Çalışmada askorbik asit (AA) uygulamasının taze kesilmiş ‘Lincoln’ pırasa çeşidinin soğukta depolama boyunca kalitesi üzerine etkileri incelenmiştir. Optimum dönemde derimi yapılan pırasalar hızlı bir şekilde laboratuvara nakledilmiştir. Pırasalar zorlanmış hava ile (2 °C) 6 saat süreyle ön soğutma işlemine tabi tutulduktan sonra uygulamalar (kontrol, %1 ve %2 AA) için üç gruba ayrılmıştır. Ön soğutma işleminden sonra pırasalar serin ve steril koşullar altında 5-6 °C sıcaklıktaki çeşme suyuna birkaç kez daldırarak bahçe kaynaklı toz ve kalıntılar uzaklaştırılmıştır. Taze kesim işleminden sonra %1 ve %2 AA uygulanmış pırasa örnekleriyle kontrol grubu köpük kâselere yerleştirilerek üzeri streç filmle (16 µ) kaplanmıştır. Ambalajlanmış pırasalar 0±1 °C ve %90±5 oransal nemde 30 gün boyunca depolanmıştır. Depolama boyunca altı gün aralıklarla pırasalarda ağırlık kaybı (%), yalancı gövde sertliği (N), suda çözünebilir kuru madde (%), titre edilebilir asitlik (g 100 ml-1), solunum hızı (ml CO2/kg‐1 h‐1), yalancı gövde rengi ve duyusal özellikler belirlenmiştir. AA uygulamaları kontrole kıyasla taze kesilmiş pırasalarda ağırlık kayıplarını azaltmıştır. Depolama boyunca %2’lik doz daha etkili olmak üzere, AA uygulamaları yalancı gövde sertliğini kontrole göre daha iyi korumuştur. Soğukta depolama boyunca AA uygulamaları taze kesilmiş pırasaların TEA miktarını korumuş ve solunum hızını net bir şekilde baskılamıştır. AA uygulamaları kontrol örneklerine kıyasla depolama süresince pırasaların görsel kalitelerini daha iyi korumuştur. Sonuç olarak, AA uygulanmayan kontrol grubundaki pırasalar 0±1 °C ve % 90±5 oransal nemde 24 gün depolanabilirken, her iki AA (%1ve %2) uygulaması bu süreyi 30 güne kadar uzatmıştır. Ancak farklı doz ve uygulama şekilleri kullanılarak bu konuda daha detaylı çalışmalara ihtiyaç vardır.
{"title":"Taze Kesilmiş Pırasada Askorbik Asit Uygulamasının Soğukta Depolama Boyunca Kalite Değişimine Etkisi","authors":"Bekir Gülal, M. Koyuncu","doi":"10.33462/jotaf.1070629","DOIUrl":"https://doi.org/10.33462/jotaf.1070629","url":null,"abstract":"Çalışmada askorbik asit (AA) uygulamasının taze kesilmiş ‘Lincoln’ pırasa çeşidinin soğukta depolama boyunca kalitesi üzerine etkileri incelenmiştir. Optimum dönemde derimi yapılan pırasalar hızlı bir şekilde laboratuvara nakledilmiştir. Pırasalar zorlanmış hava ile (2 °C) 6 saat süreyle ön soğutma işlemine tabi tutulduktan sonra uygulamalar (kontrol, %1 ve %2 AA) için üç gruba ayrılmıştır. Ön soğutma işleminden sonra pırasalar serin ve steril koşullar altında 5-6 °C sıcaklıktaki çeşme suyuna birkaç kez daldırarak bahçe kaynaklı toz ve kalıntılar uzaklaştırılmıştır. Taze kesim işleminden sonra %1 ve %2 AA uygulanmış pırasa örnekleriyle kontrol grubu köpük kâselere yerleştirilerek üzeri streç filmle (16 µ) kaplanmıştır. Ambalajlanmış pırasalar 0±1 °C ve %90±5 oransal nemde 30 gün boyunca depolanmıştır. Depolama boyunca altı gün aralıklarla pırasalarda ağırlık kaybı (%), yalancı gövde sertliği (N), suda çözünebilir kuru madde (%), titre edilebilir asitlik (g 100 ml-1), solunum hızı (ml CO2/kg‐1 h‐1), yalancı gövde rengi ve duyusal özellikler belirlenmiştir. AA uygulamaları kontrole kıyasla taze kesilmiş pırasalarda ağırlık kayıplarını azaltmıştır. Depolama boyunca %2’lik doz daha etkili olmak üzere, AA uygulamaları yalancı gövde sertliğini kontrole göre daha iyi korumuştur. Soğukta depolama boyunca AA uygulamaları taze kesilmiş pırasaların TEA miktarını korumuş ve solunum hızını net bir şekilde baskılamıştır. AA uygulamaları kontrol örneklerine kıyasla depolama süresince pırasaların görsel kalitelerini daha iyi korumuştur. Sonuç olarak, AA uygulanmayan kontrol grubundaki pırasalar 0±1 °C ve % 90±5 oransal nemde 24 gün depolanabilirken, her iki AA (%1ve %2) uygulaması bu süreyi 30 güne kadar uzatmıştır. Ancak farklı doz ve uygulama şekilleri kullanılarak bu konuda daha detaylı çalışmalara ihtiyaç vardır.","PeriodicalId":387927,"journal":{"name":"Tekirdağ Ziraat Fakültesi Dergisi","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-09-12","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"121330869","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Bu araştırma 1982-2009 yılları arasında Doğu Anadolu Bölgesi’nin Elazığ, Erzincan, Malatya ve Tunceli illeri ve ilçelerindeki tarım ve tarım dışı alanlarındaki bitkiler üzerinde görülen Aphidiinae (Hymenoptera: Braconidae) türlerinin tespit edilmesi amacıyla yürütülmüştür. Örneklemeler Mayıs-Ağustos ayları arasında gerçekleştirilmiştir. Araştırmada 26 lokaliteden toplamda 121 örnek incelenmiş, 4 cinse ait (Aphidius Nees, 1819; Binodoxys Mackauer, 1960; Diaeretiella Starý, 1960; Praon Haliday, 1833) 13 tür saptanmıştır. Araştırmada tespit edilen türlerin 7’si Aphidius (Aphidius avenae Haliday, 1834; A. colemani Viereck, 1912; A. eadyi Starý, González & Hall, 1980; A. ervi Haliday, 1834; A. matricariae Haliday, 1834; A. microlophii Pennachio & Tremblay, 1987; A. urticae Haliday, 1834), 1’i Binodoxys (Binodoxys acalephae (Marshall, 1896)), 1’i Diaeretiella (Diaeretiella rapae (McIntosh, 1855)), 4’ü Praon (Praon barbatum Mackauer, 1967; P. nonveilleri Tomanović & Kavallieratos, 2003; P. volucre (Haliday, 1833); P. yomenae Takada,1968) cinsine aittir. Bu türlerden Praon barbatum Mackauer, 1967 türü Türkiye Aphidiinae faunası için yeni kayıttır. Araştırma bölgesinde ayırdedilebilen 5 habitatın hepsinde bulunan türlerin Aphidius ervi, A. matricariae, Praon barbatum olduğu, A. avenae türünün sadece bir habitatta bulunmasıyla habitat tercihleri bakımından en sınırlı tür olduğu tespit edilmiş, Tür sayısı bakımından ise bölgede otsu bitkiler, yonca tarlası ve meyve bahçesi habitatlarının sırasıyla en zengin habitatlar olarak yer aldığı belirlenmiştir. Tespit edilen türlerin Doğu Anadolu Bölgesi’ndeki illere göre sayısal dağılımları dikkate alındığında Elazığ ilinin 12 tür ile en fazla, Erzincan ilinin 3 tür ile en az tür ile temsil edilen il olduğu belirlenmiştir. Yapılan bu araştırmayla Doğu Anadolu Bölgesi Aphidiinae faunasına yeni türler ilave edilmiş, Türkiye Aphidiinae tür sayısı 65’ten 66’ya çıkarılmıştır.
