Artykuł dotyczy antropologii Hieronima, co wynika z jego korespondencji. Autor reprezentuje elementy współczesnej teologii ciała, które można odnaleźć we wnętrzu św. Hieronima bezpośredniego odniesienia do ciała człowieka, jego natury, formy psychofizycznej i seksualności. On wskazuje na funkcję ciała i jego przeznaczenie zarówno w wymiarze życia ziemskiego, jak i w wieczności. Autor analizujący treść listów reprezentuje opinię Hieronima as przeciwko człowiekowi będącemu jednością dwóch żywiołów: cielesnego i duchowego. Między ciałem a duszą istnieją różnego rodzaju napięcia i kryzysy, które jednak powinny przyczynić się do osiągnięcia celu harmonii w człowieku, która swoje apogeum osiąga w Chrystusie, który jest Pełnią.
{"title":"Elementy „teologii ciała” w myśli św. Hieronima na podstawiejego korespondencji","authors":"Gburek Andrzej","doi":"10.21852/sem.2006.23.28","DOIUrl":"https://doi.org/10.21852/sem.2006.23.28","url":null,"abstract":"Artykuł dotyczy antropologii Hieronima, co wynika z jego korespondencji. Autor reprezentuje elementy współczesnej teologii ciała, które można odnaleźć we wnętrzu św. Hieronima bezpośredniego odniesienia do ciała człowieka, jego natury, formy psychofizycznej i seksualności. On wskazuje na funkcję ciała i jego przeznaczenie zarówno w wymiarze życia ziemskiego, jak i w wieczności. Autor analizujący treść listów reprezentuje opinię Hieronima as przeciwko człowiekowi będącemu jednością dwóch żywiołów: cielesnego i duchowego. Między ciałem a duszą istnieją różnego rodzaju napięcia i kryzysy, które jednak powinny przyczynić się do osiągnięcia celu harmonii w człowieku, która swoje apogeum osiąga w Chrystusie, który jest Pełnią.","PeriodicalId":52595,"journal":{"name":"Seminare","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-03-18","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"90620860","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Święty Hilary był wybitnym biskupem w Poitiers w mieście galijskim w IV wieku. Poprzez dzieła egzegetyczne i teologiczne przeszedł do historii literatury wczesnochrześcijańskiej i teologii jako wybitny teolog wśród łacińskiego Ojca Kościoła między Tertulianem a św. Augustynem. W W pismach tych mówi bardzo dużo o miejscu i roli kary w życiu człowieka Człowiek. Autorka analizuje w artykule te fragmenty pism Hilarego, które traktują o Kara chrześcijańska. Analiza ta prowadzi autora do jednoznacznych wniosków. Mężczyzna zobowiązuje się postawę pokutną już podczas chrztu. Decyduje się na zerwanie z grzechem i wejść na drogę cnoty, aw chrzcie otrzymuje odpuszczenie grzechów. Można powiedzieć, że jest to pierwsza kara w życiu chrześcijanina – paenitentia prima. Chrześcijański za niedoskonały i skłonna do grzechu natura, może przyjąć drugą karę, aby otrzymać odpuszczenie grzechów po chrzcie. Hilary nie pisze w swoich pismach nic o praktyce penitencjarnej ks Kościół w IV wieku. Reprezentuje jednak głęboką teologiczną interpretację kary chrześcijanina za grzechy popełnione po chrzcie. Ta kara opiera się na przyznaniu się do winy grzechów – wyznanie peccatorum. Wyznanie grzechów powinno być stałą postawą Chrześcijanin aż do śmierci. Dopóki człowiek ma wolną wolę, może czynić pokutę i wyznać własne grzechy. Zdaniem Hilarego „conspirio peccatorum” powinno być poprzedzone głęboką medytacją nad własną grzesznością i uznaniem własnych złych uczynków za grzeszne. Tylko to sprawia możliwej autentycznej szczerości spowiedzi. Autentyczny smutek i szczera wola śp nieustanna walka z grzeszną naturą powinna towarzyszyć wyznawaniu grzechów. Kara powinien dokonać konwersji. Biskup Poitiers akcentuje je w karze chrześcijańskiej elementy, które do dziś określamy jako konieczne warunki dobrej spowiedzi sakramentalnej. Hilary nie dopuszcza żadnej rutyny w praktyce pokutnej życia chrześcijańskiego.
