Cel pracy Celem badań było ustalenie związku między poznawczym przetwarzaniem traumy a wtórnym stresem traumatycznym (STS) u profesjonalistów pracujących z osobami po traumatycznych przeżyciach. Metoda Analizie poddano wyniki uzyskane od 500 osób reprezentujących pięć grup zawodowych (terapeutów, ratowników medycznych, pielęgniarek, pracowników socjalnych i kuratorów sądowych). Więcej było wśród nich kobiet (76,4%) niż mężczyzn (23,6%). Średni wiek badanych to 44,09 lat (SD = 9,85). W badaniu wykorzystano dwa standardowe narzędzia pomiarowe, tj. Inwentarz Wtórnego Stresu Traumatycznego (STSI) oraz Skalę Przetwarzania Poznawczego Traumy (CPOTS), pozwalającą na ocenę pięciu strategii zaradczych (pozytywna restrukturyzacja poznawcza, porównanie w dół, rozwiązanie/akceptacja, zaprzeczenie, żal ) oraz ankietę opracowaną na potrzeby badania. Wyniki Uzyskane rezultaty wykazały, że personel medyczny, w tym ratownicy medyczni i pielęgniarki, wykazywał największe nasilenie STS, a terapeuci – najniższe. Objawy wtórnego stresu wiążą się głównie z negatywnymi strategiami radzenia sobie, takimi jak żal i zaprzeczanie, które także pełnią rolę predykcyjną dla STS. Wnioski Istnieje potrzeba zapewnienia pomocy psychologicznej profesjonalistom pracującym z osobami po traumatycznych przeżyciach, zwłaszcza personelowi medycznemu.
{"title":"The role of cognitive trauma processing in the occurrence of secondary traumatic stress symptoms in professionals working with people after traumatic experiences","authors":"Nina Ogińska-Bulik","doi":"10.12740/pp/162115","DOIUrl":"https://doi.org/10.12740/pp/162115","url":null,"abstract":"Cel pracy Celem badań było ustalenie związku między poznawczym przetwarzaniem traumy a wtórnym stresem traumatycznym (STS) u profesjonalistów pracujących z osobami po traumatycznych przeżyciach. Metoda Analizie poddano wyniki uzyskane od 500 osób reprezentujących pięć grup zawodowych (terapeutów, ratowników medycznych, pielęgniarek, pracowników socjalnych i kuratorów sądowych). Więcej było wśród nich kobiet (76,4%) niż mężczyzn (23,6%). Średni wiek badanych to 44,09 lat (SD = 9,85). W badaniu wykorzystano dwa standardowe narzędzia pomiarowe, tj. Inwentarz Wtórnego Stresu Traumatycznego (STSI) oraz Skalę Przetwarzania Poznawczego Traumy (CPOTS), pozwalającą na ocenę pięciu strategii zaradczych (pozytywna restrukturyzacja poznawcza, porównanie w dół, rozwiązanie/akceptacja, zaprzeczenie, żal ) oraz ankietę opracowaną na potrzeby badania. Wyniki Uzyskane rezultaty wykazały, że personel medyczny, w tym ratownicy medyczni i pielęgniarki, wykazywał największe nasilenie STS, a terapeuci – najniższe. Objawy wtórnego stresu wiążą się głównie z negatywnymi strategiami radzenia sobie, takimi jak żal i zaprzeczanie, które także pełnią rolę predykcyjną dla STS. Wnioski Istnieje potrzeba zapewnienia pomocy psychologicznej profesjonalistom pracującym z osobami po traumatycznych przeżyciach, zwłaszcza personelowi medycznemu.","PeriodicalId":20863,"journal":{"name":"Psychiatria polska","volume":"105 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-08-31","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"136036029","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":4,"RegionCategory":"医学","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Tytus Koweszko, Bogdan de Barbaro, Bernadetta Izydorczyk, Agnieszka Mastalerz-Migas, Jerzy Samochowiec, Agata Szulc, Adrianna Kowalska, Katarzyna Wachowska, Piotr Gałecki
Doświadczenie sytuacji ekstremalnego zagrożenia może prowadzić do poważnych zaburzeń stresowych, które mogą dotknąć zarówno ofiar, jak i osób niosących profesjonalną pomoc. Działania wojenne na terenie Ukrainy w pierwszej połowie 2022 roku zainicjowały trwający kryzys migracyjny, skutkujący przesiedleniem do Polski blisko 3,5 miliona ludzi. Wiele badań wskazuje, że doświadczenie ekstremalnego zagrożenia prowadzi do poważnych zaburzeń stresowych, takich jak zespół stresu pourazowego, który dotyka od jednej trzeciej do połowy dorosłych uchodźców. Ekspozycja na traumatyczny stres związany z napaścią, ograniczeniem podstawowych zasobów, lękiem, niepewnością, śmiercią oraz poczuciem niesprawiedliwości dotknęły całą populację kraju. W rezultacie uchodźcy, pracownicy ochrony zdrowia i służb mundurowych, wolontariusze i pracownicy organizacji pozarządowych stanowią grupę zagrożoną rozwinięciem zaburzeń związanych ze stresem, w tym zespołu stresu pourazowego. Przedstawione stanowisko grupy roboczej zostało opracowane przez interdyscyplinarny zespół ekspertów z obszaru psychiatrii, psychologii klinicznej, psychoterapii i medycyny rodzinnej w celu przedstawienia usystematyzowanych zaleceń dotyczących postępowania diagnostycznego w praktyce lekarskiej i psychologicznej.
