W artykule objęto analizą problematykę realizacji praw pacjenta przy udzielaniu teleporad w podstawowej opiece zdrowotnej w dobie stanu epidemii COVID-19 z perspektywy publicznoprawnego instrumentu ochrony praw pacjentów, jakim jest instytucja praktyk naruszających zbiorowe prawa pacjentów. Celem pracy było wskazanie zachowań podmiotów leczniczych związanych z realizacją tego rodzaju świadczeń zdrowotnych, które Rzecznik Praw Pacjenta weryfikował w postępowaniach w sprawach praktyk naruszających zbiorowe prawa pacjentów. Ponadto prowadzone rozważania zmierzały do zidentyfikowania konkretnych przejawów naruszeń zbiorowych praw pacjentów. Z przeprowadzonej analizy wynika, że przedmiotem tych postępowań były zasadniczo dwie kategorie zachowań podmiotów leczniczych. Pierwszą z nich stanowiło ograniczenie lub niezapewnienie pacjentom faktycznej możliwości rejestracji w celu uzyskania świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych w podstawowej opiece zdrowotnej. W tym zakresie praktyki te przejawiały się przykładowo w nieodbieraniu czy odrzucaniu połączeń pacjentów oraz w zbyt długim czasie oczekiwania pacjenta na odebranie połączenia. Druga grupa zachowań obejmowała natomiast nieudostępnienie na oficjalnej stronie internetowej czy w siedzibie podmiotu leczniczego pełnej informacji o warunkach realizacji teleporady w podstawowej opiece zdrowotnej zgodnie z treścią standardu organizacyjnego, co wyrażało się między innymi w braku umieszczenia jednego, kilku czy wszystkich wymaganych elementów. Mając to na uwadze, należy podkreślić, że kompetencja Rzecznika Praw Pacjenta w zakresie prowadzenia postępowań w sprawach praktyk naruszających zbiorowe prawa pacjentów realnie wpływa na ochronę praw pacjentów w ujęciu systemowym.
{"title":"The fulfilment of patients’ rights in the provision of teleconsultations during the COVID-19 epidemic state from the viewpoint of administrative decisions in proceedings in case of practices violating collective patient’s rights","authors":"Katarzyna Maria Zoń","doi":"10.53301/lw/172366","DOIUrl":"https://doi.org/10.53301/lw/172366","url":null,"abstract":"W artykule objęto analizą problematykę realizacji praw pacjenta przy udzielaniu teleporad w podstawowej opiece zdrowotnej w dobie stanu epidemii COVID-19 z perspektywy publicznoprawnego instrumentu ochrony praw pacjentów, jakim jest instytucja praktyk naruszających zbiorowe prawa pacjentów. Celem pracy było wskazanie zachowań podmiotów leczniczych związanych z realizacją tego rodzaju świadczeń zdrowotnych, które Rzecznik Praw Pacjenta weryfikował w postępowaniach w sprawach praktyk naruszających zbiorowe prawa pacjentów. Ponadto prowadzone rozważania zmierzały do zidentyfikowania konkretnych przejawów naruszeń zbiorowych praw pacjentów. Z przeprowadzonej analizy wynika, że przedmiotem tych postępowań były zasadniczo dwie kategorie zachowań podmiotów leczniczych. Pierwszą z nich stanowiło ograniczenie lub niezapewnienie pacjentom faktycznej możliwości rejestracji w celu uzyskania świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych w podstawowej opiece zdrowotnej. W tym zakresie praktyki te przejawiały się przykładowo w nieodbieraniu czy odrzucaniu połączeń pacjentów oraz w zbyt długim czasie oczekiwania pacjenta na odebranie połączenia. Druga grupa zachowań obejmowała natomiast nieudostępnienie na oficjalnej stronie internetowej czy w siedzibie podmiotu leczniczego pełnej informacji\u0000o warunkach realizacji teleporady w podstawowej opiece zdrowotnej zgodnie z treścią standardu organizacyjnego, co wyrażało się między innymi w braku umieszczenia jednego, kilku czy wszystkich wymaganych elementów. Mając to na uwadze, należy podkreślić, że kompetencja Rzecznika Praw Pacjenta w zakresie prowadzenia postępowań w sprawach praktyk naruszających zbiorowe prawa pacjentów realnie wpływa na ochronę praw pacjentów w ujęciu systemowym.","PeriodicalId":86495,"journal":{"name":"Lekarz wojskowy","volume":"80 21","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2024-05-13","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"140983138","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Michał Wiłkojć, Łukasz Czyżykowski, Aleksandra Kiszka-Wiłkojć, W. Sośnicki, Jacek Doniec, Marcin Zieliński, Andrzej Kwiatkowski, M. Walędziak
