Przedmiotem namysłu w tym artykule jest analiza relacji pomiędzy projektem męskiego chrześcijaństwa a tradycyjną religijnością skojarzoną z sarmatyzmem. Podstawą analiz jest rozumienie sarmackiej męskości, opartej na etosie rycerskim. Przedstawiciele męskiego chrześcijaństwa odwołują się do wciąż istniejącego w dyskursie katolickim mitu Polski jako przedmurza chrześcijaństwa, który staje się częścią ich tożsamości.
{"title":"Męskie chrześcijaństwo i tradycja religijności sarmackiej (wstępne rozpoznanie)","authors":"Ireneusz Szczukowski","doi":"10.12775/lc.2023.009","DOIUrl":"https://doi.org/10.12775/lc.2023.009","url":null,"abstract":"Przedmiotem namysłu w tym artykule jest analiza relacji pomiędzy projektem męskiego chrześcijaństwa a tradycyjną religijnością skojarzoną z sarmatyzmem. Podstawą analiz jest rozumienie sarmackiej męskości, opartej na etosie rycerskim. Przedstawiciele męskiego chrześcijaństwa odwołują się do wciąż istniejącego w dyskursie katolickim mitu Polski jako przedmurza chrześcijaństwa, który staje się częścią ich tożsamości.","PeriodicalId":34776,"journal":{"name":"Litteraria Copernicana","volume":" ","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-05-25","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"43036296","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Rozmowa z Profesorem Krzysztofem Obremskim z okazji jubileuszu 70-lecia.
在70周年之际对Krzysztof Obremski教授的采访。
{"title":"„Tak […] zostałem autorem niepoprawnym” – rozmowa z Krzysztofem Obremskim","authors":"Paweł Bohuszewicz","doi":"10.12775/lc.2023.008","DOIUrl":"https://doi.org/10.12775/lc.2023.008","url":null,"abstract":"Rozmowa z Profesorem Krzysztofem Obremskim z okazji jubileuszu 70-lecia.","PeriodicalId":34776,"journal":{"name":"Litteraria Copernicana","volume":" ","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-05-25","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"42135870","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Artykuł jest wspomnieniem o życiu i działalności naukowej oraz dydaktycznej Profesora Jacka Staszewskiego.
这篇文章是对Jacek Staszewski教授的生活和科学教学活动的回忆。
{"title":"Jacek Staszewski (1933-2013) - historyk i nauczyciel","authors":"Agnieszka Wieczorek","doi":"10.12775/lc.2023.007","DOIUrl":"https://doi.org/10.12775/lc.2023.007","url":null,"abstract":"Artykuł jest wspomnieniem o życiu i działalności naukowej oraz dydaktycznej Profesora Jacka Staszewskiego. ","PeriodicalId":34776,"journal":{"name":"Litteraria Copernicana","volume":" ","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-05-25","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"46814739","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Wychodząc od nawiązania do tytułu książki Mariana Kaczmarka Sarmacka perspektywa sławy. Nad „Wojną chocimską” Wacława Potockiego, omawiam funkcjonowanie pojęć Sarmata/ sarmacki i pochodnych w poezji i prozie okolicznościowej, religijnej (kazania), epice bohaterskiej, kronikach, jak też wszelkiej twórczości literackiej (m.in. Macieja Stryjkowskiego, Jana Kochanowskiego, Abrahama Rożniatowskiego, Marcina Paszkowskiego, Samuela Hutora Szymanowskiego, Piotra Skargi, Jakuba Hasjusza, Łukasza Opalińskiego i Mikołaja Karola Juniewicza i in.), mającej wymiar dydaktyczny czy też parenetyczny od połowy XVI do połowy XVIII wieku. Dążę do ustalenia, jak w epoce funkcjonowały słowa nawiązujące do sfery pojęć sarmackich, wywodzonych z mitu etnogenetycznego w kontekście etosu rycerskiego. Celem studium jest bowiem przebadanie w oparciu o literaturę kształtowania się i ewolucji „sarmackiej samoświadomości” społeczności szlacheckiej. Upadek ideałów sarmackich daje się zaobserwować w Coś nowego Opalińskiego, a później Refleksyjach duchownych Juniewicza. Przypominam, że mit sarmacki jest mitem założycielskim wspólnoty, która powstała w momencie zawarcia unii Korony Polskiej i Wielkiego Księstwa Litewskiego. Sarmatami XVII i XVIII wieku była szlachta i magnateria niekoniecznie narodowości polskiej, zaś polsko-łacińska kultura tej wspólnoty ufundowana została na zunifikowanym szkolnictwie jezuickim i pijarskim. Dochodzę do wniosku, iż ustanowione przez myślicieli klasycyzmu stanisławowskiego pojęcie sarmatyzm w odniesieniu do tego, co wyłania się z dzieł literackich, nie jest potrzebne. Można je zastąpić określeniem „sarmackość”, które bliższe jest funkcjonującym w epoce słowom takim jak Sarmata, Sarmacja i sarmacki bądź pojęciem „kultura szlachecka”.
