Ewa Janiszewska, Estera Matter, ppłk rez. Jacek Majda
Ocena funkcji nerek jest jednym z kluczowych laboratoryjnych elementów określających stan ogólny pacjenta, bez względu na rozpoznanie chorobowe. Stężenie kreatyniny w surowicy jest zazwyczaj wstępnym badaniem oceniającym stan tego narządu. W oparciu o jego wynik wylicza się szacunkową filtrację kłębuszkową (estimated glomelural filtration rate, eGFR), będącą podstawą m.in. do ustalenia dawki środków kontrastowych wykorzystywanych w badaniach obrazowych. Badaniami, które w bardziej adekwatny sposób oceniają przesączanie kłębuszkowe, są tzw. klirensy. Należy jednak mieć świadomość, że żadne z dotychczas oferowanych badań nie jest pozbawione wad. Niniejsza praca stanowi przegląd dostępnej literatury na temat metod oceny funkcji nerek i ich użyteczności klinicznej ze szczególnym uwzględnieniem przydatności w diagnostyce obrazowej oraz u pacjentów przyjmujących leki przeciwkrzepliwe.
{"title":"Laboratory diagnostics of kidney function and its role in the monitoring of patients taking new oral anticoagulants or contrast agents","authors":"Ewa Janiszewska, Estera Matter, ppłk rez. Jacek Majda","doi":"10.53301/lw/151582","DOIUrl":"https://doi.org/10.53301/lw/151582","url":null,"abstract":"Ocena funkcji nerek jest jednym z kluczowych laboratoryjnych elementów określających stan ogólny pacjenta, bez względu na rozpoznanie chorobowe. Stężenie kreatyniny w surowicy jest zazwyczaj wstępnym badaniem oceniającym stan tego narządu. W oparciu o jego wynik wylicza się szacunkową filtrację kłębuszkową (estimated glomelural filtration rate, eGFR), będącą podstawą m.in. do ustalenia dawki środków kontrastowych wykorzystywanych w badaniach obrazowych. Badaniami, które w bardziej adekwatny sposób oceniają przesączanie kłębuszkowe, są tzw. klirensy. Należy jednak mieć świadomość, że żadne z dotychczas oferowanych badań nie jest pozbawione wad. Niniejsza\u0000praca stanowi przegląd dostępnej literatury na temat metod oceny funkcji nerek i ich użyteczności klinicznej ze szczególnym uwzględnieniem przydatności w diagnostyce obrazowej oraz u pacjentów przyjmujących leki przeciwkrzepliwe.","PeriodicalId":86495,"journal":{"name":"Lekarz wojskowy","volume":" ","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-10-12","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"48920925","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Przedmiotem publikacji jest postać wybitnego, zapomnianego lekarza płk. dr. Mieczysława Marxa (Marksa). W trakcie badań autorka starała się, jak najdokładniej odtworzyć jego życiorys, dokonując wnikliwej kwerendy w Centralnym Archiwum Wojskowym Wojskowego Biura Historycznego oraz w Państwowym Archiwum w Łodzi. Dużo cennych informacji oraz dokumentacji fotograficznej dostarczyła także sama rodzina pułkownika. W artykule zostały przedstawione losy płk. dr. Mieczysława Marxa (Marksa) od momentu jego narodzin w Brześciu nad Bugiem (29 listopada 1989 r.), poprzez okres nauki i studiów, kolejno w trakcie trwania I wojny światowej, aż po okres międzywojnia i po roku 1945. Postać płk. dr. Mieczysława Marxa (Marksa) jest ważna dla miasta Łodzi – to właśnie z nią związany był przez większość swojego życia. Pełnił ważne stanowiska wojskowe w Okręgu Korpusu nr IV w Łodzi, m.in. od 18 czerwca 1930 r. był Szefem Sanitarnym przy Okręgu Korpusu nr IV w Łodzi. Oprócz sprawowania stanowisk medycznych i wojskowych związany był także ze strażą pożarną. Od stycznia 1936 r. był komendantem Ochotniczej Straży Pożarnej w Łodzi. Jego losy w okresie II wojny światowej są słabiej znane, jednak wiadomo, że przebywał w Warszawie i w czasie Powstania Warszawskiego opiekował się rannymi i chorymi w szpitalu w Milanówku. W październiku 1944 r. przeniósł się do Radomia. Po wojnie powrócił do Łodzi.
