Interdisciplinary Academic and Research Journal最新文献_第2页

แนวทางการพัฒนาภาวะผู้นำทางวิชาการของผู้บริหารสถานศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษามหาสารคาม เขต 2 แนวทางการพัฒนาภาวะผู้นำทางวิชาการของผู้บริหารสถานศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษามหาสารคาม เขต 2

Interdisciplinary Academic and Research Journal

Pub Date : 2024-07-24 DOI: 10.60027/iarj.2024.275508

รหัสดาว ไกรศิริ, ชยากานต์ เรืองสุวรรณ

ภูมิหลังและวัตถุประสงค์การวิจัย: ภาวะผู้นำทางวิชาการของผู้บริหารสถานศึกษามีอิทธิพลต่อคุณภาพการสอนของครู และนำมาซึ่งความมีประสิทธิผลในสถานศึกษา ภาวะผู้นำทางวิชาการของผู้บริหารสถานศึกษามีความสำคัญในการสร้างอิทธิพลหรือการสร้างแรงจูงใจให้ผู้ร่วมงานเชื่อถือยอมรับและศรัทธา ให้เกิดความร่วมมือต่อ การเปลี่ยนแปลงเพื่อพัฒนาคุณภาพการศึกษาทั้งด้านการบริหารงานวิชาการ โดยเฉพาะด้านการเรียนการสอนของครู ให้ส่งผลต่อการพัฒนาคุณภาพนักเรียนให้ได้มาตรฐานการศึกษาบรรลุ ตามวัตถุประสงค์ที่ตั้งไว้ ดังนั้นการวิจัยครั้งนี้จึงมีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาสภาพปัจจุบัน สภาพที่พึงประสงค์และความต้องการจำเป็นภาวะผู้นำทางวิชาการของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษามหาสารคาม เขต 2 และเพื่อศึกษาแนวทางการพัฒนาภาวะผู้นำทางวิชาการของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษามหาสารคาม เขต 2ระเบียบวิธีการวิจัย : การวิจัยแบ่งเป็น 2 ระยะ คือ ระยะที่ 1 ศึกษาสภาพปัจจุบัน สภาพที่พึงประสงค์และความต้องการจำเป็นภาวะผู้นำทางวิชาการของผู้บริหารสถานศึกษา กลุ่มตัวอย่าง 310 คน ได้แก่ ผู้บริหารสถานศึกษา จำนวน 83 คน และครูผู้สอน จำนวน 227 คน สุ่มตัวอย่างโดยใช้วิธีการสุ่มแบบแบ่งชั้นภูมิ เครื่องมือที่ใช้คือแบบสอบถาม มีค่าดัชนีความสอดคล้อง 0.80 - 1.00 มีค่าความเชื่อมั่นของแบบสอบถามทั้งฉบับบเท่ากับ 0.96 และมีค่าอำนาจจำแนกอยู่ระหว่าง 0.35 - 0.75 สถิติที่ใช้ในการวิจัย คือ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และค่าดัชนีการเรียงลำดับความสำคัญของความต้องการจำเป็น ระยะที่ 2 ศึกษาแนวทางการพัฒนาภาวะผู้นำทางวิชาการของผู้บริหารสถานศึกษา กลุ่มผู้ให้ข้อมูลสำคัญ ได้แก่ ผู้ทรงคุณวุฒิ 9 คน เพื่อศึกษาแนวทาง และ ผู้ทรงคุณวุฒิ จำนวน 7 คน เพื่อประเมินแนวทาง เครื่องมือ คือ แบบสัมภาษณ์แบบกึ่งโครงสร้าง และแบบประเมินความเหมาะสมและความเป็นไปได้ของแนวทางผลการวิจัย: 1. สภาพปัจจุบันโดยรวมมีค่าเฉลี่ยอยู่ในระดับมาก สภาพที่พึงประสงค์โดยรวมอยู่ในระดับมากที่สุด และมีค่าดัชนีความต้องการจำเป็นอยู่ระหว่าง 0.30 - 0.34 เรียงลำดับจากมากไปน้อย ดังนี้ 1) ด้านการบริหารจัดการหลักสูตร 2) ด้านการนิเทศและการพัฒนาระบบประกันคุณภาพภายในสถานศึกษา 3) ด้านการจัดการเรียนรู้ 4) ด้านการพัฒนาสื่อและแหล่งการเรียนรู้ และ 5) ด้านการวัดประเมินผลและวิจัย 2. แนวทางการพัฒนาภาวะผู้นำทางวิชาการของผู้บริหารสถานศึกษา ประกอบด้วย 24 แนวทาง ดังนี้ 1) ด้านการบริหารจัดการหลักสูตร มี 5 แนวทาง 2) ด้านการนิเทศและการพัฒนาระบบประกันคุณภาพภายในสถานศึกษา มี 4 แนวทาง 3) ด้านการจัดการเรียนรู้ มี 4 แนวทาง 4) ด้านการพัฒนาสื่อและแหล่งการเรียนรู้ มี 5 แนวทาง และ 5) ด้านการวัดประเมินผลและวิจัย มี 5 แนวทาง และมีผลการประเมินความเหมาะสมและความเป็นไปได้โดยรวมของแนวทางอยู่ในระดับมากที่สุด สรุปผล: ภาวะผู้นำทางวิชาการของผู้บริหารสถานศึกษาเป็นความสามารถในการนำบุคลากรของสถานศึกษาให้ร่วมมือปฏิบัติงานจนบรรลุเป้าหมายของสถานศึกษา โดยเฉพาะงานด้านวิชาการซึ่งเป็นงานหลักที่สำคัญที่สุดในการบริหารและจัดการศึกษาในสถานศึกษาให้มีประสิทธิภาพ ผู้บริหารสถานศึกษาต้องมีความรู้ความเข้าใจขอบข่ายเนื้อหาและหลักการบริหารงานอย่างลึกซึ้งเกี่ยวกับขอบข่ายงานวิชาการ ด้านหลักสูตรและการบริหารหลักสูตร ด้านการจัดการเรียนการสอน ด้านการนิเทศภายในด้านการวัดและประเมินผลการศึกษา และด้านการประกันคุณภาพการศึกษา

ภูมิหลังและวัตถุประสงค์การวิจัย：ภาวะผู้นำทางวิชากรของผู้บริหารสถานศึกษามีอิทธิพลต่อคุณภาพการสอนของครู และนำมาซึ่งความมปีระสิทธิผลในสถานศึกษาภาวะผู้นำทางวิชากรของผู้บรองหารสถานศึกษามีความสำคั↪LoE0D↩↪LoE43↩นการสร้างอิท↪LoE18↩พลหอืการสร้างแดงจง↪LoE43↩จ↪LoE43↩ห้ผู้่รวมงานเช่อ↪LoE16↩ือยอมรั↪LoE28↩รัท↪LoE18↩าให้เกิดความร่วมมือต่อ การเปลี่ยนแปลงเพื่อพัฒนาคุณภาพการศึกษาทั้งด้านการบริหารงานวิชาการ โดยเฉพาะด้านการเรียนการสอนของครู ให้ส่งผลต่อการพัฒนาคุณภาพนักเรียนให้ได้มาตรฐานการศึกษาบรรลุตามวัตถุประสงค์ที่ตั้งวไ้ ดังนั้นการวจัยครั้งนี้จงึมีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาสภาพจัปจุบัน สภาพที่พึงประสงค์และความต้งการจำเป็นภาวะผู้นำทงาวิชาการของผู้บริหารสถานศึษาสังกัดสำนังกานเขตพ้ืนที่การศึกษาประถมศึกษามหาสารคาม เขต 2 และเพื่อศึกษาแนวทางการอฒนาภาวะผู้นำทางวิชาการอขงผู้บริหารสถานศึษาสังกัดสำนักงานเขตพ้ืนที่การศึกษาประถมศึกษามหาสารคาม เขตร 2ะเบียบวิธีการวิจัย ：การวิจัยแบ่งเป็น 2 ระยะ คือ ระยะที่ 1 ศึกษาสภาพปัจุบัน สภาพที่พึงประสงค์แลคะวามต้องการจำเป็นภาวะผู้นำททงงวิชาการของผู้บริหารสถานศึกษา กลุ่มตวัยาง 310 คนศึกษา จำนวน 83 คน และครูผู้สอน จำนวน 227 คน สุ่มตวัอย่างโดยใช้วิธีการสุ่มแบบแบ่งช้ันภูมิ เครื่องมือที่ใช้อือแบสอบถาม มีค่าดัชนีความสอดคล้อง 0.80 - 1.00 มีค่าความเช่ือมั่นของบบสอบถามทั้งฉบบับเท่ากับ 0.96 และมีค่าอำนาจำแนกอยู่ระหวาง 0.35 - 0.75 สถิติที่ใช้ในการวิจัย คือ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมตารฐาน และค่าดชันีการเรียงลำดับความสำคัญของความต้องการจำเป็นระยะที่ 2 ศึกษาแนวาทงการพัฒนาภาวะผู้นทำางวิชาการของผู้บริหารสถานศึกษา กลุ่มผู้ให้ขออมูลสำคัญได้แก่ ผู้ทรงคุณวุฒิ 9 คน เพื่อศึกษาแนวทาง และ ผู้ทรงคุณวุฒิ จำนวน 7 คน เพื่อประเมินแนวทาง เครื่องมือ คือ แบบสัมภาษณ์แบบกึ่งโครงสร้าง และแบบประเมินความเหมาะสมและความเป็นไปได้ของแนวทางผลการวิจัย:1. สภาพปัจจุบันโดยรวมมีค่าเฉลี่ยอยู่ในระดับมาก สภาพที่พึงประสงค์โดยรวมยู่ในระดับมากที่สุด และมีค่าดัชนีความต้องการจำเป็นอยู่ระหว่าง 0.30 - 0.34 เรียงลำดับจากมากไปน้อย ดังนี้ 1) ด้านการบริหารจัดการหารอกสูตร 2) ด้านการนิเทศและการพัฒนาระบบประกันคุณภาพภายในสถานศึกษา3) ด้านการจัดการเรียนรู้ 4) ด้านการพัฒนาสื่อและแหล่งการเรียนรู้ และ 5) ด้านการวัดประเมินผลและวิจัย 2.แนวาทงการพัฒนาภาวะผู้นำทางวิชาการของผู้บริหารสถานศึกษา ประกอบด้วย 24 แนวาทง ดังนี้ 1) ด้านการบริหารจัดการหลักสูตรมี 5 แนวทาง 2) ด้านารนิเทศและการพัฒนาระบประกันคุณภาพภายในสถานศึกษา มี 4 แนวทาง 3) ด้านารจัดากรเรียนรู้มี 4 แนวทาง 4) ด้านการพัฒนาสื่อและแหล่งการเรียนรู้ มี 5 แนวทาง และ 5) ด้านการวัดประเมินผลและวิจัย มี 5 แนวทาง และมีผลการประเมินความเหมาะสมและความเป็นไปได้โดยรวมของแนวทางอยู่ในระดับมากที่สุด สรุปผล:ภาวะผู้นำทางวิชาการของผู้บรองถานศึกษาเป็นความสามารถในการนำบุคลากรของสถานศึกษานศึกษานโดยเฉพาะงานวิชาการซึ่งเป็นานหลักที่สุดในการบรินารศึกษาในศึกษาให้มีรปะสิทธิภาพผู้าศึกษาต้องมีความรู้ควาเข้าใจขอบข่ายเนื้อหาแดมิชนศภายในด้านการวัดและประเมินผลการศึษกา และด้านการประกันคุณภาพการศึษกา