Na świecie leczenie miastenii z użyciem systemów robotycznych jest stosowane w chirurgii klatki piersiowej od 20 lat. W Polsce po raz pierwszy operację torakochirurgiczną z zastosowaniem takiego systemu przeprowadzono 22 lutego 2022 r. w Wojskowym Instytucie Medycznym – Państwowym Instytucie Badawczym w Warszawie. Wykonano wtedy tymektomię rozszerzoną metodą torakoskopii z użyciem systemu robotycznego da Vinci Xi.Zastosowano dostęp lewostronny z użyciem trzech trokarów roboczych i insuflacją CO2. Po uwidocznieniu lewego nerwu przeponowego uwolniono lewy dolny róg grasicy wraz z tłuszczem lewego kąta przeponowo- żebrowego. Następnie odpreparowano grasicę wzdłuż lewego nerwu przeponowego od worka osierdziowego, uwidoczniono lewą żyłę ramienno-głowową, zaopatrzono gałęzie żylne do grasicy i wypreparowano rogi górne grasicy do poziomu dolnych biegunów tarczycy. Szeroko otwarto prawą jamę opłucnej i wypreparowano grasicę wzdłuż prawego nerwu przeponowego wraz z otaczającą tkanką tłuszczową oraz tłuszczem prawego kąta przeponowo-żebrowego. Preparat usunięto z pola operacyjnego i do obu jam opłucnej założono pojedynczy dren 24 Fr, wprowadzony przez jeden z portów torakoskopowych.Operacja trwała 162 minuty. W okresie pooperacyjnym nie stwierdzono powikłań, drenaż całkowity wyniósł 50 ml, dren usunięto w 1. dobie po zabiegu. Nasilenie bólu pooperacyjnego było na średnim poziomie, co pozwoliło na wypisanie pacjentki w 2. dobie po operacji. W badaniu histopatologicznym preparatu pooperacyjnego wykazano obecność zanikowej grasicy wraz z otaczającym tłuszczem i węzłami chłonnymi.Zastosowanie systemu robotycznego w rozszerzonej resekcji grasicy u pacjentki z miastenią pozwoliło na przeprowadzenie bezpiecznego i radykalnego zabiegu, a przez to zmniejszenie nasilenia bólu pooperacyjnego i skrócenie hospitalizacji.
{"title":"Surgical treatment of myasthenia gravis using a robotic system – a literature review and a description of the first surgery in Poland","authors":"Michał Wiłkojć, Łukasz Czyżykowski, Aleksandra Kiszka-Wiłkojć, W. Sośnicki, Jacek Doniec, Marcin Zieliński, Andrzej Kwiatkowski, M. Walędziak","doi":"10.53301/lw/171808","DOIUrl":"https://doi.org/10.53301/lw/171808","url":null,"abstract":"Na świecie leczenie miastenii z użyciem systemów robotycznych jest stosowane w chirurgii klatki piersiowej od 20 lat. W Polsce po raz pierwszy operację torakochirurgiczną z zastosowaniem takiego systemu przeprowadzono 22 lutego 2022 r. w Wojskowym Instytucie Medycznym – Państwowym Instytucie Badawczym w Warszawie. Wykonano wtedy tymektomię rozszerzoną metodą torakoskopii z użyciem systemu robotycznego da Vinci Xi.Zastosowano dostęp lewostronny z użyciem trzech trokarów roboczych i insuflacją CO2. Po uwidocznieniu lewego nerwu przeponowego uwolniono lewy dolny róg grasicy wraz z tłuszczem lewego kąta przeponowo- żebrowego. Następnie odpreparowano grasicę wzdłuż lewego nerwu przeponowego od worka osierdziowego, uwidoczniono lewą żyłę ramienno-głowową, zaopatrzono gałęzie żylne do grasicy i wypreparowano rogi górne grasicy do poziomu dolnych biegunów tarczycy. Szeroko otwarto prawą jamę opłucnej i wypreparowano grasicę wzdłuż prawego nerwu przeponowego wraz z otaczającą tkanką tłuszczową oraz tłuszczem prawego kąta przeponowo-żebrowego. Preparat usunięto z pola operacyjnego i do obu jam opłucnej założono pojedynczy dren 24 Fr, wprowadzony przez jeden z portów torakoskopowych.Operacja trwała 162 minuty. W okresie pooperacyjnym nie stwierdzono powikłań, drenaż całkowity wyniósł 50 ml, dren usunięto w 1. dobie po zabiegu. Nasilenie bólu pooperacyjnego było na średnim poziomie, co pozwoliło na wypisanie pacjentki w 2. dobie po operacji. W badaniu histopatologicznym preparatu pooperacyjnego wykazano obecność zanikowej grasicy wraz z otaczającym tłuszczem i węzłami chłonnymi.Zastosowanie systemu robotycznego w rozszerzonej resekcji grasicy u pacjentki z miastenią pozwoliło na przeprowadzenie bezpiecznego i radykalnego zabiegu, a przez to zmniejszenie nasilenia bólu pooperacyjnego i skrócenie hospitalizacji.","PeriodicalId":86495,"journal":{"name":"Lekarz wojskowy","volume":"81 18","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2024-05-13","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"140983331","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Magdalena Okarska-Napierała, Anna Zacharzewska, Katarzyna Smyk, Emilia Linkowska, Ernest Kuchar
