Strawberry (Fragaria x ananassa Duch.) which is one of the widely grown berry species in the world has economic and commercial importance. In commercial strawberry varieties, in order to increase yield and quality, it is necessary to obtain starting materials that are resistant/tolerant to biotic and abiotic stress factors. Biotechnological methods have an important place in strawberry breeding studies due to the long and costly process of classical breeding methods, the genetic expansion of seed production, high ploidy level and strong heterozygosity. Haploid plant production is an efficient breeding method that has been successfully applied to most plant species. However, due to the lack of sufficient haploid studies on strawberry and the fact that a specific protocol for this species has not yet been developed the necessary progress has not been made in this regard. In this study, the effectiveness of some factors determine the success in anther culture which has a significant place in obtaining haploid strawberries was investigated. For this reason, first, different sodium hypochlorite doses (NaOCl; 1%, 2%, 3%) and application durations (10, 15, 20 min) were used to determine the appropriate method for sterilisation, then cold pre-treatments (24, 36, 48, 72 hours at +4 °C) and different silver nitrate doses (AgNO3; 10, 20, 30, 40 mg l-1) were employed for callus induction in Festival strawberry variety. At the conclusion of the study it was observed that the lowest contamination rate (1%) was obtained by soaking in 1% sodium hypochlorite solution for 10 minutes. Cold pre-treatment of flower buds at +4 °C for 36 hours produced the highest callus induction rate (96%). The evaluation of the effect of AgNO3 application at different doses on the callus induction rate revealed that the highest callus induction (82%) was obtained from 20 mg l-1 AgNO3 dosage. This study showed that anther culture practices in strawberry can be improved by using cold pre-treatment, appropriate sterilization method and silver nitrate addition to the medium.
{"title":"Gümüş Nitrat ve Ön Soğuk Uygulamalarının Çilek Anter Kültüründe Kallus Oluşumuna Etkileri","authors":"Sevinç Şener, A. G. Nasırcılar, Ahmet Karaçan","doi":"10.33462/jotaf.1217960","DOIUrl":"https://doi.org/10.33462/jotaf.1217960","url":null,"abstract":"Strawberry (Fragaria x ananassa Duch.) which is one of the widely grown berry species in the world has economic and commercial importance. In commercial strawberry varieties, in order to increase yield and quality, it is necessary to obtain starting materials that are resistant/tolerant to biotic and abiotic stress factors. Biotechnological methods have an important place in strawberry breeding studies due to the long and costly process of classical breeding methods, the genetic expansion of seed production, high ploidy level and strong heterozygosity. Haploid plant production is an efficient breeding method that has been successfully applied to most plant species. However, due to the lack of sufficient haploid studies on strawberry and the fact that a specific protocol for this species has not yet been developed the necessary progress has not been made in this regard. In this study, the effectiveness of some factors determine the success in anther culture which has a significant place in obtaining haploid strawberries was investigated. For this reason, first, different sodium hypochlorite doses (NaOCl; 1%, 2%, 3%) and application durations (10, 15, 20 min) were used to determine the appropriate method for sterilisation, then cold pre-treatments (24, 36, 48, 72 hours at +4 °C) and different silver nitrate doses (AgNO3; 10, 20, 30, 40 mg l-1) were employed for callus induction in Festival strawberry variety. At the conclusion of the study it was observed that the lowest contamination rate (1%) was obtained by soaking in 1% sodium hypochlorite solution for 10 minutes. Cold pre-treatment of flower buds at +4 °C for 36 hours produced the highest callus induction rate (96%). The evaluation of the effect of AgNO3 application at different doses on the callus induction rate revealed that the highest callus induction (82%) was obtained from 20 mg l-1 AgNO3 dosage. This study showed that anther culture practices in strawberry can be improved by using cold pre-treatment, appropriate sterilization method and silver nitrate addition to the medium.","PeriodicalId":387927,"journal":{"name":"Tekirdağ Ziraat Fakültesi Dergisi","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2024-01-09","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"139628377","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Türkiye’de tarımsal üretimin biyolojik çeşitliliği koruyarak sürdürülebilir bir şekilde yürütülmesi önem arz etmektedir. Ülkemiz tarım sektörünün üretimde yaşadığı, bazılarının ise kronikleştiği çeşitli sorunları bulunmaktadır. Verimli tarım alanlarının azalması, artan gıda talebi, genç neslin tarımdan uzaklaşması, girdi maliyetleri, kırsal kalkınma, küçük aile işletmeciliğinin ve buna bağlı olarak parçalı arazi yapısının yaygın olması ve iklim değişikliği gibi tarımsal üretimi ve verimliliği etkileyen pek çok sorun bulunmaktadır. Üretimde verimliliği etkileyen sebeplerden birisi de tarımsal üretimde görülen hastalık, zararlı ve yabancı otlardır. Biyolojik çeşitliliği koruyarak sürdürülebilir bir şekilde tarımsal üretim yapılmasının yolu Entegre Zararlı Yönetiminin (IPM) uygulanmasından geçmektedir. Entegre Zararlı Yönetiminde tarımsal zararlılara karşı bütün mücadele yöntemlerinin uyumlu bir şekilde kullanılması esas olup, biyolojik, biyoteknik ve kültürel önlemlere öncelik verilmektedir. En son çare olarak, Bitki Koruma Ürünlerinin (BKÜ) uygulanması istenmektedir. Bu nedenle, kullanılacak BKÜ’lerin insan sağlığına zararlı olmaması, çevre kirliliğine yol açmaması, parazitoid, predatör, pollinatörleri olumsuz etkilememesi ve ürünlerde kalıntıya sebep olmaması gerekmektedir. Yani BKÜ uygulamalarının gelişi güzel, bilinçsizce değil, akla, bilime, bilgiye dayalı ve biyolojik çeşitliliğin korunmasına yardımcı olacak şekilde sürdürülebilir olarak yürütülmesi esastır. Entegre Zararlı Yönetiminde kullanılacak BKÜ’lerin seçiminde, insan ve çevre sağlığı açısından oluşabilecek riskleri ortaya koyabilmek amacıyla aktif maddelerin memeli hayvanlar, balıklar, hedef dışı organizmalar (parazitoitler, predatörler) ve balarılarına etkileri ile topraktaki kalıcılıkları göz önüne alınarak risk değerlendirmeleri yapılmakta olup, biyolojikler, böcek gelişme düzenleyicileri gibi BKÜ’lere öncelik verilmektedir. Yürütülen risk değerlendirmesi çalışmaları sonucunda 495 aktif madde, 204 adet karışım, 13 adet biyolojik preparat, 21 adet biyolojik mücadele etmeni ve 1 adet safener olmak üzere toplam 734 adet BKÜ incelenmiş ve uygun olanlar entegre mücadele teknik talimatlarında üreticilerimizin ve ülke tarımımızın hizmetine sunulmuştur.
