciu o teksty natchnione. W zakończeniu zebrano wnioski dotyczące miejsca i funkcji Pisma Świętego w argumentacji Tomasza, które zależą po pierwsze od adresatów dzieł Tomasza, a po drugie od rodzajów wypowiedzi Doktora Anielskiego.
{"title":"What Place Does Scripture Have in Thomas Aquinas’s Reasoning?","authors":"Sławomir Zatwardnicki","doi":"10.21697/ct.2024.94.1.04","DOIUrl":"https://doi.org/10.21697/ct.2024.94.1.04","url":null,"abstract":"W artykule zaakcentowano współistnienie teologii biblijnej i teologii systematycznej w twórczości Tomasza z Akwinu; w tym celu skorzystano z badań tomizmu biblijnego. Następnie ukazano, w jaki sposób Biblia wiąże się ze spekulacją teologiczną w początkowych kwestiach Sumy teologicznej, w których autor charakteryzuje sacra doctrina. Kolejno przedstawiono modus operandi Akwinaty w dyskusji z adwersarzami nieuznającymi autorytetu Pisma Świętego oraz jego apologię autorytetu sacra Scriptura. Dalej zademonstrowano przykładową polemikę z chrześcijanami prowadzoną w oparciu o teksty natchnione. W zakończeniu zebrano wnioski dotyczące miejsca i funkcji Pisma Świętego w argumentacji Tomasza, które zależą po pierwsze od adresatów dzieł Tomasza, a po drugie od rodzajów wypowiedzi Doktora Anielskiego.","PeriodicalId":38491,"journal":{"name":"Collectanea Theologica","volume":"126 2","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2024-02-01","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"139876005","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2024-02-01DOI: 10.21697/ct.2024.94.1.06
Małgorzata Pagacz
Artykuł podejmuje zagadnienie wiary w życiu osób konsekrowanych. Jego celem jest stwierdzenie, w jakim sensie – w świetle myśli Josepha Ratzingera/Benedykta XVI – wiara jest podstawą odnowy życia osób poświęconych na własność Bogu. Artykuł wskazuje, że ich zadanie to umacnianie wiary, oraz wyjaśnia, jakie konsekwencje niesie ze sobą to posłannictwo. Benedykt XVI podkreśla, że życie konsekrowane nie rozmija się ze swoją istotą jedynie wtedy, gdy jest przeżywane w wierze. Oczekuje od osób całkowicie oddanych Bogu, by żyły głęboką wiarą, intensywną i żywą więzią osobową z Chrystusem, w dynamice ciągłego poszukiwania Oblicza Pana, a od konkretnej realizacji tych postaw uzależniona jest odnowa ich życia. Analiza papieskiej myśli pozwala wyciągnąć ważne wnioski wyznaczające kierunek wyjścia z kryzysowej sytuacji, w której współcześnie znajduje się życie konsekrowane.
{"title":"Faith as the Foundation of the Renewal of the Consecrated Persons’ Life in the Light of the Thought of Joseph Ratzinger/Benedict XVI","authors":"Małgorzata Pagacz","doi":"10.21697/ct.2024.94.1.06","DOIUrl":"https://doi.org/10.21697/ct.2024.94.1.06","url":null,"abstract":"Artykuł podejmuje zagadnienie wiary w życiu osób konsekrowanych. Jego celem jest stwierdzenie, w jakim sensie – w świetle myśli Josepha Ratzingera/Benedykta XVI – wiara jest podstawą odnowy życia osób poświęconych na własność Bogu. Artykuł wskazuje, że ich zadanie to umacnianie wiary, oraz wyjaśnia, jakie konsekwencje niesie ze sobą to posłannictwo. Benedykt XVI podkreśla, że życie konsekrowane nie rozmija się ze swoją istotą jedynie wtedy, gdy jest przeżywane w wierze. Oczekuje od osób całkowicie oddanych Bogu, by żyły głęboką wiarą, intensywną i żywą więzią osobową z Chrystusem, w dynamice ciągłego poszukiwania Oblicza Pana, a od konkretnej realizacji tych postaw uzależniona jest odnowa ich życia. Analiza papieskiej myśli pozwala wyciągnąć ważne wnioski wyznaczające kierunek wyjścia z kryzysowej sytuacji, w której współcześnie znajduje się życie konsekrowane.","PeriodicalId":38491,"journal":{"name":"Collectanea Theologica","volume":"13 2","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2024-02-01","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"139878798","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2024-02-01DOI: 10.21697/ct.2024.94.1.02
