Artykuł analizuje czynny udział i zadania braci salezjanów w funkcji nauczania Kościoła. Problem rozpatrywany jest w odniesieniu do księgi trzeciej Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1983 r. oraz prawa Towarzystwa Salezjańskiego. Autor rozważa zadania braci salezjanów w posłudze słowa Bożego, działalność misyjną Kościoła, wychowanie katolickie i narzędzia komunikacji społecznej. Bracia salezjanie mogą zasadniczo uczestniczyć we wszystkich funkcjach nauczania. Małe ograniczenia, np. zakaz orzekania homilii podczas Mszy św., wynikają ze względów teologicznych lub prawnych.
{"title":"Udział koadiutorów – braci zakonnych w nauczycielskim zadaniu Kościoła","authors":"A. Domaszk","doi":"10.21852/sem.2007.24.17","DOIUrl":"https://doi.org/10.21852/sem.2007.24.17","url":null,"abstract":"Artykuł analizuje czynny udział i zadania braci salezjanów w funkcji nauczania Kościoła. Problem rozpatrywany jest w odniesieniu do księgi trzeciej Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1983 r. oraz prawa Towarzystwa Salezjańskiego. Autor rozważa zadania braci salezjanów w posłudze słowa Bożego, działalność misyjną Kościoła, wychowanie katolickie i narzędzia komunikacji społecznej. Bracia salezjanie mogą zasadniczo uczestniczyć we wszystkich funkcjach nauczania. Małe ograniczenia, np. zakaz orzekania homilii podczas Mszy św., wynikają ze względów teologicznych lub prawnych.","PeriodicalId":52595,"journal":{"name":"Seminare","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-03-09","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"75467268","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
W niniejszym opracowaniu Autor skupił swoją uwagę na szczegółowej analizie sytuacji zawartych w ww. Móc. 16 §§ 1-3 KPK, czy też w kwestii podmiotów uprawnionych do dokonania zgodnej z prawem wykładni autentycznej oraz w sprawie retroaktywności lub innych skutków poszczególnych jej form, a także w kwestii trafności wykładni dokonane na mocy wyroku sądowego lub aktu administracyjnego. Z przeprowadzonej analizy wynika, że konkretna forma interpretacji zależy przede wszystkim od jej autora. Zgodnie z podstawowymi zasadami porządku kanonicznego autentyczna interpretacja należy wyłącznie do ustawodawcy lub do tego, komu prawodawca to powierzył. Co do zasady taka interpretacja ma moc prawną. Natomiast wykładnia dokonana w formie wyroku sądowego lub aktu administracyjnego nie jest uznawana za wykładnię autentyczną. Mogłoby to jednak mieć taką wartość w przypadku decyzji wydanej przez samego ustawodawcę.
{"title":"Interpretacja autentyczna ustaw kościelnych","authors":"Ginter Dzierżon","doi":"10.21852/sem.2007.24.16","DOIUrl":"https://doi.org/10.21852/sem.2007.24.16","url":null,"abstract":"W niniejszym opracowaniu Autor skupił swoją uwagę na szczegółowej analizie sytuacji zawartych w ww. Móc. 16 §§ 1-3 KPK, czy też w kwestii podmiotów uprawnionych do dokonania zgodnej z prawem wykładni autentycznej oraz w sprawie retroaktywności lub innych skutków poszczególnych jej form, a także w kwestii trafności wykładni dokonane na mocy wyroku sądowego lub aktu administracyjnego. Z przeprowadzonej analizy wynika, że konkretna forma interpretacji zależy przede wszystkim od jej autora. Zgodnie z podstawowymi zasadami porządku kanonicznego autentyczna interpretacja należy wyłącznie do ustawodawcy lub do tego, komu prawodawca to powierzył. Co do zasady taka interpretacja ma moc prawną. Natomiast wykładnia dokonana w formie wyroku sądowego lub aktu administracyjnego nie jest uznawana za wykładnię autentyczną. Mogłoby to jednak mieć taką wartość w przypadku decyzji wydanej przez samego