{"title":"Płk dr Marx (Marks) Mieczysław (1879-1953) – doctor, firefighter, social worker","authors":"Aleksandra Rybińska-Bielecka","doi":"10.53301/lw/151152","DOIUrl":"https://doi.org/10.53301/lw/151152","url":null,"abstract":"Przedmiotem publikacji jest postać wybitnego, zapomnianego lekarza płk. dr. Mieczysława Marxa (Marksa). W trakcie badań autorka starała się, jak najdokładniej odtworzyć jego życiorys, dokonując wnikliwej kwerendy w Centralnym Archiwum Wojskowym Wojskowego Biura Historycznego oraz w Państwowym Archiwum w Łodzi. Dużo cennych informacji oraz dokumentacji fotograficznej dostarczyła także sama rodzina pułkownika. W artykule zostały przedstawione losy płk. dr. Mieczysława Marxa (Marksa) od momentu jego narodzin w Brześciu nad Bugiem (29 listopada 1989 r.), poprzez okres nauki i studiów, kolejno w trakcie trwania I wojny światowej, aż po okres międzywojnia i po roku 1945. Postać płk. dr. Mieczysława Marxa (Marksa) jest ważna dla miasta Łodzi – to właśnie z nią związany był przez większość swojego życia. Pełnił ważne stanowiska wojskowe w Okręgu Korpusu nr IV w Łodzi, m.in. od 18 czerwca 1930 r. był Szefem Sanitarnym przy Okręgu Korpusu nr IV w Łodzi. Oprócz sprawowania stanowisk medycznych i wojskowych związany był także ze strażą pożarną. Od stycznia 1936 r. był komendantem Ochotniczej Straży Pożarnej w Łodzi. Jego losy w okresie II wojny światowej są słabiej znane, jednak wiadomo, że przebywał w Warszawie i w czasie Powstania Warszawskiego opiekował się rannymi i chorymi w szpitalu w Milanówku. W październiku 1944 r. przeniósł się do Radomia. Po wojnie powrócił do Łodzi.","PeriodicalId":86495,"journal":{"name":"Lekarz wojskowy","volume":" ","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-10-12","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"49634318","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Europejskie wytyczne leczenia orbitopatii tarczycowej zostały zaktualizowane w 2021 r., wprowadzając modyfikacje dotychczas stosowanego leczenia. Otworzyły również drogę nowym terapeutykom mogącym służyć jako alternatywa standardowego postępowania. Mimo ograniczonej dostępności niektórych preparatów na terytorium Polski w artykule przedstawiono wszystkie zalecane opcje terapeutyczne, skupiając się na praktycznym aspekcie diagnostyki i leczenia. W przypadku orbitopatii tarczycowej, umiarkowanej do ciężkiej, najkorzystniejszą opcją terapeutyczną, zgodnie z obecnym stanem wiedzy, jest zastosowanie cotygodniowych pulsów z glikokortykotsteroidów (4,5 g metylprednizolonu na cykl 12-tygodniowy) wraz z codziennym, doustnym przyjmowaniem mykofenolanu. Równorzędną opcją jest stosowanie wyższych dawek GKS (7,5 g metylprednizolonu na 12-tygodniowy cykl leczenia w porównaniu do dotychczas zalecanych 4,5 g). Zaktualizowano również propozycje leczenia drugiego rzutu. Schemat leczenia orbitopatii, która zagraża utratą wzroku, nie uległ istotnym zmianom.
