Europska unija se politizaciji svoje plinske trgovine s Ruskom Federacijom u 21. stoljeću prilagođava hibridnim modelom, koji je mješavina različitih mjera. Kako bi spriječila ili barem ublažila rusko korištenje te trgovine u realističkoj politici moći, odgovara mjerama koje se sve više udaljuju od ekonomske, osobito slobodnotržišne, i približavaju političkoj perspektivi, jer je unošenje političkog elementa u vanjskotrgovinski odnos tražilo netržišne odgovore. Na temelju analize odgovora Europske unije na prijetnju čije je ishodište u ruskoj politizaciji plinske trgovine moguće je pratiti postupnu transformaciju liberalno- ekonomskog identiteta Europske unije u sve više geopolitički u svijetu koji postaje sve realističniji kako u energetskim pitanjima konkretno tako i u međunarodnim poslovima općenito. Europska unija je u svoju energetsku politiku uvrstila koncepte solidarnosti i suvereniteta, a visoki predstavnik za zajedničku vanjsku i sigurnosnu politiku Europske unije traži od nje da “ponovno nauči jezik moći”.
{"title":"Hibridni odgovor EU-a na rusku politizaciju plinske trgovine u cilju jačanja energetske sigurnosti","authors":"Jelena Radić Đozić","doi":"10.20901/pm.58.3.06","DOIUrl":"https://doi.org/10.20901/pm.58.3.06","url":null,"abstract":"Europska unija se politizaciji svoje plinske trgovine s Ruskom Federacijom u 21. stoljeću prilagođava hibridnim modelom, koji je mješavina različitih mjera. Kako bi spriječila ili barem ublažila rusko korištenje te trgovine u realističkoj politici moći, odgovara mjerama koje se sve više udaljuju od ekonomske, osobito slobodnotržišne, i približavaju političkoj perspektivi, jer je unošenje političkog elementa u vanjskotrgovinski odnos tražilo netržišne odgovore. Na temelju analize odgovora Europske unije na prijetnju čije je ishodište u ruskoj politizaciji plinske trgovine moguće je pratiti postupnu transformaciju liberalno- ekonomskog identiteta Europske unije u sve više geopolitički u svijetu koji postaje sve realističniji kako u energetskim pitanjima konkretno tako i u međunarodnim poslovima općenito. Europska unija je u svoju energetsku politiku uvrstila koncepte solidarnosti i suvereniteta, a visoki predstavnik za zajedničku vanjsku i sigurnosnu politiku Europske unije traži od nje da “ponovno nauči jezik moći”.","PeriodicalId":43401,"journal":{"name":"Politicka Misao-Croatian Political Science Review","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.3,"publicationDate":"2021-09-24","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"67615155","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Članak nastoji analizirati klijentelističke prakse u Hrvatskoj te utvrditi elemente (dis)kontinuiteta između tih praksi i srodnih praksi u socijalizmu. Klijentelizam definiramo kao uvjetovanu razmjenu političke potpore, utjecaja i dobara unutar mreže, s ciljem ostvarenja političke hegemonije i selektivne raspodjele materijalnih koristi. Klijentelističke mreže reproduciraju se instrumentima izvlačenja rente, koji donose veće koristi njihovoj jezgri, i legitimacijskim instrumentima, koji raspodjeljuju manje koristi širim segmentima biračkog tijela koji podupiru hegemonijsku vlast. Prvu skupinu čine upravljanje ljudskim i materijalnim resursima u javnom sektoru te instrumentalizacija javnih institucija, a drugu socijalna politika i ideologija. Zarobljavanje države u Hrvatskoj djelomično ima korijene u socijalizmu. To vrijedi za kadrovsku politiku u javnom sektoru, instrumentalizaciju javnih institucija i ideološko legitimiranje poretka. No tržište i privatno vlasništvo tada su bili ograničeni, a socijalna politika potpomognuta egalitarnom ideologijom raspodjeljivala je dio plodova gospodarskog razvoja. Pomak prema višestranačju i tržišnom gospodarstvu u kontekstu rata, državnog osamostaljenja i nefunkcionalnih institucija učvrstio je postojeće mehanizme zarobljavanja države i potaknuo oblikovanje novih.