{"title":"Wyznanie grzechów (confessio peccatorum) w nauczaniu św. Hilarego z Poitiers","authors":"Tadeusz Kołosowski","doi":"10.21852/sem.2006.23.29","DOIUrl":"https://doi.org/10.21852/sem.2006.23.29","url":null,"abstract":"Święty Hilary był wybitnym biskupem w Poitiers w mieście galijskim w IV wieku. Poprzez dzieła egzegetyczne i teologiczne przeszedł do historii literatury wczesnochrześcijańskiej i teologii jako wybitny teolog wśród łacińskiego Ojca Kościoła między Tertulianem a św. Augustynem. W W pismach tych mówi bardzo dużo o miejscu i roli kary w życiu człowieka Człowiek. Autorka analizuje w artykule te fragmenty pism Hilarego, które traktują o Kara chrześcijańska. Analiza ta prowadzi autora do jednoznacznych wniosków. Mężczyzna zobowiązuje się postawę pokutną już podczas chrztu. Decyduje się na zerwanie z grzechem i wejść na drogę cnoty, aw chrzcie otrzymuje odpuszczenie grzechów. Można powiedzieć, że jest to pierwsza kara w życiu chrześcijanina – paenitentia prima. Chrześcijański za niedoskonały i skłonna do grzechu natura, może przyjąć drugą karę, aby otrzymać odpuszczenie grzechów po chrzcie. Hilary nie pisze w swoich pismach nic o praktyce penitencjarnej ks Kościół w IV wieku. Reprezentuje jednak głęboką teologiczną interpretację kary chrześcijanina za grzechy popełnione po chrzcie. Ta kara opiera się na przyznaniu się do winy grzechów – wyznanie peccatorum. Wyznanie grzechów powinno być stałą postawą Chrześcijanin aż do śmierci. Dopóki człowiek ma wolną wolę, może czynić pokutę i wyznać własne grzechy. Zdaniem Hilarego „conspirio peccatorum” powinno być poprzedzone głęboką medytacją nad własną grzesznością i uznaniem własnych złych uczynków za grzeszne. Tylko to sprawia możliwej autentycznej szczerości spowiedzi. Autentyczny smutek i szczera wola śp nieustanna walka z grzeszną naturą powinna towarzyszyć wyznawaniu grzechów. Kara powinien dokonać konwersji. Biskup Poitiers akcentuje je w karze chrześcijańskiej elementy, które do dziś określamy jako konieczne warunki dobrej spowiedzi sakramentalnej. Hilary nie dopuszcza żadnej rutyny w praktyce pokutnej życia chrześcijańskiego.","PeriodicalId":52595,"journal":{"name":"Seminare","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-03-18","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"79621331","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Artykuł opisuje ideę młodzieżowej pracy socjalnej (Jugendsozialarbeit), która została zapoczątkowana w rXIX wieku w Niemczech. Po pierwsze, dokonano przeglądu historycznych źródeł edukacji młodzieży, które kładą nacisk na eliminację patologii społecznych i przygotowanie zawodowe. Związek między różnymi działalność i katechezę ilustrują cytaty z pionierów młodzieżowego życia społecznego praca: Johann G. Breuer i Adolph Kolping. Ta jedność określa pedagogiczny charakter proces edukacji jako całość. Podsumowując pierwszy okres rozwoju młodzieżowej pracy socjalnej, można wskazać na jej przebieg dwie cechy wyróżniające: (1) wrażliwość na potrzeby społeczne młodzieży z dbałością o profesjonalizmszkolenie i (2) edukacja oparta na moralności. Na podstawie powyższego w dalszej części przedstawiono teorie radzenia sobie trudne nastolatki, zwłaszcza te, które rozwinęły się w XX wieku. Prowadzi to do wniosku, że Działania podejmowane w ramach pracy socjalnej z młodzieżą są często odpowiedzią na potrzeby młodego pokolenia. Trzecia część daje wgląd w działalność Ośrodka Regionalnego “Don Bosco” w Regensburgu w Niemczech. Jest to ośrodek, w którym edukacja prowadzona jest zgodnie z zasadami współżycia społecznego młodzieży praca. Ostatnim zagadnieniem w artykule jest współczesny kryzys tożsamości młodzieżowej pracy socjalnej. Autor sugeruje, że jedną z przyczyn takiego stanu rzeczy jest mniejszy nacisk na aspekty aksjologiczne i religijne, które determinują pedagogiczny charakter pracy socjalnej z młodzieżą.