Introduction and objective The best-known long-term complications of Kawasaki Disease (KD) are coronary artery aneurysms. However, there are numerous case reports about other unusual chronic complications. These data are only anecdotal, and more systematic observation is missing. We aimed to detect and describe chronic non-cardiac complications of KD. Material and methods We surveyed parents of children with KD diagnosed between 2014 and 2019 by phone with the use of standardized questionnaire. Clinical data about the acute phase of the disease, treatment, outcome, and symptoms and signs observed within three months since KD diagnosis were recorded from the caregivers. We recruited children from 3 children’s hospitals in Warsaw and a support group on social media. Results Ninety children met the inclusion criteria. Parents of 30 children (33%) reported some neurologic sequelae, with persistent irritability being the most common, followed by sleep disturbances, aggression, and chronic fatigue. Seventeen children (19%) suffered either arthralgia or unspecific pain in the upper and lower extremities. In nine children (10%), either atopic or seborrheic dermatitis began shortly after KD. Five children (6%) presented with ophthalmic complications. Conclusions Various unspecific complications may emerge after the acute phase of KD. Although correlation does not imply causation, and possible explanations of observed abnormalities are numerous, our data may enhance clinicians’ awareness of frequent and poorly understood findings observed after KD in children. It also might help reassure parents that what they observe lies within a range of common and usually transient KD sequelae.
{"title":"Non-cardiac sequelae of Kawasaki Disease. The survey study of 90 cases and literature review","authors":"Magdalena Okarska-Napierała, Anna Zacharzewska, Katarzyna Smyk, Emilia Linkowska, Ernest Kuchar","doi":"10.53301/lw/166375","DOIUrl":"https://doi.org/10.53301/lw/166375","url":null,"abstract":"Introduction and objective The best-known long-term complications of Kawasaki Disease (KD) are coronary artery aneurysms. However, there are numerous case reports about other unusual chronic complications. These data are only anecdotal, and more systematic observation is missing. We aimed to detect and describe chronic non-cardiac complications of KD. Material and methods We surveyed parents of children with KD diagnosed between 2014 and 2019 by phone with the use of standardized questionnaire. Clinical data about the acute phase of the disease, treatment, outcome, and symptoms and signs observed within three months since KD diagnosis were recorded from the caregivers. We recruited children from 3 children’s hospitals in Warsaw and a support group on social media. Results Ninety children met the inclusion criteria. Parents of 30 children (33%) reported some neurologic sequelae, with persistent irritability being the most common, followed by sleep disturbances, aggression, and chronic fatigue. Seventeen children (19%) suffered either arthralgia or unspecific pain in the upper and lower extremities. In nine children (10%), either atopic or seborrheic dermatitis began shortly after KD. Five children (6%) presented with ophthalmic complications. Conclusions Various unspecific complications may emerge after the acute phase of KD. Although correlation does not imply causation, and possible explanations of observed abnormalities are numerous, our data may enhance clinicians’ awareness of frequent and poorly understood findings observed after KD in children. It also might help reassure parents that what they observe lies within a range of common and usually transient KD sequelae.","PeriodicalId":86495,"journal":{"name":"Lekarz wojskowy","volume":"1 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-09-30","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"136280679","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Karolina Aleksandrowicz, Klaudia Porębska, Monika Leśniak, Robert Zdanowski, Klaudia Brodaczewska
