Tekst prezentuje panoramę muzeów-domów historycznych Mediolanu, które obrazują zmiany zachodzące na arenie społecznej, artystycznej i kulturowej miasta. Analiza przykładów oparta jest na założeniach teorii pamięci kolektywnej, której nośnikami są wybrane placówki. Na potrzeby uściślenia zagadnienia pod uwagę zostały wzięte domy wiążące się ze zmianami ekonomiczno-społecznymi, których początku upatrywać należy u schyłku XIX wieku, a których apogeum przypada na drugą połowę wieku XX, kiedy miasto przeżywało rozkwit artystyczno--architektoniczny doby postmodernizmu. Interpretacji we wspomnianym kontekście zostaną poddane domy kolekcjonerów, przemysłowców oraz projektantów form użytkowych, jak również przykłady budownictwa wielorodzinnego, które dopełniają mediolańską perspektywę rozwoju muzeów-domów historycznych. Choć każdy z przykładów powstał w innym okresie, posiada odrębną genezę i prezentuje inny styl architektoniczny, wspólnie stanowią świadectwo zmian w funkcjonowaniu zarówno na kanwie tak zwanej historii życia prywatnego, jaki globalnych przemian społecznych.
{"title":"Panorama różnorodności. Muzea-domy historyczne Mediolanu jako nośniki pamięci kolektywnej o społecznej, kulturowej i artystycznej ewolucji miasta","authors":"Anna Wiśnicka","doi":"10.61464/siml.16","DOIUrl":"https://doi.org/10.61464/siml.16","url":null,"abstract":"Tekst prezentuje panoramę muzeów-domów historycznych Mediolanu, które obrazują zmiany zachodzące na arenie społecznej, artystycznej i kulturowej miasta. Analiza przykładów oparta jest na założeniach teorii pamięci kolektywnej, której nośnikami są wybrane placówki. Na potrzeby uściślenia zagadnienia pod uwagę zostały wzięte domy wiążące się ze zmianami ekonomiczno-społecznymi, których początku upatrywać należy u schyłku XIX wieku, a których apogeum przypada na drugą połowę wieku XX, kiedy miasto przeżywało rozkwit artystyczno--architektoniczny doby postmodernizmu. Interpretacji we wspomnianym kontekście zostaną poddane domy kolekcjonerów, przemysłowców oraz projektantów form użytkowych, jak również przykłady budownictwa wielorodzinnego, które dopełniają mediolańską perspektywę rozwoju muzeów-domów historycznych. Choć każdy z przykładów powstał w innym okresie, posiada odrębną genezę i prezentuje inny styl architektoniczny, wspólnie stanowią świadectwo zmian w funkcjonowaniu zarówno na kanwie tak zwanej historii życia prywatnego, jaki globalnych przemian społecznych.","PeriodicalId":504439,"journal":{"name":"Studia i Materiały Lubelskie","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-10-31","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"139306491","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Celem artykułu jest zwrócenie uwagi na przemiany, jakie w ostatnich latach dokonały się we współczesnym muzeach. W muzealnictwie zaczęto stosować nowe technologie, a oprócz tego zmianie uległ sposób myślenia o kulturze i jej prezentowaniu. Dzięki komunikacji wizualnej powstał systemem transmisji wiedzy i treści pomiędzy widzem a obiektem. W tekście dokonano przeglądu teorii komunikacjiwizualnej, którą stosuje się we współczesnym wystawiennictwie, oraz zestawiono praktyczne przykłady działań podejmowanych przez muzea. Dokonana analiza i badania doprowadziły do postawienia tezy,zgodnie z którą kolejnym etapem rozwoju komunikacji wizualnej w wystawiennictwie, rozumianej jako transfer wiedzy, będzie interakcja społeczna, czyli włączenie widza w proces poznawczy.
