Pub Date : 2022-09-16DOI: 10.54503/2579-2830-2022.1(7)-231
Լյուսին Մամյան
Հոդվածը քննության է առնում XIX դարում հայ-իտալական պատմամշակութային սերտ կապերը՝ քողազերծելով այդ փոխառնչությունների մշակութային խորքային արմատները, նաև բացահայտում պատմական կարևոր նշանակության նյութական մշակույթի հուշարձանները, որոնք հիմնադրել կամ որոշակի պատմական շրջափուլում օգտագործել են հայերը Հռոմում՝ իրենց բազմադարյա ներկայության ու գործունեության շնորհիվ։ Առանցքային են Հռոմում հայկական ներկայության նյութական մշակույթի երկու հուշարձանների՝ Սբ Նիկողայոս Տոլենտացու եկեղեցու և հայկական քահանայապետական Լևոնյան վարժարանի ժամանակագրական և ճարտարապետական վերլուծությունը, ինչպես նաև մշակութային և հոգևոր միջավայրի ձևավորման ու գոյության պատմական ժամանակահատվածը ներկայացնելը։ Նշյալ կառույցները վերլուծվել են փաստագրորեն՝ պատմական զարգացման համատեքստում, դիտարկվել են գործունեության ընթացքում ծագած դրանց բովանդակային փոփոխությունները, ճարտարապետական լուծումներն ու հորինվածքային առանձնահատկությունները։ Ավելի քան կես դար ուսումնասիրության չարժանացած այս երկու հուշարձանի պատմական վերլուծության մեջ ներառված են սկզբնաղբյուրային նյութեր, այդ թվում՝ հստակորեն փաստագրող այն կարևորագույն պատմական իրադարձությունները, որոնք խթան են հանդիսացել հայ-իտալական հոգևոր ու մշակութային կապերի հետագա զարգացման համար։
{"title":"Հայկական հետքը Իտալիայում. Սբ Նիկողայոս Տոլենտացու Հայ կաթողիկե եկեղեցին և Հայ Լևոնյան վարժարանը Հռոմում XVI-XXI դդ.","authors":"Լյուսին Մամյան","doi":"10.54503/2579-2830-2022.1(7)-231","DOIUrl":"https://doi.org/10.54503/2579-2830-2022.1(7)-231","url":null,"abstract":"Հոդվածը քննության է առնում XIX դարում հայ-իտալական պատմամշակութային սերտ կապերը՝ քողազերծելով այդ փոխառնչությունների մշակութային խորքային արմատները, նաև բացահայտում պատմական կարևոր նշանակության նյութական մշակույթի հուշարձանները, որոնք հիմնադրել կամ որոշակի պատմական շրջափուլում օգտագործել են հայերը Հռոմում՝ իրենց բազմադարյա ներկայության ու գործունեության շնորհիվ։ Առանցքային են Հռոմում հայկական ներկայության նյութական մշակույթի երկու հուշարձանների՝ Սբ Նիկողայոս Տոլենտացու եկեղեցու և հայկական քահանայապետական Լևոնյան վարժարանի ժամանակագրական և ճարտարապետական վերլուծությունը, ինչպես նաև մշակութային և հոգևոր միջավայրի ձևավորման ու գոյության պատմական ժամանակահատվածը ներկայացնելը։ Նշյալ կառույցները վերլուծվել են փաստագրորեն՝ պատմական զարգացման համատեքստում, դիտարկվել են գործունեության ընթացքում ծագած դրանց բովանդակային փոփոխությունները, ճարտարապետական լուծումներն ու հորինվածքային առանձնահատկությունները։ Ավելի քան կես դար ուսումնասիրության չարժանացած այս երկու հուշարձանի պատմական վերլուծության մեջ ներառված են սկզբնաղբյուրային նյութեր, այդ թվում՝ հստակորեն փաստագրող այն կարևորագույն պատմական իրադարձությունները, որոնք խթան են հանդիսացել հայ-իտալական հոգևոր ու մշակութային կապերի հետագա զարգացման համար։","PeriodicalId":40461,"journal":{"name":"AM Journal of Art and Media Studies","volume":"57 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.1,"publicationDate":"2022-09-16","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"91389909","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2022-09-16DOI: 10.54503/2579-2830-2022.1(7)-67
Noune Poghosyan-Zeltsburg
This paper explores the work of Alexander Spendiaryan from the standpoint of modern ethnomusicology. The interdisciplinarity of the field of ethnomusicology allows it to comprehend the position of a musician both within the national musical tradition and in the broader scope of world musical culture. The evolution of a national composer is here studied not only in connection with the concepts of contemporary European, Russian and Armenian classical music, but also in the context of the developing national ideology of the intelligentsia in the Armenian diaspora; the cultural processes reflected in the evolution of the national musical style are also considered. Questions of musical nationalism, folklorism, orientalism, cultural and musical identity are discussed taking into account developments in social and political theories of our time. The paper explores the ways in which, although Alexander Spendiaryan’s formation as a musician stemmed from Western, specifically Russian art music, due to the development of his distinct style the composer can be considered one of the founders of the Armenian national school of music composition.