{"title":"Risk Assessment and Selection of Plant Protection Products to be Used in Integrated Pest Management Programmes","authors":"Cem Erdoğan","doi":"10.33462/jotaf.1397837","DOIUrl":"https://doi.org/10.33462/jotaf.1397837","url":null,"abstract":"Türkiye’de tarımsal üretimin biyolojik çeşitliliği koruyarak sürdürülebilir bir şekilde yürütülmesi önem arz etmektedir. Ülkemiz tarım sektörünün üretimde yaşadığı, bazılarının ise kronikleştiği çeşitli sorunları bulunmaktadır. Verimli tarım alanlarının azalması, artan gıda talebi, genç neslin tarımdan uzaklaşması, girdi maliyetleri, kırsal kalkınma, küçük aile işletmeciliğinin ve buna bağlı olarak parçalı arazi yapısının yaygın olması ve iklim değişikliği gibi tarımsal üretimi ve verimliliği etkileyen pek çok sorun bulunmaktadır. Üretimde verimliliği etkileyen sebeplerden birisi de tarımsal üretimde görülen hastalık, zararlı ve yabancı otlardır. Biyolojik çeşitliliği koruyarak sürdürülebilir bir şekilde tarımsal üretim yapılmasının yolu Entegre Zararlı Yönetiminin (IPM) uygulanmasından geçmektedir. Entegre Zararlı Yönetiminde tarımsal zararlılara karşı bütün mücadele yöntemlerinin uyumlu bir şekilde kullanılması esas olup, biyolojik, biyoteknik ve kültürel önlemlere öncelik verilmektedir. En son çare olarak, Bitki Koruma Ürünlerinin (BKÜ) uygulanması istenmektedir. Bu nedenle, kullanılacak BKÜ’lerin insan sağlığına zararlı olmaması, çevre kirliliğine yol açmaması, parazitoid, predatör, pollinatörleri olumsuz etkilememesi ve ürünlerde kalıntıya sebep olmaması gerekmektedir. Yani BKÜ uygulamalarının gelişi güzel, bilinçsizce değil, akla, bilime, bilgiye dayalı ve biyolojik çeşitliliğin korunmasına yardımcı olacak şekilde sürdürülebilir olarak yürütülmesi esastır. Entegre Zararlı Yönetiminde kullanılacak BKÜ’lerin seçiminde, insan ve çevre sağlığı açısından oluşabilecek riskleri ortaya koyabilmek amacıyla aktif maddelerin memeli hayvanlar, balıklar, hedef dışı organizmalar (parazitoitler, predatörler) ve balarılarına etkileri ile topraktaki kalıcılıkları göz önüne alınarak risk değerlendirmeleri yapılmakta olup, biyolojikler, böcek gelişme düzenleyicileri gibi BKÜ’lere öncelik verilmektedir. Yürütülen risk değerlendirmesi çalışmaları sonucunda 495 aktif madde, 204 adet karışım, 13 adet biyolojik preparat, 21 adet biyolojik mücadele etmeni ve 1 adet safener olmak üzere toplam 734 adet BKÜ incelenmiş ve uygun olanlar entegre mücadele teknik talimatlarında üreticilerimizin ve ülke tarımımızın hizmetine sunulmuştur.","PeriodicalId":387927,"journal":{"name":"Tekirdağ Ziraat Fakültesi Dergisi","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2024-01-09","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"139628471","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Bu çalışma, biyokömür uygulamalarının Kayra ekmeklik buğday çeşidi yetiştirilen toprakların fiziksel ve kimyasal özellikleri üzerine etkilerini belirlemek amacıyla, saksı denemesi şeklinde tesadüf parselleri deneme desenine göre üç tekerrürlü ve beş farklı dozda 0 (B0), 10 (B1), 20 (B2), 40 (B3) ve 80 (B4) t ha-1biyokömür uygulanmıştır. Biyokömür uygulamalarına göre toprakta en yüksek pH, EC, kireç, organik madde, toplam N, alınabilir P, K, Ca, Mg, Na, Zn, Fe, Mn, Cu ve B değerleri sırasıyla 7.66, 2.26 mS cm-1,% 3.55, %2.81, %0.201, 48.89 mg kg-1, 1172.89 mg kg-1, 2268,88 mg kg-1, 186.92 mg kg-1, (101.43 mg kg-1, 2.34 mg kg-1, 2.40 mg kg-1, 7.33 mg kg-1, 1.79 mg kg-1 ve 1.08 mg kg-1 ile en yüksek değerleri B4 (80 t ha-1) uygulamasında belirlenmiştir. Biyokömür uygulamalarına göre toprakta en düşük değerler pH, EC, kireç, organik madde, toplam N, alınabilir P, K, Ca, Mg, Na, Zn, Fe, Mn, Cu ve B değerleri ise 7.45, 0.87 mS cm-1, % 2.28, % 1.28, % 0.078, 14.92 mg kg-1, 344.84 mg kg-1, 2171,68 mg kg-1, 129.01 mg kg-1, 47.09 mg kg-1, 1.25 mg kg-1, 1.82 mg kg-1, 4.52 mg kg-1, 1.61 mg kg-1 ve 0.71 mg kg-1B0 (kontrol) uygulamasında saptanmıştır. Buğday tohumlarında en yüksek çimlenme oranı %95.41 ile B2 ve en düşük çimlenme oranı ise %90.12 ile B0 uygulamalarında saptanmıştır. Biyokömür uygulamalarının bitkinin yaş ve kuru ağırlığı üzerine etkisi sırasıyla B2 uygulamasında en yüksek (11.42 ve 2.21 gr saksı-1) değerleri ve B0 uygulamasında sırasıyla (10.01 ve 1.93 gr saksı-1) en küçük değerleri aldığı belirlenmiştir.