{"title":"Treatment of thyroid orbitopathy (Graves Orbitopathy) based on EUGOGO 2021 guidelines, with focus on Polish reality","authors":"A. Durma, A. Durma, M. Saracyn, G. Kamiński","doi":"10.53301/lw/150271","DOIUrl":"https://doi.org/10.53301/lw/150271","url":null,"abstract":"Europejskie wytyczne leczenia orbitopatii tarczycowej zostały zaktualizowane w 2021 r., wprowadzając modyfikacje dotychczas stosowanego leczenia. Otworzyły również drogę nowym terapeutykom mogącym służyć jako alternatywa standardowego postępowania. Mimo ograniczonej dostępności niektórych preparatów na terytorium Polski w artykule przedstawiono wszystkie zalecane opcje terapeutyczne, skupiając się na praktycznym aspekcie diagnostyki i leczenia. W przypadku orbitopatii tarczycowej, umiarkowanej do ciężkiej, najkorzystniejszą opcją terapeutyczną, zgodnie z obecnym stanem wiedzy, jest zastosowanie cotygodniowych pulsów z glikokortykotsteroidów (4,5 g metylprednizolonu na cykl 12-tygodniowy) wraz z codziennym, doustnym przyjmowaniem mykofenolanu. Równorzędną opcją jest stosowanie wyższych dawek GKS (7,5 g metylprednizolonu na 12-tygodniowy cykl leczenia w porównaniu do dotychczas zalecanych 4,5 g). Zaktualizowano również propozycje leczenia drugiego rzutu. Schemat leczenia orbitopatii, która zagraża utratą wzroku, nie uległ istotnym zmianom.","PeriodicalId":86495,"journal":{"name":"Lekarz wojskowy","volume":" ","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-10-12","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"46685271","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Dorota Brodowska-Kania, J. Narloch, P. Piasecki, M. Saracyn, G. Kamiński
Background: A selective embolization of thyroid arteries (SETA) is a rarely performed procedure. Although 35 years have passed since the first description of the SETA application, only about 150-200 procedures have been published so far. Case presentation: We present the case of a patient successfully treated for amiodarone-induced hyperthyroidism using the SETA method. Patient had a history of paroxysmal atrial fibrillation (PAF), diagnosed three years earlier, treated with an anticoagulant - rivaroxaban. During 35 months, amiodarone was used as a method for treating the PAF. During the treatment, the patient developed hyperthyroidism. The patient was treated with thiamazole, propranolol and sodium perchlorate. After obtaining euthyreosis, SETA was performed. The patient underwent selective embolization of the left superior and right inferior thyroid arteries with a sclerosing agent – polyvinyl alcohol with good clinical effect. A thyrosthetics agents were discontinued. Conclusions: This case demonstrates difficulties in differential diagnosis of the type of amiodarone-induced hyperthyroidism. Normal ultrasound image of the thyroid gland and absence of antithyroid antibodies suggests type II of amiodarone-induced hyperthyroidism. While, a good, fast response to thyrostatics – type I. It seems, therefore that, the diagnosis of the mixed type of amiodarone-induced hyperthyroidism is justified. Further research are also required to assess the safety and efficacy of SETA in amiodarone-induced hyperthyroidism in larger groups of patients.
