Pub Date : 2022-09-16DOI: 10.54503/2579-2830-2022.1(7)-208
Алис Нерсисян
График и живописец, чрезвычайно разносторонний и оригинальный художник Татьяна Васильевна Леонова родилась в Украине, получила два высших образования в Харьковском инженерно-строительном институте (1966-1971) и Ленинградском высшем художественно-промышленном училище имени В.И. Мухиной (1976-1982). С 1987 года по настоящее время она руководит Образцовой студией изобразительного и декоративноприкладного искусства «Творческая мастерская» в городе Сосновый Бор Ленинградской области. Вместе с тем на протяжении последних сорока лет она занимается художественным творчеством. Сфера интересов Леоновой – особенности и эволюция мировосприятия человека в разные периоды жизни, трансформация ценностных ориентиров и эмоционального состояния. Герои произведений художника – Мужчина и Женщина как персонажи человеческой истории. Леонова работает обширными тематическими циклами. Она обращается к женской натуре, древнегреческим и древнеримским мифологическим сюжетам, персонажам Ветхого и Нового Завета в поисках историй, раскрывающих особенности человеческой природы. В творчестве Леоновой значительное место занимают портрет, натюрморт и пейзаж, ее интересует феномен метаморфозы. Еще одна грань творчества художника – книжная графика. Изобразительное мышление Леоновой, ее пластический почерк являются предметом особого, пристального внимания.
{"title":"Художник из Санкт-Петербурга: Татьяна Леонова","authors":"Алис Нерсисян","doi":"10.54503/2579-2830-2022.1(7)-208","DOIUrl":"https://doi.org/10.54503/2579-2830-2022.1(7)-208","url":null,"abstract":"График и живописец, чрезвычайно разносторонний и оригинальный художник Татьяна Васильевна Леонова родилась в Украине, получила два высших образования в Харьковском инженерно-строительном институте (1966-1971) и Ленинградском высшем художественно-промышленном училище имени В.И. Мухиной (1976-1982). С 1987 года по настоящее время она руководит Образцовой студией изобразительного и декоративноприкладного искусства «Творческая мастерская» в городе Сосновый Бор Ленинградской области. Вместе с тем на протяжении последних сорока лет она занимается художественным творчеством. Сфера интересов Леоновой – особенности и эволюция мировосприятия человека в разные периоды жизни, трансформация ценностных ориентиров и эмоционального состояния. Герои произведений художника – Мужчина и Женщина как персонажи человеческой истории. Леонова работает обширными тематическими циклами. Она обращается к женской натуре, древнегреческим и древнеримским мифологическим сюжетам, персонажам Ветхого и Нового Завета в поисках историй, раскрывающих особенности человеческой природы. В творчестве Леоновой значительное место занимают портрет, натюрморт и пейзаж, ее интересует феномен метаморфозы. Еще одна грань творчества художника – книжная графика. Изобразительное мышление Леоновой, ее пластический почерк являются предметом особого, пристального внимания.","PeriodicalId":40461,"journal":{"name":"AM Journal of Art and Media Studies","volume":"129 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.1,"publicationDate":"2022-09-16","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"75034216","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2022-09-16DOI: 10.54503/2579-2830-2022.1(7)-246
A. Hakobyan
The presented article is focused on the study of the lullaby and grounds for the existence of subtypes within the genre, which clearly differ from each other in their structure and composition principles. Observations on this subject can be seen in the works of Komitas, later in the works of musicologists Robert Atayan, Margarita Brutyan, Mushegh Aghayan, Hasmik Apinyan, as well as in the works of ethnographers Roza Grigoryan and Hripsime Pikichyan. We attempted to combine their observations and propose our own approach, as well as to classify these groups of lullabies by type, based on a comprehensive analysis. Among other academic achievements of Komitas, it should be noted that he made the first attempt at genre classification of Armenian traditional music, in which, however, the lullaby is not yet recognized as an independent phenomenon. Komitas divided the lullabies into two groups; one of which he considered a component of women’s lyrical song and the other a component of the women’s work song․