{"title":"The position statement of the Working Group on the diagnosis of the post-traumatic stress disorders in adults","authors":"Tytus Koweszko, Bogdan de Barbaro, Bernadetta Izydorczyk, Agnieszka Mastalerz-Migas, Jerzy Samochowiec, Agata Szulc, Adrianna Kowalska, Katarzyna Wachowska, Piotr Gałecki","doi":"10.12740/pp/158042","DOIUrl":"https://doi.org/10.12740/pp/158042","url":null,"abstract":"Doświadczenie sytuacji ekstremalnego zagrożenia może prowadzić do poważnych zaburzeń stresowych, które mogą dotknąć zarówno ofiar, jak i osób niosących profesjonalną pomoc. Działania wojenne na terenie Ukrainy w pierwszej połowie 2022 roku zainicjowały trwający kryzys migracyjny, skutkujący przesiedleniem do Polski blisko 3,5 miliona ludzi. Wiele badań wskazuje, że doświadczenie ekstremalnego zagrożenia prowadzi do poważnych zaburzeń stresowych, takich jak zespół stresu pourazowego, który dotyka od jednej trzeciej do połowy dorosłych uchodźców. Ekspozycja na traumatyczny stres związany z napaścią, ograniczeniem podstawowych zasobów, lękiem, niepewnością, śmiercią oraz poczuciem niesprawiedliwości dotknęły całą populację kraju. W rezultacie uchodźcy, pracownicy ochrony zdrowia i służb mundurowych, wolontariusze i pracownicy organizacji pozarządowych stanowią grupę zagrożoną rozwinięciem zaburzeń związanych ze stresem, w tym zespołu stresu pourazowego. Przedstawione stanowisko grupy roboczej zostało opracowane przez interdyscyplinarny zespół ekspertów z obszaru psychiatrii, psychologii klinicznej, psychoterapii i medycyny rodzinnej w celu przedstawienia usystematyzowanych zaleceń dotyczących postępowania diagnostycznego w praktyce lekarskiej i psychologicznej.","PeriodicalId":20863,"journal":{"name":"Psychiatria polska","volume":"34 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-08-31","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"136036028","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":4,"RegionCategory":"医学","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Obecność dużej liczby Ukraińców szukających schronienia w Polsce to dla Polaków nowe doświadczenie. Trwająca wojna i niepewność sytuacji przesiedleńców może wywoływać niepokój i prowadzić do reakcji stresowych, potęgowanych nieustającymi informacjami o działaniach wojennych. Dlatego poczucie bezpieczeństwa może być zagrożone nie tylko wśród Ukraińców, którzy uciekli do Polski, ale także wśród osób wspierających Ukraińców, którzy oferują im pomoc i schronienie. Długotrwałe wsparcie, jeśli nie towarzyszy mu odpowiednie dbanie o siebie, może zwiększać ryzyko wypalenia, a także prowadzić do odczuwania trudnych emocji, takich jak poczucie bezradności, beznadziejności, niechęć do dalszej pomocy, a nawet wrogość. W artykule przedstawiono sytuację i aktualne potrzeby psychospołeczne uchodźców ukraińskich w Polsce oraz zaproponowano zestaw zaleceń dotyczących organizacji ochrony zdrowia psychicznego w obliczu toczącej się na Ukrainie wojny. Dostępne są narzędzia, z których mogą skorzystać polscy specjaliści oraz wolontariusze, aby wesprzeć ukraińskich uchodźców. Piramida interwencji dla zdrowia psychicznego i wsparcia psychospołecznego (MHPSS), opracowana przez the Inter-Agency Standing Committee, jest przykładem modelu organizacji ochrony zdrowia psychicznego. Adekwatne wsparcie powinno być dostępne zarówno dla uchodźców, jak i populacji przyjmującej osoby uciekające i wspierające ich.