{"title":"Türkiye’nin Doğu Anadolu Bölgesi’nde Elazığ, Erzincan, Malatya ve Tunceli İllerinde Bulunan Afit parazitoiti Aphidiinae (Hymenoptera: Braconidae) Türleri","authors":"Gizem Demi̇rhan, Özlem Erdoğan","doi":"10.33462/jotaf.1020518","DOIUrl":"https://doi.org/10.33462/jotaf.1020518","url":null,"abstract":"Bu araştırma 1982-2009 yılları arasında Doğu Anadolu Bölgesi’nin Elazığ, Erzincan, Malatya ve Tunceli illeri ve ilçelerindeki tarım ve tarım dışı alanlarındaki bitkiler üzerinde görülen Aphidiinae (Hymenoptera: Braconidae) türlerinin tespit edilmesi amacıyla yürütülmüştür. Örneklemeler Mayıs-Ağustos ayları arasında gerçekleştirilmiştir. Araştırmada 26 lokaliteden toplamda 121 örnek incelenmiş, 4 cinse ait (Aphidius Nees, 1819; Binodoxys Mackauer, 1960; Diaeretiella Starý, 1960; Praon Haliday, 1833) 13 tür saptanmıştır. Araştırmada tespit edilen türlerin 7’si Aphidius (Aphidius avenae Haliday, 1834; A. colemani Viereck, 1912; A. eadyi Starý, González & Hall, 1980; A. ervi Haliday, 1834; A. matricariae Haliday, 1834; A. microlophii Pennachio & Tremblay, 1987; A. urticae Haliday, 1834), 1’i Binodoxys (Binodoxys acalephae (Marshall, 1896)), 1’i Diaeretiella (Diaeretiella rapae (McIntosh, 1855)), 4’ü Praon (Praon barbatum Mackauer, 1967; P. nonveilleri Tomanović & Kavallieratos, 2003; P. volucre (Haliday, 1833); P. yomenae Takada,1968) cinsine aittir. Bu türlerden Praon barbatum Mackauer, 1967 türü Türkiye Aphidiinae faunası için yeni kayıttır. Araştırma bölgesinde ayırdedilebilen 5 habitatın hepsinde bulunan türlerin Aphidius ervi, A. matricariae, Praon barbatum olduğu, A. avenae türünün sadece bir habitatta bulunmasıyla habitat tercihleri bakımından en sınırlı tür olduğu tespit edilmiş, Tür sayısı bakımından ise bölgede otsu bitkiler, yonca tarlası ve meyve bahçesi habitatlarının sırasıyla en zengin habitatlar olarak yer aldığı belirlenmiştir. Tespit edilen türlerin Doğu Anadolu Bölgesi’ndeki illere göre sayısal dağılımları dikkate alındığında Elazığ ilinin 12 tür ile en fazla, Erzincan ilinin 3 tür ile en az tür ile temsil edilen il olduğu belirlenmiştir. Yapılan bu araştırmayla Doğu Anadolu Bölgesi Aphidiinae faunasına yeni türler ilave edilmiş, Türkiye Aphidiinae tür sayısı 65’ten 66’ya çıkarılmıştır.","PeriodicalId":387927,"journal":{"name":"Tekirdağ Ziraat Fakültesi Dergisi","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-09-08","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"123224009","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Lactarius semisanguifluus R. Heim & Leclair (L. semisanguifluus) is one of the wild-grown edible mushroom types. Wild-grown edible mushrooms are widely consumed or sold by people in fresh form. However, due to the high respiration ratio and moisture content, the mushrooms lose their quality immediately after harvest. This causes their shelf life to be very short. For this reason, it is necessary to know the best storage conditions as well as its nutritional content. The objective of this study was to investigate the effects of different treatment techniques (drying, canning, and freezing) on the chemical components (dry matter, crude protein, crude fats, ash, and total carbohydrates) and the mineral matters (Na, K, Mg, Ca, P, Fe, Mn, Cu, and Zn) of the L. semisanguifluus. The results show that the moisture content varied between 8.86% to 90.43% (w/w) in the fresh, dried, canned and frozen mushroom samples. The protein content of the with and without processed samples was in the ranged of 1.21% and 18.53%. The ash and fat content of the all samples ranged from 2.79% to 5.94% and from 0.53% to 7.99%, respectively. Additionally, the carbohydrate content was found to be between 0.85 and 58.68%. The energy values of the all samples were estimated to be between 27.56-380.75 kcal 100g-1 and 115.63-1608.20 kJ 100g-1. Potassium (108.6-2367.4 mg 100g-1) and phosphor (37.4-182.7 mg 100g-1) were the most abundant minerals in the analysed samples. The chemical composition of the frozen samples had the closest results to the fresh samples. The results of the present research showed that L. semisanguifluus has a high nutritional quality especially the freezing process is the best protection technique rather than the canning process and was suitable especially for consumption in low caloric diets. Based on overall evaluations, it can be deduced that especially dried mushroom samples can be used in powder form (such as spices and enrichment component in many food formulations) in the production of various food products due to their high nutritional components.
