首页 > 最新文献

Studia i Materiały Lubelskie最新文献

英文 中文
O czym mówią skarby monet na ekspozycjach w Muzeum Lubelskim 卢布林博物馆展览中的钱币珍品有哪些内容
Pub Date : 2023-12-19 DOI: 10.61464/siml.112
T. Markiewicz
Muzeum Lubelskie jest w posiadaniu 60 zbiorowych znalezisk monet - tzw. skarbów - ukrytych od starożytności do czasów najnowszych. Wśród nich jedna została ukryta w starożytności, 8 w średniowieczu, 1 (prawdopodobnie) na początku XVI wieku i 3 - w jego ostatniej ćwierci. Najliczniejszą grupę stanowią skarby XVII-wieczne - 39, w większości odnalezione na terenie Polski. 5 skarbów pochodzi z XVIII wieku, a 3 - z XIX i XX wieku. Znaleziska zespołowe monet są ważnym źródłem do badań nad szeroko rozumianą historią społeczno-gospodarczą. Dostarczają wiedzy o tym, jakie monety były w użyciu (i jak długo) na naszych ziemiach na przestrzeni wieków, a co za tym idzie, obrazują wydarzenia gospodarcze, społeczne i polityczne z przeszłości. Skład skarbów odzwierciedla w pewnym stopniu strukturę rynku finansowego: reprezentuje jego zmiany i pokazuje jego kondycję, fazy wzrostu, upadku i zaburzeń. Spośród 60 skarbów będących w posiadaniu Muzeum Lubelskiego tylko kilka jest regularnie eksponowanych, wzbogacając narrację kilku wystaw stałych. Pozostałe nie były zbyt często pokazywane zwiedzającym; wystawa "Skarby numizmatyczne Starego Miasta w Lublinie" z 1984 r. była do 2015 r. jedyną w historii Muzeum ekspozycją prezentującą te znaleziska. We wrześniu 2015 r. na wystawie "Skarby monet w Muzeum Lubelskim" zaprezentowano 22 najciekawsze skarby, począwszy od wczesnośredniowiecznego zespołu dirhamów arabskich odkrytego w 1945 r. na przedmieściach Lublina, poprzez znaleziska z późnego średniowiecza i wczesnej nowożytności, aż po skarb miedzianych szelągów króla Jana Kazimierza (1648-1668) ukryty po 1695 r. w Rokitnie (k. Lubartowa). Niemal wszystkie zespoły z okresu średniowiecza i XVI w. oraz 14 z XVII w. zostały wyeksponowane chronologicznie.
卢布林博物馆藏有 60 枚从古代到近代的钱币,即所谓的珍宝。其中,1 枚藏于古代,8 枚藏于中世纪,1 枚(可能)藏于 16 世纪初,3 枚藏于 16 世纪末期。数量最多的是 17 世纪的珍宝--39 件,大部分是在波兰境内发现的。其中 5 件是 18 世纪的珍宝,3 件是 19 和 20 世纪的珍宝。发现的钱币组合是研究广义社会经济史的重要来源。它们提供了几个世纪以来在我们的土地上使用过哪些钱币(以及使用了多长时间)的知识,从而说明了过去的经济、社会和政治事件。这些珍品的构成在一定程度上反映了金融市场的结构:它代表了市场的变化,显示了市场的状况、增长、衰退和混乱阶段。在卢布林博物馆收藏的 60 件珍品中,只有少数定期展出,丰富了几个常设展览的内容。其他珍品并不经常与观众见面;1984 年的展览 "卢布林老城的钱币珍品 "是博物馆历史上唯一一次展出这些珍品的展览,直到 2015 年。2015 年 9 月,"卢布林博物馆的钱币珍宝 "展览展出了 22 件最有趣的珍宝,从 1945 年在卢布林郊区发现的中世纪早期阿拉伯迪拉姆藏品开始,到中世纪晚期和现代早期的藏品,直至 1695 年后藏于罗基特诺(卢巴托附近)的约翰-卡西米尔国王(1648-1668 年)的铜碎片珍宝。几乎所有中世纪和 16 世纪的出土文物以及 14 件 17 世纪的出土文物都已按时间顺序展出。
{"title":"O czym mówią skarby monet na ekspozycjach w Muzeum Lubelskim","authors":"T. Markiewicz","doi":"10.61464/siml.112","DOIUrl":"https://doi.org/10.61464/siml.112","url":null,"abstract":"Muzeum Lubelskie jest w posiadaniu 60 zbiorowych znalezisk monet - tzw. skarbów - ukrytych od starożytności do czasów najnowszych. Wśród nich jedna została ukryta w starożytności, 8 w średniowieczu, 1 (prawdopodobnie) na początku XVI wieku i 3 - w jego ostatniej ćwierci. Najliczniejszą grupę stanowią skarby XVII-wieczne - 39, w większości odnalezione na terenie Polski. 5 skarbów pochodzi z XVIII wieku, a 3 - z XIX i XX wieku. Znaleziska zespołowe monet są ważnym źródłem do badań nad szeroko rozumianą historią społeczno-gospodarczą. Dostarczają wiedzy o tym, jakie monety były w użyciu (i jak długo) na naszych ziemiach na przestrzeni wieków, a co za tym idzie, obrazują wydarzenia gospodarcze, społeczne i polityczne z przeszłości. Skład skarbów odzwierciedla w pewnym stopniu strukturę rynku finansowego: reprezentuje jego zmiany i pokazuje jego kondycję, fazy wzrostu, upadku i zaburzeń. Spośród 60 skarbów będących w posiadaniu Muzeum Lubelskiego tylko kilka jest regularnie eksponowanych, wzbogacając narrację kilku wystaw stałych. Pozostałe nie były zbyt często pokazywane zwiedzającym; wystawa \"Skarby numizmatyczne Starego Miasta w Lublinie\" z 1984 r. była do 2015 r. jedyną w historii Muzeum ekspozycją prezentującą te znaleziska. We wrześniu 2015 r. na wystawie \"Skarby monet w Muzeum Lubelskim\" zaprezentowano 22 najciekawsze skarby, począwszy od wczesnośredniowiecznego zespołu dirhamów arabskich odkrytego w 1945 r. na przedmieściach Lublina, poprzez znaleziska z późnego średniowiecza i wczesnej nowożytności, aż po skarb miedzianych szelągów króla Jana Kazimierza (1648-1668) ukryty po 1695 r. w Rokitnie (k. Lubartowa). Niemal wszystkie zespoły z okresu średniowiecza i XVI w. oraz 14 z XVII w. zostały wyeksponowane chronologicznie.","PeriodicalId":504439,"journal":{"name":"Studia i Materiały Lubelskie","volume":"650 ","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-12-19","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"139171859","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
引用次数: 0