本文试图分析克罗地亚的客户实践，并确定这些实践与社会实践之间的连续性。我们将客户定义为在网络内有条件地交换政治支持、影响力和利益，以实现政治霸权和物质利益的选择性分配。客户网络是通过租赁提取工具复制的，这些工具从其核心中受益更多，而合法工具对支持霸权政府的选举机构中更广泛的部分分享的利益更少。Prvu skupinučine upravljanje ljudskim i materijalnim resusima u javnom sektoru te institucija工具化，一种政治和意识形态的药物社会。克罗地亚逮捕一个国家的部分原因是社会主义。这种价值观适用于公共部门的kadrove政策、公共机构的工具化和意识形态立法秩序。但当时市场和私人财产受到限制，平等主义意识形态支持的社会政策分享了经济增长的一部分。在战争、国家孤立和非职能机构的背景下，对多边和市场经济的支持加强了国家现有的逮捕机制，鼓励了新人的形成。
{"title":"Od jedine partije do stožerne stranke","authors":"Domagoj Račić","doi":"10.20901/pm.58.3.02","DOIUrl":"https://doi.org/10.20901/pm.58.3.02","url":null,"abstract":"Članak nastoji analizirati klijentelističke prakse u Hrvatskoj te utvrditi elemente (dis)kontinuiteta između tih praksi i srodnih praksi u socijalizmu. Klijentelizam definiramo kao uvjetovanu razmjenu političke potpore, utjecaja i dobara unutar mreže, s ciljem ostvarenja političke hegemonije i selektivne raspodjele materijalnih koristi. Klijentelističke mreže reproduciraju se instrumentima izvlačenja rente, koji donose veće koristi njihovoj jezgri, i legitimacijskim instrumentima, koji raspodjeljuju manje koristi širim segmentima biračkog tijela koji podupiru hegemonijsku vlast. Prvu skupinu čine upravljanje ljudskim i materijalnim resursima u javnom sektoru te instrumentalizacija javnih institucija, a drugu socijalna politika i ideologija. Zarobljavanje države u Hrvatskoj djelomično ima korijene u socijalizmu. To vrijedi za kadrovsku politiku u javnom sektoru, instrumentalizaciju javnih institucija i ideološko legitimiranje poretka. No tržište i privatno vlasništvo tada su bili ograničeni, a socijalna politika potpomognuta egalitarnom ideologijom raspodjeljivala je dio plodova gospodarskog razvoja. Pomak prema višestranačju i tržišnom gospodarstvu u kontekstu rata, državnog osamostaljenja i nefunkcionalnih institucija učvrstio je postojeće mehanizme zarobljavanja države i potaknuo oblikovanje novih.","PeriodicalId":43401,"journal":{"name":"Politicka Misao-Croatian Political Science Review","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.3,"publicationDate":"2021-09-24","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"67614771","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Ovaj rad predstavlja testiranje eksplanatornog modela formulacije, a onda i razvoja institucionalnog ustroja politike srednjeg strukovnog obrazovanja u Hrvatskoj. Nalazi su bazirani na podacima prikupljenim putem 17 dubinskih, polustrukturiranih intervjua s osobama koje su od hrvatske neovisnosti do danas bile uključene u relevantne procese formulacije te politike. Sudionici su regrutirani iz redova tijela središnje države, županija, političkih stranaka, udruga poslodavaca, sindikata te relevantnih međunarodnih organizacija. Temeljna teza ove analize – kako tijela središnje države predstavljaju pozicijski najmoćnije aktere čiji je primarni cilj zadržati kontrolu odlučivanja o pitanjima financiranja, sadržaja učenja i standarda provedbe – nalazi tek djelomično utemeljenje u nalazima. Iako u cjelini gledano akteri središnje države doista predstavljaju najmoćniju skupinu, dinamike između ključnih aktera uglavnom su strukturirane oko djelovanja dviju relativno stabilnih te kompetitivno orijentiranih koalicija: “obrazovne” i “gospodarske”. Pritom se dio aktera središnje države u većini procesa svrstava u jednu, a dio u drugu koaliciju.