{"title":"Selective embolization of thyroid arteries as an alternative treatment of amiodarone-induced hyperthyroidism","authors":"Dorota Brodowska-Kania, J. Narloch, P. Piasecki, M. Saracyn, G. Kamiński","doi":"10.53301/lw/147086","DOIUrl":"https://doi.org/10.53301/lw/147086","url":null,"abstract":"Background: A selective embolization of thyroid arteries (SETA) is a rarely performed procedure. Although 35 years have passed since the first description of the SETA application, only about 150-200 procedures have been published so far. Case presentation: We present the case of a patient successfully treated for amiodarone-induced hyperthyroidism using the SETA method. Patient had a history of paroxysmal atrial fibrillation (PAF), diagnosed three years earlier, treated with an anticoagulant - rivaroxaban. During 35 months, amiodarone was used as a method for treating the PAF. During the treatment, the patient developed hyperthyroidism. The patient was treated with thiamazole, propranolol and sodium perchlorate. After obtaining euthyreosis, SETA was performed. The patient underwent selective embolization of the left superior and right inferior thyroid arteries with a sclerosing agent – polyvinyl alcohol with good clinical effect. A thyrosthetics agents were discontinued. Conclusions: This case demonstrates difficulties in differential diagnosis of the type of amiodarone-induced hyperthyroidism. Normal ultrasound image of the thyroid gland and absence of antithyroid antibodies suggests type II of amiodarone-induced hyperthyroidism. While, a good, fast response to thyrostatics – type I. It seems, therefore that, the diagnosis of the mixed type of amiodarone-induced hyperthyroidism is justified. Further research are also required to assess the safety and efficacy of SETA in amiodarone-induced hyperthyroidism in larger groups of patients.","PeriodicalId":86495,"journal":{"name":"Lekarz wojskowy","volume":" ","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-10-12","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"47627305","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
XVII Zjazd Polskiego Towarzystwa Medycyny Nuklearnej odbył się w Białymstoku w dniach 26-28.05.2022r. Wykład inauguracyjny pt.: „Rozwój medycyny nuklearnej w Uniwersytecie Medycznym w Białymstoku dziś i jutro” wygłosił rektor białostockiej uczelni prof. Adam Krętowski. W zjeździe uczestniczyło 450 osób z kraju i zagranicy: pracowników nauki, specjalistów, klinicystów oraz przedstawicieli wszystkich grup zawodowych związanych z ośrodkami medycyny nuklearnej. Zjazd Polskiego Towarzystwa Medycyny Nuklearnej to największe w kraju wydarzenie skierowane bezpośrednio do tego środowiska. Wiodącym tematem spotkania była teranostyka nuklearna, czyli spersonalizowana terapia izotopowa. Oprócz innowacyjnego zastosowania medycyny nuklearnej w onkologii, endokrynologii, kardiologii, neurologii czy endokrynologii, ważne miejsce w programie zajmowały także sesje dotyczące roli sztucznej inteligencji w diagnostyce i terapii radioizotopowej, nowoczesnej radiofarmacji oraz przedklinicznych metod obrazowania nuklearnego, jako głównego narzędzia do opracowywania terapii molekularnych.
{"title":"Report of the XVII Congress of the Polish Nuclear Medicine Society","authors":"Janusz Mysliwiec","doi":"10.53301/lw/151756","DOIUrl":"https://doi.org/10.53301/lw/151756","url":null,"abstract":"XVII Zjazd Polskiego Towarzystwa Medycyny Nuklearnej odbył się w Białymstoku w dniach 26-28.05.2022r. Wykład inauguracyjny pt.: „Rozwój medycyny nuklearnej w Uniwersytecie Medycznym w Białymstoku dziś i jutro” wygłosił rektor białostockiej uczelni prof. Adam Krętowski. W zjeździe uczestniczyło 450 osób z kraju i zagranicy: pracowników nauki, specjalistów, klinicystów oraz przedstawicieli wszystkich grup zawodowych związanych z ośrodkami medycyny nuklearnej. Zjazd Polskiego Towarzystwa Medycyny Nuklearnej to największe w kraju wydarzenie skierowane bezpośrednio do tego środowiska. Wiodącym tematem spotkania była teranostyka nuklearna, czyli spersonalizowana terapia izotopowa. Oprócz innowacyjnego zastosowania medycyny nuklearnej w onkologii, endokrynologii, kardiologii, neurologii czy endokrynologii, ważne miejsce w programie zajmowały także sesje dotyczące roli sztucznej inteligencji w diagnostyce i terapii radioizotopowej, nowoczesnej radiofarmacji oraz przedklinicznych metod obrazowania nuklearnego, jako głównego narzędzia do opracowywania terapii molekularnych.","PeriodicalId":86495,"journal":{"name":"Lekarz wojskowy","volume":" ","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-10-12","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"42232847","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Piotr Królikowski, P. Gietka, K. Królikowska, Maciej Gonciarz
Przełyk Barretta (BE) to przewlekła choroba układu pokarmowego, która jest związana z przekształceniem nabłonka wielowarstwowego przełyku do typu walcowatego. Patologia występuje wtórnie do przewlekłego refluksu żołądkowo-przełykowego. Proces ten dotyka nawet 5% ludności z populacji ogólnej i jest jedynym znanym prekursorem gruczolakoraka przełyku. W rozpoznaniu najistotniejszą rolę odgrywają badania endoskopowe z użyciem zaawansowanych technik obrazowania wraz z odpowiednio pobranym materiałem biopsyjnym. W leczeniu wykorzystuje się techniki endoskopowe polegające na miejscowym usunięciu lub zniszczeniu zmienionej metaplastycznie, dysplastycznie lub nowotworowo tkanki, co zostanie przedstawione w poniższej pracy.
