Interdisciplinary Academic and Research Journal最新文献_第3页

แบบภาวะผู้นำของผู้บริหารสถานศึกษาและบรรยากาศองค์การในสถานศึกษาที่ส่งผลต่อความสุขในการทำงานของครู แบบภาวะผู้นำของผู้บริหารสถานศึกษาและบรรยากาศองค์การในสถานศึกษาที่ส่งผลต่อความสุขในการทำงานของครู

Interdisciplinary Academic and Research Journal

Pub Date : 2024-07-22 DOI: 10.60027/iarj.2024.276855

จันทประภา ปะกายะ, ทวีศิลป์ กุลนภาดล

ภูมิหลังและวัตถุประสงค์: โรงเรียนเป็นองค์กรที่จัดตั้งขึ้นเพื่อการจัดการศึกษาและส่งเสริมการเรียนรู้แก่ผู้เรียน โดยมุ่งหวังให้บุคลากรทำงานอย่างมีความสุข ภาวะผู้นำของผู้บริหารสถานศึกษาและบรรยากาศองค์องค์การในสถานศึกษาจึงมีส่วนสำคัญในการเสริมความสุขในองค์การสถานศึกษา การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) เพื่อศึกษาระดับแบบภาวะผู้นำของผู้บริหารสถานศึกษา บรรยากาศองค์การในสถานศึกษา และความสุขในการทำงานของครู 2) เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างแบบภาวะผู้นำของผู้บริหารสถานศึกษาและบรรยากาศองค์การในสถานศึกษากับความสุขในการทำงานของครู 3) เพื่อศึกษาแบบภาวะผู้นำของผู้บริหารสถานศึกษาและบรรยากาศองค์การในสถานศึกษาที่ส่งผลต่อความสุขในการทำงานของครูระเบียบวิธีการวิจัย: ครูในโรงเรียนสังกัดสำนักงานเขตดอนเมือง กรุงเทพมหานคร ปีการศึกษา 2566 จำนวน 191 คน โดยได้จากการเปิดตารางสำเร็จรูปเครจซี่และมอร์แกน (Krejcie & Morgan, 1970) โดยใช้การสุ่มแบบแบ่งชั้น (Stratified Random Sampling) โดยใช้ขนาดโรงเรียนเป็นระดับชั้น (Strata) แล้ววิธีจับสลากจำนวนครูตามสัดส่วนของโรงเรียน สถิติที่ใช้ในการวิจัยได้แก่ ค่าเฉลี่ย ค่าร้อยละ ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน สัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์แบบเพียร์สันและการถดถอยพหุคูณแบบวิธีการนำตัวแปรเข้าทั้งหมดผลการวิจัย: 1) ระดับแบบภาวะผู้นำของผู้บริหารสถานศึกษา โดยรวมอยู่ในระดับมาก ระดับบรรยากาศองค์การในสถานศึกษา โดยรวมอยู่ในระดับมาก และระดับความสุขในการทำงานของครู โดยรวมอยู่ในระดับมาก 2) แบบภาวะผู้นำของผู้บริหารสถานศึกษาและบรรยากาศองค์การในสถานศึกษามีความสัมพันธ์กับความสุขในการทำงานของครู ในภาพรวมพบว่า ตัวแปรทั้งหมดมีค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ (r) ระหว่าง -.087 ถึง .635 3) แบบภาวะผู้นำของผู้บริหารสถานศึกษาและบรรยากาศองค์การในสถานศึกษาร่วมกันพยากรณ์ตัวแปรความสุขในการทำงานของครู ได้ร้อยละ 37.30 (R2 = .373)สรุปผล : ผลวิจัยสรุปว่า ระดับแบบภาวะผู้นำของผู้บริหารสถานศึกษา ระดับบรรยากาศองค์การในสถานศึกษา และระดับความสุขในการทำงานของครู โดยรวมอยู่ในระดับมาก โดยภาวะผู้นำของผู้บริหารสถานศึกษาและบรรยากาศองค์การในสถานศึกษามีความสัมพันธ์กับความสุขในการทำงานของครู และแบบภาวะผู้นำของผู้บริหารสถานศึกษาและบรรยากาศองค์การในสถานศึกษาร่วมกันพยากรณ์ตัวแปรความสุขในการทำงานของครูอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .001

ภูมิหลังและวัตถุประสงค์：โรงเรียนเป็นองค์กรที่จัดตั้งข้นเพื่อการจักดารศึกษาและส่งเสิมารเรียนร้แก่ผู้เรียน โดยม่งหวังให้บุคลากรทำงานอย่างมีความสุการวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) เพื่อศึกษาระดับแบบภาวะผูน้ำของผู้บริหารสถานศึกษาบรรยากาศองค์การในสถานศึกษา และความสุขในการทำงานของครู 2) เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างแบบภาวะผู้นำของผู้บริหารสถานศึกษาและบรรยากาศองค์การในสถานศึกษากับความสุขในการทำงานของครู3) เพือ่ศึกษาแบบาภวะผู้นำของผู้บริหารสถานศึกษาและบรรยาาศองค์การในสถานศึกษาที่สงผต่อควมสุขในารทียบวิธีการวิจัย：ครูในโรงเรียนสังกัดสำนักงานเขตดอนเมอืง กรงุเทพมหานคร ปีการศึกษา 2566 จำนวน 191 คน โดยได้จาการเปดิตารงสำเร็จรูปเครจซี่และมอร์แกน (Krejcie & Morgan、1970) โดยใช้การสุ่มแบแบ่งชั้น (Stratified Random Sampling) โดยใช้ขนาดโงเรียนเป็นระดับชั้น (Strata) แล้ววิธีจับสลากจำนวนครูตามสัดส่วนของโรงเรียน สถิติที่ใช้ในการวิจัยได้แก่ค่าเฉลี่ย ค่าร้อยละ ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน สัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์แบเพียร์สันและการ↪Lo_E16ด↩ถอยพหุคูณแบวิธีการนำตัวแปรเข้าทั้งหมดผการวิจัย：1) ระดับแบบภาวะผู้นำของผู้บริหารสถานศึกษา โดยรวมอยู่ในระดับมาก ระดับบรยากาศองค์การในสถานศึษา โดยรวมยู่ในระดับมาก และระดับความสุขในการทำงนาของครู โดยรวมอยู่ในระดับมา 2)แบบภาวะผู้นำของผู้บริหารสถานศึกษาและบรรยากาศองค์การในสถานศึกษามีความสัมพันธ์กับความสุขในการทำงานของครู ในภาพรวมพบว่า ตัวแปรทั้งหมดมีค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ (r) ระหว่าง -.087 ถึง .635 3）แบาภวะผู้นำขอขงผู้นนศึกษาและบรรยากาศองค์การในสถานศึกษาร่วมกันพยากรณตั์วแปรความสุขในการทำงานของคยายละ 37.30 (R2 = .373)สรุปผล ：ผลวิจัยสรุปว่า ระดับแบภาวะผู้นำของผู้บริหารสถานศึกษา ระดับบรยากาศองค์การในสถานศึกษา แลระดับความสุขในการทงานของครโดยรวมยู่ในระดับมาก โดยภาวะผู้นำของผู้บริหารสถานศึกษาและบรยากาศองค์การในสถานศึกษามีความสัมพันธ์กับความสุขในการทงานของครและแบภาวะผผู้นำของผู้บริหารสถานศึกษาและบรรยากาศงกษาาร่วมกันยากรณต์ัวแปรควาสุขในการทงำนของรูย่างีนัยสำคัญทงสถิติที่ระดบั .001

引用次数: 0

การเสริมสร้างพลังแห่งการฟื้นตัวจากภาวะซึมเศร้าของนักศึกษาด้วยการฝึกเมตตาภาวนา ตามหลักพระพุทธศาสนา การเสริมสร้างพลังแห่งการฟื้นตัวจากภาวะซึมเศร้าของนักศึกษาด้วยการฝึกเมตตาภาวนา ตามหลักพระพุทธศาสนา

Interdisciplinary Academic and Research Journal

Pub Date : 2024-07-22 DOI: 10.60027/iarj.2024.277226

ปริยา ศุภวงศ์, ธนภณ สมหวัง

ภูมิหลังและวัตถุประสงค์: เมื่อนักศึกษากำลังเติบโตเข้าสู่วัยผู้ใหญ่ วัยที่เต็มไปด้วยความรับผิดชอบและความคาดหวัง การเติบโตนี้จึงมาพร้อมกับจำนวนปัญหาที่มากขึ้นและขนาดของอุปสรรคที่ใหญ่ขึ้น นักศึกษาหลายคนไม่สามารถปรับตัวได้ หรืออาจปรับตัวได้ช้าจนก่อให้เกิดความเครียดเรื้อรังและกลายเป็นภาวะซึมเศร้าในที่สุด บทความนี้จึงเป็นการนำเสนอวิธีการเสริมสร้างพลังแห่งการฟื้นตัว (Resilience) ด้วยการฝึกเมตตาภาวนาตามหลักพุทธศาสนา เพื่อป้องกันภาวะอาการซึมเศร้าที่เมื่อนานวันไปจะกลายเป็นโรคซึมเศร้า ซึ่งพบเพิ่มมากขึ้นทุกปีจากใบลาป่วยของนักศึกษาที่วินิจฉัยรับรองโดยแพทย์เฉพาะทาง ระเบียบวิธีการศึกษา: การศึกษาครั้งนี้เป็นการศึกษาเอกสารทางวิชาการที่เกี่ยวข้อง จากนั้นทำการวิเคราะห์และสังเคราะห์ตามประเด็นวัตถุประสงค์การศึกษาและใช้วิธีการนำเสนอเชิงพรรณนาความสรุปผล: ด้วยการฝึกสมาธิด้วยความเมตตาและปฏิบัติตามหลักคำสอนของพุทธศาสนา นักเรียนสามารถเสริมสร้างความยืดหยุ่นและเอาชนะภาวะซึมเศร้าได้ ลักษณะเชิงบวก เช่น การตระหนักรู้ในตนเอง ความพึงพอใจ และความขอบคุณ ได้รับการส่งเสริมโดยการฝึกฝนนี้ และจะปรับปรุงความสามารถในการปรับตัวและมนุษยสัมพันธ์ซึ่งมีความสำคัญต่อความยืดหยุ่น

