Bu çalışma, hemşirelik bölümü öğrencilerinin 21.Yüzyıl becerileri ve kariyer kararı verme düzeyleri arasındaki ilişkinin incelenmesi amacıyla yapılmıştır. İlişkisel tarama modeli kullanılan tanımlayıcı bir çalışmadır. Araştırma, bir devlet üniversitesinin hemşirelik bölümünde öğrenim gören 254 öğrenciyle yürütülmüştür. Veriler, Kişisel Bilgi Formu, 21.Yüzyıl Becerileri Ölçeği ve Kariyer Kararı Ölçeği kullanılarak, çevrimiçi oluşturulan anket formları ile toplanmıştır. Araştırmaya 254 öğrenci katılmıştır. Ölçeklerden elde edilen puanlar ile öğrencilerin sınıf durumu incelendiğinde, 21.Yüzyıl Becerileri Ölçeği ve alt boyutlarının, öğrencilerin sınıf düzeyi açısından istatistiksel olarak farklılık göstermediği belirlenmiştir (p>0.05). Kariyer Kararı Ölçeğinde ise sadece Çevresel Etkenler alt boyutunda sınıf düzeyleri açısından istatistiksel olarak farklılık olduğu saptanmıştır. Çevresel Etkenler alt boyutu açısından bakıldığında 2., 3. ve 4. sınıf öğrencilerinin puan ortalamaları benzer bulunmuştur. Ancak 1.sınıf öğrencilerin puan ortalamasının diğer öğrencilerin ortalamasından nispeten daha düşük olduğu tespit edilmiştir. Ölçekler arasında istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki bulunmuştur (p<0,05). Bu ilişkinin pozitif yönlü olduğu görülmüştür. “Kariyer Kararı Ölçeği” puanı arttıkça “21.Yüzyıl Becerileri Ölçeği” puanının da arttığı belirlenmiştir. Hemşirelik eğitiminde 21.Yüzyıl becerilerinin öğrencilere kazandırılmasının ileriki kariyer gelişimlerine katkı sağlayabileceği düşünülmektedir.
{"title":"HEMŞİRELİK ÖĞRENCİLERİNİN 21.YÜZYIL BECERİLERİ İLE KARİYER KARARI VERME DÜZEYLERİ ARASINDAKİ İLİŞKİNİN İNCELENMESİ","authors":"Handan AYDIN KAHRAMAN, İbrahim Nas","doi":"10.55433/gsbd.283","DOIUrl":"https://doi.org/10.55433/gsbd.283","url":null,"abstract":"Bu çalışma, hemşirelik bölümü öğrencilerinin 21.Yüzyıl becerileri ve kariyer kararı verme düzeyleri arasındaki ilişkinin incelenmesi amacıyla yapılmıştır. İlişkisel tarama modeli kullanılan tanımlayıcı bir çalışmadır. Araştırma, bir devlet üniversitesinin hemşirelik bölümünde öğrenim gören 254 öğrenciyle yürütülmüştür. Veriler, Kişisel Bilgi Formu, 21.Yüzyıl Becerileri Ölçeği ve Kariyer Kararı Ölçeği kullanılarak, çevrimiçi oluşturulan anket formları ile toplanmıştır. Araştırmaya 254 öğrenci katılmıştır. Ölçeklerden elde edilen puanlar ile öğrencilerin sınıf durumu incelendiğinde, 21.Yüzyıl Becerileri Ölçeği ve alt boyutlarının, öğrencilerin sınıf düzeyi açısından istatistiksel olarak farklılık göstermediği belirlenmiştir (p>0.05). Kariyer Kararı Ölçeğinde ise sadece Çevresel Etkenler alt boyutunda sınıf düzeyleri açısından istatistiksel olarak farklılık olduğu saptanmıştır. Çevresel Etkenler alt boyutu açısından bakıldığında 2., 3. ve 4. sınıf öğrencilerinin puan ortalamaları benzer bulunmuştur. Ancak 1.sınıf öğrencilerin puan ortalamasının diğer öğrencilerin ortalamasından nispeten daha düşük olduğu tespit edilmiştir. Ölçekler arasında istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki bulunmuştur (p<0,05). Bu ilişkinin pozitif yönlü olduğu görülmüştür. “Kariyer Kararı Ölçeği” puanı arttıkça “21.Yüzyıl Becerileri Ölçeği” puanının da arttığı belirlenmiştir. Hemşirelik eğitiminde 21.Yüzyıl becerilerinin öğrencilere kazandırılmasının ileriki kariyer gelişimlerine katkı sağlayabileceği düşünülmektedir.","PeriodicalId":422894,"journal":{"name":"GOBEKLİTEPE Saglik Bilimleri Dergisi","volume":" November","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2024-03-25","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"140383208","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Bu çalışmada pediatri kliniklerinde çalışan hemşireler ile çocuğu bu kliniklerde yatarak tedavi olan bakım vericilerin algıladıkları iletişim engellerinin belirlenmesi amaçlandı. Bir üniversite hastanesinde yürütülen tanımlayıcı çalışmanın örneklemini 59 hemşire ve 203 bakım verici oluşturdu. Çalışmanın verileri “Katılımcı Soru Formu” kullanılarak yüz yüze görüşme tekniği ile toplandı. Çalışmaya katılan hemşirelerin yaş ortalaması 35.23+7.37, %93.2’si kadın, %61’i evli, %76.3’ü en az lisans mezunu olduğu, %16.9’unun hemşire olarak çalışmaktan memnun olmadığı, %62.7’sinin eğitim sürecinde iletişim becerilerine yönelik eğitim aldığı ve %27.1’inin bakım vericiler ile iletişim kurarken güçlük yaşadığını düşündüğü saptandı. Bakım vericilerin yaş ortalaması 35.25+7.16, %83.7’si kadın, %57.2’si ev hanımı ve %19.7’sinin hemşireler ile iletişim kurarken güçlük yaşadığı belirlendi. Hemşirelerin %96.6 yoğun çalışma, %93.2’si yorgun olması, %93.2’si ortamın kalabalık ve gürültülü olmasına bağlı bakım vericiler ile iletişim kurmakta zorlandıkları saptandı. Bakım vericilerin ise %90.1’i hemşirelerin kendilerine güler yüzle davranmadığı, %86.7’sinin ise yeterli ilgi göstermediği için iletişim kurmakta zorlandıkları belirlendi. Hemşirelerin cinsiyeti, eğitim durumu ve medeni durumu ile bakım vericiler ile iletişim kurarken güçlük yaşama durumu arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılık saptandı (p<0.05). Sonuç olarak kliniklerde çalışan hemşire sayısının artırılması, çalışma saatlerinin düzenlenmesi ve hemşirelerin terapötik iletişim becerilerinin geliştirilmesi amacına yönelik çalıştıkları kurumlarda planlı ve düzenli eğitimler düzenlenmesi önerilmektedir.