{"title":"Institucionalni ustroj i formulacija politike srednjeg strukovnog obrazovanja u Hrvatskoj","authors":"Nikola Buković","doi":"10.20901/pm.58.3.08","DOIUrl":"https://doi.org/10.20901/pm.58.3.08","url":null,"abstract":"Ovaj rad predstavlja testiranje eksplanatornog modela formulacije, a onda i razvoja institucionalnog ustroja politike srednjeg strukovnog obrazovanja u Hrvatskoj. Nalazi su bazirani na podacima prikupljenim putem 17 dubinskih, polustrukturiranih intervjua s osobama koje su od hrvatske neovisnosti do danas bile uključene u relevantne procese formulacije te politike. Sudionici su regrutirani iz redova tijela središnje države, županija, političkih stranaka, udruga poslodavaca, sindikata te relevantnih međunarodnih organizacija. Temeljna teza ove analize – kako tijela središnje države predstavljaju pozicijski najmoćnije aktere čiji je primarni cilj zadržati kontrolu odlučivanja o pitanjima financiranja, sadržaja učenja i standarda provedbe – nalazi tek djelomično utemeljenje u nalazima. Iako u cjelini gledano akteri središnje države doista predstavljaju najmoćniju skupinu, dinamike između ključnih aktera uglavnom su strukturirane oko djelovanja dviju relativno stabilnih te kompetitivno orijentiranih koalicija: “obrazovne” i “gospodarske”. Pritom se dio aktera središnje države u većini procesa svrstava u jednu, a dio u drugu koaliciju.","PeriodicalId":43401,"journal":{"name":"Politicka Misao-Croatian Political Science Review","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.3,"publicationDate":"2021-09-24","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"67615334","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Autor u članku analizira Schmittov spis Nomos zemlje postavljajući pitanje na koji se način nakon epohe nacije-države i kraha europskoga imperijalizma, što je bila i ishodišna postavka Hanne Arendt u njezinim Izvorima totalitarizma, uspostavljaju uvjeti mogućnosti političkoga djelovanja, budući da to djelovanje više nema za svoj egzistencijalni prostor ideju ukorijenjenosti u naciju kao državu s mehanizmima zaštite suverenosti s pomoću zakonodavne, izvršne i sudske vlasti zapisane u ustavu. Moć nije pritom tek državno-društvena logika upravljanja fiksnim prostorom i ograničenim teritorijem nacije-države, kako je to bilo uobičajeno od 18. stoljeća u Europi do kraja I. svjetskoga rata. Sam je Schmitt u drugome razdoblju njegova filozofijsko-pravnoga mišljenja, formalno i sadržajno nakon kraja II. svjetskoga rata, političko i politiku sagledao kao univerzalnu geopolitiku “velikoga prostora” (Großraum). Egzistencijalno- decizionistički obrat pokazuje se odlučujućim razlogom zbog čega se Schmittov pojam političkoga ne može proglasiti opravdanjem bilo kakve diktature ili totalitarizma. Odluka počiva na praznom središtu slobode, a ne moći. Nomos zemlje u postnacionalnoj konstelaciji za Schmitta na taj način postaje pitanje poretka i uprostorenja u osvajanju i prisvajanju zemlje u stalnim ratovima i sukobima s Drugim, jer je čovjek sve drugo negoli po prirodi dobar. Kritika ove pozicije u marginalijama Hanne Arendt uz Schmittovu knjigu Nomos zemlje otvara mogućnost rasprave o granicama neoimperijalizma i nove pravno-političke konstitucije svijeta nakon II. svjetskoga rata. Autor smatra da je rezultat ove aporetične i paradoksalne situacije u 21. stoljeću upravo u tzv. postimperijalnoj suverenosti kao nastavku Schmittove postavke o izvanrednom stanju na globalno-planetarnoj razini. Političko otuda prethodi politici kao što novi nomos zemlje zahtijeva obrat u razumijevanju odnosa slobode i moći.