Charakterystyka osady kultury przeworskiej z okresu rzymskiego w Nieszawie Kolonii, gmina Józefów nad Wisłą, powiat opolski, województwo lubelskie – osiągnięcia i perspektywy badawcze 卢布林省奥波莱县 Józefów nad Wisłą 公社 Nieszawa Kolonia 罗马时期普热沃尔斯克文化聚落的特征--研究成果与展望
Pub Date : 2023-12-19 DOI: 10.61464/siml.111
Marta Stasiak-Cyran
Interdyscyplinarne badania na stanowisku 5 w Nieszawie Kolonii pow. Opole Lubelskie, woj. lubelskie, dostarczyły wielu danych, które często w znacznym stopniu podważają dotychczasowe analizy okresu rzymskiego na Lubelszczyźnie. Większość źródeł datowana jest na fazy B2 i B2/C1-C1a okresu rzymskiego. Można jednak również zaobserwować długą serię zabytków metalowych i ceramicznych, które wskazują, że osadnictwo nad Wisłą funkcjonowało jeszcze w okresie późnego Rzymu i wczesnej migracji (tj. C3, a nawet koniec faz C2 i D1). Fakt ten rzuca nowe światło na kwestię upadku osadnictwa kultury przeworskiej na Lubelszczyźnie. Na obszarze wykopalisk o powierzchni 2215,8 m2 odkryto 123 obiekty. Badania geofizyczne potwierdziły istnienie obiektów na powierzchni ok. 1,2 ha. Zebrano prawie 40 000 fragmentów ceramiki i kilkaset zabytków z innych źródeł. Stanowisko jest największą przebadaną osadą kultury przeworskiej z reliktami architektury mieszkalnej na Lubelszczyźnie. Wyniki technicznych badań archeologicznych, fizykochemicznych i przyrodniczych pozwalają na stworzenie wieloaspektowej charakterystyki osady. Warto podkreślić, że część analiz została przeprowadzona po raz pierwszy na potrzeby stanowiska z terenu Lubelszczyzny datowanego na okres rzymski. Wśród tych pionierskich prac znajdują się: analiza paleobotaniczna, badania mineralogiczno-petrograficzne oraz datowanie ceramiki metodą termoluminescencyjną. Interdyscyplinarne badania osady w Nieszawie Kolonii, prowadzone m.in. w ramach projektów finansowanych przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego, konsekwentnie wypełniają potrzebę kompleksowej analizy źródeł, co otwiera nowe perspektywy badawcze.
在卢布林省奥波莱卢布尔斯基区 Nieszawa Kolonia 的 5 号遗址进行的跨学科研究提供了大量数据,这些数据往往对以前对卢布林地区罗马时期的分析提出了重大挑战。大部分资料的年代为罗马时期的 B2 和 B2/C1-C1a 阶段。然而,我们也可以观察到一系列金属和陶瓷文物,它们表明在罗马晚期和早期移民时期(即 C3 阶段,甚至是 C2 和 D1 阶段的末期),维斯瓦河上的定居点仍在运作。这一事实为卢布林地区普热沃尔斯克文化聚落的衰落问题提供了新的线索。在 2215.8 平方米的发掘区内发现了 123 件文物。地球物理研究证实,在约 1.2 公顷的区域内有文物存在。收集到近 40,000 块陶器碎片和数百件其他来源的文物。该遗址是卢布林地区最大的普热沃尔斯克文化居住区,拥有居住建筑遗迹。技术考古、物理化学和自然研究的结果使我们有可能对该聚落进行多方面的描述。值得注意的是,其中一些分析是首次针对卢布林地区罗马时期的遗址进行的。这些开创性的工作包括:古植物学分析、矿物学-岩相学研究和通过热释光测定陶器年代。在文化和国家遗产部资助的项目框架内开展的尼泽瓦-科洛尼亚聚落跨学科研究,始终满 足了对资料进行全面分析的需要,开辟了新的研究前景。
{"title":"Charakterystyka osady kultury przeworskiej z okresu rzymskiego w Nieszawie Kolonii, gmina Józefów nad Wisłą, powiat opolski, województwo lubelskie – osiągnięcia i perspektywy badawcze","authors":"Marta Stasiak-Cyran","doi":"10.61464/siml.111","DOIUrl":"https://doi.org/10.61464/siml.111","url":null,"abstract":"Interdyscyplinarne badania na stanowisku 5 w Nieszawie Kolonii pow. Opole Lubelskie, woj. lubelskie, dostarczyły wielu danych, które często w znacznym stopniu podważają dotychczasowe analizy okresu rzymskiego na Lubelszczyźnie. Większość źródeł datowana jest na fazy B2 i B2/C1-C1a okresu rzymskiego. Można jednak również zaobserwować długą serię zabytków metalowych i ceramicznych, które wskazują, że osadnictwo nad Wisłą funkcjonowało jeszcze w okresie późnego Rzymu i wczesnej migracji (tj. C3, a nawet koniec faz C2 i D1). Fakt ten rzuca nowe światło na kwestię upadku osadnictwa kultury przeworskiej na Lubelszczyźnie. Na obszarze wykopalisk o powierzchni 2215,8 m2 odkryto 123 obiekty. Badania geofizyczne potwierdziły istnienie obiektów na powierzchni ok. 1,2 ha. Zebrano prawie 40 000 fragmentów ceramiki i kilkaset zabytków z innych źródeł. Stanowisko jest największą przebadaną osadą kultury przeworskiej z reliktami architektury mieszkalnej na Lubelszczyźnie. Wyniki technicznych badań archeologicznych, fizykochemicznych i przyrodniczych pozwalają na stworzenie wieloaspektowej charakterystyki osady. Warto podkreślić, że część analiz została przeprowadzona po raz pierwszy na potrzeby stanowiska z terenu Lubelszczyzny datowanego na okres rzymski. Wśród tych pionierskich prac znajdują się: analiza paleobotaniczna, badania mineralogiczno-petrograficzne oraz datowanie ceramiki metodą termoluminescencyjną. Interdyscyplinarne badania osady w Nieszawie Kolonii, prowadzone m.in. w ramach projektów finansowanych przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego, konsekwentnie wypełniają potrzebę kompleksowej analizy źródeł, co otwiera nowe perspektywy badawcze.","PeriodicalId":504439,"journal":{"name":"Studia i Materiały Lubelskie","volume":"408 ","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-12-19","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"139171812","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
引用次数: 0
Spotkania towarzyszące wystawie o wychowankach Szkoły Lubelskiej 与卢布林学校校友展览同期举行的会议
Pub Date : 2023-12-19 DOI: 10.61464/siml.117
Małgorzata Surmacz
.