ภูมิหลังและวัตถุประสงค์：เมือนักศึกษากำลังเติบโตเขาสู่วัยผู้ใหญ่ วัยที่เต็มไปด้ยวความรับผิดชอบและควาคาหใหญข้นวนปัญหาที่มกข้นและขนาดองุปสรคที่↪LoE43↩หญข้นนักศึกษาหลายคนไม่สามารถปรับตัวได้หรอือจาปรับตัวได้ช้าจนก่อให้เกิดควาเมเครียดเรื้อรังและกลายปน็ภาวะซึมเศร้าในที่สุดมตัว (Resilience) มตัวยการรเอกเมตตาภาวนตามหาลักพุทศศาสนเพือป้องกันภาวะอาการซึมเศราที่เมอืนานวันไปะกลายเป็นโรคซึมเศร้า ซึ่งพบเพิ่มากขึ้นทุกปีจากใบลาปยวขงนักศึกษาที่วินจิฉัยรับรงโดยแพทย์เฉพาะทาง ระเบียบวิธีการศึกษา：เE28↩กษาเE28↩ึกษาเอกสาราทงวิชากรที่เE28↩กี่ยวข้อง จากนั้นทกำารวิเคราระห์และสังเคราระห์มประเด็็นวัตัถุประสงค์การศึกษาและใช้วิธีการนำเสนอเชิงพรรณนาความสรปผ：ด้วยการรฝึกสมาธิด้วยความเมตตาและปฏิบัติามตาหาลักคอสำนของพุทธศาสนา นักเรียนสามารถเสริมสร้างความืยดหายุ่นและเอาชนะภาวะซึมเศร้าได้ เอกษณะเชิงบวกเช่นการตระเด็กเด็กเด็กเดง ความพึงพใอจ และความขอบคุณ ได้รับการส่งเสริมโดยการรฝึกเด็กเสี้ และจะปรับปรุงความสามารถในการปรับตัวและมนุษยสัมพันธ์ซอ่งมีความสำคัญต่ออความยดืหยุน

引用次数: 0

การสร้างการมีส่วนร่วมเพื่อการพัฒนาแหล่งท่องเที่ยวเชิงนิเวศ ของชุมชนในเขตอำเภอบ้านแหลม จังหวัดเพชรบุรี การสร้างการมีส่วนร่วมเพื่อการพัฒนาแหล่งท่องเที่ยวเชิงนิเวศ ของชุมชนในเขตอำเภอบ้านแหลม จังหวัดเพชรบุรี

Interdisciplinary Academic and Research Journal

Pub Date : 2024-07-22 DOI: 10.60027/iarj.2024.276931

วีระ วีระโสภณ, บัว ศรีคช

ภูมิหลังและวัตถุประสงค์: การท่องเที่ยวเชิงนิเวศได้รับความสนใจเพิ่มขึ้น เนื่องจากเป็นรูปแบบการท่องเที่ยวที่มุ่งเน้นการอนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม รวมถึงการมีส่วนร่วมของชุมชนท้องถิ่น ซึ่งเป็นปัจจัยสำคัญในการพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงนิเวศอย่างยั่งยืน งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ (1) ศึกษาระดับการมีส่วนร่วมของชุมชนในการพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงนิเวศ ณ อำเภอบ้านแหลม จังหวัดเพชรบุรี (2) ศึกษาลักษณะส่วนบุคคลที่ส่งผลต่อการมีส่วนร่วม และ (3) ศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างการรับรู้ข่าวสารกับการมีส่วนร่วมของชุมชนระเบียบวิธีการวิจัย: การวิจัยเชิงปริมาณนี้ใช้กลุ่มตัวอย่าง 400 คน จากประชากร 6,260 คน ในอำเภอบ้านแหลม ได้มาจากการสุ่มแบบบังเอิญ เครื่องมือคือแบบสอบถามที่มีความเชื่อมั่น 0.879 ข้อมูลถูกวิเคราะห์ด้วยสถิติพรรณนาและสถิติอนุมาน ได้แก่ t-test และ ANOVAผลการวิจัย: พบว่าระดับการมีส่วนร่วมของชุมชนในการพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงนิเวศโดยรวมอยู่ในระดับปานกลาง โดยชุมชนมีส่วนร่วมมากในการหาสาเหตุปัญหา แต่ระดับการมีส่วนร่วมในขั้นตอนอื่น ๆ อยู่ในระดับปานกลาง นอกจากนี้ยังพบว่า ลักษณะส่วนบุคคลที่มีผลต่อการมีส่วนร่วมอย่างมีนัยสำคัญ ได้แก่ อายุและอาชีพ ในขณะที่การรับรู้ข่าวสารไม่มีความสัมพันธ์กับการมีส่วนร่วมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติสรุปผล: ผลการวิจัยนี้ชี้ให้เห็นว่า การส่งเสริมการมีส่วนร่วมของชุมชนในการพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงนิเวศอย่างยั่งยืนนั้น ไม่เพียงแต่ต้องให้ความสำคัญกับการให้ข้อมูลข่าวสารเท่านั้น แต่ยังต้องสร้างความตระหนัก จิตสำนึก แรงจูงใจ และเสริมสร้างศักยภาพให้แก่ชุมชน โดยคำนึงถึงความแตกต่างของปัจจัยส่วนบุคคล เช่น อายุและอาชีพ เพื่อให้ทุกภาคส่วนในชุมชนสามารถมีบทบาทได้อย่างเหมาะสมและใช้ศักยภาพได้อย่างเต็มที่ในการพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงนิเวศ ซึ่งจะนำไปสู่ความยั่งยืนในระยะยาว

ภูมิหลังและวัตถุประสงค์：เด็การท่องเที่ยวเชิงนิเวศได้รับความสนใจเพิ่มขึ้น เนอ่งจากเป็รนูปแบการท่องเที่ยวที่มุงเน้นการอนรุกษ์ทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมรวมถึงการมีส่วนร่วมของชุมชนท้งถิ่น ซึ่งเป็นปัจจัยสำคัญในการพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงนิเวศอย่างยั่งยอืนงานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ (1) ศึกษาระบดัารมีส่วนร่วมของชุมชนในการพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงนิเวศ ณ อำเภอบ้านแหลม จังหวัดเพชรบุรี (2)ศึกษาลักษณะส่วนบคคลที่ส่งผลต่อการมีส่วนร่วม และ (3) ศึกษาควมสัมพันธ์ระหวางการรับรู้ข่าวสารับการมีส่วนร่วมของชุมชนระเบียบวิธีการวจัย：การวิจัยเชิงปริมาณนี้ใช้กลุ่มตัวอย่าง 400 คน จากประาชกร 6,260 คน ในอำเภอบ้านแหลม ได้มาจาการสุ่มแบบังเอิญ เครืองมือคอือแบสอบถามที่มีความเชออมั่น 0.879 ข้อมูลถูกวิเคราะห์ด้วยสถิติพรรณนาและสถิติอนุมาน ได้แก่ t-test และ ANOVAผลการวิจัย：พบว่าระดับการมีส่วนร่วมของชุมชนในการพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงนิเวศโดยรวมอยู่ในระดับปานกลาง โดยชุมชนมีส่วนร่วมมากในการหาสาเหตุปัญหา แต่ระดับการมีส่วนร่วมในขั้นตอนอื่น ๆ อยู่ในระดับปานกลางนอกจากนี้ยังพบว่า ลักษณะส่วนบุคคลที่มีผลต่อการมีส่วนร่วมอย่างมีนัยสำคัญ ได้แก่ อายุและอาชีพ ในขณะที่การรับรู้ข่าวสารไม่มีความสัมพันธ์กับการมีส่วนร่วมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติสรุปผล:ผลการวิจัยนี้ชี้ให้เหน็ว่า การส่งเสริมการมีส่วนร่วมของชุมชนในการพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงนิเวศอย่างยั่งยืนนั้นญกับการให้้อมลู่ขาวสารเท่องเที่ยวเชิงนิเวศย่างยังยืนันินท้้อมลู่ขาวสารเท่านั้น แต่ยังต้้องให้ความตระหนัก จิตสำนึก แรงจูงใจและเสริมสร้างศักยภาพให้แก่ชุมชน โดยคำนึงถึงความแตก่างขงปอัจจัยสนบุคคล เช่น อายุและอาชีพเพือใหาทุกภาค่สวนในชุมชนสามารถมีบทบาทได้อยางเหาะสมและใช้ศักยภาพได้อย่างเต็มที่ในการพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงนิเว↪LoE28↩ ึซ่งจะนำไปสู่ความยั่งยืนในระยาว

引用次数: 0

ความพร้อมในการจัดการเรียนรู้แบบสะเต็มศึกษา เพื่อพัฒนาผู้เรียนตามกรอบการประเมิน PISA 2025 ของครูสังกัดสำนักงานเขตบางขุนเทียน กรุงเทพมหานคร ความพร้อมในการจัดการเรียนรู้แบบสะเต็มศึกษา เพื่อพัฒนาผู้เรียนตามกรอบการประเมิน PISA 2025 ของครูสังกัดสำนักงานเขตบางขุนเทียน กรุงเทพมหานคร