W ostatnich latach obserwujemy coraz większe rozpowszechnienie występowania chorób neurodegeneracyjnych na całym świecie. Jest to związane ze wzrostem wieku populacji światowej. Pomimo intensywnych badań naukowych oraz prób klinicznych, w większości przypadków nie opracowano do tej pory skutecznej terapii. Tradycyjne postępowanie w przypadku zaburzeń neurologicznych łagodzi jedynie nasilenie objawów bez likwidowania przyczyny choroby. Poszukiwanie nowych metod leczenia chorób neurodegeneracyjnych jest utrudnione przez przepuszczalność BBB, ponieważ istnieją ograniczenia związane z wnikaniem leków do ośrodkowego układu nerwowego. Z powyższych względów kluczowe jest opracowanie takiej strategii terapeutycznej, która umożliwiłaby zastosowanie terapii bezpośrednio w miejscu patologicznie zmienionym. Ponadto dużym wyzwaniem jest opracowanie leczenia, które hamowałoby rozwój choroby. Prowadzone są liczne badania w celu znalezienia alternatywnych sposobów leczenia, takich jak stosowanie nanoskalowych nośników, mezenchymalnych komórek macierzystych oraz terapii genowej. W przypadku terapii genowej w trakcie badań jest wiele leków celowanych w geny m. in. AADC, GDNF i HTT. Innowacyjne sposoby leczenia potencjalnie mogą przynieść korzyści terapeutyczne milionom osób z chorobami neurodegeneracyjnymi.
{"title":"Potential of gene therapy in neurodegenerative diseases","authors":"Karolina Aleksandrowicz, Klaudia Porębska, Monika Leśniak, Robert Zdanowski, Klaudia Brodaczewska","doi":"10.53301/lw/152017","DOIUrl":"https://doi.org/10.53301/lw/152017","url":null,"abstract":"W ostatnich latach obserwujemy coraz większe rozpowszechnienie występowania chorób neurodegeneracyjnych na całym świecie. Jest to związane ze wzrostem wieku populacji światowej. Pomimo intensywnych badań naukowych oraz prób klinicznych, w większości przypadków nie opracowano do tej pory skutecznej terapii. Tradycyjne postępowanie w przypadku zaburzeń neurologicznych łagodzi jedynie nasilenie objawów bez likwidowania przyczyny choroby. Poszukiwanie nowych metod leczenia chorób neurodegeneracyjnych jest utrudnione przez przepuszczalność BBB, ponieważ istnieją ograniczenia związane z wnikaniem leków do ośrodkowego układu nerwowego. Z powyższych względów kluczowe jest opracowanie takiej strategii terapeutycznej, która umożliwiłaby zastosowanie terapii bezpośrednio w miejscu patologicznie zmienionym. Ponadto dużym wyzwaniem jest opracowanie leczenia, które hamowałoby rozwój choroby. Prowadzone są liczne badania w celu znalezienia alternatywnych sposobów leczenia, takich jak stosowanie nanoskalowych nośników, mezenchymalnych komórek macierzystych oraz terapii genowej. W przypadku terapii genowej w trakcie badań jest wiele leków celowanych w geny m. in. AADC, GDNF i HTT. Innowacyjne sposoby leczenia potencjalnie mogą przynieść korzyści terapeutyczne milionom osób z chorobami neurodegeneracyjnymi.","PeriodicalId":86495,"journal":{"name":"Lekarz wojskowy","volume":"10 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-09-30","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"136280683","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Terroryzm jest problemem, który w ostatniej dekadzie dotknął wiele krajów i obszarów ludzkiej działalności. Akty terroru przybierały różne postaci: atak zorganizowanych grup bądź jednostek. Różne były też środki, które zostały wykorzystane do zadania obrażeń ofiarom ataków. Ratownicy skierowani do udzielania pomocy w miejscu zamachu terrorystycznego muszą się w takich przypadkach przygotować na pracę daleką od standardów ogólnie przyjętych, znaczną liczbę ofiar, mechanizmy urazów odmienne od tych, z którymi mają do czynienia w codziennej praktyce. Kluczowym elementem udzielania pomocy w tego typu zdarzeniach będzie przede wszystkim odpowiednie nastawienie psychiczne oraz znajomość procedur i sposobów zaopatrywania urazów powstałych w wyniku oddziaływania broni palnej i następstw wybuchu. Celem niniejszego artykułu jest wskazanie najważniejszych czynników, które należy brać pod uwagę, gdy planujemy bądź rozpoczynamy działania ratownicze w środowisku zamachu terrorystycznego.
