Pub Date : 2023-12-31DOI: 10.12740/PP/OnlineFirst/151961
Alicja Kawalec, Krzysztof Maria Wilczyński, Adrianna Biecka, Dominika Krupnik, Wojciech Grabowski, Małgorzata Janas-Kozik
Objectives: The Covid-19 pandemic changed daily routines and forced people to develop various coping methods. University students were a social group that suffered due to a drastic change in their daily routine. The analysis of adaptation to chronic stress may help in developing more individualized care for people affected by it.
Methods: The examination of coping methods and aggression level was conducted using Brief COPE and STAXI-2 questionnaires on a group of 283 participants, extracted from the initial group of 906 tested students. The study was conducted between the second and the third wave of pandemic in Poland.
Results: The positive coping methods were dominant among the examined group. The most used were active coping, use of informational support and planning. The negative coping methods were inextricably linked to a higher aggression level, and were more prevailing in the female students.
Conclusions: The first symptoms of maladaptive behaviors may be hidden in presumably usual activities and attitudes. It is important to be aware of them in order to provide support for students and other social groups affected by chronic stress.
{"title":"Coping methods among Polish students during Covid-19 pandemic.","authors":"Alicja Kawalec, Krzysztof Maria Wilczyński, Adrianna Biecka, Dominika Krupnik, Wojciech Grabowski, Małgorzata Janas-Kozik","doi":"10.12740/PP/OnlineFirst/151961","DOIUrl":"10.12740/PP/OnlineFirst/151961","url":null,"abstract":"<p><strong>Objectives: </strong>The Covid-19 pandemic changed daily routines and forced people to develop various coping methods. University students were a social group that suffered due to a drastic change in their daily routine. The analysis of adaptation to chronic stress may help in developing more individualized care for people affected by it.</p><p><strong>Methods: </strong>The examination of coping methods and aggression level was conducted using Brief COPE and STAXI-2 questionnaires on a group of 283 participants, extracted from the initial group of 906 tested students. The study was conducted between the second and the third wave of pandemic in Poland.</p><p><strong>Results: </strong>The positive coping methods were dominant among the examined group. The most used were active coping, use of informational support and planning. The negative coping methods were inextricably linked to a higher aggression level, and were more prevailing in the female students.</p><p><strong>Conclusions: </strong>The first symptoms of maladaptive behaviors may be hidden in presumably usual activities and attitudes. It is important to be aware of them in order to provide support for students and other social groups affected by chronic stress.</p>","PeriodicalId":20863,"journal":{"name":"Psychiatria polska","volume":" ","pages":"1151-1167"},"PeriodicalIF":1.7,"publicationDate":"2023-12-31","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"10598841","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":4,"RegionCategory":"医学","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2023-12-31DOI: 10.12740/PP/OnlineFirst/152050
Rafał Skowronek, Anna Skowronek, Sylwia Tarka, Zofia I Niemir, Jerzy Chudek, Marek Krzystanek
The study aims to present a case of atypical poisoning with lithium carbonate in a 57-year-old woman treated for bipolar affective disorder with lithium carbonate for about 30 years. The patient was admitted to the hospital with significant agitation. An important finding obtained from the family interview was the patient's significant weight loss over the past year. In the hospital, the patient received haloperidol and clonazepam. Laboratory tests showed a very high blood lithium concentration of 3.79 mmol/l [N: 0.6─1.2 mmol/l] and elevated serum concentrations of creatinine (3.6 mg/dl) and urea (110 mg/dl). The patient was transferred to the toxicology department, where hemodialysis was performed and intensive treatment initiated. Despite the rapid decrease in lithium levels, her condition gradually deteriorated. The patient died on the fifth day of hospitalization. The autopsy revealed polycystic kidney disease (PKD). During the preparation of the medico-legal report on the correctness of the medical treatment, it was assumed that the cause of death was lithium carbonate poisoning in the course of advanced chronic kidney disease due to PKD, probably a consequence of long-term lithium therapy. The analysis of medical records revealed that despite her psychiatrist's recommendation, the patient had been refusing the monitoring of lithium levels for the past 18 years. This case demonstrates that both psychiatrists and toxicologists should be aware of possible lithium poisoning upon the deterioration of renal function. Therefore, assessment of renal function should be an integral part of monitoring lithium therapy.