作者分析了施密特的诺莫斯档案，提出了一个问题，即在经历了一段时间的民族主义和欧洲帝国主义的崩溃之后，汉娜·阿伦特在极权主义发展中的最终地位如何为政治行动创造条件，由于这一行动在其现有空间内已不可用，立法、行政和司法当局在宪法中写入了将国家作为主权保护机制的理念。权力不仅是管理国家固定空间和有限领土的公共社会逻辑，自18世纪以来一直如此。从欧洲的几个世纪到第一次世界大战结束。施密特本人，在其哲学和法律意见的第二个时期，在第二次世界大战结束后正式而一贯。世界大战、政治和政策一直被视为大空间（Großraum）的普遍地缘政治。存在决策论的转变是施密特政治概念不能被任何独裁或极权主义所证明的决定性原因。Odluka počiva na praznom središtu slobode，一位女性。因此，国家在后国家宪法中对施密特的提名成为了一个秩序问题，在不断的战争和相互冲突中征服和接纳国家是一个损害，因为人不善于自然。汉娜·阿伦特在《诺莫斯书》的边缘化中对这一立场的批评，开启了讨论新帝国主义的边界以及二战后世界新的法律和政治宪法的可能性。第一次世界大战。作者认为这种药物和矛盾情况的结果是21。本世纪的施密特在全球行星层面的卓越地位在后帝国时代的主权。作为一个新的国家，政治的政治结果要求在理解自由和权力之间的关系方面有一个转折点。
{"title":"Što je to postimperijalna suverenost? Uz Nomos zemlje – Carl Schmitt i kritičko čitanje Hanne Arendt","authors":"Žarko Paić","doi":"10.20901/pm.58.3.03","DOIUrl":"https://doi.org/10.20901/pm.58.3.03","url":null,"abstract":"Autor u članku analizira Schmittov spis Nomos zemlje postavljajući pitanje na koji se način nakon epohe nacije-države i kraha europskoga imperijalizma, što je bila i ishodišna postavka Hanne Arendt u njezinim Izvorima totalitarizma, uspostavljaju uvjeti mogućnosti političkoga djelovanja, budući da to djelovanje više nema za svoj egzistencijalni prostor ideju ukorijenjenosti u naciju kao državu s mehanizmima zaštite suverenosti s pomoću zakonodavne, izvršne i sudske vlasti zapisane u ustavu. Moć nije pritom tek državno-društvena logika upravljanja fiksnim prostorom i ograničenim teritorijem nacije-države, kako je to bilo uobičajeno od 18. stoljeća u Europi do kraja I. svjetskoga rata. Sam je Schmitt u drugome razdoblju njegova filozofijsko-pravnoga mišljenja, formalno i sadržajno nakon kraja II. svjetskoga rata, političko i politiku sagledao kao univerzalnu geopolitiku “velikoga prostora” (Großraum). Egzistencijalno- decizionistički obrat pokazuje se odlučujućim razlogom zbog čega se Schmittov pojam političkoga ne može proglasiti opravdanjem bilo kakve diktature ili totalitarizma. Odluka počiva na praznom središtu slobode, a ne moći. Nomos zemlje u postnacionalnoj konstelaciji za Schmitta na taj način postaje pitanje poretka i uprostorenja u osvajanju i prisvajanju zemlje u stalnim ratovima i sukobima s Drugim, jer je čovjek sve drugo negoli po prirodi dobar. Kritika ove pozicije u marginalijama Hanne Arendt uz Schmittovu knjigu Nomos zemlje otvara mogućnost rasprave o granicama neoimperijalizma i nove pravno-političke konstitucije svijeta nakon II. svjetskoga rata. Autor smatra da je rezultat ove aporetične i paradoksalne situacije u 21. stoljeću upravo u tzv. postimperijalnoj suverenosti kao nastavku Schmittove postavke o izvanrednom stanju na globalno-planetarnoj razini. Političko otuda prethodi politici kao što novi nomos zemlje zahtijeva obrat u razumijevanju odnosa slobode i moći.","PeriodicalId":43401,"journal":{"name":"Politicka Misao-Croatian Political Science Review","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.3,"publicationDate":"2021-09-24","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"67614903","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
