Pub Date : 2022-12-08DOI: 10.30910/turkjans.1206842
Handan Çakar, Melda Köse, Özlem Akat Saraçoğlu
Küresel ölçekte çevre sorunlarının yaşandığı günümüzde doğayı koruyan, yerel halkın refah düzeyine katkıda bulunan ve doğal alanlara yapılan sürdürülebilir bir turizm türü olan ekoturizmin önemi daha iyi kavranmaktadır. Sahip oldukları kültürel ve doğal peyzaj özellikleri bakımından güçlü rekreasyonel potansiyelleri olan kırsal alanlar, ekoturizm için önemli destinasyonlar sunmaktadır. Bu doğrultuda yapılan çalışmada İzmir ili Bayındır ilçesinin ekoturizm olanaklarının belirlenmesi amaçlanmıştır. Bu çalışmada ilçenin sahip olduğu peyzaj özellikleri doğal, kültürel ve sosyo-ekonomik özellikler kapsamında incelenmiş ve ekoturizm olanakları belirlenmiştir. Bu olanaklar SWOT analizi yöntemi kullanılarak değerlendirilmiş, Bayındır ilçesindeki doğal ve kültürel değerlerin ekoturizm faaliyetlerine olanak sağlayacak yapıda olduğu sonucuna varılmıştır. İlçenin peyzaj özelliklerinin ekoturizm olanakları açısından en uygun şekilde değerlendirilmesi için bazı önerilerde bulunulmuştur
{"title":"İzmir İli Bayındır İlçesi Peyzaj Özelliklerinin Ekoturizm Olanakları Açısından Değerlendirilmesi","authors":"Handan Çakar, Melda Köse, Özlem Akat Saraçoğlu","doi":"10.30910/turkjans.1206842","DOIUrl":"https://doi.org/10.30910/turkjans.1206842","url":null,"abstract":"Küresel ölçekte çevre sorunlarının yaşandığı günümüzde doğayı koruyan, yerel halkın refah düzeyine katkıda bulunan ve doğal alanlara yapılan sürdürülebilir bir turizm türü olan ekoturizmin önemi daha iyi kavranmaktadır. Sahip oldukları kültürel ve doğal peyzaj özellikleri bakımından güçlü rekreasyonel potansiyelleri olan kırsal alanlar, ekoturizm için önemli destinasyonlar sunmaktadır. Bu doğrultuda yapılan çalışmada İzmir ili Bayındır ilçesinin ekoturizm olanaklarının belirlenmesi amaçlanmıştır. Bu çalışmada ilçenin sahip olduğu peyzaj özellikleri doğal, kültürel ve sosyo-ekonomik özellikler kapsamında incelenmiş ve ekoturizm olanakları belirlenmiştir. Bu olanaklar SWOT analizi yöntemi kullanılarak değerlendirilmiş, Bayındır ilçesindeki doğal ve kültürel değerlerin ekoturizm faaliyetlerine olanak sağlayacak yapıda olduğu sonucuna varılmıştır. İlçenin peyzaj özelliklerinin ekoturizm olanakları açısından en uygun şekilde değerlendirilmesi için bazı önerilerde bulunulmuştur","PeriodicalId":438084,"journal":{"name":"Türk Tarım ve Doğa Bilimleri Dergisi","volume":"6 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-12-08","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"124383079","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Urfa ekolojik koşullarında bazı nohut hat ve çeşitlerinin tarımsal özelliklerinin belirlenmesi amacıyla 2014-2015 yıllarında yürütülen bu çalışma GAP Tarımsal Araştırma Enstitüsüne ait deneme arazilerinde yürütülmüştür. 20 tescilli nohut genotipi ve 3 kontrol çeşidi kullanılarak yürütülen çalışma tesadüf blokları deneme desenine göre üç tekrarlamalı olarak kurulmuştur. Araştırmada nohut bitkisinde %50 çıkış sağlandıktan sonra çiçeklenmeye kadar geçen gün sayısı, bakla bağlama, çıkış sağlandıktan sonra kadar geçen gün sayısı ve vejetasyon süresi gibi fenolojik özellikler ile bitki boyu, ilk bakla yüksekliği, hasat olgunluğu, yüz tane ağırlığı, dekara verim gibi ağronomik özellikler incelenmiştir. Çalışma süresince nohut çeşitlerinin iklim koşullarına bağlı olarak Ascochyta solgunluk hastalığı kontrolleri de yapılmıştır. Araştırmada Urfa lokasyonunda tane verimi bakımından en yüksek değeri 202.32 kg/da ile Sezen Bey çeşidinden, en düşük tane verimini ise 117.58 kg/da ile Seçkin çeşidinden elde edilmiştir. Her iki yetiştirme sezonunda ortalama Protein analiz değerleri ise en yüksek Seçkin çeşidinden % 26.45, en düşük değer ise İnci-K çeşidinden % 21.66 değerleri elde edilmiştir.