Interdisciplinary Academic and Research Journal

Pub Date : 2024-07-22 DOI: 10.60027/iarj.2024.276485

อุลัยวรรณ์ สีอ่อน, จุฑาภรณ์ มาสันเทียะ, ดารุณี ทิพยกุลไพโรจน์

ภูมิหลังและวัตถุประสงค์: การเตรียมความพร้อมของครูผู้สอนในระดับชั้นประถมศึกษาตอนปลายและมัธยมศึกษาตอนต้นเพื่อปรับตัวตามกรอบการประเมิน PISA 2025 เป็นกระบวนการที่สำคัญและน่าสนใจอย่างมาก เพื่อให้ครูมีความพร้อมที่จะสอนและสนับสนุนการเรียนรู้ของนักเรียนในโลกดิจิทัล การวิจัยครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อ (1) ศึกษาความพร้อมของครูสังกัดสำนักงานเขตบางขุนเทียน กรุงเทพมหานคร ในการจัดการเรียนรู้แบบสะเต็มศึกษา ตามกรอบการประเมิน PISA 2025 และ (2) เปรียบเทียบความพร้อมของครูสังกัดสำนักงานเขตบางขุนเทียน กรุงเทพมหานคร ในการจัดการเรียนรู้แบบสะเต็มศึกษา ตามกรอบการประเมิน PISA 2025 ระหว่างครูที่มีวิชาที่สอนแตกต่างกันระเบียบวิธีการวิจัย: ประชากร คือ ครูที่สอนวิชาวิทยาศาสตร์ วิชาคณิตศาสตร์ และวิชาคอมพิวเตอร์ ระดับชั้นประถมศึกษาตอนปลาย และมัธยมศึกษาตอนต้น ในโรงเรียนสังกัดสำนักงานเขตบางขุนเทียน กรุงเทพมหานคร จำนวน 100 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ แบบสอบถาม ที่มีค่าความเชื่อมั่นเท่ากับ 0.963 สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ประกอบด้วยสถิติบรรยาย ได้แก่ ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานผลการศึกษา: (1) ในภาพรวมครูสังกัดสำนักงานเขตบางขุนเทียน กรุงเทพมหานคร มีความพร้อมในการจัดการเรียนรู้แบบสะเต็มศึกษา ตามกรอบการประเมิน PISA 2025 อยู่ในระดับปานกลาง (ค่าเฉลี่ยคะแนนคิดเป็นร้อยละ 76.16 ของคะแนนเต็ม) (2) ความพร้อมของครูสังกัดสำนักงานเขตบางขุนเทียน กรุงเทพมหานคร ที่มีวิชาที่สอนแตกต่างกัน พบว่า ครูที่สอนวิชาคอมพิวเตอร์ มีค่าเฉลี่ยคะแนนความพร้อมในการจัดการเรียนรู้แบบสะเต็มศึกษา ตามกรอบการประเมิน PISA 2025 สูงกว่าครูที่สอนวิชาอื่นๆ ซึ่งถือว่ามีความพร้อมในระดับมาก (ค่าเฉลี่ยคะแนนคิดเป็นร้อยละ 83.56 ของคะแนนเต็ม)สรุปผล: ด้วยคะแนนเฉลี่ยร้อยละ 76.16 การศึกษานี้แสดงให้เห็นว่าครูมีความพร้อมเพียงปานกลางเท่านั้นในการนำการศึกษา STEM ไปปฏิบัติภายในกรอบการประเมิน PISA 2025 ในทางกลับกัน ผู้ที่สอนวิชาที่เกี่ยวข้องกับคอมพิวเตอร์ได้คะแนน 83.56 เปอร์เซ็นต์ ซึ่งสูงกว่าอย่างเห็นได้ชัดและบ่งชี้ถึงระดับความสามารถที่โดดเด่นซึ่งเอื้ออำนวยต่อความสำเร็จในการบูรณาการ STEM ในการสอน

ภูมิหลังและวัตถุประสงค์：การเตรียมความพร้อมของครูผู้สอนในระดับชั้นประถมศึกษาตอนปลายและมัธยมศึกษาอนต้นเพื่อปรับตัตวามกรอบการประเมิน pisa 2025 เป็นกระบวนการที่สำคัญและน่าสนใจอย่างมากเพือให้ครูมีความพร้อมที่จะสอนและสนับสุนการเรียนรู้ของนักเรียนในโลกดิจิทัล การวิจัยครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพือ (1)ศึกษาความพร้อมของครูสังกัดสำนักงานเตาบงขุนเทียน กรุงเทพมหานคร ในการจัดากรเรียนรู้แบสะเต็มศึกษา ตามกรอบการประเมิน pisa 2025 และ (2) เปรียบเทียบความพร้อมของครูสังกัดสำนักงานเขตาบงุนเทียนกรุงเทพมหานคร ในากรจัดการเรียนรู้แบสะเต็มศึกษา ตามกรอบการประเมิน pisa 2025 ระหว่างครูที่มีวิชาที่สอนแติลางกันระเบียบวิธีการวิจัย：ประชากร คือ ครูที่สอนวิชาวิทยาศาสตร์ วิชาคณิตศาสตร์ และวิชาคอมพิวเตอร์ ระดับชั้นประถ↩มศึกษาตอนปลาย และมัธยมศึกษาตอนต้นในโรงเรียนสังกัดสำนกังานเขตบางขุนเทียน กรงเทพมหานคร จำนวน 100 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ แบบสอบถาม ที่มีค่าความเชื่อมันเท่ากับ 0.963 สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ประกอบด้วยสถิติบรยาย ได้แก่ ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานผลการศกษา：(1) เE43↩นภาพรวมครูสังกัดสำนักงานเขตบางขุนเทียน กรุงเทพมหานคร มีความพร้อมในการจัดการเรียนรู้แบบสะเต็มศึกษา ตามกรอบการประเมิน pisa 2025 อยู่ในระดับปนากลาง (ค่าเฉลี่ยคะแนคิดเป็นร้อยละ 76.16 ของคะแนเต็ม) (2) ความพร้อมของครูสังกัดสำนกังานเขตบางขุนเทียน กรุงเทพมหานคร ที่มีวิชาที่สอนแตกตางกัน พบว่า ครูที่สอนวิชาคอมพิวเตอร์มีค่าเฉลี่ยคะแนนความพร้อมในการจัดารเรียนรู้แบบสะเต็มศึกษา ตามกรอบการประเมิน PISA 2025 สูงกว่าครูที่สสอนิชอาื่นๆ ซึ่งถือว่ามีความพร้อมในระดับมา (ค่าเฉลี่ยคะแนนคิเดป็นร้ยอละ 83.56 ของคะแนเต็ม)สรุปผล: ด้วยคะแนเฉลี่ยร้อยละ 76.16 การศึกษานี้แสดงให้เห็นว่าครูมีความพร้อมเพียงปานกลางเท่านั้นในการนำการศึกษา STEM ไปปฏิบัติภายในกรอบการประเมิน PISA 2025 ในทางกลับกัน ผู้ที่สอนวิชาที่เกี่ยวข้องกับคอมพิวเตอร์ได้คะแนน 83.56 เปอร์เซ็นต์ เซึ่งสูงกว่าอย่าอย่างหเด็่ชัดและบ่งชี้ถ↩ึงระบัความสามารถ↩ที่โดเดด่นซึ่งเอื้อำนวยต่อควมาสำเร็จใ↩นการบูรณาการ stem ในารสอน

引用次数: 0

การพัฒนาทักษะการคิดเชิงบริหาร (EF) ของเด็กปฐมวัยโดยใช้กิจกรรมเสริมประสบการณ์ สื่อสร้างสรรค์จากวัสดุภูมิปัญญาท้องถิ่น การพัฒนาทักษะการคิดเชิงบริหาร (EF) ของเด็กปฐมวัยโดยใช้กิจกรรมเสริมประสบการณ์ สื่อสร้างสรรค์จากวัสดุภูมิปัญญาท้องถิ่น

Interdisciplinary Academic and Research Journal

Pub Date : 2024-07-22 DOI: 10.60027/iarj.2024.276823

ทิพย์อักษร พุทธสริน

ภูมิหลังและวัตถุประสงค์: การส่งเสริมรากฐานของการพัฒนาทักษะการคิดเชิงบริหาร (EF) กับเด็กปฐมวัยให้เกิดการพัฒนาศักยภาพในการเจริญเติบโตและเรียนรู้อย่างเหมาะสม โดยมีการซึมซับภูมิปัญญาท้องถิ่นซึ่งเป็นองค์ความรู้ที่เกิดจากการสั่งสมประสบการณ์ที่มีคุณค่าทางวัฒนธรรมให้สืบทอดต่อไป การวิจัยมีวัตถุประสงค์ เพื่อพัฒนาทักษะการคิดเชิงบริหาร (EF) ของเด็กปฐมวัยโดยใช้กิจกรรมเสริมประสบการณ์สื่อสร้างสรรค์จากวัสดุภูมิปัญญาท้องถิ่นระเบียบวิธีการวิจัย: ผู้วิจัยได้ใช้แบบแผนการวิจัย One - Group Pretest -Posttest Design กลุ่มตัวอย่างการวิจัย คือ เด็กปฐมวัยโรงเรียนเทศบาล 1 (วิทยานารี) อำเภอเมือง จังหวัดชัยภูมิ ระดับชั้นอนุบาลปีที่ 2 ภาคเรียนที่ 1 ปีการศึกษา 2566 จำนวน 20 คน ใช้วิธีการสุ่มอย่างง่าย (Simple Random Sampling) เครื่องมือการวิจัย ได้แก่ แผนการจัดกิจกรรมเสริมประสบการณ์สื่อสร้างสรรค์จากวัสดุภูมิปัญญาท้องถิ่น และแบบสังเกตทักษะการคิดเชิงบริหาร (EF) ของเด็กปฐมวัย วิเคราะห์คุณภาพเครื่องมือโดยค่าดัชนีความสอดคล้องระหว่างลักษณะพฤติกรรมกับจุดประสงค์ จากผู้เชี่ยวชาญจำนวน 3 คน ซึ่งได้ค่าดัชนีความสอดคล้อง (IOC) 0.96 และวิเคราะห์ข้อมูลโดยค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และค่า t-test dependentผลการวิจัย: กลุ่มทักษะพื้นฐานก่อน/หลังจัดกิจกรรมเสริมประสบการณ์ ระดับปานกลาง/ระดับมากที่สุด กลุ่มทักษะกำกับตัวเองก่อน/หลังจัดกิจกรรมเสริมประสบการณ์ ระดับปานกลาง/ระดับมากที่สุด กลุ่มทักษะปฏิบัติก่อน/หลังจัดกิจกรรมเสริมประสบการณ์ ระดับปานกลาง/ระดับมากที่สุด หลังการจัดกิจกรรมเสริมประสบการณ์ เด็กปฐมวัยมีทักษะการคิดเชิงบริหาร (EF) สูงขึ้นอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05สรุปผล: เด็กปฐมวัยที่ได้รับการกิจกรรมเสริมประสบการณ์สื่อสร้างสรรค์จากวัสดุภูมิปัญญาท้องถิ่นมีทักษะการคิดเชิงบริหาร (EF) ที่สูงขึ้น