{"title":"Młodzieżowa praca socjalna jako działanie pedagogiczne. Na przykładzie działalności Regionalnego Centrum „Don Bosco” w Ratyzbonie","authors":"D. Stępkowski","doi":"10.21852/sem.2006.23.19","DOIUrl":"https://doi.org/10.21852/sem.2006.23.19","url":null,"abstract":"Artykuł opisuje ideę młodzieżowej pracy socjalnej (Jugendsozialarbeit), która została zapoczątkowana w rXIX wieku w Niemczech. Po pierwsze, dokonano przeglądu historycznych źródeł edukacji młodzieży, które kładą nacisk na eliminację patologii społecznych i przygotowanie zawodowe. Związek między różnymi działalność i katechezę ilustrują cytaty z pionierów młodzieżowego życia społecznego praca: Johann G. Breuer i Adolph Kolping. Ta jedność określa pedagogiczny charakter proces edukacji jako całość. Podsumowując pierwszy okres rozwoju młodzieżowej pracy socjalnej, można wskazać na jej przebieg dwie cechy wyróżniające: (1) wrażliwość na potrzeby społeczne młodzieży z dbałością o profesjonalizmszkolenie i (2) edukacja oparta na moralności. Na podstawie powyższego w dalszej części przedstawiono teorie radzenia sobie trudne nastolatki, zwłaszcza te, które rozwinęły się w XX wieku. Prowadzi to do wniosku, że Działania podejmowane w ramach pracy socjalnej z młodzieżą są często odpowiedzią na potrzeby młodego pokolenia. Trzecia część daje wgląd w działalność Ośrodka Regionalnego “Don Bosco” w Regensburgu w Niemczech. Jest to ośrodek, w którym edukacja prowadzona jest zgodnie z zasadami współżycia społecznego młodzieży praca. Ostatnim zagadnieniem w artykule jest współczesny kryzys tożsamości młodzieżowej pracy socjalnej. Autor sugeruje, że jedną z przyczyn takiego stanu rzeczy jest mniejszy nacisk na aspekty aksjologiczne i religijne, które determinują pedagogiczny charakter pracy socjalnej z młodzieżą.","PeriodicalId":52595,"journal":{"name":"Seminare","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-03-17","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"85884763","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Zapoczątkowanie, a raczej odrodzenie samorządu terytorialnego po administracji Zmiany zapoczątkowane w 1989 roku zasługują na miano jednej z najbardziej udanych decyzji w historii przebieg reform administracyjnych w Polsce. Dzięki temu stała się silnym podmiotem prawnym i, stworzyły tym samym dogodne warunki do aktywizacji społecznej obywateli świadomie korzystających ze swojego obywatelstwa swobód i wzmocnienia ich integracji ze wspólnotą samorządową, do której należą. Artykuł zatytułowany „Dynamika przemian samorządowych w aspekcie świadomości prawnej jednostek i grup społecznych” jest próbą odpowiedzi na podstawowe pytanie – czy zreformowany samorząd terytorialny uzyskał wystarczającą samodzielność jako rząd struktury i otrzymał do tego wystarczające instrumenty legislacyjne oraz materialną podstawę zaistnieć w strukturach samorządowych. Ustawodawstwo regulujące funkcjonowanie samorządu terytorialnego nie znajduje obecnie odzwierciedlenia obiektywne potrzeby i aspiracje wielu warstw społecznych, zwłaszcza wiejskich. strukturalny zmiany nadające większe znaczenie idei samorządności zdają się wyprzedzać obywateli wiedzy o nich, co jest szkodliwe dla kształtowania aktywnej pozycji społecznej społeczeństwa. Podsumowując, samorząd terytorialny nieuchronnie sprzyja rozwojowi legislacji świadomości jednostek, zaangażowanie społeczności lokalnych w ten proces jest jednak dalekie bardziej skomplikowane.
{"title":"Dynamika przeobrażeń samorządowych w aspekcie kreowania podmiotowości jednostek i grup społecznych","authors":"Pac Wojciech","doi":"10.21852/sem.2006.23.15","DOIUrl":"https://doi.org/10.21852/sem.2006.23.15","url":null,"abstract":"Zapoczątkowanie, a raczej odrodzenie samorządu terytorialnego po administracji Zmiany zapoczątkowane w 1989 roku zasługują na miano jednej z najbardziej udanych decyzji w historii przebieg reform administracyjnych w Polsce. Dzięki temu stała się silnym podmiotem prawnym i, stworzyły tym samym dogodne warunki do aktywizacji społecznej obywateli świadomie korzystających ze swojego obywatelstwa swobód i wzmocnienia ich integracji ze wspólnotą samorządową, do której należą. Artykuł zatytułowany „Dynamika przemian samorządowych w aspekcie świadomości prawnej jednostek i grup społecznych” jest próbą odpowiedzi na podstawowe pytanie – czy zreformowany samorząd terytorialny uzyskał wystarczającą samodzielność jako rząd struktury i otrzymał do tego wystarczające instrumenty legislacyjne oraz materialną podstawę zaistnieć w strukturach samorządowych. Ustawodawstwo regulujące funkcjonowanie samorządu terytorialnego nie znajduje obecnie odzwierciedlenia obiektywne potrzeby i aspiracje wielu warstw społecznych, zwłaszcza wiejskich. strukturalny zmiany nadające większe znaczenie idei samorządności zdają się wyprzedzać obywateli wiedzy o nich, co jest szkodliwe dla kształtowania aktywnej pozycji społecznej społeczeństwa. Podsumowując, samorząd terytorialny nieuchronnie sprzyja rozwojowi legislacji świadomości jednostek, zaangażowanie społeczności lokalnych w ten proces jest jednak dalekie bardziej skomplikowane.","PeriodicalId":52595,"journal":{"name":"Seminare","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-03-17","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"83733490","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Artykuł dotyczy problemów związanych z migracją rodziców w celu znalezienia pracy na Zachodzie Europie i USA oraz jej wpływ na wychowanie dzieci w rodzinie. Analizuje następujące zagadnienia: relacje rodzice – dzieci, wady i zalety nieobecności rodziców w domu. Autor przedstawia główne wyniki swoich badań empirycznych przeprowadzonych na Podhalu region. Podjęto próbę zapytania rodziców pozostających w domu o opinię, czy mąż/nieobecność żony ma jakikolwiek wpływ na wychowanie dzieci w rodzinie. Ankieta była dostarczone w latach 2004/2005. Okazało się, że dorośli nie postrzegali pracy za granicą jako głównego minusa aspekt ich życia rodzinnego. Stwierdzono jednak, że dla wielu rodziców jest to trudne do wyedukowania ich dzieci podczas pobytu męża/żony za granicą z powodu pracy.