{"title":"Differences in the work of rescuers in the environment of a terrorist attack","authors":"Jakub Zachaj, Jan Stachurski","doi":"10.53301/lw/161154","DOIUrl":"https://doi.org/10.53301/lw/161154","url":null,"abstract":"Terroryzm jest problemem, który w ostatniej dekadzie dotknął wiele krajów i obszarów ludzkiej działalności. Akty terroru przybierały różne postaci: atak zorganizowanych grup bądź jednostek. Różne były też środki, które zostały wykorzystane do zadania obrażeń ofiarom ataków. Ratownicy skierowani do udzielania pomocy w miejscu zamachu terrorystycznego muszą się w takich przypadkach przygotować na pracę daleką od standardów ogólnie przyjętych, znaczną liczbę ofiar, mechanizmy urazów odmienne od tych, z którymi mają do czynienia w codziennej praktyce. Kluczowym elementem udzielania pomocy w tego typu zdarzeniach będzie przede wszystkim odpowiednie nastawienie psychiczne oraz znajomość procedur i sposobów zaopatrywania urazów powstałych w wyniku oddziaływania broni palnej i następstw wybuchu. Celem niniejszego artykułu jest wskazanie najważniejszych czynników, które należy brać pod uwagę, gdy planujemy bądź rozpoczynamy działania ratownicze w środowisku zamachu terrorystycznego.","PeriodicalId":86495,"journal":{"name":"Lekarz wojskowy","volume":"61 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-09-30","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"136279567","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Liwia Rogalewicz, Anna Rupińska, Aleksander Grech, Stanisław Niemczyk
Amyloidoza AA stanowi potencjalnie poważne powikłanie przewlekłych chorób zapalnych. Jedną z możliwych przyczyn tej choroby jest zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa (ZZSK). Amyloidoza to stosunkowo rzadkie powikłanie wspomnianej spondyloartropatii. Opóźnienie diagnozy i wdrożenia leczenia choroby podstawowej może prowadzić do uszkodzenia przez złogi amyloidu wielu narządów – najczęściej nerek. Zajęcie nerek, które zwykle objawia się białkomoczem oraz zespołem nerczycowym (ZN), może prowadzić do ich niewydolności. Przedstawiamy opis przypadku 45-letniego pacjenta, u którego 25-letni wywiad nieleczonego ZZSK skutkował rozwojem amyloidozy nerek i koniecznością terapii nerkozastępczej. W trakcie diagnostyki pacjent początkowo negował dolegliwości ze strony stawów. Rozpoznanie ZZSK postawiono dopiero w ramach poszukiwania przyczyn amyloidozy AA przebiegającej pod postacią zespołu nerczycowego.
AA 淀粉样变性是慢性炎症性疾病的一种潜在严重并发症。强直性脊柱炎（AS）是导致这种疾病的可能原因之一。淀粉样变性是上述脊柱关节病的一种相对罕见的并发症。延误诊断和治疗潜在疾病会导致淀粉样蛋白沉积对多个器官（最常见的是肾脏）造成损害。肾脏受累通常表现为蛋白尿和肾病综合征（NS），可导致肾功能衰竭。我们报告了一例45岁患者的病例，该患者因25年的强直性脊柱炎病史未得到治疗而导致肾淀粉样变性的发生，并需要进行肾脏替代治疗。确诊时，患者最初否认有关节不适。在寻找以肾病综合征为表现的AA淀粉样变性的病因时才确诊为强直性脊柱炎。
{"title":"Renal amyloidosis in ankylosing spondylitis - an unusual indication for a renal replacement therapy","authors":"Liwia Rogalewicz, Anna Rupińska, Aleksander Grech, Stanisław Niemczyk","doi":"10.53301/lw/166755","DOIUrl":"https://doi.org/10.53301/lw/166755","url":null,"abstract":"Amyloidoza AA stanowi potencjalnie poważne powikłanie przewlekłych chorób zapalnych. Jedną z możliwych przyczyn tej choroby jest zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa (ZZSK). Amyloidoza to stosunkowo rzadkie powikłanie wspomnianej spondyloartropatii. Opóźnienie diagnozy i wdrożenia leczenia choroby podstawowej może prowadzić do uszkodzenia przez złogi amyloidu wielu narządów – najczęściej nerek. Zajęcie nerek, które zwykle objawia się białkomoczem oraz zespołem nerczycowym (ZN), może prowadzić do ich niewydolności. Przedstawiamy opis przypadku 45-letniego pacjenta, u którego 25-letni wywiad nieleczonego ZZSK skutkował rozwojem amyloidozy nerek i koniecznością terapii nerkozastępczej. W trakcie diagnostyki pacjent początkowo negował dolegliwości ze strony stawów. Rozpoznanie ZZSK postawiono dopiero w ramach poszukiwania przyczyn amyloidozy AA przebiegającej pod postacią zespołu nerczycowego.","PeriodicalId":86495,"journal":{"name":"Lekarz wojskowy","volume":"42 