{"title":"A rare case of fatal poisoning during long-term therapy with lithium carbonate - chronic poisoning, suicide or psychiatric malpractice?","authors":"Rafał Skowronek, Anna Skowronek, Sylwia Tarka, Zofia I Niemir, Jerzy Chudek, Marek Krzystanek","doi":"10.12740/PP/OnlineFirst/152050","DOIUrl":"10.12740/PP/OnlineFirst/152050","url":null,"abstract":"<p><p>The study aims to present a case of atypical poisoning with lithium carbonate in a 57-year-old woman treated for bipolar affective disorder with lithium carbonate for about 30 years. The patient was admitted to the hospital with significant agitation. An important finding obtained from the family interview was the patient's significant weight loss over the past year. In the hospital, the patient received haloperidol and clonazepam. Laboratory tests showed a very high blood lithium concentration of 3.79 mmol/l [N: 0.6─1.2 mmol/l] and elevated serum concentrations of creatinine (3.6 mg/dl) and urea (110 mg/dl). The patient was transferred to the toxicology department, where hemodialysis was performed and intensive treatment initiated. Despite the rapid decrease in lithium levels, her condition gradually deteriorated. The patient died on the fifth day of hospitalization. The autopsy revealed polycystic kidney disease (PKD). During the preparation of the medico-legal report on the correctness of the medical treatment, it was assumed that the cause of death was lithium carbonate poisoning in the course of advanced chronic kidney disease due to PKD, probably a consequence of long-term lithium therapy. The analysis of medical records revealed that despite her psychiatrist's recommendation, the patient had been refusing the monitoring of lithium levels for the past 18 years. This case demonstrates that both psychiatrists and toxicologists should be aware of possible lithium poisoning upon the deterioration of renal function. Therefore, assessment of renal function should be an integral part of monitoring lithium therapy.</p>","PeriodicalId":20863,"journal":{"name":"Psychiatria polska","volume":" ","pages":"1127-1133"},"PeriodicalIF":1.7,"publicationDate":"2023-12-31","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"10608484","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":4,"RegionCategory":"医学","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
{"title":"Editorial.","authors":"Dominika Dudek, Jerzy A Sobański, Katarzyna Klasa","doi":"10.12740/PP/183125","DOIUrl":"https://doi.org/10.12740/PP/183125","url":null,"abstract":"<p><p>No summary.</p>","PeriodicalId":20863,"journal":{"name":"Psychiatria polska","volume":"57 6","pages":"1105-1106"},"PeriodicalIF":1.7,"publicationDate":"2023-12-31","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"140857021","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":4,"RegionCategory":"医学","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Mariola Elżbieta Friedrich, Joanna Fugiel, Izabela Dziaduch
Objectives: The aim of the research was to check whether, and to what extent, dietary changes affect the selected indicators of health, including well-being.
Methods: The study, lasting 3 years, included 52 chronically mentally ill people. Hand grip strength (HGS) measurements ‟before" and ‟after" feeding adjustments were performed using a SaehanTM pear dynamometer, blood pressure measurements were made using an Omron blood pressure monitor. Well-being was assessed using the UMACL Adjective Mood Scale. Based on the analysis of medical records, the study also included: the number of infections of the upper respiratory tract, the number of autoaggressive/aggressive behaviors and the frequency of stay of extremely offensive/agitated residents in the hospital.
Results: The dietary changes were reflected in the increased value of the hand grip strength (especially in women), lowered or normalized blood pressure to normal or recommended values, lowered tension arousal, accompanied by an increase in energetic arousal and hedonic tone (translating into improved well-being and mood), and a decrease in the number of episodes of aggression/self-aggression and associated hospitalizations.