引用次数: 0

Factors Associated with the Opinion on Self-Care of Elderly in Southernmost Provinces, Thailand 与泰国最南部省份老年人自我护理观点相关的因素

Interdisciplinary Academic and Research Journal

Pub Date : 2024-07-24 DOI: 10.60027/iarj.2024.277038

Matureedee Masamae, Rhysa McNeil, M. Eso

Background and Aims: Self-care is crucial for the elderly since it allows everyone to have a healthy life, boost immunity, prevent sickness, care for themselves when unwell, and continue to perform everyday duties in their own homes. This study aimed to investigate the factors influencing the elderly's opinions on self-care in the southernmost provinces of Thailand.Methodology: This quantitative study used data collected by the Deep South Coordination Center from 271 elderly people in Pattani. The independent variable included demographic factors and health conditions. The outcome variable was a 4-point rating scale opinion on the self-care of the elderly. Descriptive statistics were employed to illustrate the sample's characteristics. Factor analysis was used to reduce the number of outcome variables. Multiple linear regression was used to examine the relationship between the outcome variables and the independent variables.Results: Eighteen outcome variables were categorized into three factors consisting of positive self-management, health preparation, and doing things for great pleasure. Elderly people who could walk with their spouse or family were more likely to have positive self-management and health preparation than those who lived alone or were separated and could not walk. Elderly people who did not engage in health-risk activities and could use public transportation independently were more likely to enjoy themselves than those who could not.Conclusion: The findings might improve the quality of self-care among the elderly to live better in their current societal situation. This can encourage care healthcare providers to promote daily living practices among the elderly.

背景和目的：自我保健对老年人来说至关重要，因为它能让每个人拥有健康的生活，增强免疫力，预防疾病，在身体不适时照顾自己，并在自己家中继续履行日常职责。本研究旨在调查影响泰国最南端省份老年人对自我护理看法的因素：这项定量研究使用了深南协调中心从北大年府 271 位老人那里收集到的数据。自变量包括人口统计因素和健康状况。结果变量是对老年人自我护理的 4 点评分。采用描述性统计来说明样本的特征。采用因子分析来减少结果变量的数量。采用多元线性回归法研究结果变量与自变量之间的关系：结果：18 个结果变量被归类为三个因子，包括积极的自我管理、健康准备和快乐做事。能与配偶或家人一起散步的老人比独居或分居且不能散步的老人更有可能进行积极的自我管理和健康准备。与不能独立使用公共交通工具的老年人相比，不从事有健康风险的活动且能独立使用公共交通工具的老年人更有可能享受生活：研究结果可能会提高老年人的自我保健质量，使他们在当前的社会环境中生活得更好。结论：研究结果可能会提高老年人的自我护理质量，使他们在当前的社会环境中生活得更好，从而鼓励医疗保健提供者向老年人推广日常生活方式。

{"title":"Factors Associated with the Opinion on Self-Care of Elderly in Southernmost Provinces, Thailand","authors":"Matureedee Masamae, Rhysa McNeil, M. Eso","doi":"10.60027/iarj.2024.277038","DOIUrl":"https://doi.org/10.60027/iarj.2024.277038","url":null,"abstract":"Background and Aims: Self-care is crucial for the elderly since it allows everyone to have a healthy life, boost immunity, prevent sickness, care for themselves when unwell, and continue to perform everyday duties in their own homes. This study aimed to investigate the factors influencing the elderly's opinions on self-care in the southernmost provinces of Thailand.\u0000Methodology: This quantitative study used data collected by the Deep South Coordination Center from 271 elderly people in Pattani. The independent variable included demographic factors and health conditions. The outcome variable was a 4-point rating scale opinion on the self-care of the elderly. Descriptive statistics were employed to illustrate the sample's characteristics. Factor analysis was used to reduce the number of outcome variables. Multiple linear regression was used to examine the relationship between the outcome variables and the independent variables.\u0000Results: Eighteen outcome variables were categorized into three factors consisting of positive self-management, health preparation, and doing things for great pleasure. Elderly people who could walk with their spouse or family were more likely to have positive self-management and health preparation than those who lived alone or were separated and could not walk. Elderly people who did not engage in health-risk activities and could use public transportation independently were more likely to enjoy themselves than those who could not.\u0000Conclusion: The findings might improve the quality of self-care among the elderly to live better in their current societal situation. This can encourage care healthcare providers to promote daily living practices among the elderly.","PeriodicalId":505621,"journal":{"name":"Interdisciplinary Academic and Research Journal","volume":"25 12","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2024-07-24","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"141806332","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}

引用次数: 0

การสร้างแบบวัดทักษะการวิจัยสำหรับนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาตอนปลาย การสร้างแบบวัดทักษะการวิจัยสำหรับนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาตอนปลาย

Interdisciplinary Academic and Research Journal

Pub Date : 2024-07-22 DOI: 10.60027/iarj.2024.277004

สันติสุข สดใสญาติ, กมลทิพย์ ศรีหาเศษ, ดารุณี ทิพยกุลไพโรจน์

ภูมิหลังและวัตถุประสงค์: ทักษะการวิจัยเป็นทักษะสำคัญที่แสดงให้เห็นถึงความสามารถและพฤติกรรมบ่งชี้ของการเป็นนักวิจัยและใช้กระบวนการวิจัยได้ถูกต้อง และยังแสดงให้เห็นถึงความสามารถในการค้นคว้าและแสวงหาคำตอบในสิ่งที่สงสัยเพื่อสร้างองค์ความรู้ใหม่ หากผู้เรียนในระดับการศึกษาขั้นพื้นฐานได้รับการส่งเสริมให้มีทักษะการวิจัยจะส่งผลให้การศึกษาในระดับที่สูงขึ้นมีประสิทธิภาพ ซึ่งปัญหาในการศึกษาทักษะการวิจัยในนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาคือการขาดแบบวัดทักษะการวิจัยสำหรับนักเรียนระดับมัธยมศึกษาที่มีคุณภาพ บทความวิจัยนี้จึงมีวัตถุประสงค์เพื่อ (1) สร้างแบบวัดทักษะการวิจัยสำหรับนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาตอนปลาย และ (2) สร้างคะแนนจุดตัดที่ใช้ในการแปลความหมายแบบวัดทักษะการวิจัยสำหรับนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาตอนปลายระเบียบวิธีการวิจัย: กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัย คือ นักเรียนระดับมัธยมศึกษาตอนปลายสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษานนทบุรี จำนวน 716 คน ใช้วิธีการสุ่มแบบหลายขั้นตอน และสถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ประกอบด้วย ค่าเฉลี่ย ร้อยละ และส่วนเบียงเบนมาตรฐานผลการวิจัย: 1) แบบวัดทักษะการวิจัยมีค่าความตรงเชิงเนื้อหาอยู่ระหว่างช่วง 0.67-1.00 มีค่าความเที่ยง เท่ากับ .96 มีค่าความยากอยู่ระหว่างช่วง .88-.98 และมีค่าอำนาจจำแนกอยู่ระหว่างช่วง .28-.58 และ 2) กำหนดคะแนนจุดตัดในการพิจารณาผลการวัดทักษะการวิจัยที่ร้อยละ 80 โดยผลการพิจารณามี 2 ระดับ ดังนี้ 2.1) ระดับที่ 1 การพิจารณาในภาพรวม พบว่า นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนปลายที่มีคะแนนผ่านคะแนนจุดตัด คิดเป็นร้อยละ 90.50 และ 2.2) ระดับที่ 2 การพิจารณารายทักษะ พบว่า ทักษะการวิจัยที่นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนปลายมีคะแนนทักษะสูงสุด คือ การกำหนดประเด็นวิจัย และการเขียนรายงานการวิจัยและนำเสนอผลการวิจัยโดยทั้งสองทักษะมีจำนวนนักเรียนที่มีคะแนนผ่านคะแนนจุดตัดทักษะ คิดเป็นร้อยละ 90.22 ส่วนการเผยแพร่งานวิจัยและการนำผลการวิจัยไปใช้ มีจำนวนนักเรียนที่มีคะแนนผ่านคะแนนจุดตัดน้อยที่สุดเมื่อเทียบกับทักษะด้านอื่น ๆ คิดเป็นร้อยละ 85.57สรุปผล: ผลการวิจัยแสดงให้เห็นว่าแบบวัดทักษะการวิจัยที่สร้างขึ้นมีคุณภาพสามารถนำไปใช้เป็นเครื่องมือกลางในการวัดทักษะการวิจัยของผู้เรียนที่ทำให้ทราบถึงทักษะการวิจัยของผู้เรียนแต่ละคน และนำผลที่ได้จากการวัดทักษะนำไปส่งเสริม ต่อยอด และพัฒนาทักษะการวิจัยให้เกิดแก่ผู้เรียนมากยิ่งขึ้นต่อไป