{"title":"Barret's esophagus - endoscopic methods of treatment","authors":"Piotr Królikowski, P. Gietka, K. Królikowska, Maciej Gonciarz","doi":"10.53301/lw/148048","DOIUrl":"https://doi.org/10.53301/lw/148048","url":null,"abstract":"Przełyk Barretta (BE) to przewlekła choroba układu pokarmowego, która jest związana z przekształceniem nabłonka wielowarstwowego przełyku do typu walcowatego. Patologia występuje wtórnie do przewlekłego refluksu żołądkowo-przełykowego. Proces ten dotyka nawet 5% ludności z populacji ogólnej i jest jedynym znanym prekursorem gruczolakoraka przełyku. W rozpoznaniu najistotniejszą rolę odgrywają badania endoskopowe z użyciem zaawansowanych technik obrazowania wraz z odpowiednio pobranym materiałem biopsyjnym. W leczeniu wykorzystuje się techniki endoskopowe polegające na miejscowym usunięciu lub zniszczeniu zmienionej metaplastycznie, dysplastycznie lub nowotworowo tkanki, co zostanie przedstawione w poniższej pracy.","PeriodicalId":86495,"journal":{"name":"Lekarz wojskowy","volume":" ","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-10-12","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"49607731","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
A. Stańczyk, O. Rosiak, C. Lipinski, Magdalena Józefowicz - Korczyńska
Ogłoszenie ogólnoświatowej pandemii COVID-19 postawiło współczesne systemy ochrony zdrowia w zupełnie nowej sytuacji, niespotykanej w ostatnim stuleciu. Wymagało to adaptacji systemów opieki zdrowotnej i wypracowania nowych rozwiązań na szeroką skalę. Masowe występowanie zakażeń przebiegających z niewydolnością oddechową wiązało się z koniecznością utworzenia oddziałów tymczasowych i szpitali polowych w miejscach, które często nie były przygotowane do tego typu działalności leczniczej. Opracowanie schematów postępowania zgodnego z procedurami biznesowymi (protokół BPNM 2.0), z jasnym określeniem zakresu odpowiedzialności, zdaje się stanowić w takich sytuacjach gwarancję zachowania optymalnego poziomu bezpieczeństwa dla wszystkich uczestników procesu diagnostyczno-terapeutycznego.Opracowanie modelu funkcjonowania Szpitalnego Oddziału Ratunkowego oraz Oddziału Leczenia COVID-19 zgodnie z protokołem procesów biznesowych BPMN 2.0 oraz zweryfikowanie w oparciu o system i strukturę funkcjonującą w Uniwersyteckim Szpitalu Klinicznym nr 1 w Łodzi.W pracy wykorzystano elementy notacji BPNM2.0 z wykorzystaniem platformy Adonis CE wersja 11.0. Następnie, stworzone modele zweryfikowano w oparciu o istniejącą infrastrukturę architektoniczno-administracyjną istniejącą w USK nr 1 w Łodzi.Autorzy stworzyli wzorcowy protokół notacji procesu postępowania z pacjentem w Szpitalnym Oddziale Ratunkowym/Izbie Przyjęć oraz Oddziale Leczenia COVID-19, a następnie zweryfikowali model w oparciu o doświadczenia własne, zebrane podczas tworzenia i prowadzenia tymczasowego Oddziału Leczenia COVID-19 z Obszarem Izolacyjnym.Opracowanie algorytmów postępowania w obszarze medycyny zgodnie z procedurami biznesowymi w oparciu o protokół BPNM 2.0 stanowi podstawę do płynnego działania personelu medycznego z wyznaczeniem zakresu obowiązków i odpowiedzialności. Zastosowanie ujednoliconych procedur pracy z pacjentem – podejrzanym lub z potwierdzonym zakażeniem SARS-CoV-2 – w obszarze SOR i Oddziału Leczenia COVID-19 podczas przekraczania poszczególnych stref ryzyka zakażeniem SARS-CoV-2 pozwala na zachowanie należytych standardów epidemiologicznych.