Conclusions: The dietary changes resulted in an improvement in the tested parameters as well as in reduction in the amount of food wasted by the residents. There was also a decrease in the number of catarrh of the upper respiratory tract, which reduced the overall number and quantity of prescribed drugs.
{"title":"Assessing effects of diet alteration on selected parameters of chronically mentally ill residents of a 24-hour Nursing Home. Part 3: Effects of diet modification on selected health indicators.","authors":"Mariola Elżbieta Friedrich, Joanna Fugiel, Izabela Dziaduch","doi":"10.12740/PP/156718","DOIUrl":"https://doi.org/10.12740/PP/156718","url":null,"abstract":"<p><strong>Objectives: </strong>The aim of the research was to check whether, and to what extent, dietary changes affect the selected indicators of health, including well-being.</p><p><strong>Methods: </strong>The study, lasting 3 years, included 52 chronically mentally ill people. Hand grip strength (HGS) measurements ‟before\" and ‟after\" feeding adjustments were performed using a SaehanTM pear dynamometer, blood pressure measurements were made using an Omron blood pressure monitor. Well-being was assessed using the UMACL Adjective Mood Scale. Based on the analysis of medical records, the study also included: the number of infections of the upper respiratory tract, the number of autoaggressive/aggressive behaviors and the frequency of stay of extremely offensive/agitated residents in the hospital.</p><p><strong>Results: </strong>The dietary changes were reflected in the increased value of the hand grip strength (especially in women), lowered or normalized blood pressure to normal or recommended values, lowered tension arousal, accompanied by an increase in energetic arousal and hedonic tone (translating into improved well-being and mood), and a decrease in the number of episodes of aggression/self-aggression and associated hospitalizations.</p><p><strong>Conclusions: </strong>The dietary changes resulted in an improvement in the tested parameters as well as in reduction in the amount of food wasted by the residents. There was also a decrease in the number of catarrh of the upper respiratory tract, which reduced the overall number and quantity of prescribed drugs.</p>","PeriodicalId":20863,"journal":{"name":"Psychiatria polska","volume":"57 6","pages":"1195-1211"},"PeriodicalIF":1.7,"publicationDate":"2023-12-31","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"140865637","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":4,"RegionCategory":"医学","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Iga Stokłosa, Sylwia Bulanda, Karolina Lau, Jadwiga Jośko-Ochojska
The SARS-CoV-2 virus is the cause of the COVID-19 disease. Infection can take a wide variety of forms, from asymptomatic to severe, with numerous complications that can even lead to death. Since the beginning of the pandemic, numerous studies have been carried out to find out the exact expression of the virus. COVID-19 infection also increases the risk of developing neuropsychiatric symptoms, including psychosis. The paper presents the case of a 35-year-old woman with no prior psychiatric interview who developed acute psychosis after being infected with COVID-19. She was treated in the standard way: haloperidol, lorazepam and diazepam. The symptoms disappeared quickly. At the moment, the long-term consequences of SARS-CoV-2 infection are not known, therefore further observation and research in this direction is necessary. Treatment, as shown in this case report, appears to be supportive and symptomatic. The optimal antiviral treatment has yet to be clearly defined, and research into the best treatment for the virus itself is still ongoing.