The International Criminal Tribunal for the former Yugoslavia (ICTY) was formally closed on 21 December 2017. During the quarter century of its existence, ICTY’s rulings had a significant impact on public discourses and narratives about the Bosnian war. Different opinions among the citizens of Bosnia and Herzegovina (BiH) about ICTY’s role and its verdicts have emerged over time, especially among the leaders of the dominant ethno-political parties representing the three ethno-constituent groups – Bosniaks, Croats, and Serbs. Milorad Dodik, current member of the BiH Presidency, a former President of Republika Srpska (RS) entity, and the leader of one of the most prominent political parties in RS, was particularly vocal and critical about the work of the ICTY. This paper closely examines Dodik’s public views and opinions toward the ICTY. We use content- and operational code analysis to analyze key features of his perceptions toward the ICTY’s work while serving as the President of RS for two consecutive terms.
{"title":"Milorad Dodik’s Public Attitudes and Perceptions Toward the ICTY","authors":"J. Hasić, Zejna Yesilyurt","doi":"10.20901/PM.57.4.04","DOIUrl":"https://doi.org/10.20901/PM.57.4.04","url":null,"abstract":"The International Criminal Tribunal for the former Yugoslavia (ICTY) was formally closed on 21 December 2017. During the quarter century of its existence, ICTY’s rulings had a significant impact on public discourses and narratives about the Bosnian war. Different opinions among the citizens of Bosnia and Herzegovina (BiH) about ICTY’s role and its verdicts have emerged over time, especially among the leaders of the dominant ethno-political parties representing the three ethno-constituent groups – Bosniaks, Croats, and Serbs. Milorad Dodik, current member of the BiH Presidency, a former President of Republika Srpska (RS) entity, and the leader of one of the most prominent political parties in RS, was particularly vocal and critical about the work of the ICTY. This paper closely examines Dodik’s public views and opinions toward the ICTY. We use content- and operational code analysis to analyze key features of his perceptions toward the ICTY’s work while serving as the President of RS for two consecutive terms.","PeriodicalId":43401,"journal":{"name":"Politicka Misao-Croatian Political Science Review","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.3,"publicationDate":"2021-02-25","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"67615124","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Danijela Dolenec, Ana Balković, Karlo Kralj, Eduardo Romanos, Tiago Fernandes, Daniela Širinić
‘Disobedient Democracy: A Comparative Analysis of Contentious Politics in the European Semi-periphery’ is a research project implemented by the Faculty of Political Science of the University of Zagreb, in the period 2016-2021, led by Principal Investigator Danijela Dolenec and funded by the Swiss National Science Foundation (IZ11Z0_166540 – PROMYS). The overall objective of the project is to explore how protest politics advances democracy by collecting and analyzing data on protest mobilizations in four countries: Portugal, Spain, Croatia and Serbia.