{"title":"HEMŞİRELER İLE BAKIM VERİCİLER ARASINDA ALGILANAN İLETİŞİM ENGELLERİ: PEDİATRİ KLİNİKLERİ ÖRNEĞİ","authors":"Canan Sari, Leyla Adigüzel, Birsel Canan DEMİRBAĞ","doi":"10.55433/gsbd.249","DOIUrl":"https://doi.org/10.55433/gsbd.249","url":null,"abstract":"Bu çalışmada pediatri kliniklerinde çalışan hemşireler ile çocuğu bu kliniklerde yatarak tedavi olan bakım vericilerin algıladıkları iletişim engellerinin belirlenmesi amaçlandı. Bir üniversite hastanesinde yürütülen tanımlayıcı çalışmanın örneklemini 59 hemşire ve 203 bakım verici oluşturdu. Çalışmanın verileri “Katılımcı Soru Formu” kullanılarak yüz yüze görüşme tekniği ile toplandı. Çalışmaya katılan hemşirelerin yaş ortalaması 35.23+7.37, %93.2’si kadın, %61’i evli, %76.3’ü en az lisans mezunu olduğu, %16.9’unun hemşire olarak çalışmaktan memnun olmadığı, %62.7’sinin eğitim sürecinde iletişim becerilerine yönelik eğitim aldığı ve %27.1’inin bakım vericiler ile iletişim kurarken güçlük yaşadığını düşündüğü saptandı. Bakım vericilerin yaş ortalaması 35.25+7.16, %83.7’si kadın, %57.2’si ev hanımı ve %19.7’sinin hemşireler ile iletişim kurarken güçlük yaşadığı belirlendi. Hemşirelerin %96.6 yoğun çalışma, %93.2’si yorgun olması, %93.2’si ortamın kalabalık ve gürültülü olmasına bağlı bakım vericiler ile iletişim kurmakta zorlandıkları saptandı. Bakım vericilerin ise %90.1’i hemşirelerin kendilerine güler yüzle davranmadığı, %86.7’sinin ise yeterli ilgi göstermediği için iletişim kurmakta zorlandıkları belirlendi. Hemşirelerin cinsiyeti, eğitim durumu ve medeni durumu ile bakım vericiler ile iletişim kurarken güçlük yaşama durumu arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılık saptandı (p<0.05). Sonuç olarak kliniklerde çalışan hemşire sayısının artırılması, çalışma saatlerinin düzenlenmesi ve hemşirelerin terapötik iletişim becerilerinin geliştirilmesi amacına yönelik çalıştıkları kurumlarda planlı ve düzenli eğitimler düzenlenmesi önerilmektedir.","PeriodicalId":422894,"journal":{"name":"GOBEKLİTEPE Saglik Bilimleri Dergisi","volume":"3 ","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2024-03-25","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"140383609","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Bu çalışma, 0-1 yaş arası bebeği olan annelerin Ani Bebek Ölüm Sendromu (ABÖS)’e ilişkin risk faktörleri hakkında bilgi düzeylerini değerlendirmek ve sosyo-demografik değişkenlerle ilişkisini belirlemek amacıyla yapılmıştır. Araştırma 0-1 yaş arasında bebeği olan 375 anne ile yapılmıştır. Araştırmanın örneklemi tabakalı basit tesadüfi örneklem yöntemi ile belirlendi. Veriler araştırmacılar tarafından oluşturulan sorular ile toplanmıştır. Veriler SPSS programında analiz edildi. Annelerin %5,3(20)’nin kendisinin ya da akrabasının ani bebek ölümü yaşadığı belirlendi. Annelerin yarısından fazlası (%64,3; n=241) evin ısınmasının soba ile sağlandığını belirtirken, %94,7’sinin (n=355) aile ve akraba çevresinde ani bebek ölümünün görülmediğini, %5,3(20)’nin ise ani bebek ölümü tanımladığı belirlendi. Annelerin %52.5’inin (n=197) doğum öncesi/sonrası bebek bakımına yönelik bilgi/eğitim aldıkları belirlendi. Bebek bakımı ile ilgili bilgi/eğitim aldığını belirten annelerin bu bilgi/eğitimleri birden fazla kaynaktan aldıkları ve bu kaynağın en yüksek oranda (%97.0; n=191) hemşire ve ebe olduğu görüldü. Annelerin ani bebek ölüm sendromu açısından risk oluşturacak birçok girişimde(bebeği yanlış pozisyonda yatırma, bebeğin yüzüne uyurken tülbent örtme, bebeği uyurken yanında yatırma, bebeği sıkı sıkı battaniyeye sarma, bebek uyurken bebeğin ağzına sokabileceği yabancı meteryalleri yanında bulundurma, bebeğin uyuduğu yatağın ani bebek ölüm sendromu açısından risk oluşturacak şekilde tercih edilmesi) bulundukları belirlendi. Annelerin ani bebek ölüm sendromu hakkında bilgilerinin yetersiz olduğu anlaşıldı.