{"title":"Acute psychosis in a 35-year-old woman. Could it be related to a previous COVID-19 infection? A case report.","authors":"Iga Stokłosa, Sylwia Bulanda, Karolina Lau, Jadwiga Jośko-Ochojska","doi":"10.12740/PP/152699","DOIUrl":"https://doi.org/10.12740/PP/152699","url":null,"abstract":"<p><p>The SARS-CoV-2 virus is the cause of the COVID-19 disease. Infection can take a wide variety of forms, from asymptomatic to severe, with numerous complications that can even lead to death. Since the beginning of the pandemic, numerous studies have been carried out to find out the exact expression of the virus. COVID-19 infection also increases the risk of developing neuropsychiatric symptoms, including psychosis. The paper presents the case of a 35-year-old woman with no prior psychiatric interview who developed acute psychosis after being infected with COVID-19. She was treated in the standard way: haloperidol, lorazepam and diazepam. The symptoms disappeared quickly. At the moment, the long-term consequences of SARS-CoV-2 infection are not known, therefore further observation and research in this direction is necessary. Treatment, as shown in this case report, appears to be supportive and symptomatic. The optimal antiviral treatment has yet to be clearly defined, and research into the best treatment for the virus itself is still ongoing.</p>","PeriodicalId":20863,"journal":{"name":"Psychiatria polska","volume":"57 6","pages":"1143-1149"},"PeriodicalIF":1.7,"publicationDate":"2023-12-31","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"140852408","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":4,"RegionCategory":"医学","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
In this article, we present the case of an adult patient, whose main problem is episodes of fantasizing and rocking lasting up to 12 hours a day and completely preventing school development. The nature of the disorder in the patient is related to the sinking into fantasies, and not typical obsessions as in OCD. The patient was previously treated with drugs from the SSRI group, neuroleptics (without aripiprazole) and methylphenidate. Only methylphenidate showed some improvement; however, it made the patient feel ‟stiff in thinking". The patient was hospitalized because of a suicide attempt, which, as it later turned out, was self-harm with no intention of killing himself. During hospitalization, a differential diagnosis was performed and the diagnosis of Asperger's syndrome was made, which was accompanied by immersion in the world of one's fantasies and stereotypical behavior. The patient was administered aripiprazole at a dose of 15 mg/d and after three weeks, a significant improvement in health was achieved, including a reduction in the duration of episodes from several hours to several dozen seconds. The drug is well tolerated by the patient. The patient was discharged from the hospital and continues his school education. In the article, we present single case reports in which similar spectacular results were achieved in similar cases. We also describe a possible physiological explanation for this response to this drug.
{"title":"Patient with Asperger's Syndrome, with episodes of fantasizing and rocking of body, treated with aripiprazole - a case report.","authors":"Maciej Dul, Krzysztof Walczewski","doi":"10.12740/PP/152316","DOIUrl":"https://doi.org/10.12740/PP/152316","url":null,"abstract":"<p><p>In this article, we present the case of an adult patient, whose main problem is episodes of fantasizing and rocking lasting up to 12 hours a day and completely preventing school development. The nature of the disorder in the patient is related to the sinking into fantasies, and not typical obsessions as in OCD. The patient was previously treated with drugs from the SSRI group, neuroleptics (without aripiprazole) and methylphenidate. Only methylphenidate showed some improvement; however, it made the patient feel ‟stiff in thinking\". The patient was hospitalized because of a suicide attempt, which, as it later turned out, was