Autor prezentuje własną interpretację fenomenologicznej zagadki „w sobie” przedmiotu rzeczywistego i samego świata. Rozwiązanie tej zagadki ma rozstrzygające znaczenie dla właściwego zrozumienia fenomenologii transcendentalnej. Według Husserla, rzecz transcendentna jest „w sobie” w odniesieniu do faktycznego doświadczenia, ponieważ jej esse nie rozpływa się w percipi i może istnieć nawet wtedy, gdy nie jest faktycznie doświadczana. „W sobie” przedmiotu realnego nie oznacza jednak jego istnienia poza wszelkim możliwym sposobem dania w świadomości, ale jest idealną jednością daną w nieskończonej wielości rzeczywistych i możliwych przejawów tego samego dopuszczającego określenia x. Wszystkie przedmioty realne są jednostkami sensu, ale sens nie przenika przedmiotu w nieskończoności jego przejawów, a w konsekwencji niewyczerpywalne x jako nosiciel tożsamości przedmiotu zawiera nadwyżkę wykraczającą poza sens. Zasadnicza teza artykułu brzmi, że „w sobie” rzeczy transcendentnej i świata realnego odpowiada czystemu x i jego nadwyżce przekraczającej sensy noematyczne.
{"title":"Fenomenologia a problem „w sobie” przedmiotu","authors":"Piotr Łaciak","doi":"10.33392/DIAM.1163","DOIUrl":"https://doi.org/10.33392/DIAM.1163","url":null,"abstract":"Autor prezentuje własną interpretację fenomenologicznej zagadki „w sobie” przedmiotu rzeczywistego i samego świata. Rozwiązanie tej zagadki ma rozstrzygające znaczenie dla właściwego zrozumienia fenomenologii transcendentalnej. Według Husserla, rzecz transcendentna jest „w sobie” w odniesieniu do faktycznego doświadczenia, ponieważ jej esse nie rozpływa się w percipi i może istnieć nawet wtedy, gdy nie jest faktycznie doświadczana. „W sobie” przedmiotu realnego nie oznacza jednak jego istnienia poza wszelkim możliwym sposobem dania w świadomości, ale jest idealną jednością daną w nieskończonej wielości rzeczywistych i możliwych przejawów tego samego dopuszczającego określenia x. Wszystkie przedmioty realne są jednostkami sensu, ale sens nie przenika przedmiotu w nieskończoności jego przejawów, a w konsekwencji niewyczerpywalne x jako nosiciel tożsamości przedmiotu zawiera nadwyżkę wykraczającą poza sens. Zasadnicza teza artykułu brzmi, że „w sobie” rzeczy transcendentnej i świata realnego odpowiada czystemu x i jego nadwyżce przekraczającej sensy noematyczne.","PeriodicalId":42290,"journal":{"name":"Diametros","volume":" ","pages":""},"PeriodicalIF":0.3,"publicationDate":"2019-06-19","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"42173603","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
In this paper, I show that Turri’s (2015a) experimental study concerning selfless assertions is defective and should therefore be rejected. One performs a selfless assertion when one states something that one does not believe, and hence does not know, despite possessing well supported evidence to the contrary. Following his experimental study, Turri argues that agents in fact both believe and know the content of their selfless assertions. In response to this claim, I demonstrate that the conclusions he draws are premature in this regard. More specifically, I criticize his methodology, showing that his study is not only incomplete but also yields contradictory results. In closing, I propose how such a study should be conducted in order to receive comprehensive results.
{"title":"Critique of Experimental Research on Selfless Assertions","authors":"Grzegorz Gaszczyk","doi":"10.33392/DIAM.1051","DOIUrl":"https://doi.org/10.33392/DIAM.1051","url":null,"abstract":"In this paper, I show that Turri’s (2015a) experimental study concerning selfless assertions is defective and should therefore be rejected. One performs a selfless assertion when one states something that one does not believe, and hence does not know, despite possessing well supported evidence to the contrary. Following his experimental study, Turri argues that agents in fact both believe and know the content of their selfless assertions. In response to this claim, I demonstrate that the conclusions he draws are premature in this regard. More specifically, I criticize his methodology, showing that his study is not only incomplete but also yields contradictory results. In closing, I propose how such a study should be conducted in order to receive comprehensive results.","PeriodicalId":42290,"journal":{"name":"Diametros","volume":" ","pages":""},"PeriodicalIF":0.3,"publicationDate":"2019-03-31","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"42495024","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
The aim of this paper is to present and discuss the issue of the adequacy of the Minimum Intelligent Signal Test (MIST) as an alternative to the Turing Test. MIST has been proposed by Chris McKinstry as a better alternative to Turing’s original idea. Two of the main claims about MIST are that (1) MIST questions exploit commonsense knowledge and as a result are expected to be easy to answer for human beings and difficult for computer programs; and that (2) the MIST design aims at eliminating the problem of the role of judges in the test. To discuss these design assumptions we will present Peter D. Turney’s PMI-IR algorithm which allows for MIST-type questions to be answered. We will also present and discuss the results of our own study aimed at the judge problem for MIST.