{"title":"Şanlıurfa'da Tescilli Bazı Leblebi (Cicer arietinum L.) Çeşitlerinin Verim, Morfolojik ve Kalite Özelliklerinin Değerlendirilmesi","authors":"Durdane Mart, A. Öktem, Ramazan Akin, Meltem Türkeri, Evren Atmaca, Sezgin Mart, Necda Çankaya, Sureyya Emre Dumlu, Derya Yucel, Tolga Karaköy","doi":"10.30910/turkjans.1208010","DOIUrl":"https://doi.org/10.30910/turkjans.1208010","url":null,"abstract":"Urfa ekolojik koşullarında bazı nohut hat ve çeşitlerinin tarımsal özelliklerinin belirlenmesi amacıyla 2014-2015 yıllarında yürütülen bu çalışma GAP Tarımsal Araştırma Enstitüsüne ait deneme arazilerinde yürütülmüştür. 20 tescilli nohut genotipi ve 3 kontrol çeşidi kullanılarak yürütülen çalışma tesadüf blokları deneme desenine göre üç tekrarlamalı olarak kurulmuştur. Araştırmada nohut bitkisinde %50 çıkış sağlandıktan sonra çiçeklenmeye kadar geçen gün sayısı, bakla bağlama, çıkış sağlandıktan sonra kadar geçen gün sayısı ve vejetasyon süresi gibi fenolojik özellikler ile bitki boyu, ilk bakla yüksekliği, hasat olgunluğu, yüz tane ağırlığı, dekara verim gibi ağronomik özellikler incelenmiştir. Çalışma süresince nohut çeşitlerinin iklim koşullarına bağlı olarak Ascochyta solgunluk hastalığı kontrolleri de yapılmıştır. Araştırmada Urfa lokasyonunda tane verimi bakımından en yüksek değeri 202.32 kg/da ile Sezen Bey çeşidinden, en düşük tane verimini ise 117.58 kg/da ile Seçkin çeşidinden elde edilmiştir. Her iki yetiştirme sezonunda ortalama Protein analiz değerleri ise en yüksek Seçkin çeşidinden % 26.45, en düşük değer ise İnci-K çeşidinden % 21.66 değerleri elde edilmiştir.","PeriodicalId":438084,"journal":{"name":"Türk Tarım ve Doğa Bilimleri Dergisi","volume":"28 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-12-07","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"129852630","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2022-12-05DOI: 10.30910/turkjans.1180224
Melike YALILI KILIÇ, Sümeyye Adali, Koray Öztürk
Günümüzde nüfus artışı ve çeşitli insan faaliyetleri sonucu dünya genelinde su kullanım oranında yaşanan artış, sınırlı rezerve sahip tatlı su kaynaklarının aşırı tükenmesine yol açmıştır. Oluşan bu olumsuz durumun engellenmesi amacıyla binalarda yağmur sularının depolanıp arıtılarak kullanımı önem kazanmıştır. Geniş yeşil alan ve yoğun su kullanımına sahip olan kampüs yapılarının su ihtiyacının yağmur suyu kullanılarak karşılanması, su kaynaklarının sürdürülebilirliği ve tasarrufunun sağlanması hususunda önemli avantajlar barındırmaktadır. Bu çalışmada, Bursa Uludağ Üniversitesi İlahiyat Fakültesi yerleşkesine kurulacak yağmur suyu toplama sisteminin maliyet analizi gerçekleştirilmiştir. Yapılan analiz neticesinde sistemin maliyet değerinin 135,291 $ olduğu, kurulacak sistemle yıllık 3,918 m3 civarında yağmur suyu hasat edilebileceği belirlenmiştir. Hasat edilecek olan bu miktarın yeşil alan sulama suyu ihtiyacının %31.7’sini karşılayabileceği belirlenmiştir.
{"title":"Üniversite Kampüsünde Yağmur Suyu Toplama Sisteminin Kurulumunun İncelenmesi","authors":"Melike YALILI KILIÇ, Sümeyye Adali, Koray Öztürk","doi":"10.30910/turkjans.1180224","DOIUrl":"https://doi.org/10.30910/turkjans.1180224","url":null,"abstract":"Günümüzde nüfus artışı ve çeşitli insan faaliyetleri sonucu dünya genelinde su kullanım oranında yaşanan artış, sınırlı rezerve sahip tatlı su kaynaklarının aşırı tükenmesine yol açmıştır. Oluşan bu olumsuz durumun engellenmesi amacıyla binalarda yağmur sularının depolanıp arıtılarak kullanımı önem kazanmıştır. Geniş yeşil alan ve yoğun su kullanımına sahip olan kampüs yapılarının su ihtiyacının yağmur suyu kullanılarak karşılanması, su kaynaklarının sürdürülebilirliği ve tasarrufunun sağlanması hususunda önemli avantajlar barındırmaktadır. Bu çalışmada, Bursa Uludağ Üniversitesi İlahiyat Fakültesi yerleşkesine kurulacak yağmur suyu toplama sisteminin maliyet analizi gerçekleştirilmiştir. Yapılan analiz neticesinde sistemin maliyet değerinin 135,291 $ olduğu, kurulacak sistemle yıllık 3,918 m3 civarında yağmur suyu hasat edilebileceği belirlenmiştir. Hasat edilecek olan bu miktarın yeşil alan sulama suyu ihtiyacının %31.7’sini karşılayabileceği belirlenmiştir.","PeriodicalId":438084,"journal":{"name":"Türk Tarım ve Doğa Bilimleri Dergisi","volume":"7 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-12-05","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"114638869","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2022-12-02DOI: 10.30910/turkjans.1193620
Merve Ayyıldız, Adnan Çiçek
Tarımsal desteklemelerin etkinliğinin değerlendirilmesinde üreticilerin memnuniyeti önem arz etmektedir. Bu çalışmada üreticilerin kaba yem ihtiyacını karşılamada önemli bir yer tutan yem bitkisi desteklerinden memnuniyet durumu etkileyen faktörlerin belirlenmesi amaçlanmıştır. Araştırmanın ana materyalini 2021 yılında Tokat ili Merkez ilçede yem bitkisi üretimi yapan 80 üreticiden yüz yüze anket yoluyla elde edilen veriler oluşturmaktadır. Elde edilen bulgulara göre desteklerden memnun olan üreticilerin oranı %56.25 olarak belirlenirken, %75.00’nin ise destekleme miktarını yeterli görmediği tespit edilmiştir. Bölgede yem bitkisi üretimi yapma amacı ağırlıklı olarak hayvan yetiştiriciliğinde kaba yem ihtiyacını karşılamaya yöneliktir. Bu nedenle üreticilerin büyük çoğunluğunun desteklemelere bağlı olmaksızın üretim yaptığı gözlenmiştir. Buna karşın yeter destek sağlanması durumunda yem bitkisi üretimini arttıracakları görüşünün hakim olduğu söylenebilir. Üreticilerin memnuniyet düzeyini etkileyen faktörlerin belirlenmesinde binary logit modelden yararlanılmıştır. Model sonuçlarına göre üreticilerin desteklemelerden memnun olma olasılığının işletmelerde ekilebilir arazi miktarı artışına bağlı olarak yükseldiği belirlenmiştir. Buna karşın işletme ölçeği büyüdükçe ve büyükbaş hayvan varlığı artıkça üreticilerin memnuniyet düzeyinin azaldığı saptanmıştır. Bunun yanında yem bitkileri desteklerine bağlı olarak üretim yapanlar ile yonca ve fiğ ekimi yapanlarda da memnuniyet düzeyinde azalmalar olduğu sonucuna varılmıştır. Üreticilerin yem bitkisi tarımında kalması ve üretiminde sürdürülebilirliğin sağlanması için desteklemelerde iyileştirme ve geliştirmelere ihtiyaç duyulmaktadır. Bu bağlamda son üç yılda stabil kalan alan bazlı destek miktarlarının maliyetler dikkate alınarak düzenli olarak arttırılmasının, nadas yılı ve ekim nöbetinde yem bitkisi ekimine teşvik edici destek kalemlerinin geliştirilmesinin yem bitkisi üretimini arttırmada etkili olabileceği düşünülmektedir.