{"title":"Protest Event Dataset for Croatia, Portugal, Serbia and Spain","authors":"Danijela Dolenec, Ana Balković, Karlo Kralj, Eduardo Romanos, Tiago Fernandes, Daniela Širinić","doi":"10.20901/PM.57.4.07","DOIUrl":"https://doi.org/10.20901/PM.57.4.07","url":null,"abstract":"‘Disobedient Democracy: A Comparative Analysis of Contentious Politics in the European Semi-periphery’ is a research project implemented by the Faculty of Political Science of the University of Zagreb, in the period 2016-2021, led by Principal Investigator Danijela Dolenec and funded by the Swiss National Science Foundation (IZ11Z0_166540 – PROMYS). The overall objective of the project is to explore how protest politics advances democracy by collecting and analyzing data on protest mobilizations in four countries: Portugal, Spain, Croatia and Serbia.","PeriodicalId":43401,"journal":{"name":"Politicka Misao-Croatian Political Science Review","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.3,"publicationDate":"2021-02-25","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"67614952","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Between 1945 and 1967, Josip Broz Tito, the Marshal and President of Yugoslavia, received 411,769 letters written by citizens of his country. Until 1964 he personally read most of the letters addressed to him and made decisions on requests and comments expressed in them. In this article we argue that Tito used the letters received to establish a direct link between himself and citizens. This was one of the key instruments of his power, as he used letters to conduct a permanent ‘anti-bureauratic revolution’ which would squeeze lower-level officials into a sandwich between him and ‘the people’. We focus on one particular letter, written by Dragomir Katić, a 27-year old unemployed person from Kraljevo, Serbia. The letter arrived in February 1967, and Tito used this occasion to personally meet Katić. Despite Tito’s promise, however, Katić’s problem could not be solved for more than two years, due to a power struggle between Tito and local officials in Serbia. This case sheds new light on the nature of Tito’s alleged absolute power in Yugoslavia. It tells us much about the attitude of dissatisfied individuals in Communist Yugoslavia, who cared much more about solving their personal problems than about changing the system, at least for as long as Tito was alive.
{"title":"Comrade Tito, it’s all your fault! Yugoslav Citizens’ Letters to Josip Broz Tito","authors":"D. Jović","doi":"10.20901/PM.57.4.01","DOIUrl":"https://doi.org/10.20901/PM.57.4.01","url":null,"abstract":"Between 1945 and 1967, Josip Broz Tito, the Marshal and President of Yugoslavia, received 411,769 letters written by citizens of his country. Until 1964 he personally read most of the letters addressed to him and made decisions on requests and comments expressed in them. In this article we argue that Tito used the letters received to establish a direct link between himself and citizens. This was one of the key instruments of his power, as he used letters to conduct a permanent ‘anti-bureauratic revolution’ which would squeeze lower-level officials into a sandwich between him and ‘the people’. We focus on one particular letter, written by Dragomir Katić, a 27-year old unemployed person from Kraljevo, Serbia. The letter arrived in February 1967, and Tito used this occasion to personally meet Katić. Despite Tito’s promise, however, Katić’s problem could not be solved for more than two years, due to a power struggle between Tito and local officials in Serbia. This case sheds new light on the nature of Tito’s alleged absolute power in Yugoslavia. It tells us much about the attitude of dissatisfied individuals in Communist Yugoslavia, who cared much more about solving their personal problems than about changing the system, at least for as long as Tito was alive.","PeriodicalId":43401,"journal":{"name":"Politicka Misao-Croatian Political Science Review","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.3,"publicationDate":"2021-02-25","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"67614934","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
The main intention of this paper is to reconstruct the conceptual and historical genesis of the idea and value of political peace from the point of view of political philosophy at the intersection between late scholasticism and early modernity. The paper consists of three related parts. The first part highlights methodological and contextual reasons why the idea of political peace has been overshadowed throughout history by dominant discourses on war. The second part deals with conceptual clarifications. The nature of war is distinguished from other types of conflict and three interpretative approaches to war are analyzed: political realism, fundamentalist-moralistic view of the holy war, and the many theories of natural law that give rise to conceptions of just war, but also the first abolitionist perspective or idea of ending all wars. Early theoretical articulations of the notion of peace indicated modern-day emancipation of politics from the tutelage of metaphysics and classical ethics, thus separating the value of political peace from its original oneness with cosmic and psychological peace. The third part of the paper highlights key moments in the historical genesis of the value of political peace in the works of Aurelius Augustine, Marsilius of Padua, and William of Ockham.