{"title":"„Sarmacka perspektywa sławy”? O micie sarmackim w kontekście szlacheckiego etosu rycerskiego","authors":"Michał Kuran","doi":"10.12775/lc.2023.001","DOIUrl":"https://doi.org/10.12775/lc.2023.001","url":null,"abstract":"Wychodząc od nawiązania do tytułu książki Mariana Kaczmarka Sarmacka perspektywa sławy. Nad „Wojną chocimską” Wacława Potockiego, omawiam funkcjonowanie pojęć Sarmata/ sarmacki i pochodnych w poezji i prozie okolicznościowej, religijnej (kazania), epice bohaterskiej, kronikach, jak też wszelkiej twórczości literackiej (m.in. Macieja Stryjkowskiego, Jana Kochanowskiego, Abrahama Rożniatowskiego, Marcina Paszkowskiego, Samuela Hutora Szymanowskiego, Piotra Skargi, Jakuba Hasjusza, Łukasza Opalińskiego i Mikołaja Karola Juniewicza i in.), mającej wymiar dydaktyczny czy też parenetyczny od połowy XVI do połowy XVIII wieku. Dążę do ustalenia, jak w epoce funkcjonowały słowa nawiązujące do sfery pojęć sarmackich, wywodzonych z mitu etnogenetycznego w kontekście etosu rycerskiego. Celem studium jest bowiem przebadanie w oparciu o literaturę kształtowania się i ewolucji „sarmackiej samoświadomości” społeczności szlacheckiej. Upadek ideałów sarmackich daje się zaobserwować w Coś nowego Opalińskiego, a później Refleksyjach duchownych Juniewicza. Przypominam, że mit sarmacki jest mitem założycielskim wspólnoty, która powstała w momencie zawarcia unii Korony Polskiej i Wielkiego Księstwa Litewskiego. Sarmatami XVII i XVIII wieku była szlachta i magnateria niekoniecznie narodowości polskiej, zaś polsko-łacińska kultura tej wspólnoty ufundowana została na zunifikowanym szkolnictwie jezuickim i pijarskim. Dochodzę do wniosku, iż ustanowione przez myślicieli klasycyzmu stanisławowskiego pojęcie sarmatyzm w odniesieniu do tego, co wyłania się z dzieł literackich, nie jest potrzebne. Można je zastąpić określeniem „sarmackość”, które bliższe jest funkcjonującym w epoce słowom takim jak Sarmata, Sarmacja i sarmacki bądź pojęciem „kultura szlachecka”.","PeriodicalId":34776,"journal":{"name":"Litteraria Copernicana","volume":" ","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-05-25","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"43266708","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Helena Blum była krytyczką sztuki, muzealniczką i historyczką sztuki – jedną z pierwszych badaczek awangardy światowej oraz polskiej sztuki nowoczesnej. W 1932 roku obroniła pierwszy w Polsce dotyczący tej ostatniej dziedziny doktorat pt. Kierunki o typie konstrukcyjnym w nowoczesnej sztuce polskiej. Od 1944 roku mieszkała w Krakowie, wiążąc się na długo z tamtejszym Muzeum Narodowym. W latach 1944–1965 była kustoszką Galerii Polskiej Malarstwa i Rzeźby XX wieku, a w latach 1965–1973 pełniła funkcję jej kuratorki. W muzeum tym stworzyła podstawowy zbiór polskiej sztuki nowoczesnej, gromadząc dzieła przede wszystkim powojennych artystów krakowskich, jak również Witkacego. W 1957 roku zorganizowała wystawę grupy formistów, na której zaprezentowano m.in. dzieła Stanisława Ignacego Witkiewicza. Co istotne, Blum była związana ze środowiskiem przedwojennych i powojennych krakowskich awangardzistów, które uważało Witkacego za swego ojca duchowego. Wszystko wskazuje przy tym na to, że Helena Blum była współtwórczynią promowanego przez to środowisko wizerunku Witkacego jako artysty awangardowego, a jej rola okazała się istotna m.in. z uwagi na pozycję, jaką zajmowała w krakowskim Muzeum Narodowym i możliwość wykorzystania tej instytucji do promowania swej wizji. To właśnie Helena Blum była komisarzem wystawy monograficznej Witkacego zorganizowanej w 1966 roku, która przyczyniła się do ugruntowania jego wizerunku jako surrealisty.