{"title":"Determination of the Effect of Biochar Applications on Soil Physical and Chemical Properties and Wheat (Triticum aestivum L.) Germination and Biomass","authors":"Bilgehan Şenay, M. Tepecik","doi":"10.33462/jotaf.1190812","DOIUrl":"https://doi.org/10.33462/jotaf.1190812","url":null,"abstract":"Bu çalışma, biyokömür uygulamalarının Kayra ekmeklik buğday çeşidi yetiştirilen toprakların fiziksel ve kimyasal özellikleri üzerine etkilerini belirlemek amacıyla, saksı denemesi şeklinde tesadüf parselleri deneme desenine göre üç tekerrürlü ve beş farklı dozda 0 (B0), 10 (B1), 20 (B2), 40 (B3) ve 80 (B4) t ha-1biyokömür uygulanmıştır. Biyokömür uygulamalarına göre toprakta en yüksek pH, EC, kireç, organik madde, toplam N, alınabilir P, K, Ca, Mg, Na, Zn, Fe, Mn, Cu ve B değerleri sırasıyla 7.66, 2.26 mS cm-1,% 3.55, %2.81, %0.201, 48.89 mg kg-1, 1172.89 mg kg-1, 2268,88 mg kg-1, 186.92 mg kg-1, (101.43 mg kg-1, 2.34 mg kg-1, 2.40 mg kg-1, 7.33 mg kg-1, 1.79 mg kg-1 ve 1.08 mg kg-1 ile en yüksek değerleri B4 (80 t ha-1) uygulamasında belirlenmiştir. Biyokömür uygulamalarına göre toprakta en düşük değerler pH, EC, kireç, organik madde, toplam N, alınabilir P, K, Ca, Mg, Na, Zn, Fe, Mn, Cu ve B değerleri ise 7.45, 0.87 mS cm-1, % 2.28, % 1.28, % 0.078, 14.92 mg kg-1, 344.84 mg kg-1, 2171,68 mg kg-1, 129.01 mg kg-1, 47.09 mg kg-1, 1.25 mg kg-1, 1.82 mg kg-1, 4.52 mg kg-1, 1.61 mg kg-1 ve 0.71 mg kg-1B0 (kontrol) uygulamasında saptanmıştır. Buğday tohumlarında en yüksek çimlenme oranı %95.41 ile B2 ve en düşük çimlenme oranı ise %90.12 ile B0 uygulamalarında saptanmıştır. Biyokömür uygulamalarının bitkinin yaş ve kuru ağırlığı üzerine etkisi sırasıyla B2 uygulamasında en yüksek (11.42 ve 2.21 gr saksı-1) değerleri ve B0 uygulamasında sırasıyla (10.01 ve 1.93 gr saksı-1) en küçük değerleri aldığı belirlenmiştir.","PeriodicalId":387927,"journal":{"name":"Tekirdağ Ziraat Fakültesi Dergisi","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2024-01-04","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"140513960","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Huş ağacı, Betula pendula Roth. dünyanın birçok bölgesinde yayılışa sahip olan ve 40 kadar türü bulunan önemli bir süs ve orman bitkisidir. Türkiye’de ise Kuzey Anadolu ve Doğu Anadolu bölgelerinde sıkça rastlanmaktadır. Huş ağacında zarar yaptığı bilinen birçok zararlı böcek türü bulunmaktadır. Bu çalışmaya konu olan zararlı türe ait örnekler Erzurum Merkez, Atatürk Üniversitesi Yerleşkesi, Merkez Teke deresi ve Aziziye yerleşkesinden alınmıştır. Çalışmanın amacı, Nematus (=Croesus) septentrionalis'in (L.,1758) huş ağaçlarında biyolojisini ve verdiği zararı belirlemektir. Örnekler 20 Haziran ile 20 Eylül 2019 ve 2020 tarihleri arasında toplanmıştır. Zararlının ekolojisini belirlemek için 2018 yılında bir ön durum değerlendirme çalışması yapılmıştır. Böceğin ergin örneği güneşli günlerde huş ağaçlarından, larvalar ise yedikleri dalların yaprakları ile birlikte budama makası yardımı ile kesilerek toplanmıştır. Pupalar toprağın 4 parmak (10-15 cm) derinliğe kadar çapa yardımıyla kazılmasıyla elde edilmiştir. Toplanan erginler kavanozlara yerleştirilmiş ve etil asetat ile öldürülmüştür. Ölü numuneler küçük bir karton kutuya aktarılarak, kutunun üzerine numunenin alındığı yer, ebadı ve alındığı tarih yazılmış ve laboratuvara getirilmiş, ardından bantlanarak etiketlenmiştir. Larvalar besleneceği yapraklarla birlikte dip kısmında toprak olacak şekilde desikatöre konulmuş, ardından su ile nemlendirilmiş emici pamuk zemine bırakılmış ve larvaları beslemek ve olgunlaştırmak için gün aşırı taze yapraklar laboratuvara getirilmiştir. Araştırma sonucunda Nematus (=Croesus) septentrionalis'in yumurtlama zamanı, larva evresi ve nesil sayısı doğal yaşam koşullarında belirlenmiştir. Bulaşıklık oranını elde etmek için hasarlı ağaç sayısı belirlenirken ayrıca yapraklardaki yumurta ve larva sayısını tespit etmek için rastgele seçilen ağaçların dallarındaki hasarlı yapraklar sayılmıştır. Bu çalışmada Nematus (=Croesus) septentrionalis'in biyolojisi ve huş ağaçlarına verdiği zarar incelenmiştir. Bu konu üzerinde çalışan gelecekteki araştırmacılar için faydalı bilgiler ortaya çıkarılmıştır. Erzurum koşullarında zararlının yılda bir nesil verdiği tespit edilmiştir.