{"title":"Alexander Spendiaryan in the Music of the World (Ethnomusicological Observation)","authors":"Noune Poghosyan-Zeltsburg","doi":"10.54503/2579-2830-2022.1(7)-67","DOIUrl":"https://doi.org/10.54503/2579-2830-2022.1(7)-67","url":null,"abstract":"This paper explores the work of Alexander Spendiaryan from the standpoint of modern ethnomusicology. The interdisciplinarity of the field of ethnomusicology allows it to comprehend the position of a musician both within the national musical tradition and in the broader scope of world musical culture. The evolution of a national composer is here studied not only in connection with the concepts of contemporary European, Russian and Armenian classical music, but also in the context of the developing national ideology of the intelligentsia in the Armenian diaspora; the cultural processes reflected in the evolution of the national musical style are also considered. Questions of musical nationalism, folklorism, orientalism, cultural and musical identity are discussed taking into account developments in social and political theories of our time. The paper explores the ways in which, although Alexander Spendiaryan’s formation as a musician stemmed from Western, specifically Russian art music, due to the development of his distinct style the composer can be considered one of the founders of the Armenian national school of music composition.","PeriodicalId":40461,"journal":{"name":"AM Journal of Art and Media Studies","volume":"254 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.1,"publicationDate":"2022-09-16","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"77167403","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2022-09-16DOI: 10.54503/2579-2830-2022.1(7)-189
Արթուր Ավագյան
XX դարի բազմաթիվ հայ արվեստագետներ հանգամանքների բերումով հիմնավորվեցին ոչ թե Հայաստանում, այլ օտար երկրներում՝ հնարավորություն ստանալով լիարժեք դրսևորելու իրենց տաղանդը, գտնելու լսարան, հասնելու հաջողության: Այդպես դասավորվեց նաև անվանի քանդակագործներ Նիկողայոս Նիկողոսյանի (1918-2018), Ֆրիդրիխ Սողոյանի (1936-2019) և Գեորգի Ֆրանգուլյանի (ծնվ. 1945) ստեղծագործական կենսագրությունը, որոնց համար երկրորդ հայրենիք դարձավ Ռուսաստանի մայրաքաղաք Մոսկվան: Անցնելով իրենց անկրկնելի ուղին արվեստում՝ նրանք շոշափելիորեն նպաստեցին թե՛ XX դարի երկրորդ կեսի և XXI դարասկզբի արձանագործության և թե՛ հայ-ռուսական մշակութային կապերի զարգացմանը:
{"title":"Մոսկվայի հայ արձանագործները. երեք ուրվապատկեր","authors":"Արթուր Ավագյան","doi":"10.54503/2579-2830-2022.1(7)-189","DOIUrl":"https://doi.org/10.54503/2579-2830-2022.1(7)-189","url":null,"abstract":"XX դարի բազմաթիվ հայ արվեստագետներ հանգամանքների բերումով հիմնավորվեցին ոչ թե Հայաստանում, այլ օտար երկրներում՝ հնարավորություն ստանալով լիարժեք դրսևորելու իրենց տաղանդը, գտնելու լսարան, հասնելու հաջողության: Այդպես դասավորվեց նաև անվանի քանդակագործներ Նիկողայոս Նիկողոսյանի (1918-2018), Ֆրիդրիխ Սողոյանի (1936-2019) և Գեորգի Ֆրանգուլյանի (ծնվ. 1945) ստեղծագործական կենսագրությունը, որոնց համար երկրորդ հայրենիք դարձավ Ռուսաստանի մայրաքաղաք Մոսկվան: Անցնելով իրենց անկրկնելի ուղին արվեստում՝ նրանք շոշափելիորեն նպաստեցին թե՛ XX դարի երկրորդ կեսի և XXI դարասկզբի արձանագործության և թե՛ հայ-ռուսական մշակութային կապերի զարգացմանը:","PeriodicalId":40461,"journal":{"name":"AM Journal of Art and Media Studies","volume":"1 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.1,"publicationDate":"2022-09-16","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"86436427","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2022-09-16DOI: 10.54503/2579-2830-2022.1(7)-200
Aelita Dolukhanyan