{"title":"The model of work organization on the example of COVID-19 Unit according to protocol BPMN 2.0","authors":"A. Stańczyk, O. Rosiak, C. Lipinski, Magdalena Józefowicz - Korczyńska","doi":"10.53301/lw/146854","DOIUrl":"https://doi.org/10.53301/lw/146854","url":null,"abstract":"Ogłoszenie ogólnoświatowej pandemii COVID-19 postawiło współczesne systemy ochrony zdrowia w zupełnie nowej sytuacji, niespotykanej w ostatnim stuleciu. Wymagało to adaptacji systemów opieki zdrowotnej i wypracowania nowych rozwiązań na szeroką skalę. Masowe występowanie zakażeń przebiegających z niewydolnością oddechową wiązało się z koniecznością utworzenia oddziałów tymczasowych i szpitali polowych w miejscach, które często nie były przygotowane do tego typu działalności leczniczej. Opracowanie schematów postępowania zgodnego z procedurami biznesowymi (protokół BPNM 2.0), z jasnym określeniem zakresu odpowiedzialności, zdaje się stanowić w takich sytuacjach gwarancję zachowania optymalnego poziomu bezpieczeństwa dla wszystkich uczestników procesu diagnostyczno-terapeutycznego.Opracowanie modelu funkcjonowania Szpitalnego Oddziału Ratunkowego oraz Oddziału Leczenia COVID-19 zgodnie z protokołem procesów biznesowych BPMN 2.0 oraz zweryfikowanie w oparciu o system i strukturę funkcjonującą w Uniwersyteckim Szpitalu Klinicznym nr 1 w Łodzi.W pracy wykorzystano elementy notacji BPNM2.0 z wykorzystaniem platformy Adonis CE wersja 11.0. Następnie, stworzone modele zweryfikowano w oparciu o istniejącą infrastrukturę architektoniczno-administracyjną istniejącą w USK nr 1 w Łodzi.Autorzy stworzyli wzorcowy protokół notacji procesu postępowania z pacjentem w Szpitalnym Oddziale Ratunkowym/Izbie Przyjęć oraz Oddziale Leczenia COVID-19, a następnie zweryfikowali model w oparciu o doświadczenia własne, zebrane podczas tworzenia i prowadzenia tymczasowego Oddziału Leczenia COVID-19 z Obszarem \u0000Izolacyjnym.Opracowanie algorytmów postępowania w obszarze medycyny zgodnie z procedurami biznesowymi w oparciu o protokół BPNM 2.0 stanowi podstawę do płynnego działania personelu medycznego z wyznaczeniem zakresu obowiązków i odpowiedzialności. Zastosowanie ujednoliconych procedur pracy z pacjentem – podejrzanym lub z potwierdzonym zakażeniem SARS-CoV-2 – w obszarze SOR i Oddziału Leczenia COVID-19 podczas przekraczania poszczególnych stref ryzyka zakażeniem SARS-CoV-2 pozwala na zachowanie należytych standardów epidemiologicznych.","PeriodicalId":86495,"journal":{"name":"Lekarz wojskowy","volume":" ","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-07-06","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"49276556","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Jan Bociański, Patrycja Miszczyk, T. Mikuła, A. Wiercińska-Drapało