{"title":"Impacts of Different Processing Techniques on Chemical and Mineral Components of Wild-Grown Edible Mushroom (Lactarius semisanguifluus R. Heim & Leclair)","authors":"E. Aydin, İ. Gürbüz","doi":"10.33462/jotaf.1090629","DOIUrl":"https://doi.org/10.33462/jotaf.1090629","url":null,"abstract":"Lactarius semisanguifluus R. Heim & Leclair (L. semisanguifluus) is one of the wild-grown edible mushroom types. Wild-grown edible mushrooms are widely consumed or sold by people in fresh form. However, due to the high respiration ratio and moisture content, the mushrooms lose their quality immediately after harvest. This causes their shelf life to be very short. For this reason, it is necessary to know the best storage conditions as well as its nutritional content. The objective of this study was to investigate the effects of different treatment techniques (drying, canning, and freezing) on the chemical components (dry matter, crude protein, crude fats, ash, and total carbohydrates) and the mineral matters (Na, K, Mg, Ca, P, Fe, Mn, Cu, and Zn) of the L. semisanguifluus. The results show that the moisture content varied between 8.86% to 90.43% (w/w) in the fresh, dried, canned and frozen mushroom samples. The protein content of the with and without processed samples was in the ranged of 1.21% and 18.53%. The ash and fat content of the all samples ranged from 2.79% to 5.94% and from 0.53% to 7.99%, respectively. Additionally, the carbohydrate content was found to be between 0.85 and 58.68%. The energy values of the all samples were estimated to be between 27.56-380.75 kcal 100g-1 and 115.63-1608.20 kJ 100g-1. Potassium (108.6-2367.4 mg 100g-1) and phosphor (37.4-182.7 mg 100g-1) were the most abundant minerals in the analysed samples. The chemical composition of the frozen samples had the closest results to the fresh samples. The results of the present research showed that L. semisanguifluus has a high nutritional quality especially the freezing process is the best protection technique rather than the canning process and was suitable especially for consumption in low caloric diets. Based on overall evaluations, it can be deduced that especially dried mushroom samples can be used in powder form (such as spices and enrichment component in many food formulations) in the production of various food products due to their high nutritional components.","PeriodicalId":387927,"journal":{"name":"Tekirdağ Ziraat Fakültesi Dergisi","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-09-08","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"128017304","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Bu çalışma Bilecik ili ekolojik koşullarında ikinci ürün olarak ekilen 22 adet farklı hibrit silajlık mısır çeşidinin (ADA-9510, ADA-9516, ADA-523, AGA, Arifiye, Kalideas, Keravnos, Kerbanis, Kolessous, Kilowatt, Larigal, Sakarya, Samada-07, Simpatico, SY-Antex, SY-İnove, SY-Gladius, Dragma, Pioneer PR31G98, Pioneer P9027, Dekalp 6308 ve Dekalp 6442) silaj verimi ve kalite özelliklerinin belirlenmesi amacıyla 2020 yıllında yürütülmüştür. Deneme Tesadüf Blokları Deneme Desenine göre 3 tekerrürlü olarak kurulmuştur. Denemeye alınan tüm bitkiler hamur olum döneminde hasat edilmiştir. Hasat edilen bitki örnekleri parçalanmış, 2 kg’lık plastik bidonlara 3 tekrar olacak şekilde doldurulmuş ve fermantasyon süresi boyunca, doğrudan güneş ışığı almayan kapalı ve kuru bir ortamda, 25±2 °C sıcaklıkta muhafaza edilmiştir. Silajlık mısır çeşitlerinde silaj verimi, fiziksel kalite özellikleri (renk, koku ve strüktür), Flieg puanı, laktik asit, asetik asit, bütrik asit içeriği, pH düzeyi, kuru madde miktarı, ham protein oranı, kondanse tanen içeriği, nispi yem değeri (NYD) ve bazı mineral madde içerikleri belirlenmiştir. Çeşitlerin silaj verimleri 5665.43 kg da-1 (Kalideas) ile 9971.30 kg da-1 (Sakarya), Flieg puanı 46.52 (Kolessous) ile 98.59 (PR31G98), ham protein oranı % 6.45 (Samada-07) ile 8.95 (Ada-9510), nispi yem değeri ise 82.79 (Kolessous) ile 137.19 (ADA-9516) arasında değişmiştir. En yüksek laktik asit içeriği Arifiye (% 3.316), Sakarya (% 2.636), Larigal (% 3.064), Sy-Gladius (% 3.062) ve Dekalp 6308 (% 3.154) çeşitlerinde belirlenmiştir. Silajlık mısır çeşitlerinden elde edilen silajların K içeriği % 1.867 (Kerbanis) ile % 3.203 (Kolessous), P içeriği % 4.453 (Kalessous) ile, % 0.320 (SY-İnove), Ca içeriği % 0.213 (Kerbanis)-0.490 (Kolessous) ve Mg içeriği ise % 0.110 (Kerbanis)–0.217 (Dekalp 6308) arasında değişmiştir. Çalışma sonucunda, Bilecik ekolojik koşullarında Arifiye, Sakarya, Larigal, Sy-Antex, Sy-Gladius, PR31G98, P9027 ve Dekalp çeşitlerinden yapılan silajların diğer mısır çeşitlerinden elde edilen silajlara kıyasla silaj verimi ve araştırılan kalite özellikleri bakımından öne çıktığı görülmüştür.