ภูมิหลังและวัตถุประสงค์：ทักษะารวจัยเป็นทักษะสำคัญที่แสดงให้เห็นถึงความสามารถและพฤติกรรมบ่งชี้องการเป็นนักวจัยและใช้กรระบวนการวจัยได้ถูต้องและยงแสดงให้เห็นถึงความสามารถในาร้นคว้าและแสงหาคำตอในสิ่งที่สงสัยเพืหากผ้เรียนใระนรดับากรศึษากขันพร้นฐานได้รับากรส่งเสิมให้มีทัษากกรวิจัยจะส่งผลให้การศึษากในระดับที่สูงขึนประสิทธิภาพซึ่งปัญหาในการศึกษาทักษะการวิจัยในนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาคือการขาดแบบวัดทักษะการวิจัยสำหรับนักเรียนระดับมัธยมศึกษาที่มีคุณภาพ บทความวิจัยนี้จึงมีวัตถุประสงค์เพื่อ (1)สร้างแบบวัดทักษะการวิจัยสำหรับนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาตอนปลาย และ (2) สร้างคะแนนจุดตัดที่ใช้ในการแปลความหมายแบบวัดทักษะการวิจัยสำหรับนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาตอนปลายระเบียบวิธีการวิจัย:กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัย คือ ักเรียนระดับมัธยมศึกษาตอนปลายสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษานทบุรี จำนวน 716 คนใช้วิธีการสุ่มแบบหายข้ันตอน และสถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ประกอบด้วย ค่าเฉลี่ย ร้อยละ และส่วนเบียงเบนมาตรฐานผลการวิจัย：1) แบบวัดทักษะการวจัยมีค่าความตรงเชิงเนื้อหายอู่ระหวางชว่ง 0.67-1.00 มีค่าความเที่ยง เท่ากับ .96 มีค่าควมยากอยู่ระหวางช่วง .88-.98 และมีค่าอำนาจำแนกอยู่ระหว่างชว่ง .28-.58 และ 2) กหนำดคะแนจุดตัดในการพิจารณาผการวัดทักษะการวจัยที่ร้อยละ 80 โดยผลการพิจารณามี 2 ระดับ ดังนี้ 2.1) ระดับที่ 1 การพิจารณาในภาพรวม พบ่วา นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนปลายที่มีคะแนนผ่านคะแนนจุดตัด คิดเป็นร้อยละ 90.50 และ 2.2) เระดับที่ 2 การพิจารณารายทักษะ พบว่า ทักษะการวิจัยที่นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนปลายมีคะแนนทักษะสงูสุด คือ การกำหนประเด็นวิจัยและการเขียนรายงานการวิจัยและนำเสนอผลากรวิจัยโดยทั้งสองทักษะมีจำนวนักเรียนที่มีคะแนนผ่านคะแนจุดตัดทักษะ คิดเป็ร้อยละ 90.22 ส่วนการเผยแพร่งานวิจัยและการนำผลากรวจัยไปใช้ มีจำนวนนักเรียนที่มีคะแนนผ่านคะแนนจุดตัดน้อยที่สุดเมื่อเทียบกับทักะษด้านอื่น ๆ คิดเป็นร้อยละ 85.57สรุปผล：ผลการวิจัยแสดงให้เห็นว่าแบบวัดทักษะการวิจัยที่สร้างขึ้นมีคุณภาพสามารถนำไปใช้เป็นเครื่องมือกลางในการวัดทักษะการวิจัยของผู้เรียนที่ทำให้ทราบถึงทักษะการวิจัยของผู้เรียนแต่ละคนมต่อยอด และพัฒนาทักษะากรวจัยให้เกิดแก่ผู้เรียนมตายิงขึ้นต่อไปป

引用次数: 0

การคุ้มครองสิทธิและเสรีภาพของประชาชนศึกษากรณีการรวบรวมข้อเท็จจริงในชั้นสอบสวนคดีอาญา การคุ้มครองสิทธิและเสรีภาพของประชาชนศึกษากรณีการรวบรวมข้อเท็จจริงในชั้นสอบสวนคดีอาญา

Interdisciplinary Academic and Research Journal

Pub Date : 2024-07-22 DOI: 10.60027/iarj.2024.276588

แสวง สำราญดี, อิงครัต ดลเจิม

ภูมิหลังและวัตถุประสงค์: สิทธิและเสรีภาพของบุคคลย่อมได้รับความคุ้มครองโดยรัฐธรรมนูญตามหลักรัฐธรรมนูญนิยม หลักนิติรัฐ หลักนิติธรรม หลักศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์ และหลักความเสมอภาค ผู้ต้องหาก็เป็นบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองเช่นเดียวกับบุคคลทั่วไปในอันที่จะดำรงไว้ซึ่งสิทธิและเสรีภาพประการต่าง ๆ ที่ปรากฏไว้ในรัฐธรรมนูญ ดังนั้นบทความนี้จึงมีวัตถุประสงค์เพื่อ (1) ศึกษาแนวคิดและทฤษฎีเกี่ยวกับการคุ้มครองสิทธิและเสรีภาพของประชาชนศึกษากรณีการรวบรวมข้อเท็จจริงในชั้นสอบสวนคดีอาญา (2) ศึกษามาตรการทางกฎหมายเกี่ยวกับการคุ้มครองสิทธิและเสรีภาพของประชาชนกรณีรวบรวมข้อเท็จจริงในชั้นสอบสวนคดีอาญาในประเทศไทย ประเทศญี่ปุ่น สหพันธ์สาธารณรัฐเยอรมนี สาธารณรัฐฝรั่งเศส และมาตรฐานขององค์การสหประชาชาติ (3) วิเคราะห์สภาพปัญหาในการคุ้มครองสิทธิและเสรีภาพของประชาชนกรณีการรวมรวบข้อเท็จจริงในชั้นสอบสวนคดีอาญา (4) เสนอแนะแนวทางการแก้ไขปัญหาในการคุ้มครองสิทธิและเสรีภาพของประชาชนกรณีการรวบรวมข้อเท็จจริงในชั้นสอบสวนคดีอาญาให้มีประสิทธิภาพระเบียบวิธีการวิจัย: งานวิจัยนี้เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ โดยการวิจัยเอกสารโดยศึกษาจากหนังสือ ตำรา เอกสาร บทบัญญัติของกฎหมาย บทความ รายงานการวิจัย วิทยานิพนธ์ สารนิพนธ์ บทความทางวิชาการ และ ข้อมูลทางเครือข่ายอินเตอร์เน็ตทั้งที่เป็นภาษาไทยและต่างประเทศโดยการนำมาวิเคราะห์เปรียบเทียบความเหมือนและความแตกต่างของกฎหมายของประเทศไทยและต่างประเทศผลการศึกษา (1) แนวคิดในการคุ้มครองสิทธิและเสรีภาพของประชาชนกรณีการรวบรวมข้อเท็จจริงในชั้นสอบสวนคดีอาญาเป็นไปตามแนวคิดในหลักการตรวจสอบเพื่อให้ได้ความจริงแท้โดยปรากฏทฤษฎีที่เกี่ยวข้องคือหลักการคุ้มครองสิทธิและเสรีภาพของประชาชน หลักนิติรัฐ หลักนิติธรรม หลักความเสมอภาค หลักความได้สัดส่วนและหลักภารกิจของรัฐ (2) มาตรการทางกฎหมายเกี่ยวกับการคุ้มครองสิทธิและเสรีภาพของประชาชนกรณีรวบรวมข้อเท็จจริงในชั้นสอบสวนคดีอาญา ของประเทศไทยปรากฏในรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทยและประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา ส่วนมาตรการในประเทศญี่ปุ่น สหพันธ์สาธารณรัฐเยอรมนี สาธารณรัฐฝรั่งเศสปรากฏตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญาของประเทศนั้น ๆ สำหรับมาตรฐานขององค์การสหประชาชาติปรากฏตามปฏิญญาสากลว่าด้วยสิทธิมนุษยชน (3)ในระบบกฎหมายของประเทศญี่ปุ่นสหพันธ์สาธารณรัฐเยอรมนี สาธารณรัฐฝรั่งเศสตลอดจนมาตรฐานขององค์การสหประชาชาติมีการคุ้มครองสิทธิและเสรีภาพของผู้ที่เข้าสู่กระบวนการในชั้นสอบสวนคดีอาญาอย่างเคร่งครัดแต่ในการรวบรวมข้อเท็จจริงในชั้นสอบสวนคดีอาญาของไทยที่มีการดำเนินการผ่านสื่อออนไลน์อาจมีการละเมิดสิทธิและเสรีภาพของประชาชนตามที่รัฐธรรมนูญและกฎหมายให้ความคุ้มครอง (4) ควรมีการแก้ไขประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญามาตรา 135 โดยอาศัยกลไกของพระราชบัญญัติหลักเกณฑ์การจัดทำร่างกฎหมายและการประเมินผลสัมฤทธิ์ของกฎหมาย พ.ศ. 2562 เพื่อแก้ไขปัญหาดังกล่าวให้มีประสิทธิภาพต่อไปสรุปผล: ผลงานวิจัยชี้ให้เห็นว่าการคุ้มครองสิทธิและเสรีภาพในการสืบสวนคดีอาญาสอดคล้องกับหลักการสากลที่ฝังอยู่ในกรอบกฎหมายระหว่างประเทศหลายประการ อย่างไรก็ตาม ประเทศไทยมีความเหลื่อมล้ำเกิดขึ้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งเกี่ยวกับการสืบสวนที่เกี่ยวข้องกับสื่อออนไลน์ ซึ่งตอกย้ำถึงความจำเป็นของการเปลี่ยนแปลงทางกฎหมายเพื่อปรับปรุงประสิทธิภาพและรักษาสิทธิตามรัฐธรรมนูญ