.
{"title":"Spotkania towarzyszące wystawie o wychowankach Szkoły Lubelskiej","authors":"Małgorzata Surmacz","doi":"10.61464/siml.117","DOIUrl":"https://doi.org/10.61464/siml.117","url":null,"abstract":"<jats:p>.</jats:p>","PeriodicalId":504439,"journal":{"name":"Studia i Materiały Lubelskie","volume":"38 7","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-12-19","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"139171661","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
引用次数: 0
Dialog czy dwa monologi? Koncepcja prezentacji zbiorów sztuki w Muzeum Katedralnym w Würzburgu 对话还是两段独白?维尔茨堡大教堂博物馆艺术藏品展示理念
Pub Date : 2023-12-19 DOI: 10.61464/siml.106
Aneta Kramiszewska
Artykuł koncentruje się na wystawie dzieł sztuki sakralnej w Muzeum Katedralnym w Würzburgu. Jego scenariusz podkreśla konfrontacyjny charakter ekspozycji, ponieważ łączy i kontrastuje dzieła sztuki dawnej i współczesnej w jednym miejscu. Można zadać pytanie, czy "stare" i "nowe" postaci sztuki sakralnej mogą w takich warunkach nawiązać dialog i czy widzowie mogą w nim uczestniczyć? Czy są to raczej dwa odrębne monologi - jeśli tak, to czy się uzupełniają, czy ze sobą konkurują? Artykuł próbuje odpowiedzieć na te pytania, opierając się na kilku przykładach. Zgodnie z przyjętymi kryteriami, dobór analizowanych dzieł sztuki został ograniczony do ikonografii, w związku z czym zdefiniowano kolejne warunki. "Starsze" dzieła musiały spełniać kryteria bycia tradycyjnymi, zaangażowanymi w kościelne nauczanie instytucjonalne, zrozumiałymi, unikającymi niejasności teologicznych oraz - w przypadku stania się eksponatem - alienacji i oddzielenia od kanonu sakralnego (a tym samym spadku ich skuteczności jako środków szerzenia wiary). Jednocześnie "nowe" miało zapewniać autonomię i wolność wypowiedzi artysty, brak związku z jakimkolwiek przekazem sformalizowanym lub podlegającym wpływom zewnętrznym, mobilność (brak związku z otoczeniem). "Nowa" sztuka jest "u siebie" wśród nowoczesnej, neutralnej ekspozycji.  Jednak narracja o historii zbawienia określona tradycyjnymi standardami ikonograficznymi (co jest naturalne dla "starych" dzieł) jest "represyjna" i arbitralnie narzucana sztuce nowoczesnej. Sukcesem wystawy jest to, że konfrontacje te tworzą ciekawe relacje i przegląd postaw współczesnych artystów wobec tradycji ikonograficznej. Zgodnie z koncepcją twórców wystawy, konfrontacje między dziełami sztuki miały skłonić widzów do autorefleksji, zastanowienia się nad własną wiarą i zadania pytania o jej źródła i wartość. Ten medytacyjny aspekt jest chyba najtrudniejszy do uzyskania przez widza, gdyż jest on nieustannie "pomiędzy", jako sędzia w toczących się pojedynkach tradycji z nowoczesnością.
