Sanat, toplumlar arasında geçmişten günümüze, oldukça uzun bir süreç içerisinde var olmuş ve gelecekte de var olacak bir iletişim aracıdır. Sanatçılar, duygu ve düşüncelerini ifade etmek için içinde bulundukları şartlar ve gereksinimlerin ışığında sanat üretiminde bulunmaktadırlar. Dolayısıyla yaşam döngüleri içerisinde sanata, güzele, estetiğe karşı bakış ve arayışlar da birbirinden farklılık göstermiştir. Münferit yetenek ve ilgi alanlarına sahip olmaları sebebiyle sanatçılar, üretim süreçlerinde farklı teknik ve malzeme seçimleri yapmışlardır. Farklı uygulamalar ve teknikleri içinde barındıran etkili bir sanatsal ifade aracı olarak gravür, kazıma resim sanatı (çukur baskı, tümsek baskı), ve gravürün sanat eğitimine katkıları bu makalenin araştırma konusu olarak belirlenmiştir. Tüm farklılıklarıyla değerlendirildiğinde gravür, resim ve grafik sanatlarına yakın durmasına rağmen bağımsız bir görsel plastik sanattır. Gravür, sanat tarihinde bilinen pek çok usta sanatçının yaşam ve sanat serüveni içerisinde yer almıştır. Tarihi M.Ö. 1550 yıllarına kadar uzanan bir Mısır mührü, toplumun yaşam döngüsü içinde ortaya çıkmış bir gereksinim olarak insanlık tarihinde kazıma resim sanatının (tümsek baskı) nasıl var olduğunun bir göstergesidir. Sanat tarihinde olduğu kadar, sanat eğitiminde de önemli bir yer ve değer taşıyan gravür sanatı, bu sanatın uygulayıcıları, uygulamaları, onların özgün baskı eserleri (çukur baskı, tümsek baskı) ve gravür dersleriyle öğrencilerin kendilerini geliştirmelerine büyük katkı sağlamaktadır. Sanat eğitiminde gravür dersleri, nokta, çizgi, leke, açık-koyu, ışık-gölge, renk, espas, perspektif gibi öğeler üzerine çalışma analizleri ve kompozisyon oluşturmanın yanı sıra farklı uygulamalar ile deneylere imkân vererek öğrencide resim sanatının temellerinin oluşmasına destek olmaktadır.
{"title":"Gravür sanatı ve sanat eğitimine katkıları üzerine bir değerlendirme","authors":"Gülseren Budumlu İldeş","doi":"10.31566/arts.2183","DOIUrl":"https://doi.org/10.31566/arts.2183","url":null,"abstract":"Sanat, toplumlar arasında geçmişten günümüze, oldukça uzun bir süreç içerisinde var olmuş ve gelecekte de var olacak bir iletişim aracıdır. Sanatçılar, duygu ve düşüncelerini ifade etmek için içinde bulundukları şartlar ve gereksinimlerin ışığında sanat üretiminde bulunmaktadırlar. Dolayısıyla yaşam döngüleri içerisinde sanata, güzele, estetiğe karşı bakış ve arayışlar da birbirinden farklılık göstermiştir. Münferit yetenek ve ilgi alanlarına sahip olmaları sebebiyle sanatçılar, üretim süreçlerinde farklı teknik ve malzeme seçimleri yapmışlardır. Farklı uygulamalar ve teknikleri içinde barındıran etkili bir sanatsal ifade aracı olarak gravür, kazıma resim sanatı (çukur baskı, tümsek baskı), ve gravürün sanat eğitimine katkıları bu makalenin araştırma konusu olarak belirlenmiştir. Tüm farklılıklarıyla değerlendirildiğinde gravür, resim ve grafik sanatlarına yakın durmasına rağmen bağımsız bir görsel plastik sanattır. Gravür, sanat tarihinde bilinen pek çok usta sanatçının yaşam ve sanat serüveni içerisinde yer almıştır. Tarihi M.Ö. 1550 yıllarına kadar uzanan bir Mısır mührü, toplumun yaşam döngüsü içinde ortaya çıkmış bir gereksinim olarak insanlık tarihinde kazıma resim sanatının (tümsek baskı) nasıl var olduğunun bir göstergesidir. Sanat tarihinde olduğu kadar, sanat eğitiminde de önemli bir yer ve değer taşıyan gravür sanatı, bu sanatın uygulayıcıları, uygulamaları, onların özgün baskı eserleri (çukur baskı, tümsek baskı) ve gravür dersleriyle öğrencilerin kendilerini geliştirmelerine büyük katkı sağlamaktadır. Sanat eğitiminde gravür dersleri, nokta, çizgi, leke, açık-koyu, ışık-gölge, renk, espas, perspektif gibi öğeler üzerine çalışma analizleri ve kompozisyon oluşturmanın yanı sıra farklı uygulamalar ile deneylere imkân vererek öğrencide resim sanatının temellerinin oluşmasına destek olmaktadır.","PeriodicalId":45918,"journal":{"name":"International Journal of Arts Management","volume":"53 4","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-10-23","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"135460791","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":4,"RegionCategory":"管理学","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Animasyon, yoktan var eden, var olanı yok eden, fizik kurallarını ihlal eden yapısıyla ilk yıllarda bir çeşit illüzyon gibi algılanmıştır. Geçmişten bugüne kadar yapılan tüm animasyonlar bir noktada deneyseldir çünkü animasyonun kendi içinde bir keşif süreci vardır. Özellikle ilk yıllar gerek teknik gerekse üslup bakımından ortamın keşfinin yapıldığı bir deney sürecidir. “Deneysel Animasyon” başlıklı bu çalışmada; bağımsız animasyon, deneysel animasyonun ticari animasyonla karşılaştırılması, deneysel animasyonun resim ve heykel sanatıyla, yeni medyayla, müzikle, soyut sanatla ilişkisi ve doğrudan film tekniği ele alınmış, örneklerle konu açıklanmaya çalışılmıştır. Farklı teknik ve malzemelerin denendiği, genellikle festivallerde gösterim olanağı bulan ve kısa metrajlı olarak izleyici karşısına çıkan bu tür animasyonlara yönelik ülkemizde sınırlı sayıda araştırmayla karşılaşılmıştır. Bu makalenin ileriki yıllarda yapılacak diğer deneysel animasyon çalışmalarına ışık tutacağı düşünülmektedir.