self-harm with no intention of killing himself. During hospitalization, a differential diagnosis was performed and the diagnosis of Asperger's syndrome was made, which was accompanied by immersion in the world of one's fantasies and stereotypical behavior. The patient was administered aripiprazole at a dose of 15 mg/d and after three weeks, a significant improvement in health was achieved, including a reduction in the duration of episodes from several hours to several dozen seconds. The drug is well tolerated by the patient. The patient was discharged from the hospital and continues his school education. In the article, we present single case reports in which similar spectacular results were achieved in similar cases. We also describe a possible physiological explanation for this response to this drug.</p>","PeriodicalId":20863,"journal":{"name":"Psychiatria polska","volume":"57 6","pages":"1135-1142"},"PeriodicalIF":1.7,"publicationDate":"2023-12-31","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"140862396","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":4,"RegionCategory":"医学","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2023-12-01DOI: 10.12740/pp/onlinefirst/174432
Marcin Siwek, A. Chrobak, A. J. Krupa, Aleksandra Gorostowicz, Adrian Gerlich, Andrzej Juryk, D. Dudek
Inhibitory wychwytu serotoniny (SSRI) są najczęściej stosowanymi lekami w leczeniu epizodów dużej depresji (major depressive disorder- MDD). Niemniej jednak, około 50% pacjentów z MDD nie osiąga odpowiedzi terapeutycznej w wyniku leczenia SSRI i istnieje niewiele danych dotyczących tego, które leki są skuteczne jako leczenie drugiego rzutu u pacjentów, którzy nie odpowiadają na leczenie SSRI. W niniejszej pracy przeanalizowano dane 79 pacjentów z MDD, aby ocenić efektywność trazodonu XR w grupach pacjentów leczonych de novo oraz tych, u których zmieniono lek na trazodon XR po nieudanej próbie leczenia SSRI.Pomiary przeprowadzono na początkowym etapie oraz w 2., 4., 8. i 12. tygodniu za pomocą narzędzi do oceny nasilenia: depresji (Skala Depresji Montgomery-Åsberg, Krótki Inwentarz Symptomatologii Depresji wypełniany przez pacjenta i klinicystę - główne punkty końcowe badania), efektywności terapeutycznej (Skala Ogólnego Wrażenia Klinicznego), anhedonii (Skala Przyjemności Snaith-Hamilton), lęku (Skala Lęku Hamiltona), bezsenności (Ateńska Skala Bezsenności), funkcjonowania psychospołecznego (Skala Niepełnosprawności Sheehana) i funkcjonowania seksualnego (Kwestionariusz Funkcji Seksualnych u Kobiet / Międzynarodowy Indeks Funkcji Erekcji u mężczyzn). Poziomy odpowiedzi na leczenie i remisji były w dużej mierze podobne w obu badanych grupach.Wyniki wskazały, że efektywność trazodonu XR w leczeniu pacjentów z MDD, którzy nie reagowali na SSRI podawane jako leczenie pierwszego rzutu w danym epizodzie depresyjnym, była porównywalna do tej obserwowanej u pacjentów leczonych de novo. Ponadto, trazodon XR efektywnie redukował nasilenie depresji, lęku, bezsenności, anhedonię i poprawiał funkcjonowanie psychospołeczne (w obu grupach).Dodatkowo, trazodon XR jako leczenie drugiego rzutu poprawiał funkcje seksualne u mężczyzn, którzy wcześniej byli leczeni SSRI.
{"title":"TED (Trazodone Effectiveness in Depression): effectiveness of trazodone extended-release in subjects with unsatisfactory response to SSRIs","authors":"Marcin Siwek, A. Chrobak, A. J. Krupa, Aleksandra Gorostowicz, Adrian Gerlich, Andrzej Juryk, D. Dudek","doi":"10.12740/pp/onlinefirst/174432","DOIUrl":"https://doi.org/10.12740/pp/onlinefirst/174432","url":null,"abstract":"Inhibitory wychwytu serotoniny (SSRI) są najczęściej stosowanymi lekami w leczeniu epizodów dużej depresji (major depressive disorder- MDD). Niemniej jednak, około 50% pacjentów z MDD nie osiąga odpowiedzi terapeutycznej w wyniku leczenia SSRI i istnieje niewiele danych dotyczących tego, które leki są skuteczne jako leczenie drugiego rzutu u pacjentów, którzy nie odpowiadają na leczenie SSRI. W niniejszej pracy przeanalizowano dane 79 pacjentów z MDD, aby ocenić efektywność trazodonu XR w grupach