{"title":"The Study of Lullaby Genre and its Subtypes: Since Komitas to Nowadays","authors":"A. Hakobyan","doi":"10.54503/2579-2830-2022.1(7)-246","DOIUrl":"https://doi.org/10.54503/2579-2830-2022.1(7)-246","url":null,"abstract":"The presented article is focused on the study of the lullaby and grounds for the existence of subtypes within the genre, which clearly differ from each other in their structure and composition principles. Observations on this subject can be seen in the works of Komitas, later in the works of musicologists Robert Atayan, Margarita Brutyan, Mushegh Aghayan, Hasmik Apinyan, as well as in the works of ethnographers Roza Grigoryan and Hripsime Pikichyan. We attempted to combine their observations and propose our own approach, as well as to classify these groups of lullabies by type, based on a comprehensive analysis. Among other academic achievements of Komitas, it should be noted that he made the first attempt at genre classification of Armenian traditional music, in which, however, the lullaby is not yet recognized as an independent phenomenon. Komitas divided the lullabies into two groups; one of which he considered a component of women’s lyrical song and the other a component of the women’s work song․","PeriodicalId":40461,"journal":{"name":"AM Journal of Art and Media Studies","volume":"18 4 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.1,"publicationDate":"2022-09-16","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"82597966","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2022-09-16DOI: 10.54503/2579-2830-2022.1(7)-278
Անուշավան Զաքարյան
Հայտնի իրողություն է՝ հայ ժողովրդի հոգևոր ու մշակութային դարավոր արժեքները պահպանելու և սերունդներին փոխանցելու գործում Ս. Էջմիածնի Մայր Աթոռին կից հիմնարկների՝ տպարանի, ճեմարանի, թանգարանի, մատենադարանի ունեցած խոշոր դերը: Դրանց նոր շունչ և ոգի հաղորդվեցին Հայաստանում խորհրդային կարգերի հաստատման հենց սկզբից: Այդ առումով նշանակալի էր Էջմիածնի գիտական ինստիտուտի հիմնադրումը: Ստորև ներկայացնում ենք գիտական այդ կենտրոնի հիմնադրման և գործունեության մասին նշանավոր բանասեր, պատմաբան, բառարանագիր, ինստիտուտի գիտնական քարտուղար Երվանդ Տեր-Մինասյանի՝ 1922 թ. հունիսի 6-ին գրած ուշագրավ հաղորդումը և ինստիտուտի կանոնադրությունը (տպագրվել են «Բանբեր Էջմիածնի գիտական ինստիտուտի» գիրք Ա. և Բ.-ում, Էջմիածին, 1921– 1922, էջ 320-329):
{"title":"Էջմիածնի գիտական ինստիտուտի գործունեությունը","authors":"Անուշավան Զաքարյան","doi":"10.54503/2579-2830-2022.1(7)-278","DOIUrl":"https://doi.org/10.54503/2579-2830-2022.1(7)-278","url":null,"abstract":"Հայտնի իրողություն է՝ հայ ժողովրդի հոգևոր ու մշակութային դարավոր արժեքները պահպանելու և սերունդներին փոխանցելու գործում Ս. Էջմիածնի Մայր Աթոռին կից հիմնարկների՝ տպարանի, ճեմարանի, թանգարանի, մատենադարանի ունեցած խոշոր դերը: Դրանց նոր շունչ և ոգի հաղորդվեցին Հայաստանում խորհրդային կարգերի հաստատման հենց սկզբից: Այդ առումով նշանակալի էր Էջմիածնի գիտական ինստիտուտի հիմնադրումը: Ստորև ներկայացնում ենք գիտական այդ կենտրոնի հիմնադրման և գործունեության մասին նշանավոր բանասեր, պատմաբան, բառարանագիր, ինստիտուտի գիտնական քարտուղար Երվանդ Տեր-Մինասյանի՝ 1922 թ. հունիսի 6-ին գրած ուշագրավ հաղորդումը և ինստիտուտի կանոնադրությունը (տպագրվել են «Բանբեր Էջմիածնի գիտական ինստիտուտի» գիրք Ա. և Բ.-ում, Էջմիածին, 1921– 1922, էջ 320-329):","PeriodicalId":40461,"journal":{"name":"AM Journal of Art and Media Studies","volume":"181 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.1,"publicationDate":"2022-09-16","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"88291036","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2022-09-16DOI: 10.54503/2579-2830-2022.1(7)-152
Անահիտ Չթյան