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-09-30","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"136279571","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Tegoroczna konferencja naukowo-szkoleniowa Nefrokardiologia 2023 odbyła się w dniach 21-22 kwietnia 2023 r. w Pałacu Branickich w Białymstoku. Składała się z sześciu sesji, podczas których omówiono patomechanizmy i najnowsze możliwości terapeutyczne powikłań sercowo-naczyniowych u pacjentów z przewlekłą chorobą nerek. Podczas konferencji przedstawiono pozanerkowe aspekty działania inhibitorów kotransportera glukozowo-sodowego 2 (SGLT2), omówiono najnowsze dostępne metody leczenia hyperlipidemii, poruszono problem otyłości i zespołu metabolicznego w kontekście kwalifikacji do przeszczepienia nerki. Nie zabrakło również tematów dotyczących genetyki – przedstawiono genetyczne przyczyny otyłości i problem programatyki metabolizmu. Omówiony został również związek dysbiozy z nadciśnieniem tętniczym oraz patomechanizm i konsekwencje nefropatii zastoinowej. Ponadto przedstawiono szacunkowe koszty opieki kardiologicznej u pacjentów dializowanych oraz możliwości indywidualizacji hemodializoterapii w przyszłości. Przedstawiono również nowe metody leczenia zapaleń naczyń.
{"title":"Report of the scientific and training conference Nephrocardiology 2023","authors":"Katarzyna Romejko","doi":"10.53301/lw/167429","DOIUrl":"https://doi.org/10.53301/lw/167429","url":null,"abstract":"Tegoroczna konferencja naukowo-szkoleniowa Nefrokardiologia 2023 odbyła się w dniach 21-22 kwietnia 2023 r. w Pałacu Branickich w Białymstoku. Składała się z sześciu sesji, podczas których omówiono patomechanizmy i najnowsze możliwości terapeutyczne powikłań sercowo-naczyniowych u pacjentów z przewlekłą chorobą nerek. Podczas konferencji przedstawiono pozanerkowe aspekty działania inhibitorów kotransportera glukozowo-sodowego 2 (SGLT2), omówiono najnowsze dostępne metody leczenia hyperlipidemii, poruszono problem otyłości i zespołu metabolicznego w kontekście kwalifikacji do przeszczepienia nerki. Nie zabrakło również tematów dotyczących genetyki – przedstawiono genetyczne przyczyny otyłości i problem programatyki metabolizmu. Omówiony został również związek dysbiozy z nadciśnieniem tętniczym oraz patomechanizm i konsekwencje nefropatii zastoinowej. Ponadto przedstawiono szacunkowe koszty opieki kardiologicznej u pacjentów dializowanych oraz możliwości indywidualizacji hemodializoterapii w przyszłości. Przedstawiono również nowe metody leczenia zapaleń naczyń.","PeriodicalId":86495,"journal":{"name":"Lekarz wojskowy","volume":"12 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-09-30","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"136279705","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Szczególną przyczyną zapalenia błony śluzowej jamy ustnej (oral mucositis, OM) są uszkodzenia jatrogenne (chemiczne lub mechaniczne). W leczeniu OM wykorzystuje się laseroterapię biostymulacyjną/niskoenergetyczną (low level laser therapy, LLLT) ze względu na działanie przeciwbólowe, przeciwzapalne i biostymulacyjne. W pracy przedstawiono przegląd literatury dotyczący wykorzystania LLLT w fizjoterapii stomatologicznej (także u pacjentów onkologicznych) oraz opis przypadku pacjentki (l. 42) z rozległym jatrogennym OM powstałym podczas leczenia endodontycznego. Zastosowano LLLT (830 nm, 400 mW, III B, 20 J/cm2, emisja ciągła, 200 J; 8:20 min; 5 zabiegów). Przed każdym LLLT oraz po tygodniu od 1. zabiegu (w sumie 6 razy) dokonano oceny z wykorzystaniem autorskiej Skali Bólu Jamy Ustnej, Skali Laitinena oraz dokumentacji fotograficznej. Już po 1., a szczególnie wyraźnie po 2. LLLT, odnotowano spadek bólu zarówno w Skali Bólu Jamy Ustnej (odpowiednio o 20 pkt/% i 68 pkt/%), jak i Skali Laitinena (odpowiednio o 5 pkt. i 10 pkt.) w stosunku do stanu początkowego. Po 7 dniach od 1. LLLT pacjentka odczuwała jedynie lekki dyskomfort podczas jedzenia (1 pkt/% w Skali Bólu Jamy Ustnej). Wyniki przedstawionego leczenia oraz dane literaturowe zachęcają do wykorzystania LLLT w OM.