{"title":"Współczesna rodzina podhalańska. Wpływ emigracji zarobkowej na wychowanie dzieci i młodzieży – wyniki badań empirycznych","authors":"Bogdan Stańkowski","doi":"10.21852/sem.2006.23.18","DOIUrl":"https://doi.org/10.21852/sem.2006.23.18","url":null,"abstract":"Artykuł dotyczy problemów związanych z migracją rodziców w celu znalezienia pracy na Zachodzie Europie i USA oraz jej wpływ na wychowanie dzieci w rodzinie. Analizuje następujące zagadnienia: relacje rodzice – dzieci, wady i zalety nieobecności rodziców w domu. Autor przedstawia główne wyniki swoich badań empirycznych przeprowadzonych na Podhalu region. Podjęto próbę zapytania rodziców pozostających w domu o opinię, czy mąż/nieobecność żony ma jakikolwiek wpływ na wychowanie dzieci w rodzinie. Ankieta była dostarczone w latach 2004/2005. Okazało się, że dorośli nie postrzegali pracy za granicą jako głównego minusa aspekt ich życia rodzinnego. Stwierdzono jednak, że dla wielu rodziców jest to trudne do wyedukowania ich dzieci podczas pobytu męża/żony za granicą z powodu pracy.","PeriodicalId":52595,"journal":{"name":"Seminare","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-03-17","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"87095814","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Historia Ikony Matki Bożej Kazańskiej jest bardzo skomplikowana. Cudowny obraz był odnaleziony w 1579 roku przez dziewczynę, która doznała wizji. Ikona, znana jako „Wyzwolicielka i Opiekunka Świętej Matki Rosji”, jest jednym z najważniejszych symboli historycznych i religijnych dla Rosjanie. Obraz zaginął na początku XX wieku z katedry Najświętszej Marii Panny Kazaniu w Moskwie, najprawdopodobniej został skradziony i wywieziony do Europy Zachodniej. Kazańskaspędził trochę czasu w Fatimie, zanim został wywieziony do USA. Ostatecznie w 1994 roku ikona została dostarczona jako dar amerykańskich katolików dla papieża Jana Pawła II. Rozpoznał obraz jako świętą ikonę Kazana i trzymał go w swoich osobistych mieszkaniach. Od tego czasu Ojciec Święty chciał przedstawić Moskwę Patriarchatu, prawowitego właściciela, ze świętym obrazem. Jednak Watykan chciał zwrócić ikonę do Moskwy podczas papieskiej wizyty w Rosji. Patriarcha Moskwy Aleksij II i Wszechrusi nie mogli spotkać się z papieżem i dlatego nie mieli pretensji do ikony kazańskiej. Jak w rezultacie sytuacja znalazła się w impasie. Sprawa powróciła w 2000 r. za sprawą audiencji u papieża udzielonej burmistrzowi Kazania, Kamila Iskhakowa, który chciał przywrócić świętą ikonę do stolicy Republiki Tatarstanu. The Watykan i Patriarchat Moskiewski rozpoczęli dyskusję na temat zwrotu ikony. Przedstawiciele Rosyjskiej Cerkwi Prawosławnej miał wątpliwości co do autentyczności ikony znajdującej się w Watykanie. W tym celu powołano wspólną rosyjsko-watykańską komisję do weryfikacji obiektu, po dokładnym zbadaniu analiza przeprowadzona w kwietniu 2003 roku doszła do wniosku, że ikona była XVIII-wieczną kopią. W tym samym czasie pojawiła się informacja o planach pielgrzymki Papieża do Mongolii. Ponadto, prasa donosiła, że w drodze do Ułan papież może zrobić krótki postój w Kazaniu Batora o osobisty zwrot ikony. Zdecydowanie sprzeciwili się temu przedstawiciele Patriarchatu Moskiewskiego Wizyta. W rezultacie Watykan zrezygnował z pomysłu wyjazdu i zapowiedział rychły powrót cudowna ikona, bez podróży Papieża. Święty obraz został zwrócony Rosyjskiej Cerkwi Prawosławnej przez delegację Watykanu w sierpniu 28 października 2004. „Ta święta ikona jawi się jako symbol jedności” – napisał Ojciec Święty w liście do Świątobliwość Aleksiej II. Patriarcha podziękował Papieżowi za zrobienie „pierwszego kroku w kierunku odbudowy braterskie stosunki”. Uroczysta wymiana gestów może być kolejnym krokiem naprzód w dialogu między Kościołem rzymskokatolickim a Rosyjskim Kościołem Prawosławnym.