pacjentów leczonych de novo oraz tych, u których zmieniono lek na trazodon XR po nieudanej próbie leczenia SSRI.Pomiary przeprowadzono na początkowym etapie oraz w 2., 4., 8. i 12. tygodniu za pomocą narzędzi do oceny nasilenia: depresji (Skala Depresji Montgomery-Åsberg, Krótki Inwentarz Symptomatologii Depresji wypełniany przez pacjenta i klinicystę - główne punkty końcowe badania), efektywności terapeutycznej (Skala Ogólnego Wrażenia Klinicznego), anhedonii (Skala Przyjemności Snaith-Hamilton), lęku (Skala Lęku Hamiltona), bezsenności (Ateńska Skala Bezsenności), funkcjonowania psychospołecznego (Skala Niepełnosprawności Sheehana) i funkcjonowania seksualnego (Kwestionariusz Funkcji Seksualnych u Kobiet / Międzynarodowy Indeks Funkcji Erekcji u mężczyzn). Poziomy odpowiedzi na leczenie i remisji były w dużej mierze podobne w obu badanych grupach.Wyniki wskazały, że efektywność trazodonu XR w leczeniu pacjentów z MDD, którzy nie reagowali na SSRI podawane jako leczenie pierwszego rzutu w danym epizodzie depresyjnym, była porównywalna do tej obserwowanej u pacjentów leczonych de novo. Ponadto, trazodon XR efektywnie redukował nasilenie depresji, lęku, bezsenności, anhedonię i poprawiał funkcjonowanie psychospołeczne (w obu grupach).Dodatkowo, trazodon XR jako leczenie drugiego rzutu poprawiał funkcje seksualne u mężczyzn, którzy wcześniej byli leczeni SSRI.","PeriodicalId":20863,"journal":{"name":"Psychiatria polska","volume":" 7","pages":""},"PeriodicalIF":1.7,"publicationDate":"2023-12-01","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"138619884","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":4,"RegionCategory":"医学","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
{"title":"Editorial.","authors":"Dominika Dudek, Jerzy A Sobański, Katarzyna Klasa","doi":"10.12740/PP/175013","DOIUrl":"10.12740/PP/175013","url":null,"abstract":"<p><p>no summary.</p>","PeriodicalId":20863,"journal":{"name":"Psychiatria polska","volume":"57 5","pages":"895-896"},"PeriodicalIF":1.7,"publicationDate":"2023-10-31","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"139723778","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":4,"RegionCategory":"医学","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Choroba afektywna dwubiegunowa (ChAD) zwana również chorobą maniakalno-depresyjną charakteryzuje się okresowym występowaniem biegunowo przeciwnych stanów nastroju, aktywności i motywacji do działania (manii i depresji) niekiedy o ekstremalnym nasileniu. Wytworzenie takich stanów i ich utrzymywanie się w procesie ewolucji może świadczyć o możliwości ich adaptacyjnego charakteru umożliwiającego przystosowanie do niekorzystnej sytuacji zewnętrznej (depresja) oraz mobilizację organizmu w obliczu dostępności zasobów (mania). W artykule główny nacisk jest położony na ewolucyjny aspekt „dwubiegunowości” oraz stanów maniakalnych i hipomaniakalnych. Badania genetyczno-molekularne wskazują, że w przebiegu ewolucji doszło do zachowania genów związanych z predyspozycją do ChAD. W pracy omówiono ewolucyjne koncepcje adaptacyjne ChAD, związane z funkcjonowaniem Homo sapiens w okresie środkowego i późnego plejstocenu, jak również koncepcje „mismatch” związane z nieprzystawalnością czynności mózgu do współczesnych warunków. Przedstawiono ewolucyjne korzyści stanu manii/hipomanii, również w kontekście ich powiązania ze stanami depresji, wskazujące na możliwość związku ze zwiększeniem sukcesu reprodukcyjnego. Jest on następstwem takich cech stanu maniakalnego/hipomaniakalnego, jak zwiększona aktywność eksploracyjna, psychoruchowa i seksualna oraz łatwe podejmowanie ryzyka. Sukces reprodukcyjny może też wiązać się z temperamentem hipertymicznym i cyklotymicznym najczęściej występującymi w ChAD, jako że temperament hipertymiczny często doprowadza do podwyższenia statusu społecznego i tendencji do przywództwa, a temperament cyklotymiczny może zwiększać kreatywność. Przytoczone są przykłady związku między stanem maniakalnym/hipomaniakalnym a zjawiskiem emigracji oraz wpływem na rozwój społeczeństwa amerykańskiego.