ภูมิหลังและวัตถุประสงค์：การส่งเสิมรากฐานของการพัฒนาทักษะการคิเดดเชิงบริหาร (ef) กับเด็กปฐมวัยให้เกิดการพัฒนาศักยภาพในการเจริญเติบโแตละเรียนรู้ย่างเหมาะสมโดยมีารซึมซับูมิปัญญาท้องถิ่นซึ่งเป็นองค์ความรู้ที่เกิดจาการสังสมประสการณ์ที่มคุ↪LoE13↩ค่าทางวั↪LoE12↩น↪LoE18↩รรม↪LoE43↩ห้สืบทอดต่การวิจัยมีวัตถุประสงค์ เพือพัฒนาทักษะการคิดเชิงบริหาร (ef) ของเด็กปฐมวัยโดยใช้ิกจกรมเสริมประสบการณ์สือสร้างสรค์จากวัสดุภูมิปัญญาท้องถิ่นระเบียบวิธีการวิจัย：ผู้วิจัยได้ใชแบบแผนการวิจัย One - Group Pretest - Posttest Design กลุงัย后测设计 เด็กปฐมวัยโรงเรียนเทศบาล 1 (วิทยานารี) อำเภอเมือง จังหวัดชัยภูมิระดับชั้นอนุบาลปีที่ 2 ภาคเรียนที่ 1 ปีการศึกษา 2566 จำนวน 20 คน ใช้วิธีการสุ่มอย่างง่าย (Simple Random Sampling) เครื่งอืมอการวิจัย ได้แก่แผนการจัดกิจกรรมเสริมประสบการณ์ส่ือสร้างสรค์จากวัสดุภูมิปัญญาท้องถิ่นและแบบสังกเตทักษะการคิเดชิงบริหาร (ef) ของเด็กปฐมวัยวิเคราะห์คุณภาพเครื่องมือโดยค่าดัชนีความสอดค้องระหวางลักษณะพฤติกรรมกบัจุดประสงค์ จากผู้เชี่ยวชาญจำนวน 3 คน ึ ซ่งได้ค่าดัชนีความสอดค้อง (ioc) 0.96 และวิเคราะห์ข้อมูลโดยค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และค่า t-test dependentผลการวิจัย：กลุ่มทักษะพืนฐานกลุ่มทักษะกำกลุ่มทักษะกำกลุ่มทักษะกำกลุ่มทักษะกำกลุ่มทักษกำกลุ่มทักลุ่มทักลุ่มทักลุ่มที่สุดกลุ่มทักษะปฏิบัติก่อน/หลังจัดกิจกรรมเสริมประสบการณ์ ระดับปานกลาง/ระดับมากที่สุด หลังการจัดกิจกรรมเสริมประสบการณ์ เด็กปฐมวัยมีทักษะการคิดเชิงบริหาร (EF) สูงขึ้นอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05สรุปผล: เด็กปฐมวัยที่ได้รับการกจิกรรมเสริมประสบการณ์สื่อสร้างสรค์จากวัสดุภูมิปัญญาท้องถิ่นมีทัษกะการคิดเชิงบรหาร (EF) ที่สูงขึ้น

引用次数: 0

ปัจจัยที่มีผลต่อการตัดสินใจเลือกเข้าศึกษาต่อระดับปริญญาตรี หลักสูตรบัญชีบัณฑิต คณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยนราธิวาสราชนครินทร์ ปัจจัยที่มีผลต่อการตัดสินใจเลือกเข้าศึกษาต่อระดับปริญญาตรี หลักสูตรบัญชีบัณฑิต คณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยนราธิวาสราชนครินทร์

Interdisciplinary Academic and Research Journal

Pub Date : 2024-07-05 DOI: 10.60027/iarj.2024.279211

นิฟาตีฮะ ปัตนวงศ์, เนตรวดี เพชรประดับ, นันทิกานต์ ประสพสุข

ภูมิหลังและวัตถุประสงค์ : การศึกษาปัจจัยที่มีผลต่อการตัดสินใจเลือกเข้าศึกษาต่อในหลักสูตรบัญชีบัณฑิต คณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยนราธิวาสราชนครินทร์ สามารถแก้ปัญหาแนวโน้มจำนวนนักศึกษาตั้งแต่ปีการศึกษา 2563 – 2566 ในหลักสูตรลดลงอย่างต่อเนื่อง โดยเฉพาะในช่วง 2 ปีหลัง จำนวน 70 คน, 56 คน, 48 คน และ 48 คน ตามลำดับ และสามารถพัฒนาหลักสูตรเพื่อตอบสนองความต้องการของนักศึกษาและเพิ่มจำนวนผู้เข้าศึกษาในอนาคตได้ การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาปัจจัยที่มีผลต่อการตัดสินใจเลือกเข้าศึกษาต่อระดับปริญญาตรี หลักสูตรบัญชีบัณฑิต คณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยนราธิวาสราชนครินทร์ 2) เพื่อเป็นแนวทางในการรับนักศึกษาของคณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยนราธิวาสราชนครินทร์ระเบียบวิธีการวิจัย : กลุ่มตัวอย่าง คือ นักศึกษาใหม่ชั้นปีที่ 1 และนักศึกษาปัจจุบันชั้นปีที่ 1-4 หลักสูตรบัญชีบัณฑิต คณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยนราธิวาสราชนครินทร์ จำนวน 166 คน เลือกแบบเจาะจง เครื่องมือวิจัย ใช้แบบสอบถาม 3 ส่วน คือ ข้อมูลทั่วไป, ปัจจัยการตัดสินใจ, ข้อเสนอแนะ และใช้มาตราส่วนประมาณค่า 5 ระดับ โดยผ่านการตรวจสอบความเที่ยงตรงและความเชื่อมั่น การเก็บข้อมูล เป็นการชี้แจงวัตถุประสงค์ เก็บแบบสอบถามครบ 166 ชุด ประเมินผลปัจจัยการตัดสินใจเลือกเรียน การวิเคราะห์ข้อมูล ใช้โปรแกรม Jamoviวิเคราะห์ข้อมูลทั่วไปด้วยสถิติพรรณนา วิเคราะห์ระดับความคิดเห็นด้วยค่าเฉลี่ยและส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานนำผลวิเคราะห์ไปใช้หาแนวทางในการรับนักศึกษาต่อไปผลการศึกษา : วิเคราะห์ปัจจัยที่มีผลต่อการตัดสินใจเลือกเข้าศึกษาต่อระดับปริญญาตรี หลักสูตรบัญชีบัณฑิต คณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยนราธิวาสราชนครินทร์ เพื่อหาแนวทางในการรับนักศึกษา ปัจจัยสำคัญที่พบด้านสิ่งสนับสนุนและสิ่งอำนวยความสะดวก คือการมีทุนสนับสนุนการศึกษาสำหรับนักศึกษาที่มีฐานะยากจน ด้านภาพลักษณ์และชื่อเสียง คืออาจารย์ผู้สอนมีวุฒิการศึกษาที่เป็นที่ยอมรับ ความสามารถในการพัฒนาและเพิ่มพูนความรู้ให้นักศึกษา และแนวทางในการรับนักศึกษา ควรจัดสรรทุนการศึกษาเพิ่มเติมสำหรับนักศึกษาที่มีผลการเรียนดีแต่ขาดแคลนทุนทรัพย์ ร่วมมือกับภาคเอกชนเพื่อจัดหาทุนการศึกษาเพิ่มเติม จัดโครงการทุนทำงานระหว่างเรียนภายในมหาวิทยาลัย เพิ่มโอกาสการฝึกงานและสหกิจศึกษาที่มีค่าตอบแทน สนับสนุนการทำธุรกิจขนาดเล็กของนักศึกษาภายในมหาวิทยาลัยสรุปผล : แนวทางในการรับนักศึกษาที่นำเสนอมุ่งเน้นการแก้ปัญหาด้านการเงินและการสนับสนุนทุนการศึกษา ซึ่งเป็นปัจจัยสำคัญในการตัดสินใจเลือกเรียน โดยยังคงให้ความสำคัญกับการพัฒนาด้านอุปกรณ์การเรียนการสอนและสิ่งอำนวยความสะดวกอื่นๆ ควบคู่กันไป