大量乌克兰人在波兰避难，这对波兰人来说是一种全新的体验。持续不断的战争和流离失所者处境的不确定性可能会引起焦虑，导致紧张反应，而持续不断的敌对行动信息又会加剧这种焦虑。因此，不仅逃到波兰的乌克兰人的安全感可能会受到威胁，那些向他们提供援助和庇护所的支持乌克兰人的安全感也会受到威胁。长期的支持如果没有适当的自我保健，可能会增加职业倦怠的风险，并导致经历困难的情绪，如无助感、绝望感、不愿继续帮助甚至敌意。本文介绍了在波兰的乌克兰难民的情况和当前的社会心理需求，并提出了在乌克兰持续战争的情况下组织心理健康护理的一系列建议。波兰的专业人士和志愿者可以利用这些工具为乌克兰难民提供支持。机构间常设委员会（Inter-Agency Standing Committee）制定的心理健康和社会心理支持干预金字塔（Pyramid of Interventions for Mental Health and Psychosocial Support，MHPSS）就是一个组织心理健康护理的范例。难民以及收容和支持逃难者的居民都应得到充分的支持。
{"title":"The stress of war. Recommendations for the protection of mental health and wellbeing for both Ukrainian refugees as well as Poles supporting them.","authors":"Lidia Zabłocka-Żytka, Michalis Lavdas","doi":"10.12740/pp/156157","DOIUrl":"https://doi.org/10.12740/pp/156157","url":null,"abstract":"Obecność dużej liczby Ukraińców szukających schronienia w Polsce to dla Polaków nowe doświadczenie. Trwająca wojna i niepewność sytuacji przesiedleńców może wywoływać niepokój i prowadzić do reakcji stresowych, potęgowanych nieustającymi informacjami o działaniach wojennych. Dlatego poczucie bezpieczeństwa może być zagrożone nie tylko wśród Ukraińców, którzy uciekli do Polski, ale także wśród osób wspierających Ukraińców, którzy oferują im pomoc i schronienie. Długotrwałe wsparcie, jeśli nie towarzyszy mu odpowiednie dbanie o siebie, może zwiększać ryzyko wypalenia, a także prowadzić do odczuwania trudnych emocji, takich jak poczucie bezradności, beznadziejności, niechęć do dalszej pomocy, a nawet wrogość. W artykule przedstawiono sytuację i aktualne potrzeby psychospołeczne uchodźców ukraińskich w Polsce oraz zaproponowano zestaw zaleceń dotyczących organizacji ochrony zdrowia psychicznego w obliczu toczącej się na Ukrainie wojny. Dostępne są narzędzia, z których mogą skorzystać polscy specjaliści oraz wolontariusze, aby wesprzeć ukraińskich uchodźców. Piramida interwencji dla zdrowia psychicznego i wsparcia psychospołecznego (MHPSS), opracowana przez the Inter-Agency Standing Committee, jest przykładem modelu organizacji ochrony zdrowia psychicznego. Adekwatne wsparcie powinno być dostępne zarówno dla uchodźców, jak i populacji przyjmującej osoby uciekające i wspierające ich.","PeriodicalId":20863,"journal":{"name":"Psychiatria polska","volume":"33 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-08-31","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"136036031","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":4,"RegionCategory":"医学","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Anna Konopka, Kamila Jaz, Kamil Kapłon, Dagmara Dylewska, Marta Tyszkiewicz-Nwafor
Wstęp: Autoimmunologiczne zapalenie mózgu (autoimmune encephalitis - AE) to rzadko występująca choroba, charakteryzujące się m.in. szybko postępującymi zaburzeniami pamięci krótkotrwałej i innych funkcji poznawczych, którym mogą towarzyszyć różnorodne objawy związane z zajęciem układu limbicznego. Pierwsze symptomy AE mogą sugerować występowanie zaburzenia psychicznego, co może opóźniać rozpoznanie i wdrożenie odpowiedniego leczenia. Opis przypadku: 15- letni pacjent został przyjęty do oddziału psychiatrii dzieci i młodzieży ze wstępnym rozpoznaniem ostrych zaburzeń psychotycznych. Prezentował on początkowo omamy wzrokowe i wypowiadał liczne treści o charakterze urojeniowym. Był pobudzony psychoruchowo, skarżył się na kłopoty ze snem i nieustający ból głowy. Badanie neurologiczne wykazało osłabioną siłę mięśniową kończyn górnych. W związku z nietypowym obrazem klinicznym oraz brakiem efektu leczenia przeciwpsychotycznego, u chorego wykonano badania laboratoryjne w tym panel przeciwciał, badanie płynu mózgowo-rdzeniowego oraz rezonans magnetyczny mózgu. Całość obrazu klinicznego przemawiała za rozpoznaniem autoimmunologicznego zapalenia mózgu. W leczeniu zastosowano sterydoterapię, immunoglobuliny i plazmaferezę. Schemat leczenia powtarzano do uzyskania remisji.