{"title":"Üreticilerin Yem Bitkileri Desteğine İlişkin Memnuniyet Düzeyini Etkileyen Faktörlerin Belirlenmesi: Tokat İli Merkez İlçe Örneği","authors":"Merve Ayyıldız, Adnan Çiçek","doi":"10.30910/turkjans.1193620","DOIUrl":"https://doi.org/10.30910/turkjans.1193620","url":null,"abstract":"Tarımsal desteklemelerin etkinliğinin değerlendirilmesinde üreticilerin memnuniyeti önem arz etmektedir. Bu çalışmada üreticilerin kaba yem ihtiyacını karşılamada önemli bir yer tutan yem bitkisi desteklerinden memnuniyet durumu etkileyen faktörlerin belirlenmesi amaçlanmıştır. Araştırmanın ana materyalini 2021 yılında Tokat ili Merkez ilçede yem bitkisi üretimi yapan 80 üreticiden yüz yüze anket yoluyla elde edilen veriler oluşturmaktadır. Elde edilen bulgulara göre desteklerden memnun olan üreticilerin oranı %56.25 olarak belirlenirken, %75.00’nin ise destekleme miktarını yeterli görmediği tespit edilmiştir. Bölgede yem bitkisi üretimi yapma amacı ağırlıklı olarak hayvan yetiştiriciliğinde kaba yem ihtiyacını karşılamaya yöneliktir. Bu nedenle üreticilerin büyük çoğunluğunun desteklemelere bağlı olmaksızın üretim yaptığı gözlenmiştir. Buna karşın yeter destek sağlanması durumunda yem bitkisi üretimini arttıracakları görüşünün hakim olduğu söylenebilir. Üreticilerin memnuniyet düzeyini etkileyen faktörlerin belirlenmesinde binary logit modelden yararlanılmıştır. Model sonuçlarına göre üreticilerin desteklemelerden memnun olma olasılığının işletmelerde ekilebilir arazi miktarı artışına bağlı olarak yükseldiği belirlenmiştir. Buna karşın işletme ölçeği büyüdükçe ve büyükbaş hayvan varlığı artıkça üreticilerin memnuniyet düzeyinin azaldığı saptanmıştır. Bunun yanında yem bitkileri desteklerine bağlı olarak üretim yapanlar ile yonca ve fiğ ekimi yapanlarda da memnuniyet düzeyinde azalmalar olduğu sonucuna varılmıştır. Üreticilerin yem bitkisi tarımında kalması ve üretiminde sürdürülebilirliğin sağlanması için desteklemelerde iyileştirme ve geliştirmelere ihtiyaç duyulmaktadır. Bu bağlamda son üç yılda stabil kalan alan bazlı destek miktarlarının maliyetler dikkate alınarak düzenli olarak arttırılmasının, nadas yılı ve ekim nöbetinde yem bitkisi ekimine teşvik edici destek kalemlerinin geliştirilmesinin yem bitkisi üretimini arttırmada etkili olabileceği düşünülmektedir.","PeriodicalId":438084,"journal":{"name":"Türk Tarım ve Doğa Bilimleri Dergisi","volume":"5 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-12-02","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"128541107","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2022-11-30DOI: 10.30910/turkjans.1150916
Gamze Eroğlu, M. Tekiner
Bu çalışma ile Bayramiç Ezine Ovaları Sulama Birliğinin 2001-2017 yılları arasındaki 17 yıllık süreçte bakım ve onarım faaliyetleri ve harcamaları bazı göstergeler dikkate alınarak incelenmeye çalışılmıştır. Yapılan inceleme sonucunda, Sulama Birlikleri Çerçeve Ana Statü mevzuatına göre yıllık harcanması gereken minimum bakım-onarım payının %29.2 ile %29.6 arasında değiştiği ve 2001, 2004, 2005 ve 2006 yılları dışındaki 13 yıl mevzuata uygun harcama yapıldığı tespit edilmiştir. Ayrıca bakım masraflarının toplam gelire oranında ortalama değerin %41.2, mevzuata uygun olarak harcama yapılan yıllarda en düşük değer %33.0 ile 2007 yılında en yüksek değer ise %78.6 ile 2015 yılında tespit edilmiştir. Bakım masraflarının toplam masrafa oranında en düşük değerin %10.9 ile 2001 yılında en yüksek değerin ise %70.7 ile 2010 yılında gerçekleştiği belirlenmiştir. Toplam işletme, bakım ve yönetim masrafında en düşük değer 14.7 $.ha-1 ile 2001 yılında, en yüksek değer 123.1 $.ha-1 ile 2013 yılında hesaplanmıştır. Ayrıca Birliğin yıllık gider gelir dengesini gösteren mali yeterlilik oranında en düşük değerin 0.81 ile 2015’te, en yüksek değerin 2.28 ile 2004’te ve 17 yıllık ortalama değerin ise 1.34 olarak gerçekleştiği saptanmıştır. İncelemesi yapılan 17 yıllık süreçte yapılan toplam 2592118 $ bakım-onarım harcamalarının %44.6’sı bakım-onarım işlerinde çalışan personele, %16.6’sı araçların bakım-onarımına, %10.8’i kanal, kanalet, boru onarımına, %10.6’sı diğer bakım ve onarımlara, %6.7’si kanal, kanalet, boru bakımına ve geri kalan %5.4’ü ise sanat yapıları, servis yolları ve binaların bakım-onarımına harcanmıştır. Elde edilen bu sonuçlara göre birlik yönetiminin özellikle yıllık bakım planlarının daha dikkatli yapılmasına ve zamanında eksiksiz olarak uygulanmasına özen göstermesi gerektiği önerilmiştir.