{"title":"Biology of the Nematus (=Croesus) septentrionalis (L., 1758) (Hymenoptera: Tenthredinidae) Making Damage to Betula pendula RothTree","authors":"Ahmet Buğra Aykaç, Ö. Çalmaşur","doi":"10.33462/jotaf.1211803","DOIUrl":"https://doi.org/10.33462/jotaf.1211803","url":null,"abstract":"Huş ağacı, Betula pendula Roth. dünyanın birçok bölgesinde yayılışa sahip olan ve 40 kadar türü bulunan önemli bir süs ve orman bitkisidir. Türkiye’de ise Kuzey Anadolu ve Doğu Anadolu bölgelerinde sıkça rastlanmaktadır. Huş ağacında zarar yaptığı bilinen birçok zararlı böcek türü bulunmaktadır. Bu çalışmaya konu olan zararlı türe ait örnekler Erzurum Merkez, Atatürk Üniversitesi Yerleşkesi, Merkez Teke deresi ve Aziziye yerleşkesinden alınmıştır. Çalışmanın amacı, Nematus (=Croesus) septentrionalis'in (L.,1758) huş ağaçlarında biyolojisini ve verdiği zararı belirlemektir. Örnekler 20 Haziran ile 20 Eylül 2019 ve 2020 tarihleri arasında toplanmıştır. Zararlının ekolojisini belirlemek için 2018 yılında bir ön durum değerlendirme çalışması yapılmıştır. Böceğin ergin örneği güneşli günlerde huş ağaçlarından, larvalar ise yedikleri dalların yaprakları ile birlikte budama makası yardımı ile kesilerek toplanmıştır. Pupalar toprağın 4 parmak (10-15 cm) derinliğe kadar çapa yardımıyla kazılmasıyla elde edilmiştir. Toplanan erginler kavanozlara yerleştirilmiş ve etil asetat ile öldürülmüştür. Ölü numuneler küçük bir karton kutuya aktarılarak, kutunun üzerine numunenin alındığı yer, ebadı ve alındığı tarih yazılmış ve laboratuvara getirilmiş, ardından bantlanarak etiketlenmiştir. Larvalar besleneceği yapraklarla birlikte dip kısmında toprak olacak şekilde desikatöre konulmuş, ardından su ile nemlendirilmiş emici pamuk zemine bırakılmış ve larvaları beslemek ve olgunlaştırmak için gün aşırı taze yapraklar laboratuvara getirilmiştir. Araştırma sonucunda Nematus (=Croesus) septentrionalis'in yumurtlama zamanı, larva evresi ve nesil sayısı doğal yaşam koşullarında belirlenmiştir. Bulaşıklık oranını elde etmek için hasarlı ağaç sayısı belirlenirken ayrıca yapraklardaki yumurta ve larva sayısını tespit etmek için rastgele seçilen ağaçların dallarındaki hasarlı yapraklar sayılmıştır. Bu çalışmada Nematus (=Croesus) septentrionalis'in biyolojisi ve huş ağaçlarına verdiği zarar incelenmiştir. Bu konu üzerinde çalışan gelecekteki araştırmacılar için faydalı bilgiler ortaya çıkarılmıştır. Erzurum koşullarında zararlının yılda bir nesil verdiği tespit edilmiştir.","PeriodicalId":387927,"journal":{"name":"Tekirdağ Ziraat Fakültesi Dergisi","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-10-05","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"139323098","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Bu çalışma, 2019-2020 buğday yetiştirme sezonunda Mardin ili Artuklu İlçesi yağışa dayalı şartlarında Augmented Deneme Desenine göre planlanarak Güneydoğu Anadolu Bölgesine özgü 80 adet yerel makarnalık ve 10 adet standart çeşit kullanılarak yürütülmüştür. Deneme, her blokta 20 adet yerel genotip ve 10 adet kontrol çeşit olacak şekilde düzenlenmiştir. Güneydoğu Anadolu Bölgesine özgü bu yerel makarnalık çeşitlerin karakterizasyonunun amaçlandığı çalışmada; yerel buğday çeşitlerinin ve kontrol çeşitlerinin alınan gözlemleri sırasıyla tane verimi 229 kg/da- 371 kg/da; biyolojik verimleri 1313 kg/da –1218 kg/da; bin tane ağırlıkları 42.9 g – 40.15 g, başaklanma gün sayısı 117.8 gün-111 gün; protein oranı % 18.02 - % 14.94 arasında değişmiştir. Elde edilen verilere göre, yerel buğday çeşitlerinin bitki boyu, biyolojik verim, tanede protein oranı bakımından kontrol çeşitlerinden daha yüksek değerlere sahip olduğu tespit edilirken, tane verimi bakımından ise kontrol çeşitlerin daha yüksek değerlere sahip olduğu tespit edilmiştir. Yerel çeşitlerin, modern ıslah çeşitlerine göre daha geç başaklandığı ve yeşil kalma süresinin daha uzun olduğu gözlemlendiği çalışmada, yerel çeşitlerin daha çok kışlık gelişme tabiatına sahip özellikler taşıdığı, özellikle tanede protein oranın ve biyolojik verimin artırılması çalışmalarında gen kaynağı olarak kullanılabilecek çok sayıda potansiyel yerel çeşit olduğu tespit edilmiştir. Elde edilen verileri GGE biblot analiz metodolojisine göre değerlendirilmiş, yapılan değerlendirmede, tane verimi (TV), başakta tane sayısı (BSTS), başakta tane ağırlığı bakımından ST8 (kontrol) G80 (yerel) genotipleri en yüksek değerlere sahip olmuşlardır. Yerel genotipler bin tane ağırlığı (BTA), peduncle uzunluğu (PU), bitki boyu, tanede protein oranı (TPO), biyolojik verim (BV) ve başaklanma gün sayısı (BGS) bakımından daha yüksek değerlere sahip olurken, bu özellikler açısından G8 (yerel) en yüksek değerlere sahip olmuştur. İncelenen özellikler bakımından geniş bir varyasyona sahip olduğu tespit edilen bu yerel çeşitlerinin korunması ve gelecek kuşaklara aktarılması konusunun önemli olduğu ve aynı zamanda ulusal ve uluslararası buğday ıslah programlarında kullanılabilecek yararlı özelliklere sahip olduğu tespit edilmiştir.