{"title":"Autoimmune encephalitis as a possible reason for psychiatric hospitalisation in the teenage population","authors":"Anna Konopka, Kamila Jaz, Kamil Kapłon, Dagmara Dylewska, Marta Tyszkiewicz-Nwafor","doi":"10.12740/pp/151125","DOIUrl":"https://doi.org/10.12740/pp/151125","url":null,"abstract":"Wstęp: Autoimmunologiczne zapalenie mózgu (autoimmune encephalitis - AE) to rzadko występująca choroba, charakteryzujące się m.in. szybko postępującymi zaburzeniami pamięci krótkotrwałej i innych funkcji poznawczych, którym mogą towarzyszyć różnorodne objawy związane z zajęciem układu limbicznego. Pierwsze symptomy AE mogą sugerować występowanie zaburzenia psychicznego, co może opóźniać rozpoznanie i wdrożenie odpowiedniego leczenia. Opis przypadku: 15- letni pacjent został przyjęty do oddziału psychiatrii dzieci i młodzieży ze wstępnym rozpoznaniem ostrych zaburzeń psychotycznych. Prezentował on początkowo omamy wzrokowe i wypowiadał liczne treści o charakterze urojeniowym. Był pobudzony psychoruchowo, skarżył się na kłopoty ze snem i nieustający ból głowy. Badanie neurologiczne wykazało osłabioną siłę mięśniową kończyn górnych. W związku z nietypowym obrazem klinicznym oraz brakiem efektu leczenia przeciwpsychotycznego, u chorego wykonano badania laboratoryjne w tym panel przeciwciał, badanie płynu mózgowo-rdzeniowego oraz rezonans magnetyczny mózgu. Całość obrazu klinicznego przemawiała za rozpoznaniem autoimmunologicznego zapalenia mózgu. W leczeniu zastosowano sterydoterapię, immunoglobuliny i plazmaferezę. Schemat leczenia powtarzano do uzyskania remisji.","PeriodicalId":20863,"journal":{"name":"Psychiatria polska","volume":"34 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-08-31","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"136036027","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":4,"RegionCategory":"医学","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Tytus Koweszko, Bogdan de Barbaro, Bernadetta Izydorczyk, Agnieszka Mastalerz-Migas, Jerzy Samochowiec, Agata Szulc, Adrianna Kowalska, Katarzyna Wachowska, Piotr Gałecki
Zespół stresu pourazowego (ang. post-traumatic stress disorder, PTSD) to zaburzenie psychiczne występujące po udziale w traumatycznym wydarzeniu, takim jak doświadczenie klęski żywiołowej, udział w wypadku, zamach terrorystyczny lub konflikt zbrojny, bycie ofiarą gwałtu, tortur lub przemocy fizycznej, doznanie urazu lub znalezienie się w innej sytuacji niosącej wysokie ryzyko utraty życia. Ofiara traumy nie zawsze musi być w pozycji osoby bezpośrednio zagrożonej fizyczną krzywdą. Zaburzenie może rozwinąć się także na skutek ostrej reakcji na stres spowodowanej udziałem w sytuacji, w której to inny człowiek doznaje cierpienia na tyle niewyobrażalnego, że dalsze normalne życie świadka staje się niemożliwe. Chorzy często są przekonani, że bezpowrotnie utracili zdolność wcześniejszej egzystencji. W skali globalnej zespół stresu pourazowego stanowi coraz częściej rozpoznawane zaburzenie. Można przewidywać, że w Europie w związku z trwającą wojną na Ukrainie oraz kryzysem migracyjnym częstość występowania ciężkich zaburzeń związanych ze stresem traumatycznym będzie systematycznie rosła. Na przestrzeni ostatnich lat nastąpił znaczny postęp wiedzy i rozwoju metod służących przeciwdziałaniu PTSD. Potwierdzone empirycznie formy leczenia obejmują oddziaływania psychoterapeutyczne i farmakoterapeutyczne. Zaproponowane rekomendacje zostały opracowane przez zespół ekspertów z obszaru psychiatrii, psychologii klinicznej, psychoterapii i medycyny rodzinnej w celu przedstawienia wytycznych dotyczących postępowania terapeutycznego w praktyce lekarskiej i psychologicznej. Stanowisko grupy roboczej zostało opracowane zgodnie z wiedzą opartą na dowodach (evidence-based practice) w ramach trzyetapowego postępowania obejmującego: przegląd literatury, dyskusję dotyczącą zagadnienia oraz wypracowanie wspólnego stanowiska eksperckiego.