ภูมิหลังและวัตถุประสงค์：สิทธิและเสรีภาพของบุคคลย่อมได้รับความคุ้มครองโดยรัฐธรรมนูญตามหลักรัฐธรรมนูญนิยม หลักนิติรัฐ หลักนิติธรรม หลักศักดิ์ศรีความเ็ปนมนุษย์เสมอภาค เE1C↩ู้ต้องหาก็เป็นบุคเที่ได้รับความคุ้มครองเช่นเดียวกับบุคเทั่วไปในอันที่จะดำรงไว้ซึ่งสิทธและเสรีภาพประการต่างๆ ที่ปรากฏไว้ในรัฐธรรมนูญ ดังนั้นบทความนี้จึงมีวัตถุประสงค์เพื่อ (1) ศึกษาแนวคิดและทฤษฎีเกี่ยวกับการคุ้มครองสิทธิและเสรีภาพของประชาชนศึกษากรณีการรวบรวมข้อเท็จจริงในชั้นสอบสวนคดีอาญา (2)ศึกษามาตรการทางกฎหมายเกี่ยวกับารคุ้มครองสิทธิและเสรีภาพของประชาชนกรณีรวบรวมข้อเท็จริงในชั้นสอบวนคดีอาญาในประเทศไทยประเทศญี่ปุ่น สหพันธ์สาธารณรัฐเยอรมนี สาธารณรัฐ ฝรั่งเศสและมาตรฐานขององค์การสหประชาชติ (3)วิเคราะหาห์สภาพปัญหาในการคุ้มครองสิทธิและเสรีภาพของประชาชนกรรณีการวมรวบข้อเท็จจริงในชั้นสอบสวนคดีอาญา (4)เสนอแนแนวทางการแกไขปัญหาในการุ้มครงอสิทธิและเสรีภาพของประชาชนการวบรวมข้อเท็จริงในชั้นสอบสิทธีการวจั：งานวิจัยนี้เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ โดยการวิจัยเอกสารโดยศึกษาจากหนังสือ ตำรา เอกสาร บทบัญญัติของกฎหมาย บทความ รายงานการวิจัย วิทยานิพนธ์ สารนิพนธ์ บทความทางวิชาการ และแนวเล้อมตั้งที่เป็นภาษาไทยและตางประเทศโดยการนำมาวิเคราห์เปรียบเทียบความเหมือนและควาแตการศึกษา (1)แนวคิดในการคุ้มครองสิทธิและเสรีภาพของประชาชนกรณีการรวบรวมข้อเท็จจริงในชั้นสอบสวนคดีอาญาเป็นไปตามแนวคิดในหลักการตรวจสอบเพื่อให้ได้ความจริงแท้โดยปรากฏทฤษฎีที่เกี่ยวข้องคือหลักการคุ้มครองสิทธิและเสรีภาพของประชาชนหลักนิติรัฐ หลักนิติธรรม หลักความเสมอภาค หลักความได้สัดส่วนและหลักภารกิจของรัฐ (2) มาตรการทางกฎหมายเกี่ยวกับการคุ้มครองสิทธิและเสรีภาพของประชาชนกรณีรวบรวมข้อเท็จจริงในชั้นสอบสวนคดีอาญาของประเทศไทยปรากฏในรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทยแะประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาควมาอาญา ส่วนมาตรการในประเทศญี่ปุน่ สหพันธ์สาธารณรัฐเยอรมนีสาธารณรัฐฝรั่งเศสปรากฏตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญาของประเทศนั้น ๆ สำหรับมาตรฐานขององค์การสหประชาชาติปรากฏตามปฏิญญาสากลว่าด้วยสิทธิมนุษยชน (3)ในระบบกฎหมายของประเทศญี่ปุ่นสหพันธ์สาธารณรัฐเยอรมนีสาธารณรัฐฝรั่งเศสตลอดจนมาตรฐานขององค์การสหประชาชาติมีการคุ้มครองสิทธิและเสรีภาพของผู้ที่เข้าสู่กระบวนการในชั้นสอบสวนคดีอาญาอย่างเคร่งครัดแต่ในการรวบรวมข้อเท็จจริงในชั้นสอบสวนคดีอาญาของไทยที่มีการดำเนินการผ่านสื่อออนไลน์อาจมีการละเมิดสิทธิและเสรีภาพของประชาชนตามที่รัฐธรรมนูญและกฎหมายให้ความคุ้มครอง(4) ควรมีการแกไขประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญามาตรา 135 โดยอาศัยกลไกของพระราชบัญญัติหลักเกณฑ์การจัดทำร่างกฎหมายและการประเมินผลสัมฤทธิ์ของกฎหมาย พ.ศ.2562 เพื่อแก้าญหาดังกล่าวให้มีประสิทธิภาพต่อไปสรุปผล：ผลงานวิจัยชี้ให้เห็นว่าการคุ้มครองสิทธิและเสรีภาพในการสืบสวนคดีอาญาสอดคล้องกับหลักการสากลที่ฝังอยู่ในกรอบกฎหมายระหว่างประเทศหลายประการ อย่างไรก็ตาม ประเทศไทยมีความเหลื่อมล้ำเกิดขึ้น

引用次数: 0

Digital Competency Model Development for Public High School Teachers in Nanning 南宁公立高中教师数字能力模型开发

Interdisciplinary Academic and Research Journal

Pub Date : 2024-07-22 DOI: 10.60027/iarj.2024.276525

Shiya Ruan, Pong Horadal, Kanakorn Sawangcharoen, S. Teekasap

Background and Aims: With the rapid development and popularization of technology, the application of digital technology in education is increasingly widespread, and the digital competency of teachers has become the key to promoting education modernization and innovation. The objectives of this study include: 1) To study the situation of digital competency of public high school teachers in Nanning. 2) To develop a model for improving the digital competency of public high school teachers in Nanning. 3) To evaluate the model for improving the digital competency of public high school teachers in Nanning.Methodology: This study is based on the latest research results and widely adopts the opinions of experts in the field of digital education by employing the Delphi method and the focus group method.Results: The digital competency model for teachers in public high schools in Nanning was successfully developed. Important measures and suggestions have been provided to promote the improvement of the digital competency of teachers in public high schools in Nanning.Conclusion: An important development in educational practices is indicated by the development of a digital competency model for teachers in public high schools in Nanning, which was completed with success. The strategies and recommendations offered are meant to improve educators' digital literacy, promoting efficient instruction in the digital era and improving the educational experiences of students.

研究背景与目的：随着科技的快速发展和普及，数字技术在教育中的应用日益广泛，教师的数字能力已成为推动教育现代化和教育创新的关键。本研究的目标包括1）研究南宁市公立高中教师的数字化能力状况。2) 建立南宁市公立高中教师数字化能力提升模型。3) 评估南宁市公立高中教师数字化能力提升模型：本研究以最新研究成果为基础，广泛采纳数字教育领域专家的意见，采用德尔菲法和焦点小组法：结果：成功开发了南宁市公立高中教师数字化能力模型。结果：成功开发了南宁市公立高中教师数字化能力模型，为促进南宁市公立高中教师数字化能力的提升提供了重要的措施和建议：南宁市公立高中教师数字化能力模型的成功开发是教育实践的重要发展。所提出的策略和建议旨在提高教育工作者的数字素养，促进数字时代的高效教学，改善学生的教育体验。

{"title":"Digital Competency Model Development for Public High School Teachers in Nanning","authors":"Shiya Ruan, Pong Horadal, Kanakorn Sawangcharoen, S. Teekasap","doi":"10.60027/iarj.2024.276525","DOIUrl":"https://doi.org/10.60027/iarj.2024.276525","url":null,"abstract":"Background and Aims: With the rapid development and popularization of technology, the application of digital technology in education is increasingly widespread, and the digital competency of teachers has become the key to promoting education modernization and innovation. The objectives of this study include: 1) To study the situation of digital competency of public high school teachers in Nanning. 2) To develop a model for improving the digital competency of public high school teachers in Nanning. 3) To evaluate the model for improving the digital competency of public high school teachers in Nanning.\u0000Methodology: This study is based on the latest research results and widely adopts the opinions of experts in the field of digital education by employing the Delphi method and the focus group method.\u0000Results: The digital competency model for teachers in public high schools in Nanning was successfully developed. Important measures and suggestions have been provided to promote the improvement of the digital competency of teachers in public high schools in Nanning.\u0000Conclusion: An important development in educational practices is indicated by the development of a digital competency model for teachers in public high schools in Nanning, which was completed with success. The strategies and recommendations offered are meant to improve educators' digital literacy, promoting efficient instruction in the digital era and improving the educational experiences of students.","PeriodicalId":505621,"journal":{"name":"Interdisciplinary Academic and Research Journal","volume":"22 14","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2024-07-22","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"141815948","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}