Mięsak Kaposiego to złośliwy nowotwór najczęściej rozwijający się na podłożu infekcji HIV. Jest zaliczany do chorób wskaźnikowych AIDS. Diagnostyka tego nowotworu może nasuwać trudności u pacjentów bez innych objawów wskazujących na niedobór odporności. Pacjent 35-letni został przyjęty do kliniki z powiększającym się od dwóch lat guzem jamy ustnej. Rok wcześniej u pacjenta pobrano wycinek z tej zmiany, jednak wynik badania histopatologicznego nie nasuwał podejrzeń rozrostu nowotworowego. W momencie przyjęcia do kliniki pacjent był odwodniony i wyniszczony, zgłaszał ból przy przyjmowaniu płynów i pokarmu. Postawiono podejrzenie zmian o typie mięsaka Kaposiego i potwierdzono zakażenie HIV. Ponadto w badaniu TK OUN stwierdzono zmiany sugerujące toksoplazmozę ośrodkowego układu nerwowego. Wczesna diagnostyka zakażenia HIV i współpraca między lekarzami wielu specjalności może prowadzić do usprawnienia procesu diagnostycznego i lepszych wyników leczenia HIV oraz chorób wskaźnikowych.
{"title":"Oral Kaposi sarcoma complicated by central nervous system toxoplasmosis in a late diagnosed HIV patient","authors":"Jan Bociański, Patrycja Miszczyk, T. Mikuła, A. Wiercińska-Drapało","doi":"10.53301/lw/147851","DOIUrl":"https://doi.org/10.53301/lw/147851","url":null,"abstract":"Mięsak Kaposiego to złośliwy nowotwór najczęściej rozwijający się na podłożu infekcji HIV. Jest zaliczany do chorób wskaźnikowych AIDS. Diagnostyka tego nowotworu może nasuwać trudności u pacjentów bez innych objawów wskazujących na niedobór odporności. Pacjent 35-letni został przyjęty do kliniki z powiększającym się od dwóch lat guzem jamy ustnej. Rok wcześniej u pacjenta pobrano wycinek z tej zmiany, jednak wynik badania histopatologicznego nie nasuwał podejrzeń rozrostu nowotworowego. W momencie przyjęcia do kliniki pacjent był \u0000odwodniony i wyniszczony, zgłaszał ból przy przyjmowaniu płynów i pokarmu. Postawiono podejrzenie zmian o typie mięsaka Kaposiego i potwierdzono zakażenie HIV. Ponadto w badaniu TK OUN stwierdzono zmiany sugerujące toksoplazmozę ośrodkowego układu nerwowego. Wczesna diagnostyka zakażenia HIV i współpraca między lekarzami wielu specjalności może prowadzić do usprawnienia procesu diagnostycznego i lepszych wyników leczenia HIV oraz chorób wskaźnikowych.","PeriodicalId":86495,"journal":{"name":"Lekarz wojskowy","volume":" ","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-07-06","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"41529247","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Artykuł podejmuje problem zaopatrzenia pourazowej przepukliny przeponowej, która wystąpiła u 56-letniej pacjentki po urazie wielonarządowym. Nie istnieje wypracowany standard postępowania w sytuacji wystąpienia szerokiego ubytku przepony. Zgodnie z obowiązującą wiedzą medyczną obecność przepukliny przeponowej z towarzyszącymi objawami klinicznymi stanowi wskazanie do interwencji chirurgicznej. Nie budzi wątpliwości konieczność natychmiastowej operacji w przypadku potwierdzenia krwotoku, niedrożności lub innych wskazań pilnych. Natomiast odroczenie operacji u części chorych może przynieść znaczące korzyści. Przedoperacyjne leczenie żywieniowe, wyrównanie metaboliczne i wodno-elektrolitowe oraz opracowanie strategii postępowania chirurgicznego obniżają ryzyko powikłań i śmiertelności chorych.