Dawid Ledwoń, J. Waszkowiak
W historii Ziemi Świętej epoka bizantyjska jawi się bezsprzecznie jako czas intensywnego rozkwitu budownictwa sakralnego, zwłaszcza dedykowanego Świętej Bożej Rodzicielce Maryi (Theotokos). Spośród kościołów noszących ten tytuł do naszych czasów przetrwały nieliczne. Jednak na szczególną uwagę zasługują trzy, które od swojego upadku nie doczekały się odbudowy, a przez Prokopiusza oraz w innych źródłach literackich uznane zostały za znamienite. Są nimi: Kathisma, kościół na górze Garizim oraz Nea. Artykuł przedstawia wyniki najnowszych badań archeologicznych, jak też starożytne świadectwa literackie ukazujące funkcjonowanie wymienionych sanktuariów w ich kontekście historyczno-religijnym. Celem tego opracowania jest próba odpowiedzi na pytanie o powody, dla których wskazane świątynie maryjne, uważane za jedne z największych w Palestynie epoki bizantyjskiej, nie zostały odtworzone. Wydaje się, że przyczyniły się do tego trzy czynniki: brak bezpośredniego związku z wydarzeniami zbawczymi, o których traktują cztery kanoniczne Ewangelie, niekorzystna sytuacja geopolityczna oraz względy finansowe.
{"title":"Trzy zapomniane kościoły maryjne (Theotokos) epoki bizantyjskiej w Ziemi Świętej","authors":"Dawid Ledwoń, J. Waszkowiak","doi":"10.21697/ct.2024.94.1.02","DOIUrl":"https://doi.org/10.21697/ct.2024.94.1.02","url":null,"abstract":"W historii Ziemi Świętej epoka bizantyjska jawi się bezsprzecznie jako czas intensywnego rozkwitu budownictwa sakralnego, zwłaszcza dedykowanego Świętej Bożej Rodzicielce Maryi (Theotokos). Spośród kościołów noszących ten tytuł do naszych czasów przetrwały nieliczne. Jednak na szczególną uwagę zasługują trzy, które od swojego upadku nie doczekały się odbudowy, a przez Prokopiusza oraz w innych źródłach literackich uznane zostały za znamienite. Są nimi: Kathisma, kościół na górze Garizim oraz Nea. Artykuł przedstawia wyniki najnowszych badań archeologicznych, jak też starożytne świadectwa literackie ukazujące funkcjonowanie wymienionych sanktuariów w ich kontekście historyczno-religijnym. Celem tego opracowania jest próba odpowiedzi na pytanie o powody, dla których wskazane świątynie maryjne, uważane za jedne z największych w Palestynie epoki bizantyjskiej, nie zostały odtworzone. Wydaje się, że przyczyniły się do tego trzy czynniki: brak bezpośredniego związku z wydarzeniami zbawczymi, o których traktują cztery kanoniczne Ewangelie, niekorzystna sytuacja geopolityczna oraz względy finansowe.","PeriodicalId":38491,"journal":{"name":"Collectanea Theologica","volume":"119 18","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2024-02-01","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"139684659","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2024-02-01DOI: 10.21697/ct.2024.94.1.07
Tadeusz Panuś
Współczesny Kościół dostrzega konieczność wzbogacenia przekazu wiary o drogę piękna (via pulchritudinis). Postuluje to nowe Dyrektorium o katechizacji z 2020 roku. Przedstawiając źródła katechezy, wskazuje, iż są nimi nie tylko słowo Boże w Piśmie Świętym i w świętej Tradycji, Magisterium Kościoła, liturgia, świadectwo świętych i męczenników, teologia i kultura chrześcijańska, ale także piękno. Temu ostatniemu poświęca cztery akapity (nr 106–109). Artykuł dokonuje szczegółowej analizy tego tekstu. Odpowiada na pytanie, kto jest źródłem piękna. Ukazuje trzy transcendentalia: prawdę (verum), dobro (bonum) i piękno (pulchrum), które muszą rozbłysnąć, aby przepowiadanie Zmartwychwstałego mogło dotrzeć do głębi ludzkiego serca. W końcu stawia tezę o konieczności wprowadzenia współczesnej katechizacji na drogę piękna. Podkreślenie piękna jako źródła katechezy jest ważnym elementem refleksji podjętej w nowym Dyrektorium. Wiara rodzi się bowiem nie tylko ex auditu, ale także ex visu. Stąd też droga piękna jest bardzo pomocna we współczesnej formacji katechetycznej głęboko osadzonej w kulturze medialnej i cyfrowej.