本文主要介绍维尔茨堡大教堂博物馆举办的一次神圣艺术品展览。展览的场景强调了展览的对抗性,因为它将古代和当代艺术作品汇聚一堂并形成对比。人们不禁要问,在这种情况下,神圣艺术的 "新 "与 "旧 "是否可以进行对话,观众是否可以参与其中?或者说,它们是两个独立的独白--如果是这样,它们是相互补充还是相互竞争?本文试图通过几个实例来回答这些问题。根据所采用的标准,所分析艺术作品的选择仅限于图标,因此还规定了进一步的条件。老 "艺术品必须符合以下标准:传统的、涉及教会机构教义的、可理解的、避免神学歧义的,以及--在成为展品的情况下--疏远和脱离圣典(从而降低其作为传播信仰手段的有效性)。同时,"新 "要确保艺术家的自主性和表达自由,不与任何形式化的信息挂钩,也不受外部影响,具有流动性(与环境无关)。新 "艺术在中性的现代博览会中 "自得其乐"。 然而,由传统图标标准定义的救赎历史叙事(这对 "旧 "作品来说是自然的)是 "压抑的",是任意强加给现代艺术的。展览的成功之处在于,这些对峙产生了有趣的关系,并概括了当代艺术家对圣像传统的态度。根据展览创作者的理念,艺术作品之间的对抗旨在让观众进行自我反思,思考自己的信仰,并对其来源和价值提出疑问。对于观众来说,这种沉思或许是最难实现的,因为他们一直处于 "中间",是传统与现代之间持续对决的评判者。
{"title":"Dialog czy dwa monologi? Koncepcja prezentacji zbiorów sztuki w Muzeum Katedralnym w Würzburgu","authors":"Aneta Kramiszewska","doi":"10.61464/siml.106","DOIUrl":"https://doi.org/10.61464/siml.106","url":null,"abstract":"Artykuł koncentruje się na wystawie dzieł sztuki sakralnej w Muzeum Katedralnym w Würzburgu. Jego scenariusz podkreśla konfrontacyjny charakter ekspozycji, ponieważ łączy i kontrastuje dzieła sztuki dawnej i współczesnej w jednym miejscu. Można zadać pytanie, czy \"stare\" i \"nowe\" postaci sztuki sakralnej mogą w takich warunkach nawiązać dialog i czy widzowie mogą w nim uczestniczyć? Czy są to raczej dwa odrębne monologi - jeśli tak, to czy się uzupełniają, czy ze sobą konkurują? Artykuł próbuje odpowiedzieć na te pytania, opierając się na kilku przykładach. Zgodnie z przyjętymi kryteriami, dobór analizowanych dzieł sztuki został ograniczony do ikonografii, w związku z czym zdefiniowano kolejne warunki. \"Starsze\" dzieła musiały spełniać kryteria bycia tradycyjnymi, zaangażowanymi w kościelne nauczanie instytucjonalne, zrozumiałymi, unikającymi niejasności teologicznych oraz - w przypadku stania się eksponatem - alienacji i oddzielenia od kanonu sakralnego (a tym samym spadku ich skuteczności jako środków szerzenia wiary). Jednocześnie \"nowe\" miało zapewniać autonomię i wolność wypowiedzi artysty, brak związku z jakimkolwiek przekazem sformalizowanym lub podlegającym wpływom zewnętrznym, mobilność (brak związku z otoczeniem). \"Nowa\" sztuka jest \"u siebie\" wśród nowoczesnej, neutralnej ekspozycji.  Jednak narracja o historii zbawienia określona tradycyjnymi standardami ikonograficznymi (co jest naturalne dla \"starych\" dzieł) jest \"represyjna\" i arbitralnie narzucana sztuce nowoczesnej. Sukcesem wystawy jest to, że konfrontacje te tworzą ciekawe relacje i przegląd postaw współczesnych artystów wobec tradycji ikonograficznej. Zgodnie z koncepcją twórców wystawy, konfrontacje między dziełami sztuki miały skłonić widzów do autorefleksji, zastanowienia się nad własną wiarą i zadania pytania o jej źródła i wartość. Ten medytacyjny aspekt jest chyba najtrudniejszy do uzyskania przez widza, gdyż jest on nieustannie \"pomiędzy\", jako sędzia w toczących się pojedynkach tradycji z nowoczesnością.","PeriodicalId":504439,"journal":{"name":"Studia i Materiały Lubelskie","volume":"181 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-12-19","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"139171632","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
引用次数: 0
Koncepcje realizmu w polskiej krytyce artystycznej lat 1945–1955 1945-1955 年波兰艺术批评中的现实主义概念
Pub Date : 2023-12-11 DOI: 10.61464/siml.79
K. Zychowicz
Rozważania na temat istoty realizmu zapoczątkowane w 1945 roku w Polsce stanowiły kontynuację dyskusji prowadzonych w latach 30. XX wieku. Nieprecyzyjne pojęcie „realizm” zdobyło olbrzymią popularność w wypowiedziach krytycznych na przestrzeni lat 1945–1955. Pod pojęciem „realizm” ukrywały się często zjawiska przeciwstawne. Przed wprowadzeniem socrealizmu realizm interpretowano bardzo szeroko, w dużej mierze jako koncepcję unowocześniającą się wraz z rzeczywistością. W 1946 roku najbardziej tradycyjną koncepcję realizmu, dla artystów wywodzących się z kręgu awangardy kontrowersyjną i utożsamianą z naiwnością, prezentował Tadeusz Dobrowolski w kluczowym dla dyskusji o realizmie artykule O hermetyzmie i społecznej izolacji dzisiejszego malarstwa. Z pozycji impresjonistycznych przeciwko tekstowi Dobrowolskiego występowali Stanisław Teisseyre i Zbigniew Pronaszko. Innymi przeciwnikami koncepcji mimetycznego realizmu byli Tadeusz Kantor i Mieczysław Porębski, twierdzący,że sztuka jest odpowiednikiem rzeczywistości. W ich manifeście Pro domo sua, który należy uznać za najbardziej znaną wypowiedź tej grupy teoretyków oraz jedną z najważniejszych manifestacji artystycznych tamtego czasu, pojawiło się wyrażenie „realizm spotęgowany”. Za podsumowanie obrony artystów skupionych wokół Kantora przed propagowanym po wojnie konceptem mimetycznego realizmu uznaje się zorganizowaną w Krakowie I Wystawę Sztuki Nowoczesnej, na której realizm został zaprezentowany w kontekście związków sztuki ze współczesną nauką i techniką. W okresie wdrażania realizmu socjalistycznego w Polsce wymagany realizm interpretowano jako złoty środek pomiędzy formalizmem a naturalizmem. „Formalizm” to również pojęcie ukute w Związku Radzieckim i odnoszące się do awangardy, wpływów sztuki zachodniej i fascynacji zachodnią kulturą. Starano się go zwalczać przy pomocy zasady formy narodowej, to znaczy czerpania z folkloru i stylistyki ludowej. W Związku Radzieckim doktryna realizmu socjalistycznego obowiązywała do śmierci Stalina w roku 1953, a pierwsze zmiany nastąpiły trzy lata później, po przemówieniu Nikity Chruszczowa na XX Zjeździe Partii. Podobne procesy można było obserwować również w polskim życiu artystycznym. Historia poniekąd zatoczyła koło, gdyż w okresie odchodzenia od estetyki socrealizmu powrócono do powojennej dyskusji o wielości form realizmu.