{"title":"Characterization of Durum Wheat (Triticum durum L.) Landraces Regarding to Some Agronomic Traits","authors":"Hüsnü Aktaş, Abdurrahman Durmaz","doi":"10.33462/jotaf.1108861","DOIUrl":"https://doi.org/10.33462/jotaf.1108861","url":null,"abstract":"Bu çalışma, 2019-2020 buğday yetiştirme sezonunda Mardin ili Artuklu İlçesi yağışa dayalı şartlarında Augmented Deneme Desenine göre planlanarak Güneydoğu Anadolu Bölgesine özgü 80 adet yerel makarnalık ve 10 adet standart çeşit kullanılarak yürütülmüştür. Deneme, her blokta 20 adet yerel genotip ve 10 adet kontrol çeşit olacak şekilde düzenlenmiştir. Güneydoğu Anadolu Bölgesine özgü bu yerel makarnalık çeşitlerin karakterizasyonunun amaçlandığı çalışmada; yerel buğday çeşitlerinin ve kontrol çeşitlerinin alınan gözlemleri sırasıyla tane verimi 229 kg/da- 371 kg/da; biyolojik verimleri 1313 kg/da –1218 kg/da; bin tane ağırlıkları 42.9 g – 40.15 g, başaklanma gün sayısı 117.8 gün-111 gün; protein oranı % 18.02 - % 14.94 arasında değişmiştir. Elde edilen verilere göre, yerel buğday çeşitlerinin bitki boyu, biyolojik verim, tanede protein oranı bakımından kontrol çeşitlerinden daha yüksek değerlere sahip olduğu tespit edilirken, tane verimi bakımından ise kontrol çeşitlerin daha yüksek değerlere sahip olduğu tespit edilmiştir. Yerel çeşitlerin, modern ıslah çeşitlerine göre daha geç başaklandığı ve yeşil kalma süresinin daha uzun olduğu gözlemlendiği çalışmada, yerel çeşitlerin daha çok kışlık gelişme tabiatına sahip özellikler taşıdığı, özellikle tanede protein oranın ve biyolojik verimin artırılması çalışmalarında gen kaynağı olarak kullanılabilecek çok sayıda potansiyel yerel çeşit olduğu tespit edilmiştir. Elde edilen verileri GGE biblot analiz metodolojisine göre değerlendirilmiş, yapılan değerlendirmede, tane verimi (TV), başakta tane sayısı (BSTS), başakta tane ağırlığı bakımından ST8 (kontrol) G80 (yerel) genotipleri en yüksek değerlere sahip olmuşlardır. Yerel genotipler bin tane ağırlığı (BTA), peduncle uzunluğu (PU), bitki boyu, tanede protein oranı (TPO), biyolojik verim (BV) ve başaklanma gün sayısı (BGS) bakımından daha yüksek değerlere sahip olurken, bu özellikler açısından G8 (yerel) en yüksek değerlere sahip olmuştur. İncelenen özellikler bakımından geniş bir varyasyona sahip olduğu tespit edilen bu yerel çeşitlerinin korunması ve gelecek kuşaklara aktarılması konusunun önemli olduğu ve aynı zamanda ulusal ve uluslararası buğday ıslah programlarında kullanılabilecek yararlı özelliklere sahip olduğu tespit edilmiştir.","PeriodicalId":387927,"journal":{"name":"Tekirdağ Ziraat Fakültesi Dergisi","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-09-25","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"139336598","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
The main goal of genetic resource conservation is to keep as much genetic diversity as possible within each species. In this respect, some difficulties in the protection of honey bee gene resources make it necessary to reveal the genetic structures of the subspecies and the genetic relationships between the subspecies. In this study, Kırklareli honey bee populations which were officially registered as an ecotype of Turkey’s honey bee (Apis mellifera L.) gene resources by the Republic of Turkey, Ministry of Agriculture and Forestry, were examined in the COI and ND5 genes of mitochondrial DNA. The restriction fragment length polymorphism (RFLP) together with the polymerase chain reaction (PCR) was used to define Apis mellifera populations. A total of 117 worker bee samples were used which were collected from mostly the Kırklareli province. A newly found single nucleotide polymorphism (SNP), G→A transition in the COI gene region formed a novel NcoI restriction site resulting in a new haplotype. This new haplotype has been abbreviated as haplotype C. As a result of the COI/SspI digestion, the previously reported C haplotype was determined. No restriction was found with the treatment of COI/StyI enzyme. On the other hand, as a result of ND5/AluI restriction, 2 restriction site and previously reported haplotype C was obtained in all of the studied samples. No restriction was screened with ND5/FokI and ND5/HincII enzymes in the whole samples, only a reported uncut B haplotype was observed. Within this study, novel genetic information has been revealed for the Kırklareli honey bee ecotype registered as the Thrace honey bee of Turkey’s honey bee gene resources. Moreover, detailed studies with larger sample sizes should be conducted to characterize the origin and the subspecies of Kırklareli honey bees in detail. It is thought that this study will be useful in the identification and registration of the Kırklareli honey bees to be carried out in the future, and also in the creation of a database.