{"title":"Deneysel animasyon","authors":"Armağan Gökçearslan","doi":"10.31566/arts.2098","DOIUrl":"https://doi.org/10.31566/arts.2098","url":null,"abstract":"Animasyon, yoktan var eden, var olanı yok eden, fizik kurallarını ihlal eden yapısıyla ilk yıllarda bir çeşit illüzyon gibi algılanmıştır. Geçmişten bugüne kadar yapılan tüm animasyonlar bir noktada deneyseldir çünkü animasyonun kendi içinde bir keşif süreci vardır. Özellikle ilk yıllar gerek teknik gerekse üslup bakımından ortamın keşfinin yapıldığı bir deney sürecidir. “Deneysel Animasyon” başlıklı bu çalışmada; bağımsız animasyon, deneysel animasyonun ticari animasyonla karşılaştırılması, deneysel animasyonun resim ve heykel sanatıyla, yeni medyayla, müzikle, soyut sanatla ilişkisi ve doğrudan film tekniği ele alınmış, örneklerle konu açıklanmaya çalışılmıştır. Farklı teknik ve malzemelerin denendiği, genellikle festivallerde gösterim olanağı bulan ve kısa metrajlı olarak izleyici karşısına çıkan bu tür animasyonlara yönelik ülkemizde sınırlı sayıda araştırmayla karşılaşılmıştır. Bu makalenin ileriki yıllarda yapılacak diğer deneysel animasyon çalışmalarına ışık tutacağı düşünülmektedir.","PeriodicalId":45918,"journal":{"name":"International Journal of Arts Management","volume":"5 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.8,"publicationDate":"2023-08-05","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"79000873","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":4,"RegionCategory":"管理学","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Seramik malzeme, şekillendirilmesinden pişirimine değin her aşamasında çeşitli tekniklerle üretilmektedir. Bu teknik zenginlik, seramiğin istisnasız her coğrafyada kültürün bir parçası olmasından ve binlerce yıllık geçmişinden kaynaklanmaktadır. Teknik zenginliğin bir diğer sebebi de seramiğin zanaat kökleridir. Seramik malzeme, güçlü bir zanaat geçmişine sahiptir. Malzemenin dili olan tekniğin, 20. yüzyılda sanat üretimindeki yerinin sorgulanacağı bu araştırmada, farklı coğrafyaları ve malzeme geleneklerini temsilen beş kıta ve bu kıtalarda teknik anlamda farklı kültürel etkileşimlerle üretim yapan ve küresel değere ulaşmış beş sanatçı örneklem olarak seçilmiştir. Bu sanatçılar ve kullandıkları teknikler Asya kıtasından Itō Sekisui V ve renkli çamur tekniği, Avrupa kıtasından Duncan Ross ve Terra Sigillata astar tekniği, Amerika kıtasından Judith Motzkin ve sagar pişirim tekniği, Avustralya kıtasından Greg Daly ve lüster pişirim tekniği, Afrika kıtasından Ian Garrett ve perdahlama tekniğidir. Örneklerin malzeme, teknik ve ifade bütünlüğünün değerlendirilmesi sonucunda 20. yüzyıl sanat seramiği anlayışını ortaya koyacak bulgular ve 21. yüzyıla geçişle sanat üretimine katkısı sonuç bölümünde tartışılacaktır.