1945 年在波兰开始的对现实主义本质的思考是 1930 年代讨论的延续。现实主义 "这一不确切的概念在 1945 年至 1955 年间的批评界大受欢迎。 现实主义 "一词往往掩盖了相互矛盾的现象。在社会主义现实主义提出之前,现实主义被解释得非常宽泛,主要是一个随着现实而现代化的概念。1946 年,塔德乌什-多布罗沃尔斯基(Tadeusz Dobrowolski)在《论隐士主义与当今绘画的社会隔离》一文中提出了最传统的现实主义概念,这一概念对来自前卫圈子的艺术家来说颇具争议,并被认定为天真。斯坦尼斯瓦夫-泰塞雷(Stanisław Teisseyre)和兹比格涅夫-普罗纳什科(Zbigniew Pronaszko)站在印象派的立场上,对多布罗沃尔斯基的文章提出了反对意见。塔德乌什-康托尔(Tadeusz Kantor)和米齐斯瓦夫-波伦布斯基(Mieczysław Porębski)也是模仿现实主义概念的反对者,他们声称艺术等同于现实。在他们的宣言《Pro domo sua》中,出现了 "高度现实主义 "这一表述,该宣言应被视为这群理论家最著名的宣言,也是当时最重要的艺术宣言之一。在克拉科夫举办的第一届现代艺术展上,现实主义在艺术与当代科学技术关系的背景下得到了展示,这被认为是聚集在康托尔周围的艺术家们对战后传播的模仿现实主义概念进行辩护的总结。在波兰实施社会主义现实主义时期,所要求的现实主义被解释为形式主义和自然主义之间的黄金分割点。"形式主义 "也是苏联创造的一个术语,指的是前卫艺术、西方艺术的影响和对西方文化的迷恋。它试图用民族形式的原则,即借鉴民间传说和民间造型来与之对抗。在苏联,社会主义现实主义理论一直沿用到斯大林 1953 年逝世,三年后尼基塔-赫鲁晓夫在党的第二十次代表大会上发表讲话后发生了第一次变革。在波兰的艺术生活中也可以看到类似的过程。在某种程度上,历史已经绕了一圈,因为战后关于现实主义形式多重性的讨论在脱离社会主义现实主义美学的时期被重新讨论。
{"title":"Koncepcje realizmu w polskiej krytyce artystycznej lat 1945–1955","authors":"K. Zychowicz","doi":"10.61464/siml.79","DOIUrl":"https://doi.org/10.61464/siml.79","url":null,"abstract":"Rozważania na temat istoty realizmu zapoczątkowane w 1945 roku w Polsce stanowiły kontynuację dyskusji prowadzonych w latach 30. XX wieku. Nieprecyzyjne pojęcie „realizm” zdobyło olbrzymią popularność w wypowiedziach krytycznych na przestrzeni lat 1945–1955. Pod pojęciem „realizm” ukrywały się często zjawiska przeciwstawne. Przed wprowadzeniem socrealizmu realizm interpretowano bardzo szeroko, w dużej mierze jako koncepcję unowocześniającą się wraz z rzeczywistością. W 1946 roku najbardziej tradycyjną koncepcję realizmu, dla artystów wywodzących się z kręgu awangardy kontrowersyjną i utożsamianą z naiwnością, prezentował Tadeusz Dobrowolski w kluczowym dla dyskusji o realizmie artykule O hermetyzmie i społecznej izolacji dzisiejszego malarstwa. Z pozycji impresjonistycznych przeciwko tekstowi Dobrowolskiego występowali Stanisław Teisseyre i Zbigniew Pronaszko. Innymi przeciwnikami koncepcji mimetycznego realizmu byli Tadeusz Kantor i Mieczysław Porębski, twierdzący,że sztuka jest odpowiednikiem rzeczywistości. W ich manifeście Pro domo sua, który należy uznać za najbardziej znaną wypowiedź tej grupy teoretyków oraz jedną z najważniejszych manifestacji artystycznych tamtego czasu, pojawiło się wyrażenie „realizm spotęgowany”. Za podsumowanie obrony artystów skupionych wokół Kantora przed propagowanym po wojnie konceptem mimetycznego realizmu uznaje się zorganizowaną w Krakowie I Wystawę Sztuki Nowoczesnej, na której realizm został zaprezentowany w kontekście związków sztuki ze współczesną nauką i techniką. W okresie wdrażania realizmu socjalistycznego w Polsce wymagany realizm interpretowano jako złoty środek pomiędzy formalizmem a naturalizmem. „Formalizm” to również pojęcie ukute w Związku Radzieckim i odnoszące się do awangardy, wpływów sztuki zachodniej i fascynacji zachodnią kulturą. Starano się go zwalczać przy pomocy zasady formy narodowej, to znaczy czerpania z folkloru i stylistyki ludowej. W Związku Radzieckim doktryna realizmu socjalistycznego obowiązywała do śmierci Stalina w roku 1953, a pierwsze zmiany nastąpiły trzy lata później, po przemówieniu Nikity Chruszczowa na XX Zjeździe Partii. Podobne procesy można było obserwować również w polskim życiu artystycznym. Historia poniekąd zatoczyła koło, gdyż w okresie odchodzenia od estetyki socrealizmu powrócono do powojennej dyskusji o wielości form realizmu.","PeriodicalId":504439,"journal":{"name":"Studia i Materiały Lubelskie","volume":"168 2","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-12-11","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"139184101","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
引用次数: 0
Historia Szkół Vetterów 1866–1939 维特学校历史 1866-1939
Pub Date : 2023-12-11 DOI: 10.61464/siml.86
J. Płachecki
Praca poświęcona jest historii szkół handlowych w Lublinie. Ramy czasowe obejmują lata 1860–1939. W treści zostały ujęte starania Zgromadzenia Kupców miasta Lublina o powołanie placówki edukacyjnej, kształcącej adeptów sztuki kupieckiej, a następnie o jej właściwe funkcjonowanie. Przedstawiona została rola i znaczenie działań, jakie dla szkół handlowych podejmowali najwięksi ich darczyńcy: August i Juliusz Vetterowie. Praca zawiera również informacje dotyczące roli, jaką placówki odegrały w procesie kształtowania środowiska lokalnego.