{"title":"„Pismo uskrzydlonej ręki”, czyli Witkacy Heleny Blum Przyczynek do dyskusji o recepcji twórczości plastycznej Witkacego w kontekście surrealizmu","authors":"Małgorzata Graś-Godzwon","doi":"10.12775/lc.2022.042","DOIUrl":"https://doi.org/10.12775/lc.2022.042","url":null,"abstract":"Helena Blum była krytyczką sztuki, muzealniczką i historyczką sztuki – jedną z pierwszych badaczek awangardy światowej oraz polskiej sztuki nowoczesnej. W 1932 roku obroniła pierwszy w Polsce dotyczący tej ostatniej dziedziny doktorat pt. Kierunki o typie konstrukcyjnym w nowoczesnej sztuce polskiej. Od 1944 roku mieszkała w Krakowie, wiążąc się na długo z tamtejszym Muzeum Narodowym. W latach 1944–1965 była kustoszką Galerii Polskiej Malarstwa i Rzeźby XX wieku, a w latach 1965–1973 pełniła funkcję jej kuratorki. W muzeum tym stworzyła podstawowy zbiór polskiej sztuki nowoczesnej, gromadząc dzieła przede wszystkim powojennych artystów krakowskich, jak również Witkacego. W 1957 roku zorganizowała wystawę grupy formistów, na której zaprezentowano m.in. dzieła Stanisława Ignacego Witkiewicza. Co istotne, Blum była związana ze środowiskiem przedwojennych i powojennych krakowskich awangardzistów, które uważało Witkacego za swego ojca duchowego. Wszystko wskazuje przy tym na to, że Helena Blum była współtwórczynią promowanego przez to środowisko wizerunku Witkacego jako artysty awangardowego, a jej rola okazała się istotna m.in. z uwagi na pozycję, jaką zajmowała w krakowskim Muzeum Narodowym i możliwość wykorzystania tej instytucji do promowania swej wizji. To właśnie Helena Blum była komisarzem wystawy monograficznej Witkacego zorganizowanej w 1966 roku, która przyczyniła się do ugruntowania jego wizerunku jako surrealisty.","PeriodicalId":34776,"journal":{"name":"Litteraria Copernicana","volume":" ","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-01-23","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"47641570","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
W twórczości Stanisława Ignacego Witkiewicza można dostrzec wyraźny wpływ młodopolskiego mizoginizmu. Równocześnie jednak artysta dokonał w swoich dziełach znaczącej zmiany w ukazywaniu psychiki kobiecych bohaterek względem tego, jak przedstawiali ją jego literaccy poprzednicy. W Nienasyceniu pisarz zdekonstruował modernistyczny motyw kobiety fatalnej. Sylwetki Iriny Wsiewołodownej Ticonderogi i Persy Zwierżontkowskiej wychodzą również poza stereotyp kobiety modliszki, której celem są własna rozkosz i upodlenie kochanka. Na złożony wizerunek tych postaci składa się przede wszystkim pogłębiona charakterystyka ich życia wewnętrznego. Femmes fatales w Nienasyceniu nie zmierzają do uszczęśliwienia albo do zniszczenia mężczyzny, lecz w swoich działaniach realizują własne potrzeby. Ich decyzje i działania wynikają z fundamentalnego ludzkiego uczucia, jakim jest metafizyczne nienasycenie, wobec którego różnice płciowe nie mają większego znaczenia. Wizerunek Iriny i Persy jest z jednej strony świadectwem mizoginistycznych lęków początku XX wieku, z drugiej zaś odzwierciedla nowoczesną wizję kobiecości, która nie potrzebuje męskiego punktu odniesienia i wykazuje się niezależną aktywnością.