{"title":"Czy piękno może być źródłem katechezy? Wskazania nowego Dyrektorium o katechizacji","authors":"Tadeusz Panuś","doi":"10.21697/ct.2024.94.1.07","DOIUrl":"https://doi.org/10.21697/ct.2024.94.1.07","url":null,"abstract":"Współczesny Kościół dostrzega konieczność wzbogacenia przekazu wiary o drogę piękna (via pulchritudinis). Postuluje to nowe Dyrektorium o katechizacji z 2020 roku. Przedstawiając źródła katechezy, wskazuje, iż są nimi nie tylko słowo Boże w Piśmie Świętym i w świętej Tradycji, Magisterium Kościoła, liturgia, świadectwo świętych i męczenników, teologia i kultura chrześcijańska, ale także piękno. Temu ostatniemu poświęca cztery akapity (nr 106–109). Artykuł dokonuje szczegółowej analizy tego tekstu. Odpowiada na pytanie, kto jest źródłem piękna. Ukazuje trzy transcendentalia: prawdę (verum), dobro (bonum) i piękno (pulchrum), które muszą rozbłysnąć, aby przepowiadanie Zmartwychwstałego mogło dotrzeć do głębi ludzkiego serca. W końcu stawia tezę o konieczności wprowadzenia współczesnej katechizacji na drogę piękna. Podkreślenie piękna jako źródła katechezy jest ważnym elementem refleksji podjętej w nowym Dyrektorium. Wiara rodzi się bowiem nie tylko ex auditu, ale także ex visu. Stąd też droga piękna jest bardzo pomocna we współczesnej formacji katechetycznej głęboko osadzonej w kulturze medialnej i cyfrowej.","PeriodicalId":38491,"journal":{"name":"Collectanea Theologica","volume":"11 14","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2024-02-01","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"139813559","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2023-11-15DOI: 10.21697/ct.2023.93.4.05
Bogumił Gacka
Personalizm relacyjny Josepha Ratzingera polega na przekroczeniu liczby pojedynczej w pojęciu osoby. Istnienie osoby wskazuje na drugą osobę, inną osobę, bowiem osoba jest kimś w relacji z drugą osobą. Joseph Ratzinger dostrzega dwa ważne okresy w kształtowaniu się pojęcia osoby w teologii. Pierwszy okres to przejście od substancji do subsystencji. Drugi okres to przejście od subsystencji do relacji – zatem osoba to nie tylko samoistność, ale samoistność relacyjna. Dla Ratzingera ważna była książka Theodora Steinbüchela (1888–1949) Przełom w myśleniu (Der Umbruch des Denkens, Regensburg 1936), która wprowadziła go w myślenie personalistyczne. Benedykt XVI przeciwstawia się indywidualistycznie pojmowanemu zbawieniu, podkreślając kategorię relacji (Spe salvi, nr 27). Personalizm relacyjny w teologii społecznej stanowi złoty most pomiędzy indywidualizmem a kolektywizmem. Według Josepha Ratzingera stworzenie człowieka na obraz i podobieństwo Boga oznacza, że osoba ludzka jako subsystencja w relacji jest ukonstytuowana w relacji do Boga i bliźnich.