{"title":"The position statement of the Working Group on the treatment of post-traumatic stress disorders in adults","authors":"Tytus Koweszko, Bogdan de Barbaro, Bernadetta Izydorczyk, Agnieszka Mastalerz-Migas, Jerzy Samochowiec, Agata Szulc, Adrianna Kowalska, Katarzyna Wachowska, Piotr Gałecki","doi":"10.12740/pp/166172","DOIUrl":"https://doi.org/10.12740/pp/166172","url":null,"abstract":"Zespół stresu pourazowego (ang. post-traumatic stress disorder, PTSD) to zaburzenie psychiczne występujące po udziale w traumatycznym wydarzeniu, takim jak doświadczenie klęski żywiołowej, udział w wypadku, zamach terrorystyczny lub konflikt zbrojny, bycie ofiarą gwałtu, tortur lub przemocy fizycznej, doznanie urazu lub znalezienie się w innej sytuacji niosącej wysokie ryzyko utraty życia. Ofiara traumy nie zawsze musi być w pozycji osoby bezpośrednio zagrożonej fizyczną krzywdą. Zaburzenie może rozwinąć się także na skutek ostrej reakcji na stres spowodowanej udziałem w sytuacji, w której to inny człowiek doznaje cierpienia na tyle niewyobrażalnego, że dalsze normalne życie świadka staje się niemożliwe. Chorzy często są przekonani, że bezpowrotnie utracili zdolność wcześniejszej egzystencji. W skali globalnej zespół stresu pourazowego stanowi coraz częściej rozpoznawane zaburzenie. Można przewidywać, że w Europie w związku z trwającą wojną na Ukrainie oraz kryzysem migracyjnym częstość występowania ciężkich zaburzeń związanych ze stresem traumatycznym będzie systematycznie rosła. Na przestrzeni ostatnich lat nastąpił znaczny postęp wiedzy i rozwoju metod służących przeciwdziałaniu PTSD. Potwierdzone empirycznie formy leczenia obejmują oddziaływania psychoterapeutyczne i farmakoterapeutyczne. Zaproponowane rekomendacje zostały opracowane przez zespół ekspertów z obszaru psychiatrii, psychologii klinicznej, psychoterapii i medycyny rodzinnej w celu przedstawienia wytycznych dotyczących postępowania terapeutycznego w praktyce lekarskiej i psychologicznej. Stanowisko grupy roboczej zostało opracowane zgodnie z wiedzą opartą na dowodach (evidence-based practice) w ramach trzyetapowego postępowania obejmującego: przegląd literatury, dyskusję dotyczącą zagadnienia oraz wypracowanie wspólnego stanowiska eksperckiego.","PeriodicalId":20863,"journal":{"name":"Psychiatria polska","volume":"17 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-08-31","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"136036030","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":4,"RegionCategory":"医学","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
{"title":"Editorial.","authors":"Dominika Dudek, Jerzy A Sobański, Katarzyna Klasa","doi":"10.12740/PP/172972","DOIUrl":"10.12740/PP/172972","url":null,"abstract":"<p><p>no summary.</p>","PeriodicalId":20863,"journal":{"name":"Psychiatria polska","volume":"57 4","pages":"677-678"},"PeriodicalIF":1.7,"publicationDate":"2023-08-31","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"139088146","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":4,"RegionCategory":"医学","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Adam Wichniak, Przemysław Bieńkowski, Dominika Dudek, Piotr Gałecki, Janusz Heitzman, Małgorzata Janas-Kozik, Maciej Matuszczyk, Michał Mielimąka, Sławomir Murawiec, Jerzy Samochowiec, Agata Szulc
no summary.