{"title":"Beş kıta ve beş sanatçı örneği üzerinden 20. yüzyılda seramikte malzeme ve teknik yoluyla ifade arayışının analizi","authors":"Hasan Başkırkan, Meziyet Ayşe Balyemez","doi":"10.31566/arts.2061","DOIUrl":"https://doi.org/10.31566/arts.2061","url":null,"abstract":"Seramik malzeme, şekillendirilmesinden pişirimine değin her aşamasında çeşitli tekniklerle üretilmektedir. Bu teknik zenginlik, seramiğin istisnasız her coğrafyada kültürün bir parçası olmasından ve binlerce yıllık geçmişinden kaynaklanmaktadır. Teknik zenginliğin bir diğer sebebi de seramiğin zanaat kökleridir. Seramik malzeme, güçlü bir zanaat geçmişine sahiptir. Malzemenin dili olan tekniğin, 20. yüzyılda sanat üretimindeki yerinin sorgulanacağı bu araştırmada, farklı coğrafyaları ve malzeme geleneklerini temsilen beş kıta ve bu kıtalarda teknik anlamda farklı kültürel etkileşimlerle üretim yapan ve küresel değere ulaşmış beş sanatçı örneklem olarak seçilmiştir. Bu sanatçılar ve kullandıkları teknikler Asya kıtasından Itō Sekisui V ve renkli çamur tekniği, Avrupa kıtasından Duncan Ross ve Terra Sigillata astar tekniği, Amerika kıtasından Judith Motzkin ve sagar pişirim tekniği, Avustralya kıtasından Greg Daly ve lüster pişirim tekniği, Afrika kıtasından Ian Garrett ve perdahlama tekniğidir. Örneklerin malzeme, teknik ve ifade bütünlüğünün değerlendirilmesi sonucunda 20. yüzyıl sanat seramiği anlayışını ortaya koyacak bulgular ve 21. yüzyıla geçişle sanat üretimine katkısı sonuç bölümünde tartışılacaktır.","PeriodicalId":45918,"journal":{"name":"International Journal of Arts Management","volume":"506 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.8,"publicationDate":"2023-08-05","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"85595970","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":4,"RegionCategory":"管理学","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Sakkahane, İran geleneksel mimarisinde kamu alanlarda mahallenin dükkân sahipleri ve ahalisinin, yoldan geçen susamışlar için yaptıkları küçük mekanlardır. Resimde çizginin ortaya çıkması, 1962’lerin başında, birkaç izleyiciye Sakkahane havasını hatırlattı. Daha sonra, bunun kullanımı genelleştirildi ve İran sanatının geleneksel formlarını başlangıç noktası olarak kullanan hem ressam hem de heykeltıraş olan tüm sanatçılar, yalnızca Pers alfabesi ile uğraşanları değil, çalışmalarında hammadde kullananlar bu terim ile kategorize oldular. İran-İslam kültürüne geri dönüş, düşünürlere göre, İran ve Batı kültürü arasındaki çatışmanın temel çözümü sayılıyordu. Bu düşünce aynı zamanda çağdaş İran sanatı üzerinde de önemli bir etkiye sahipti ve bu görüşün İran’ın resim ve diğer görsel sanatlar alanındaki en önemli etkisi, “Sakkahane” olarak adlandırılabilecek tarzı oluşturması oldu. Sakkahane sanat hareketi, 1960›lı yılların entelektüelleri ve sanatçılarının modernizme ve Batı kültürünün etkisinin yayılmasına karşı bir tepki olarak görülebilir.
{"title":"Çağdaş İran resim sanatında Sakkahane (Saqqakhane) Okulunun gelişimi","authors":"Şansal Erdinç","doi":"10.31566/arts.2104","DOIUrl":"https://doi.org/10.31566/arts.2104","url":null,"abstract":"Sakkahane, İran geleneksel mimarisinde kamu alanlarda mahallenin dükkân sahipleri ve ahalisinin, yoldan geçen susamışlar için yaptıkları küçük mekanlardır. Resimde çizginin ortaya çıkması, 1962’lerin başında, birkaç izleyiciye Sakkahane havasını hatırlattı. Daha sonra, bunun kullanımı genelleştirildi ve İran sanatının geleneksel formlarını başlangıç noktası olarak kullanan hem ressam hem de heykeltıraş olan tüm sanatçılar, yalnızca Pers alfabesi ile uğraşanları değil, çalışmalarında hammadde kullananlar bu terim ile kategorize oldular. İran-İslam kültürüne geri dönüş, düşünürlere göre, İran ve Batı kültürü arasındaki çatışmanın temel çözümü sayılıyordu. Bu düşünce aynı zamanda çağdaş İran sanatı üzerinde de önemli bir etkiye sahipti ve bu görüşün İran’ın resim ve diğer görsel sanatlar alanındaki en önemli etkisi, “Sakkahane” olarak adlandırılabilecek tarzı oluşturması oldu. Sakkahane sanat hareketi, 1960›lı yılların entelektüelleri ve sanatçılarının modernizme ve Batı kültürünün etkisinin yayılmasına karşı bir tepki olarak görülebilir.","PeriodicalId":45918,"journal":{"name":"International Journal of Arts Management","volume":"15 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.8,"publicationDate":"2023-08-05","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"85380481","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":4,"RegionCategory":"管理学","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Kura- Aras kültürünün yayılım alanının genişliği; Güney Kafkasya, Kuzeybatı İran, Doğu Anadolu, Amik Ovası ve Levant