ภูมิหลังและวัตถุประสงค์ ：การศึกษาปัจัยที่มีผลต่อการตัดสินใจเลืเข้าศึกษาต่อในหาลักสตรบัญชีบัณฑิต คณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยนราธิวสราชนครินทร์สามารถแกปัญหาแนวโน้มจำนวนักศึกษาตั้งแต่ปีการศึกษา 2563 - 2566 ในหาลักสตูรลดงอย่างต่เอนื่อง โดยเฉพาะในช่วง 2 ปีหาลัง จำนวน 70 คน、56 คน、48 คน และ 48 คน ตาลมำดับ และสามารถพัฒนาหลักูสตรเพ่อตอบสนองความต้องการของนักศึกษาและเพิ่มจำนวนผู้เข้าศึษกาใอนาคตได้การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพือศึกษาปัจัยที่มีผลต่อการตัดสินใจเลอกเข้าศึกษาต่ระอดับปริญญาตรีหลักสูตรบัญชีบัณฑิต คณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยนราธิวาสราชนครินทร์ 2) เพื่อเป็นแนวทางในการรับนักศึกษาของคณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยนราธิวาสราชนครินทร์ระเบียบวิธีการวิจัย :นักศึกษาใหม่ชัน้ปีที่ 1 และนักศึกษาปัจจุบันชัน้ปีที่ 1-4 สิชีบัญชีบัณฑิตต คณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยนราธิวาสราชนครินทร์ จำนวน 166 คน เลือกแบเจาะจง เครื่องมือวิจัย ใช้แบสอบถาม 3 ส่วน คือ ข้อมูลทั่วไป、ปัจัยการตัดสินใจ、ข้อเสนอแนะ และใช้มาตราส่วนประมาณค่า 5 ระดับ โดยผ่านการตรวจสอบความเที่ยงตรงและความเชื่อมั่น การเก็บข้อมูล เป็นการชี้แจงวัตถุประสงค์ เก็บแบบสอบถามครบ 166 ชุด ประเมินผลปัจจัยการตัดสินใจเลือกเรียนการวิเคราะห์ข้อมูล ใช้โปรแกรม Jamoviวิเคราะห์ข้อมูลทั่วไปด้วยสถิติพรรณนา วิเคราะห์ระดับความคิดเห็นด้วยค่าเฉลี่ยและส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานนำผลวิเคราะห์ไปใช้หาแนวทางในการรับนักศึกษาต่อไปผลการศึกษา :วิเคราะห์ปัจจัยที่มีผลต่อการตัดสินใจเลือกเข้าศึกษาต่อระดับปริญญาตรี หลักสูตรบัญชีบัณฑิต คณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยนราธิวาสราชนครินทร์ เพื่อหาแนวทางในการรับนักศึกษาปัจจัยสำคัญที่พบด้านสิ่งสนับสนุนและสิ่งอำนวยความสะดวก คือการมีทุนสนับสนุนการศึกษาสำหรับนักศึกษาที่มีฐานะยากจน ด้านภาพลักษณ์และชื่อเสียง คืออาจารย์ผู้สอนมีวุฒิการศึกษาที่เป็นที่ยอมรับความสามารพัฒนาและเพิ่มพนความรู้ให้นัศึกษา และแทางในการรัศึกษา ควจัดสรรทุนการศึกษาเพิ่มเติสำหรับนัศึกษาที่มีผลการเรียนดีแต่ขาดแคลนทุนทรัพ์ร่วมมือกับภาคเอกชนเพือจัดหาทุนการศึกษาเพิ่มเติมจัดโครงการทุนทำงานระหว่าเงียนภายในมหาวิทยาลัยเพิ่มโอาสการฝึกงานและสหาจศึกษาที่มี่คาตอบแทน สนับสุนการทำธุรกจนขาดเล็กของนักศึกษาภายในมหาวิทยาลัยสรุปผล ：แนวาทงในการรับนักศึกษาที่นเสนอมุ่งเน้นารแ้ปัญหาด้านการตัดสินใจเลอกรียนโดยังคงให้วามสำคัญกับการพั↪LoE12↩นาด้านอปุกร↪LoE13↩์การเรียนการสอนและสิ่งอำนวยความสะดวกอืนๆควบคูกันไป

引用次数: 0

ผลของการสอนโดยใช้วิธีสอน OK5R ที่มีต่อความสามารถในการอ่านเพื่อความเข้าใจของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 ผลของการสอนโดยใช้วิธีสอน OK5R ที่มีต่อความสามารถในการอ่านเพื่อความเข้าใจของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6

Interdisciplinary Academic and Research Journal

Pub Date : 2024-07-05 DOI: 10.60027/iarj.2024.276858

ใจฝัน ศิลปศร

ภูมิหลังและวัตถุประสงค์: การอ่านเพื่อความเข้าใจเป็นการอ่านที่มีความสำคัญสำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 เนื่องจากช่วยให้นักเรียนสามารถแปลตัวอักษร คำ ข้อความ และประโยคอย่างเข้าใจ จนสามารถจับใจความของเรื่องที่อ่านได้ รวมถึงสามารถสรุปสาระสำคัญในแง่มุมต่าง ๆ เช่น การเปรียบเทียบ คาดเดาเหตุการณ์ วิเคราะห์เจตนาของผู้เขียน และข้อคิดที่ได้รับจากเรื่องที่อ่าน ทั้งนี้ วิธีสอน OK5R เป็นวิธีสอนที่ช่วยให้นักเรียนได้เชื่อมโยงความรู้เดิมกับความรู้ใหม่ ทำให้สามารถเข้าใจเรื่องที่อ่านได้ดียิ่งขึ้น ดังนั้น การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อเปรียบเทียบความสามารถในการอ่านเพื่อความเข้าใจของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 ก่อนและหลังการสอนโดยใช้วิธีสอน OK5Rระเบียบวิธีการวิจัย: กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้ คือ นักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 โรงเรียนบ้านแสนรัก (นามสมมติ) อำเภอเมือง จังหวัดเพชรบุรี ภาคเรียนที่ 2 ปีการศึกษา 2566 จำนวน 1 ห้องเรียน มีนักเรียนจำนวน 20 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ 1) แผนการจัดการเรียนรู้ 2) แบบทดสอบวัดความสามารถในการอ่านเพื่อความเข้าใจ สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน (S.D.) และ t-test (Dependent Samples) ความสามารถในการอ่านเพื่อความเข้าใจของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 โดยใช้วิธีสอน OK5R หลังเรียนสูงกว่าก่อนเรียน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ .01ผลการวิจัย: ผลการสอนโดยใช้วิธีสอน OK5R มีผลต่อความสามารถในการอ่านเพื่อความเข้าใจของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 ทำให้ความสามารถในการอ่านเพื่อความเข้าใจของนักเรียนสูงขึ้น แสดงให้เห็นว่าวิธีสอน OK5R สามารถนำมาใช้พัฒนาความสามารถในการอ่านเพื่อความเข้าใจของนักเรียนได้ เพราะมีลำดับขั้นตอนการจัดกิจกรรมที่ชัดเจน อีกทั้ง มีความน่าสนใจ ประกอบกับความหลากหลายของกิจกรรมที่ช่วยพัฒนาความสามารถในการอ่านของนักเรียนได้เป็นอย่างดีสรุปผล: การศึกษาแสดงให้เห็นว่าทักษะการอ่านเพื่อความเข้าใจของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 จะดีขึ้นอย่างมากเมื่อใช้วิธีการสอน OK5R สิ่งนี้แสดงให้เห็นว่าแนวทางดังกล่าวทำงานได้ดีเพียงใดในการส่งเสริมการพัฒนาทักษะผ่านกิจกรรมที่วางแผนไว้และน่าสนใจ

ภูมิหลังและวัตถุประสงค์：การอ่านเพือ่ความเข้าใจเป็นการอ่านที่มีความสำคัญสำหรับนักเรียนชันป้ระถมศึกษาปีที่ 6 เนื่องจากช่ยให้นักเรียนสามารถแปตัวอกษร คำ ข้อความ และประโยคอย่างเข้าใจจนสามารถจับใจความของเรื่องที่อ่านได้ รวมถึงสามารถสรุปสาระสำคัญในแง่มุมต่าง ๆ เช่น การเปรียบเทียบ คาดเดาเหตุการณ์ วิเคราะห์เจตนาของผู้เขียน และข้อคิดที่ได้รับจากเรื่องที่อ่านเทั้งนี้ วิธีสอน ok5r เป็นวิธีสอนที่ช่วยให้นักเรียนได้เชื่อมโยงความรู้เดิมกับความรู้ใหม่ทำให้สามารถเข้าใจเรื่องที่อานได้ดียิ่งขึน ดังนั้นการวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อเเปรียบเทียบความสามารถในการอ่านเพื่อความเข้าใจของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 ก่อนและหาลังการสอนโดยใช้วิธีสอน ok5rระเบียบวิธีการวจัย：กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้ คือ นักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 โรงเรียนบ้านแสนรัก (นามสมมติ) อำเภอเมือง จังหวัดเพชรบุรี ภาคเรียนที่ 2 ปีการศึกษา 2566 จำนวน 1 ห้องเรียน มีนักเรียนจำนวน 20คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ 1) แผนการจัดการเรียนรู้ 2) แบบทดสอบวัดความสามารถในการอ่านเพื่อความเข้าใจ สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน (S.D.) และ t-test (Dependent Samples) ความสามารถในการอ่านเพื่อความเข้าใจอขงนักเรียนชัน้ประถมศึกษาปีที่ 6 โดยใช้วิธีสน OK5R หลังเรียนสูงกวาก่อนเรียน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ .01ผลการวิจัย：ผลการสอนโดยใช้วิธีสอน OK5R มีผลต่อความสามารถในการอ่านเพื่อความเข้าใจของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 ทำให้ความสามารถในการอ่านเพื่อความเข้าใจของนักเรียนสูงขึ้น แสดงให้เห็นว่าวิธีสอน OK5Rสามารถนำมาใช้พัฒนาความสามารถในการอ่านเพื่อความเข้าใจของนักเรียนได้ เพราะมีลำดับขั้นตอนการจัดกจกรรมที่ชัดเจนอกทั้ง มีความน่าสนใจ ประกอบับความหาลาลายของกิกจรมที่ช่วยพัฒนาความสามารถในการอ่านของนักเรียนได้เป็นยอ่าดงีสรุปผล：การศึกษาแสดงให้เห็นว่าทักษะารอ่านเพื่อความเข้าใจขงนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 จะดีขึ้นอย่างมากเมื่อใช้วิธีการสอนok5r สิ่งนี้าแด็ัฒนาทักษะผ่ารมที่วาแด็ัฒนาทักษะผนาทักษะผนารมที่วาแด็ัฒนาทักษะผนาทักษะผนารมที่วาแด็ัฒนาทักษะผนาทักษะผนารมที่วัใจ