{"title":"0-1 YAŞ GRUBU BEBEĞI OLAN ANNELERIN ANI BEBEK ÖLÜM SENDROMU RISK FAKTÖRLERI HAKKINDA BILGI VE DAVRANIŞLARININ DEĞERLENDIRILMESI","authors":"Z. Çiğdem, Sibel Canbal, Melike Yavaş ÇELİK","doi":"10.55433/gsbd.263","DOIUrl":"https://doi.org/10.55433/gsbd.263","url":null,"abstract":"Bu çalışma, 0-1 yaş arası bebeği olan annelerin Ani Bebek Ölüm Sendromu (ABÖS)’e ilişkin risk faktörleri hakkında bilgi düzeylerini değerlendirmek ve sosyo-demografik değişkenlerle ilişkisini belirlemek amacıyla yapılmıştır. Araştırma 0-1 yaş arasında bebeği olan 375 anne ile yapılmıştır. Araştırmanın örneklemi tabakalı basit tesadüfi örneklem yöntemi ile belirlendi. Veriler araştırmacılar tarafından oluşturulan sorular ile toplanmıştır. Veriler SPSS programında analiz edildi. Annelerin %5,3(20)’nin kendisinin ya da akrabasının ani bebek ölümü yaşadığı belirlendi. Annelerin yarısından fazlası (%64,3; n=241) evin ısınmasının soba ile sağlandığını belirtirken, %94,7’sinin (n=355) aile ve akraba çevresinde ani bebek ölümünün görülmediğini, %5,3(20)’nin ise ani bebek ölümü tanımladığı belirlendi. Annelerin %52.5’inin (n=197) doğum öncesi/sonrası bebek bakımına yönelik bilgi/eğitim aldıkları belirlendi. Bebek bakımı ile ilgili bilgi/eğitim aldığını belirten annelerin bu bilgi/eğitimleri birden fazla kaynaktan aldıkları ve bu kaynağın en yüksek oranda (%97.0; n=191) hemşire ve ebe olduğu görüldü. Annelerin ani bebek ölüm sendromu açısından risk oluşturacak birçok girişimde(bebeği yanlış pozisyonda yatırma, bebeğin yüzüne uyurken tülbent örtme, bebeği uyurken yanında yatırma, bebeği sıkı sıkı battaniyeye sarma, bebek uyurken bebeğin ağzına sokabileceği yabancı meteryalleri yanında bulundurma, bebeğin uyuduğu yatağın ani bebek ölüm sendromu açısından risk oluşturacak şekilde tercih edilmesi) bulundukları belirlendi. Annelerin ani bebek ölüm sendromu hakkında bilgilerinin yetersiz olduğu anlaşıldı.","PeriodicalId":422894,"journal":{"name":"GOBEKLİTEPE Saglik Bilimleri Dergisi","volume":" 1110","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2024-03-25","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"140382630","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Hatice ASLIHAN HACIMUHİTTİNOĞULLARI, Şükrü CAN KARAMAN, Sevim Yildirim, Esra Ünal
Bu araştırmanın amacı kadınların kuşaklara göre ekolojik ayak izi farkındalıklarının belirlenmesidir. Tanımlayıcı ve kesitsel tipte olan bu araştırma, Mart – Nisan 2023 tarihleri arasında yürütüldü. Araştırmanın örneklemini Türkiye’de yaşayan, ruhsal bozukluk tanısı almayan ve çalışmaya katılmayı kabul eden 345 kadın (115 X, 115 Y, 115 Z kuşağı) oluşturdu. Veriler Google Form aracılığı ile Kişisel Bilgi Formu ve Ekolojik Ayak İzi Farkındalığı Ölçeği kullanılarak online olarak toplandı. Veriler SPSS 25 Programı ile tanımlayıcı istatistiklerin yanı sıra Ki-kare ve Kruskall Wallis test istatistiği ile değerlendirilmiştir. Kadınların Ekolojik Ayak İzi Farkındalığı Ölçeği toplam puan ortalaması 117.3 ± 29.73, medyanı ise; 121 (30- 150) olarak saptanmıştır. X kuşağındaki kadınların Y ve Z kuşağındaki kadınlara göre Ekolojik Ayak İzi Farkındalığı toplam puan medyanı anlamlı derecede yüksektir (p<0.001). Ekolojik Ayak İzi Farkındalığı ölçeği alt boyutlarının kuşaklara göre karşılaştırılmasında ise; Enerji, Geri Dönüşüm, Ulaşım, Gıda ve Su Tüketimi Alt boyut puan medyanları X kuşağındaki kadınların Y ve Z kuşağındaki kadınlara göre anlamlı derecede yüksek olduğu belirlenmiştir (p<0.05). Bu araştırmada, kadınların yaşının artmasıyla birlikte ekolojik ayak izi farkındalığının yükseldiği belirlenmiştir. Genç yaş grubundaki kadınların ekolojik ayak izi farkındalıklarının artırılmasına yönelik eğitimlerin planlanması ve farklı kuşaktaki kadınların bir arada olduğu grup çalışmalarının yapılması önerilmektedir.