引用次数: 0

การศึกษาประเภทเนื้อหา การมีส่วนร่วม การแบ่งปันเนื้อหาของผู้รับสารผ่านเฟซบุ๊กแฟนเพจรายการข่าว การศึกษาประเภทเนื้อหา การมีส่วนร่วม การแบ่งปันเนื้อหาของผู้รับสารผ่านเฟซบุ๊กแฟนเพจรายการข่าว

Interdisciplinary Academic and Research Journal

Pub Date : 2024-07-22 DOI: 10.60027/iarj.2024.276256

ปุริมปรัชญ์ อำพัน, ประกอบเกียรติ อิ่มศิริ, ศราวุฒิ เกิดถาวร, พิศิษฐ์ พิภพพรพงศ์, ธันย์นิชา วิโรจน์รุจน์, เบญจวรรณ อินทระ, ประวิทย์ ธงชัย, เบญจภา ไกรทอง, อาทินันทน์ แก้วประจันทร์

เครือข่ายสังคมออนไลน์ที่เกิดขึ้นได้จากการเข้าถึงเทคโนโลยีสมัยใหม่ มีผลกระทบอย่างมากต่อการสื่อสาร ด้วยการมีส่วนร่วมของผู้ใช้ที่เพิ่มขึ้น Facebook จึงกลายเป็นโซเชียลเน็ตเวิร์กออนไลน์ที่ได้รับความนิยมมากที่สุดในประเทศไทย ตามมาด้วย Line Application นักวิจัยมีความสนใจที่จะตรวจสอบพลวัตของการแชร์เนื้อหา การมีส่วนร่วม และเนื้อหาบนหน้าแฟนเพจของ Facebook และรายการข่าวอันเป็นผลมาจากข้อมูลดังกล่าว ดังนั้นการวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ (1) เพื่อศึกษาประเภทเนื้อหาที่ถูกนำเสนอผ่านเฟซบุ๊กแฟนเพจรายการข่าว และ (2) เพื่อศึกษาการแบ่งปันเนื้อหาของผู้รับสารผ่านเฟซบุ๊กแฟนเพจรายการข่าว ระเบียบวิธีการวิจัย: กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้ได้มาโดยโดยทำการสุ่มกลุ่มตัวอย่างวิจัยแบบเจาะจง (Purposive sampling ) จากเนื้อหาเฟซบุ๊กแฟนเพจรายการข่าวที่มีผู้ติดตามไม่น้อยกว่า 100,000 บัญชีใช้งาน ตั้งแต่เดือนมกราคม – ธันวาคม 2565 โดยเนื้อหาที่นำมาวิเคราะห์ต้องมีการมีส่วนร่วมของผู้รับสารตอบกลับไม่น้อยกว่าร้อยละ 1 ของบัญชีใช้งานทั้งหมด และผู้วิจัยได้นำการแบ่งเนื้อหาอย่างน้อย 3 การแบ่งปัน (การแชร์โพสต์) ต่อ 1 เนื้อหา มาวิเคราะห์ทั้งในรูปแบบวัจนภาษาและอวัจนภาษาผลการวิจัย: (1) เฟซบุ๊กแฟนเพจรายการข่าวส่วนใหญ่มีวัตถุประสงค์ด้านการนำเสนอข่าวสารมากที่สุดและประเภทเนื้อหาที่ถูกนำเสนอมากที่สุด (2) การแบ่งเนื้อหาประเภทรูปภาพ การแบ่งปันเนื้อหารายการข่าวของผู้รับสารผ่านเฟซบุ๊กแฟนเพจ คือ ด้านทัศนคติและค่านิยมมากที่สุด รองลงมา ได้แก่ ด้านความต้องการ ด้านประสบการณ์และนิสัย ด้านเป้าหมาย ด้านสภาวะ ด้านความสามารถ ด้านการใช้ประโยชน์และด้านลีลาในการสื่อสาร ตามลำดับ นอกจากนั้เนผู้รับสารส่วนใหญ่มีวัตถุประสงค์ต่อนำเสนอเนื้อหาสารมากที่สุด คือ เพื่อการนำเสนอข่าวสารด้วยการให้ข้อมูลต่าง ๆ ที่จะเป็นประโยชน์ต่อผู้รับสารซึ่งสอดคล้องกับปฏิกิริยาตอบกลับในการแบ่งปันเนื้อหา (Share) ของผู้รับสารที่มีจำนวนการตอบสนองมากที่สุดสรุปผล: ผลจากการศึกษาแฟนเพจ Facebook สำหรับรายการข่าวให้ความสำคัญกับความเป็นกลางและความหลากหลายของเนื้อหาเป็นหลัก โดยเน้นการนำเสนอข่าวสารในรูปแบบต่างๆ นอกจากนี้ ตามที่ระบุด้วยอัตราการตอบกลับที่สูง ผู้รับโต้ตอบกับเนื้อหาโดยมีจุดประสงค์หลักในการแบ่งปันข้อมูลที่เป็นประโยชน์ ซึ่งบ่งบอกถึงเป้าหมายร่วมกันในการเผยแพร่เนื้อหาที่ให้ข้อมูลแก่ผู้ชม

จมติลายเป็นโซเชียลเชียลเนติลายวับความนิยมากที่สุดในประเทย ตามาดวย Line Application นักวิจัยมีความสใจที่จะตรวจอบพลวัตอกราแชร์เนื้อหาการมีส่วนร่วมและเน้าแฟนเพจของ Facebook และรายการขาวอันเป็นผลมาจากข้อมูลดังกล่าว ดังนั้นการวิจัยครั้งนี้ีมวัตถุประสงค์ (1)เพือศึกษาประเทเนือหาที่ถูกนำเนสอผ่านเฟซบุ๊กแฟนเพจรายการข่าว และ (2) เพือศึกษาการะเบียบวิธีการวิจัย： กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวจัยครั้งนี้↪Lo_ด้มาโดยโดยทำการสุ่มกลุ่มตัวอย่างวิจัยแบเจาะจง (Purposive sampling ) จากเนื้อหาเฟซุบ๊กแฟนเพจรายการข่าวที่มีผูต้ิดตามไม่น้อยกว่า 100、000 มตัญชีใช้งาน มตั้งแต่เดือนมกราคม - ธันวาคม 2565 โดยเน้อหาที่นำมาวิเคราะห์ต้องมีการมีส่วนร่วมของผู้รับสารตอบกลับไมน้อยกว่าร้อยละ 1 ของบัญชีใช้งานทั้งหมด3 การแบ่งปัน (การแชร์โพสต์) ต่อ 1 เนื้อหา มาวิเคราะห์ทั้งในรูปบบวัจนภาษาแลอะวัจนภาษาผลการวจัย：(1) เฟซบุ๊กแฟนเพจรายการข่าวส่วนใหญ่มีวัตถปุระสงค์ด้านการนำเสนอข่าวสารมากที่สุดแลปะระเภทนื้อหาที่ถูกนำเสนอมากที่สุด (2) การแบ่งเนื้อหาประเภทรูปภาพการแบงปันเนื้อหารายการข่าวของผู้รับสารผ่านเฟซบุ๊กแฟนเพจ คือ ด้านทัศนคติและค่านิยมากที่สุด รองลงมา ได้แก่ ด้านความต้องการ ด้านประสบารณ์และนิสัย ด้านเป้าหมาย ด้านสภาวะด้านความสามารรถ ด้านการใช้ประโยชน์และด้านีลาในการสือสาร ตามลำดับ นอกจากนั้เนผู้รับสารส่วนใหญ่มีวัตถุประสงค์ต่อนำเสนอเนื้อหาสารมากที่สุด คือเพื่อการนำเสนอข่าวสารด้วยการให้ข้อมูลต่าง ๆ ที่จะเป็นประโยชน์ต่อผู้รับสารซึ่งสอดคล้องกับปฏิกิริยาตอบกลับในการแบ่งปันเนื้อหา (Share) ของผู้รับสารที่มีจำนวนการตอบสนองมากที่สุดสรุปผล:ผลากการศึกษาแฟนเพจ Facebook สำรับรายการข่าวให้ความสำคัญกับความเป็นกลางและความหาการเป็นกลางและความหากที่ี้าวนกาที่ี้าวนกาที่ี้าวนุดสรุปผเพจ Facebook สำรับรายการข่าววในรูปบตางๆ นอกจากี้ตามที่ระบุด้วยอัตราการตอบกลับที่สูง ผู้รับโต้ตอบกับเนื้อหาโดยมีจุดประสงค์หลักในการแบ่งปันข้อมูลที่เป็นประโยชน์ ซึ่งบ่งบอกถึงเป้าหมายร่วมกันในการเผยแพร่เนื้อหาที่ให้ข้อมูลแก่ผู้ชม