{"title":"İkinci Ürün Olarak Yetiştirilen Silajlık Mısır Çeşitlerinin Silaj Verimi ve Bazı Kalite Özellikleri","authors":"Levent Burgu, Hanife Mut","doi":"10.33462/jotaf.1039381","DOIUrl":"https://doi.org/10.33462/jotaf.1039381","url":null,"abstract":"Bu çalışma Bilecik ili ekolojik koşullarında ikinci ürün olarak ekilen 22 adet farklı hibrit silajlık mısır çeşidinin (ADA-9510, ADA-9516, ADA-523, AGA, Arifiye, Kalideas, Keravnos, Kerbanis, Kolessous, Kilowatt, Larigal, Sakarya, Samada-07, Simpatico, SY-Antex, SY-İnove, SY-Gladius, Dragma, Pioneer PR31G98, Pioneer P9027, Dekalp 6308 ve Dekalp 6442) silaj verimi ve kalite özelliklerinin belirlenmesi amacıyla 2020 yıllında yürütülmüştür. Deneme Tesadüf Blokları Deneme Desenine göre 3 tekerrürlü olarak kurulmuştur. Denemeye alınan tüm bitkiler hamur olum döneminde hasat edilmiştir. Hasat edilen bitki örnekleri parçalanmış, 2 kg’lık plastik bidonlara 3 tekrar olacak şekilde doldurulmuş ve fermantasyon süresi boyunca, doğrudan güneş ışığı almayan kapalı ve kuru bir ortamda, 25±2 °C sıcaklıkta muhafaza edilmiştir. Silajlık mısır çeşitlerinde silaj verimi, fiziksel kalite özellikleri (renk, koku ve strüktür), Flieg puanı, laktik asit, asetik asit, bütrik asit içeriği, pH düzeyi, kuru madde miktarı, ham protein oranı, kondanse tanen içeriği, nispi yem değeri (NYD) ve bazı mineral madde içerikleri belirlenmiştir. Çeşitlerin silaj verimleri 5665.43 kg da-1 (Kalideas) ile 9971.30 kg da-1 (Sakarya), Flieg puanı 46.52 (Kolessous) ile 98.59 (PR31G98), ham protein oranı % 6.45 (Samada-07) ile 8.95 (Ada-9510), nispi yem değeri ise 82.79 (Kolessous) ile 137.19 (ADA-9516) arasında değişmiştir. En yüksek laktik asit içeriği Arifiye (% 3.316), Sakarya (% 2.636), Larigal (% 3.064), Sy-Gladius (% 3.062) ve Dekalp 6308 (% 3.154) çeşitlerinde belirlenmiştir. Silajlık mısır çeşitlerinden elde edilen silajların K içeriği % 1.867 (Kerbanis) ile % 3.203 (Kolessous), P içeriği % 4.453 (Kalessous) ile, % 0.320 (SY-İnove), Ca içeriği % 0.213 (Kerbanis)-0.490 (Kolessous) ve Mg içeriği ise % 0.110 (Kerbanis)–0.217 (Dekalp 6308) arasında değişmiştir. Çalışma sonucunda, Bilecik ekolojik koşullarında Arifiye, Sakarya, Larigal, Sy-Antex, Sy-Gladius, PR31G98, P9027 ve Dekalp çeşitlerinden yapılan silajların diğer mısır çeşitlerinden elde edilen silajlara kıyasla silaj verimi ve araştırılan kalite özellikleri bakımından öne çıktığı görülmüştür.","PeriodicalId":387927,"journal":{"name":"Tekirdağ Ziraat Fakültesi Dergisi","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-09-05","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"125033144","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Tekirdağ il merkezinde park, fidanlık ve yeşil alanlarda bulunan süs bitkilerinde, yaprağını döken ağaçlarda ve çalımsı bitkilerde (47 bitki türü) zararlı, avcı ve nötr akar türleri (Acari) tespit edilmiştir. Survey sonuçlarına göre Tetranychidae familyasına ait 2 tür (Tetranychus urticae Koch, Panonychus ulmi Koch); Tenuipalpidae familyasına ait 8 tür (Cenopalpus spinosus Donnadieu, C. irani Dosse (1971), C. bakeri Düzgüneş, C.pennasitesus Wainstein, Pentamerismus oregonensis McGregor, P. taxi Haller, Brevipalpus lewisi McGregor); Phytoseiidae familyasına ait 7 tür (Phytoseius finitimus Ribaga, Kampimadromus aberrans Oudemans, Euseius finlandicus Oudemans, Amblyseius andersoni Chant, Typhlodromus athiasae Porath and Swisrki, Paraseiulus triporus Chant and Yoshida-Shaul ve P.soleigner Ribaga); Tydeiidae familyasından 2 tür (Tydeus californicus Banks, T.caudatus Duges), Ascidae’den Blattisocius tarsalis Berlese ve Acaridae’den Tyrophagus putrescentiae Schrank olmak üzere toplam 20 akar türü tespit edilmiştir. Çalışmada Tetranychus urticae %47 bulunuş oranı ile en yaygın zararlı tür olarak belirlenmiştir. T.urticae’nin en çok tercih ettiği konukçuların ateş dikeni (Pyracantha coccinea) ve gül (Rosa gallica) olduğu tespit edilmiştir. Cenopalpus bakeri ikinci en sık görülen fitofag türdür (%30). Predatör ve nötr akarların bulunuş oranı %57’dir. En yaygın pradatör akar türü 172 birey ve % 56.21 bulunuş oranı ile Kampimodromus aberrans‘tır ve 17 farklı bitki türünden toplanmıştır. Catalpa bignonioides, Fraxinus excelsior, Aesculus hippocastanum ve Tilia tometosa akarın en çok kolonize olduğu bitkiler olmuştur. K. aberrans’ı avcı akar türleri Euseius finlandicus ve Phytoseius finitimus takip etmiştir. Araştırmada Tekirdağ merkezindeki yeşil alanlarda bulunan park ve süs bitkilerinin zararlı akarlarla bulaşık oldukları, bununla birlikte ciddi sayıda olmadıkları için daha yüksek populasyona sahip avcı akarlar tarafından kontrol altına alabilecekleri kanısına varılmıştır.