Arshile Gorky or Vostanik-Manuk Adoian (1904-1948) is one of the innovators of American painting of the 20th century, whose name has been included in many encyclopedias of science and art. Gorky is considered as the founder of surrealist expressionism in world painting. The Armenian painter had a difficult fate. When he was four years old, his father, Sedrak Adoian, left his native village of Khorgom, went to the United States and settled in the Armenianpopulated town of Watertown near Boston. Before leaving Khorgom, he presents his son Vostanik with a pair of big peasant slippers, which can later be seen in Gorky’s surrealistic paintings. With his younger sister Vardush and his beloved mother Shushanik Gorky walked for many days on foot with the survivors of the Armenian Genocide, first to the center of Armenian Christianity in Etchmiadzin, then to Yerevan, where he stayed until he was 16 years old. Subsequnetly, by the invitation of his relatives, he travelled with great privations with his sister, first arrived in New York and then settled in Watertown. Gorky was involved in painting from an early age, then received his painting education in New York and earned a great reputation; he was considered one of the 4000 most famous people in the world, from the past to the present. In the Dictionary of Biography to People Past and Present, published in London in 1976, we read about Arshile Gorky: “Gorky, Arshile (1904-48), American painter, b. Armenia. Influenced by Picasso, Mirò; leader of Abstract Expressionists, used color to achieve emotional effect” [1, p. 215].
{"title":"Arshile Gorky’s Philosophical Thoughts in his Letters","authors":"Aelita Dolukhanyan","doi":"10.54503/2579-2830-2022.1(7)-200","DOIUrl":"https://doi.org/10.54503/2579-2830-2022.1(7)-200","url":null,"abstract":"Arshile Gorky or Vostanik-Manuk Adoian (1904-1948) is one of the innovators of American painting of the 20th century, whose name has been included in many encyclopedias of science and art. Gorky is considered as the founder of surrealist expressionism in world painting. The Armenian painter had a difficult fate. When he was four years old, his father, Sedrak Adoian, left his native village of Khorgom, went to the United States and settled in the Armenianpopulated town of Watertown near Boston. Before leaving Khorgom, he presents his son Vostanik with a pair of big peasant slippers, which can later be seen in Gorky’s surrealistic paintings. With his younger sister Vardush and his beloved mother Shushanik Gorky walked for many days on foot with the survivors of the Armenian Genocide, first to the center of Armenian Christianity in Etchmiadzin, then to Yerevan, where he stayed until he was 16 years old. Subsequnetly, by the invitation of his relatives, he travelled with great privations with his sister, first arrived in New York and then settled in Watertown. Gorky was involved in painting from an early age, then received his painting education in New York and earned a great reputation; he was considered one of the 4000 most famous people in the world, from the past to the present. In the Dictionary of Biography to People Past and Present, published in London in 1976, we read about Arshile Gorky: “Gorky, Arshile (1904-48), American painter, b. Armenia. Influenced by Picasso, Mirò; leader of Abstract Expressionists, used color to achieve emotional effect” [1, p. 215].","PeriodicalId":40461,"journal":{"name":"AM Journal of Art and Media Studies","volume":"48 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.1,"publicationDate":"2022-09-16","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"76692116","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2022-09-16DOI: 10.54503/2579-2830-2022.1(7)-166
Nazenik Sargsyan
In 2022, we are celebrating the 85th birthday of outstanding choreographer Ashot Asaturyan. The choreographer died as many as 23 years ago, but judging from the videos of his ballets, we can say that his creative mentality and methods of musical and literary interpretation are still progressive and timely. One more peculiarity of Asaturyan’s method is visualization of polyphonic principles. While in Theme and Variation, a ballet created to the music of the Finale of Pyotr Tchaikovsky’s 3rd Orchestral Suite, those principles have an immanently choreographic function, in some other ballets, they are of dramaturgical significance. The common feature of the three ballets analyzed in this article is the polyphonic nature of their scenarios. Those ballets are Maurice Ravel’s Daphnis and Chloe, Igor Stravinsky’s Orpheus and Sergei Rachmaninoff’s Symphonic Dances.