引用次数: 0

Interdisciplinary Academic and Research Journal

Pub Date : 2024-07-22 DOI: 10.60027/iarj.2024.274419

เกรียงไกร รอดปัญญา, ประกิต หงส์แสนยาธรรม

ภูมิหลังและวัตถุประสงค์: การกีฬาเป็นสิ่งที่มีจุดประสงค์พื้นฐานที่จะส่งเสริมให้ร่างกายแข็งแรงและสามารถที่จะแสดงฝีมือในเชิงกีฬา กีฬาเรือพายเป็นกีฬาที่ใช้ความอดทนและความแข็งแรงของกล้ามเนื้อ เป็นปัจจัยสำคัญ โดยมีความสัมพันธ์ของทีมและทักษะของการพายเป็นปัจจัยร่วมในการทำงานของร่างกาย งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างการนอนดันบาร์เบลกับการนอนดึงบาร์เบล การนอนดันบาร์เบลกับการพายบนเครื่องพายเรืออยู่กับที่และการนอนดึงบาร์เบลกับการพายบนเครื่องพายเรืออยู่กับที่ระเบียบวิธีการวิจัย: กลุ่มเป้าหมาย คือ ประชาชนชายที่เข้าร่วมการคัดเลือกเป็นนักกีฬาเรือพายตัวแทนทีมชาติไทย รุ่นอายุไม่ต่ำกว่า 50 ปี ในปี พ.ศ. 2565 จำนวน 42 คน ประกอบด้วย กลุ่มคนถนัดพายทางขวา 23 คน และกลุ่มคนถนัดพายทางซ้าย 19 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยเป็นแบบทดสอบสมรรถภาพของนักกีฬาเรือพายของสมาคมกีฬาเรือพายแห่งประเทศไทย จำนวน 3 รายการ ได้แก่ 1) การทดสอบการนอนดันบาร์เบล 2นาที ที่น้ำหนัก 80% ของน้ำหนักตัว 2) การทดสอบการนอนดึงบาร์เบล 2 นาที ที่น้ำหนัก 80% ของน้ำหนักตัว 3) การทดสอบการพายบนเครื่องพายเรืออยู่กับที่ ระยะ 500 เมตร วิเคราะห์ข้อมูลด้วยการคำนวณหาค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์แบบเพียร์สัน (Pearson’s product-moment correlation coefficient) โดยใช้โปรแกรมสำเร็จรูปผลการวิจัย: (1) ค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ระหว่างการนอนดันบาร์เบลกับการนอนดึงบาร์เบลของคนถนัดพายทางขวา เท่ากับ .783 อย่างมีนัยสำคัญที่ระดับ .01 (2) ค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ระหว่างการนอนดันบาร์เบลกับการนอนดึงบาร์เบลของคนถนัดพายทางซ้าย เท่ากับ .765 อย่างมีนัยสำคัญที่ระดับ .01 (3) ค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ระหว่างการนอนดันบาร์เบลกับการนอนดึงบาร์เบลของคนถนัดพายทางขวาและทางซ้ายรวมกัน เท่ากับ .782 อย่างมีนัยสำคัญที่ระดับ .01 (4) ค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ระหว่างการนอนดันบาร์เบลกับการพายบนเครื่องพายเรืออยู่กับที่ของคนถนัดพายทางขวา เท่ากับ -.469 อย่างมีนัยสำคัญที่ระดับ .05 (5) ค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ระหว่างการนอนดันบาร์เบลกับการพายบนเครื่องพายเรืออยู่กับที่ของคนพายทางซ้าย เท่ากับ -.327 อย่างไม่มีนัยสำคัญที่ระดับ .05 (6) ค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ระหว่างการนอนดันบาร์เบลกับการพายบนเครื่องพายเรืออยู่กับที่ของคนถนัดพายทางขวาและทางซ้ายรวมกัน เท่ากับ -.420 อย่างมีนัยสำคัญที่ระดับ .01 (7) ค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ระหว่างการนอนดึงบาร์เบลกับการพายบนเครื่องพายเรืออยู่กับที่ของคนถนัดพายทางขวา เท่ากับ -.706 อย่างมีนัยสำคัญที่ระดับ .01 (8) ค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ระหว่างการนอนดึงบาร์เบลกับการพายบนเครื่องพายเรืออยู่กับที่ของคนถนัดพายทางซ้ายเท่ากับ -.323 อย่างไม่มีนัยสำคัญที่ระดับ .05 และ (9) ค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ระหว่างการนอนดึงบาร์เบลกับการพายบนเครื่องพายเรืออยู่กับที่ของคนถนัดพายทางขวาและทางซ้ายรวมกัน เท่ากับ -.541 อย่างมีนัยสำคัญที่ระดับ .01สรุปผล: ผลการวิเคราะห์ความสัมพันธ์แสดงให้เห็นว่าความสัมพันธ์ระหว่างประสิทธิภาพของการนอนดันบาร์เบล, การนอนดึงบาร์เบลและการพายบนเครื่องพายเรืออยู่กับที่ได้รับผลกระทบอย่างมากจากความสามารถในการพายเรือ ไม่ว่าจะซ้าย ขวา หรือทั้งสองอย่าง การนอนดันบาร์เบล และการพายบนเครื่องพายเรืออยู่กับที่ มีความสัมพันธ์เชิงลบอย่างชัดเจน โดยเฉพาะอย่างยิ่งในกลุ่มการพายเรือด้านขวา ในขณะที่ การนอนดันบาร์เบล และ การนอนดึงบาร์เบล แสดงความสัมพันธ์เชิงบวกที่แข็งแกร่งในกลุ่มการพายทั้งด้านขวาและด้านซ้าย นอกจ

ภูมิหลังและวัตถุประสงค์： การกีฬาเป็นสิ่งที่มีจุดประสงค์พื้นฐานที่จะส่งเชิงกีฬากีฬาเรือพายเป็นกีฬาที่ใช้ความอดทนและความแข็งแรงของกล้ามเืน้อ เป็นปัจจัยสำคัญ โดยมีความสัมพันธ์ของทีมและทักษอขงการพายเปนป็ัจัยร่วมในการทำงานอขงร่างกายเพื่ศึกษาความสัมพันธ์ระห้างการ้ามีวัตถุประสงค์เด็กเด็กเด็กเมตันเมตันเมตันเมตัน เมตันเมตัน เมตันเมตัน เมตัน เมตัน เมตัน เมตัน เมตัน เมตัน เมตัน เมตัน เมตัน เมตัน เมตัน เมตัน เมตัน เมตัน เมตัน เมตัน เมตัน เมตัน เมตัน กลุ่มเป้าหมาย คือ ประชาชนชายที่เข้าร่วมการคัดเลือกเป็นนักกีฬาเรือพายตัวแทนทีมชตาิไทย รุ่นอายุไมต่ำกว่า 50 ปี ในปี พ.ศ.2565 จำนวน 42 คน ประกอบด้วย กลุ่มคนถนัดพายทางขว 23า คน และกลุ่มคนถนัดพายทางซ้าย 19 คนเครืองมือที่ใช้ในการวจัยเป็นแบบทดสอบสมรรถภาพของนักกีฬาเรอืพายของสมาคมกีฬาเรือพายแห่งประเทศไทย จนำวน 3 รายการ ได้แก่ 1) การทดสอบการนอนดันบาร์เล2นาที ที่น้ำหนัก 80% ของน้ำหนักตัว 2) การทดสอบการนอนดึงบาร์เบล 2 นาที ที่น้ำหนัก 80% ของน้ำหนักตัว 3)500 เมตร วิเคราะห์ข้อมูลด้วยการคำนวณหาค่าสัมประสิทธิ์หสัมพันธ์แบเพียร์สัน (Pearson's product-矩相关系数）โดยใช้โปรแกรมสำเร็จรูปผลการวจัย：(1) ค่าสัมประสิทธิ์สหัมพันธ์ระห่างการนอนดันบาร์เบลักบารนอนดึงบาร์เบลองคนถนัดพายทางขวา เท่ากับ .783 อย่างมีนัยสำคัญที่ระดับ .01 (2) ค่าสัมประสิทธิ์สหัมพันธ์ระหว่างกรนอนดันบาร์เบลกับารนอนดึงบาร์เบลของคนถนัดพายทางซ้าย เท่ากับ .765 อย่างมีนัยสำคัญที่ระดับ .01 (3) ค่าสัมประสิทธิ์สหัมพันธ์ระหว่างการนอนดันบาร์เบลกับารนอนดึงบาร์เบลของคนถนัดพายทางขวาและทางซ้ายรวมกัน เท่ากับ .782 อย่างมีนัยสำคัญที่ระดับ .01 (4) ค่าสัมประสิทธิ์สหัมพันธ์ระหว่างการนอนดันบาร์เเท่ากรพายบนเครื่องพายรือยู่กับที่ของคนถนัดพายทางขวา เท่ากับ -.469 อย่างมีนัยสำคัญที่ระดับ .05 (5) ค่าสัมประสิทธิ์สหัมพันธ์ระหว่างการนอนดันบาร์เบลักบารพายบนเครื่องพายเรือยู่กับที่ของคนพายทางซ้าย เท่าับ -.327 อย่างไม่ีนัยสำคัญที่ระดับ .05 (6) ค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ระหว่างกรนอนดันบาร์เบลักบารพายนเครื่องพายเรือยู่กับที่ของคนถนัดพายทาขงวาและทางซ้ายรวมกัน เท่ากบั -.420 อย่างมีนัยสำคัญที่ระดับ .01 (7) ค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ระหว่างการนอนดึงบาร์เบลักบารพายบนเรื่องพายเรือออยู่กับที่ของคนถนัดพายทางขวา เท่ากับ -.706 อย่างมีนัยสำคัญที่ระดับ .01 (8) ค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ระหว่างการนอนดึงบาร์เบลักบารพายบนเรอือยู่กับที่ของคนถนัดพายทงซ้ายเท่ากบั -.323 อย่างไม่ีนัยสำคัญที่ระดับ .05 และ (9) ค่าสัมประสิทธิ์หสัมพันธ์ระหว่างการนอนดึงบาร์เบลักบารพายบนเครือกบที่อขงคนถนัดพายทางขวาและทางซ้ายรวมกัน เท่ากับ -.541 อย่างมีนัยสำคัญที่ระดับ .01สรุปผล：ผลการวิเคราะห์ความสัมพันธ์แสดงให้เห็นว่าความสัมพันธ์ระหว่างประสิทธิภาพของการนอนดันบาร์เบล、เด็กเด็กเด็กทยยยยยยยยยยยยยยยยยออออออออยู่กับที่ได้รับผลกระทบอย่างมากจากความสามารถในการพายเรือ ไม่ว่าจะซ้าย ขวา หรอออทั้งสองอย่าง การออออย่าง การออออออย่าง การอออออออย่าง เบลและการพายบนเครื่องพายเรือยู่กับที่ มีความสัมพันธ์เชิงลบอย่างชัดเจน โดยเฉพาะอย่างยิ่งในกลุ่มการพายเรือด้านขวา ในขณะที่ การนอนดันบาร์เบ และ การนอนดึงบาร์เบลแสดงความสัพันธ์เชิงบวกที่แข็งแกร่งในกลุ่การพายทั้งด้านขวาและด้านซ้าย นอกจากนี้ สำหรับทุกกลุ่มความสามารถ↩การนอนดึงบาร์เบลยังแสดงความสัมพันธ์เชิงลบอย่างต่อเนื่องกับประสิทธิภาพของการพายบนเครื่องพายเรืออยู่กับที่ซึ่งบ่งบอกถึงผลกระทบที่เป็นเอกลักษณ์ของค