保护遗传资源的主要目标是尽可能保持每个物种内部的遗传多样性。在这方面，蜜蜂基因资源保护的一些困难使得有必要揭示亚种的遗传结构和亚种之间的遗传关系。本研究对土耳其共和国农林部正式登记为土耳其蜜蜂（Apis mellifera L.）基因资源生态型的 Kırklareli 蜜蜂种群进行了线粒体 DNA COI 和 ND5 基因检测。限制性片段长度多态性（RFLP）和聚合酶链反应（PCR）被用来确定蜜蜂种群。研究共使用了 117 份工蜂样本，这些样本主要从克尔克拉雷利省采集而来。新发现的单核苷酸多态性（SNP），即 COI 基因区的 G→A 转换，形成了一个新的 NcoI 限制位点，从而产生了一个新的单倍型。通过 COI/SspI 消化，确定了之前报告的 C 单倍型。经 COI/StyI 酶处理后，未发现任何限制。另一方面，通过 ND5/AluI 限制，在所有研究样本中获得了 2 个限制位点和之前报告的单倍型 C。用 ND5/FokI 和 ND5/HincII 酶没有对所有样本进行限制筛选，只观察到了一个报告的未切割 B 单倍型。这项研究揭示了土耳其蜜蜂基因资源中登记为色雷斯蜜蜂的 Kırklareli 蜜蜂生态型的新基因信息。此外，还应该进行样本量更大的详细研究，以详细确定克尔克拉雷利蜜蜂的起源和亚种特征。我们认为，这项研究将有助于今后对 Kırklareli 蜜蜂进行鉴定和登记，并有助于建立数据库。
{"title":"Genetic Diversity of Kırklareli Honey Bee (Apis mellifera L.) Populations in Thrace Region of Turkey: Identification of Mitochondrial COI and ND5 Gene Regions","authors":"İlknur Göze, F. Özdil","doi":"10.33462/jotaf.1252015","DOIUrl":"https://doi.org/10.33462/jotaf.1252015","url":null,"abstract":"The main goal of genetic resource conservation is to keep as much genetic diversity as possible within each species. In this respect, some difficulties in the protection of honey bee gene resources make it necessary to reveal the genetic structures of the subspecies and the genetic relationships between the subspecies. In this study, Kırklareli honey bee populations which were officially registered as an ecotype of Turkey’s honey bee (Apis mellifera L.) gene resources by the Republic of Turkey, Ministry of Agriculture and Forestry, were examined in the COI and ND5 genes of mitochondrial DNA. The restriction fragment length polymorphism (RFLP) together with the polymerase chain reaction (PCR) was used to define Apis mellifera populations. A total of 117 worker bee samples were used which were collected from mostly the Kırklareli province. A newly found single nucleotide polymorphism (SNP), G→A transition in the COI gene region formed a novel NcoI restriction site resulting in a new haplotype. This new haplotype has been abbreviated as haplotype C. As a result of the COI/SspI digestion, the previously reported C haplotype was determined. No restriction was found with the treatment of COI/StyI enzyme. On the other hand, as a result of ND5/AluI restriction, 2 restriction site and previously reported haplotype C was obtained in all of the studied samples. No restriction was screened with ND5/FokI and ND5/HincII enzymes in the whole samples, only a reported uncut B haplotype was observed. Within this study, novel genetic information has been revealed for the Kırklareli honey bee ecotype registered as the Thrace honey bee of Turkey’s honey bee gene resources. Moreover, detailed studies with larger sample sizes should be conducted to characterize the origin and the subspecies of Kırklareli honey bees in detail. It is thought that this study will be useful in the identification and registration of the Kırklareli honey bees to be carried out in the future, and also in the creation of a database.","PeriodicalId":387927,"journal":{"name":"Tekirdağ Ziraat Fakültesi Dergisi","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-09-13","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"139340525","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
The source and sink relationships determine the amount and distribution of biomass in plants. Field and laboratory experiments were conducted to study the effect of nitrogen rate and spikelet removal on seed yield and germination traits of wheat. The field experiment was conducted employing sink manipulation (no spikelet removal and ½ spikelet removal) and source manipulation (nitrogen rate of 0, 75, and 150 kg ha-1). This study was performed as a factorial experiment in a randomized complete block design with three replications. Seeds obtained from the field experiment were subjected to determine the effect of the sink and source manipulation on seed germination traits in the laboratory experiment. Results showed that most traits under study were not affected by source and sink manipulation. Seed yield and seed weight were not affected by spikelet removal and varying nitrogen applications. Although some of the wheat spikelets have been removed, those plants have been able to maintain the number of seeds per spike and the weight of a single seed. The use of nitrogen at the spike emergence stage did not affect the seed yield of the Pishtaz cultivar. Nitrogen needed for the seeds could be compensated by the re-mobilization of nitrogen from various plant organs such as the stem. Nitrogen application of 150 kg ha-1 with the removal of ½ spikelets improved seed germination (%) and vigor comparing control (no spikelet removal with no nitrogen application). Considering that seed yield and seed weight did not change under the influence of source and sink manipulation, it can be concluded that Pishtaz wheat is more sink-limited than source-limited.