{"title":"Ikona niosąca przesłanie pokoju i pojednania","authors":"Oleska Agnieszka","doi":"10.21852/sem.2006.23.17","DOIUrl":"https://doi.org/10.21852/sem.2006.23.17","url":null,"abstract":"Historia Ikony Matki Bożej Kazańskiej jest bardzo skomplikowana. Cudowny obraz był odnaleziony w 1579 roku przez dziewczynę, która doznała wizji. Ikona, znana jako „Wyzwolicielka i Opiekunka Świętej Matki Rosji”, jest jednym z najważniejszych symboli historycznych i religijnych dla Rosjanie. Obraz zaginął na początku XX wieku z katedry Najświętszej Marii Panny Kazaniu w Moskwie, najprawdopodobniej został skradziony i wywieziony do Europy Zachodniej. Kazańskaspędził trochę czasu w Fatimie, zanim został wywieziony do USA. Ostatecznie w 1994 roku ikona została dostarczona jako dar amerykańskich katolików dla papieża Jana Pawła II. Rozpoznał obraz jako świętą ikonę Kazana i trzymał go w swoich osobistych mieszkaniach. Od tego czasu Ojciec Święty chciał przedstawić Moskwę Patriarchatu, prawowitego właściciela, ze świętym obrazem. Jednak Watykan chciał zwrócić ikonę do Moskwy podczas papieskiej wizyty w Rosji. Patriarcha Moskwy Aleksij II i Wszechrusi nie mogli spotkać się z papieżem i dlatego nie mieli pretensji do ikony kazańskiej. Jak w rezultacie sytuacja znalazła się w impasie. Sprawa powróciła w 2000 r. za sprawą audiencji u papieża udzielonej burmistrzowi Kazania, Kamila Iskhakowa, który chciał przywrócić świętą ikonę do stolicy Republiki Tatarstanu. The Watykan i Patriarchat Moskiewski rozpoczęli dyskusję na temat zwrotu ikony. Przedstawiciele Rosyjskiej Cerkwi Prawosławnej miał wątpliwości co do autentyczności ikony znajdującej się w Watykanie. W tym celu powołano wspólną rosyjsko-watykańską komisję do weryfikacji obiektu, po dokładnym zbadaniu analiza przeprowadzona w kwietniu 2003 roku doszła do wniosku, że ikona była XVIII-wieczną kopią. W tym samym czasie pojawiła się informacja o planach pielgrzymki Papieża do Mongolii. Ponadto, prasa donosiła, że w drodze do Ułan papież może zrobić krótki postój w Kazaniu Batora o osobisty zwrot ikony. Zdecydowanie sprzeciwili się temu przedstawiciele Patriarchatu Moskiewskiego Wizyta. W rezultacie Watykan zrezygnował z pomysłu wyjazdu i zapowiedział rychły powrót cudowna ikona, bez podróży Papieża. Święty obraz został zwrócony Rosyjskiej Cerkwi Prawosławnej przez delegację Watykanu w sierpniu 28 października 2004. „Ta święta ikona jawi się jako symbol jedności” – napisał Ojciec Święty w liście do Świątobliwość Aleksiej II. Patriarcha podziękował Papieżowi za zrobienie „pierwszego kroku w kierunku odbudowy braterskie stosunki”. Uroczysta wymiana gestów może być kolejnym krokiem naprzód w dialogu między Kościołem rzymskokatolickim a Rosyjskim Kościołem Prawosławnym.","PeriodicalId":52595,"journal":{"name":"Seminare","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-03-17","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"87523666","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Kwestia duchowości jest pojęciem bardzo szerokim i wieloaspektowym. W rozumieniu chrześcijańskim duchowość ma zarówno wymiar osobisty, jak i społeczny. Oznacza relację człowieka z Bogiem, wyrażając się w specyficznym nastawieniu do życia na przestrzeni dziejów relacji ludzkości z nią jego Stwórca. Kryzys pojawia się przede wszystkim w kwestionowaniu podstawowych wartości i zasad. w konsekwencji w naszym życiu społecznym nie ma już miejsca na obiektywną prawdę, wartości moralne, ideologiczne czy religijne. Sceptycyzm góruje nad racjonalnością. Co więcej, zwolennicy tego paradygmatu zapowiadają odejście, w życiu społecznym, od tradycyjnych symboli, kryteriów etycznych i wzorców zachowań na korzyść pluralizm kulturowy, zróżnicowanie społeczne i aksjologiczne oraz subiektywizm indywidualny. Prowadzi to niewątpliwie do sekularyzmu, którego skutki najwyraźniej widać w sferze moralnej i religijnej życie człowieka. Efekty te stają się coraz bardziej niebezpieczne z powodu nieuchronnego postępu procesu globalizacji. Chociaż globalizacja nie jest bezpośrednim objawem kryzysu duchowego, to jednak konsekwencją rozwoju cywilizacji, ale może być zakłócony kryzysem duchowym. Obecnie obserwujemy postęp procesów zakłócających globalizację.