{"title":"The Determination of Mite (Acari) Species and Their Hosts on Park and Ornamental Plants in Tekirdag Province (Turkiye)","authors":"Pınar GENCER GOKCE, Nihal Kiliç, S. Çobanoğlu","doi":"10.33462/jotaf.1124376","DOIUrl":"https://doi.org/10.33462/jotaf.1124376","url":null,"abstract":"Tekirdağ il merkezinde park, fidanlık ve yeşil alanlarda bulunan süs bitkilerinde, yaprağını döken ağaçlarda ve çalımsı bitkilerde (47 bitki türü) zararlı, avcı ve nötr akar türleri (Acari) tespit edilmiştir. Survey sonuçlarına göre Tetranychidae familyasına ait 2 tür (Tetranychus urticae Koch, Panonychus ulmi Koch); Tenuipalpidae familyasına ait 8 tür (Cenopalpus spinosus Donnadieu, C. irani Dosse (1971), C. bakeri Düzgüneş, C.pennasitesus Wainstein, Pentamerismus oregonensis McGregor, P. taxi Haller, Brevipalpus lewisi McGregor); Phytoseiidae familyasına ait 7 tür (Phytoseius finitimus Ribaga, Kampimadromus aberrans Oudemans, Euseius finlandicus Oudemans, Amblyseius andersoni Chant, Typhlodromus athiasae Porath and Swisrki, Paraseiulus triporus Chant and Yoshida-Shaul ve P.soleigner Ribaga); Tydeiidae familyasından 2 tür (Tydeus californicus Banks, T.caudatus Duges), Ascidae’den Blattisocius tarsalis Berlese ve Acaridae’den Tyrophagus putrescentiae Schrank olmak üzere toplam 20 akar türü tespit edilmiştir. \u0000Çalışmada Tetranychus urticae %47 bulunuş oranı ile en yaygın zararlı tür olarak belirlenmiştir. T.urticae’nin en çok tercih ettiği konukçuların ateş dikeni (Pyracantha coccinea) ve gül (Rosa gallica) olduğu tespit edilmiştir. Cenopalpus bakeri ikinci en sık görülen fitofag türdür (%30). Predatör ve nötr akarların bulunuş oranı %57’dir. En yaygın pradatör akar türü 172 birey ve % 56.21 bulunuş oranı ile Kampimodromus aberrans‘tır ve 17 farklı bitki türünden toplanmıştır. Catalpa bignonioides, Fraxinus excelsior, Aesculus hippocastanum ve Tilia tometosa akarın en çok kolonize olduğu bitkiler olmuştur. K. aberrans’ı avcı akar türleri Euseius finlandicus ve Phytoseius finitimus takip etmiştir. \u0000Araştırmada Tekirdağ merkezindeki yeşil alanlarda bulunan park ve süs bitkilerinin zararlı akarlarla bulaşık oldukları, bununla birlikte ciddi sayıda olmadıkları için daha yüksek populasyona sahip avcı akarlar tarafından kontrol altına alabilecekleri kanısına varılmıştır.","PeriodicalId":387927,"journal":{"name":"Tekirdağ Ziraat Fakültesi Dergisi","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-08-23","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"132239981","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Acrylamide is a carcinogenic and neurotoxic compound defined as a heat treatment process contaminant. Due to its health concern, acrylamide formation needed to be minimized. The objective of this study is to examine how much acrylamide is contained in dried almonds (Prunus dulcis), hazelnuts (Corylus avellana), pistachios (Pistacia vera), peanuts (Arachishypogaea), sunflower seeds (Helianthus annuus) as well as pumpkin seeds (Cucurbita pepo) that have been cultivated via organically-certified and conventional processes. Frequently and regularly-consumed nuts - comprising 180 samples that have been cultivated via organically-certified and conventional processes - were studied with UHPLC-MS/MS approach in Turkey. Substantial disparities were statistically found (P
{"title":"A Comparison of Acrylamide Contents of Some Nuts Produced Organically and Conventionally","authors":"Baha Aydın Yilmaz, Işın AYDIN ÜNSAL, M. Tasan","doi":"10.33462/jotaf.1128261","DOIUrl":"https://doi.org/10.33462/jotaf.1128261","url":null,"abstract":"Acrylamide is a carcinogenic and neurotoxic compound defined as a heat treatment process contaminant. Due to its health concern, acrylamide formation needed to be minimized. The objective of this study is to examine how much acrylamide is contained in dried almonds (Prunus dulcis), hazelnuts (Corylus avellana), pistachios (Pistacia vera), peanuts (Arachishypogaea), sunflower seeds (Helianthus annuus) as well as pumpkin seeds (Cucurbita pepo) that have been cultivated via organically-certified and conventional processes. Frequently and regularly-consumed nuts - comprising 180 samples that have been cultivated via organically-certified and conventional processes - were studied with UHPLC-MS/MS approach in Turkey. Substantial disparities were statistically found (P","PeriodicalId":387927,"journal":{"name":"Tekirdağ Ziraat Fakültesi Dergisi","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-08-22","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"122980596","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Mine Aksoy, Ayşegül Çeli̇k, Mahmut Dok, C. Yücel, Kadir Aydın
Tatlı sorgum bitkisi ve özsuyu alındıktan sonra geriye kalan posası birinci nesil biyoetanol, hayvan yemi, gübre, biyoyakıt ve selülozik biyoetanol üretimi gibi çeşitli amaçlar için değerlendirilmektedir ve geniş kullanım alanlarından dolayı gün geçtikçe önem kazanmaktadır. Bu çalışmada, farklı tatlı sorgum genotiplerinin özsuyu alındıktan sonra geriye kalan saplarında (posasında) teorik selülozik biyoetanol potansiyelinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Bu amaçla yurt içi ve yurt dışındaki değişik kaynaklardan temin edilen 21 farklı tatlı sorgum (Sorghum bicolor var. saccharatum (L.) Mohlenbr.) genotipi materyal olarak kullanılmıştır. Tarla denemeleri, Çukurova (Adana) ikinci ürün koşullarında 2016 ve 2017 yıllarında yürütülmüştür. Bitkilerin hasadı, salkımdaki tanelerin süt-hamur olum dönemine denk gelen tarihlerde yapılmıştır. Hasat edilen bitkilerin yaprakları ve salkımları ayrıldıktan sonra saplar ekstrakte edilip özsuyu alınmıştır. Özsuyu alınan saplar (posalar) kurutulduktan sonra selüloz ve hemiselüloz analizleri yapılmış ve teorik selülozik biyoetanol verimleri kuru madde bazında L ton-1 ve L da-1 cinsinden hesaplanmıştır. Çalışma sonucunda iki yıllık ortalamalara göre; tatlı sorgum genotiplerinin selüloz içeriğinin %33.21-45.13, hemiselüloz içeriğinin %20.63-25.36, teorik selülozik biyoetanol veriminin ise 183.7-231.0 L ton-1 kuru madde (KM) ve 297.4-767.6 L da-1 (KM) arasında değiştiği saptanmıştır. Araştırmada özsuyu alındıktan sonra kalan posanın selülozik biyoetanol üretimi amacıyla kullanılabileceği ve Grass1, Tracy, UNL-Hyb-3 ve No91 genotiplerinin birim alanda 600 L da-1 üzerinde selülozik biyoetanol üretme kapasitesi ile öne çıkan genotipler oldukları görülmektedir. Tatlı sorgum bitkisinin özsuyundan biyoetanol elde edilmesi ve ayrıca geriye kalan küspesinden de selülozik biyoetanol üretilmesi ile yüksek biyokütle potansiyeline sahip bitkinin tamamından yararlanılarak daha fazla biyoetanol elde edilebileceği ve böylece yenilenebilir enerji kaynağı olarak sürdürülebilirlik, çevre ve ekonomi gibi çeşitli açılardan avantajlar sağlanabileceği sonucuna ulaşılmaktadır.