引用次数: 0

รูปแบบการบริหารจัดการคุณภาพและมาตรฐานการศึกษาระดับห้องเรียนโรงเรียนแวงใหญ่วิทยาคม สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาขอนแก่น รูปแบบการบริหารจัดการคุณภาพและมาตรฐานการศึกษาระดับห้องเรียนโรงเรียนแวงใหญ่วิทยาคม สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาขอนแก่น

Interdisciplinary Academic and Research Journal

Pub Date : 2024-07-02 DOI: 10.60027/iarj.2024.276197

วัชระ คงแสนคำ

ภูมิหลังและวัตถุประสงค์: การวิจัยรูปแบบการบริหารจัดการคุณภาพและมาตรฐานการศึกษา ระดับห้องเรียน โรงเรียนแวงใหญ่วิทยาคม สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาขอนแก่น เพื่อนำมาใช้ในพัฒนาและส่งเสริมการจัดการเรียนรู้ของครูผู้สอน พร้อมการจัดการเรียนรู้อย่างเป็นระบบ และมีมาตรฐานการจัดการศึกษา ระดับห้องเรียน เพื่อให้เกิดประโยชน์ต่อผู้เรียนมากที่สุด มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาสภาพปัญหา สาเหตุของปัญหาและแนวทางแก้ปัญหาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักเรียนโรงเรียนแวงใหญ่ 2) ศึกษาความต้องการจำเป็นของการบริหารจัดการคุณภาพและมาตรฐานการศึกษา ระดับห้องเรียน โรงเรียนแวงใหญ่วิทยาคม 3) พัฒนารูปแบบการบริหารจัดการคุณภาพและมาตรฐานการศึกษา ระดับห้องเรียน โรงเรียนแวงใหญ่ และ 4) ศึกษาผลการทดลองใช้รูปแบบการบริหารจัดการคุณภาพและมาตรฐานการศึกษา ระดับห้องเรียน โรงเรียนแวงใหญ่วิทยาคมระเบียบวิธีการวิจัย: การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยปฏิบัติการ (Operations Research) ประชากร ได้แก่ ครู จำนวน 41 คน และนักเรียน จำนวน 603 คน โรงเรียนแวงใหญ่วิทยาคม ปีการศึกษา 2561-2563 เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ 1) แบบบันทึกผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน 2) แบบสอบถามสภาพปัจจุบันและสภาพที่พึงประสงค์ 3) แบบสัมภาษณ์เกี่ยวกับการบริหารจัดการ 4) แบบประเมินความเหมาะสมและความเป็นไปได้ของรูปแบบ 5) คู่มือการบริหารจัดการคุณภาพและมาตรฐานการศึกษา ระดับห้องเรียน 6) แบบประเมินผลการพัฒนาการบริหารจัดการคุณภาพและมาตรฐานการศึกษา และ 7) แบบสอบถามความพึงพอใจ สถิติที่ใช้ ได้แก่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย และค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานผลการวิจัย: (1) ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักเรียนมีผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักเรียนต่ำ โดยแนวทางแก้ปัญหาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักเรียน ประกอบด้วยการส่งเสริมด้านการพัฒนาหลักสูตรและการจัดการเรียนการสอน ด้านการพัฒนาครูและบุคลากร ด้านการพัฒนาคุณภาพผู้เรียน และด้านการบริหารจัดการและการนำองค์กรแบบมีส่วนร่วม (2) สภาพปัจจุบันของการบริหารจัดการคุณภาพและมาตรฐานการศึกษา ระดับห้องเรียน โดยรวมอยู่ในระดับปานกลาง และสภาพที่พึงประสงค์ในการพัฒนาการบริหารจัดการคุณภาพและมาตรฐานการศึกษา ระดับห้องเรียน โดยรวมอยู่ในระดับมากที่สุด โดยดัชนีความต้องการจำเป็นในการพัฒนาการบริหารจัดการคุณภาพและมาตรฐานการศึกษา ระดับห้องเรียน คือ 0.55 (PNImodified= 0.55) (3) รูปแบบการพัฒนาการบริหารจัดการคุณภาพและมาตรฐานการศึกษา ประกอบด้วย 5 องค์ประกอบ ได้แก่ 1) หลักการและเหตุผล 2) วัตถุประสงค์ 3) องค์ประกอบการบริหารจัดการคุณภาพและมาตรฐานการศึกษา 4) วิธีการดำเนินงานของรูปแบบ 5) การวัดและประเมินผล โดยรูปแบบมีความเหมาะสมโดยรวมอยู่ในระดับมากที่สุด มีความเป็นไปได้ของรูปแบบโดยรวมอยู่ในระดับมากที่สุด และมีความเป็นประโยชน์ของรูปแบบโดยรวมอยู่ในระดับมากที่สุด และ (4) ผลการทดลองใช้รูปแบบการพัฒนาการบริหารจัดการคุณภาพและมาตรฐานการศึกษา พบว่า 1) ผลการบริหารจัดการคุณภาพและมาตรฐานการศึกษา หลังการทดลองอยู่ในระดับมากที่สุด สูงกว่าก่อนการทดลอง โดยรวมอยู่ในระดับปานกลาง 2) ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน 8 กลุ่มสาระการเรียนรู้ พบว่าหลังการทดลองใช้รูปแบบรูปแบบการพัฒนาการบริหารจัดการคุณภาพและมาตรฐานการศึกษามีผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนสูงกว่าก่อนการทดลอง และ 3) ความพึงพอใจที่มีต่อรูปแบบการพัฒนาการบริหารจัดการคุณภาพและมาตรฐานการศึกษาโดยรวมอยู่ในระดับมากที่สุดสรุปผล: ผลการวิจัยสรุปได้ว่า รูปแบบการพัฒนาการบริหารจัดการคุณภาพและมาตรฐานการศึกษา ที่พัฒนาขึ้นมีองค์ประกอบและวิธีการดำเนินการเพื่อพัฒนาการบร

ภูมิหลังและวัตถุประสงค์：การวิจัยรูปแบบการบริหารจัดการคุณภาพและมาตรฐานการศึกษา ระดับห้องเรียน โรงเรียนแวงใหญ่วิทยาคม สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาขอนแก่น เพื่อนำมาใช้ในพัฒนาและส่งเสริมการจัดการเรียนรู้ของครูผู้สอนพร้อมการจัดการเรียนรู้อย่างเป็นระบบ และมีมาตรฐานการจัดการศึกษา ระดับห้อเรียน เพื่อให้เกดิประโยชน์ต่อผู้เรียนากที่สุด มีวัตถ↩ุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาสภาพปัญหาสาเหตุของปัญหาและแนวทางแก้ปัญหาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักเรียนโรงเรียนแวงใหญ่ 2) ศึกษาความต้องการจำเป็นของการบริหารจัดการคุณภาพและมาตรฐานการศึกษา ระดับห้องเรียน โรงเรียนแวงใหญ่วิทยาคม 3)พัฒนารูปแบการบจัดการคุณภาพและมตารฐานการศึกษา ระดับห้งเรียนแวงใหญ่ และ 4)ศึกษาผลการทดลองใช้รูปแบารบิหารจัดการคุณภาพและมาตรฐานการศึกษา ระดับห้องเรียน โรงเรียนแวงใหารญ่วิทยาคมระเบียบวิธีการวจั：运筹学） ประชากร ได้แก่ ครู จำนวน 41 คน และนักเรียน จำนวน 603 คน โรงเรียนแวงใหญ่วิทยาคม ปีการศึษกา 2561-2563 เครืองมอที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ 1) แบบันทึกผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน 2) แบบสอบถามสภาพปัจจจุบันและสภาพที่พึงประสงค์3) แบบสัมภาษณ์เกี่ยวกับการบริหารจัดการ 4) แบบประเมินความเหมาะสมและความเป็นไปดไ้ของรูปแบ 5)เด็กเจัดากรรุณภาพและาตรฐานการศึกษา เรียน 6) แบประเมินผการรัพฒนาการบริหารจัดากรคุณภาพและมาตรฐานการศึกษา(7) แบบสอบถามความพึงพอใจ สถิติที่ใช้ ได้แก่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย และค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานผลการวิจัย：(1) เE1C↩ลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักเรียนมีผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักเรียนต่ำ โดยแนวทางแก้ปัญหาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักเรียนประกอบด้วยการส่งเสริมด้านการพัฒนาหาลักสูตรและการจัดการเรียนการสอน ด้านการพัฒนาครูและบุคลานการพัฒนาคุณภาพผู้เรียน และด้านการบริหารจัดการและการนำองค์กรแบมสี่วนร่วม (2)ภาพปัจจุบันของการบริหารจัดการคุณภาพและมาตรฐานการศึกษา ระดับหอ้งเรียน โดยรวมอยู่ในระดับปนากลาง และสภาพที่พึงประสงค์ในการพัฒนาการบริหารจัดการคุณภาพและมาตรฐานการศึษาระดับห้องเรียน โดยรวมอยู่ในระดับมากที่สุด โดยดัชนีความต้องการจำเป็นในการพัฒนาการรบริหารจัดการคุณภาพและมาตรฐานการศึกษา ระดับห้องเรียน คอื 0.55 (PNImodified= 0.55) (3) รูปแบบการพัฒนาการบริหาจัดการคุณภาพและมาตรฐานการศึกษา ประกอบด้วย 5 องค์ประกอบ ได้แก่ 1) หลักการและเหตุผล 2)3) วัตถปรุตศึกษา 4) วิธีการดำเนินงานของรูปแบ 5) การวัดแยประเมินผลโดยรูปแบมีความเหมาะสมโดยรวมอยู่ในระดับมากที่สุด มีความเป็นไปด้ของรูปแบบโดยรวมอยู่ในระดับมากที่สุดและมีควาเป็นประโยชน์ของรูปบบโดยรวมอยู่ในระดับมากที่สุด และ (4) ผการทดลองใช้รูปแบบการพัฒนาการบริหารจัดการคุณภาพและมาตรฐานการศกษาพบว่า 1) ผลการบริหารจัดการคุณภาพและมาตรฐานการศึกษา หลังการทดลองอยู่ในระดับมากที่สุด สูงกว่าก่อนการทดลอง โดยรวมอยู่ในระดับปานกลาง 2) ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน 8 กลุ่มสาระการเรียนรู้เด็กเด็กเE43↩ชรูปแบรูแปบบารพัฒนาการบริหารจัดการคุณภาพและมาตรฐานการศึกษามีผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนสูงกว่าก่อนการทดลองและ 3）ความพึงพอใจี่มที่ีต่อรนปแบารพัฒนาการบริหารจัดการคุณภาพและมาตรฐานการศึกษาโดยรวมอยู่ใระดับมากที่สุผล：ผณภาพและมาตรฐานการศ↩ึกษา ที่พัฒนาขึ้นมีงอค์ประกอบและวิธีการดำเนินการเพือพัฒนาการณภาพและมาตรฐานการศ↩ึกษา ที่พัฒนาขึ้นมีงอค์ประกอบและวิธีการดำเนินการเพือพัฒนาการณภาพและมาตรฐานการศ↩ึกษาที่เหาะสมชัดเจน ส่งผลให้ครูและบุคลากรฒนาอย่างต่อเนื่องเพื่อให้ีความพร้อมในารดำเนินกจกรรมการพัฒนาคุณภาพผู้เรียน