Շահեն Սարգսյանը (1910-1966) 1938 թվականից ապրել և աշխատել է Թեհրանում, տարիներ շարունակ վարել «Ժուռնալ դը Թեհրան» ամսագրի արվեստի բաժինը՝ համագործակցելով «Ֆիրդուսի» և «Սաադի» թատրոններին, «Անահիթա» ռադիոկայանին: 1956-ին նա հիմնեց «Գրուհը Հոնարը Մելլի» թատերախումբը: Իր տեսակի մեջ բոլորովին նոր մի կառույց, որը, ամփոփելով անցյալ դարասկզբից երկրում խմորվող նախափորձերը, ճանաչվեց որպես Իրանի ազգային թատրոնի հիմնադիր թատերախումբ: Շուտով, հեռանալով իրանյան թատրոնից, Շահեն Սարգսյանը հայ մշակութային «Արարատ» կազմակերպությանը կից ստեղծեց «Արմեն» թատերախումբը: Շահեն Սարգսյանը, 1960-ականներին հիմնելով «Արմեն» թատերախումբը, Թեհրանի թատերական կյանքը հարստացրեց նշանակալից իրադարձություններով: Միաժամանակ, տարվելով գեղագիտական նորամուծություններով, Սարգսյանը պատշաճ ուշադրությամբ չվերաբերվեց լեզվին առնչվող հարցերին: Հարցեր, որոնց Սփյուռքում և հատկապես Իրանի հայ համայնքում վերաբերվում են հատուկ խստապահանջությամբ: Նրա շուրջ ստեղծվեց մի բարդ իրավիճակ, որը նա չկարողացավ հաղթահարել: Ժամանակ էր պետք, որ համայնքի թատերական գործիչները, լեզվի անաղարտության հարցին տալով առաջնահերթ նշանակություն, զարգացնեին Սարգսյանի նորարարական գաղափարները` դրանով իսկ պահպանելով այն նշանակալից ավանդը, որ ռեժիսորն ունեցավ Իրանի հայ թատրոնում:
{"title":"Շահեն Սարգսյանը՝ «Արմեն» թատերախմբի հիմնադիր (հայոց լեզուն` սփյուռքի թատերական համակարգում)","authors":"Անահիտ Չթյան","doi":"10.54503/2579-2830-2022.1(7)-152","DOIUrl":"https://doi.org/10.54503/2579-2830-2022.1(7)-152","url":null,"abstract":"Շահեն Սարգսյանը (1910-1966) 1938 թվականից ապրել և աշխատել է Թեհրանում, տարիներ շարունակ վարել «Ժուռնալ դը Թեհրան» ամսագրի արվեստի բաժինը՝ համագործակցելով «Ֆիրդուսի» և «Սաադի» թատրոններին, «Անահիթա» ռադիոկայանին: 1956-ին նա հիմնեց «Գրուհը Հոնարը Մելլի» թատերախումբը: Իր տեսակի մեջ բոլորովին նոր մի կառույց, որը, ամփոփելով անցյալ դարասկզբից երկրում խմորվող նախափորձերը, ճանաչվեց որպես Իրանի ազգային թատրոնի հիմնադիր թատերախումբ: Շուտով, հեռանալով իրանյան թատրոնից, Շահեն Սարգսյանը հայ մշակութային «Արարատ» կազմակերպությանը կից ստեղծեց «Արմեն» թատերախումբը: Շահեն Սարգսյանը, 1960-ականներին հիմնելով «Արմեն» թատերախումբը, Թեհրանի թատերական կյանքը հարստացրեց նշանակալից իրադարձություններով: Միաժամանակ, տարվելով գեղագիտական նորամուծություններով, Սարգսյանը պատշաճ ուշադրությամբ չվերաբերվեց լեզվին առնչվող հարցերին: Հարցեր, որոնց Սփյուռքում և հատկապես Իրանի հայ համայնքում վերաբերվում են հատուկ խստապահանջությամբ: Նրա շուրջ ստեղծվեց մի բարդ իրավիճակ, որը նա չկարողացավ հաղթահարել: Ժամանակ էր պետք, որ համայնքի թատերական գործիչները, լեզվի անաղարտության հարցին տալով առաջնահերթ նշանակություն, զարգացնեին Սարգսյանի նորարարական գաղափարները` դրանով իսկ պահպանելով այն նշանակալից ավանդը, որ ռեժիսորն ունեցավ Իրանի հայ թատրոնում:","PeriodicalId":40461,"journal":{"name":"AM Journal of Art and Media Studies","volume":"8 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.1,"publicationDate":"2022-09-16","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"73065226","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2022-09-16DOI: 10.54503/2579-2830-2022.1(7)-256
Herag Herkelian
The article is dedicated to the development of the art of photography in Jerusalem, the foundation of which was laid by Armenians. The three presented photographs reflect the episodes and realities of the daily life of the inhabitants of Jerusalem in the first half of the 20th century – until the beginning of the Second World War. The authors are Garabed Krikorian, Johannes Krikorian and Elia Kahvedjian. The work of Armenian photographers is a special documentary material about Jerusalem at the end of the 19th century – the beginning of the 20th century, becoming an important contribution to the history of Jerusalem. They are the pioneers of photography in the Middle East. The Armenians of Jerusalem connect their history with the history of the Jewish people, since both peoples suffered many trials, including genocide. However, both peoples survived and continue to coexist side by side in the Old City, bringing them together and uniting them.