{"title":"Çukurova Koşullarında Yetiştirilen Tatlı Sorgum Genotiplerinin Selülozik Biyoetanol Veriminin Belirlenmesi","authors":"Mine Aksoy, Ayşegül Çeli̇k, Mahmut Dok, C. Yücel, Kadir Aydın","doi":"10.33462/jotaf.1065433","DOIUrl":"https://doi.org/10.33462/jotaf.1065433","url":null,"abstract":"Tatlı sorgum bitkisi ve özsuyu alındıktan sonra geriye kalan posası birinci nesil biyoetanol, hayvan yemi, gübre, biyoyakıt ve selülozik biyoetanol üretimi gibi çeşitli amaçlar için değerlendirilmektedir ve geniş kullanım alanlarından dolayı gün geçtikçe önem kazanmaktadır. Bu çalışmada, farklı tatlı sorgum genotiplerinin özsuyu alındıktan sonra geriye kalan saplarında (posasında) teorik selülozik biyoetanol potansiyelinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Bu amaçla yurt içi ve yurt dışındaki değişik kaynaklardan temin edilen 21 farklı tatlı sorgum (Sorghum bicolor var. saccharatum (L.) Mohlenbr.) genotipi materyal olarak kullanılmıştır. Tarla denemeleri, Çukurova (Adana) ikinci ürün koşullarında 2016 ve 2017 yıllarında yürütülmüştür. Bitkilerin hasadı, salkımdaki tanelerin süt-hamur olum dönemine denk gelen tarihlerde yapılmıştır. Hasat edilen bitkilerin yaprakları ve salkımları ayrıldıktan sonra saplar ekstrakte edilip özsuyu alınmıştır. Özsuyu alınan saplar (posalar) kurutulduktan sonra selüloz ve hemiselüloz analizleri yapılmış ve teorik selülozik biyoetanol verimleri kuru madde bazında L ton-1 ve L da-1 cinsinden hesaplanmıştır. Çalışma sonucunda iki yıllık ortalamalara göre; tatlı sorgum genotiplerinin selüloz içeriğinin %33.21-45.13, hemiselüloz içeriğinin %20.63-25.36, teorik selülozik biyoetanol veriminin ise 183.7-231.0 L ton-1 kuru madde (KM) ve 297.4-767.6 L da-1 (KM) arasında değiştiği saptanmıştır. Araştırmada özsuyu alındıktan sonra kalan posanın selülozik biyoetanol üretimi amacıyla kullanılabileceği ve Grass1, Tracy, UNL-Hyb-3 ve No91 genotiplerinin birim alanda 600 L da-1 üzerinde selülozik biyoetanol üretme kapasitesi ile öne çıkan genotipler oldukları görülmektedir. Tatlı sorgum bitkisinin özsuyundan biyoetanol elde edilmesi ve ayrıca geriye kalan küspesinden de selülozik biyoetanol üretilmesi ile yüksek biyokütle potansiyeline sahip bitkinin tamamından yararlanılarak daha fazla biyoetanol elde edilebileceği ve böylece yenilenebilir enerji kaynağı olarak sürdürülebilirlik, çevre ve ekonomi gibi çeşitli açılardan avantajlar sağlanabileceği sonucuna ulaşılmaktadır.","PeriodicalId":387927,"journal":{"name":"Tekirdağ Ziraat Fakültesi Dergisi","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-08-22","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"114743896","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Especially in large-scale commercial wine production, fermentation is usually carried out by using the species of Saccharomyces cerevisiae yeast cultures. Standard wine yeast starter cultures are brought from abroad and used in industrial winemaking in our country. Thus, in course of time, the wines of all producers began to show similar properties. Today, studies focus on terroir wines production with local characteristics by using the countries' own local wine yeasts as a starter. Within the scope of this study Papazkarası grapes were collected from 4 vineyards with different characteristics, such as viticulture practices, microclimatic conditions and locations in the borders of Edirne and Kırklareli. In addition, the grapes were also collected from the vineyard in Tekirdağ Viticulture Research Institute. Spontaneous fermentation was done by crushing the collected grapes in the laboratory. At the end of the fermentation, yeast isolations were made from the musts to YPD medium and a total of 66 isolates were obtained as a result of purification. Fermentation rate, H2S production amount, growth at high temperature, growth at high sugar concentration, resistance to high ethanol, ability to grow at low pH values, resistance to SO2, and volatile acid analysis were done to determine whether they meet the technological requirements for basic winemaking, together with two commercial wine yeasts. DNA sequencing analyzes were made by selecting 15 of the isolates that were found to have the necessary characteristics and it was determined that they belonged to the Saccharomyces cerevisiae species. DNA fingerprinting analysis was performed using delta 12-21 primers to determine the strain differences of the isolates determined to belong to the same species. By DNA fingerprint analysis, it was determined that 9 out of 15 isolates were different strains.