{"title":"Bayramiç Ezine Ovaları Sulama Birliği’nde Bakım Onarım Masraflarının Değerlendirilmesi","authors":"Gamze Eroğlu, M. Tekiner","doi":"10.30910/turkjans.1150916","DOIUrl":"https://doi.org/10.30910/turkjans.1150916","url":null,"abstract":"Bu çalışma ile Bayramiç Ezine Ovaları Sulama Birliğinin 2001-2017 yılları arasındaki 17 yıllık süreçte bakım ve onarım faaliyetleri ve harcamaları bazı göstergeler dikkate alınarak incelenmeye çalışılmıştır. Yapılan inceleme sonucunda, Sulama Birlikleri Çerçeve Ana Statü mevzuatına göre yıllık harcanması gereken minimum bakım-onarım payının %29.2 ile %29.6 arasında değiştiği ve 2001, 2004, 2005 ve 2006 yılları dışındaki 13 yıl mevzuata uygun harcama yapıldığı tespit edilmiştir. Ayrıca bakım masraflarının toplam gelire oranında ortalama değerin %41.2, mevzuata uygun olarak harcama yapılan yıllarda en düşük değer %33.0 ile 2007 yılında en yüksek değer ise %78.6 ile 2015 yılında tespit edilmiştir. Bakım masraflarının toplam masrafa oranında en düşük değerin %10.9 ile 2001 yılında en yüksek değerin ise %70.7 ile 2010 yılında gerçekleştiği belirlenmiştir. Toplam işletme, bakım ve yönetim masrafında en düşük değer 14.7 $.ha-1 ile 2001 yılında, en yüksek değer 123.1 $.ha-1 ile 2013 yılında hesaplanmıştır. Ayrıca Birliğin yıllık gider gelir dengesini gösteren mali yeterlilik oranında en düşük değerin 0.81 ile 2015’te, en yüksek değerin 2.28 ile 2004’te ve 17 yıllık ortalama değerin ise 1.34 olarak gerçekleştiği saptanmıştır. İncelemesi yapılan 17 yıllık süreçte yapılan toplam 2592118 $ bakım-onarım harcamalarının %44.6’sı bakım-onarım işlerinde çalışan personele, %16.6’sı araçların bakım-onarımına, %10.8’i kanal, kanalet, boru onarımına, %10.6’sı diğer bakım ve onarımlara, %6.7’si kanal, kanalet, boru bakımına ve geri kalan %5.4’ü ise sanat yapıları, servis yolları ve binaların bakım-onarımına harcanmıştır. Elde edilen bu sonuçlara göre birlik yönetiminin özellikle yıllık bakım planlarının daha dikkatli yapılmasına ve zamanında eksiksiz olarak uygulanmasına özen göstermesi gerektiği önerilmiştir.","PeriodicalId":438084,"journal":{"name":"Türk Tarım ve Doğa Bilimleri Dergisi","volume":"23 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-11-30","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"126348979","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2022-11-28DOI: 10.30910/turkjans.1193531
Demirel Ergün, Atilla Taşkin, Fatma Ergün
Bu çalışmada; Satureja hortensis L. bitki ekstraktının kuluçkalık tavuk yumurtalarının dezenfeksiyon işleminde kullanılabilirliği ve kuluçka sonuçlarına etkisi araştırılmıştır. Çalışmada kuluçkalık yumurtaların dezenfeksiyon işleminde klorid grubu dezenfektan (Kontrol+, S1), etanol (Kontrol-, S2), etanol + % 2 S. hortensis ekstraktı (S3) ve etanol + %4 S. hortensis ekstraktı (S4) kullanılmıştır. Yumurta kabuklarından toplam mezofilik aerobik bakteri (TMAB) yükü, inkübasyonun başlangıcında, ikinci, sekizinci ve on sekizinci günlerinde incelenmiş ve on sekizinci gün sonunda gruplara ait TMAB yükleri sırasıyla S1’de 7,45±0.77 Log kob/yumurta olarak, S4’de ise 7,72±1,28 Log kob/yumurta olarak, S3’de 8,31±0.19 Log kob/yumurta olarak ve S2’de ise 12,33±0.21 Log kob/yumurta olarak, tespit edilmiştir. Ayrıca çalışmada en yüksek erken dönem embriyo ölüm (EDÖ) oranı S3’de %14,28±0.01 olarak, en yüksek orta dönem embriyo ölümü (ODÖ) oranı S1’de %23,08±0,01 olarak ve en yüksek geç dönem embriyo ölümü (GDÖ) ise S3’de % 20,03±0.05 olarak belirlenmiştir. Sonuç olarak kuluçkalık tavuk yumurtalarının dezenfeksiyon işleminde %2, %4 S. hortensis bitki ekstraktının, klorid grubu dezenfektanlara alternatif olarak kullanılabilir olduğu tespit edilmiştir.