引用次数: 0

แบบภาวะผู้นำของผู้บริหารสถานศึกษาและบรรยากาศองค์การในสถานศึกษาที่ส่งผลต่อความสุขในการทำงานของครู แบบภาวะผู้นำของผู้บริหารสถานศึกษาและบรรยากาศองค์การในสถานศึกษาที่ส่งผลต่อความสุขในการทำงานของครู

Interdisciplinary Academic and Research Journal

Pub Date : 2024-07-22 DOI: 10.60027/iarj.2024.276855

จันทประภา ปะกายะ, ทวีศิลป์ กุลนภาดล

ภูมิหลังและวัตถุประสงค์: โรงเรียนเป็นองค์กรที่จัดตั้งขึ้นเพื่อการจัดการศึกษาและส่งเสริมการเรียนรู้แก่ผู้เรียน โดยมุ่งหวังให้บุคลากรทำงานอย่างมีความสุข ภาวะผู้นำของผู้บริหารสถานศึกษาและบรรยากาศองค์องค์การในสถานศึกษาจึงมีส่วนสำคัญในการเสริมความสุขในองค์การสถานศึกษา การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) เพื่อศึกษาระดับแบบภาวะผู้นำของผู้บริหารสถานศึกษา บรรยากาศองค์การในสถานศึกษา และความสุขในการทำงานของครู 2) เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างแบบภาวะผู้นำของผู้บริหารสถานศึกษาและบรรยากาศองค์การในสถานศึกษากับความสุขในการทำงานของครู 3) เพื่อศึกษาแบบภาวะผู้นำของผู้บริหารสถานศึกษาและบรรยากาศองค์การในสถานศึกษาที่ส่งผลต่อความสุขในการทำงานของครูระเบียบวิธีการวิจัย: ครูในโรงเรียนสังกัดสำนักงานเขตดอนเมือง กรุงเทพมหานคร ปีการศึกษา 2566 จำนวน 191 คน โดยได้จากการเปิดตารางสำเร็จรูปเครจซี่และมอร์แกน (Krejcie & Morgan, 1970) โดยใช้การสุ่มแบบแบ่งชั้น (Stratified Random Sampling) โดยใช้ขนาดโรงเรียนเป็นระดับชั้น (Strata) แล้ววิธีจับสลากจำนวนครูตามสัดส่วนของโรงเรียน สถิติที่ใช้ในการวิจัยได้แก่ ค่าเฉลี่ย ค่าร้อยละ ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน สัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์แบบเพียร์สันและการถดถอยพหุคูณแบบวิธีการนำตัวแปรเข้าทั้งหมดผลการวิจัย: 1) ระดับแบบภาวะผู้นำของผู้บริหารสถานศึกษา โดยรวมอยู่ในระดับมาก ระดับบรรยากาศองค์การในสถานศึกษา โดยรวมอยู่ในระดับมาก และระดับความสุขในการทำงานของครู โดยรวมอยู่ในระดับมาก 2) แบบภาวะผู้นำของผู้บริหารสถานศึกษาและบรรยากาศองค์การในสถานศึกษามีความสัมพันธ์กับความสุขในการทำงานของครู ในภาพรวมพบว่า ตัวแปรทั้งหมดมีค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ (r) ระหว่าง -.087 ถึง .635 3) แบบภาวะผู้นำของผู้บริหารสถานศึกษาและบรรยากาศองค์การในสถานศึกษาร่วมกันพยากรณ์ตัวแปรความสุขในการทำงานของครู ได้ร้อยละ 37.30 (R2 = .373)สรุปผล : ผลวิจัยสรุปว่า ระดับแบบภาวะผู้นำของผู้บริหารสถานศึกษา ระดับบรรยากาศองค์การในสถานศึกษา และระดับความสุขในการทำงานของครู โดยรวมอยู่ในระดับมาก โดยภาวะผู้นำของผู้บริหารสถานศึกษาและบรรยากาศองค์การในสถานศึกษามีความสัมพันธ์กับความสุขในการทำงานของครู และแบบภาวะผู้นำของผู้บริหารสถานศึกษาและบรรยากาศองค์การในสถานศึกษาร่วมกันพยากรณ์ตัวแปรความสุขในการทำงานของครูอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .001

ภูมิหลังและวัตถุประสงค์：โรงเรียนเป็นองค์กรที่จัดตั้งข้นเพื่อการจักดารศึกษาและส่งเสิมารเรียนร้แก่ผู้เรียน โดยม่งหวังให้บุคลากรทำงานอย่างมีความสุการวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) เพื่อศึกษาระดับแบบภาวะผูน้ำของผู้บริหารสถานศึกษาบรรยากาศองค์การในสถานศึกษา และความสุขในการทำงานของครู 2) เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างแบบภาวะผู้นำของผู้บริหารสถานศึกษาและบรรยากาศองค์การในสถานศึกษากับความสุขในการทำงานของครู3) เพือ่ศึกษาแบบาภวะผู้นำของผู้บริหารสถานศึกษาและบรรยาาศองค์การในสถานศึกษาที่สงผต่อควมสุขในารทียบวิธีการวิจัย：ครูในโรงเรียนสังกัดสำนักงานเขตดอนเมอืง กรงุเทพมหานคร ปีการศึกษา 2566 จำนวน 191 คน โดยได้จาการเปดิตารงสำเร็จรูปเครจซี่และมอร์แกน (Krejcie & Morgan、1970) โดยใช้การสุ่มแบแบ่งชั้น (Stratified Random Sampling) โดยใช้ขนาดโงเรียนเป็นระดับชั้น (Strata) แล้ววิธีจับสลากจำนวนครูตามสัดส่วนของโรงเรียน สถิติที่ใช้ในการวิจัยได้แก่ค่าเฉลี่ย ค่าร้อยละ ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน สัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์แบเพียร์สันและการ↪Lo_E16ด↩ถอยพหุคูณแบวิธีการนำตัวแปรเข้าทั้งหมดผการวิจัย：1) ระดับแบบภาวะผู้นำของผู้บริหารสถานศึกษา โดยรวมอยู่ในระดับมาก ระดับบรยากาศองค์การในสถานศึษา โดยรวมยู่ในระดับมาก และระดับความสุขในการทำงนาของครู โดยรวมอยู่ในระดับมา 2)แบบภาวะผู้นำของผู้บริหารสถานศึกษาและบรรยากาศองค์การในสถานศึกษามีความสัมพันธ์กับความสุขในการทำงานของครู ในภาพรวมพบว่า ตัวแปรทั้งหมดมีค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ (r) ระหว่าง -.087 ถึง .635 3）แบาภวะผู้นำขอขงผู้นนศึกษาและบรรยากาศองค์การในสถานศึกษาร่วมกันพยากรณตั์วแปรความสุขในการทำงานของคยายละ 37.30 (R2 = .373)สรุปผล ：ผลวิจัยสรุปว่า ระดับแบภาวะผู้นำของผู้บริหารสถานศึกษา ระดับบรยากาศองค์การในสถานศึกษา แลระดับความสุขในการทงานของครโดยรวมยู่ในระดับมาก โดยภาวะผู้นำของผู้บริหารสถานศึกษาและบรยากาศองค์การในสถานศึกษามีความสัมพันธ์กับความสุขในการทงานของครและแบภาวะผผู้นำของผู้บริหารสถานศึกษาและบรรยากาศงกษาาร่วมกันยากรณต์ัวแปรควาสุขในการทงำนของรูย่างีนัยสำคัญทงสถิติที่ระดบั .001

引用次数: 0

การเสริมสร้างพลังแห่งการฟื้นตัวจากภาวะซึมเศร้าของนักศึกษาด้วยการฝึกเมตตาภาวนา ตามหลักพระพุทธศาสนา การเสริมสร้างพลังแห่งการฟื้นตัวจากภาวะซึมเศร้าของนักศึกษาด้วยการฝึกเมตตาภาวนา ตามหลักพระพุทธศาสนา

Interdisciplinary Academic and Research Journal

Pub Date : 2024-07-22 DOI: 10.60027/iarj.2024.277226

ปริยา ศุภวงศ์, ธนภณ สมหวัง

ภูมิหลังและวัตถุประสงค์: เมื่อนักศึกษากำลังเติบโตเข้าสู่วัยผู้ใหญ่ วัยที่เต็มไปด้วยความรับผิดชอบและความคาดหวัง การเติบโตนี้จึงมาพร้อมกับจำนวนปัญหาที่มากขึ้นและขนาดของอุปสรรคที่ใหญ่ขึ้น นักศึกษาหลายคนไม่สามารถปรับตัวได้ หรืออาจปรับตัวได้ช้าจนก่อให้เกิดความเครียดเรื้อรังและกลายเป็นภาวะซึมเศร้าในที่สุด บทความนี้จึงเป็นการนำเสนอวิธีการเสริมสร้างพลังแห่งการฟื้นตัว (Resilience) ด้วยการฝึกเมตตาภาวนาตามหลักพุทธศาสนา เพื่อป้องกันภาวะอาการซึมเศร้าที่เมื่อนานวันไปจะกลายเป็นโรคซึมเศร้า ซึ่งพบเพิ่มมากขึ้นทุกปีจากใบลาป่วยของนักศึกษาที่วินิจฉัยรับรองโดยแพทย์เฉพาะทาง ระเบียบวิธีการศึกษา: การศึกษาครั้งนี้เป็นการศึกษาเอกสารทางวิชาการที่เกี่ยวข้อง จากนั้นทำการวิเคราะห์และสังเคราะห์ตามประเด็นวัตถุประสงค์การศึกษาและใช้วิธีการนำเสนอเชิงพรรณนาความสรุปผล: ด้วยการฝึกสมาธิด้วยความเมตตาและปฏิบัติตามหลักคำสอนของพุทธศาสนา นักเรียนสามารถเสริมสร้างความยืดหยุ่นและเอาชนะภาวะซึมเศร้าได้ ลักษณะเชิงบวก เช่น การตระหนักรู้ในตนเอง ความพึงพอใจ และความขอบคุณ ได้รับการส่งเสริมโดยการฝึกฝนนี้ และจะปรับปรุงความสามารถในการปรับตัวและมนุษยสัมพันธ์ซึ่งมีความสำคัญต่อความยืดหยุ่น