本研究旨在确定不同世代妇女的生态足迹意识。这项描述性横断面研究于 2023 年 3 月至 4 月间进行。研究样本包括 345 名居住在土耳其的女性（115 名 X 代女性、115 名 Y 代女性和 115 名 Z 代女性），她们未被诊断出患有精神疾病，并且同意参与研究。数据通过谷歌表格在线收集，使用个人信息表和生态足迹意识量表。使用 SPSS 25 软件对数据进行描述性统计分析，以及 Chi-square 和 Kruskall Wallis 检验统计。生态足迹意识量表总分的平均值为 117.3 ± 29.73，中位数为 121（30-150）。X 代女性的生态足迹意识总分中位数明显高于 Y 代和 Z 代女性（P<0.001）。在生态足迹意识量表各子维度的代际比较中，X 代女性在能源、循环利用、交通、食物和水消耗子维度得分的中位数明显高于 Y 代和 Z 代女性（P<0.05）。本研究表明，随着女性年龄的增长，其生态足迹意识也在增强。建议有计划地开展培训，以提高年轻女性的生态足迹意识，并对不同世代的女性开展小组研究。
{"title":"KUŞAKLARA GÖRE KADINLARIN EKOLOJİK AYAK İZİ FARKINDALIKLARININ BELİRLENMESİ","authors":"Hatice ASLIHAN HACIMUHİTTİNOĞULLARI, Şükrü CAN KARAMAN, Sevim Yildirim, Esra Ünal","doi":"10.55433/gsbd.241","DOIUrl":"https://doi.org/10.55433/gsbd.241","url":null,"abstract":"Bu araştırmanın amacı kadınların kuşaklara göre ekolojik ayak izi farkındalıklarının belirlenmesidir. Tanımlayıcı ve kesitsel tipte olan bu araştırma, Mart – Nisan 2023 tarihleri arasında yürütüldü. Araştırmanın örneklemini Türkiye’de yaşayan, ruhsal bozukluk tanısı almayan ve çalışmaya katılmayı kabul eden 345 kadın (115 X, 115 Y, 115 Z kuşağı) oluşturdu. Veriler Google Form aracılığı ile Kişisel Bilgi Formu ve Ekolojik Ayak İzi Farkındalığı Ölçeği kullanılarak online olarak toplandı. Veriler SPSS 25 Programı ile tanımlayıcı istatistiklerin yanı sıra Ki-kare ve Kruskall Wallis test istatistiği ile değerlendirilmiştir. Kadınların Ekolojik Ayak İzi Farkındalığı Ölçeği toplam puan ortalaması 117.3 ± 29.73, medyanı ise; 121 (30- 150) olarak saptanmıştır. X kuşağındaki kadınların Y ve Z kuşağındaki kadınlara göre Ekolojik Ayak İzi Farkındalığı toplam puan medyanı anlamlı derecede yüksektir (p<0.001). Ekolojik Ayak İzi Farkındalığı ölçeği alt boyutlarının kuşaklara göre karşılaştırılmasında ise; Enerji, Geri Dönüşüm, Ulaşım, Gıda ve Su Tüketimi Alt boyut puan medyanları X kuşağındaki kadınların Y ve Z kuşağındaki kadınlara göre anlamlı derecede yüksek olduğu belirlenmiştir (p<0.05). Bu araştırmada, kadınların yaşının artmasıyla birlikte ekolojik ayak izi farkındalığının yükseldiği belirlenmiştir. Genç yaş grubundaki kadınların ekolojik ayak izi farkındalıklarının artırılmasına yönelik eğitimlerin planlanması ve farklı kuşaktaki kadınların bir arada olduğu grup çalışmalarının yapılması önerilmektedir.","PeriodicalId":422894,"journal":{"name":"GOBEKLİTEPE Saglik Bilimleri Dergisi","volume":" 74","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2024-03-25","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"140384440","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Bu çalışma, abdominal cerrahi operasyonu geçiren hastaların ameliyat sonrası konforunun incelenmesi amacıyla yapılmıştır. Veriler, Pubmed, WOS, Scopus veri tabanlarının, “abdominal surgery” ve “comfort” anahtar kelimeleri kullanılarak taranmasıyla elde edilmiştir. Yıl kısıtlaması olmadan 26 Haziran 2023 tarihine kadar yayınlanan tüm çalışmalar taranmıştır. Tarama sonucunda 889 makaleye ulaşılmış olup, araştırmacılar tarafından makaleler birbirlerinden bağımsız olarak incelenmiştir. Toplamda ortak olarak 14 makale araştırmaya dahil edilme kriterleri bakımından incelenmiştir ve 4 makale araştırmaya dahil edilmiştir. Abdominal cerrahi uygulanan genel cerrahi hastalarına ameliyattan önce ve sonra yapılan farmakolojik olmayan müdahaleler ile konfor durumu değişimine yönelik makalelerden %75’i hemşirelik ve %25’i genel cerrahi bilim dalındandır. Makalelerin %50’si Çin’de yapılmış ve araştırma desenine göre ise %75’i randomize kontrollü çalışmadır. Çalışmaların %50’sinde tamamlayıcı tedavi yöntemlerinden akupresur, %25’inde ameliyat öncesi oral karbonhidrat alımı ve %25’inde abdominal cerrahi sonrası hipotermide bir ısıtma bakım protokolü uygulandığı saptanmıştır. Saptanan girişimlerin hastaların konforuna olumlu yönde etkisi olduğu görülmüştür. Abdominal cerrahi geçiren hasta grubunun konforunun artması için farmakolojik olmayan girişimler planlanıp konfor ölçekleri ile desteklenen araştırmalar yapılması önerilebilir.