{"title":"Nowa kobiecość w „Nienasyceniu” i wynikające stąd nieporozumienia","authors":"Fryderyk Nguyen","doi":"10.12775/lc.2022.044","DOIUrl":"https://doi.org/10.12775/lc.2022.044","url":null,"abstract":"W twórczości Stanisława Ignacego Witkiewicza można dostrzec wyraźny wpływ młodopolskiego mizoginizmu. Równocześnie jednak artysta dokonał w swoich dziełach znaczącej zmiany w ukazywaniu psychiki kobiecych bohaterek względem tego, jak przedstawiali ją jego literaccy poprzednicy. W Nienasyceniu pisarz zdekonstruował modernistyczny motyw kobiety fatalnej. Sylwetki Iriny Wsiewołodownej Ticonderogi i Persy Zwierżontkowskiej wychodzą również poza stereotyp kobiety modliszki, której celem są własna rozkosz i upodlenie kochanka. Na złożony wizerunek tych postaci składa się przede wszystkim pogłębiona charakterystyka ich życia wewnętrznego. Femmes fatales w Nienasyceniu nie zmierzają do uszczęśliwienia albo do zniszczenia mężczyzny, lecz w swoich działaniach realizują własne potrzeby. Ich decyzje i działania wynikają z fundamentalnego ludzkiego uczucia, jakim jest metafizyczne nienasycenie, wobec którego różnice płciowe nie mają większego znaczenia. Wizerunek Iriny i Persy jest z jednej strony świadectwem mizoginistycznych lęków początku XX wieku, z drugiej zaś odzwierciedla nowoczesną wizję kobiecości, która nie potrzebuje męskiego punktu odniesienia i wykazuje się niezależną aktywnością.","PeriodicalId":34776,"journal":{"name":"Litteraria Copernicana","volume":" ","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-01-23","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"46018114","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Artykuł przedstawia sylwetkę Leonii Jabłonkówny, reżyserki i krytyczki teatralnej. Żyła w latach 1905–1987. Ukończyła studia polonistyczne na Uniwersytecie Warszawskim (1927) i reżyserskie w Państwowym Instytucie Sztuki Teatralnej (1939). Po wojnie zajmowała się najpierw reżyserią, a w latach 1956–1976 należała do zespołu redakcyjnego „Teatru”, który wówczas ukazywał się jako dwutygodnik. Opublikowała tu około 300 tekstów, w tym kilka recenzji z inscenizacji sztuk Witkacego, m.in. o Matce, ONYCH, Bezimiennym dziele: czterech aktach dość przykrego koszmaru, Nadobnisiach i koczkodanach, Metafizyce dwugłowego cielęcia. Artykuł stanowi omówienie tekstów poświęconych Witkacemu, odsłaniające wnikliwość i odkrywczość Jabłonkówny w odczytywaniu twórczości pisarza, a także niezwykłą umiejętność opisu samych przedstawień, analizy reżyserii i gry aktorów. Mimo błyskotliwości i niezależności sądów, uznania środowiska, a także ogromnego dorobku, jedna z najważniejszych publicystek w dziejach polskiej krytyki pozostawała do niedawna zupełnie zapomniana.