引用次数: 0

ผลการจัดการเรียนรู้โดยใช้ปรากฏการณ์เป็นฐานเพื่อเสริมสร้างทักษะชีวิตของเด็กปฐมวัย ผลการจัดการเรียนรู้โดยใช้ปรากฏการณ์เป็นฐานเพื่อเสริมสร้างทักษะชีวิตของเด็กปฐมวัย

Interdisciplinary Academic and Research Journal

Pub Date : 2024-07-02 DOI: 10.60027/iarj.2024.276694

วรินทร แสงแดง, เพ็ญศรี แสวงเจริญ, อรพรรณ บุตรกตัญญู

ภูมิหลังและวัตถุประสงค์: การเตรียมความพร้อมของเด็กปฐมวัยคือการพัฒนา และส่งเสริมให้เด็กได้ฝึกทักษะชีวิตที่จำเป็น ให้เด็กสามารถจัดการกับความต้องการ และสิ่งท้าทายต่าง ๆ ในชีวิตประจำวันได้อย่างมีประสิทธิภาพ ทักษะชีวิตยังรวมถึงความสามารถในการอยู่ร่วมกับผู้อื่นได้ด้วย การเสริมสร้างทักษะชีวิตให้กับเด็กปฐมวัยจึงควรได้รับการปลูกฝังและสร้างเสริมตั้งแต่เด็ก การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อเปรียบเทียบทักษะชีวิตของเด็กปฐมวัยก่อนและหลังการจัดการเรียนรู้โดยใช้ปรากฏการณ์เป็นฐานระเบียบวิธีการวิจัย: กลุ่มตัวอย่างในการศึกษาครั้งนี้เป็นเด็กปฐมวัย ชาย - หญิง อายุ 4 – 5 ปี ที่กำลังศึกษาอยู่ในระดับชั้นอนุบาลปีที่ 2 ภาคเรียนที่ 1 ปีการศึกษา 2566 โรงเรียนสาธิตมหาวิทยาลัยราชภัฏบ้านสมเด็จเจ้าพระยา (ปฐมวัย) จังหวัดกรุงเทพมหานคร จำนวน 15 คน เครื่องมือที่ใช้ในการศึกษาประกอบด้วยแผน การจัดประสบการณ์การเรียนรู้โดยใช้ปรากฏการณ์เป็นฐานเพื่อเสริมสร้างทักษะชีวิตของเด็กปฐมวัย และแบบประเมินทักษะชีวิตของเด็กปฐมวัย วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ค่าร้อยละ t-test (dependent sample) และการวิเคราะห์เนื้อหาผลการวิจัย: ผลการศึกษาพบว่าเด็กปฐมวัยที่ได้รับการจัดการเรียนรู้โดยใช้ปรากฏการณ์เป็นฐาน มีคะแนนเฉลี่ย ทักษะชีวิตหลังการทดลองสูงกว่าก่อนการทดลอง โดยก่อนการทดลองมีคะแนนเฉลี่ย 10.53 ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน 4.81 และหลังการทดลองมีคะแนนเฉลี่ย 25.13 ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน 3.04 คะแนนเฉลี่ยทักษะชีวิตของเด็กปฐมวัยหลังการจัดการเรียนรู้โดยใช้ปรากฏการณ์เป็นฐานสูงขึ้นอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 ผลการประเมินรายด้าน คือ ด้านการคิดวิเคราะห์ ด้านการตัดสินใจ ด้านการแก้ปัญหา และด้านการสื่อสาร พบว่าคะแนนเฉลี่ยระดับทักษะชีวิตของเด็กปฐมวัยก่อนการทดลองส่วนใหญ่อยู่ในระดับควรพัฒนา คิดเป็นร้อยละ 80.00 รองลงมา คือ มีทักษะชีวิตระดับพอใช้ คิดเป็นร้อยละ 20.00 และหลังการทดลองทักษะชีวิตของเด็กปฐมวัยส่วนใหญ่ อยู่ในระดับดีมาก คิดเป็นร้อยละ 80.00 รองลงมา คือ มีทักษะชีวิตระดับปานกลาง คิดเป็นร้อยละ 13.33 และระดับดี คิดเป็นร้อยละ 6.67 ตามลำดับ คะแนนเฉลี่ยระดับทักษะชีวิตหลังการทดลองสูงกว่าก่อนการทดลองอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 ทั้ง 4 ด้าน ซึ่งจากผลการศึกษาในครั้งนี้มีข้อเสนอแนะ ดังต่อไปนี้ 1) ผู้บริหารควรส่งเสริมให้ มีการจัดบรรยากาศในโรงเรียนที่เอื้อต่อการพัฒนาทักษะชีวิตของเด็กปฐมวัย 2) ครูหรือบุคลากรที่เกี่ยวข้อง จัดกิจกรรมที่ส่งเสริมทักษะชีวิตของเด็กปฐมวัยอย่างต่อเนื่อง ทั้งในการจัดประสบการณ์การเรียนรู้ และ ในการปฏิบัติกิจวัตรประจำวัน และ 3) โรงเรียนจัดโครงการให้ความรู้ผู้ปกครองเกี่ยวกับการฝึกทักษะชีวิต ให้กับเด็กปฐมวัยอย่างสม่ำเสมอเมื่ออยู่ที่บ้านสรุปผล: ผลการศึกษาชี้ให้เห็นว่าการใช้การจัดการเรียนรู้ตามปรากฏการณ์ในวัยเด็กช่วยพัฒนาทักษะชีวิตได้อย่างมาก สิ่งนี้แสดงให้เห็นได้จากคะแนนเฉลี่ยที่เพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติหลังการทดลองในทุกด้านที่ได้รับการประเมิน ขอแนะนำให้สร้างสภาพแวดล้อมการเรียนรู้ที่สนับสนุนในโรงเรียน กิจกรรมสร้างทักษะชีวิตอย่างต่อเนื่อง และจัดโปรแกรมการศึกษาสำหรับผู้ปกครองเกี่ยวกับการฝึกทักษะชีวิตในวัยเด็กที่บ้านเป็นประจำ