bölgesine kadar izlerinin görülmesi, mimarisi ve tercih ettikleri yaşam alanları araştırmacılar tarafından bir göç hareketine dayandırılmıştır. Hayvancılıkla ve hareketli bir yaşam biçimi ile tanımlanan bu kültür, aynı zamanda yine bölgesel olarak farklı terminolojilere de sahiptir. Ancak en sık karşılaştığımız terminoloji, Erken Transkafkasya ve Kura Aras Kültürü olmuştur. Kimlikleri, hangi dili konuştukları veya neden hareketli bir yaşamı tercih ettiklerini bilmediğimiz bu kültür birçok soruyu da barındırmaktadır. Bu nedenle bu kültürü bir fenomen olarak da değerlendirebiliriz. Buna rağmen, Kura-Aras kültürünü incelerken en büyük buluntu grubunu oluşturan seramikleri, bize kültürü anlamak açısından bilgiler sunmaktadır. Kültürün kendine has, karakteristik özellikler taşıyan seramikleri, hemen kendini ayırt ettiren yapım tekniği ve kap profilleri ile oldukça belirgin bir tipoloji sunmaktadır. Ovçular Tepesi ve Duzdağ ise Nahçivan’da bulunan ancak iki farklı işleve sahip olan yerleşim yerleridir. Ovçular Tepesi bir Kura- Aras kamp yerleşimi iken, Duzdağ ise bir tuz madeni olması ile ekonomik ve hayvancılıkla ilgili işlevsel bir öneme de sahiptir. İki yerleşim yerinin seramiklerini incelediğimizde hem benzer hem de farklı özelliklere sahip seramiklerle karşılaşmaktayız. Bu farklılıklar, her iki yerleşim yerinin topoğrafik ve işlevsel özelliklerini de düşünürsek; kil, hamur içeriği, tipoloji ve yüzey işlemleri olarak ayrışmaktadır.
{"title":"Nahçivan’da bulunan Ovçular ve Duzdağ Kazılarında yer alan Kura - Aras kültürü seramiklerinin teknik açıdan değerlendirilmesi","authors":"Ezgi Emre","doi":"10.31566/arts.2101","DOIUrl":"https://doi.org/10.31566/arts.2101","url":null,"abstract":"Kura- Aras kültürünün yayılım alanının genişliği; Güney Kafkasya, Kuzeybatı İran, Doğu Anadolu, Amik Ovası ve Levant bölgesine kadar izlerinin görülmesi, mimarisi ve tercih ettikleri yaşam alanları araştırmacılar tarafından bir göç hareketine dayandırılmıştır. Hayvancılıkla ve hareketli bir yaşam biçimi ile tanımlanan bu kültür, aynı zamanda yine bölgesel olarak farklı terminolojilere de sahiptir. Ancak en sık karşılaştığımız terminoloji, Erken Transkafkasya ve Kura Aras Kültürü olmuştur. Kimlikleri, hangi dili konuştukları veya neden hareketli bir yaşamı tercih ettiklerini bilmediğimiz bu kültür birçok soruyu da barındırmaktadır. Bu nedenle bu kültürü bir fenomen olarak da değerlendirebiliriz. Buna rağmen, Kura-Aras kültürünü incelerken en büyük buluntu grubunu oluşturan seramikleri, bize kültürü anlamak açısından bilgiler sunmaktadır. Kültürün kendine has, karakteristik özellikler taşıyan seramikleri, hemen kendini ayırt ettiren yapım tekniği ve kap profilleri ile oldukça belirgin bir tipoloji sunmaktadır.\u0000Ovçular Tepesi ve Duzdağ ise Nahçivan’da bulunan ancak iki farklı işleve sahip olan yerleşim yerleridir. Ovçular Tepesi bir Kura- Aras kamp yerleşimi iken, Duzdağ ise bir tuz madeni olması ile ekonomik ve hayvancılıkla ilgili işlevsel bir öneme de sahiptir. İki yerleşim yerinin seramiklerini incelediğimizde hem benzer hem de farklı özelliklere sahip seramiklerle karşılaşmaktayız. Bu farklılıklar, her iki yerleşim yerinin topoğrafik ve işlevsel özelliklerini de düşünürsek; kil, hamur içeriği, tipoloji ve yüzey işlemleri olarak ayrışmaktadır.","PeriodicalId":45918,"journal":{"name":"International Journal of Arts Management","volume":"16 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.8,"publicationDate":"2023-08-05","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"80152780","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":4,"RegionCategory":"管理学","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
II Dünya Savaşı’nın toplumlarda yarattığı travma, birçok alanda hasar oluşturduğu gibi sanat dünyasında da derin izler bırakmıştı. Bu durum hem batı Avrupa hem de doğu Avrupa Romen resim sanatında da yaşanmıştır. Tarihsel olaylar sonucunda savaş sonrası Romanya’daki yeni yönetim düzeni, Romen sanatçılarının dünyasını bölerek çalışma biçimini derinden etkilemiştir. Bazı sanatçılar sosyalist gerçekçilik akımında yer alarak yeni devletin sürdürdüğü yönetim şeklini benimserken bazı sanatçılar da semboller kullanarak farklı görüş sergilemişlerdir. Resim yapmaktan vazgeçen bir kısım sanatçının yanında hiçbir politik görüş içermeden sanat üretimini sürdüren sanatçılar da olmuştur. Bunlardan biri olan İon Țuculescu’nun (1910-1962) çalışmaları ne sosyalist gerçekçilik akımında yer almakta, ne de resimleri dönemin ideolojisine karşı semboller içermektedir. Farklı alanlardan gelen birikimlerle tıp ve biyoloji fakültelerinden mezun olan sanatçı, halk sanatından beslenip yöresel ve kültürel değerleri harmanlayıp, daha önce Romen resim sanatında işlenmemiş kendine özgü yeni bir ifade dili oluşturarak, halk sanatının elemanlarına plastik değer kazandırmıştır. Böylece Țuculescu, Romen resim sanatında örneği az görülen bir sanatçı olmayı başarmıştır. Bu araştırmanın amacı, halk sanatından beslenen İon Țuculescu’nun sanatsal kazanımlarının hangi şartlarda ve nasıl oluştuğunu ortaya koymaktır. Ayrıca bu çalışmada resimleri analiz edildikten sonra Romen resim sanatındaki özgün yeri de biyografik bilgilerle birlikte verilmektedir.