{"title":"The Relational Personalism of Joseph Ratzinger/Benedict XVI","authors":"Bogumił Gacka","doi":"10.21697/ct.2023.93.4.05","DOIUrl":"https://doi.org/10.21697/ct.2023.93.4.05","url":null,"abstract":"Personalizm relacyjny Josepha Ratzingera polega na przekroczeniu liczby pojedynczej w pojęciu osoby. Istnienie osoby wskazuje na drugą osobę, inną osobę, bowiem osoba jest kimś w relacji z drugą osobą. Joseph Ratzinger dostrzega dwa ważne okresy w kształtowaniu się pojęcia osoby w teologii. Pierwszy okres to przejście od substancji do subsystencji. Drugi okres to przejście od subsystencji do relacji – zatem osoba to nie tylko samoistność, ale samoistność relacyjna. Dla Ratzingera ważna była książka Theodora Steinbüchela (1888–1949) Przełom w myśleniu (Der Umbruch des Denkens, Regensburg 1936), która wprowadziła go w myślenie personalistyczne. Benedykt XVI przeciwstawia się indywidualistycznie pojmowanemu zbawieniu, podkreślając kategorię relacji (Spe salvi, nr 27). Personalizm relacyjny w teologii społecznej stanowi złoty most pomiędzy indywidualizmem a kolektywizmem. Według Josepha Ratzingera stworzenie człowieka na obraz i podobieństwo Boga oznacza, że osoba ludzka jako subsystencja w relacji jest ukonstytuowana w relacji do Boga i bliźnich.","PeriodicalId":38491,"journal":{"name":"Collectanea Theologica","volume":"68 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-11-15","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"139275895","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2023-11-15DOI: 10.21697/ct.2023.93.4.11
Józef Warzeszak
Skoro Bóg stworzył człowieka dla pokoju, to powstaje pytanie: Jakie są przyczyny wojen? O zagrożeniach dla pokoju często mówił Benedykt XVI do dyplomatów, osób szczególnie odpowiedzialnych za budowanie pokoju. Autor artykułu przebadał te wypowiedzi pod kątem zagrożeń dla pokoju i usystematyzował je według klucza teologicznego. I tak, dla Benedykta XVI, który stawiał Boga na pierwszym miejscu w życiu człowieka i społeczeństwa, było zrozumiałe, że źródłem zagrożeń dla pokoju jest odrzucenie Boga Stwórcy i Dawcy naturalnego prawa moralnego, pozbawianie wolności religijnej, redukcjonizm człowieka i jego życia, błędne ideologie. Z tego odrzucenia wymiaru transcendentnego rzeczywistości pochodzi nieporządek społeczny, a więc niesprawiedliwość, kłamstwo prowadzące do przemocy, zło jako źródło dalszego zła, terroryzm, walka o dostęp do zasobów naturalnych oraz ubóstwo – wszystko to stanowi pośrednie lub bezpośrednie zagrożenie dla pokoju.
{"title":"Benedict XVI’s Assessment of Contemporary Threats to Peace","authors":"Józef Warzeszak","doi":"10.21697/ct.2023.93.4.11","DOIUrl":"https://doi.org/10.21697/ct.2023.93.4.11","url":null,"abstract":"Skoro Bóg stworzył człowieka dla pokoju, to powstaje pytanie: Jakie są przyczyny wojen? O zagrożeniach dla pokoju często mówił Benedykt XVI do dyplomatów, osób szczególnie odpowiedzialnych za budowanie pokoju. Autor artykułu przebadał te wypowiedzi pod kątem zagrożeń dla pokoju i usystematyzował je według klucza teologicznego. I tak, dla Benedykta XVI, który stawiał Boga na pierwszym miejscu w życiu człowieka i społeczeństwa, było zrozumiałe, że źródłem zagrożeń dla pokoju jest odrzucenie Boga Stwórcy i Dawcy naturalnego prawa moralnego, pozbawianie wolności religijnej, redukcjonizm człowieka i jego życia, błędne ideologie. Z tego odrzucenia wymiaru transcendentnego rzeczywistości pochodzi nieporządek społeczny, a więc niesprawiedliwość, kłamstwo prowadzące do przemocy, zło jako źródło dalszego zła, terroryzm, walka o dostęp do zasobów naturalnych oraz ubóstwo – wszystko to stanowi pośrednie lub bezpośrednie zagrożenie dla pokoju.","PeriodicalId":38491,"journal":{"name":"Collectanea Theologica","volume":"14 2","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-11-15","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"139271648","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
京公网安备 11010802042870号
京ICP备2023020795号-1
扫码关注我们
求助内容：
应助结果提醒方式：