这篇文章致力于耶路撒冷摄影艺术的发展，其基础是由亚美尼亚人奠定的。展出的三张照片反映了20世纪上半叶——直到第二次世界大战开始——耶路撒冷居民日常生活的情节和现实。作者是Garabed Krikorian, Johannes Krikorian和Elia Kahvedjian。亚美尼亚摄影师的作品是关于19世纪末- 20世纪初耶路撒冷的特殊纪实材料，成为对耶路撒冷历史的重要贡献。他们是中东地区摄影的先驱。耶路撒冷的亚美尼亚人将他们的历史与犹太人民的历史联系起来，因为这两个民族都遭受了许多考验，包括种族灭绝。然而，这两个民族都幸存了下来，并继续在老城并肩共存，将他们聚集在一起，团结在一起。
{"title":"Jerusalem Through the Eyes of Armenian Photographers: Garabed Krikorian, Johannes Krikorian, Elia Kahvedjian","authors":"Herag Herkelian","doi":"10.54503/2579-2830-2022.1(7)-256","DOIUrl":"https://doi.org/10.54503/2579-2830-2022.1(7)-256","url":null,"abstract":"The article is dedicated to the development of the art of photography in Jerusalem, the foundation of which was laid by Armenians. The three presented photographs reflect the episodes and realities of the daily life of the inhabitants of Jerusalem in the first half of the 20th century – until the beginning of the Second World War. The authors are Garabed Krikorian, Johannes Krikorian and Elia Kahvedjian. The work of Armenian photographers is a special documentary material about Jerusalem at the end of the 19th century – the beginning of the 20th century, becoming an important contribution to the history of Jerusalem. They are the pioneers of photography in the Middle East. The Armenians of Jerusalem connect their history with the history of the Jewish people, since both peoples suffered many trials, including genocide. However, both peoples survived and continue to coexist side by side in the Old City, bringing them together and uniting them.","PeriodicalId":40461,"journal":{"name":"AM Journal of Art and Media Studies","volume":"36 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.1,"publicationDate":"2022-09-16","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"73882497","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2022-09-16DOI: 10.54503/2579-2830-2022.1(7)-39
Андрей Борисович Иванов
Статья посвящена роли скрипки в творческой биографии А.А. Спендиарова. Даётся обзор исполнительской деятельности Спендиарова-скрипача. Прослеживается история возникновения скрипичных миниатюр и их тематические особенности. Подчёркивается исключительная роль скрипки в драматургии оперы «Алмаст». Выявляются источники скрипичного стиля композитора, его связи с русской и французской композиторскими школами.