{"title":"İon Tuculescu’nun resimlerinde halk kültürünün izleri","authors":"Dalila Özbay","doi":"10.31566/arts.2025","DOIUrl":"https://doi.org/10.31566/arts.2025","url":null,"abstract":"II Dünya Savaşı’nın toplumlarda yarattığı travma, birçok alanda hasar oluşturduğu gibi sanat dünyasında da derin izler bırakmıştı. Bu durum hem batı Avrupa hem de doğu Avrupa Romen resim sanatında da yaşanmıştır.\u0000Tarihsel olaylar sonucunda savaş sonrası Romanya’daki yeni yönetim düzeni, Romen sanatçılarının dünyasını bölerek çalışma biçimini derinden etkilemiştir. Bazı sanatçılar sosyalist gerçekçilik akımında yer alarak yeni devletin sürdürdüğü yönetim şeklini benimserken bazı sanatçılar da semboller kullanarak farklı görüş sergilemişlerdir. Resim yapmaktan vazgeçen bir kısım sanatçının yanında hiçbir politik görüş içermeden sanat üretimini sürdüren sanatçılar da olmuştur. Bunlardan biri olan İon Țuculescu’nun (1910-1962) çalışmaları ne sosyalist gerçekçilik akımında yer almakta, ne de resimleri dönemin ideolojisine karşı semboller içermektedir. Farklı alanlardan gelen birikimlerle tıp ve biyoloji fakültelerinden mezun olan sanatçı, halk sanatından beslenip yöresel ve kültürel değerleri harmanlayıp, daha önce Romen resim sanatında işlenmemiş kendine özgü yeni bir ifade dili oluşturarak, halk sanatının elemanlarına plastik değer kazandırmıştır. Böylece Țuculescu, Romen resim sanatında örneği az görülen bir sanatçı olmayı başarmıştır.\u0000Bu araştırmanın amacı, halk sanatından beslenen İon Țuculescu’nun sanatsal kazanımlarının hangi şartlarda ve nasıl oluştuğunu ortaya koymaktır. Ayrıca bu çalışmada resimleri analiz edildikten sonra Romen resim sanatındaki özgün yeri de biyografik bilgilerle birlikte verilmektedir.","PeriodicalId":45918,"journal":{"name":"International Journal of Arts Management","volume":"27 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.8,"publicationDate":"2023-05-02","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"80724717","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":4,"RegionCategory":"管理学","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
As a new art form of a new world that technology has changed and transformed, new media art and other forms of creation associated with it have different stages of development in different countries. Questions such as the development of this form in Turkish art, the visibility of the artists working in this field in the international art field, what qualities the created works have and what stages they have passed through to capture the current digital identity (aesthetics) have not yet been fully clarified in the literature. In this context, the research takes an important role in filling the gap in the literature by chronologically addressing this change process in Turkish art and analyzing the progress of new media art from past to present. In accordance with this purpose; first of all, the relationship between modern art and contemporary art and the changing dimensions of cultural structure are examined. In this context, new media arts and digitalized art creations, which exist as a new form of contemporary/contemporary art, are included in the research through the development of the screen phenomenon and analyzed. In the continuation of the research, the development of new media in Turkey, the pioneering steps taken in this context, the first exhibitions, different creation mechanisms, collaborations in the formation process, alternatives for exhibition strategies are analyzed. Then, the development of new media and the process of change in institutions and institutional structures are discussed in two different aspects in terms of the exhibition process of the work and the creation process, and the collaborations of different disciplines in the creation process of digital art are examined with examples from the world and Turkey. The research, in which the foundations of the change between contemporary and modern art are analyzed through new media art and digitalized art creations, is a qualitative research using the relational analysis method and the analyzed works are included in the research with purposeful element sampling.