{"title":"The Genesis of the Idea and Value of Political Peace in Early Modern Political Philosophy","authors":"Raul Raunić","doi":"10.20901/PM.57.4.02","DOIUrl":"https://doi.org/10.20901/PM.57.4.02","url":null,"abstract":"The main intention of this paper is to reconstruct the conceptual and historical genesis of the idea and value of political peace from the point of view of political philosophy at the intersection between late scholasticism and early modernity. The paper consists of three related parts. The first part highlights methodological and contextual reasons why the idea of political peace has been overshadowed throughout history by dominant discourses on war. The second part deals with conceptual clarifications. The nature of war is distinguished from other types of conflict and three interpretative approaches to war are analyzed: political realism, fundamentalist-moralistic view of the holy war, and the many theories of natural law that give rise to conceptions of just war, but also the first abolitionist perspective or idea of ending all wars. Early theoretical articulations of the notion of peace indicated modern-day emancipation of politics from the tutelage of metaphysics and classical ethics, thus separating the value of political peace from its original oneness with cosmic and psychological peace. The third part of the paper highlights key moments in the historical genesis of the value of political peace in the works of Aurelius Augustine, Marsilius of Padua, and William of Ockham.","PeriodicalId":43401,"journal":{"name":"Politicka Misao-Croatian Political Science Review","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.3,"publicationDate":"2021-02-25","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"49456853","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Contemporary societies exist in the conditions of globalization, which profoundly transforms them in different dimensions. Technological progress enabled the significant changes in the identity dimension. This has, inter alia, resulted in new opportunities for preserving identification with the country of origin, increased interest in the diaspora concept in the politological and sociological thought and caused new approaches and activities by the states in improving relations with their diasporic communities. The former republics of the SFRY, which have been making progress in building legal and institutional capacities for cooperation with diasporas, are no exception. Generally, all of these countries have very numerous and diverse diasporas, which have usually been emerging in a long period of time. This paper analyzes the policies of the states, created by the break-up of the SFRY, towards their diasporas. The policies of these states are specific and they differ from one another, both in defining diaspora and in legal and institutional solutions that should improve diaspora’s link with the country of origin. However, the Republic of Slovenia, the Republic of Croatia, Bosnia and Herzegovina, the Republic of Serbia, Montenegro and the Republic of North Macedonia, have some common elements as well.
{"title":"Defining Diaspora in post-Yugoslav States","authors":"Danijela Vuković-Ćalasan, Siniša Tatalović","doi":"10.20901/PM.57.4.05","DOIUrl":"https://doi.org/10.20901/PM.57.4.05","url":null,"abstract":"Contemporary societies exist in the conditions of globalization, which profoundly transforms them in different dimensions. Technological progress enabled the significant changes in the identity dimension. This has, inter alia, resulted in new opportunities for preserving identification with the country of origin, increased interest in the diaspora concept in the politological and sociological thought and caused new approaches and activities by the states in improving relations with their diasporic communities. The former republics of the SFRY, which have been making progress in building legal and institutional capacities for cooperation with diasporas, are no exception. Generally, all of these countries have very numerous and diverse diasporas, which have usually been emerging in a long