本文的目的是提出并讨论最小智能信号测试(MIST)作为图灵测试替代方案的充分性问题。克里斯·麦金特里(Chris McKinstry)提出了MIST，作为图灵最初想法的一个更好的替代方案。关于MIST的两个主要主张是:(1)MIST问题利用常识性知识，因此对人类来说很容易回答，而对计算机程序来说很难回答;(2) MIST设计的目的是消除考官在考试中的角色问题。为了讨论这些设计假设，我们将介绍Peter D. Turney的PMI-IR算法，该算法允许回答mist类型的问题。我们还将介绍和讨论我们自己的研究结果，目的是针对雾的判断问题。
{"title":"The Minimum Intelligent Signal Test (MIST) as an Alternative to the Turing Test","authors":"Paweł Łupkowski, Patrycja Jurowska","doi":"10.33392/DIAM.1125","DOIUrl":"https://doi.org/10.33392/DIAM.1125","url":null,"abstract":"The aim of this paper is to present and discuss the issue of the adequacy of the Minimum Intelligent Signal Test (MIST) as an alternative to the Turing Test. MIST has been proposed by Chris McKinstry as a better alternative to Turing’s original idea. Two of the main claims about MIST are that (1) MIST questions exploit commonsense knowledge and as a result are expected to be easy to answer for human beings and difficult for computer programs; and that (2) the MIST design aims at eliminating the problem of the role of judges in the test. To discuss these design assumptions we will present Peter D. Turney’s PMI-IR algorithm which allows for MIST-type questions to be answered. We will also present and discuss the results of our own study aimed at the judge problem for MIST. \u0000 ","PeriodicalId":42290,"journal":{"name":"Diametros","volume":" ","pages":""},"PeriodicalIF":0.3,"publicationDate":"2019-03-29","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"45755713","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
W koncepcji Alvina Plantingi, sensus divinitatis („zmysł boskości”) jest ludzką władzą poznawczą, nakierowaną na tworzenie posiadających gwarancję (pozytywny status epistemiczny) przekonań o Bogu. Większość komentatorów myśli Plantingi koncentruje się na pytaniu, czy wprowadzenie tej koncepcji faktycznie pozwala obronić racjonalność przekonań teistycznych, pomijając przy tym zazwyczaj genetyczny aspekt funkcjonowania zmysłu boskości. Niniejszy artykuł ma na celu wypełnienie tej luki. Na podstawie Warranted Christian Belief Plantingi wyróżniam trzy możliwe interpretacje tego, jak sensus divinitatis tworzy przekonania teistyczne. Wskazuję także, w jaki sposób ludzki grzech wpływa na poprawne funkcjonowanie zmysłu w ramach każdej z tych interpretacji.