无摘要。
{"title":"Letter to Editor. Position of the Polish Psychiatric Association on the use of benzodiazepine derivatives and drugs with a similar mechanism of action in the treatment of mental disorders.","authors":"Adam Wichniak, Przemysław Bieńkowski, Dominika Dudek, Piotr Gałecki, Janusz Heitzman, Małgorzata Janas-Kozik, Maciej Matuszczyk, Michał Mielimąka, Sławomir Murawiec, Jerzy Samochowiec, Agata Szulc","doi":"10.12740/PP/169894","DOIUrl":"10.12740/PP/169894","url":null,"abstract":"<p><p>no summary.</p>","PeriodicalId":20863,"journal":{"name":"Psychiatria polska","volume":"57 4","pages":"873-875"},"PeriodicalIF":1.7,"publicationDate":"2023-08-31","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"139088147","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":4,"RegionCategory":"医学","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2023-08-29DOI: 10.12740/pp/onlinefirst/166516
Marcel Baron, Agata Przybylska, Magdalena Piegza
The aim of the study was to compare the current knowledge on the relationship between the use of meditation techniques and the occurrence of psychosis with the experience of an Eastern meditation teacher, Osho Rajneesh. While searching the PubMed database using the keywords "meditation AND psychosis" 72 research articles were obtained, of which only 17 fully corresponded to the assumptions of the work. They included the case reports of the patients, as well as meta-analyses, and review articles related to both the positive and negative influence of meditation practices on mental health. Additionally, the information contained in 3 books was used. The etiology of meditation-induced psychotic episodes is not clear given the frequent presence of many coexisting factors including fasting, sleep deprivation, or a positive psychiatric history, as well as the limitation of the methodology. In the analyzed studies, only patients who did not meditate in clinical conditions were reported. The analysis of these cases indicates that the risk of a psychotic episode was associated with excessively long practice and lack of adequate supervision. The comparison of current scientific knowledge with the experience of the Eastern meditation teacher made it possible to draw attention to rarely described in literature risk factors of the development of psychosis, which include "specific traits" of the practitioner's attitude. One of its fundamental elements is an incorrect understanding of meditation as a task to perform, instead of an open, passive, and accepting attitude of observing the external and internal world.
{"title":"Meditation and psychosis. The comparison of the current knowledge in the light of scientific evidence and the experience of an Eastern meditation teacher","authors":"Marcel Baron, Agata Przybylska, Magdalena Piegza","doi":"10.12740/pp/onlinefirst/166516","DOIUrl":"https://doi.org/10.12740/pp/onlinefirst/166516","url":null,"abstract":"The aim of the study was to compare the current knowledge on the relationship between the use of meditation techniques and the occurrence of psychosis with the experience of an Eastern meditation teacher, Osho Rajneesh. While searching the PubMed database using the keywords \"meditation AND psychosis\" 72 research articles were obtained, of which only 17 fully corresponded to the assumptions of the work. They included the case reports of the patients, as well as meta-analyses, and review articles related to both the positive and negative influence of meditation practices on mental health. Additionally, the information contained in 3 books was used. The etiology of meditation-induced psychotic episodes is not clear given the frequent presence of many coexisting factors including fasting, sleep deprivation, or a positive psychiatric history, as well as the limitation of the methodology. In the analyzed studies, only patients who did not meditate in clinical conditions were reported. The analysis of these cases indicates that the risk of a psychotic episode was associated with excessively long practice and lack of adequate supervision. The comparison of current scientific knowledge with the experience of the Eastern meditation teacher made it possible