{"title":"The tension between contemporary and modern art: The emergence of new media in Turkey, the development of digital art and the changing institutions/institutional structure","authors":"Ezgi Tokdil","doi":"10.31566/arts.2048","DOIUrl":"https://doi.org/10.31566/arts.2048","url":null,"abstract":"As a new art form of a new world that technology has changed and transformed, new media art and other forms of creation associated with it have different stages of development in different countries. Questions such as the development of this form in Turkish art, the visibility of the artists working in this field in the international art field, what qualities the created works have and what stages they have passed through to capture the current digital identity (aesthetics) have not yet been fully clarified in the literature. In this context, the research takes an important role in filling the gap in the literature by chronologically addressing this change process in Turkish art and analyzing the progress of new media art from past to present. In accordance with this purpose; first of all, the relationship between modern art and contemporary art and the changing dimensions of cultural structure are examined. In this context, new media arts and digitalized art creations, which exist as a new form of contemporary/contemporary art, are included in the research through the development of the screen phenomenon and analyzed. In the continuation of the research, the development of new media in Turkey, the pioneering steps taken in this context, the first exhibitions, different creation mechanisms, collaborations in the formation process, alternatives for exhibition strategies are analyzed. Then, the development of new media and the process of change in institutions and institutional structures are discussed in two different aspects in terms of the exhibition process of the work and the creation process, and the collaborations of different disciplines in the creation process of digital art are examined with examples from the world and Turkey. The research, in which the foundations of the change between contemporary and modern art are analyzed through new media art and digitalized art creations, is a qualitative research using the relational analysis method and the analyzed works are included in the research with purposeful element sampling.","PeriodicalId":45918,"journal":{"name":"International Journal of Arts Management","volume":"453 ","pages":""},"PeriodicalIF":0.8,"publicationDate":"2023-05-02","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"72419350","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":4,"RegionCategory":"管理学","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Digital characters are imaginary or realistic-looking entities created with computer programs. It can be used in cartoons and animations, as well as in many different areas such as games, advertisements, and the cinema sector. Avatars that represent real identities on digital platforms such as the metaverse today also consist of digital characters. Modeling digital characters that can replace real identities in the digital world is relatively easy. However, there are many paradigms in modeling a historical character in which the cultural heritage is reflected and therefore requires a difficult and laborious process. Information about the period in which a historical character lived is very limited, it is not possible to know exactly the culture, lifestyle, eating habits, speech, tone of voice, behaviour, and body movements of the period. Moreover, this character’s breaking away from history and interacting with today’s human is equivalent to interacting with an alien. Therefore, when it comes to cultural heritage, the characters either do not speak and have very limited movements, or if they interact, there are examples modelled from recent history. Today we live in a digital age, our tendency to communicate with visuals and watch events with moving images is dominant. In this case, the date and the information about the date are interesting if they are visualized. For this reason, it is necessary to speak the language of the digital age in order to reflect the cultural heritage and present history to the youth. Interaction and reflection of experience-oriented history with augmented reality, virtual reality or augmented reality has become the determinant of the post-digital age, not digital any more. They have become a necessity for history, culture, and archaeology. Virtual reality applications, storytelling with digital characters, have become a tool that encourages participation and motivation for today’s user. In this research, the scale in the table of Spyros Vosinakis “Dimensions, definitions and possible values related to the cultural heritage application use of digital characters” was developed and used. A historical character modelled in 3D according to this scale is “design: which era, clothing accessories and body covering preferences”, “reality: virtual, augmented mixed reality”, “credibility: movement, facial expressions, gaze, personality, emotion transfer” “environment: Criteria such as the credibility of the environment in which the character is presented, “interaction: interaction with the user, the use of artificial intelligence, decision-making, responding”, “function: showing, telling a story”, “reflecting history: what information is given” are examined. The characters of Mona Lisa, John Calvin, Uruk City, Hagia Sophia, Lady Ada Byron and Salvador Dali, which were taken into the scope of the research with the purposeful sampling method, are analysed by content analysis method. According to the findings, it was concluded that