本研究调查了 Satureja hortensis L. 植物提取物在孵化鸡蛋消毒过程中的可用性及其对孵化结果的影响。研究中使用了氯化物消毒剂（对照组+，S1）、乙醇（对照组-，S2）、乙醇+2% S. hortensis 提取物（S3）和乙醇+4% S. hortensis 提取物（S4）对孵化鸡蛋进行消毒。在孵化开始、第二、第八和第十八天对蛋壳中的总中嗜氧菌量（TMAB）进行分析，第十八天结束时各组的 TMAB 量测定为 7,45±0.分别为 S1（7.45±0.77 Log cfu/egg）、S4（7.72±1.28 Log cfu/egg）、S3（8.31±0.19 Log cfu/egg）和 S2（12.33±0.21 Log cfu/egg）。此外，S3 的早期胚胎死亡率（EEM）最高，为 14.28±0.01%；S1 的中期胚胎死亡率（MME）最高，为 23.08±0.01%；S3 的后期胚胎死亡率（LME）最高，为 20.03±0.05%。结果表明，在孵化鸡蛋的消毒过程中，2%、4%的 S. hortensis 植物提取物可用作氯化物类消毒剂的替代品。
{"title":"Kuluçkalık tavuk yumurtalarına değişik dozlarda uygulanan Satureja hortensis L. bitki ekstraktının yumurta kabuk mikrobiyal yükü ve kuluçka sonuçlarına etkisi","authors":"Demirel Ergün, Atilla Taşkin, Fatma Ergün","doi":"10.30910/turkjans.1193531","DOIUrl":"https://doi.org/10.30910/turkjans.1193531","url":null,"abstract":"Bu çalışmada; Satureja hortensis L. bitki ekstraktının kuluçkalık tavuk yumurtalarının dezenfeksiyon işleminde kullanılabilirliği ve kuluçka sonuçlarına etkisi araştırılmıştır. Çalışmada kuluçkalık yumurtaların dezenfeksiyon işleminde klorid grubu dezenfektan (Kontrol+, S1), etanol (Kontrol-, S2), etanol + % 2 S. hortensis ekstraktı (S3) ve etanol + %4 S. hortensis ekstraktı (S4) kullanılmıştır. Yumurta kabuklarından toplam mezofilik aerobik bakteri (TMAB) yükü, inkübasyonun başlangıcında, ikinci, sekizinci ve on sekizinci günlerinde incelenmiş ve on sekizinci gün sonunda gruplara ait TMAB yükleri sırasıyla S1’de 7,45±0.77 Log kob/yumurta olarak, S4’de ise 7,72±1,28 Log kob/yumurta olarak, S3’de 8,31±0.19 Log kob/yumurta olarak ve S2’de ise 12,33±0.21 Log kob/yumurta olarak, tespit edilmiştir. Ayrıca çalışmada en yüksek erken dönem embriyo ölüm (EDÖ) oranı S3’de %14,28±0.01 olarak, en yüksek orta dönem embriyo ölümü (ODÖ) oranı S1’de %23,08±0,01 olarak ve en yüksek geç dönem embriyo ölümü (GDÖ) ise S3’de % 20,03±0.05 olarak belirlenmiştir. Sonuç olarak kuluçkalık tavuk yumurtalarının dezenfeksiyon işleminde %2, %4 S. hortensis bitki ekstraktının, klorid grubu dezenfektanlara alternatif olarak kullanılabilir olduğu tespit edilmiştir.","PeriodicalId":438084,"journal":{"name":"Türk Tarım ve Doğa Bilimleri Dergisi","volume":"17 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-11-28","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"133598973","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Araştırmada Samsun ilinde yetiştirilen salep üretiminin mevcut durumu, pazarlama kanalları ve tüketicilerin salep tüketim durumlarını ortaya koymak amaçlanmıştır. Bu amaçla araştırmada, 52 salep yetiştiricisi, 300 salep tüketicisi ile yapılan görüşmelerden alınan 2021 yılı verileri kullanılmıştır. İncelenen işletmelerde ortalama salep verimi 377 kg/da’dır. Bir kilogram salebin maliyeti 59,07 TL/kg olarak hesaplanmıştır. İncelenen işletmelerin dekara brüt karı 28050,65 TL ve net karı 13624,22 TL’dir. Salep yetiştiren tarım işletmeleri salep yetiştirmek üzere yaptıkları 1 TL masrafa karşılık 1,61 TL kar elde etmektedirler. Endemik bir bitki olan salep orkidelerinin doğadan toplanması ile elde edilecek kısa süreli kazançlara karşı sürdürülebilir kazanç sağlayacak salep tarımının getirisi teşvik edicidir. Makro düzeyde salep yetiştirme koşullarının her bir bölgeye özgü olması ve ihtiyaç olan tohumluğun sağlanması için kurumsal çalışmaların yapılması gerekmektedir. Tüketici araştırmasının sonuçlarına göre bireylerin %52’sinin salep tükettiği tespit edilmiştir. Tüketicilerin %53’ü salebi toz, %42’si hazır içecek ve %5’i kurutulmuş halde almaktadır. Satın alınan salebin %98’si içecek, %2’si pasta yapımında kullanılmaktadır. Tüketiciler yıllık ortalama 1150 ml hazır salep içmektedirler. Salebin piyasada uzun vadede tutunmasını sağlamak için tüketicilerin profillerini dikkate almak, kullanım alanları ve şifalı bir bitki olduğu konusunda bilgilendirmek ve reklam çalışmalarına önem vermek gerekmektedir.