ภูมิหลังและวัตถุประสงค์：การเตรียมความพร้อมของเด็กปฐมวัยืคอการพัฒนา และส่งเสริมให้เด็กได้ฝึกทักษชีวิตที่จำเป็น ให้เด็กสามารถจัดากรับความต้องการและสิ่งท้าทายต่าง ๆ ในชีวิตประจำวันได้อย่างมีประสิทธิภาพ ทักษะชีวิยตังรวมถ↩ึงความสามารถในการอยู่ร่วมกับผู้อื่นได้ยวการเสิมสร้างทักษะชีวิตให้กับเด็กปฐมวัยจึงควรได้รับการปลูกอยการศ ึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อเเปรียบเทียบทักษะชีวิตของเด็กปฐมวัยก่อนและหางการรัยจันี้ารนี้ารนี้ารนี้ารนี้ารนี้ารนี้ารนี้ารนี้ารนี้าวิจัย：กลุ่มตัวอย่างในากรศึกษาครั้งีน้เป็นเด็กปฐมวัย ชาย-หายุ 4 - 5 ปี ที่กำลังศึกษาอยู่ในระดับชั้นอนุบาลปีที่ 2 ภาคเรียนที่ 1 ปีการศึกษา 2566สาธิตมหาวิทยาลัยราชภัฏบ้านสมเด็จเจ้าพระยา (ปฐมวัย) จังหวัดกรุงเทพมหานคร จำนวน 15 คน เครื่ออืงมอที่ใช้ในการศึกษาประกอบด้วยแผนการจัดประสบการณ์การเรียนรู้โดยใช้ปรากฏการณ์เป็นฐานเพื่อเสริมสร้างทักษะชีวิตของเด็กปฐมวัย และแบบประเมินทักษะชีวิตของเด็กปฐมวัย วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ค่าร้อยละ t-检验（因变量样本）：ผลากรศึษาพบว่าเด็ปกฐมวัยที่ได้รับการจัดการเรียนรู้โดยใช้ปรากฏการณ์เป็นฐาน มีคะแนเฉลี่ย ทัษกะชีวิตหลังการทดลองสูงกว่ากอนการทดลอง โดยก่อนการทดลองมีคะแนเฉลี่ย 10.53 ส่วนเบี่ยงเมนาตรฐาน 4.81 และหังการทดลงอมีคะแนเฉลี่ย 25.13 ส่วนเบี่ยงเมนาตรฐาน 3.04 เด็กปฐมวัยหลังการจัดการเรียนรู้โดยใชปรากรฏการณ์เป็นฐานสูงขึ้นอย่างมีนยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 ผลการประเมินรายด้าน คือ ด้านการคิดวิเคราะห์ ด้านการตัดสินใจ ด้านการแก้ปัญหา และด้านการสื่อสาร พบว่าคะแนนเฉลี่ยระดับทักษะชีวิตของเด็กปฐมวัยก่อนการทดลองส่วนใหญ่อยู่ในระดับควรพัฒนา คิดเป็นร้อยละ 80.00 รองลงมา คือ มีทักษะชีวิตระดับพอใช คิดเป็นร้อยละ 20.00 แลงการทดลองทักษะชีวิตของเด็กปฐมวัยส่วนใหญ่ อยู่ในระดับดีมากคิเดป็นร้อยละ 80.00 รองลงมาคือ มีทักษะชีวิตระดับปนากลาง คิดเป็นร้อยละ 13.33 แบดียน 6.67 ตามลดำับ คะแนเฉลี่ยระดับทักษะชีวิตหลังการทดลองสูงกว่าก่อนการทดลองอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 ทั้ง 4 ด้าน ซึ่งจากผลการศึกษาในครั้งนี้มีข้อเสนอแนะ ดังต่อไปนี้ 1) ผู้บริหารควรส่งเสริมให้ มีการจัดบรรยากาศในโรงเรียนที่เอื้อต่อการพัฒนาทักษะชีวิตของเด็กปฐมวัย 2) ครูหรือบุคลากรที่เกี่ยวข้องจัดกิจกรรมที่ส่งเสริมทักษะชีวิขตองเด็กปฐมวัยอย่างต่อเนื่อง ทั้งในการจัดประสบการณ์การเรียนรู้ และ ในการปฏิบัติกจวัตรประจำวันและ 3) โรงเรียนจัดโครงการให้ความรู้ผู้กปครองเกี่ยวกับการฝึกทัษะชีวิ ตให้กับเด็กปฐมวัยอย่างสม่ำเสอมเมื่อยออยู่ที่บ้านสรุปผล：ผลการศึกษาชี้ใหารจัดการเรียนรู้ตามปรากฏการณ์ในวัยเด็ชก่วยพัฒนาทักษะชีวิชติได้อย่างมากสิ่งนี้แสดงใยสำคัญทางสถจิหางกรทดอในทุด้านที่ยอในทุด้ารับกรประเมินขอแนะนำให้สร้างสภาพแวดล้อมการเรียนรู้ที่สนับสนุนในโรงเรียน กิจกรรมสร้างทักษะชีวิตอย่างต่อเนื่อง และจัดโปรแกรมการศึกษาสำหรับผู้ปกครองเกี่ยวกับการฝึกทักษะชีวิตในวัยเด็กที่บ้านเป็นประจำ

引用次数: 0

การเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน เรื่อง กฎหมายแรงงาน ของนักศึกษาสาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์ ชั้นปีที่ 3 ระหว่างวิธีการสอนแบบกลุ่มเพื่อนช่วยเพื่อนกับวิธีการสอนแบบบรรยาย การเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน เรื่อง กฎหมายแรงงาน ของนักศึกษาสาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์ ชั้นปีที่ 3 ระหว่างวิธีการสอนแบบกลุ่มเพื่อนช่วยเพื่อนกับวิธีการสอนแบบบรรยาย

Interdisciplinary Academic and Research Journal

Pub Date : 2024-07-02 DOI: 10.60027/iarj.2024.276597

ชลิดา แสนวิเศษ

ภูมิหลังและวัตถุประสงค์: การจัดกิจกรรมการเรียนการสอนในเรื่องกฎหมายแรงงานเป็นสิ่งสำคัญและจำเป็นสำหรับผู้เรียนที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย การนำกิจกรรมการเรียนการสอนแบบเพื่อนช่วยเพื่อนมาใช้ในการเรียนการสอน จะช่วยให้ผู้เรียนเข้าใจเนื้อหาและส่งผลให้ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนสูงขึ้นได้ การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน เรื่อง กฎหมายแรงงาน ของนักศึกษาสาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์ ชั้นปีที่ 3 ระหว่างวิธีการสอนแบบกลุ่มเพื่อนช่วยเพื่อนกับวิธีการสอนแบบบรรยาย และเพื่อศึกษาความพึงพอใจของนักศึกษาสาขาวิชา รัฐประศาสนศาสตร์ ชั้นปีที่ 3 หลังการใช้วิธีการสอนแบบกลุ่มเพื่อนช่วยเพื่อนระเบียบวิธีการวิจัย: การวิจัยนี้เป็นการวิจัยกึ่งทดลอง แบบแผนการวิจัยแบบสองกลุ่มมีการทดสอบก่อนและหลังการทดลอง กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ได้แก่ นักศึกษาสาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์ ภาคเรียนที่ 2/2566 รายวิชา รป 2208304 การจัดการแรงงานสัมพันธ์ จำนวน 106 คน 2 ห้องเรียนโดยกำหนดให้ห้องเรียนที่ 1 เป็นกลุ่มทดลอง และกำหนดให้ห้องเรียนที่ 2 เป็นกลุ่มควบคุม เครื่องมือที่ใช้ประกอบด้วย แผนการสอนแบบกลุ่มเพื่อนช่วยเพื่อน แผนการสอนแบบบรรยาย แบบทดสอบวัดผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน และแบบสอบถามความพึงพอใจ สถิติที่ใช้ ได้แก่ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการทดสอบค่า t แบบ Independentผลการวิจัย: 1) นักศึกษาที่ได้รับการสอนแบบกลุ่มเพื่อนช่วยเพื่อนกับนักศึกษาที่ได้รับการสอนแบบบรรยายคะแนนหลังเรียนแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 2) นักศึกษาสาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์ ชั้นปีที่ 3 หลังการใช้กิจกรรมแบบกลุ่มเพื่อนช่วยเพื่อนโดยรวมมีคะแนนเฉลี่ยอยู่ในระดับมากที่สุดสรุปผล: จากผลการวิจัยนี้แสดงให้เห็นว่าการจัดกิจกรรมแบบเพื่อนช่วยเพื่อนด้วยรูปแบบ (Classwide-peer Tutoring) โดยการการจับคู่ (One-to-One Tutoring) ช่วยให้นักศึกษาพัฒนาการเรียนและส่งผลให้ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนสูงขึ้นอีกทั้งจากผลการสอบถามพึงพอใจนักศึกษามีระดับความพึงพอใจระดับมากที่สุดในทุกด้าน

ภูมิหลังและวัตถุประสงค์：การจัดกิจกรรมการเรียนการสอนในเรื่องกฎหมายแรงานเป็นสิ่งสำคัญและจำเป็นสำหรับผู้เรียนที่เกี่ยวขอ้งกับกฎหมาย การนำกจิกรรมการเรียนการสอนแบบเพื่อนช่วยเพือนมาใช้ในการเรียนการสอนจะช่วยให้ผู้เรียนเข้าใจเนือหาและส่งผลให้ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนสูงขึนได้ การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพือเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนเรือง กฎหมายแรงงาน ของนักศึกษาสาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์ ชั้นปีที่ 3 ระห่วางวิธีการสอนแบบลุ่มเพื่อนช่วยเพือนกับวิธีการสอนแบบรยายและเพื่ศึกษาความพึงพอใจของนักศึกษาสาขวิชา รัฐประศาสนศาสตร์ ชั้นปีที่ 3 หลังการใช้วิธีการสอนแบบกลุ่มเพื่อนช่วยเพื่อนระเบียบวิธีการวิจัย：การวัยนี้เป็นการวจัยกึ่งทดลอง แบแบผนการวจัยแบสองกลุ่มมีการทดสอบก่อน แมตัวอย่างที่ใช้ได้แก่นักศึษาสาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์ ภาคเรียนที่ 2/2566 รายวิชา รป 2208304 การจัดการแรงานสัมพันธ์ จำนวน 106 คน 2 ห้องเรียนโดยกำหนให้องเรียนที่ 1 เป็นกลุ่มทดลอง2 เป็นกลุ่มควบคุม เครืองมืทีใช้ประกอบด้วย แผนการสอนแบบกลุ่มเพือนช่วยเพือน แผนการสอนแบบรรยายแบทดสอบวัดผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน และแบสอบถามความพึงพอใจ สถิติที่ใช้ ได้แก่ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการทดสอบค่า t แบบ Independentผลการวิจัย：1) นักศึษาที่ได้รับารสอนแบกลุ่มเพ่อือนเชวยเพอือนกับนักศึษาที่ได้รับารสอนแบบรรยายคะแนหางเรียนแตตางกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดบั .05 2) นักศึษาสาขาวิชารัฐประศาสนศาสต์ ชั้นปีที่ 3 หาลังการใช้ิกจรมแบบกลุ่มเพื่อนช่วยเพื่อนโดยรวมีคะแนเฉลี่ยอยู่ในระดับมกที่สุดสรุปผล：จากผลารวิจัยนี้แสดงใหาการจัดมแบเพื่อนช่วยเพื่อนด้วยรูปแบบ (Classwide-peer Tutoring) โดยการการจับคู่ (One-to-一对一辅导） ช่วยใหนักศึกษาพัฒนากรเียนและสางผลให้ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนสูงึข้ผลากรสมฤทธิ์ทางการเรียนสมศทธิ์ทางการเรียนสูงึข้ผลากรสมถามพึงพอใจันกศึกษารมฤทธิ์ทางกอใจระดบัมากที่สุดในทุกด้าน

引用次数: 0