该作品专门介绍了卢布林贸易学校的历史。时间跨度为 1860 年至 1939 年,内容包括卢布林市商人大会为建立教育机构、培养商人艺术人才所做的努力,以及该机构的正常运作。作品介绍了商人大会最大的恩人奥古斯特-维特和朱利叶斯-维特为商人学校开展的活动的作用和重要性。作品还介绍了这些机构在塑造当地环境过程中发挥的作用。
{"title":"Historia Szkół Vetterów 1866–1939","authors":"J. Płachecki","doi":"10.61464/siml.86","DOIUrl":"https://doi.org/10.61464/siml.86","url":null,"abstract":"Praca poświęcona jest historii szkół handlowych w Lublinie. Ramy czasowe obejmują lata 1860–1939. W treści zostały ujęte starania Zgromadzenia Kupców miasta Lublina o powołanie placówki edukacyjnej, kształcącej adeptów sztuki kupieckiej, a następnie o jej właściwe funkcjonowanie. Przedstawiona została rola i znaczenie działań, jakie dla szkół handlowych podejmowali najwięksi ich darczyńcy: August i Juliusz Vetterowie. Praca zawiera również informacje dotyczące roli, jaką placówki odegrały w procesie kształtowania środowiska lokalnego.","PeriodicalId":504439,"journal":{"name":"Studia i Materiały Lubelskie","volume":"47 3","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-12-11","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"139184324","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
引用次数: 0
O uczniu żołnierzu Bartoszu Jankowskim 关于学生士兵 Bartosz Jankowski
Pub Date : 2023-12-11 DOI: 10.61464/siml.89
Grzegorz Sztal
Bartłomiej Jankowski urodził się w 13 kwietnia 1901 roku w Zurychu. Był synem Pawła i Marii z Goreywów, lekarzy, społeczników, działaczy niepodległościowych od 1911 roku zamieszkałych w Lublinie. Młody Jankowski uczęszczał do lubelskiej Szkoły Handlowej. W czasie nauki aktywnie uczestniczył w tworzącym się ruchu skautowskim. Był członkiem III Lubelskiej Drużyny Harcerskiej im. Romualda Traugutta. Po zdaniu matury w czerwcu 1919 roku wstąpił do wojska. Służył w Szwadronie Przybocznym Naczelnego Wodza Józefa Piłsudskiego. Poległ 7 czerwca 1920 roku pod Powołoczą koło Żytomierza. Pośmiertnie został odznaczony Krzyżem Virtuti Militari klasy 5 oraz Krzyżem Niepodległości.
巴特沃米耶-扬科夫斯基于 1901 年 4 月 13 日出生于苏黎世。他们是医生、社会工作者和独立活动家,自 1911 年以来一直居住在卢布林。年轻的扬科夫斯基曾就读于卢布林商业学校。在求学期间,他积极参加了正在组建的童子军运动。他是以罗穆拉德-特劳古特命名的卢布林第三童子军的成员。1919 年 6 月通过大学入学考试后,他参军入伍。他在总司令约瑟夫-皮乌苏斯基(Józef Piłsudski)自己的中队服役。1920 年 6 月 7 日,他在Żytomierz 附近的 Powocza 附近阵亡。他被追授五等军人十字勋章(Virtuti Militari Cross)和独立十字勋章(Cross of Independence)。
{"title":"O uczniu żołnierzu Bartoszu Jankowskim","authors":"Grzegorz Sztal","doi":"10.61464/siml.89","DOIUrl":"https://doi.org/10.61464/siml.89","url":null,"abstract":"Bartłomiej Jankowski urodził się w 13 kwietnia 1901 roku w Zurychu. Był synem Pawła i Marii z Goreywów, lekarzy, społeczników, działaczy niepodległościowych od 1911 roku zamieszkałych w Lublinie. Młody Jankowski uczęszczał do lubelskiej Szkoły Handlowej. W czasie nauki aktywnie uczestniczył w tworzącym się ruchu skautowskim. Był członkiem III Lubelskiej Drużyny Harcerskiej im. Romualda Traugutta. Po zdaniu matury w czerwcu 1919 roku wstąpił do wojska. Służył w Szwadronie Przybocznym Naczelnego Wodza Józefa Piłsudskiego. Poległ 7 czerwca 1920 roku pod Powołoczą koło Żytomierza. Pośmiertnie został odznaczony Krzyżem Virtuti Militari klasy 5 oraz Krzyżem Niepodległości.","PeriodicalId":504439,"journal":{"name":"Studia i Materiały Lubelskie","volume":"46 2","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-12-11","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"139183825","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
引用次数: 0
Powojenna krytyka artystyczna wobec awangardy 战后面向前卫艺术的艺术评论
Pub Date : 2023-12-11 DOI: 10.61464/siml.82
M. Lachowski
Artykuł jest próbą opisu zjawiska awangardy w polskiej krytyce artystycznej po 1956 roku. Interpretuje dyskusje nad modelem twórczości artystycznej, a także odtwarza złożony proces różnicowania stanowisk i wypowiedzi krytyków. Dyskurs awangardowy zakorzeniony w nowoczesności okresu „odwilży” ulegał kolejnym przeobrażeniom, od skojarzenia z innowacyjnością formy artystycznej, poprzez odniesienia z jednej strony do wzornictwa przemysłowego, a z drugiej do autonomicznej sfery rozwoju sztuki, stał się wyrazistym elementem debat artystycznych w połowie lat 60. Wtedy został przypisany do twórczości związanej z kształtowaniem przestrzeni wystawowej, akcentującej wymiar procesualny działania artystycznego, wreszcie przypisany efemerycznym manifestacjom z kręgu konceptualizmu. Wartościujące użycie kategorii awangardy, związanej z suwerennością postawy artystycznej, było konfrontowane jednocześnie ze sztywnymi ramami polityki kulturalnej PRL-u. Zasadniczym obszarem takiej analizy były galerie (określane jako niezależne lub autorskie), powstające na przełomie lat 60. i 70. Ten społeczny i publiczny model twórczości awangardowej przyczynił się do definiowania awangardy w języku współczesnej historii sztuki, przeciwstawiając go autotelicznym właściwościom modernistycznego dzieła.