{"title":"ABDOMİNAL CERRAHİ SONRASINDA KONFOR: SİSTEMATİK DERLEMEABDOMİNAL CERRAHİ SONRASINDA KONFOR: SİSTEMATİK DERLEME","authors":"Hatice Çiftçi, Sevda Korkut","doi":"10.55433/gsbd.256","DOIUrl":"https://doi.org/10.55433/gsbd.256","url":null,"abstract":"Bu çalışma, abdominal cerrahi operasyonu geçiren hastaların ameliyat sonrası konforunun incelenmesi amacıyla yapılmıştır. Veriler, Pubmed, WOS, Scopus veri tabanlarının, “abdominal surgery” ve “comfort” anahtar kelimeleri kullanılarak taranmasıyla elde edilmiştir. Yıl kısıtlaması olmadan 26 Haziran 2023 tarihine kadar yayınlanan tüm çalışmalar taranmıştır. Tarama sonucunda 889 makaleye ulaşılmış olup, araştırmacılar tarafından makaleler birbirlerinden bağımsız olarak incelenmiştir. Toplamda ortak olarak 14 makale araştırmaya dahil edilme kriterleri bakımından incelenmiştir ve 4 makale araştırmaya dahil edilmiştir. Abdominal cerrahi uygulanan genel cerrahi hastalarına ameliyattan önce ve sonra yapılan farmakolojik olmayan müdahaleler ile konfor durumu değişimine yönelik makalelerden %75’i hemşirelik ve %25’i genel cerrahi bilim dalındandır. Makalelerin %50’si Çin’de yapılmış ve araştırma desenine göre ise %75’i randomize kontrollü çalışmadır. Çalışmaların %50’sinde tamamlayıcı tedavi yöntemlerinden akupresur, %25’inde ameliyat öncesi oral karbonhidrat alımı ve %25’inde abdominal cerrahi sonrası hipotermide bir ısıtma bakım protokolü uygulandığı saptanmıştır. Saptanan girişimlerin hastaların konforuna olumlu yönde etkisi olduğu görülmüştür. Abdominal cerrahi geçiren hasta grubunun konforunun artması için farmakolojik olmayan girişimler planlanıp konfor ölçekleri ile desteklenen araştırmalar yapılması önerilebilir.","PeriodicalId":422894,"journal":{"name":"GOBEKLİTEPE Saglik Bilimleri Dergisi","volume":" 673","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2024-03-25","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"140382753","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Araştırma, Kronik Obstrüktif Akciğer Hastalığı olan hastalarda fiziksel aktivite düzeyi ile dispne ve uyku kalitesi arasındaki ilişkinin belirlenmesi amacıyla yapılmıştır. Araştırma, Temmuz 2022-Aralık 2022 tarihleri arasında bir üniversite eğitim ve araştırma hastanesi göğüs hastalıkları polikliniğine başvuran, araştırmaya dâhil edilme kriterlerine uygun olan 128 hasta ile tanımlayıcı olarak yapılmıştır. Araştırmanın verileri; “Kişisel Bilgi Formu”, “Uluslararası Fiziksel Aktivite Ölçeği,” “Borg Dispne Skalası” ve “Kronik Obstrüktif Akciğer Hastalığı ve Uyku Ölçeği” ile toplanmıştır. Verilerin istatistiksel analizinde sayı, yüzde, ortalama, Mann Whitney U, Kruskall Wallis ve Spearman Korelasyon testleri kullanılmıştır. Mann Whitney U testi ile ikili post hoc testler uygulanmıştır. Hastaların yaş ile fiziksel aktivite puanı, ek bir kronik hastalığın olması durumunu ile fiziksel aktivite ve uyku ölçek puanı, medeni durum ile dispne skala puanı ile arasında istatistiksel olarak anlamlı fark olduğu görüldü (p<0.05). Ayrıca fiziksel aktivite kategori ortalama puanları ile dispne ve uyku puanlarının arasında istatistiksel anlamlı fark bulundu (p<0.05).Yapılan korelasyon analizinde fiziksel aktivite düzeyi arttıkça dispne ve uyku ölçek puanının azaldığı, dispne skala puanı arttıkça uyku ölçek puanının arttığı bulundu (p<0,01).Hemşirelerin Kronik Obstrüktif Akciğer Hastalığı olan hastaların dispnelerini azaltmak ve uyku kalitelerini arttırmak için, hemşirelik bakım planlarına programlı fiziksel aktivite eğitim planını dâhil etmesi, hastaları cesaretlendirmesi ve uygulama konusunda özen göstermesi önerilmektedir.