{"title":"Laser therapy in the treatment of iatrogenic lesions of oral mucus membrane - literature review and case study","authors":"Małgorzata Chochowska, Katarzyna Grabowska","doi":"10.53301/lw/166609","DOIUrl":"https://doi.org/10.53301/lw/166609","url":null,"abstract":"Szczególną przyczyną zapalenia błony śluzowej jamy ustnej (<i>oral mucositis</i>, OM) są uszkodzenia jatrogenne (chemiczne lub mechaniczne). W leczeniu OM wykorzystuje się laseroterapię biostymulacyjną/niskoenergetyczną (<i>low level laser therapy</i>, LLLT) ze względu na działanie przeciwbólowe, przeciwzapalne i biostymulacyjne. W pracy przedstawiono przegląd literatury dotyczący wykorzystania LLLT w fizjoterapii stomatologicznej (także u pacjentów onkologicznych) oraz opis przypadku pacjentki (l. 42) z rozległym jatrogennym OM powstałym podczas leczenia endodontycznego. Zastosowano LLLT (830 nm, 400 mW, III B, 20 J/cm<sup>2</sup>, emisja ciągła, 200 J; 8:20 min; 5 zabiegów). Przed każdym LLLT oraz po tygodniu od 1. zabiegu (w sumie 6 razy) dokonano oceny z wykorzystaniem autorskiej Skali Bólu Jamy Ustnej, Skali Laitinena oraz dokumentacji fotograficznej. Już po 1., a szczególnie wyraźnie po 2. LLLT, odnotowano spadek bólu zarówno w Skali Bólu Jamy Ustnej (odpowiednio o 20 pkt/% i 68 pkt/%), jak i Skali Laitinena (odpowiednio o 5 pkt. i 10 pkt.) w stosunku do stanu początkowego. Po 7 dniach od 1. LLLT pacjentka odczuwała jedynie lekki dyskomfort podczas jedzenia (1 pkt/% w Skali Bólu Jamy Ustnej). Wyniki przedstawionego leczenia oraz dane literaturowe zachęcają do wykorzystania LLLT w OM.","PeriodicalId":86495,"journal":{"name":"Lekarz wojskowy","volume":"13 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-09-30","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"136279578","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Iniekcje leków do ciała szklistego są jednymi z najczęstszych zabiegowych procedur okulistycznych w codziennej praktyce klinicznej. Do ciała szklistego podaje się przede wszystkim leki blokujące czynniki wzrostu śródbłonka naczyń. Iniekcje doszklistkowe wykonuje się w znieczuleniu miejscowym kroplowym, ale nie wszystkim chorym zapewnia ono wystarczającą analgezję. Dlatego okuliści sięgają po inne leki o działaniu przeciwbólowym, takie jak niesteroidowe leki przeciwzapalne. Dodatkowo zapalenie stanowi wspólny element patogenezy szeregu chorób plamki leczonych iniekcjami doszklistkowymi, np. wysiękowe zwyrodnienie plamki związane z wiekiem. W artykule przedstawiono mechanizm działania niesteroidowych leków przeciwzapalnych oraz wskazania okulistyczne do ich zastosowania. Opisano wpływ tej grupy leków na zmniejszenie dolegliwości bólowych, które towarzysząc iniekcjom doszklistkowym. Przedstawiono korzystny wpływ terapii złożonej z miejscowymi niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi na częstotliwość podań leków blokujących czynniki wzrostu śródbłonka naczyń i morfologię siatkówki u chorych na wysiękowe zwyrodnienie plamki związane z wiekiem. Wnioski. Należy rozważyć niesteroidowe leki przeciwzapalne jako terapię uzupełniającą do doszklistkowych iniekcji preparatów o działaniu blokującym czynniki wzrostu. Ponadto działanie przeciwbólowe niesteroidowych leków przeciwzapalnych uzasadnia ich użycie w codziennej praktyce klinicznej w okresie okołoiniekcyjnym, zwłaszcza u osób odczuwających nasilone dolegliwości bólowe w związku z powtarzalnymi zabiegami.