{"title":"Komunikacja wizualna, czyli jak zaprosić widza do muzeum?","authors":"Katarzyna Mieczkowska","doi":"10.61464/siml.17","DOIUrl":"https://doi.org/10.61464/siml.17","url":null,"abstract":"Celem artykułu jest zwrócenie uwagi na przemiany, jakie w ostatnich latach dokonały się we współczesnym muzeach. W muzealnictwie zaczęto stosować nowe technologie, a oprócz tego zmianie uległ sposób myślenia o kulturze i jej prezentowaniu. Dzięki komunikacji wizualnej powstał systemem transmisji wiedzy i treści pomiędzy widzem a obiektem. W tekście dokonano przeglądu teorii komunikacjiwizualnej, którą stosuje się we współczesnym wystawiennictwie, oraz zestawiono praktyczne przykłady działań podejmowanych przez muzea. Dokonana analiza i badania doprowadziły do postawienia tezy,zgodnie z którą kolejnym etapem rozwoju komunikacji wizualnej w wystawiennictwie, rozumianej jako transfer wiedzy, będzie interakcja społeczna, czyli włączenie widza w proces poznawczy.","PeriodicalId":504439,"journal":{"name":"Studia i Materiały Lubelskie","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-10-31","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"139308510","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Celem artykułu jest antropologiczna analiza przestrzeni uchwyconej na wybranych fotografiach zawartych w reportażu Zbigniewa Rokity "Kajś. Opowieść o Górnym Śląsku". Autor stara się ukazać potencjał fotografii jako środka narracji o przemianach kulturowych, które miały miejsce w tym regionie w toku zawirowań historycznych XX wieku. Uchwycona w kadrze przestrzeń jest bowiem wyrazistym świadectwem historycznych losów regionu oraz wartości wyznawanych przez jego mieszkańców. Fakt ten czyni omawiane zdjęcia wyjątkowo cennymi dla czytelników reportażu z tego względu, iż pokazują złożoność śląskiej kultury.
{"title":"Przestrzeń uchwycona fotograficznie jako świadectwo tożsamości kulturowej. Analiza wybranych fotografii z reportażu Zbigniewa Rokity \"Kajś. Opowieść o Górnym Śląsku\"","authors":"Mariusz Maciak","doi":"10.61464/siml.12","DOIUrl":"https://doi.org/10.61464/siml.12","url":null,"abstract":"Celem artykułu jest antropologiczna analiza przestrzeni uchwyconej na wybranych fotografiach zawartych w reportażu Zbigniewa Rokity \"Kajś. Opowieść o Górnym Śląsku\". Autor stara się ukazać potencjał fotografii jako środka narracji o przemianach kulturowych, które miały miejsce w tym regionie w toku zawirowań historycznych XX wieku. Uchwycona w kadrze przestrzeń jest bowiem wyrazistym świadectwem historycznych losów regionu oraz wartości wyznawanych przez jego mieszkańców. Fakt ten czyni omawiane zdjęcia wyjątkowo cennymi dla czytelników reportażu z tego względu, iż pokazują złożoność śląskiej kultury.","PeriodicalId":504439,"journal":{"name":"Studia i Materiały Lubelskie","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-10-31","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"139308152","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Artykuł podejmuje problem sposobów prezentowania przeszłości twórczości ludowej Zalipia. Zaproponowana interpretacja jest próbą zastosowania metod performatycznych do badań na gruncie etnologii. W takiej perspektywie zostały odczytane strategie (re)prezentacji przeszłości w wypowiedziach i działaniach zalipianek. Poprzez wykorzystanie koncepcji Diany Taylor zaprezentowano procesy negocjacji między archiwum i repertuarem dostrzeżone podczas badań terenowych oraz powtarzalność i zmienność scenariuszy, które były tworzone w Zalipiu w trakcie spotkań malarek z badaczami. W tych aktach „przepracowywania” przeszłości obecne są między innymi ślady etnograficznego pisania o lokalnej tradycji czy wątki odzwierciedlające społeczno-polityczne wymiary zjawiska sztuki ludowej.