{"title":"Post-traumatic diaphragmatic hernia","authors":"Justyna Pyrko","doi":"10.53301/lw/147669","DOIUrl":"https://doi.org/10.53301/lw/147669","url":null,"abstract":"Artykuł podejmuje problem zaopatrzenia pourazowej przepukliny przeponowej, która wystąpiła u 56-letniej pacjentki po urazie wielonarządowym. Nie istnieje wypracowany standard postępowania w sytuacji wystąpienia szerokiego ubytku przepony. Zgodnie z obowiązującą wiedzą medyczną obecność przepukliny przeponowej z towarzyszącymi objawami klinicznymi stanowi wskazanie do interwencji chirurgicznej. Nie budzi wątpliwości konieczność natychmiastowej operacji w przypadku potwierdzenia krwotoku, niedrożności lub innych wskazań pilnych. Natomiast odroczenie operacji u części chorych może przynieść znaczące korzyści. Przedoperacyjne leczenie żywieniowe, wyrównanie metaboliczne i wodno-elektrolitowe oraz opracowanie strategii postępowania chirurgicznego obniżają ryzyko powikłań i śmiertelności chorych.","PeriodicalId":86495,"journal":{"name":"Lekarz wojskowy","volume":" ","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-07-06","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"42874936","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
E. Skopińska-Różewska, B. Bałan, P. Skopiński, M. Stelmasiak, S. Lewicki
U kobiet w ciąży i karmiących poważnym problemem są infekcje dróg moczowych. Zazwyczaj leczy się je antybiotykami, które mają pewne skutki uboczne i mogą negatywnie wpływać na rozwijający się płód. Żurawina i jej ekstrakty są obecnie często polecane kobietom w okresie ciąży i laktacji jako terapia alternatywna bądź uzupełniająca do leczenia antybiotykami. Powszechnie uważa się, że stosowanie żurawiny w terapii przeciwbakteryjnej jest bezpieczne zarówno dla matki, jak i rozwijającego się płodu. W niniejszym artykule opisano potencjalnie niepożądane mechanizmy działania związków zawartych w żurawinie na rozwój płodu i noworodków, ze szczególnym uwzględnieniem jej potencjalnego antyangiogennego wpływu na płód.
{"title":"The threats connected with cranberry use in urinary tract infections during pregnancy","authors":"E. Skopińska-Różewska, B. Bałan, P. Skopiński, M. Stelmasiak, S. Lewicki","doi":"10.53301/lw/144756","DOIUrl":"https://doi.org/10.53301/lw/144756","url":null,"abstract":"U kobiet w ciąży i karmiących poważnym problemem są infekcje dróg moczowych. Zazwyczaj leczy się je antybiotykami, które mają pewne skutki uboczne i mogą negatywnie wpływać na rozwijający się płód. Żurawina i jej ekstrakty są obecnie często polecane kobietom w okresie ciąży i laktacji jako terapia alternatywna bądź uzupełniająca do leczenia antybiotykami. Powszechnie uważa się, że stosowanie żurawiny w terapii przeciwbakteryjnej jest bezpieczne zarówno dla matki, jak i rozwijającego się płodu. W niniejszym artykule opisano potencjalnie niepożądane mechanizmy działania związków zawartych w żurawinie na rozwój płodu i noworodków, ze szczególnym uwzględnieniem jej potencjalnego antyangiogennego wpływu na płód.","PeriodicalId":86495,"journal":{"name":"Lekarz wojskowy","volume":" ","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-07-06","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"44882168","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
京公网安备 11010802042870号
京ICP备2023020795号-1
扫码关注我们
求助内容：
应助结果提醒方式：