{"title":"Isolation, Identification and Determination of Saccharomyces cerevisiae Yeast Species from The Wines Made by Spontaneous Fermentation Using Papazkarası Grapes from Thrace Region","authors":"Çağrı Erseç, A. Demirci","doi":"10.33462/jotaf.1124694","DOIUrl":"https://doi.org/10.33462/jotaf.1124694","url":null,"abstract":"Especially in large-scale commercial wine production, fermentation is usually carried out by using the species of Saccharomyces cerevisiae yeast cultures. Standard wine yeast starter cultures are brought from abroad and used in industrial winemaking in our country. Thus, in course of time, the wines of all producers began to show similar properties. Today, studies focus on terroir wines production with local characteristics by using the countries' own local wine yeasts as a starter. Within the scope of this study Papazkarası grapes were collected from 4 vineyards with different characteristics, such as viticulture practices, microclimatic conditions and locations in the borders of Edirne and Kırklareli. In addition, the grapes were also collected from the vineyard in Tekirdağ Viticulture Research Institute. Spontaneous fermentation was done by crushing the collected grapes in the laboratory. At the end of the fermentation, yeast isolations were made from the musts to YPD medium and a total of 66 isolates were obtained as a result of purification. Fermentation rate, H2S production amount, growth at high temperature, growth at high sugar concentration, resistance to high ethanol, ability to grow at low pH values, resistance to SO2, and volatile acid analysis were done to determine whether they meet the technological requirements for basic winemaking, together with two commercial wine yeasts. DNA sequencing analyzes were made by selecting 15 of the isolates that were found to have the necessary characteristics and it was determined that they belonged to the Saccharomyces cerevisiae species. DNA fingerprinting analysis was performed using delta 12-21 primers to determine the strain differences of the isolates determined to belong to the same species. By DNA fingerprint analysis, it was determined that 9 out of 15 isolates were different strains.","PeriodicalId":387927,"journal":{"name":"Tekirdağ Ziraat Fakültesi Dergisi","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-08-22","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"133674760","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Zühal Karakayaci, M. Bozdemir, Orhan Eroğlu, Zeki Bayramoğlu
Bu çalışma kapsamında; tarım işletmelerindeki işgücü varlığının belirlenerek sermaye unsurlarına dağılımının tespit edilmesi amaçlanmıştır. Sermayenin dağılımının bilinmesi tarım işletmecilerinin üretime yönelik planlama yapabilmeleri açısından önemlidir. Benzer şekilde makroekonomik ölçekte tarım sektörüne yönelik planlamanın gerçekleştirilebilmesi ve politika önerilerinde bulunulabilmesi için sermayenin unsurlara göre dağılımının tespit edilmesi gerekmektedir. Türkiye’de faaliyet gösteren tarım işletmelerinin ekonomik faaliyetlerin kayıt altına alınmaması nedeniyle çalışmada kullanılan verilerin elde edilmesi için yüz yüze anket uygulanmıştır. Anketten elde edilen birincil veriler Ankara ili Beypazarı ilçesindeki 2019 üretim yılına aittir. Çalışma bulgularına göre toprak ile alet-makine sermayesinin etkin kullanımının işgücünün planlanmasına ve yönetilmesine bağlı olarak değiştiği belirlenmiştir. Tarım işletmelerinin toprak sermayesi ile doğru orantılı olarak işletmelerdeki kaynakların etkili kullanılabilmesine yönelik teknoloji yatırımları artmıştır. Dolayısıyla işletme ölçeğine göre alet-makine sermayesinde de artış gözlemlenmiştir. Tarım işletmelerinde toprak ve alet-makine sermayesinin verimli kullanılması para sermayesinin etkinliğini artırmıştır. Para sermayesi incelenen küçük ölçekli işletmelerde; işletme içi işgücü başına 1.500,0 TL ve mevsimlik işgücü başına 306,1 TL değerinde sermaye karşılığının olduğu belirlenmiştir. Orta ölçekli işletmelerde; işletme içi işgücüne 8.214,3 TL ve mevsimlik işgücüne 1.163,1 TL; büyük ölçekli işletmelerde işletme içi işgücüne 29.868,1 TL ve mevsimlik işgücüne 3.407,6 TL değerinde para sermayesi ayrılmaktadır. Elde edilen bu değerlere göre işletme içi işgücünün kırsal alanda istihdam yaratma ve sürdürülebilirlik açısından daha avantajlı olduğu tespit edilmiştir. Kırsal alanda para sermayesini değerlendirerek yeni yatırım alanlarının oluşturulması kalkınma açısından yeterli bir çözüm değildir. Sermayenin planlamasına yönelik eylemlerin yanı sıra; işgücünü mesleki olarak sınıflandırmak ve beşerî sermaye düzeyini artırmak, kayıtdışı istihdamı azaltmak, tarımsal ihracatı geliştirmek, yabancı sermaye yatırımlarının tarım sektörüne yönlendirmek, kırsal alanda sosyal refahı artırmak da gerekmektedir. Tespit edilen bulgulara göre çalışma koşullarının iyileştirilmesi, yeni istihdam alanlarının yaratılması, işgücünün örgütlenmesi başlıklarına yönelik politika önerilerinde bulunulmuştur.