to draw attention to rarely described in literature risk factors of the development of psychosis, which include \"specific traits\" of the practitioner's attitude. One of its fundamental elements is an incorrect understanding of meditation as a task to perform, instead of an open, passive, and accepting attitude of observing the external and internal world.","PeriodicalId":20863,"journal":{"name":"Psychiatria polska","volume":"29 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-08-29","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"136348741","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":4,"RegionCategory":"医学","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2023-08-20DOI: 10.12740/pp/onlinefirst/166599
Anastazja Szuła, Aleksandra Kołtun, Marcin Moskalewicz
Cel pracy Celem badania jest zidentyfikowanie źródeł oraz elementów składowych tzw. poczucia praecox (PP) z perspektywy polskich lekarzy psychiatrów, którzy go doświadczają i potrafią zwerbalizować. Metoda Analiza jakościowa z wykorzystaniem procedur metodologii teorii ugruntowanej na zbiorze swobodnych wypowiedzi psychiatrów (N=103) opisujących silne odczucia sugerujące rozpoznanie schizofrenii udzielonych w ogólnopolskim badaniu ankietowym. Wyniki Dla zdecydowanej większości badanych (80,58%) źródłem PP są zachowania i stany pacjenta, natomiast wśród zidentyfikowanych składowych PP nie ma elementów wyraźnie dominujących. Badani lekarze odnosili się najczęściej (44,66%) do afektu i stanów emocjonalnych pacjenta, w szczególności spłycenia i chłodu emocjonalnego (22,33%). Co czwarty (25,24%) jako element swoich silnych odczuć sugerujących diagnozę schizofrenii opisywał różne aspekty wypowiadania się pacjenta, m.in. niespójność i oderwanie treści od rzeczywistości (14,56%) oraz wskazywał na obecność formalnych zaburzeń procesów myślowych (22,33%). Analiza post-hoc wykazała, że głównym wątkiem przekrojowym związanym z PP jest wrażenie deficytowego kontaktu z rzeczywistością i drugim człowiekiem (52,42% badanych). Pomimo tego, że poziom eksperckości psychiatrów nie wpływa na treści PP, lekarze potrafiący je zwerbalizować uznają je za niezawodne dla postawienia diagnozy schizofrenii częściej niż ci, którzy wykorzystują PP w swojej praktyce, ale nie potrafią go zwerbalizować (82,52% vs 67,62%, chi2 p = 0,007, φc = 0,186). Wnioski PP jest zjawiskiem złożonym i niejednoznacznym doświadczanym zarówno przez rezydentów jak i specjalistów. Ma związek przede wszystkim z afektywnością pacjentów i postrzeganiem ich oderwania od rzeczywistości. Dalsza analiza tego zjawiska może pozytywnie wpłynąć na zdolność psychiatrów do artykułowania PP i jego stosowania w diagnostyce schizofrenii.
{"title":"Praecox feeling among Polish psychiatrists: a grounded theory study","authors":"Anastazja Szuła, Aleksandra Kołtun, Marcin Moskalewicz","doi":"10.12740/pp/onlinefirst/166599","DOIUrl":"https://doi.org/10.12740/pp/onlinefirst/166599","url":null,"abstract":"Cel pracy Celem badania jest zidentyfikowanie źródeł oraz elementów składowych tzw. poczucia praecox (PP) z perspektywy polskich lekarzy psychiatrów, którzy go doświadczają i potrafią zwerbalizować. Metoda Analiza jakościowa z wykorzystaniem procedur metodologii teorii ugruntowanej na zbiorze swobodnych wypowiedzi psychiatrów (N=103) opisujących silne odczucia sugerujące rozpoznanie schizofrenii udzielonych w ogólnopolskim badaniu ankietowym. Wyniki Dla zdecydowanej większości badanych (80,58%) źródłem PP są zachowania i stany pacjenta, natomiast wśród zidentyfikowanych składowych PP nie ma elementów wyraźnie dominujących. Badani lekarze odnosili się najczęściej (44,66%) do afektu i stanów emocjonalnych pacjenta, w szczególności spłycenia i chłodu emocjonalnego (22,33%). Co czwarty (25,24%) jako element swoich silnych odczuć sugerujących diagnozę schizofrenii opisywał różne aspekty wypowiadania się pacjenta, m.in. niespójność i oderwanie treści od rzeczywistości (14,56%) oraz wskazywał na obecność formalnych zaburzeń procesów myślowych (22,33%). Analiza post-hoc wykazała, że głównym wątkiem przekrojowym związanym z PP jest wrażenie deficytowego kontaktu z rzeczywistością i drugim człowiekiem (52,42% badanych). Pomimo