{"title":"SAMSUN İLİNDE SALEP ÜRETİMİNİN EKONOMİK AÇIDAN DEĞERLENDİRİLMESİ VE TÜKETİMİNİN MEVCUT DURUMU","authors":"Selime Canan, Zülal Coşkun, Aykut Bi̇lgeç, Zeynep Baybaş","doi":"10.30910/turkjans.1160723","DOIUrl":"https://doi.org/10.30910/turkjans.1160723","url":null,"abstract":"Araştırmada Samsun ilinde yetiştirilen salep üretiminin mevcut durumu, pazarlama kanalları ve tüketicilerin salep tüketim durumlarını ortaya koymak amaçlanmıştır. Bu amaçla araştırmada, 52 salep yetiştiricisi, 300 salep tüketicisi ile yapılan görüşmelerden alınan 2021 yılı verileri kullanılmıştır. İncelenen işletmelerde ortalama salep verimi 377 kg/da’dır. Bir kilogram salebin maliyeti 59,07 TL/kg olarak hesaplanmıştır. İncelenen işletmelerin dekara brüt karı 28050,65 TL ve net karı 13624,22 TL’dir. Salep yetiştiren tarım işletmeleri salep yetiştirmek üzere yaptıkları 1 TL masrafa karşılık 1,61 TL kar elde etmektedirler. Endemik bir bitki olan salep orkidelerinin doğadan toplanması ile elde edilecek kısa süreli kazançlara karşı sürdürülebilir kazanç sağlayacak salep tarımının getirisi teşvik edicidir. Makro düzeyde salep yetiştirme koşullarının her bir bölgeye özgü olması ve ihtiyaç olan tohumluğun sağlanması için kurumsal çalışmaların yapılması gerekmektedir. Tüketici araştırmasının sonuçlarına göre bireylerin %52’sinin salep tükettiği tespit edilmiştir. Tüketicilerin %53’ü salebi toz, %42’si hazır içecek ve %5’i kurutulmuş halde almaktadır. Satın alınan salebin %98’si içecek, %2’si pasta yapımında kullanılmaktadır. Tüketiciler yıllık ortalama 1150 ml hazır salep içmektedirler. Salebin piyasada uzun vadede tutunmasını sağlamak için tüketicilerin profillerini dikkate almak, kullanım alanları ve şifalı bir bitki olduğu konusunda bilgilendirmek ve reklam çalışmalarına önem vermek gerekmektedir.","PeriodicalId":438084,"journal":{"name":"Türk Tarım ve Doğa Bilimleri Dergisi","volume":"14 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-11-11","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"133575726","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2022-11-07DOI: 10.30910/turkjans.1005927
O. Alkaç, Hakan Karadağ, Çetin Çekiç, Mehmet Emin İşbilir
Karadut çeliklerinin kök oluşumunu teşvik etmek amacıyla genellikle IBA gibi büyüme düzenleyiciler kullanılmaktadır. Ancak, günümüzde sürdürülebilir tarım uygulamaları kapsamında, bitkisel üretim sürecinde sentetik kimyasallara alternatif yeni materyallerin ve yöntemlerin araştırma çalışmaları giderek hız kazanmaktadır. Bu tür alternatif uygulamaların başında ise, günümüzde kullanımı gittikçe yaygınlaşan rizobakteriler (PGPR) yer almaktadır. Bu çalışmada da büyüme düzenleyicilerine alternatif olabilecek iki farklı bakteri izolatının (Bacillus cereus (ZE-7) ve Pseudomonas putida (ZE-12) karadut odun çeliklerinin köklenmesi üzerine etkisi araştırılmıştır. Bu amaçla, aralık ayı sonunda Tokat Gaziosmanpaşa Üniversitesi Araştırma ve Uygulama Merkezine ait karadut yetiştiriciliği yapılan seradan temin edilen odun çeliklerine bakteri izolatları tek başına ve 6000 ppm oksin (Indole-3-butyric acid-IBA) ile birlikte uygulanmıştır. Çelikler 10 saniye IBA çözeltisinde ardından 30 dakika bakteri süspansiyonlarında bekletildikten sonra sisleme ve alttan ısıtma sistemi olan köklendirme masasına, tamamı perlit olan ortama dikilmiştir. 90 gün köklenme ortamında kalan çeliklerde kök sayısı (adet/çelik), kök uzunluğu (cm), kök çapı (mm), çürüme oranı, köklenme oranı (%) ve kallüslenme oranı (%) parametreleri incelenmiştir. En yüksek köklenme oranı, 6000 ppm IBA + 0.3 Abs bakteri uygulaması ve 6000 ppm IBA + 1.2 Abs bakteri uygulamasından (%71.11) elde edilmiştir. Kontrole kıyasla köklenme oranı bakterinin kombinesi ile %28 oranında artmıştır. Bakteri uygulamaları genel olarak, kök sayısı, çürüme oranı, köklenme oranı ve kallüslenme oranına olumlu etkilerde bulunurken, kök uzunluğu ve kök çapı parametrelerinde ise artı bir etkisi olmamıştır.