{"title":"Kryzys duchowy we współczesnym świecie jako problem religijno-moralny","authors":"Tadeusz Borutka","doi":"10.21852/sem.2006.23.14","DOIUrl":"https://doi.org/10.21852/sem.2006.23.14","url":null,"abstract":"Kwestia duchowości jest pojęciem bardzo szerokim i wieloaspektowym. W rozumieniu chrześcijańskim duchowość ma zarówno wymiar osobisty, jak i społeczny. Oznacza relację człowieka z Bogiem, wyrażając się w specyficznym nastawieniu do życia na przestrzeni dziejów relacji ludzkości z nią jego Stwórca. Kryzys pojawia się przede wszystkim w kwestionowaniu podstawowych wartości i zasad. w konsekwencji w naszym życiu społecznym nie ma już miejsca na obiektywną prawdę, wartości moralne, ideologiczne czy religijne. Sceptycyzm góruje nad racjonalnością. Co więcej, zwolennicy tego paradygmatu zapowiadają odejście, w życiu społecznym, od tradycyjnych symboli, kryteriów etycznych i wzorców zachowań na korzyść pluralizm kulturowy, zróżnicowanie społeczne i aksjologiczne oraz subiektywizm indywidualny. Prowadzi to niewątpliwie do sekularyzmu, którego skutki najwyraźniej widać w sferze moralnej i religijnej życie człowieka. Efekty te stają się coraz bardziej niebezpieczne z powodu nieuchronnego postępu procesu globalizacji. Chociaż globalizacja nie jest bezpośrednim objawem kryzysu duchowego, to jednak konsekwencją rozwoju cywilizacji, ale może być zakłócony kryzysem duchowym. Obecnie obserwujemy postęp procesów zakłócających globalizację.","PeriodicalId":52595,"journal":{"name":"Seminare","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-03-17","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"82012648","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Papież i młodzież. Obecność Papieża wśród młodzieży i jego zaangażowanie za jego pontyfikatu stały się fenomenem. Życie i problemy młodych były zawsze obecny w nauczaniu Papieża. Dał wiele dowodów troski o ówczesną młodzież. Słowa, które skierował do młodzieży 22 września 1978 roku: „Wy jesteście przyszłością świecie, jesteście nadzieją Kościoła, wy jesteście moją nadzieją”, rozbrzmiewało echem podczas jego posługi i pielgrzymek na całym świecie. Sprawienie, by młodzież dzisiejszego świata otworzyła się na Dobrą Nowinę Chrystusa, było sprawą najwyższej wagi dla Jana Pawła II. Nieustannie zachęcał młodych do pójścia za Chrystusem i Jego drogami, bo On – Pan – jest Prawdziwą Drogą, a nie zagrożeniem, ale szansą, aby naprawdę dojrzeli i stali się w pełni ludźmi. Kwestia wolności człowieka była kolejnym problemem poruszanym przez Jana Pawła II w jego spotkaniach młodych. Był przekonany, że wolność jest niewątpliwie wielkim darem dla ludzkości, a zwłaszcza dla niej młodych pokoleń, gdyż stanowi o godności człowieka. Niewłaściwie wykorzystywana wolność nieuchronnie prowadzi do anarchii i nadmierna krytyka. Jan Paweł II zachęcał do wolności, która opiera się na odpowiedzialności. Tych zasad z wielką odwagą nauczał młodzież Jan Paweł II i zaangażowanie. Młodzi ludzie ich słuchali, bo wiedzieli, że Papież jest autentyczny głębokiej wiary i troski o młodzież i jej przyszłość.
{"title":"Jan Paweł II i młodzież","authors":"J. Niewęgłowski","doi":"10.21852/sem.2006.23.23","DOIUrl":"https://doi.org/10.21852/sem.2006.23.23","url":null,"abstract":"Papież i młodzież. Obecność Papieża wśród młodzieży i jego zaangażowanie za jego pontyfikatu stały się fenomenem. Życie i problemy młodych były zawsze obecny w nauczaniu Papieża. Dał wiele dowodów troski o ówczesną młodzież. Słowa, które skierował do młodzieży 22 września 1978 roku: „Wy jesteście przyszłością świecie, jesteście nadzieją Kościoła, wy jesteście moją nadzieją”, rozbrzmiewało echem podczas jego posługi i pielgrzymek na całym świecie. Sprawienie, by młodzież dzisiejszego świata otworzyła się na Dobrą Nowinę Chrystusa, było sprawą najwyższej wagi dla Jana Pawła II. Nieustannie zachęcał młodych do pójścia za Chrystusem i Jego drogami, bo On – Pan – jest Prawdziwą Drogą, a nie zagrożeniem, ale szansą, aby naprawdę dojrzeli i stali się w pełni ludźmi. Kwestia wolności człowieka była kolejnym problemem poruszanym przez Jana Pawła II w jego spotkaniach młodych. Był przekonany, że wolność jest niewątpliwie wielkim darem dla ludzkości, a zwłaszcza dla niej młodych pokoleń, gdyż stanowi o godności człowieka. Niewłaściwie wykorzystywana wolność nieuchronnie prowadzi do anarchii i nadmierna krytyka. Jan Paweł II zachęcał do wolności, która opiera się na odpowiedzialności. Tych zasad z wielką odwagą nauczał młodzież Jan Paweł II i zaangażowanie. Młodzi ludzie ich słuchali, bo wiedzieli, że Papież jest autentyczny głębokiej wiary i