双相情感障碍(Bipolar affective disorder,ChAD)又称躁狂抑郁症,其特征是情绪、活动和行为动机(躁狂和抑郁)周期性地出现两极对立的状态,有时极端强烈。这种状态的产生及其在进化过程中的持续存在可能表明,它们具有适应性,可以适应不利的外部环境(抑郁),并在有资源可用的情况下动员机体(躁狂)。本文主要关注 "双极性 "以及狂躁和躁狂状态的进化方面。遗传和分子研究表明,进化保存了与易患 ChAD 相关的基因。本文讨论了与更新世中期和晚期智人功能有关的 ChAD 进化适应概念,以及与大脑功能与现代条件不相容有关的 "不匹配 "概念。本研究还介绍了躁狂/躁狂状态在进化过程中的益处,以及它们与抑郁状态的关联,表明它们可能与提高繁殖成功率有关。它遵循了躁狂/狂热状态的特征,如探索、精神运动和性活动增加以及容易冒险。生殖成功也可能与躁狂症患者最常见的亢进性情和环状性情有关,因为亢进性情通常会导致社会地位和领导倾向的提高,而环状性情则可能会提高创造力。举例说明了躁狂/亢奋状态与移民现象之间的关系以及对美国社会发展的影响。
{"title":"Evolutionary aspects of bipolar affective illness","authors":"Janusz Rybakowski, Filip Rybakowski","doi":"10.12740/pp/159424","DOIUrl":"https://doi.org/10.12740/pp/159424","url":null,"abstract":"Choroba afektywna dwubiegunowa (ChAD) zwana również chorobą maniakalno-depresyjną charakteryzuje się okresowym występowaniem biegunowo przeciwnych stanów nastroju, aktywności i motywacji do działania (manii i depresji) niekiedy o ekstremalnym nasileniu. Wytworzenie takich stanów i ich utrzymywanie się w procesie ewolucji może świadczyć o możliwości ich adaptacyjnego charakteru umożliwiającego przystosowanie do niekorzystnej sytuacji zewnętrznej (depresja) oraz mobilizację organizmu w obliczu dostępności zasobów (mania). W artykule główny nacisk jest położony na ewolucyjny aspekt „dwubiegunowości” oraz stanów maniakalnych i hipomaniakalnych. Badania genetyczno-molekularne wskazują, że w przebiegu ewolucji doszło do zachowania genów związanych z predyspozycją do ChAD. W pracy omówiono ewolucyjne koncepcje adaptacyjne ChAD, związane z funkcjonowaniem Homo sapiens w okresie środkowego i późnego plejstocenu, jak również koncepcje „mismatch” związane z nieprzystawalnością czynności mózgu do współczesnych warunków. Przedstawiono ewolucyjne korzyści stanu manii/hipomanii, również w kontekście ich powiązania ze stanami depresji, wskazujące na możliwość związku ze zwiększeniem sukcesu reprodukcyjnego. Jest on następstwem takich cech stanu maniakalnego/hipomaniakalnego, jak zwiększona aktywność eksploracyjna, psychoruchowa i seksualna oraz łatwe podejmowanie ryzyka. Sukces reprodukcyjny może też wiązać się z temperamentem hipertymicznym i cyklotymicznym najczęściej występującymi w ChAD, jako że temperament hipertymiczny często doprowadza do podwyższenia statusu społecznego i tendencji do przywództwa, a temperament cyklotymiczny może zwiększać kreatywność. Przytoczone są przykłady związku między stanem maniakalnym/hipomaniakalnym a zjawiskiem emigracji oraz wpływem na rozwój społeczeństwa amerykańskiego.","PeriodicalId":20863,"journal":{"name":"Psychiatria polska","volume":"146 1","pages":""},"PeriodicalIF":1.7,"publicationDate":"2023-10-31","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"139306657","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":4,"RegionCategory":"医学","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Z. Juczyński, Luiza Kwiecińska, Janina Ogińska-Bulik