{"title":"Bakteri ve Oksin Uygulamalarının Karadut (Morus nigra L.) Odun Çeliklerinin Kök Gelişimi Üzerine Etkileri","authors":"O. Alkaç, Hakan Karadağ, Çetin Çekiç, Mehmet Emin İşbilir","doi":"10.30910/turkjans.1005927","DOIUrl":"https://doi.org/10.30910/turkjans.1005927","url":null,"abstract":"Karadut çeliklerinin kök oluşumunu teşvik etmek amacıyla genellikle IBA gibi büyüme düzenleyiciler kullanılmaktadır. Ancak, günümüzde sürdürülebilir tarım uygulamaları kapsamında, bitkisel üretim sürecinde sentetik kimyasallara alternatif yeni materyallerin ve yöntemlerin araştırma çalışmaları giderek hız kazanmaktadır. Bu tür alternatif uygulamaların başında ise, günümüzde kullanımı gittikçe yaygınlaşan rizobakteriler (PGPR) yer almaktadır. Bu çalışmada da büyüme düzenleyicilerine alternatif olabilecek iki farklı bakteri izolatının (Bacillus cereus (ZE-7) ve Pseudomonas putida (ZE-12) karadut odun çeliklerinin köklenmesi üzerine etkisi araştırılmıştır. Bu amaçla, aralık ayı sonunda Tokat Gaziosmanpaşa Üniversitesi Araştırma ve Uygulama Merkezine ait karadut yetiştiriciliği yapılan seradan temin edilen odun çeliklerine bakteri izolatları tek başına ve 6000 ppm oksin (Indole-3-butyric acid-IBA) ile birlikte uygulanmıştır. Çelikler 10 saniye IBA çözeltisinde ardından 30 dakika bakteri süspansiyonlarında bekletildikten sonra sisleme ve alttan ısıtma sistemi olan köklendirme masasına, tamamı perlit olan ortama dikilmiştir. 90 gün köklenme ortamında kalan çeliklerde kök sayısı (adet/çelik), kök uzunluğu (cm), kök çapı (mm), çürüme oranı, köklenme oranı (%) ve kallüslenme oranı (%) parametreleri incelenmiştir. En yüksek köklenme oranı, 6000 ppm IBA + 0.3 Abs bakteri uygulaması ve 6000 ppm IBA + 1.2 Abs bakteri uygulamasından (%71.11) elde edilmiştir. Kontrole kıyasla köklenme oranı bakterinin kombinesi ile %28 oranında artmıştır. Bakteri uygulamaları genel olarak, kök sayısı, çürüme oranı, köklenme oranı ve kallüslenme oranına olumlu etkilerde bulunurken, kök uzunluğu ve kök çapı parametrelerinde ise artı bir etkisi olmamıştır.","PeriodicalId":438084,"journal":{"name":"Türk Tarım ve Doğa Bilimleri Dergisi","volume":"421 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-11-07","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"115997532","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2022-11-02DOI: 10.30910/turkjans.1171662
Faruk Tohumcu, Serdar Sari, M. Dönmez
Bu araştırmada, tuzlu alkali toprağın ıslahında organik bir polimer olan polivinialkol (PVA) ile Ca+2 çözen bakteri (Paucimonas lemoignei strain SK56) uygulamasının etkinliği incelenmiştir. Araştırma, toprağa uygulanan PVA’nın etkin dozu (%0.01 w/w), 3 bakteri dozu (X1:104, X2: 106, X3: 108 cfu/ml), PVA + 3 bakteri dozu ve kontrol grubundan oluşmuştur ve 3 tekerrür olarak laboratuvar ortamında yürütülmüştür. Tarla kapasitesi nem düzeyinde 3 ay inkübasyona bırakılan deneme topraklarından alınan bozulmamış toprak örnekleri Mariotte düzeneğinde yıkamaya tabi tutulmuş ve örneklerin hacim ağırlığı (HA), hidrolik iletkenlik (Hİ) değerleri ve yıkanan Na+ miktarı belirlenmiştir. Ayrıca, alınan alt örneklerde agregat stabilitesi (AS), pH, EC ve değişebilir Na+ yüzdesi (ESP) belirlenmiştir. Bakteri uygulamasının Ca+2 çözünürlüğünü ve Ca+2’un Na+ ile yer değiştirmesini artırdığı belirlenirken PVA uygulamasının toprağın strüktürel özelliklerini geliştirerek çözünebilir tuzlar ve Na+’un yıkanabilirliğini artırdığı tespit edilmiştir. Uygulamalar sonrasında en düşük EC değeri (2,20 mS cm-1), en çok yıkanan Na+ miktarı (31,01 mg) ve en düşük ESP değeri (%40,26) PVA+bakteri uygulamasının üçüncü dozunda belirlenmiştir. Tuzlu alkali toprakların ıslahında PVA ve PVA+bakteri uygulamalarının hem fiziksel hem de kimyasal ıslah sürecinde önemli düzeyde etkili oldukları belirlenmiş olup, bu amaç için kullanılabileceği önerilmektedir.