troski o młodzież i jej przyszłość.","PeriodicalId":52595,"journal":{"name":"Seminare","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-03-17","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"78764564","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Viktor E. Frankl (1905–1997) był profesorem neurologii i psychiatrii na Uniwersytecie wiedeńskiej szkoły medycznej. Przez 25 lat był kierownikiem Wiedeńskiej Polikliniki Neurologicznej. Jego Logoterapia/Analiza Egzystencjalna stała się znana jako „Trzecia Wiedeńska Szkoła Psychoterapii”. Frankl otrzymał stopnie doktora medycyny i doktora filozofii na uniwersytecie z Wiednia. Podczas II wojny światowej spędził trzy lata w Theresienstadt, Auschwitz, Kaufering III i Türkheim. Był profesorem na Harvardzie, Stanford, Dallas i Pittsburghu Wybitny profesor logoterapii na U.S. International University w San Diego w Kalifornii. Frankl prowadził wykłady na 209 uniwersytetach na wszystkich 5 kontynentach. Jego pierwszy artykuł ukazał się w 1924 roku w International Journal of Psychoanalysis w 1924 zaproszenie S. Freuda. 32 książki Frankla zostały przetłumaczone na 31 języków. Jego książka Man’s Search for Meaning sprzedała się w milionach egzemplarzy i znalazła się na liście „dziesięciu najbardziej wpływowych książek w historii”. Ameryka". Przez cztery dekady dr Frankl odbył niezliczone wycieczki z wykładami po całym świecie. On otrzymał doktoraty honoris causa 29 uniwersytetów w Europie, obu Amerykach, Afryce i Azji. Trzymał liczne nagrody, w tym Nagrodę Oskara Pfistera Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego oraz Członkostwo Honorowe Austriackiej Akademii Nauk i Medal Medicus Magnus oraz Międzynarodowa Złota Gwiazda „Zasłużony dla humanizmu” (Polska Akademia Medyczna, 1997). Jego myśli miały wpływ na rozwój psychologii człowieka w Polsce. Najbardziej znani wyznawcy jego teorii są K. Popielski z Lublina i M. Wolicki z Wrocławia. Frankl jest twórcą szkoły psychoterapii zwanej logoterapią, czyli egzystencjalną analiza. Wybitny psycholog z Harvardu, nieżyjący już Gordon W. Allport, nazwał logoterapię „najbardziej znaczący ruch psychologiczny naszych czasów”. Logoterapia oferuje potężną broń przeciwko ogólne złe samopoczucie, które prowadzi do depresji, rozpaczy i uzależnienia: egzystencjalna próżnia. Rysunek na jego wieloletniej praktyce zawodowej i doświadczeniach obozowych pomógł ukształtować jego poglądy, Viktor Frankl przedstawia tak bezcenne techniki terapeutyczne, jak inwersja intencji, derefleksji i użycia paradoksu i przypowieści, oprócz tradycyjnej analizy i terapia lekowa. Logoterapia i Analiza Egzystencjalna są od dziesięcioleci uznawane na całym świecie jako empirycznie wspierana humanistyczna szkoła psychoterapii. Dowody na rosnące znaczenie logoterapia obejmuje również instytuty, towarzystwa i profesurę w wielu krajach świata jako konferencje i publikacje. Połączona teoria logoterapii i analizy egzystencjalnej od dziesięcioleci jest uznawana na całym świecie jako poparta empirycznie szkoła humanistyczna psychoterapia.
{"title":"Życie jako zadanie. Viktor Emil Frankl w setną rocznicę urodzin","authors":"Z. Formella","doi":"10.21852/sem.2006.23.27","DOIUrl":"https://doi.org/10.21852/sem.2006.23.27","url":null,"abstract":"Viktor E. Frankl (1905–1997) był profesorem neurologii i psychiatrii na Uniwersytecie wiedeńskiej szkoły medycznej. Przez 25 lat był kierownikiem Wiedeńskiej Polikliniki Neurologicznej. Jego Logoterapia/Analiza Egzystencjalna stała się znana jako „Trzecia Wiedeńska Szkoła Psychoterapii”. Frankl otrzymał stopnie doktora medycyny i doktora filozofii na uniwersytecie z Wiednia. Podczas II wojny światowej spędził trzy lata w Theresienstadt, Auschwitz, Kaufering III i Türkheim. Był profesorem na Harvardzie, Stanford, Dallas i Pittsburghu Wybitny profesor logoterapii na U.S. International University w San Diego w Kalifornii. Frankl prowadził wykłady na 209 uniwersytetach na wszystkich 5 kontynentach. Jego pierwszy artykuł ukazał się w 1924 roku w International Journal of Psychoanalysis w 1924 zaproszenie S. Freuda. 