{"title":"Tarım İşletmelerinde İşgücü Etkinliğinin Artırılmasında Sermayenin Önemi","authors":"Zühal Karakayaci, M. Bozdemir, Orhan Eroğlu, Zeki Bayramoğlu","doi":"10.33462/jotaf.1022253","DOIUrl":"https://doi.org/10.33462/jotaf.1022253","url":null,"abstract":"Bu çalışma kapsamında; tarım işletmelerindeki işgücü varlığının belirlenerek sermaye unsurlarına dağılımının tespit edilmesi amaçlanmıştır. Sermayenin dağılımının bilinmesi tarım işletmecilerinin üretime yönelik planlama yapabilmeleri açısından önemlidir. Benzer şekilde makroekonomik ölçekte tarım sektörüne yönelik planlamanın gerçekleştirilebilmesi ve politika önerilerinde bulunulabilmesi için sermayenin unsurlara göre dağılımının tespit edilmesi gerekmektedir. Türkiye’de faaliyet gösteren tarım işletmelerinin ekonomik faaliyetlerin kayıt altına alınmaması nedeniyle çalışmada kullanılan verilerin elde edilmesi için yüz yüze anket uygulanmıştır. Anketten elde edilen birincil veriler Ankara ili Beypazarı ilçesindeki 2019 üretim yılına aittir. Çalışma bulgularına göre toprak ile alet-makine sermayesinin etkin kullanımının işgücünün planlanmasına ve yönetilmesine bağlı olarak değiştiği belirlenmiştir. Tarım işletmelerinin toprak sermayesi ile doğru orantılı olarak işletmelerdeki kaynakların etkili kullanılabilmesine yönelik teknoloji yatırımları artmıştır. Dolayısıyla işletme ölçeğine göre alet-makine sermayesinde de artış gözlemlenmiştir. Tarım işletmelerinde toprak ve alet-makine sermayesinin verimli kullanılması para sermayesinin etkinliğini artırmıştır. Para sermayesi incelenen küçük ölçekli işletmelerde; işletme içi işgücü başına 1.500,0 TL ve mevsimlik işgücü başına 306,1 TL değerinde sermaye karşılığının olduğu belirlenmiştir. Orta ölçekli işletmelerde; işletme içi işgücüne 8.214,3 TL ve mevsimlik işgücüne 1.163,1 TL; büyük ölçekli işletmelerde işletme içi işgücüne 29.868,1 TL ve mevsimlik işgücüne 3.407,6 TL değerinde para sermayesi ayrılmaktadır. Elde edilen bu değerlere göre işletme içi işgücünün kırsal alanda istihdam yaratma ve sürdürülebilirlik açısından daha avantajlı olduğu tespit edilmiştir. Kırsal alanda para sermayesini değerlendirerek yeni yatırım alanlarının oluşturulması kalkınma açısından yeterli bir çözüm değildir. Sermayenin planlamasına yönelik eylemlerin yanı sıra; işgücünü mesleki olarak sınıflandırmak ve beşerî sermaye düzeyini artırmak, kayıtdışı istihdamı azaltmak, tarımsal ihracatı geliştirmek, yabancı sermaye yatırımlarının tarım sektörüne yönlendirmek, kırsal alanda sosyal refahı artırmak da gerekmektedir. Tespit edilen bulgulara göre çalışma koşullarının iyileştirilmesi, yeni istihdam alanlarının yaratılması, işgücünün örgütlenmesi başlıklarına yönelik politika önerilerinde bulunulmuştur.","PeriodicalId":387927,"journal":{"name":"Tekirdağ Ziraat Fakültesi Dergisi","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-08-04","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"116086492","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Bu çalışma, yüksek nemli dane mısıra homofermantatif + heterofermantatif özelliklere sahip iki farklı inokulantın ilave edilmesinin, farklı açım dönemlerinde (15 ve 30 gün) fermantasyon ve aerobik stabilite üzerine etkilerini belirlemek amacıyla düzenlenmiştir. Araştırma materyalini yaklaşık %64.84 kuru madde (KM) içeriğine sahip kırılmış yüksek nemli dane mısır oluşturmuştur. Laktik asit bakteri inokulantı olarak Pioneer 11CFT (Lactobacillus plantarum ATCC 55944, Lactobacillus buchneri ATCC PTA-6138) ve Lalsil combo (Lactobacillus plantarum CNCM MA 18/5U, Lactocbacillus buchneri NCIMB 40788) kullanılmıştır. İnokulant firma önerisi doğrultusunda silajlara ilave edilmiştir. Katkı maddesi ilavesinden sonra silaj örnekleri her muamele grubunda 5’er tekerrür olmak üzere plastik torbalara vakumlanarak doldurulmuştur. Paketler laboratuvar koşullarında 20 ± 2 °C sıcaklıkta depolanmışlardır. Fermantasyonun 15. ve 30. günü açılan silaj örneklerinde kimyasal ve mikrobiyolojik analizler yapılmıştır. Açım dönemi sonrası silajlara 5 günlük aerobik stabilite testi uygulanmıştır. Araştırma sonucunda, silolama süresine bağlı olarak silajların pH değeri, amonyağa bağlı nitrojen (NH3-N), suda çözünebilir karbonhidrat (SÇK), lactobacilli (LAB) ve maya içerikleri artarken, KM içerikleri ise düşmüştür (P< 0.001). Katkı maddesi ilaveli silajların, NH3-N, SÇK, laktik asit (LA), LAB ve maya içerikleri kontrol grubu silajlarına oranla daha yüksek, pH değerleri ise daha düşük tespit edilmiştir (P
{"title":"Effects of Bacterial Inoculant Addition to High Moisture Grain Corn on Ensiling Time and Aerobic Stability","authors":"C. Polat, S. Gürsoy, B. Okuyucu","doi":"10.33462/jotaf.1104096","DOIUrl":"https://doi.org/10.33462/jotaf.1104096","url":null,"abstract":"Bu çalışma, yüksek nemli dane mısıra homofermantatif + heterofermantatif özelliklere sahip iki farklı inokulantın ilave edilmesinin, farklı açım dönemlerinde (15 ve 30 gün) fermantasyon ve aerobik stabilite üzerine etkilerini belirlemek amacıyla düzenlenmiştir. Araştırma materyalini yaklaşık %64.84 kuru madde (KM) içeriğine sahip kırılmış yüksek nemli dane mısır oluşturmuştur. Laktik asit bakteri inokulantı olarak Pioneer 11CFT (Lactobacillus plantarum ATCC 55944, Lactobacillus buchneri ATCC PTA-6138) ve Lalsil combo (Lactobacillus plantarum CNCM MA 18/5U, Lactocbacillus buchneri NCIMB 40788) kullanılmıştır. İnokulant firma önerisi doğrultusunda silajlara ilave edilmiştir. Katkı maddesi ilavesinden sonra silaj örnekleri her muamele grubunda 5’er tekerrür olmak üzere plastik torbalara vakumlanarak doldurulmuştur. Paketler laboratuvar koşullarında 20 ± 2 °C sıcaklıkta depolanmışlardır. Fermantasyonun 15. ve 30. günü açılan silaj örneklerinde kimyasal ve mikrobiyolojik analizler yapılmıştır. Açım dönemi sonrası silajlara 5 günlük aerobik stabilite testi uygulanmıştır. Araştırma sonucunda, silolama süresine bağlı olarak silajların pH değeri, amonyağa bağlı nitrojen (NH3-N), suda çözünebilir karbonhidrat (SÇK), lactobacilli (LAB) ve maya içerikleri artarken, KM içerikleri ise düşmüştür (P< 0.001). Katkı maddesi ilaveli silajların, NH3-N, SÇK, laktik asit (LA), LAB ve maya içerikleri kontrol grubu silajlarına oranla daha yüksek, pH değerleri ise daha düşük tespit edilmiştir (P","PeriodicalId":387927,"journal":{"name":"Tekirdağ Ziraat Fakültesi Dergisi","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-08-04","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"133785045","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
京公网安备 11010802042870号
京ICP备2023020795号-1
扫码关注我们
求助内容：
应助结果提醒方式：