这篇文章是关于a . a . spendiarov创作传记中的小提琴角色的。这是斯宾塞拉小提琴手的表演。小提琴微缩模型的起源和主题特征可以追溯到。小提琴在歌剧《阿拉木图》中的特殊作用得到了强调。小提琴风格的来源，他与俄罗斯和法国作曲家学校的联系。
{"title":"Скрипичное наследие Александра Афанасьевича Спендиарова","authors":"Андрей Борисович Иванов","doi":"10.54503/2579-2830-2022.1(7)-39","DOIUrl":"https://doi.org/10.54503/2579-2830-2022.1(7)-39","url":null,"abstract":"Статья посвящена роли скрипки в творческой биографии А.А. Спендиарова. Даётся обзор исполнительской деятельности Спендиарова-скрипача. Прослеживается история возникновения скрипичных миниатюр и их тематические особенности. Подчёркивается исключительная роль скрипки в драматургии оперы «Алмаст». Выявляются источники скрипичного стиля композитора, его связи с русской и французской композиторскими школами.","PeriodicalId":40461,"journal":{"name":"AM Journal of Art and Media Studies","volume":"17 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.1,"publicationDate":"2022-09-16","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"80842841","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2022-09-16DOI: 10.54503/2579-2830-2022.1(7)-79
Ա. Գ. Ասատրյան
2022 թ. մարտի 31-ին Արամ Խաչատրյան համերգասրահում տեղի ունեցավ ՀՀ ազգային հերոս, ԽՍՀՄ ժողովրդական արտիստ Հովհաննես Չեքիջյանի և Հայաստանի ազգային ակադեմիական երգչախմբի համերգը: Հնչեց Ջոակինո Ռոսինիի (1792-1868) «Stabat Mater»-ը՝ (1842) Հայաստանի ազգային ակադեմիական երգչախմբի և Հայաստանի ազգային ֆիլհարմոնիկ նվագախմբի, մենակատարներ Սոֆյա Սայադյանի (սոպրանո), Քրիստինե Սահակյանի (մեցցո-սոպրանո), Միքայել Գրիգորյանի (տենոր) և Պողոս Բիազբեկյանի (բաս) կատարմամբ: Դիրիժորական վահանակի մոտ էր Հովհաննես Չեքիջյանը: Ուսումնասիրությունում հայ երաժշտագիտության մեջ առաջին անգամ բացահայտվում է Հովհաննես Չեքիջյանի դերը Հայաստանում և Խորհրդային Միությունում Ռոսինիի «Stabat Mater»-ի համերգային կենսագրության մեջ: Շնորհիվ Հ. Չեքիջյանի և Հայաստանի ազգային ակադեմիական երգչախմբի` 1965 թ. նոյեմբերի 15-ին Երևանում առաջին անգամ հնչեց Ռոսինիի «Stabat Mater»-ը: Այն իր հաստատուն տեղը գտավ հայկական կապելլայի երկացանկում, որի շնորհիվ Հայաստանում «Stabat Mater»-ի համերգային կյանքը շարունակվում է մինչ օր: Երևանյան պրեմիերայից անմիջապես հետո՝ 1965 թ. դեկտեմբերի 27-ին և 28-ին, «Stabat Mater»-ն առաջին անգամ հնչեց Մոսկվայում՝ Հ. Չեքիջյանի և հայկական կապելլայի կատարմամբ տեղի ունեցավ «Stabat Mater»-ի համամիութենական պրեմիերան: Մոսկովյան պրեմիերային հաջորդեցին «Stabat Mater»-ի պրեմիերաները 1966 թվականին Լենինգրադում, մերձբալթյան հանրապետություններում, Ուկրաինայում և Բելոռուսիայում: Ռոսինիի «Stabat Mater»-ի չեքիջյանական մեկնաբանությունն առանձնանում է բարձր պրոֆեսիոնալիզմով և ինքնատիպությամբ:
{"title":"Ջոակինո Ռոսինիի «Stabat Mater»-ը Հովհաննես Չեքիջյանի մեկնաբանությամբ (նվիրվում է Ռոսինիի «Stabat Mater»-ի ստեղծման 180-ամյակին և Հայաստանի ազգային ակադեմիական երգչախմբի հիմնադրման 85-ամյակին)","authors":"Ա. Գ. Ասատրյան","doi":"10.54503/2579-2830-2022.1(7)-79","DOIUrl":"https://doi.org/10.54503/2579-2830-2022.1(7)-79","url":null,"abstract":"2022 թ. մարտի 31-ին Արամ Խաչատրյան համերգասրահում տեղի ունեցավ ՀՀ ազգային հերոս, ԽՍՀՄ ժողովրդական արտիստ Հովհաննես Չեքիջյանի և Հայաստանի ազգային ակադեմիական երգչախմբի համերգը: Հնչեց Ջոակինո Ռոսինիի (1792-1868) «Stabat Mater»-ը՝ (1842) Հայաստանի ազգային ակադեմիական երգչախմբի և Հայաստանի ազգային ֆիլհարմոնիկ նվագախմբի, մենակատարներ Սոֆյա Սայադյանի (սոպրանո), Քրիստինե Սահակյանի (մեցցո-սոպրանո), Միքայել Գրիգորյանի (տենոր) և Պողոս Բիազբեկյանի (բաս) կատարմամբ: Դիրիժորական վահանակի մոտ էր Հովհաննես Չեքիջյանը: Ուսումնասիրությունում հայ երաժշտագիտության մեջ առաջին անգամ բացահայտվում է Հովհաննես Չեքիջյանի դերը Հայաստանում և Խորհրդային Միությունում Ռոսինիի «Stabat Mater»-ի համերգային կենսագրության մեջ: Շնորհիվ Հ. Չեքիջյանի և Հայաստանի ազգային ակադեմիական երգչախմբի` 1965 թ. նոյեմբերի 15-ին Երևանում առաջին անգամ հնչեց Ռոսինիի «Stabat Mater»-ը: Այն իր հաստատուն տեղը գտավ հայկական կապելլայի երկացանկում, որի շնորհիվ Հայաստանում «Stabat Mater»-ի համերգային կյանքը շարունակվում է մինչ օր: Երևանյան պրեմիերայից անմիջապես հետո՝ 1965 թ. դեկտեմբերի 27-ին և 28-ին, «Stabat Mater»-ն առաջին անգամ հնչեց Մոսկվայում՝ Հ. Չեքիջյանի և հայկական կապելլայի կատարմամբ տեղի ունեցավ «Stabat Mater»-ի համամիութենական պրեմիերան: Մոսկովյան պրեմիերային հաջորդեցին «Stabat Mater»-ի պրեմիերաները 1966 թվականին Լենինգրադում, մերձբալթյան հանրապետություններում, Ուկրաինայում և Բելոռուսիայում: Ռոսինիի «Stabat Mater»-ի չեքիջյանական մեկնաբանությունն առանձնանում է բարձր պրոֆեսիոնալիզմով և ինքնատիպությամբ:","PeriodicalId":40461,"journal":{"name":"AM Journal of Art and Media Studies","volume":"256 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.1,"publicationDate":"2022-09-16","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"73110358","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2022-09-16DOI: 10.54503/2579-2830-2022.1(7)-140
Маргарита Рухкян
Четвертая симфония Эдуарда Айрапетяна (2016) подтвердила высокий уровень композиторского мастерства и таланта композитора. В ней сосредоточилось новое ощущение жизни народа на грани испытаний. Композитор внимательно вслушивается в жизнь. Он ищет и находит духовную опору в глубоком осознании роли искусства, музыки. Глубинные традиции музыкального творчества, симфонической музыки и жанра симфонии – неотъемлемые завоевания армянской музыки. Композитор в совершенстве владеет этим инструментарием. Его Четвертая симфония – новое достижение армянской музыкальной культуры. Четвертая симфония явно начинает новый период в творчестве Айрапетяна. Думается, это период обобщенного осмысления событий, включающих современную историю. Эта тема, давно освоенная в жанре симфонии, сегодня особенно актуальна, и композиторское участие в ее разработке в масштабах больших симфонических форм повысит градус национально-патриотического духа.
{"title":"Эдуард Айрапетян: Симфония № 4","authors":"Маргарита Рухкян","doi":"10.54503/2579-2830-2022.1(7)-140","DOIUrl":"https://doi.org/10.54503/2579-2830-2022.1(7)-140","url":null,"abstract":"Четвертая симфония Эдуарда Айрапетяна (2016) подтвердила высокий уровень композиторского мастерства и таланта композитора. В ней сосредоточилось новое ощущение жизни народа на грани испытаний. Композитор внимательно вслушивается в жизнь. Он ищет и находит духовную опору в глубоком осознании роли искусства, музыки. Глубинные традиции музыкального творчества, симфонической музыки и жанра симфонии – неотъемлемые завоевания армянской музыки. Композитор в совершенстве владеет этим инструментарием. Его Четвертая симфония – новое достижение армянской музыкальной культуры. Четвертая симфония явно начинает новый период в творчестве Айрапетяна. Думается, это период обобщенного осмысления событий, включающих современную историю. Эта тема, давно освоенная в жанре симфонии, сегодня особенно актуальна, и композиторское участие в ее разработке в масштабах больших симфонических форм повысит градус национально-патриотического духа.","PeriodicalId":40461,"journal":{"name":"AM Journal of Art and Media Studies","volume":"19 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.1,"publicationDate":"2022-09-16","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"82500397","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2022-09-16DOI: 10.54503/2579-2830-2022.1(7)-179
Ararat Aghasyan
Among the first literary-and-art magazines of the late XIX – early XX centuries, which had played a noticeable role in nurturing aesthetic tastes of educated Armenians, one should name “Բանբեր գրականության և արվեստի [Herald of Literature and Art]” (Saint-Petersburg, 1903-1904) under the editorship of the outstanding Armenian historian and philologist Nikolay Adonts (Nikoghayos Ter-Avetikyan, 1871-1942). The ideological and aesthetic program of “Herald” was of a pronounced decadent nature, and this was declared both in the editor’s introductory note, signed by Nikolay Adonts, and in his article “Literary Essays: Decadence and Symbolism”. The