{"title":"Sensus divinitatis jako koncepcja genezy przekonań teistycznych","authors":"Stanislaw Ruczaj","doi":"10.33392/DIAM.1086","DOIUrl":"https://doi.org/10.33392/DIAM.1086","url":null,"abstract":"W koncepcji Alvina Plantingi, sensus divinitatis („zmysł boskości”) jest ludzką władzą poznawczą, nakierowaną na tworzenie posiadających gwarancję (pozytywny status epistemiczny) przekonań o Bogu. Większość komentatorów myśli Plantingi koncentruje się na pytaniu, czy wprowadzenie tej koncepcji faktycznie pozwala obronić racjonalność przekonań teistycznych, pomijając przy tym zazwyczaj genetyczny aspekt funkcjonowania zmysłu boskości. Niniejszy artykuł ma na celu wypełnienie tej luki. Na podstawie Warranted Christian Belief Plantingi wyróżniam trzy możliwe interpretacje tego, jak sensus divinitatis tworzy przekonania teistyczne. Wskazuję także, w jaki sposób ludzki grzech wpływa na poprawne funkcjonowanie zmysłu w ramach każdej z tych interpretacji.","PeriodicalId":42290,"journal":{"name":"Diametros","volume":" ","pages":""},"PeriodicalIF":0.3,"publicationDate":"2019-03-29","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"48573194","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Celem artykułu jest zarysowanie sporu dotyczącego trudności w diagnozowaniu, definiowaniu i leczeniu depresji toczącego się w ramach redukcjonistycznej psychiatrii biologicznej, a także odpowiedź na pytanie, czy nowe podejście do zaburzeń psychicznych oferowane przez filozofów psychiatrii wywodzących się z nurtu fenomenologicznego i paradygmatu ucieleśnionego poznania rozwiązuje owe trudności. Problematyczne zagadnienia związane ściśle z depresją przedstawiam w kontekście głównych wskazywanych obecnie problemów psychiatrii redukcjonistycznej. Po tym wprowadzeniu prezentuję enaktywistyczne, fenomenologiczne i ucieleśnione koncepcje dotyczące depresji, w tym terapii depresji. Na koniec rozważam, na ile owe koncepcje istotnie wykraczają poza nurty już obecne w psychiatrii. Wskazuję również, pod jakimi względami omawiane koncepcje w filozofii psychiatrii mogą okazać się pożyteczne, nawet jeśli z różnych względów nie rozwiązują wielu ze wskazanych problemów psychiatrii redukcjonistycznej.
{"title":"Spór o depresję. Czy fenomenologicznie zorientowana filozofia psychiatrii rozwiąże problemy psychiatrii redukcjonistycznej?","authors":"M. Białek","doi":"10.33392/DIAM.1074","DOIUrl":"https://doi.org/10.33392/DIAM.1074","url":null,"abstract":"Celem artykułu jest zarysowanie sporu dotyczącego trudności w diagnozowaniu, definiowaniu i leczeniu depresji toczącego się w ramach redukcjonistycznej psychiatrii biologicznej, a także odpowiedź na pytanie, czy nowe podejście do zaburzeń psychicznych oferowane przez filozofów psychiatrii wywodzących się z nurtu fenomenologicznego i paradygmatu ucieleśnionego poznania rozwiązuje owe trudności. Problematyczne zagadnienia związane ściśle z depresją przedstawiam w kontekście głównych wskazywanych obecnie problemów psychiatrii redukcjonistycznej. Po tym wprowadzeniu prezentuję enaktywistyczne, fenomenologiczne i ucieleśnione koncepcje dotyczące depresji, w tym terapii depresji. Na koniec rozważam, na ile owe koncepcje istotnie wykraczają poza nurty już obecne w psychiatrii. Wskazuję również, pod jakimi względami omawiane koncepcje w filozofii psychiatrii mogą okazać się pożyteczne, nawet jeśli z różnych względów nie rozwiązują wielu ze wskazanych problemów psychiatrii redukcjonistycznej.","PeriodicalId":42290,"journal":{"name":"Diametros","volume":" ","pages":""},"PeriodicalIF":0.3,"publicationDate":"2019-03-29","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"44410937","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
W artykule podejmuję polemikę z zaproponowaną przez Dorotę Bryllę filozoficzną interpretacją dialogu Mikołaja z Kuzy De Deo abscondito i z jej koncepcją teologii apofatycznej - jako egzemplifikacją podejścia szerzej rozpowszechnionego wśród filozofów religii i historyków idei. Prezentuję także własną, alternatywną interpretację tekstu Kuzańczyka – i szerzej – postawy apofatycznej. Wskazuję też na konsekwencje mojej interpretacji w kontekście filozofii Boga i religii.