{"title":"Visualization of Musical Composition Principles inAshot Asaturyan’s Ballets: Dedicated to the Choreographer’s 85TH Birthday","authors":"Nazenik Sargsyan","doi":"10.54503/2579-2830-2022.1(7)-166","DOIUrl":"https://doi.org/10.54503/2579-2830-2022.1(7)-166","url":null,"abstract":"In 2022, we are celebrating the 85th birthday of outstanding choreographer Ashot Asaturyan. The choreographer died as many as 23 years ago, but judging from the videos of his ballets, we can say that his creative mentality and methods of musical and literary interpretation are still progressive and timely. One more peculiarity of Asaturyan’s method is visualization of polyphonic principles. While in Theme and Variation, a ballet created to the music of the Finale of Pyotr Tchaikovsky’s 3rd Orchestral Suite, those principles have an immanently choreographic function, in some other ballets, they are of dramaturgical significance. The common feature of the three ballets analyzed in this article is the polyphonic nature of their scenarios. Those ballets are Maurice Ravel’s Daphnis and Chloe, Igor Stravinsky’s Orpheus and Sergei Rachmaninoff’s Symphonic Dances.","PeriodicalId":40461,"journal":{"name":"AM Journal of Art and Media Studies","volume":"5 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.1,"publicationDate":"2022-09-16","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"82475159","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2022-09-16DOI: 10.54503/2579-2830-2022.1(7)-208
Алис Нерсисян
График и живописец, чрезвычайно разносторонний и оригинальный художник Татьяна Васильевна Леонова родилась в Украине, получила два высших образования в Харьковском инженерно-строительном институте (1966-1971) и Ленинградском высшем художественно-промышленном училище имени В.И. Мухиной (1976-1982). С 1987 года по настоящее время она руководит Образцовой студией изобразительного и декоративноприкладного искусства «Творческая мастерская» в городе Сосновый Бор Ленинградской области. Вместе с тем на протяжении последних сорока лет она занимается художественным творчеством. Сфера интересов Леоновой – особенности и эволюция мировосприятия человека в разные периоды жизни, трансформация ценностных ориентиров и эмоционального состояния. Герои произведений художника – Мужчина и Женщина как персонажи человеческой истории. Леонова работает обширными тематическими циклами. Она обращается к женской натуре, древнегреческим и древнеримским мифологическим сюжетам, персонажам Ветхого и Нового Завета в поисках историй, раскрывающих особенности человеческой природы. В творчестве Леоновой значительное место занимают портрет, натюрморт и пейзаж, ее интересует феномен метаморфозы. Еще одна грань творчества художника – книжная графика. Изобразительное мышление Леоновой, ее пластический почерк являются предметом особого, пристального внимания.
{"title":"Художник из Санкт-Петербурга: Татьяна Леонова","authors":"Алис Нерсисян","doi":"10.54503/2579-2830-2022.1(7)-208","DOIUrl":"https://doi.org/10.54503/2579-2830-2022.1(7)-208","url":null,"abstract":"График и живописец, чрезвычайно разносторонний и оригинальный художник Татьяна Васильевна Леонова родилась в Украине, получила два высших образования в Харьковском инженерно-строительном институте (1966-1971) и Ленинградском высшем художественно-промышленном училище имени В.И. Мухиной (1976-1982). С 1987 года по настоящее время она руководит Образцовой студией изобразительного и декоративноприкладного искусства «Творческая мастерская» в городе Сосновый Бор Ленинградской области. Вместе с тем на протяжении последних сорока лет она занимается художественным творчеством. Сфера интересов Леоновой – особенности и эволюция мировосприятия человека в разные периоды жизни, трансформация ценностных ориентиров и эмоционального состояния. Герои произведений художника – Мужчина и Женщина как персонажи человеческой истории. Леонова работает обширными тематическими циклами. Она обращается к женской натуре, древнегреческим и древнеримским мифологическим сюжетам, персонажам Ветхого и Нового Завета в поисках историй, раскрывающих особенности человеческой природы. В творчестве Леоновой значительное место занимают портрет, натюрморт и пейзаж, ее интересует феномен метаморфозы. Еще одна грань творчества художника – книжная графика. Изобразительное мышление Леоновой, ее пластический почерк являются предметом особого, пристального внимания.","PeriodicalId":40461,"journal":{"name":"AM Journal of Art and Media Studies","volume":"129 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.1,"publicationDate":"2022-09-16","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"75034216","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2022-09-16DOI: 10.54503/2579-2830-2022.1(7)-246
A. Hakobyan
The presented article is focused on the study of the lullaby and grounds for the existence of subtypes within the genre, which clearly differ from each other in their structure and composition principles. Observations on this subject can be seen in the works of Komitas, later in the works of musicologists Robert Atayan, Margarita Brutyan, Mushegh Aghayan, Hasmik Apinyan, as well as in the works of ethnographers Roza Grigoryan and Hripsime Pikichyan. We attempted to combine their observations and propose our own approach, as well as to classify these groups of lullabies by type, based on a comprehensive analysis. Among other academic achievements of Komitas, it should be noted that he made the first attempt at genre classification of Armenian traditional music, in which, however, the lullaby is not yet recognized as an independent phenomenon. Komitas divided the lullabies into two groups; one of which he considered a component of women’s lyrical song and the other a component of the women’s work song․
{"title":"The Study of Lullaby Genre and its Subtypes: Since Komitas to Nowadays","authors":"A. Hakobyan","doi":"10.54503/2579-2830-2022.1(7)-246","DOIUrl":"https://doi.org/10.54503/2579-2830-2022.1(7)-246","url":null,"abstract":"The presented article is focused on the study of the lullaby and grounds for the existence of subtypes within the genre, which clearly differ from each other in their structure and composition principles. Observations on this subject can be seen in the works of Komitas, later in the works of musicologists Robert Atayan, Margarita Brutyan, Mushegh Aghayan, Hasmik Apinyan, as well as in the works of ethnographers Roza Grigoryan and Hripsime Pikichyan. We attempted to combine their observations and propose our own approach, as well as to classify these groups of lullabies by type, based on a comprehensive analysis. Among other academic achievements of Komitas, it should be noted that he made the first attempt at genre classification of Armenian traditional music, in which, however, the lullaby is not yet recognized as an independent phenomenon. Komitas divided the lullabies into two groups; one of which he considered a component of women’s lyrical song and the other a component of the women’s work song․","PeriodicalId":40461,"journal":{"name":"AM Journal of Art and Media Studies","volume":"18 4 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.1,"publicationDate":"2022-09-16","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"82597966","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2022-09-16DOI: 10.54503/2579-2830-2022.1(7)-278
Անուշավան Զաքարյան