{"title":"Visual analysis of 3D characters and animations used in the presentation of cultural heritage at museums","authors":"Özlem Vargün","doi":"10.31566/arts.2050","DOIUrl":"https://doi.org/10.31566/arts.2050","url":null,"abstract":"Digital characters are imaginary or realistic-looking entities created with computer programs. It can be used in cartoons and animations, as well as in many different areas such as games, advertisements, and the cinema sector. Avatars that represent real identities on digital platforms such as the metaverse today also consist of digital characters. Modeling digital characters that can replace real identities in the digital world is relatively easy. However, there are many paradigms in modeling a historical character in which the cultural heritage is reflected and therefore requires a difficult and laborious process. Information about the period in which a historical character lived is very limited, it is not possible to know exactly the culture, lifestyle, eating habits, speech, tone of voice, behaviour, and body movements of the period. Moreover, this character’s breaking away from history and interacting with today’s human is equivalent to interacting with an alien. Therefore, when it comes to cultural heritage, the characters either do not speak and have very limited movements, or if they interact, there are examples modelled from recent history. Today we live in a digital age, our tendency to communicate with visuals and watch events with moving images is dominant. In this case, the date and the information about the date are interesting if they are visualized. For this reason, it is necessary to speak the language of the digital age in order to reflect the cultural heritage and present history to the youth. Interaction and reflection of experience-oriented history with augmented reality, virtual reality or augmented reality has become the determinant of the post-digital age, not digital any more. They have become a necessity for history, culture, and archaeology. Virtual reality applications, storytelling with digital characters, have become a tool that encourages participation and motivation for today’s user. In this research, the scale in the table of Spyros Vosinakis “Dimensions, definitions and possible values related to the cultural heritage application use of digital characters” was developed and used. A historical character modelled in 3D according to this scale is “design: which era, clothing accessories and body covering preferences”, “reality: virtual, augmented mixed reality”, “credibility: movement, facial expressions, gaze, personality, emotion transfer” “environment: Criteria such as the credibility of the environment in which the character is presented, “interaction: interaction with the user, the use of artificial intelligence, decision-making, responding”, “function: showing, telling a story”, “reflecting history: what information is given” are examined. The characters of Mona Lisa, John Calvin, Uruk City, Hagia Sophia, Lady Ada Byron and Salvador Dali, which were taken into the scope of the research with the purposeful sampling method, are analysed by content analysis method. According to the findings, it was concluded that","PeriodicalId":45918,"journal":{"name":"International Journal of Arts Management","volume":"50 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.8,"publicationDate":"2023-05-02","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"86752115","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":4,"RegionCategory":"管理学","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
İkinci Dünya Savaşı tüm dünyada büyük tahribatlar ve yıkımlar oluştururken, dönemin sanat anlayışını da etkilemiştir. Bu etkileri tüm boyutlarıyla eserlerine yansıtan birçok sanatçı farklı duyarlılık biçimleri geliştirerek sanatlarını oluşturmuşlardır. Bu sanatçılar arasında ön plana çıkan Anselm Kiefer günümüz sanat dünyasının yaşayan en önemli sanatçılarından biri olarak anılır. Eserleri yakın dönem Alman tarihini, Nazi Döneminin yıkım ve şiddetini konu alır. Bu konular etrafında ele aldığı eserleri aynı zamanda farklı dünya kültürlerine ait mitler, söylenceler ve hikayeleri de içerir. Kiefer’in eserlerinde kullandığı sıra dışı yöntemler ve materyal kullanımı onu kendi çağdaşlarından ayıran en önemli özelliktir. Eritilmiş kurşun ve samanın yanı sıra birçok doğal ve kimyasal elementlerden faydalanan sanatçı, tüm bu materyalleri devasa ölçekte resimlerine entegre ederek farklı bir anlatım dili geliştirmiştir. Anselm Kiefer’in eserlerinde kullandığı malzemelerin sembolik bağıntılarını ve kullanım yöntemlerini ele alan bu makale, temel olarak sanatçının tuval resimlerindeki saman ve kurşun kullanımlarına odaklanmıştır. Bu kapsamda sanatçının saman ve kurşun kullanarak oluşturduğu eserleri tüm yönleriyle araştırılmış, söz konusu malzemelerin Kiefer’in sanatsal pratiklerindeki yeri ve önemini belirlemeye çalışmıştır. Çalışmanın ilk bölümünde Kiefer’in sanatçı kişiliği, sanatsal yaklaşımları ve eserlerindeki tematik yaklaşımlar incelenmiştir. Sonraki bölümde eserlerinde kullandığı materyallerin türleri, bu materyallerin sanatçı açısından önemi ve bu materyallerin icra biçimleri ele alınmıştır. Çalışmanın son bölümünde ise sanatçının saman ve kurşun kullanımına dönük pratikleri incelenmiş, bu malzemelerin sembolik, tarihsel ve metaforik anlamları, eserlerindeki kullanım biçimleri, konuyla ilişkileri eserlerle olan bağıntıları örnek eserler eşliğinde çözümlenmeye çalışılmıştır.