Problemy ze zdrowiem psychicznym należą do najczęściej zgłaszanych dolegliwości wśród osób, które były hospitalizowane z powodu Covid-19. Celem badania było ustalenie u osób hospitalizowanych z powodu Covid-19 częstości występowania PTSD oraz wyznaczenie predyktorów ryzyka jego wystąpienia.Badaniami objęto 250 osób po hospitalizacji z powodu Covid-19. Zastosowano kilka standaryzowanych narzędzi pomiaru, tj. PCL-5; PSS-10; ERRI; SPP-15 and PANAS.Ogółem 55,6% badanych kwalifikowało się do diagnozy PTSD. Były to w większości osoby hospitalizowane powyżej 2 tygodni, o cięższym przebiegu choroby, badani w okresie 3 miesięcy po hospitalizacji. Do modelu regresji wprowadzono czynniki związane z przebiegiem leczenia oraz zmienne psychologiczne, zarówno zwiększające ryzyko wystąpienia PTSD, tj. spostrzegany stres, ruminowanie natrętne i emocje negatywne, jak i czynniki chroniące, tj. prężność, ruminowanie refleksyjne i emocje pozytywne. Ogólnie model regresji wyjaśnia 72% wariancji całkowitej. Najbardziej znaczące dla predykcji PTSD okazały się ruminacje natrętne, wyjaśniające 59% wariancji oraz spostrzegany stres (12%).Osoby z rozpoznaniem PTSD wymagają pomocy terapeutycznej, dlatego tak ważne jest zidentyfikowanie czynników ryzyka, które mogą być pomocnych w usprawnieniu procesu terapii oraz ułatwieniu podejmowania działań profilaktycznych.
{"title":"Ruminations as predictors of post-traumatic stress disorder after hospitalization for Covid-19","authors":"Z. Juczyński, Luiza Kwiecińska, Janina Ogińska-Bulik","doi":"10.12740/pp/152817","DOIUrl":"https://doi.org/10.12740/pp/152817","url":null,"abstract":"Problemy ze zdrowiem psychicznym należą do najczęściej zgłaszanych dolegliwości wśród osób, które były hospitalizowane z powodu Covid-19. Celem badania było ustalenie u osób hospitalizowanych z powodu Covid-19 częstości występowania PTSD oraz wyznaczenie predyktorów ryzyka jego wystąpienia.Badaniami objęto 250 osób po hospitalizacji z powodu Covid-19. Zastosowano kilka standaryzowanych narzędzi pomiaru, tj. PCL-5; PSS-10; ERRI; SPP-15 and PANAS.Ogółem 55,6% badanych kwalifikowało się do diagnozy PTSD. Były to w większości osoby hospitalizowane powyżej 2 tygodni, o cięższym przebiegu choroby, badani w okresie 3 miesięcy po hospitalizacji. Do modelu regresji wprowadzono czynniki związane z przebiegiem leczenia oraz zmienne psychologiczne, zarówno zwiększające ryzyko wystąpienia PTSD, tj. spostrzegany stres, ruminowanie natrętne i emocje negatywne, jak i czynniki chroniące, tj. prężność, ruminowanie refleksyjne i emocje pozytywne. Ogólnie model regresji wyjaśnia 72% wariancji całkowitej. Najbardziej znaczące dla predykcji PTSD okazały się ruminacje natrętne, wyjaśniające 59% wariancji oraz spostrzegany stres (12%).Osoby z rozpoznaniem PTSD wymagają pomocy terapeutycznej, dlatego tak ważne jest zidentyfikowanie czynników ryzyka, które mogą być pomocnych w usprawnieniu procesu terapii oraz ułatwieniu podejmowania działań profilaktycznych.","PeriodicalId":20863,"journal":{"name":"Psychiatria polska","volume":"203 1","pages":""},"PeriodicalIF":1.7,"publicationDate":"2023-10-31","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"139308481","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":4,"RegionCategory":"医学","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}