{"title":"Scenariusze Zalipia. Współczesne sposoby (re)prezentowania przeszłości sztuki ludowej","authors":"Leonia Brzozowska","doi":"10.61464/siml.19","DOIUrl":"https://doi.org/10.61464/siml.19","url":null,"abstract":"Artykuł podejmuje problem sposobów prezentowania przeszłości twórczości ludowej Zalipia. Zaproponowana interpretacja jest próbą zastosowania metod performatycznych do badań na gruncie etnologii. W takiej perspektywie zostały odczytane strategie (re)prezentacji przeszłości w wypowiedziach i działaniach zalipianek. Poprzez wykorzystanie koncepcji Diany Taylor zaprezentowano procesy negocjacji między archiwum i repertuarem dostrzeżone podczas badań terenowych oraz powtarzalność i zmienność scenariuszy, które były tworzone w Zalipiu w trakcie spotkań malarek z badaczami. W tych aktach „przepracowywania” przeszłości obecne są między innymi ślady etnograficznego pisania o lokalnej tradycji czy wątki odzwierciedlające społeczno-polityczne wymiary zjawiska sztuki ludowej.","PeriodicalId":504439,"journal":{"name":"Studia i Materiały Lubelskie","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-10-31","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"139306800","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
W artykule opisano album fotograficzny koronek i haftów według projektów Karola Kłosowskiego. Księga powstała najprawdopodobniej na początku lat 30. XX wieku i znajduje się w rękach prywatnego właściciela. Obiekt ten posiada zarówno wartość pamiątkową, jak i dokumentalną. Jest to księga oprawiona drewnianą okładziną ze zdobnymi wzorami. Na przedniej okładzinie zwraca uwagę umieszczone pod szybką zdjęcie przedstawiające pająka znajdującego się w centrum pajęczyny, wykonanego w technice koronki klockowej. W ten sposób zostaje zapowiedziana zawartość albumu – naklejone na poszczególnych kartach fotografie różnorodnych koronek, głównie w technice klockowej, oraz haftów powstałych na podstawie wzorów zaprojektowanych przez Karola Kłosowskiego (1882–1971),artysty związanego z Zakopanem. Są to skomplikowane, pełne dekoracyjnego detalu, a jednocześnie klarowne i uporządkowane kompozycje. Wysoka jakość fotografii pozwala docenić precyzję wykonania koronek, za które odpowiadały nauczycielki oraz uczennice Krajowej Szkoły Koronkarskiej w Zakopanem.
这篇文章介绍了卡罗尔-克洛索夫斯基（Karol Klosowski）的一本蕾丝和刺绣设计摄影集。这本画册可能创作于 20 世纪 30 年代早期，目前由私人所有。该物品具有纪念和文献价值。这是一本木质封面的书籍，封面上有华丽的图案。封面的玻璃板下有一张照片，照片上的蜘蛛位于蜘蛛网的中心，是用块状花边技术制作的。这揭示了这本画册的内容--每页上都贴有各种花边的照片，主要是块状花边技术，以及根据与扎科帕内有关的艺术家 Karol Kłosowski（1882-1971 年）设计的图案绣制的刺绣。这些作品构图复杂，充满装饰细节，但又清晰有序。照片质量很高，可以欣赏到花边工艺的精确度，扎科帕内国立花边制作学校的师生们对这些花边工艺功不可没。
{"title":"Księga z Pająkiem – album fotograficzny koronek i haftów według projektów Karola Kłosowskiego","authors":"A. Kwiatkowska","doi":"10.61464/siml.20","DOIUrl":"https://doi.org/10.61464/siml.20","url":null,"abstract":"W artykule opisano album fotograficzny koronek i haftów według projektów Karola Kłosowskiego. Księga powstała najprawdopodobniej na początku lat 30. XX wieku i znajduje się w rękach prywatnego właściciela. Obiekt ten posiada zarówno wartość pamiątkową, jak i dokumentalną. Jest to księga oprawiona drewnianą okładziną ze zdobnymi wzorami. Na przedniej okładzinie zwraca uwagę umieszczone pod szybką zdjęcie przedstawiające pająka znajdującego się w centrum pajęczyny, wykonanego w technice koronki klockowej. W ten sposób zostaje zapowiedziana zawartość albumu – naklejone na poszczególnych kartach fotografie różnorodnych koronek, głównie w technice klockowej, oraz haftów powstałych na podstawie wzorów zaprojektowanych przez Karola Kłosowskiego (1882–1971),artysty związanego z Zakopanem. Są to skomplikowane, pełne dekoracyjnego detalu, a jednocześnie klarowne i uporządkowane kompozycje. Wysoka jakość fotografii pozwala docenić precyzję wykonania koronek, za które odpowiadały nauczycielki oraz uczennice Krajowej Szkoły Koronkarskiej w Zakopanem.","PeriodicalId":504439,"journal":{"name":"Studia i Materiały Lubelskie","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-10-31","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"139308030","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