{"title":"Alteration of Wheat Source-Sink Relation by Nitrogen and Spikelet Removal","authors":"Hassan Hei̇dari̇","doi":"10.33462/jotaf.970364","DOIUrl":"https://doi.org/10.33462/jotaf.970364","url":null,"abstract":"The source and sink relationships determine the amount and distribution of biomass in plants. Field and laboratory experiments were conducted to study the effect of nitrogen rate and spikelet removal on seed yield and germination traits of wheat. The field experiment was conducted employing sink manipulation (no spikelet removal and ½ spikelet removal) and source manipulation (nitrogen rate of 0, 75, and 150 kg ha-1). This study was performed as a factorial experiment in a randomized complete block design with three replications. Seeds obtained from the field experiment were subjected to determine the effect of the sink and source manipulation on seed germination traits in the laboratory experiment. Results showed that most traits under study were not affected by source and sink manipulation. Seed yield and seed weight were not affected by spikelet removal and varying nitrogen applications. Although some of the wheat spikelets have been removed, those plants have been able to maintain the number of seeds per spike and the weight of a single seed. The use of nitrogen at the spike emergence stage did not affect the seed yield of the Pishtaz cultivar. Nitrogen needed for the seeds could be compensated by the re-mobilization of nitrogen from various plant organs such as the stem. Nitrogen application of 150 kg ha-1 with the removal of ½ spikelets improved seed germination (%) and vigor comparing control (no spikelet removal with no nitrogen application). Considering that seed yield and seed weight did not change under the influence of source and sink manipulation, it can be concluded that Pishtaz wheat is more sink-limited than source-limited.","PeriodicalId":387927,"journal":{"name":"Tekirdağ Ziraat Fakültesi Dergisi","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-08-24","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"139349346","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
This study aims to analyze the marketing pattern of coconut sugar products, describe the stakeholders involved in the marketing of coconut sugar, and develop a structure, conduct, performance (SCP) based marketing model for coconut sugar. This research method is a quantitative descriptive method. The research location was determined purposively in the coconut sugar production center of Central Java Province (Banyumas, Purbalingga, and Cilacap Regencies). The research respondents were 60 people consisting of coconut sugar makers who were members of the Joint Business Group (KUB) and 60 people, 10 collectors traders, 2 wholesalers, and 4 institutional exporters. Data were analyzed descriptively. Data analysis for the basic structure by measuring market share size and concentration (CR4). The basis of conduct is through analysis of sales and purchasing processes, payment systems, and institutional cooperation. The basis of performance is obtained from the analysis of the margins of the trading system and the level of prices received by farmers. The results showed that there are two marketing channels for coconut sugar. A tight oligopsony is formed based on the CR4 (Concentration Ratio for the Big Four) value, while the Herfindahl index value shows that the market formed is an oligopoly. Market behavior occurs when the payment system is made in cash at the level of collectors and non-cash at the level of wholesalers. In market performance, the largest marketing margin is in the marketing channel pattern 1 of Rp. 8415.4/kg, the lowest in the channel 2 pattern of Rp. 6500/kg. The highest Farmer share value is in the marketing channel pattern 2 as 74%, and the lowest is in the channel 1 pattern at 66.3%.
{"title":"Formulation of SCP-Based Coconut Sugar Marketing Model Through Analysis of Marketing Patterns in Central Java Province, Indonesia","authors":"Pujiharto Puji̇harto, Sri Wahyuni̇","doi":"10.33462/jotaf.1150532","DOIUrl":"https://doi.org/10.33462/jotaf.1150532","url":null,"abstract":"This study aims to analyze the marketing pattern of coconut sugar products, describe the stakeholders involved in the marketing of coconut sugar, and develop a structure, conduct, performance (SCP) based marketing model for coconut sugar. This research method is a quantitative descriptive method. The research location was determined purposively in the coconut sugar production center of Central Java Province (Banyumas, Purbalingga, and Cilacap Regencies). The research respondents were 60 people consisting of coconut sugar makers who were members of the Joint Business Group (KUB) and 60 people, 10 collectors traders, 2 wholesalers, and 4 institutional exporters. Data were analyzed descriptively. Data analysis for the basic structure by measuring market share size and concentration (CR4). The basis of conduct is through analysis of sales and purchasing processes, payment systems, and institutional cooperation. The basis of performance is obtained from the analysis of the margins of the trading system and the level of prices received by farmers. The results showed that there are two marketing channels for coconut sugar. A tight oligopsony is formed based on the CR4 (Concentration Ratio for the Big Four) value, while the Herfindahl index value shows that the market formed is an oligopoly. Market behavior occurs when the payment system is made in cash at the level of collectors and non-cash at the level of wholesalers. In market performance, the largest marketing margin is in the marketing channel pattern 1 of Rp. 8415.4/kg, the lowest in the channel 2 pattern of Rp. 6500/kg. The highest Farmer share value is in the marketing channel pattern 2 as 74%, and the lowest is in the channel 1 pattern at 66.3%.","PeriodicalId":387927,"journal":{"name":"Tekirdağ Ziraat Fakültesi Dergisi","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-08-24","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"139349287","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Sude Atay, Kadriye Gül Yurdagül, Ümit Bilginer, Taki Karsli, Eymen Demi̇r
Numerous molecular genotyping methods are available to analyse local livestock populations at molecular level in which traditional Polymerase Chain Reaction (PCR) guided by specific oligonucleotides is a fast and cost-effective method to investigate single genes. Until today, many genes which are of major effects on litter size have been reported in sheep. Genetic variations in these genes shaping the expression profile at DNA level may lead to differences in litter size among the sheep breeds. This is the first attempt to investigate insertion/deletion (inDel) variations in Prolactin (PRL) intron 2 and Growth Hormone Receptor (GHR) intron 3 and intron 4 genes in Pirlak sheep breed via traditional PCR technique. A total of 100 unrelated animals sampled from representative herds reared in Antalya were genotyped based on absence/presence of 23 base pairs (bp) length inDel in which three genotypes (II, ID, and DD) were detected in all loci. I and D allele frequency were 0.421 and 0.579, respectively in terms of PRL-intron 2 locus. I / D allele frequencies were found as 0.599 / 0.401 and 0.372 / 0.628 in GHR intron 3 and intron 4, respectively. The lowest II (0.181) and DD (0.177) genotype frequencies were detected in GHR-intron 4 and GHR-intron 3 loci, respectively. The lowest (0.177 for DD) and highest (0.448 for ID) genotype frequencies were detected in GHR intron 3 locus across the population. Significant deviation from Hardy-Weinberg Equilibrium (HWE) was detected only in PRL-intron 2 locus. The results of the present study confirm that Pirlak breed conserves sufficient genetic variation in PRL and GHR gene regions which could be utilized in selection strategies in order to increase litter size in the future.