tego, że poziom eksperckości psychiatrów nie wpływa na treści PP, lekarze potrafiący je zwerbalizować uznają je za niezawodne dla postawienia diagnozy schizofrenii częściej niż ci, którzy wykorzystują PP w swojej praktyce, ale nie potrafią go zwerbalizować (82,52% vs 67,62%, chi2 p = 0,007, φc = 0,186). Wnioski PP jest zjawiskiem złożonym i niejednoznacznym doświadczanym zarówno przez rezydentów jak i specjalistów. Ma związek przede wszystkim z afektywnością pacjentów i postrzeganiem ich oderwania od rzeczywistości. Dalsza analiza tego zjawiska może pozytywnie wpłynąć na zdolność psychiatrów do artykułowania PP i jego stosowania w diagnostyce schizofrenii.","PeriodicalId":20863,"journal":{"name":"Psychiatria polska","volume":"16 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-08-20","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"135937690","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":4,"RegionCategory":"医学","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2023-08-04DOI: 10.12740/pp/onlinefirst/163595
Natalia Kajka, Agnieszka Kulik
Cel pracy Celem pilotażowego badania eksperymentalnego była ocena wpływu 25 interwencji metapoznawczych na umiejętność planowania u dzieci z ADHD. Metoda W eksperymencie uczestniczyło 45 dzieci z ADHD o typie mieszanym, w wieku 7-12 lat (M = 10,41; SD = 1,42), wraz z rodzicem. Dzieci zostały losowo przydzielone do jednej z trzech grup, określających rodzaj zastosowanej techniki metakognitywnej w treningu: grupa Mapa Myśli, grupa Notatka Rysunkowa, grupa kontrolna. Następnie brały udział w 25 tematycznych treningach. Pomiar był wykonywany na początku i na końcu treningów za pomocą narzędzi: Kwestionariusz Conners 3, Test Mapy Parku. Wyniki Stwierdzono istotne różnice w nasileniu średnich wyników dla zmiennej planowanie między pierwszym a drugim pomiarem (M1 = 6,13; SD1 = 0,35; M2 = 5,67; SD2 = 0,82) w grupie kontrolnej oraz nieistotne różnice w natężeniu średnich wyników dla tej zmiennej w grupach Mapa Myśli i Notatka Rysunkowa. Wynik uzyskany w zakresie siły efektu dla wyniku istotnego jest wysoki (rc = 0,53). Wnioski U dzieci, które nie uczestniczyły w treningu, wynik uległ pogorszeniu, a w grupach eksperymentalnych wyniki były bez zmian.
{"title":"Randomized clinical trial evaluating the effect of metacognitive interventions on planning skills in children with attention-deficit/ hyperactivity disorder (ADHD) with mixed symptom presentation. Pilot trial design","authors":"Natalia Kajka, Agnieszka Kulik","doi":"10.12740/pp/onlinefirst/163595","DOIUrl":"https://doi.org/10.12740/pp/onlinefirst/163595","url":null,"abstract":"Cel pracy Celem pilotażowego badania eksperymentalnego była ocena wpływu 25 interwencji metapoznawczych na umiejętność planowania u dzieci z ADHD. Metoda W eksperymencie uczestniczyło 45 dzieci z ADHD o typie mieszanym, w wieku 7-12 lat (M = 10,41; SD = 1,42), wraz z rodzicem. Dzieci zostały losowo przydzielone do jednej z trzech grup, określających rodzaj zastosowanej techniki metakognitywnej w treningu: grupa Mapa Myśli, grupa Notatka Rysunkowa, grupa kontrolna. Następnie brały udział w 25 tematycznych treningach. Pomiar był wykonywany na początku i na końcu treningów za pomocą narzędzi: Kwestionariusz Conners 3, Test Mapy Parku. Wyniki Stwierdzono istotne różnice w nasileniu średnich wyników dla zmiennej planowanie między pierwszym a drugim pomiarem (M1 = 6,13; SD1 = 0,35; M2 = 5,67; SD2 = 0,82) w grupie kontrolnej oraz nieistotne różnice w natężeniu średnich wyników dla tej zmiennej w grupach Mapa Myśli i Notatka Rysunkowa. Wynik uzyskany w zakresie siły efektu dla wyniku istotnego jest wysoki (rc = 0,53). Wnioski U dzieci, które nie uczestniczyły w treningu, wynik uległ pogorszeniu, a w grupach eksperymentalnych wyniki były bez zmian.","PeriodicalId":20863,"journal":{"name":"Psychiatria polska","volume":"87 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-08-04","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"136162872","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":4,"RegionCategory":"医学","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
京公网安备 11010802042870号
京ICP备2023020795号-1
扫码关注我们
求助内容：
应助结果提醒方式：