本文试图描述 1956 年后波兰艺术批评中的前卫现象。文章解读了关于艺术创作模式的讨论,并重构了评论家立场和言论分化的复杂过程。植根于 "解冻 "时期现代性的前卫话语经历了连续的转变,从与艺术形式创新性的关联,到对工业设计的借鉴,再到对艺术发展自主领域的借鉴,它在 20 世纪 60 年代中期成为艺术辩论中的一个独特元素。 然后,它被归结为与展览空间塑造相关的艺术,强调艺术活动的过程性维度,最后被归结为观念主义圈子中的短暂表现形式。与艺术立场主权相关的前卫艺术类别的价值使用,同时也与波兰人民共和国文化政策的僵化框架相冲突。这种前卫艺术创作的社会和公共模式有助于用当代艺术史的语言定义前卫艺术,将其与现代主义作品的自我特质对立起来。
{"title":"Powojenna krytyka artystyczna wobec awangardy","authors":"M. Lachowski","doi":"10.61464/siml.82","DOIUrl":"https://doi.org/10.61464/siml.82","url":null,"abstract":"Artykuł jest próbą opisu zjawiska awangardy w polskiej krytyce artystycznej po 1956 roku. Interpretuje dyskusje nad modelem twórczości artystycznej, a także odtwarza złożony proces różnicowania stanowisk i wypowiedzi krytyków. Dyskurs awangardowy zakorzeniony w nowoczesności okresu „odwilży” ulegał kolejnym przeobrażeniom, od skojarzenia z innowacyjnością formy artystycznej, poprzez odniesienia z jednej strony do wzornictwa przemysłowego, a z drugiej do autonomicznej sfery rozwoju sztuki, stał się wyrazistym elementem debat artystycznych w połowie lat 60. Wtedy został przypisany do twórczości związanej z kształtowaniem przestrzeni wystawowej, akcentującej wymiar procesualny działania artystycznego, wreszcie przypisany efemerycznym manifestacjom z kręgu konceptualizmu. Wartościujące użycie kategorii awangardy, związanej z suwerennością postawy artystycznej, było konfrontowane jednocześnie ze sztywnymi ramami polityki kulturalnej PRL-u. Zasadniczym obszarem takiej analizy były galerie (określane jako niezależne lub autorskie), powstające na przełomie lat 60. i 70. Ten społeczny i publiczny model twórczości awangardowej przyczynił się do definiowania awangardy w języku współczesnej historii sztuki, przeciwstawiając go autotelicznym właściwościom modernistycznego dzieła.","PeriodicalId":504439,"journal":{"name":"Studia i Materiały Lubelskie","volume":"32 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-12-11","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"139183857","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
引用次数: 0
Krytyka lat 90. – sztuka krytyczna 1990 年代的批评 - 批评艺术
Pub Date : 2023-12-11 DOI: 10.61464/siml.84
Anna Struzik
Lata 90. XX wieku to w sztuce polskiej burzliwy czas zmian, przewartościowań i konstytuowania się nowych tendencji, z których najsilniej zarysowaną okazał się skandalizujący nurt sztuki krytycznej. To właśnie on rozsławił polską twórczość na zagranicznych forach sztuki, takich jak choćby słynne weneckie Biennale, to wobec niego w ciągu kolejnych dwudziestu lat pozycjonowano inne zjawiska na polskiej scenie artystycznej. Programowo prowokujące prace artystów związanych z tym nurtem, takich jak Artur Żmijewski, Katarzyna Górna czy Zbigniew Libera, były odległe od dotychczas obowiązujących w polskiej sztuce norm formalnych i estetycznych, wykraczały dalece także poza sferę sztuki, dotykając problemów społecznych, co wywoływało niejednokrotnie zgorszenie wśród odbiorców i konsternację wśród krytyków. Burzliwe debaty toczące się wokół sztuki krytycznej to jedyny dyskurs współczesnej polskiej krytyki artystycznej wykraczający poza łamy periodyków kulturalnych – zmuszający do rewizji starych, estetycznych przyzwyczajeń, zadawania wciąż od nowa pytań o miejsce, rolę i granice sztuki w zmieniającej się rzeczywistości oraz nieustannego podejmowania prób stworzenia jej nowej definicji. Dzięki polemikom toczonym wokół dzieł, takich jak Piramida zwierząt czy Pasja, dokonał się swoisty przewrót także w samej krytyce artystycznej – zmieniła się jej forma, język, priorytety i cele.