{"title":"KRONİK OBSTRÜKTİF AKCİĞER HASTALARINDA FİZİKSEL AKTİVİTE DÜZEYİ İLE DİSPNE VE UYKU KALİTESİ ARASINDAKİ İLİŞKİ","authors":"Reva Gündoğan, Sevim Güler, Gökhan Çorapli","doi":"10.55433/gsbd.255","DOIUrl":"https://doi.org/10.55433/gsbd.255","url":null,"abstract":"Araştırma, Kronik Obstrüktif Akciğer Hastalığı olan hastalarda fiziksel aktivite düzeyi ile dispne ve uyku kalitesi arasındaki ilişkinin belirlenmesi amacıyla yapılmıştır. Araştırma, Temmuz 2022-Aralık 2022 tarihleri arasında bir üniversite eğitim ve araştırma hastanesi göğüs hastalıkları polikliniğine başvuran, araştırmaya dâhil edilme kriterlerine uygun olan 128 hasta ile tanımlayıcı olarak yapılmıştır. Araştırmanın verileri; “Kişisel Bilgi Formu”, “Uluslararası Fiziksel Aktivite Ölçeği,” “Borg Dispne Skalası” ve “Kronik Obstrüktif Akciğer Hastalığı ve Uyku Ölçeği” ile toplanmıştır. Verilerin istatistiksel analizinde sayı, yüzde, ortalama, Mann Whitney U, Kruskall Wallis ve Spearman Korelasyon testleri kullanılmıştır. Mann Whitney U testi ile ikili post hoc testler uygulanmıştır. Hastaların yaş ile fiziksel aktivite puanı, ek bir kronik hastalığın olması durumunu ile fiziksel aktivite ve uyku ölçek puanı, medeni durum ile dispne skala puanı ile arasında istatistiksel olarak anlamlı fark olduğu görüldü (p<0.05). Ayrıca fiziksel aktivite kategori ortalama puanları ile dispne ve uyku puanlarının arasında istatistiksel anlamlı fark bulundu (p<0.05).Yapılan korelasyon analizinde fiziksel aktivite düzeyi arttıkça dispne ve uyku ölçek puanının azaldığı, dispne skala puanı arttıkça uyku ölçek puanının arttığı bulundu (p<0,01).Hemşirelerin Kronik Obstrüktif Akciğer Hastalığı olan hastaların dispnelerini azaltmak ve uyku kalitelerini arttırmak için, hemşirelik bakım planlarına programlı fiziksel aktivite eğitim planını dâhil etmesi, hastaları cesaretlendirmesi ve uygulama konusunda özen göstermesi önerilmektedir.","PeriodicalId":422894,"journal":{"name":"GOBEKLİTEPE Saglik Bilimleri Dergisi","volume":" 3","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2024-03-25","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"140382012","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Çalışma sağlık çalışanlarının kas-iskelet ağrısı ile yorgunluk şiddeti arasındaki ilişkinin incelenmesi amacıyla yapılmıştır. Araştırma kesitsel tipte olup, 20 Mart-20 Nisan 2023 arasında Karadeniz bölgesinde bir ilin devlet hastanesinde çalışan ve ulaşılabilen tüm sağlık çalışanlarına uygulanmıştır. Çalışmaya katılmayı kabul eden sağlık çalışanları çalışmaya dahil edilmiş örneklem seçimine gidilmemiştir. Verilerin toplanması için; Bireysel Tanılama Formu, Görsel Analog Skala ve Yorgunluk Şiddet Ölçeği kullanılmıştır. Çalışmaya, %76.5’sı kadın ve %23.5’i erkek olmak üzere 238 sağlık çalışanı katılmıştır. Katılımcıların, %50.8’inin hemşire, ve %76.1’inde kas-iskelet ağrısı olduğu belirlenmiştir. Kas-iskelet sistemi ağrı şiddeti ortalama puanı 4.15±2.76 ve Yorgunluk Şiddeti Ölçeği ortalama puanı 4.91±1.58 olarak belirlenmiş olup, kas-iskelet ağrısı olan sağlık çalışanlarının yorgunluk şiddeti oranının yüksek olduğu saptanmıştır (p<0.001). Çalışma sağlık çalışanlarında kas-iskelet ağrısı ile yorgunluk şiddeti arasında ilişki olduğunu göstermiştir. Bu nedenle sağlık çalışanlarının iş yükü azaltıldığında ve uygun çalışma koşulları sağlandığında kas-iskelet ağrısının azalacağı düşünülmektedir.