{"title":"Anselm Kiefer’in resimlerinde materyal kullanımı; saman ve kurşun","authors":"Samet Doğan","doi":"10.31566/arts.2064","DOIUrl":"https://doi.org/10.31566/arts.2064","url":null,"abstract":"İkinci Dünya Savaşı tüm dünyada büyük tahribatlar ve yıkımlar oluştururken, dönemin sanat anlayışını da etkilemiştir. Bu etkileri tüm boyutlarıyla eserlerine yansıtan birçok sanatçı farklı duyarlılık biçimleri geliştirerek sanatlarını oluşturmuşlardır. Bu sanatçılar arasında ön plana çıkan Anselm Kiefer günümüz sanat dünyasının yaşayan en önemli sanatçılarından biri olarak anılır. Eserleri yakın dönem Alman tarihini, Nazi Döneminin yıkım ve şiddetini konu alır. Bu konular etrafında ele aldığı eserleri aynı zamanda farklı dünya kültürlerine ait mitler, söylenceler ve hikayeleri de içerir. Kiefer’in eserlerinde kullandığı sıra dışı yöntemler ve materyal kullanımı onu kendi çağdaşlarından ayıran en önemli özelliktir. Eritilmiş kurşun ve samanın yanı sıra birçok doğal ve kimyasal elementlerden faydalanan sanatçı, tüm bu materyalleri devasa ölçekte resimlerine entegre ederek farklı bir anlatım dili geliştirmiştir. \u0000Anselm Kiefer’in eserlerinde kullandığı malzemelerin sembolik bağıntılarını ve kullanım yöntemlerini ele alan bu makale, temel olarak sanatçının tuval resimlerindeki saman ve kurşun kullanımlarına odaklanmıştır. Bu kapsamda sanatçının saman ve kurşun kullanarak oluşturduğu eserleri tüm yönleriyle araştırılmış, söz konusu malzemelerin Kiefer’in sanatsal pratiklerindeki yeri ve önemini belirlemeye çalışmıştır. Çalışmanın ilk bölümünde Kiefer’in sanatçı kişiliği, sanatsal yaklaşımları ve eserlerindeki tematik yaklaşımlar incelenmiştir. Sonraki bölümde eserlerinde kullandığı materyallerin türleri, bu materyallerin sanatçı açısından önemi ve bu materyallerin icra biçimleri ele alınmıştır. Çalışmanın son bölümünde ise sanatçının saman ve kurşun kullanımına dönük pratikleri incelenmiş, bu malzemelerin sembolik, tarihsel ve metaforik anlamları, eserlerindeki kullanım biçimleri, konuyla ilişkileri eserlerle olan bağıntıları örnek eserler eşliğinde çözümlenmeye çalışılmıştır.","PeriodicalId":45918,"journal":{"name":"International Journal of Arts Management","volume":"4 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.8,"publicationDate":"2023-05-02","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"88936587","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":4,"RegionCategory":"管理学","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Doğasını anladığımız düşünülen basit şeyler bile bir tasarım sürecinden geçmektedir. Tasarım insan ve teknoloji arasında bağlayıcı bir göreve sahiptir. Her teknolojik gelişme, yeni bir hayat biçimi ve deneyim yaratır. Bubağlamda “Deneyim Tasarımı’nın Grafik Tasarımı Üzerindeki Etkisi” başlıklı çalışmada ele alınan konular deneyim tasarımının gündelik hayattaki becerileri, motivasyonları ve beklentileri hangi yönde değiştirdiği ve bu değişime grafik tasarımının nasıl uyum sağladığı şeklinde incelenmiştir. Gelecek üzerine öngörülerde bulunmak isteniyorsa yakın geçmişte başlayan dijital teknolojiye dikkatle bakılıp öncelikle değişim süreci, bunun ne şekilde gerçekleştiği ve hızının incelenmesi gerektiği vurgulanmıştır. Yenilenen grafik tasarımının teknolojiyle birlikte deneyim tasarımını etkileyeceği ve daha nitelikli hale gelmesini sağlayacağı analiz edilmiştir.
{"title":"Deneyim tasarımının grafik tasarımı üzerindeki etkisi","authors":"İsmail Ergen","doi":"10.31566/arts.1969","DOIUrl":"https://doi.org/10.31566/arts.1969","url":null,"abstract":"Doğasını anladığımız düşünülen basit şeyler bile bir tasarım sürecinden geçmektedir. Tasarım insan ve teknoloji arasında bağlayıcı bir göreve sahiptir. Her teknolojik gelişme, yeni bir hayat biçimi ve deneyim yaratır. Bubağlamda “Deneyim Tasarımı’nın Grafik Tasarımı Üzerindeki Etkisi” başlıklı çalışmada ele alınan konular deneyim tasarımının gündelik hayattaki becerileri, motivasyonları ve beklentileri hangi yönde değiştirdiği ve bu değişime grafik tasarımının nasıl uyum sağladığı şeklinde incelenmiştir. Gelecek üzerine öngörülerde bulunmak isteniyorsa yakın geçmişte başlayan dijital teknolojiye dikkatle bakılıp öncelikle değişim süreci, bunun ne şekilde gerçekleştiği ve hızının incelenmesi gerektiği vurgulanmıştır. Yenilenen grafik tasarımının teknolojiyle birlikte deneyim tasarımını etkileyeceği ve daha nitelikli hale gelmesini sağlayacağı analiz edilmiştir.","PeriodicalId":45918,"journal":{"name":"International Journal of Arts Management","volume":"34 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.8,"publicationDate":"2023-02-05","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"78342154","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":4,"RegionCategory":"管理学","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
京公网安备 11010802042870号
京ICP备2023020795号-1
扫码关注我们
求助内容：
应助结果提醒方式：