32 książki Frankla zostały przetłumaczone na 31 języków. Jego książka Man’s Search for Meaning sprzedała się w milionach egzemplarzy i znalazła się na liście „dziesięciu najbardziej wpływowych książek w historii”. Ameryka\". Przez cztery dekady dr Frankl odbył niezliczone wycieczki z wykładami po całym świecie. On otrzymał doktoraty honoris causa 29 uniwersytetów w Europie, obu Amerykach, Afryce i Azji. Trzymał liczne nagrody, w tym Nagrodę Oskara Pfistera Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego oraz Członkostwo Honorowe Austriackiej Akademii Nauk i Medal Medicus Magnus oraz Międzynarodowa Złota Gwiazda „Zasłużony dla humanizmu” (Polska Akademia Medyczna, 1997). Jego myśli miały wpływ na rozwój psychologii człowieka w Polsce. Najbardziej znani wyznawcy jego teorii są K. Popielski z Lublina i M. Wolicki z Wrocławia. Frankl jest twórcą szkoły psychoterapii zwanej logoterapią, czyli egzystencjalną analiza. Wybitny psycholog z Harvardu, nieżyjący już Gordon W. Allport, nazwał logoterapię „najbardziej znaczący ruch psychologiczny naszych czasów”. Logoterapia oferuje potężną broń przeciwko ogólne złe samopoczucie, które prowadzi do depresji, rozpaczy i uzależnienia: egzystencjalna próżnia. Rysunek na jego wieloletniej praktyce zawodowej i doświadczeniach obozowych pomógł ukształtować jego poglądy, Viktor Frankl przedstawia tak bezcenne techniki terapeutyczne, jak inwersja intencji, derefleksji i użycia paradoksu i przypowieści, oprócz tradycyjnej analizy i terapia lekowa. Logoterapia i Analiza Egzystencjalna są od dziesięcioleci uznawane na całym świecie jako empirycznie wspierana humanistyczna szkoła psychoterapii. Dowody na rosnące znaczenie logoterapia obejmuje również instytuty, towarzystwa i profesurę w wielu krajach świata jako konferencje i publikacje. Połączona teoria logoterapii i analizy egzystencjalnej od dziesięcioleci jest uznawana na całym świecie jako poparta empirycznie szkoła humanistyczna psychoterapia.","PeriodicalId":52595,"journal":{"name":"Seminare","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-03-17","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"77650314","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Komunikacja osób niepełnosprawnych z otoczeniem jest istotnym czynnikiem warunkującym rozwój i doskonalenie wielu funkcji społecznych i poznawczych. Brak możliwości komunikowania się tworzy kolejną barierę oddzielającą ich od osób zdrowych (sprawnych fizycznie i mówić). Trudności, które wynikają z braku zrozumienia ze strony innych, w konsekwencji prowadzą do tzw deprywacja potrzeb sensorycznych i społecznych. Mowa umożliwia większe uczestnictwo w życiu społecznym niż zachowania niewerbalne. Słowo ustawia a człowiek wolny od kontaktów z bezpośrednią grupą, umożliwia jednocześnie bezpośredni kontakt (zerwanie ograniczenia czasowe i przestrzenne). Z drugiej strony komunikacja niewerbalna łączy człowieka z dostępnej dla niego społeczności. Ale w sytuacji jakichkolwiek zaburzeń rozwojowych rodzaj procesu komunikacji ulega dezorganizacji, w szczególności uczenie się języka. Potrzeba powstaje w celu zastąpienia komunikacji werbalnej przez niewerbalną, która staje się alternatywą umożliwia aktywną komunikację z otoczeniem społecznym. W obecnym artykule tam zawierała refleksję obejmującą problemy osób niepełnosprawnych odnoszące się do języka werbalnego komunikacji i propozycji wybranych rozwiązań w tym zakresie.
{"title":"Problemy werbalne społeczności niepełnosprawnych","authors":"Beata Szluz","doi":"10.21852/sem.2006.23.20","DOIUrl":"https://doi.org/10.21852/sem.2006.23.20","url":null,"abstract":"Komunikacja osób niepełnosprawnych z otoczeniem jest istotnym czynnikiem warunkującym rozwój i doskonalenie wielu funkcji społecznych i poznawczych. Brak możliwości komunikowania się tworzy kolejną barierę oddzielającą ich od osób zdrowych (sprawnych fizycznie i mówić). Trudności, które wynikają z braku zrozumienia ze strony innych, w konsekwencji prowadzą do tzw deprywacja potrzeb sensorycznych i społecznych. Mowa umożliwia większe uczestnictwo w życiu społecznym niż zachowania niewerbalne. Słowo ustawia a człowiek wolny od kontaktów z bezpośrednią grupą, umożliwia jednocześnie bezpośredni kontakt (zerwanie ograniczenia czasowe i przestrzenne). Z drugiej strony komunikacja niewerbalna łączy człowieka z dostępnej dla niego społeczności. Ale w sytuacji jakichkolwiek zaburzeń rozwojowych rodzaj procesu komunikacji ulega dezorganizacji, w szczególności uczenie się języka. Potrzeba powstaje w celu zastąpienia komunikacji werbalnej przez niewerbalną, która staje się alternatywą umożliwia aktywną komunikację z otoczeniem społecznym. W obecnym artykule tam zawierała refleksję obejmującą problemy osób niepełnosprawnych odnoszące się do języka werbalnego komunikacji i propozycji wybranych rozwiązań w tym zakresie.","PeriodicalId":52595,"journal":{"name":"Seminare","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-03-17","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"91269146","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
京公网安备 11010802042870号
京ICP备2023020795号-1
扫码关注我们
求助内容：
应助结果提醒方式：