Հայտնի իրողություն է՝ հայ ժողովրդի հոգևոր ու մշակութային դարավոր արժեքները պահպանելու և սերունդներին փոխանցելու գործում Ս. Էջմիածնի Մայր Աթոռին կից հիմնարկների՝ տպարանի, ճեմարանի, թանգարանի, մատենադարանի ունեցած խոշոր դերը: Դրանց նոր շունչ և ոգի հաղորդվեցին Հայաստանում խորհրդային կարգերի հաստատման հենց սկզբից: Այդ առումով նշանակալի էր Էջմիածնի գիտական ինստիտուտի հիմնադրումը: Ստորև ներկայացնում ենք գիտական այդ կենտրոնի հիմնադրման և գործունեության մասին նշանավոր բանասեր, պատմաբան, բառարանագիր, ինստիտուտի գիտնական քարտուղար Երվանդ Տեր-Մինասյանի՝ 1922 թ. հունիսի 6-ին գրած ուշագրավ հաղորդումը և ինստիտուտի կանոնադրությունը (տպագրվել են «Բանբեր Էջմիածնի գիտական ինստիտուտի» գիրք Ա. և Բ.-ում, Էջմիածին, 1921– 1922, էջ 320-329):
{"title":"Էջմիածնի գիտական ինստիտուտի գործունեությունը","authors":"Անուշավան Զաքարյան","doi":"10.54503/2579-2830-2022.1(7)-278","DOIUrl":"https://doi.org/10.54503/2579-2830-2022.1(7)-278","url":null,"abstract":"Հայտնի իրողություն է՝ հայ ժողովրդի հոգևոր ու մշակութային դարավոր արժեքները պահպանելու և սերունդներին փոխանցելու գործում Ս. Էջմիածնի Մայր Աթոռին կից հիմնարկների՝ տպարանի, ճեմարանի, թանգարանի, մատենադարանի ունեցած խոշոր դերը: Դրանց նոր շունչ և ոգի հաղորդվեցին Հայաստանում խորհրդային կարգերի հաստատման հենց սկզբից: Այդ առումով նշանակալի էր Էջմիածնի գիտական ինստիտուտի հիմնադրումը: Ստորև ներկայացնում ենք գիտական այդ կենտրոնի հիմնադրման և գործունեության մասին նշանավոր բանասեր, պատմաբան, բառարանագիր, ինստիտուտի գիտնական քարտուղար Երվանդ Տեր-Մինասյանի՝ 1922 թ. հունիսի 6-ին գրած ուշագրավ հաղորդումը և ինստիտուտի կանոնադրությունը (տպագրվել են «Բանբեր Էջմիածնի գիտական ինստիտուտի» գիրք Ա. և Բ.-ում, Էջմիածին, 1921– 1922, էջ 320-329):","PeriodicalId":40461,"journal":{"name":"AM Journal of Art and Media Studies","volume":"181 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.1,"publicationDate":"2022-09-16","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"88291036","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2022-09-16DOI: 10.54503/2579-2830-2022.1(7)-152
Անահիտ Չթյան
Շահեն Սարգսյանը (1910-1966) 1938 թվականից ապրել և աշխատել է Թեհրանում, տարիներ շարունակ վարել «Ժուռնալ դը Թեհրան» ամսագրի արվեստի բաժինը՝ համագործակցելով «Ֆիրդուսի» և «Սաադի» թատրոններին, «Անահիթա» ռադիոկայանին: 1956-ին նա հիմնեց «Գրուհը Հոնարը Մելլի» թատերախումբը: Իր տեսակի մեջ բոլորովին նոր մի կառույց, որը, ամփոփելով անցյալ դարասկզբից երկրում խմորվող նախափորձերը, ճանաչվեց որպես Իրանի ազգային թատրոնի հիմնադիր թատերախումբ: Շուտով, հեռանալով իրանյան թատրոնից, Շահեն Սարգսյանը հայ մշակութային «Արարատ» կազմակերպությանը կից ստեղծեց «Արմեն» թատերախումբը: Շահեն Սարգսյանը, 1960-ականներին հիմնելով «Արմեն» թատերախումբը, Թեհրանի թատերական կյանքը հարստացրեց նշանակալից իրադարձություններով: Միաժամանակ, տարվելով գեղագիտական նորամուծություններով, Սարգսյանը պատշաճ ուշադրությամբ չվերաբերվեց լեզվին առնչվող հարցերին: Հարցեր, որոնց Սփյուռքում և հատկապես Իրանի հայ համայնքում վերաբերվում են հատուկ խստապահանջությամբ: Նրա շուրջ ստեղծվեց մի բարդ իրավիճակ, որը նա չկարողացավ հաղթահարել: Ժամանակ էր պետք, որ համայնքի թատերական գործիչները, լեզվի անաղարտության հարցին տալով առաջնահերթ նշանակություն, զարգացնեին Սարգսյանի նորարարական գաղափարները` դրանով իսկ պահպանելով այն նշանակալից ավանդը, որ ռեժիսորն ունեցավ Իրանի հայ թատրոնում:
{"title":"Շահեն Սարգսյանը՝ «Արմեն» թատերախմբի հիմնադիր (հայոց լեզուն` սփյուռքի թատերական համակարգում)","authors":"Անահիտ Չթյան","doi":"10.54503/2579-2830-2022.1(7)-152","DOIUrl":"https://doi.org/10.54503/2579-2830-2022.1(7)-152","url":null,"abstract":"Շահեն Սարգսյանը (1910-1966) 1938 թվականից ապրել և աշխատել է Թեհրանում, տարիներ շարունակ վարել «Ժուռնալ դը Թեհրան» ամսագրի արվեստի բաժինը՝ համագործակցելով «Ֆիրդուսի» և «Սաադի» թատրոններին, «Անահիթա» ռադիոկայանին: 1956-ին նա հիմնեց «Գրուհը Հոնարը Մելլի» թատերախումբը: Իր տեսակի մեջ բոլորովին նոր մի կառույց, որը, ամփոփելով անցյալ դարասկզբից երկրում խմորվող նախափորձերը, ճանաչվեց որպես Իրանի ազգային թատրոնի հիմնադիր թատերախումբ: Շուտով, հեռանալով իրանյան թատրոնից, Շահեն Սարգսյանը հայ մշակութային «Արարատ» կազմակերպությանը կից ստեղծեց «Արմեն» թատերախումբը: Շահեն Սարգսյանը, 1960-ականներին հիմնելով «Արմեն» թատերախումբը, Թեհրանի թատերական կյանքը հարստացրեց նշանակալից իրադարձություններով: Միաժամանակ, տարվելով գեղագիտական նորամուծություններով, Սարգսյանը պատշաճ ուշադրությամբ չվերաբերվեց լեզվին առնչվող հարցերին: Հարցեր, որոնց Սփյուռքում և հատկապես Իրանի հայ համայնքում վերաբերվում են հատուկ խստապահանջությամբ: Նրա շուրջ ստեղծվեց մի բարդ իրավիճակ, որը նա չկարողացավ հաղթահարել: Ժամանակ էր պետք, որ համայնքի թատերական գործիչները, լեզվի անաղարտության հարցին տալով առաջնահերթ նշանակություն, զարգացնեին Սարգսյանի նորարարական գաղափարները` դրանով իսկ պահպանելով այն նշանակալից ավանդը, որ ռեժիսորն ունեցավ Իրանի հայ թատրոնում:","PeriodicalId":40461,"journal":{"name":"AM Journal of Art and Media Studies","volume":"8 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.1,"publicationDate":"2022-09-16","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"73065226","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2022-09-16DOI: 10.54503/2579-2830-2022.1(7)-256
Herag Herkelian
The article is dedicated to the development of the art of photography in Jerusalem, the foundation of which was laid by Armenians. The three presented photographs reflect the episodes and realities of the daily life of the inhabitants of Jerusalem in the first half of the 20th century – until the beginning of the Second World War. The authors are Garabed Krikorian, Johannes Krikorian and Elia Kahvedjian. The work of Armenian photographers is a special documentary material about Jerusalem at the end of the 19th century – the beginning of the 20th century, becoming an important contribution to the history of Jerusalem. They are the pioneers of photography in the Middle East. The Armenians of Jerusalem connect their history with the history of the Jewish people, since both peoples suffered many trials, including genocide. However, both peoples survived and continue to coexist side by side in the Old City, bringing them together and uniting them.
这篇文章致力于耶路撒冷摄影艺术的发展，其基础是由亚美尼亚人奠定的。展出的三张照片反映了20世纪上半叶——直到第二次世界大战开始——耶路撒冷居民日常生活的情节和现实。作者是Garabed Krikorian, Johannes Krikorian和Elia Kahvedjian。亚美尼亚摄影师的作品是关于19世纪末- 20世纪初耶路撒冷的特殊纪实材料，成为对耶路撒冷历史的重要贡献。他们是中东地区摄影的先驱。耶路撒冷的亚美尼亚人将他们的历史与犹太人民的历史联系起来，因为这两个民族都遭受了许多考验，包括种族灭绝。然而，这两个民族都幸存了下来，并继续在老城并肩共存，将他们聚集在一起，团结在一起。
{"title":"Jerusalem Through the Eyes of Armenian Photographers: Garabed Krikorian, Johannes Krikorian, Elia Kahvedjian","authors":"Herag Herkelian","doi":"10.54503/2579-2830-2022.1(7)-256","DOIUrl":"https://doi.org/10.54503/2579-2830-2022.1(7)-256","url":null,"abstract":"The article is dedicated to the development of the art of photography in Jerusalem, the foundation of which was laid by Armenians. The three presented photographs reflect the episodes and realities of the daily life of the inhabitants of Jerusalem in the first half of the 20th century – until the beginning of the Second World War. The authors are Garabed Krikorian, Johannes Krikorian and Elia Kahvedjian. The work of Armenian photographers is a special documentary material about Jerusalem at the end of the 19th century – the beginning of the 20th century, becoming an important contribution to the history of Jerusalem. They are the pioneers of photography in the Middle East. The Armenians of Jerusalem connect their history with the history of the Jewish people, since both peoples suffered many trials, including genocide. However, both peoples survived and continue to coexist side by side in the Old City, bringing them together and uniting them.","PeriodicalId":40461,"journal":{"name":"AM Journal of Art and Media Studies","volume":"36 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.1,"publicationDate":"2022-09-16","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"73882497","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
京公网安备 11010802042870号
京ICP备2023020795号-1
扫码关注我们
求助内容：
应助结果提醒方式：