same position was also held by the anonymous commentator of the art album, concluding the magazine, where, along with the works of such masters of Western European and Russian visual art as Dante-Gabriel Rossetti, Eugene Carriere, Arnold Böklin, Franz Stuck, Hans Thoma, Friedrich Kaulbach, Leon Bakst and others, paintings by Armenian artists were reproduced as well. However, only the works of E. Carriere’s pupil Arminia Babayan and F. Kaulbach’s pupil Vardges Surenyants could stand the proximity to the Europeans. Vardges Surenyants participated in selecting illustrations for “Herald”, too, giving preference to the Munich school of Jugendstil, with the early examples of which he had become acquainted in his student years in the Bavarian capital. The same spirit of Munich Jugendstil marked the graphic design of the magazine. The ideological and aesthetic program of Nikolay Adonts’s “Herald” was close to a number of foreign and Russian art editions, such as “La Revue blanche” and ”Art et décoration” in France, ”Pan”, ”Jugend”, ”Ver Sacrum”, ”Insel” in Germany and Austria, ”The Yellow Book” in England and particularly – “Mir iskusstva [World of Art]”, coming out in Saint-Petersburg from 1898. It ceased to exist in 1904, the same year as Nikolay Adonts’s magazine.
19世纪末至20世纪初，在培养受过教育的亚美尼亚人的审美情趣方面发挥了显著作用的第一批文学和艺术杂志中，应该有一个名字:《Բ》(圣彼得堡，1903-1904)，由杰出的亚美尼亚历史学家和语言学家Nikolay Adonts (Nikoghayos Ter-Avetikyan, 1871-1942)担任编辑。《先驱报》的意识形态和美学纲领具有明显的颓废性质，这在尼古拉·阿东茨(Nikolay Adonts)署名的编辑导言和他的文章《文学散文:颓废与象征主义》中都有体现。艺术专辑的匿名评论员也持有同样的立场，该杂志的结论是，除了西欧和俄罗斯视觉艺术大师的作品，如Dante-Gabriel Rossetti, Eugene Carriere, Arnold Böklin, Franz Stuck, Hans Thoma, Friedrich Kaulbach, Leon Bakst和其他人的作品外，亚美尼亚艺术家的画作也被复制。然而，只有E. Carriere的学生Arminia Babayan和F. Kaulbach的学生Vardges Surenyants的作品才能与欧洲人接近。Vardges Surenyants也参与了为“先驱”选择插图的工作，并优先考虑慕尼黑青年艺术学院，他在巴伐利亚首都的学生时代就已经熟悉了这些早期的例子。同样的慕尼黑青年精神仍然标志着杂志的平面设计。尼古拉·阿东茨的《先驱》的思想和美学纲领接近许多外国和俄罗斯的艺术版本，如法国的《白色的Revue》和《art et dsamcoration》，德国和奥地利的《Pan》、《Jugend》、《Ver Sacrum》、《Insel》，英国的《黄皮书》，特别是1898年在圣彼得堡出版的《Mir iskusstva(艺术世界)》。它与尼古拉·阿东茨的杂志同一年，于1904年停刊。
{"title":"On Ideological and Aesthetic Program of “Herald of Literature and Art” of Nikolay Adonts","authors":"Ararat Aghasyan","doi":"10.54503/2579-2830-2022.1(7)-179","DOIUrl":"https://doi.org/10.54503/2579-2830-2022.1(7)-179","url":null,"abstract":"Among the first literary-and-art magazines of the late XIX – early XX centuries, which had played a noticeable role in nurturing aesthetic tastes of educated Armenians, one should name “Բանբեր գրականության և արվեստի [Herald of Literature and Art]” (Saint-Petersburg, 1903-1904) under the editorship of the outstanding Armenian historian and philologist Nikolay Adonts (Nikoghayos Ter-Avetikyan, 1871-1942). The ideological and aesthetic program of “Herald” was of a pronounced decadent nature, and this was declared both in the editor’s introductory note, signed by Nikolay Adonts, and in his article “Literary Essays: Decadence and Symbolism”. The same position was also held by the anonymous commentator of the art album, concluding the magazine, where, along with the works of such masters of Western European and Russian visual art as Dante-Gabriel Rossetti, Eugene Carriere, Arnold Böklin, Franz Stuck, Hans Thoma, Friedrich Kaulbach, Leon Bakst and others, paintings by Armenian artists were reproduced as well. However, only the works of E. Carriere’s pupil Arminia Babayan and F. Kaulbach’s pupil Vardges Surenyants could stand the proximity to the Europeans. Vardges Surenyants participated in selecting illustrations for “Herald”, too, giving preference to the Munich school of Jugendstil, with the early examples of which he had become acquainted in his student years in the Bavarian capital. The same spirit of Munich Jugendstil marked the graphic design of the magazine. The ideological and aesthetic program of Nikolay Adonts’s “Herald” was close to a number of foreign and Russian art