{"title":"SAĞLIK ÇALIŞANLARINDA KAS İSKELET AĞRISI İLE YORGUNLUK ŞİDDETİ ARASINDAKİ İLİŞKİNİN İNCELENMESİ","authors":"M. Erdoğan, Yasemin ÖZYER GÜVENER","doi":"10.55433/gsbd.268","DOIUrl":"https://doi.org/10.55433/gsbd.268","url":null,"abstract":"Çalışma sağlık çalışanlarının kas-iskelet ağrısı ile yorgunluk şiddeti arasındaki ilişkinin incelenmesi amacıyla yapılmıştır. Araştırma kesitsel tipte olup, 20 Mart-20 Nisan 2023 arasında Karadeniz bölgesinde bir ilin devlet hastanesinde çalışan ve ulaşılabilen tüm sağlık çalışanlarına uygulanmıştır. Çalışmaya katılmayı kabul eden sağlık çalışanları çalışmaya dahil edilmiş örneklem seçimine gidilmemiştir. Verilerin toplanması için; Bireysel Tanılama Formu, Görsel Analog Skala ve Yorgunluk Şiddet Ölçeği kullanılmıştır. Çalışmaya, %76.5’sı kadın ve %23.5’i erkek olmak üzere 238 sağlık çalışanı katılmıştır. Katılımcıların, %50.8’inin hemşire, ve %76.1’inde kas-iskelet ağrısı olduğu belirlenmiştir. Kas-iskelet sistemi ağrı şiddeti ortalama puanı 4.15±2.76 ve Yorgunluk Şiddeti Ölçeği ortalama puanı 4.91±1.58 olarak belirlenmiş olup, kas-iskelet ağrısı olan sağlık çalışanlarının yorgunluk şiddeti oranının yüksek olduğu saptanmıştır (p<0.001). Çalışma sağlık çalışanlarında kas-iskelet ağrısı ile yorgunluk şiddeti arasında ilişki olduğunu göstermiştir. Bu nedenle sağlık çalışanlarının iş yükü azaltıldığında ve uygun çalışma koşulları sağlandığında kas-iskelet ağrısının azalacağı düşünülmektedir.","PeriodicalId":422894,"journal":{"name":"GOBEKLİTEPE Saglik Bilimleri Dergisi","volume":" 802","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2024-03-25","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"140382856","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
The coronavirus disease 2019 (COVID-19) epidemic and related mutations, which affect the whole world, continue to increase globally. This crisis adversely affects school-age children's quality of life. This study aims to determine the effect of animation-supported education based on the health promotion model given to primary school-age students for protection from COVID-19 disease. The study was carried out between February and April 2022 following the experimental research criteria with the pre-test, post-test, and re-test control group. The sample consists of 148 students studying in the 4th grade at two schools deemed suitable for the conduct of the study. Data were collected using data collection materials, the descriptive questionnaire, and the General Child Quality of Life Scale. The mean age of all students participating in the study was 10.53±2.60. It has been determined that 36.0% of the students have not received any training on COVID-19 before, 32.4% of them did not take precautions to defend themselves from COVID-19 disease, and it is not possible to protect 48.4% of them from COVID-19 disease even if adequate precautions are taken. It was found that the difference between the pre-test, post-test, and re-test mean scores of the students in the experimental group on the quality of life scale was statistically significant (p<.05). It was determined that the mean of life quality increased immediately after the training but decreased in the measurements one month later. Education to be given to school-age children should be developed with animation-supported programs.
{"title":"A TECHNOLOGICAL APPROACH TO PROTECT PRIMARY SCHOOL STUDENTS FROM COVID-19: A COMBINATION OF HEALTH PROMOTION MODEL AND ANIMATION SUPPORTED EDUCATION","authors":"Sidar Gül, Zeliha BÜYÜKBAYRAM GENÇ","doi":"10.55433/gsbd.251","DOIUrl":"https://doi.org/10.55433/gsbd.251","url":null,"abstract":"The coronavirus disease 2019 (COVID-19) epidemic and related mutations, which affect the whole world, continue to increase globally. This crisis adversely affects school-age children's quality of life. This study aims to determine the effect of animation-supported education based on the health promotion model given to primary school-age students for protection from COVID-19 disease. The study was carried out between February and April 2022 following the experimental research criteria with the pre-test, post-test, and re-test control group. The sample consists of 148 students studying in the 4th grade at two schools deemed suitable for the conduct of the study. Data were collected using data collection materials, the descriptive questionnaire, and the General Child Quality of Life Scale. The mean age of all students participating in the study was 10.53±2.60. It has been determined that 36.0% of the students have not received any training on COVID-19 before, 32.4% of them did not take precautions to defend themselves from COVID-19 disease, and it is not possible to protect 48.4% of them from COVID-19 disease even if adequate precautions are taken. It was found that the difference between the pre-test, post-test, and re-test mean scores of the students in the experimental group on the quality of life scale was statistically significant (p<.05). It was determined that the mean of life quality increased immediately after the training but decreased in the measurements one month later. Education to be given to school-age children should be developed with animation-supported programs.","PeriodicalId":422894,"journal":{"name":"GOBEKLİTEPE Saglik Bilimleri Dergisi","volume":" 17","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2024-03-25","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"140384700","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Bu çalışma, hemşirelik öğrencilerinin empatik eğilimleri ile çocuk sevme durumları arasındaki ilişkiyi tespit etmek amacıyla yürütülmüştür. Tanımlayıcı ve kesitsel türde gerçekleştirilen bu çalışma, 2021-2022 eğitim öğretim yılı, bahar dönemi’nde Türkiye’de bir devlet üniversitesinin Hemşirelik Fakültesi’nde öğrenim gören, Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Hemşireliği dersi alan ve çalışmaya katılmayı kabul eden 136 üçüncü sınıf hemşirelik öğrencileri ile yürütülmüştür. Veriler, “Kişisel Bilgi Formu”, “Empatik Eğilim Ölçeği” ve “Barnett Çocuk Sevme Ölçeği” kullanılarak Google Formlar üzerinden online olarak toplanmıştır. Hemşirelik öğrencilerinin Empatik Eğilim Ölçeği puan ortalaması ile Barnett Çocuk Sevme Ölçeği puan ortalaması arasında pozitif yönde, anlamlı bir ilişki bulunmuştur (p < 0,001). Bu çalışmada, hemşirelik öğrencilerin çocuk sevme düzeyi arttıkça empatik eğilim düzeyinin de arttığı belirlenmiştir.