{"title":"Odzyskanie obrazu Fransa Posta. Strata wojenna Muzeum Narodowego w Lublinie odnaleziona w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie","authors":"Helena Jankowska-Paluch","doi":"10.61464/siml.21","DOIUrl":"https://doi.org/10.61464/siml.21","url":null,"abstract":"<jats:p>.</jats:p>","PeriodicalId":504439,"journal":{"name":"Studia i Materiały Lubelskie","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-10-31","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"139306645","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Ewolucja w postrzeganiu funkcji muzeum oraz roli zwiedzającego, a także nowe technologie końca XX i początku XXI wieku zmieniły zarówno sposób prezentowania obiektów muzealnych, jak i relacje muzeum z odbiorcą. Szczególnie ciekawie proces ten przebiegł w obszarze eksponowania zabytków archeologicznych, będących niewątpliwie grupą obiektów stanowiących nie lada wyzwanie dla muzealników. Szczątkowość zachowania, nierzadko znaczny stopień zniszczenia, monotematyczność i niepozorność prehistorycznych znalezisk oraz dystans czasowy, który dzieli nas od ich powstania, sprawiają, że nieporównywalnie trudniej osadzić je w kontekście choćby zbliżonym do pierwotnego. Przez długie lata ekspozycje archeologiczne stanowiły najsłabsze ogniwo w przestrzeni wielu muzeów, budząc ograniczony entuzjazm wśród zwiedzających. Niniejszy artykuł ma na celu prześledzenie owego procesu przeobrażeń na podstawie archiwalnych i aktualnych zasobów, dokumentujących historię wystawiennictwa w Archäologisches Museum Hamburg/Stadtmuseum Harburg, które w swojej ponad 120-letniej historii zgromadziło interesującą kolekcję archeologiczną. W układzie chronologicznym, uwzględniając historię instytucji, autorka przedstawia ewolucję tendencji wystawienniczych w Archäologisches Museum Hamburg/Stadtmuseum Harburg, począwszy od prezentacji pierwszych znalezisk pochodzących z amatorskich wykopalisk po współczesną, pełną multimediów, nowoczesną ekspozycję.
20 世纪末和 21 世纪初，人们对博物馆功能和参观者角色的认识发生了变化，新技术也改变了博物馆藏品的展示方式以及博物馆与参观者之间的关系。这一过程在展出考古文物方面尤其引人关注，考古文物无疑是博物馆专业人员面临的一大挑战。考古文物保存零散，往往有相当程度的损坏，史前考古发现的单一性和不显眼 性，以及我们与考古发现之间的时间距离，这些都使得将考古文物置于接近原物的环境中 变得无比困难。多年来，考古陈列一直是许多博物馆空间中最薄弱的环节，对参观者的吸引力有限。这篇文章的目的是根据记录汉堡考古博物馆（Archäologisches Museum Hamburg）/哈尔堡城市博物馆（Stadtmuseum Harburg）展览历史的档案和现有资料，对这一转变过程进行追溯。作者按照时间顺序，结合该机构的历史，介绍了汉堡考古博物馆/哈尔堡城市博物馆从展示业余发掘的第一批发现到当代多媒体现代展览的演变趋势。
{"title":"Opowieści przedmiotów. Zbiory prehistoryczne oraz sposoby ich prezentacji na przykładzie ekspozycji Muzeum Archeologicznego w Hamburgu","authors":"Joanna Kadłubowska","doi":"10.61464/siml.15","DOIUrl":"https://doi.org/10.61464/siml.15","url":null,"abstract":"Ewolucja w postrzeganiu funkcji muzeum oraz roli zwiedzającego, a także nowe technologie końca XX i początku XXI wieku zmieniły zarówno sposób prezentowania obiektów muzealnych, jak i relacje muzeum z odbiorcą. Szczególnie ciekawie proces ten przebiegł w obszarze eksponowania zabytków archeologicznych, będących niewątpliwie grupą obiektów stanowiących nie lada wyzwanie dla muzealników. Szczątkowość zachowania, nierzadko znaczny stopień zniszczenia, monotematyczność i niepozorność prehistorycznych znalezisk oraz dystans czasowy, który dzieli nas od ich powstania, sprawiają, że nieporównywalnie trudniej osadzić je w kontekście choćby zbliżonym do pierwotnego. Przez długie lata ekspozycje archeologiczne stanowiły najsłabsze ogniwo w przestrzeni wielu muzeów, budząc ograniczony entuzjazm wśród zwiedzających. Niniejszy artykuł ma na celu prześledzenie owego procesu przeobrażeń na podstawie archiwalnych i aktualnych zasobów, dokumentujących historię wystawiennictwa w Archäologisches Museum Hamburg/Stadtmuseum Harburg, które w swojej ponad 120-letniej historii zgromadziło interesującą kolekcję archeologiczną. W układzie chronologicznym, uwzględniając historię instytucji, autorka przedstawia ewolucję tendencji wystawienniczych w Archäologisches Museum Hamburg/Stadtmuseum Harburg, począwszy od prezentacji pierwszych znalezisk pochodzących z amatorskich wykopalisk po współczesną, pełną multimediów, nowoczesną ekspozycję.","PeriodicalId":504439,"journal":{"name":"Studia i Materiały Lubelskie","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-10-31","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"139307583","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Wacław (Edward) Nowakowski (o. Wacław z Sulgostowa) w swoim dziele "O cudownych obrazach w Polsce Przenajświętszej Matki Bożej. Wiadomości historyczne, biograficzne i ikonograficzne" wydanym w 1902 roku zamieścił opis 1502 rycin z wizerunkami MatkiBoskiej słynących cudami, które znajdowały się na ziemiach polskich. Badania nad obiektami z kolekcji „Święci” w zbiorze Gabinetu Grafiki i Rysunku Muzeum Narodowego w Krakowie wykazały, iż w dziele o. Wacława istnieją liczne nawiązania do rycin znajdujących się w tym zbiorze. Przybliżenie tych zbieżności stanowi jednocześnie przyczynek do badań nad kultem maryjnym w Rzeczypospolitej,czego odzwierciedleniem było wytwarzanie grafik o charakterze dewocyjnym.