{"title":"„Dziwność istnienia”. Leonii Jabłonkówny czytanie Witkacego","authors":"G. Chmielewska","doi":"10.12775/lc.2022.046","DOIUrl":"https://doi.org/10.12775/lc.2022.046","url":null,"abstract":"Artykuł przedstawia sylwetkę Leonii Jabłonkówny, reżyserki i krytyczki teatralnej. Żyła w latach 1905–1987. Ukończyła studia polonistyczne na Uniwersytecie Warszawskim (1927) i reżyserskie w Państwowym Instytucie Sztuki Teatralnej (1939). Po wojnie zajmowała się najpierw reżyserią, a w latach 1956–1976 należała do zespołu redakcyjnego „Teatru”, który wówczas ukazywał się jako dwutygodnik. Opublikowała tu około 300 tekstów, w tym kilka recenzji z inscenizacji sztuk Witkacego, m.in. o Matce, ONYCH, Bezimiennym dziele: czterech aktach dość przykrego koszmaru, Nadobnisiach i koczkodanach, Metafizyce dwugłowego cielęcia. Artykuł stanowi omówienie tekstów poświęconych Witkacemu, odsłaniające wnikliwość i odkrywczość Jabłonkówny w odczytywaniu twórczości pisarza, a także niezwykłą umiejętność opisu samych przedstawień, analizy reżyserii i gry aktorów. Mimo błyskotliwości i niezależności sądów, uznania środowiska, a także ogromnego dorobku, jedna z najważniejszych publicystek w dziejach polskiej krytyki pozostawała do niedawna zupełnie zapomniana.","PeriodicalId":34776,"journal":{"name":"Litteraria Copernicana","volume":" ","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-01-23","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"44284701","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Wśród witkacologów pokutuje przekonanie o przerwie w recepcji twórczości Witkacego, wywołanej najpierw II wojną światową, a po niej marksistowską cenzurą. Opinię tę wzmacniały wielokrotnie wypowiedzi m.in. Janusza Deglera, jakoby „w okresie stalinowskim Stanisław Ignacy Witkiewicz znajdował się na indeksie, nie wolno go było wydawać, nie wolno było o nim pisać. […] W maju 1956 roku Witkacy powraca, po latach nieobecności i anatemy – dzięki Kantorowi, który wystawia Mątwę w Teatrze Cricot” (Degler 2013: 23). Aby uzupełnić naszą wiedzę o chronologii odkrywania dorobku autora Szewców i zweryfikować niektóre narracje i legendy historycznoliterackie, należy przypomnieć powojenne apele Zofii Nałkowskiej o wydanie dzieł zebranych Witkacego, prace magisterskie i publikacje poświęcone formistom, autorstwa historyczek sztuki Anny Miazek, Joanny Szczepińskiej-Tramer i Hanny Morawskiej. Do białych plam w badaniach witkacologicznych należą dotąd okupacyjne badania językoznawcze Antoniny Obrębskiej-Jabłońskiej nad słowotwórstwem w Nienasyceniu i Narkotykach, a także rola Ireny Sławińskiej w popularyzacji dramatów Witkiewicza na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim w trakcie stalinowskiej nocy.
{"title":"Udział kobiet w zabezpieczeniu i popularyzacji dorobku Witkacego w latach 1940–1956","authors":"P. Pawlak","doi":"10.12775/lc.2022.041","DOIUrl":"https://doi.org/10.12775/lc.2022.041","url":null,"abstract":"Wśród witkacologów pokutuje przekonanie o przerwie w recepcji twórczości Witkacego, wywołanej najpierw II wojną światową, a po niej marksistowską cenzurą. Opinię tę wzmacniały wielokrotnie wypowiedzi m.in. Janusza Deglera, jakoby „w okresie stalinowskim Stanisław Ignacy Witkiewicz znajdował się na indeksie, nie wolno go było wydawać, nie wolno było o nim pisać. […] W maju 1956 roku Witkacy powraca, po latach nieobecności i anatemy – dzięki Kantorowi, który wystawia Mątwę w Teatrze Cricot” (Degler 2013: 23). Aby uzupełnić naszą wiedzę o chronologii odkrywania dorobku autora Szewców i zweryfikować niektóre narracje i legendy historycznoliterackie, należy przypomnieć powojenne apele Zofii Nałkowskiej o wydanie dzieł zebranych Witkacego, prace magisterskie i publikacje poświęcone formistom, autorstwa historyczek sztuki Anny Miazek, Joanny Szczepińskiej-Tramer i Hanny Morawskiej. Do białych plam w badaniach witkacologicznych należą dotąd okupacyjne badania językoznawcze Antoniny Obrębskiej-Jabłońskiej nad słowotwórstwem w Nienasyceniu i Narkotykach, a także rola Ireny Sławińskiej w popularyzacji dramatów Witkiewicza na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim w trakcie stalinowskiej nocy.","PeriodicalId":34776,"journal":{"name":"Litteraria Copernicana","volume":"1 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-01-23","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"42022134","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
京公网安备 11010802042870号
京ICP备2023020795号-1
扫码关注我们
求助内容：
应助结果提醒方式：