editions, such as “La Revue blanche” and ”Art et décoration” in France, ”Pan”, ”Jugend”, ”Ver Sacrum”, ”Insel” in Germany and Austria, ”The Yellow Book” in England and particularly – “Mir iskusstva [World of Art]”, coming out in Saint-Petersburg from 1898. It ceased to exist in 1904, the same year as Nikolay Adonts’s magazine.","PeriodicalId":40461,"journal":{"name":"AM Journal of Art and Media Studies","volume":"73 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.1,"publicationDate":"2022-09-16","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"76073167","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Several artists who take into consideration the existence of the Internet in their process of documenting the world remain faithful to the photography book. They find in the codex an experience that a screen remains incapable of providing. The adoption of the book by some documentarist artists engages appropriation practices from an ancient documentary project. War Primer 2 by Broomberg & Chanarin and Less Américains by Mishka Henner reproduce pre-existing books, respectively The ABC of War by Bertolt Brecht and The Americans by Robert Frank. The renewed interest of artists and photographers in books can be explained by a logic of comparison between the two media: the emergence of the web, with its formats and specificities, makes it possible to better appreciate, by analogy and distinction, what characterizes books and the web, and what makes their respective languages. However, rather than thinking of the modes of publication as alternatives, some of the artists merge their logic by resorting to online self-publishing platforms that allow the self-production and self-distribution of books. The artist Mishka Henner stands out in particular for his systematic production of books on self-publishing sites. Article received: March 31, 2022; Article accepted: June 21, 2022; Published online: September 15, 2022. Original scholarly paper
{"title":"The Persistence of the Documentary Photobook in the Age of the Web","authors":"J. Martin","doi":"10.25038/am.v0i28.518","DOIUrl":"https://doi.org/10.25038/am.v0i28.518","url":null,"abstract":"Several artists who take into consideration the existence of the Internet in their process of documenting the world remain faithful to the photography book. They find in the codex an experience that a screen remains incapable of providing. The adoption of the book by some documentarist artists engages appropriation practices from an ancient documentary project. War Primer 2 by Broomberg & Chanarin and Less Américains by Mishka Henner reproduce pre-existing books, respectively The ABC of War by Bertolt Brecht and The Americans by Robert Frank. The renewed interest of artists and photographers in books can be explained by a logic of comparison between the two media: the emergence of the web, with its formats and specificities, makes it possible to better appreciate, by analogy and distinction, what characterizes books and the web, and what makes their respective languages. \u0000However, rather than thinking of the modes of publication as alternatives, some of the artists merge their logic by resorting to online self-publishing platforms that allow the self-production and self-distribution of books. The artist Mishka Henner stands out in particular for his systematic production of books on self-publishing sites. \u0000 \u0000Article received: March 31, 2022; Article accepted: June 21, 2022; Published online: September 15, 2022. Original scholarly paper","PeriodicalId":40461,"journal":{"name":"AM Journal of Art and Media Studies","volume":"18 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.1,"publicationDate":"2022-09-15","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"82350928","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
京公网安备 11010802042870号
京ICP备2023020795号-1
扫码关注我们
求助内容：
应助结果提醒方式：