瓦茨瓦夫（爱德华）-诺瓦科夫斯基（Wacław of Sulgostów，瓦茨瓦夫神父）在其 1902 年出版的作品《O cudownych obrazach w Polsce Przenajświętszej Matki Bożej。他在 1902 年出版的《历史、传记和圣像新闻》中介绍了在波兰土地上发现的 1502 幅圣母像版画，这些版画以其奇迹而闻名。对克拉科夫国家博物馆图形和绘图柜收藏的 "圣徒 "藏品进行的研究表明，瓦茨瓦夫神父的作品中有大量与这些版画相关的内容。同时，这些相似之处也有助于研究波兰-立陶宛联邦的圣母崇拜，这种崇拜反映在虔诚版画的制作中。
{"title":"\"O cudownych obrazach w Polsce Przenajświętszej Matki Bożej\" Wacława (Edwarda) Nowakowskiego i jego nawiązania do rycin z kolekcji „Święci” Gabinetu Grafiki i Rysunku Muzeum Narodowego w Krakowie","authors":"Bogusław Ruśnica","doi":"10.61464/siml.13","DOIUrl":"https://doi.org/10.61464/siml.13","url":null,"abstract":"Wacław (Edward) Nowakowski (o. Wacław z Sulgostowa) w swoim dziele \"O cudownych obrazach w Polsce Przenajświętszej Matki Bożej. Wiadomości historyczne, biograficzne i ikonograficzne\" wydanym w 1902 roku zamieścił opis 1502 rycin z wizerunkami MatkiBoskiej słynących cudami, które znajdowały się na ziemiach polskich. Badania nad obiektami z kolekcji „Święci” w zbiorze Gabinetu Grafiki i Rysunku Muzeum Narodowego w Krakowie wykazały, iż w dziele o. Wacława istnieją liczne nawiązania do rycin znajdujących się w tym zbiorze. Przybliżenie tych zbieżności stanowi jednocześnie przyczynek do badań nad kultem maryjnym w Rzeczypospolitej,czego odzwierciedleniem było wytwarzanie grafik o charakterze dewocyjnym.","PeriodicalId":504439,"journal":{"name":"Studia i Materiały Lubelskie","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-10-31","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"139307805","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Artykuł poświęcony jest nieznanym tekstom z archiwum Wacława Gralewskiego. Utwory te oscylują między prozą obyczajową a literaturą dokumentu osobistego, dzięki czemu artysta może kreować narracje o przeszłości bez wiernego odwzorowywaniarzeczywistości. W artykule uwaga zostaje zwrócona przede wszystkim na mechanizmy reprezentowania przeszłości przy pomocy form literackich, koncentrując się na metaforach metaliterackich. Wskazano przy tym uwagę na silny związek procesu twórczegoi późniejszego odbioru dzieł z mechanizmami rządzącymi handlem oraz na to, jak istotna jest ta kwestia w procesie doboru strategii literackich przez pisarza. Podjęto także próbę odpowiedzenia na pytanie, dlaczego część z utworów prezentowanych w artykule nie została opublikowana.