{"title":"Tuzlu Alkali Toprakların Islahında Polivinilalkol (PVA) ve Bakteri Kullanımının Etkinliği","authors":"Faruk Tohumcu, Serdar Sari, M. Dönmez","doi":"10.30910/turkjans.1171662","DOIUrl":"https://doi.org/10.30910/turkjans.1171662","url":null,"abstract":"Bu araştırmada, tuzlu alkali toprağın ıslahında organik bir polimer olan polivinialkol (PVA) ile Ca+2 çözen bakteri (Paucimonas lemoignei strain SK56) uygulamasının etkinliği incelenmiştir. Araştırma, toprağa uygulanan PVA’nın etkin dozu (%0.01 w/w), 3 bakteri dozu (X1:104, X2: 106, X3: 108 cfu/ml), PVA + 3 bakteri dozu ve kontrol grubundan oluşmuştur ve 3 tekerrür olarak laboratuvar ortamında yürütülmüştür. Tarla kapasitesi nem düzeyinde 3 ay inkübasyona bırakılan deneme topraklarından alınan bozulmamış toprak örnekleri Mariotte düzeneğinde yıkamaya tabi tutulmuş ve örneklerin hacim ağırlığı (HA), hidrolik iletkenlik (Hİ) değerleri ve yıkanan Na+ miktarı belirlenmiştir. Ayrıca, alınan alt örneklerde agregat stabilitesi (AS), pH, EC ve değişebilir Na+ yüzdesi (ESP) belirlenmiştir. Bakteri uygulamasının Ca+2 çözünürlüğünü ve Ca+2’un Na+ ile yer değiştirmesini artırdığı belirlenirken PVA uygulamasının toprağın strüktürel özelliklerini geliştirerek çözünebilir tuzlar ve Na+’un yıkanabilirliğini artırdığı tespit edilmiştir. Uygulamalar sonrasında en düşük EC değeri (2,20 mS cm-1), en çok yıkanan Na+ miktarı (31,01 mg) ve en düşük ESP değeri (%40,26) PVA+bakteri uygulamasının üçüncü dozunda belirlenmiştir. Tuzlu alkali toprakların ıslahında PVA ve PVA+bakteri uygulamalarının hem fiziksel hem de kimyasal ıslah sürecinde önemli düzeyde etkili oldukları belirlenmiş olup, bu amaç için kullanılabileceği önerilmektedir.","PeriodicalId":438084,"journal":{"name":"Türk Tarım ve Doğa Bilimleri Dergisi","volume":"76 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-11-02","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"115008432","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2022-10-26DOI: 10.30910/turkjans.1137413
Keziban Yazici, Burcu GÖKSU KARAOĞLU, Yusuf Şavşatli, Mustafa Akbulut, Fatih Seyis, Halil Sari, Yusuf Atay, Ahmet Karaoğlu, Enes Üst
Ülkemiz Çay tarım alanlarında bilinçsizce yapılan gübrelemeler toprak yapısının bozulmasına ve ürün kalitesinin azalmasına neden olmaktadır. Bu çalışma, toprak ve yaprak analizleri yapılarak, elde edilen sonuçlar doğrultusunda çay üreticilerine örnek olabilecek bir gübreleme programının oluşturulması amacıyla yapılmıştır. Üreticilerin yaygın olarak uyguladığı 100 kg/da 25-5-10 kompoze gübrelemesi yanında, 70 kg/da 25-5-10 kompoze gübre, 70 kg/da 25-5-10 kompoze gübre + (Fe, Zn, Cu, Mn), 70 kg/da 25-5-10 kompoze gübre + (Kalsiyum Karbonat), 70 kg/da 25-5-10 kompoze gübre + (Magnezyum Karbonat + Kalsiyum Karbonat) ve 70 kg/da 25-5-10 kompoze gübre + (Fe, Zn, Cu, Mn, Kalsiyum Karbonat) uygulamaları yapılarak, çay bitkisi için önemli olan mikro besin elementleri de gübreleme programına dahil edilmiştir. Doğal kil minerali olan kaolinin % 3 ve % 6’lık dozlarının da denendiği çalışmada, yapılan tüm uygulamaların yaş ve kuru çay verimi üzerine etkileri incelenmiştir. Çalışma sonucunda, üreticinin çayda kullanmış olduğu gübre miktarı % 30 oranında azaltıldığı halde yaprak ve toprak analizleri doğrultusunda uygulanan mikro besin elementlerinin ilavesi ve kaolin uygulamaları ile verim ve kalite kayıplarının yaşanmadığı görülmüş, sürdürülebilir çay tarımı bakımından önemli bulgular elde edilmiştir.
{"title":"Alternatif Mineral Gübre ve Kaolin Kil Minerali Uygulamalarının Çay [Camellia sinensis (L.) O. Kuntze] Tarımında Verimlilik Üzerine Etkileri","authors":"Keziban Yazici, Burcu GÖKSU KARAOĞLU, Yusuf Şavşatli, Mustafa Akbulut, Fatih Seyis, Halil Sari, Yusuf Atay, Ahmet Karaoğlu, Enes Üst","doi":"10.30910/turkjans.1137413","DOIUrl":"https://doi.org/10.30910/turkjans.1137413","url":null,"abstract":"Ülkemiz Çay tarım alanlarında bilinçsizce yapılan gübrelemeler toprak yapısının bozulmasına ve ürün kalitesinin azalmasına neden olmaktadır. Bu çalışma, toprak ve yaprak analizleri yapılarak, elde edilen sonuçlar doğrultusunda çay üreticilerine örnek olabilecek bir gübreleme programının oluşturulması amacıyla yapılmıştır. Üreticilerin yaygın olarak uyguladığı 100 kg/da 25-5-10 kompoze gübrelemesi yanında, 70 kg/da 25-5-10 kompoze gübre, 70 kg/da 25-5-10 kompoze gübre + (Fe, Zn, Cu, Mn), 70 kg/da 25-5-10 kompoze gübre + (Kalsiyum Karbonat), 70 kg/da 25-5-10 kompoze gübre + (Magnezyum Karbonat + Kalsiyum Karbonat) ve 70 kg/da 25-5-10 kompoze gübre + (Fe, Zn, Cu, Mn, Kalsiyum Karbonat) uygulamaları yapılarak, çay bitkisi için önemli olan mikro besin elementleri de gübreleme programına dahil edilmiştir. Doğal kil minerali olan kaolinin % 3 ve % 6’lık dozlarının da denendiği çalışmada, yapılan tüm uygulamaların yaş ve kuru çay verimi üzerine etkileri incelenmiştir. Çalışma sonucunda, üreticinin çayda kullanmış olduğu gübre miktarı % 30 oranında azaltıldığı halde yaprak ve toprak analizleri doğrultusunda uygulanan mikro besin elementlerinin ilavesi ve kaolin uygulamaları ile verim ve kalite kayıplarının yaşanmadığı görülmüş, sürdürülebilir çay tarımı bakımından önemli bulgular elde edilmiştir.","PeriodicalId":438084,"journal":{"name":"Türk Tarım ve Doğa Bilimleri Dergisi","volume":"42 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-10-26","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"129844272","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
京公网安备 11010802042870号
京ICP备2023020795号-1
扫码关注我们
求助内容：
应助结果提醒方式：