{"title":"HEMŞİRELİK ÖĞRENCİLERİNİN ÇOCUK SEVME DURUMLARI İLE EMPATİK EĞİLİMLERİ ARASINDAKİ İLİŞKİ","authors":"Pınar Bekar, Yahya Ergezen, E. Efe","doi":"10.55433/gsbd/174","DOIUrl":"https://doi.org/10.55433/gsbd/174","url":null,"abstract":"Bu çalışma, hemşirelik öğrencilerinin empatik eğilimleri ile çocuk sevme durumları arasındaki ilişkiyi tespit etmek amacıyla yürütülmüştür. Tanımlayıcı ve kesitsel türde gerçekleştirilen bu çalışma, 2021-2022 eğitim öğretim yılı, bahar dönemi’nde Türkiye’de bir devlet üniversitesinin Hemşirelik Fakültesi’nde öğrenim gören, Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Hemşireliği dersi alan ve çalışmaya katılmayı kabul eden 136 üçüncü sınıf hemşirelik öğrencileri ile yürütülmüştür. Veriler, “Kişisel Bilgi Formu”, “Empatik Eğilim Ölçeği” ve “Barnett Çocuk Sevme Ölçeği” kullanılarak Google Formlar üzerinden online olarak toplanmıştır. Hemşirelik öğrencilerinin Empatik Eğilim Ölçeği puan ortalaması ile Barnett Çocuk Sevme Ölçeği puan ortalaması arasında pozitif yönde, anlamlı bir ilişki bulunmuştur (p < 0,001). Bu çalışmada, hemşirelik öğrencilerin çocuk sevme düzeyi arttıkça empatik eğilim düzeyinin de arttığı belirlenmiştir.","PeriodicalId":422894,"journal":{"name":"GOBEKLİTEPE Saglik Bilimleri Dergisi","volume":"74 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-06-30","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"127132672","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Bu çalışmada bireylerin ilk yardım farkındalıklarının belirlenmesi ve ilk yardım eğitim merkezleri tarafından verilen eğitimlerin kişilerin ilk yardım farklılıklarında anlamlı bir değişikliğe neden olup olmadığının tespit edilmesi amaçlanmıştır. Tanımlayıcı kesitsel nitelikteki bu araştırma Mart 2023 tarihi içerisinde Ankara-Türkiye’de faaliyet gösteren 4 farklı ilk yardım eğitim merkezinde yürütülmüştür. 122 kişiyle araştırma yürütülmüş olup, çalışmaya katılma oranı %96,8’dir. Araştırmada veri toplama yöntemi olarak anket kullanılmıştır. Araştırma verileri SPSS 23.0 programında analiz edilerek değerlendirilmiştir. Araştırmaya katılanların yaş aralığı 20-47 yıl olup, yaş ortalaması 27.8±6.6’dır. Katılımcıların %61.5’i kadın, %68.8’i evlidir. Katılımcıların ön testte (2.10±1.1) puan, son testte ise (3.49±1.4) puan aldıkları ve aradaki farkın anlamlı olduğu tespit edilmiştir (t=-6.65, p<0.001). Yaş, cinsiyet ve eğitim düzeyine göre ilk yardım farkındalığında gruplar arasında farklılıklar vardır (p<0.05). Katılımcıların ilk yardım farkındalığının düşük düzeyde olduğu, ilk yardım eğitimi sonrasında yüksek düzeye ulaştığı tespit edilmiştir. İlk yardım eğitimlerinin toplumun tüm kesimlerini kapsayacak şekilde, belirli aralıklarla verilmesinin ilk yardım farkındalığını artıracağı değerlendirilmektedir.
{"title":"İLK YARDIM EĞİTİMİ ÖNCESİNDE VE SONRASINDA BİREYLERİN İLK YARDIM FARKINDALIKLARININ İNCELENMESİ","authors":"Derya Can, Nükhet Bayer","doi":"10.55433/gsbd/197","DOIUrl":"https://doi.org/10.55433/gsbd/197","url":null,"abstract":"Bu çalışmada bireylerin ilk yardım farkındalıklarının belirlenmesi ve ilk yardım eğitim merkezleri tarafından verilen eğitimlerin kişilerin ilk yardım farklılıklarında anlamlı bir değişikliğe neden olup olmadığının tespit edilmesi amaçlanmıştır. Tanımlayıcı kesitsel nitelikteki bu araştırma Mart 2023 tarihi içerisinde Ankara-Türkiye’de faaliyet gösteren 4 farklı ilk yardım eğitim merkezinde yürütülmüştür. 122 kişiyle araştırma yürütülmüş olup, çalışmaya katılma oranı %96,8’dir. Araştırmada veri toplama yöntemi olarak anket kullanılmıştır. Araştırma verileri SPSS 23.0 programında analiz edilerek değerlendirilmiştir. Araştırmaya katılanların yaş aralığı 20-47 yıl olup, yaş ortalaması 27.8±6.6’dır. Katılımcıların %61.5’i kadın, %68.8’i evlidir. Katılımcıların ön testte (2.10±1.1) puan, son testte ise (3.49±1.4) puan aldıkları ve aradaki farkın anlamlı olduğu tespit edilmiştir (t=-6.65, p<0.001). Yaş, cinsiyet ve eğitim düzeyine göre ilk yardım farkındalığında gruplar arasında farklılıklar vardır (p<0.05). Katılımcıların ilk yardım farkındalığının düşük düzeyde olduğu, ilk yardım eğitimi sonrasında yüksek düzeye ulaştığı tespit edilmiştir. İlk yardım eğitimlerinin toplumun tüm kesimlerini kapsayacak şekilde, belirli aralıklarla verilmesinin ilk yardım farkındalığını artıracağı değerlendirilmektedir.","PeriodicalId":422894,"journal":{"name":"GOBEKLİTEPE Saglik Bilimleri Dergisi","volume":"74 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-06-30","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"126727793","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
京公网安备 11010802042870号
京ICP备2023020795号-1
扫码关注我们
求助内容：
应助结果提醒方式：