20 世纪 90 年代是波兰艺术的动荡时期,是一个充满变化、重新评价和新趋势出现的时期,其中最强烈的是批评艺术的丑化潮流。正是这股潮流让波兰艺术在国外艺术论坛(如著名的威尼斯双年展)上声名鹊起,而在接下来的二十年里,波兰艺术界的其他现象也是在这股潮流的影响下出现的。Artur Żmijewski、Katarzyna Górna 或 Zbigniew Libera 等与这一潮流相关的艺术家的作品具有挑衅性,远离了波兰艺术迄今为止盛行的形式和美学规范,远远超出了艺术的范畴,触及了社会问题,常常引起观众的骚动和评论家的惊愕。围绕批判性艺术展开的激辩是波兰当代艺术批评中唯一超越文化期刊版面的话语--它迫使人们修正旧的审美习惯,反复追问艺术在不断变化的现实中的位置、作用和界限,并不断尝试创造新的艺术定义。围绕《动物金字塔》和《激情》等作品的争论也导致了艺术评论本身的一场特殊革命--其形式、语言、重点和目标都发生了变化。
{"title":"Krytyka lat 90. – sztuka krytyczna","authors":"Anna Struzik","doi":"10.61464/siml.84","DOIUrl":"https://doi.org/10.61464/siml.84","url":null,"abstract":"Lata 90. XX wieku to w sztuce polskiej burzliwy czas zmian, przewartościowań i konstytuowania się nowych tendencji, z których najsilniej zarysowaną okazał się skandalizujący nurt sztuki krytycznej. To właśnie on rozsławił polską twórczość na zagranicznych forach sztuki, takich jak choćby słynne weneckie Biennale, to wobec niego w ciągu kolejnych dwudziestu lat pozycjonowano inne zjawiska na polskiej scenie artystycznej. Programowo prowokujące prace artystów związanych z tym nurtem, takich jak Artur Żmijewski, Katarzyna Górna czy Zbigniew Libera, były odległe od dotychczas obowiązujących w polskiej sztuce norm formalnych i estetycznych, wykraczały dalece także poza sferę sztuki, dotykając problemów społecznych, co wywoływało niejednokrotnie zgorszenie wśród odbiorców i konsternację wśród krytyków. Burzliwe debaty toczące się wokół sztuki krytycznej to jedyny dyskurs współczesnej polskiej krytyki artystycznej wykraczający poza łamy periodyków kulturalnych – zmuszający do rewizji starych, estetycznych przyzwyczajeń, zadawania wciąż od nowa pytań o miejsce, rolę i granice sztuki w zmieniającej się rzeczywistości oraz nieustannego podejmowania prób stworzenia jej nowej definicji. Dzięki polemikom toczonym wokół dzieł, takich jak Piramida zwierząt czy Pasja, dokonał się swoisty przewrót także w samej krytyce artystycznej – zmieniła się jej forma, język, priorytety i cele.","PeriodicalId":504439,"journal":{"name":"Studia i Materiały Lubelskie","volume":"83 4","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-12-11","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"139183356","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
引用次数: 0
Nowe formy edukacji w Muzeum Historii Miasta Lublina 卢布林市历史博物馆的新教育形式
Pub Date : 2023-12-11 DOI: 10.61464/siml.91
A. Syta
.
.
{"title":"Nowe formy edukacji w Muzeum Historii Miasta Lublina","authors":"A. Syta","doi":"10.61464/siml.91","DOIUrl":"https://doi.org/10.61464/siml.91","url":null,"abstract":"<jats:p>.</jats:p>","PeriodicalId":504439,"journal":{"name":"Studia i Materiały Lubelskie","volume":"399 1-3","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-12-11","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"139183598","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
引用次数: 0
期刊
Studia i Materiały Lubelskie
全部 Acc. Chem. Res. ACS Applied Bio Materials ACS Appl. Electron. Mater. ACS Appl. Energy Mater. ACS Appl. Mater. Interfaces ACS Appl. Nano Mater. ACS Appl. Polym. Mater. ACS BIOMATER-SCI ENG ACS Catal. ACS Cent. Sci. ACS Chem. Biol. ACS Chemical Health & Safety ACS Chem. Neurosci. ACS Comb. Sci. ACS Earth Space Chem. ACS Energy Lett. ACS Infect. Dis. ACS Macro Lett. ACS Mater. Lett. ACS Med. Chem. Lett. ACS Nano ACS Omega ACS Photonics ACS Sens. ACS Sustainable Chem. Eng. ACS Synth. Biol. Anal. Chem. BIOCHEMISTRY-US Bioconjugate Chem. BIOMACROMOLECULES Chem. Res. Toxicol. Chem. Rev. Chem. Mater. CRYST GROWTH DES ENERG FUEL Environ. Sci. Technol. Environ. Sci. Technol. Lett. Eur. J. Inorg. Chem. IND ENG CHEM RES Inorg. Chem. J. Agric. Food. Chem. J. Chem. Eng. Data J. Chem. Educ. J. Chem. Inf. Model. J. Chem. Theory Comput. J. Med. Chem. J. Nat. Prod. J PROTEOME RES J. Am. Chem. Soc. LANGMUIR MACROMOLECULES Mol. Pharmaceutics Nano Lett. Org. Lett. ORG PROCESS RES DEV ORGANOMETALLICS J. Org. Chem. J. Phys. Chem. J. Phys. Chem. A J. Phys. Chem. B J. Phys. Chem. C J. Phys. Chem. Lett. Analyst Anal. Methods Biomater. Sci. Catal. Sci. Technol. Chem. Commun. Chem. Soc. Rev. CHEM EDUC RES PRACT CRYSTENGCOMM Dalton Trans. Energy Environ. Sci. ENVIRON SCI-NANO ENVIRON SCI-PROC IMP ENVIRON SCI-WAT RES Faraday Discuss. Food Funct. Green Chem. Inorg. Chem. Front. Integr. Biol. J. Anal. At. Spectrom. J. Mater. Chem. A J. Mater. Chem. B J. Mater. Chem. C Lab Chip Mater. Chem. Front. Mater. Horiz. MEDCHEMCOMM Metallomics Mol. Biosyst. Mol. Syst. Des. Eng. Nanoscale Nanoscale Horiz. Nat. Prod. Rep. New J. Chem. Org. Biomol. Chem. Org. Chem. Front. PHOTOCH PHOTOBIO SCI PCCP Polym. Chem.
×
引用
GB/T 7714-2015
复制
MLA
复制
APA
复制
导出至
BibTeX EndNote RefMan NoteFirst NoteExpress
×
0
微信
客服QQ
Book学术公众号 扫码关注我们
反馈
×
意见反馈
请填写您的意见或建议
请填写您的手机或邮箱
×
提示
您的信息不完整,为了账户安全,请先补充。
现在去补充
×
提示
您因"违规操作"
具体请查看互助需知
我知道了
×
提示
现在去查看 取消
×
提示
确定
Book学术官方微信
Book学术文献互助
Book学术文献互助群
群 号:481959085
Book学术
文献互助 智能选刊 最新文献 互助须知 联系我们:info@booksci.cn
Book学术提供免费学术资源搜索服务,方便国内外学者检索中英文文献。致力于提供最便捷和优质的服务体验。
Copyright © 2023 Book学术 All rights reserved.
ghs 京公网安备 11010802042870号 京ICP备2023020795号-1