period of time. This paper analyzes the policies of the states, created by the break-up of the SFRY, towards their diasporas. The policies of these states are specific and they differ from one another, both in defining diaspora and in legal and institutional solutions that should improve diaspora’s link with the country of origin. However, the Republic of Slovenia, the Republic of Croatia, Bosnia and Herzegovina, the Republic of Serbia, Montenegro and the Republic of North Macedonia, have some common elements as well.","PeriodicalId":43401,"journal":{"name":"Politicka Misao-Croatian Political Science Review","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.3,"publicationDate":"2021-02-25","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"67614809","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Autor u članku ukazuje na suvremenu relevantnost Machiavellijeva nauka sadržanog u Vladaru i Raspravama. U dijalogu s Lefortom i njegovim epohalnim tumačenjem Firentinca (1972) članak nudi alternativno, subverzivno čitanje Machiavellijeve teorije političkog konflikta i pritom, u kritičkom odnosu spram Honnetha (1995), osvjetljuje elemente specifične, makijavelijevske teorije priznanja. Autor tvrdi da je fundamentalno demokratski karakter Machiavellijeva projekta izravno povezan sa sposobnošću plebsa da prepozna svoju novu funkciju u društvenom polju i da na sebe odvažno preuzme queer “identitet”. To je moguće samo uz pomoć i potporu vladara. Plebs u tekstu označava dinamičku koaliciju na različite načine potlačenih skupina. Uz pomoć političke instance pučani trebaju preobraziti svoju težnju da ne budu tlačeni od velikaša u pozitivno usmjerenu težnju da bivstvuju na način koji čuva razliku u odnosu na težnju velikaša za posjedovanjem. Otkrivajući sebstvo kao mjesto nesvodive drugosti, pučani neprestano izumljuju nove načine postojanja u razlici spram “režimā normalnosti” i na taj način postaju nepresušni izvor društvene inovacije koja stoji na dispoziciji čitavom društvu. Poqueeravanje plebsa omogućuje viši stupanj zajedničkog bivstvovanja. Snaga demokratskog društva izravno ovisi o vitalitetu težnje pučana i njihovoj sposobnosti da neprestano osmišljavaju i proizvode nove načine života.
{"title":"Machiavelli","authors":"Davorin Žagar","doi":"10.20901/pm.57.3.01","DOIUrl":"https://doi.org/10.20901/pm.57.3.01","url":null,"abstract":"Autor u članku ukazuje na suvremenu relevantnost Machiavellijeva nauka sadržanog u Vladaru i Raspravama. U dijalogu s Lefortom i njegovim epohalnim tumačenjem Firentinca (1972) članak nudi alternativno, subverzivno čitanje Machiavellijeve teorije političkog konflikta i pritom, u kritičkom odnosu spram Honnetha (1995), osvjetljuje elemente specifične, makijavelijevske teorije priznanja. Autor tvrdi da je fundamentalno demokratski karakter Machiavellijeva projekta izravno povezan sa sposobnošću plebsa da prepozna svoju novu funkciju u društvenom polju i da na sebe odvažno preuzme queer “identitet”. To je moguće samo uz pomoć i potporu vladara. Plebs u tekstu označava dinamičku koaliciju na različite načine potlačenih skupina. Uz pomoć političke instance pučani trebaju preobraziti svoju težnju da ne budu tlačeni od velikaša u pozitivno usmjerenu težnju da bivstvuju na način koji čuva razliku u odnosu na težnju velikaša za posjedovanjem. Otkrivajući sebstvo kao mjesto nesvodive drugosti, pučani neprestano izumljuju nove načine postojanja u razlici spram “režimā normalnosti” i na taj način postaju nepresušni izvor društvene inovacije koja stoji na dispoziciji čitavom društvu. Poqueeravanje plebsa omogućuje viši stupanj zajedničkog bivstvovanja. Snaga demokratskog društva izravno ovisi o vitalitetu težnje pučana i njihovoj sposobnosti da neprestano osmišljavaju i proizvode nove načine života.","PeriodicalId":43401,"journal":{"name":"Politicka Misao-Croatian Political Science Review","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.3,"publicationDate":"2020-11-05","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"48350991","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
京公网安备 11010802042870号
京ICP备2023020795号-1
扫码关注我们
求助内容：
应助结果提醒方式：