{"title":"Skrytość Boga i pobożna dekonstrukcja - czyli jak (nie) czytać Mikołaja z Kuzy","authors":"P. Sikora","doi":"10.33392/DIAM.1194","DOIUrl":"https://doi.org/10.33392/DIAM.1194","url":null,"abstract":"W artykule podejmuję polemikę z zaproponowaną przez Dorotę Bryllę filozoficzną interpretacją dialogu Mikołaja z Kuzy De Deo abscondito i z jej koncepcją teologii apofatycznej - jako egzemplifikacją podejścia szerzej rozpowszechnionego wśród filozofów religii i historyków idei. Prezentuję także własną, alternatywną interpretację tekstu Kuzańczyka – i szerzej – postawy apofatycznej. Wskazuję też na konsekwencje mojej interpretacji w kontekście filozofii Boga i religii.","PeriodicalId":42290,"journal":{"name":"Diametros","volume":" ","pages":""},"PeriodicalIF":0.3,"publicationDate":"2019-03-29","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"43887212","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Praktyka ascezy jako możliwy element dobrego życia jest częstym przedmiotem dyskusji we współczesnych pracach filozoficznych (Foucault, Agamben, Sloterdijk). Celem artykułu jest analiza i krytyka wcześniejszej zachęty do ascezy sformułowanej przez konserwatywnego niemieckiego filozofa i socjologa, Arnolda Gehlena (1904-1976). Po przedstawieniu dziejów filozoficznego pojęcia „ascezy” scharakteryzowana zostaje propozycja Gehlena, który zachęca do aktualizacji i sekularyzacji ascezy jako utopijnej, ale ugruntowanej w założeniach antropologii filozoficznej, odpowiedzi na imperatywy społeczeństwa konsumpcyjnego. Analizuję zaproponowane przez niego rozróżnienie jej trzech form: stimulans, disciplina i sacrificium. Następnie poddaję krytyce tezę Gehlena, iż asceza nie została zsekularyzowana w świecie nowożytnym, pokazując, że pomija on fenomen „ascezy wewnątrzświatowej” opisany przez Maxa Webera i jego późniejszych komentatorów. W zakończeniu wskazuję na autorytarne i elitarystyczne rysy Gehlenowskiej interpretacji, sugerując alternatywne możliwości rozwinięcia jego propozycji.
{"title":"Zsekularyzować ascezę. Filozoficzna propozycja dobrego życia u Arnolda Gehlena","authors":"M. Jędrzejek","doi":"10.33392/DIAM.1028","DOIUrl":"https://doi.org/10.33392/DIAM.1028","url":null,"abstract":"Praktyka ascezy jako możliwy element dobrego życia jest częstym przedmiotem dyskusji we współczesnych pracach filozoficznych (Foucault, Agamben, Sloterdijk). Celem artykułu jest analiza i krytyka wcześniejszej zachęty do ascezy sformułowanej przez konserwatywnego niemieckiego filozofa i socjologa, Arnolda Gehlena (1904-1976). Po przedstawieniu dziejów filozoficznego pojęcia „ascezy” scharakteryzowana zostaje propozycja Gehlena, który zachęca do aktualizacji i sekularyzacji ascezy jako utopijnej, ale ugruntowanej w założeniach antropologii filozoficznej, odpowiedzi na imperatywy społeczeństwa konsumpcyjnego. Analizuję zaproponowane przez niego rozróżnienie jej trzech form: stimulans, disciplina i sacrificium. Następnie poddaję krytyce tezę Gehlena, iż asceza nie została zsekularyzowana w świecie nowożytnym, pokazując, że pomija on fenomen „ascezy wewnątrzświatowej” opisany przez Maxa Webera i jego późniejszych komentatorów. W zakończeniu wskazuję na autorytarne i elitarystyczne rysy Gehlenowskiej interpretacji, sugerując alternatywne możliwości rozwinięcia jego propozycji.","PeriodicalId":42290,"journal":{"name":"Diametros","volume":" ","pages":""},"PeriodicalIF":0.3,"publicationDate":"2019-03-04","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"44632210","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Celem artykułu jest wskazanie etycznych fundamentów teorii i praktyki psychoanalitycznej oraz zarysowanie moralnej genealogii koncepcji Freuda. W tym celu omówiona została koncepcja interesów konstytuujących poznanie Jürgena Habermasa, przywołująca psychoanalizę jako pewien przykład nauki uzasadnionej w swojej formie poprzez leżący u jej podstaw specyficznie rozumiany interes emancypacyjny. Analiza stanowiska niemieckiego filozofa została uzupełniona refleksją Charlesa Taylora nad źródłami współczesnych koncepcji podmiotowości i związanymi z nimi koncepcjami etycznymi rozważanymi w odniesieniu do historii dyskursów dotyczących problematyki szaleństwa – w tym psychoanalizy. Efektem przeprowadzonych analiz ma być wykazanie ciągłej aktualności zaproponowanej przez Freuda koncepcji, w kontekście rozwoju filozoficznych teorii podmiotowości, jak i bardziej szczegółowych konceptualnych problemów dotyczących zaburzeń psychicznych.