{"title":"Rekonfiguracje przeszłości. Nieznane utwory literackie z archiwum Wacława Gralewskiego","authors":"Justyna Teterwak","doi":"10.61464/siml.9","DOIUrl":"https://doi.org/10.61464/siml.9","url":null,"abstract":"Artykuł poświęcony jest nieznanym tekstom z archiwum Wacława Gralewskiego. Utwory te oscylują między prozą obyczajową a literaturą dokumentu osobistego, dzięki czemu artysta może kreować narracje o przeszłości bez wiernego odwzorowywaniarzeczywistości. W artykule uwaga zostaje zwrócona przede wszystkim na mechanizmy reprezentowania przeszłości przy pomocy form literackich, koncentrując się na metaforach metaliterackich. Wskazano przy tym uwagę na silny związek procesu twórczegoi późniejszego odbioru dzieł z mechanizmami rządzącymi handlem oraz na to, jak istotna jest ta kwestia w procesie doboru strategii literackich przez pisarza. Podjęto także próbę odpowiedzenia na pytanie, dlaczego część z utworów prezentowanych w artykule nie została opublikowana.","PeriodicalId":504439,"journal":{"name":"Studia i Materiały Lubelskie","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-10-31","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"139307827","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Kolekcja sztuki chińskiej, stanowiąca obecnie część zbiorów Działu Sztuki Dalekiego Wschodu Muzeum Narodowego w Krakowie, była tworzona od pierwszej dekady XX wieku. Znaczące zasługi w jej powstaniu miał Julian Nowak (1865–1946). W latach 1906–1941 zgromadził znakomitą kolekcję ceramiki chińskiej, ukazującą rozwój tej dziedziny od czasów epoki Han (206 p.n.e.–220 n.e.) do okresu panowania dynastii Qing (1644–1911). Działalność Nowaka wpisała się w drugą międzynarodową falę zainteresowania sztuką Dalekiego Wschodu, która nastąpiła po upadku cesarstwa w 1911 roku i napływie dzieł sztuki z Państwa Środka do Europy i Stanów Zjednoczonych. W tym czasie powstawały nowe muzea azjatyckie, organizowano międzynarodowe wystawy sztuki Chin w Amsterdamie (1925), Berlinie (1929) i Londynie (1935–1936). Julian Nowak był świadkiem i uczestnikiem tamtych wydarzeń, a dzięki specjalistycznej wiedzy i międzynarodowym kontaktom zgromadził zbiory, które porównywał z najważniejszymi kolekcjami w Paryżu i Londynie. Autorka opisuje ich genezę, a także porusza zagadnienia proweniencji poszczególnych zabytków i mechanizmów translokacji, jakim podlegały.
{"title":"Kolekcja ceramiki chińskiej Juliana Nowaka (1865–1946). Uwagi na temat jej genezy, pochodzenia i translokacji zbiorów","authors":"Beata Pacana","doi":"10.61464/siml.14","DOIUrl":"https://doi.org/10.61464/siml.14","url":null,"abstract":"Kolekcja sztuki chińskiej, stanowiąca obecnie część zbiorów Działu Sztuki Dalekiego Wschodu Muzeum Narodowego w Krakowie, była tworzona od pierwszej dekady XX wieku. Znaczące zasługi w jej powstaniu miał Julian Nowak (1865–1946). W latach 1906–1941 zgromadził znakomitą kolekcję ceramiki chińskiej, ukazującą rozwój tej dziedziny od czasów epoki Han (206 p.n.e.–220 n.e.) do okresu panowania dynastii Qing (1644–1911). Działalność Nowaka wpisała się w drugą międzynarodową falę zainteresowania sztuką Dalekiego Wschodu, która nastąpiła po upadku cesarstwa w 1911 roku i napływie dzieł sztuki z Państwa Środka do Europy i Stanów Zjednoczonych. W tym czasie powstawały nowe muzea azjatyckie, organizowano międzynarodowe wystawy sztuki Chin w Amsterdamie (1925), Berlinie (1929) i Londynie (1935–1936). Julian Nowak był świadkiem i uczestnikiem tamtych wydarzeń, a dzięki specjalistycznej wiedzy i międzynarodowym kontaktom zgromadził zbiory, które porównywał z najważniejszymi kolekcjami w Paryżu i Londynie. Autorka opisuje ich genezę, a także porusza zagadnienia proweniencji poszczególnych zabytków i mechanizmów translokacji, jakim podlegały.","PeriodicalId":504439,"journal":{"name":"Studia i Materiały Lubelskie","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-10-31","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"139308305","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
京公网安备 11010802042870号
京ICP备2023020795号-1
扫码关注我们
求助内容：
应助结果提醒方式：