{"title":"Pırlak Koyun Irkında Bir Batında Doğan Yavru Sayısı ile Ilişkili PRL ve BHR Genlerindeki inDel Varyasyonlar","authors":"Sude Atay, Kadriye Gül Yurdagül, Ümit Bilginer, Taki Karsli, Eymen Demi̇r","doi":"10.33462/jotaf.1226643","DOIUrl":"https://doi.org/10.33462/jotaf.1226643","url":null,"abstract":"Numerous molecular genotyping methods are available to analyse local livestock populations at molecular level in which traditional Polymerase Chain Reaction (PCR) guided by specific oligonucleotides is a fast and cost-effective method to investigate single genes. Until today, many genes which are of major effects on litter size have been reported in sheep. Genetic variations in these genes shaping the expression profile at DNA level may lead to differences in litter size among the sheep breeds. This is the first attempt to investigate insertion/deletion (inDel) variations in Prolactin (PRL) intron 2 and Growth Hormone Receptor (GHR) intron 3 and intron 4 genes in Pirlak sheep breed via traditional PCR technique. A total of 100 unrelated animals sampled from representative herds reared in Antalya were genotyped based on absence/presence of 23 base pairs (bp) length inDel in which three genotypes (II, ID, and DD) were detected in all loci. I and D allele frequency were 0.421 and 0.579, respectively in terms of PRL-intron 2 locus. I / D allele frequencies were found as 0.599 / 0.401 and 0.372 / 0.628 in GHR intron 3 and intron 4, respectively. The lowest II (0.181) and DD (0.177) genotype frequencies were detected in GHR-intron 4 and GHR-intron 3 loci, respectively. The lowest (0.177 for DD) and highest (0.448 for ID) genotype frequencies were detected in GHR intron 3 locus across the population. Significant deviation from Hardy-Weinberg Equilibrium (HWE) was detected only in PRL-intron 2 locus. The results of the present study confirm that Pirlak breed conserves sufficient genetic variation in PRL and GHR gene regions which could be utilized in selection strategies in order to increase litter size in the future.","PeriodicalId":387927,"journal":{"name":"Tekirdağ Ziraat Fakültesi Dergisi","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-08-24","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"139349319","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Climate change has become one of the most significant risk factors in agricultural production. Plant productivity declines caused by climate change pose a serious threat to food supply and security. Crop simulation models have been widely used in recent years for the assessment of the impacts of climate change on agricultural production. In Konya, there have been limited studies on the potential effects of climate change on sunflower production. Sunflower, the main crop of the most imported agricultural product group, in which the production amount is currently insufficient to cover domestic consumption demand, is strategically important for the Turkish economy. The goal of this study was to examine the effects of climate change on sunflower yield in Türkiye by using the Aquacrop model. The data of the field experiment carried out on the Ekllor sunflower cultivar for two years in Konya conditions were used as material. The daily projection dataset of three Global Climate Models (HadGEM2-ES, MPI-ESM-MR, GFDL-ESM2M) and two scenarios (RCP4.5 and RCP8.5) were used to analyze climate change impacts. The 1971-2000 period was considered as the reference period and the 2022-2098 period was selected as the future period. The results confirmed that the Aquacrop model was able to satisfactorily simulate yield with NRMSE 2.10 % for the rainfed condition and 10.55 % for the irrigated condition, a d-index of 0.97, and a modeling efficiency of 0.91. Aqaucrop climate change impacts simulation which was based on 3 global climate models covering with 2022 -2098 period simulations projected that sunflower yield would be decreased in a range of 21% to 44% for RCP4.5 and 18% to 50% for RCP8.5 scenarios under rainfed conditions. In contrast, the yield would be increased in a range of 11% to 23% for RCP4.5 and 10% to 33% for RCP8.5 scenarios under irrigated conditions. The findings point to the use of appropriate water management measures for future sunflower production as a means of adapting to climate change.
{"title":"Evaluation of the Impacts of Climate Change on Sunflower with Aquacrop Model","authors":"Hüdaverdi Gürkan","doi":"10.33462/jotaf.1240401","DOIUrl":"https://doi.org/10.33462/jotaf.1240401","url":null,"abstract":"Climate change has become one of the most significant risk factors in agricultural production. Plant productivity declines caused by climate change pose a serious threat to food supply and security. Crop simulation models have been widely used in recent years for the assessment of the impacts of climate change on agricultural production. In Konya, there have been limited studies on the potential effects of climate change on sunflower production. Sunflower, the main crop of the most imported agricultural product group, in which the production amount is currently insufficient to cover domestic consumption demand, is strategically important for the Turkish economy. The goal of this study was to examine the effects of climate change on sunflower yield in Türkiye by using the Aquacrop model. The data of the field experiment carried out on the Ekllor sunflower cultivar for two years in Konya conditions were used as material. The daily projection dataset of three Global Climate Models (HadGEM2-ES, MPI-ESM-MR, GFDL-ESM2M) and two scenarios (RCP4.5 and RCP8.5) were used to analyze climate change impacts. The 1971-2000 period was considered as the reference period and the 2022-2098 period was selected as the future period. The results confirmed that the Aquacrop model was able to satisfactorily simulate yield with NRMSE 2.10 % for the rainfed condition and 10.55 % for the irrigated condition, a d-index of 0.97, and a modeling efficiency of 0.91. Aqaucrop climate change impacts simulation which was based on 3 global climate models covering with 2022 -2098 period simulations projected that sunflower yield would be decreased in a range of 21% to 44% for RCP4.5 and 18% to 50% for RCP8.5 scenarios under rainfed conditions. In contrast, the yield would be increased in a range of 11% to 23% for RCP4.5 and 10% to 33% for RCP8.5 scenarios under irrigated conditions. The findings point to the use of appropriate water management measures for future sunflower production as a means of adapting to climate change.","PeriodicalId":387927,"journal":{"name":"Tekirdağ Ziraat Fakültesi Dergisi","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-08-08","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"139351387","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
京公网安备 11010802042870号
京ICP备2023020795号-1
扫码关注我们
求助内容：
应助结果提醒方式：