{"title":"Szaleństwo upodmiotowione. Etyczne źródła myśli psychoanalitycznej w świetle koncepcji Jurgena Habermasa i Charlesa Taylora","authors":"Antoni Grzybowski","doi":"10.33392/DIAM.1149","DOIUrl":"https://doi.org/10.33392/DIAM.1149","url":null,"abstract":"Celem artykułu jest wskazanie etycznych fundamentów teorii i praktyki psychoanalitycznej oraz zarysowanie moralnej genealogii koncepcji Freuda. W tym celu omówiona została koncepcja interesów konstytuujących poznanie Jürgena Habermasa, przywołująca psychoanalizę jako pewien przykład nauki uzasadnionej w swojej formie poprzez leżący u jej podstaw specyficznie rozumiany interes emancypacyjny. Analiza stanowiska niemieckiego filozofa została uzupełniona refleksją Charlesa Taylora nad źródłami współczesnych koncepcji podmiotowości i związanymi z nimi koncepcjami etycznymi rozważanymi w odniesieniu do historii dyskursów dotyczących problematyki szaleństwa – w tym psychoanalizy. Efektem przeprowadzonych analiz ma być wykazanie ciągłej aktualności zaproponowanej przez Freuda koncepcji, w kontekście rozwoju filozoficznych teorii podmiotowości, jak i bardziej szczegółowych konceptualnych problemów dotyczących zaburzeń psychicznych.","PeriodicalId":42290,"journal":{"name":"Diametros","volume":" ","pages":""},"PeriodicalIF":0.3,"publicationDate":"2019-03-04","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"42841663","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
{"title":"Secularizing Asceticism. Arnold Gehlen’s Philosophical Conception of the Good Life","authors":"M. Jędrzejek","doi":"10.13153/DIAM.1080","DOIUrl":"https://doi.org/10.13153/DIAM.1080","url":null,"abstract":"","PeriodicalId":42290,"journal":{"name":"Diametros","volume":"16 1","pages":"19-33"},"PeriodicalIF":0.3,"publicationDate":"2019-01-01","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"66244959","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
This discussion note aims to address the two points which Lizza raises regarding my critique of his paper “Defining Death: Beyond Biology,” namely that I mistakenly attribute a Lockean view to his ‘higher brain death’ position and that, with respect to the ‘brain death’ controversy, both the notions of the organism as a whole and somatic integration are unclear and vague. First, it is known from the writings of constitutionalist scholars that the constitution view of human persons, a theory which Lizza also holds, has its roots in John Locke’s thought. Second, contrary to Lizza’s claims, the notions of the organism as a whole and somatic integration are both more than adequately described in the biomedical and biophilosophical literature.
{"title":"Death: The Loss of Life-Constitutive Integration","authors":"Doyen Nguyen","doi":"10.13153/DIAM.1244","DOIUrl":"https://doi.org/10.13153/DIAM.1244","url":null,"abstract":"This discussion note aims to address the two points which Lizza raises regarding my critique of his paper “Defining Death: Beyond Biology,” namely that I mistakenly attribute a Lockean view to his ‘higher brain death’ position and that, with respect to the ‘brain death’ controversy, both the notions of the organism as a whole and somatic integration are unclear and vague. First, it is known from the writings of constitutionalist scholars that the constitution view of human persons, a theory which Lizza also holds, has its roots in John Locke’s thought. Second, contrary to Lizza’s claims, the notions of the organism as a whole and somatic integration are both more than adequately described in the biomedical and biophilosophical literature.","PeriodicalId":42290,"journal":{"name":"Diametros","volume":" ","pages":""},"PeriodicalIF":0.3,"publicationDate":"2018-09-30","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"43582889","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
京公网安备 11010802042870号
京ICP备2023020795号-1
扫码关注我们
求助内容：
应助结果提醒方式：