ภูมิหลังและวัตถุประสงค์：เมือนักศึกษากำลังเติบโตเขาสู่วัยผู้ใหญ่ วัยที่เต็มไปด้ยวความรับผิดชอบและควาคาหใหญข้นวนปัญหาที่มกข้นและขนาดองุปสรคที่↪LoE43↩หญข้นนักศึกษาหลายคนไม่สามารถปรับตัวได้หรอือจาปรับตัวได้ช้าจนก่อให้เกิดควาเมเครียดเรื้อรังและกลายปน็ภาวะซึมเศร้าในที่สุดมตัว (Resilience) มตัวยการรเอกเมตตาภาวนตามหาลักพุทศศาสนเพือป้องกันภาวะอาการซึมเศราที่เมอืนานวันไปะกลายเป็นโรคซึมเศร้า ซึ่งพบเพิ่มากขึ้นทุกปีจากใบลาปยวขงนักศึกษาที่วินจิฉัยรับรงโดยแพทย์เฉพาะทาง ระเบียบวิธีการศึกษา：เE28↩กษาเE28↩ึกษาเอกสาราทงวิชากรที่เE28↩กี่ยวข้อง จากนั้นทกำารวิเคราระห์และสังเคราระห์มประเด็็นวัตัถุประสงค์การศึกษาและใช้วิธีการนำเสนอเชิงพรรณนาความสรปผ：ด้วยการรฝึกสมาธิด้วยความเมตตาและปฏิบัติามตาหาลักคอสำนของพุทธศาสนา นักเรียนสามารถเสริมสร้างความืยดหายุ่นและเอาชนะภาวะซึมเศร้าได้ เอกษณะเชิงบวกเช่นการตระเด็กเด็กเด็กเดง ความพึงพใอจ และความขอบคุณ ได้รับการส่งเสริมโดยการรฝึกเด็กเสี้ และจะปรับปรุงความสามารถในการปรับตัวและมนุษยสัมพันธ์ซอ่งมีความสำคัญต่ออความยดืหยุน

引用次数: 0

การสร้างการมีส่วนร่วมเพื่อการพัฒนาแหล่งท่องเที่ยวเชิงนิเวศ ของชุมชนในเขตอำเภอบ้านแหลม จังหวัดเพชรบุรี การสร้างการมีส่วนร่วมเพื่อการพัฒนาแหล่งท่องเที่ยวเชิงนิเวศ ของชุมชนในเขตอำเภอบ้านแหลม จังหวัดเพชรบุรี

Interdisciplinary Academic and Research Journal

Pub Date : 2024-07-22 DOI: 10.60027/iarj.2024.276931

วีระ วีระโสภณ, บัว ศรีคช

ภูมิหลังและวัตถุประสงค์: การท่องเที่ยวเชิงนิเวศได้รับความสนใจเพิ่มขึ้น เนื่องจากเป็นรูปแบบการท่องเที่ยวที่มุ่งเน้นการอนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม รวมถึงการมีส่วนร่วมของชุมชนท้องถิ่น ซึ่งเป็นปัจจัยสำคัญในการพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงนิเวศอย่างยั่งยืน งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ (1) ศึกษาระดับการมีส่วนร่วมของชุมชนในการพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงนิเวศ ณ อำเภอบ้านแหลม จังหวัดเพชรบุรี (2) ศึกษาลักษณะส่วนบุคคลที่ส่งผลต่อการมีส่วนร่วม และ (3) ศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างการรับรู้ข่าวสารกับการมีส่วนร่วมของชุมชนระเบียบวิธีการวิจัย: การวิจัยเชิงปริมาณนี้ใช้กลุ่มตัวอย่าง 400 คน จากประชากร 6,260 คน ในอำเภอบ้านแหลม ได้มาจากการสุ่มแบบบังเอิญ เครื่องมือคือแบบสอบถามที่มีความเชื่อมั่น 0.879 ข้อมูลถูกวิเคราะห์ด้วยสถิติพรรณนาและสถิติอนุมาน ได้แก่ t-test และ ANOVAผลการวิจัย: พบว่าระดับการมีส่วนร่วมของชุมชนในการพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงนิเวศโดยรวมอยู่ในระดับปานกลาง โดยชุมชนมีส่วนร่วมมากในการหาสาเหตุปัญหา แต่ระดับการมีส่วนร่วมในขั้นตอนอื่น ๆ อยู่ในระดับปานกลาง นอกจากนี้ยังพบว่า ลักษณะส่วนบุคคลที่มีผลต่อการมีส่วนร่วมอย่างมีนัยสำคัญ ได้แก่ อายุและอาชีพ ในขณะที่การรับรู้ข่าวสารไม่มีความสัมพันธ์กับการมีส่วนร่วมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติสรุปผล: ผลการวิจัยนี้ชี้ให้เห็นว่า การส่งเสริมการมีส่วนร่วมของชุมชนในการพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงนิเวศอย่างยั่งยืนนั้น ไม่เพียงแต่ต้องให้ความสำคัญกับการให้ข้อมูลข่าวสารเท่านั้น แต่ยังต้องสร้างความตระหนัก จิตสำนึก แรงจูงใจ และเสริมสร้างศักยภาพให้แก่ชุมชน โดยคำนึงถึงความแตกต่างของปัจจัยส่วนบุคคล เช่น อายุและอาชีพ เพื่อให้ทุกภาคส่วนในชุมชนสามารถมีบทบาทได้อย่างเหมาะสมและใช้ศักยภาพได้อย่างเต็มที่ในการพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงนิเวศ ซึ่งจะนำไปสู่ความยั่งยืนในระยะยาว

ภูมิหลังและวัตถุประสงค์：เด็การท่องเที่ยวเชิงนิเวศได้รับความสนใจเพิ่มขึ้น เนอ่งจากเป็รนูปแบการท่องเที่ยวที่มุงเน้นการอนรุกษ์ทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมรวมถึงการมีส่วนร่วมของชุมชนท้งถิ่น ซึ่งเป็นปัจจัยสำคัญในการพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงนิเวศอย่างยั่งยอืนงานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ (1) ศึกษาระบดัารมีส่วนร่วมของชุมชนในการพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงนิเวศ ณ อำเภอบ้านแหลม จังหวัดเพชรบุรี (2)ศึกษาลักษณะส่วนบคคลที่ส่งผลต่อการมีส่วนร่วม และ (3) ศึกษาควมสัมพันธ์ระหวางการรับรู้ข่าวสารับการมีส่วนร่วมของชุมชนระเบียบวิธีการวจัย：การวิจัยเชิงปริมาณนี้ใช้กลุ่มตัวอย่าง 400 คน จากประาชกร 6,260 คน ในอำเภอบ้านแหลม ได้มาจาการสุ่มแบบังเอิญ เครืองมือคอือแบสอบถามที่มีความเชออมั่น 0.879 ข้อมูลถูกวิเคราะห์ด้วยสถิติพรรณนาและสถิติอนุมาน ได้แก่ t-test และ ANOVAผลการวิจัย：พบว่าระดับการมีส่วนร่วมของชุมชนในการพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงนิเวศโดยรวมอยู่ในระดับปานกลาง โดยชุมชนมีส่วนร่วมมากในการหาสาเหตุปัญหา แต่ระดับการมีส่วนร่วมในขั้นตอนอื่น ๆ อยู่ในระดับปานกลางนอกจากนี้ยังพบว่า ลักษณะส่วนบุคคลที่มีผลต่อการมีส่วนร่วมอย่างมีนัยสำคัญ ได้แก่ อายุและอาชีพ ในขณะที่การรับรู้ข่าวสารไม่มีความสัมพันธ์กับการมีส่วนร่วมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติสรุปผล:ผลการวิจัยนี้ชี้ให้เหน็ว่า การส่งเสริมการมีส่วนร่วมของชุมชนในการพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงนิเวศอย่างยั่งยืนนั้นญกับการให้้อมลู่ขาวสารเท่องเที่ยวเชิงนิเวศย่างยังยืนันินท้้อมลู่ขาวสารเท่านั้น แต่ยังต้้องให้ความตระหนัก จิตสำนึก แรงจูงใจและเสริมสร้างศักยภาพให้แก่ชุมชน โดยคำนึงถึงความแตก่างขงปอัจจัยสนบุคคล เช่น อายุและอาชีพเพือใหาทุกภาค่สวนในชุมชนสามารถมีบทบาทได้อยางเหาะสมและใช้ศักยภาพได้อย่างเต็มที่ในการพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงนิเว↪LoE28↩ ึซ่งจะนำไปสู่ความยั่งยืนในระยาว

引用次数: 0