{"title":"Non-steroidal anti-inflammatory drugs in patients treated with intravitreal injections - daily practice or ad hoc action?","authors":"Małgorzata Figurska","doi":"10.53301/lw/162024","DOIUrl":"https://doi.org/10.53301/lw/162024","url":null,"abstract":"Iniekcje leków do ciała szklistego są jednymi z najczęstszych zabiegowych procedur okulistycznych w codziennej praktyce klinicznej. Do ciała szklistego podaje się przede wszystkim leki blokujące czynniki wzrostu śródbłonka naczyń. Iniekcje doszklistkowe wykonuje się w znieczuleniu miejscowym kroplowym, ale nie wszystkim chorym zapewnia ono wystarczającą analgezję. Dlatego okuliści sięgają po inne leki o działaniu przeciwbólowym, takie jak niesteroidowe leki przeciwzapalne. Dodatkowo zapalenie stanowi wspólny element patogenezy szeregu chorób plamki leczonych iniekcjami doszklistkowymi, np. wysiękowe zwyrodnienie plamki związane z wiekiem. W artykule przedstawiono mechanizm działania niesteroidowych leków przeciwzapalnych oraz wskazania okulistyczne do ich zastosowania. Opisano wpływ tej grupy leków na zmniejszenie dolegliwości bólowych, które towarzysząc iniekcjom doszklistkowym. Przedstawiono korzystny wpływ terapii złożonej z miejscowymi niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi na częstotliwość podań leków blokujących czynniki wzrostu śródbłonka naczyń i morfologię siatkówki u chorych na wysiękowe zwyrodnienie plamki związane z wiekiem. Wnioski. Należy rozważyć niesteroidowe leki przeciwzapalne jako terapię uzupełniającą do doszklistkowych iniekcji preparatów o działaniu blokującym czynniki wzrostu. Ponadto działanie przeciwbólowe niesteroidowych leków przeciwzapalnych uzasadnia ich użycie w codziennej praktyce klinicznej w okresie okołoiniekcyjnym, zwłaszcza u osób odczuwających nasilone dolegliwości bólowe w związku z powtarzalnymi zabiegami.","PeriodicalId":86495,"journal":{"name":"Lekarz wojskowy","volume":"93 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-09-30","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"136280686","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Adam Daniel Durma, Marek Saracyn, Robert Bąk, Grzegorz Wiktor Kamiński
Thyroid nodules, also known as goitre, is the most common thyroid disease. Its prevalence depends on age, iodine supply, and availability of ultrasonography examination. The manuscript presents a case of a patient with fast-growing thyroid nodule, with ultrasonographic and cytological features suggesting high probability of malignancy, which finally turned out to be a benign one. In addition to the presented case, the EU-TIRADS guidelines and indications for hemithyroidectomy are briefly discussed.
{"title":"A case of patient with suspicious, rapidly growing thyroid tumor, with a short review of the thyroid nodular disease guidelines","authors":"Adam Daniel Durma, Marek Saracyn, Robert Bąk, Grzegorz Wiktor Kamiński","doi":"10.53301/lw/165979","DOIUrl":"https://doi.org/10.53301/lw/165979","url":null,"abstract":"Thyroid nodules, also known as goitre, is the most common thyroid disease. Its prevalence depends on age, iodine supply, and availability of ultrasonography examination. The manuscript presents a case of a patient with fast-growing thyroid nodule, with ultrasonographic and cytological features suggesting high probability of malignancy, which finally turned out to be a benign one. In addition to the presented case, the EU-TIRADS guidelines and indications for hemithyroidectomy are briefly discussed.","PeriodicalId":86495,"journal":{"name":"Lekarz wojskowy","volume":"23 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-09-30","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"136279572","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
京公网安备 11010802042870号
京ICP备2023020795号-1
扫码关注我们
求助内容：
应助结果提醒方式：