ustawodawcę.","PeriodicalId":52595,"journal":{"name":"Seminare","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-03-09","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"73153787","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Celem artykułu jest ukazanie działalności synodalnej w metropolii i archidiecezji lwowskiej w trzech okresach historycznych. W pierwszej części artykułu przedstawiono synody z XV i XVI wieku przed Soborem Trydenckim, które zapoczątkowały reformę gregoriańską. Synody brały również udział w pracach nad ustawodawstwem synodalnym archidiecezji gnieźnieńskiej. W okresie potrydenckim synody archidiecezji lwowskiej wprowadzały w życie akty trydenckie. Synod prowincjalny z 1564 r. był pierwszym synodem w Polsce, który przyjął uchwały Soboru Trydenckiego. W XX wieku zorganizowano także dwa synody archidiecezjalne. Synod z 1930 r. przyjął przepisy Kodeksu Prawa Kanonicznego ogłoszonego w 1917 r., a synod archidiecezjalny z 1997 r. wprowadził ustawodawstwo Soboru Watykańskiego II i nauczanie Ojca Świętego Jana Pawła II. Synody prowincjalne i archidiecezjalne w dużej mierze przyczyniły się do ożywienia życia religijnego i przyjęcia prawa powszechnego w archidiecezji lwowskiej.
{"title":"Działalność synodalna w archidiecezji lwowskiej","authors":"Michał Kaleta","doi":"10.21852/sem.2007.24.18","DOIUrl":"https://doi.org/10.21852/sem.2007.24.18","url":null,"abstract":"Celem artykułu jest ukazanie działalności synodalnej w metropolii i archidiecezji lwowskiej w trzech okresach historycznych. W pierwszej części artykułu przedstawiono synody z XV i XVI wieku przed Soborem Trydenckim, które zapoczątkowały reformę gregoriańską. Synody brały również udział w pracach nad ustawodawstwem synodalnym archidiecezji gnieźnieńskiej. W okresie potrydenckim synody archidiecezji lwowskiej wprowadzały w życie akty trydenckie. Synod prowincjalny z 1564 r. był pierwszym synodem w Polsce, który przyjął uchwały Soboru Trydenckiego. W XX wieku zorganizowano także dwa synody archidiecezjalne. Synod z 1930 r. przyjął przepisy Kodeksu Prawa Kanonicznego ogłoszonego w 1917 r., a synod archidiecezjalny z 1997 r. wprowadził ustawodawstwo Soboru Watykańskiego II i nauczanie Ojca Świętego Jana Pawła II. Synody prowincjalne i archidiecezjalne w dużej mierze przyczyniły się do ożywienia życia religijnego i przyjęcia prawa powszechnego w archidiecezji lwowskiej.","PeriodicalId":52595,"journal":{"name":"Seminare","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-03-09","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"89428565","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Przedmiotem niniejszego artykułu jest problem adekwatnego kryterium badania religii w ich wielości i różnorodności. Analiza stanowiska pluralizmu względnego wskazuje na niedoskonałość, a nawet wadliwość tego rodzaju stosunku do religii i wzajemnych relacji między nimi. Teologia religii, która opiera się na przesłankach trójcy i eklezjologii i przyjmuje objawienie jako wyjaśnienie pochodzenia religii, uznaje to kryterium w objawieniu. Religia jest rozumiana jako żywotna relacja z Bogiem, będąca konsekwencją rozpoznania i przyjęcia objawienia zawartego w stworzeniu i uczestniczącego w historii. Objawienie jako kryterium i podstawa określania relacji między religiami umożliwia badanie autentyczności religii i umożliwia ich adekwatne porównanie oraz wyjaśnienie ich savoir możliwości. Kryterium to respektuje metodologiczny postulat teologicznego charakteru i uniwersalności, który wynika z koncepcji religii i jej genezy w ogólności. Rozpoznanie wielości uwarunkowań towarzyszących kształtowaniu się konkretnej religii wydaje się dostatecznie wyjaśniać różne stopnie istnienia objawienia w religiach i jego mieszanie się z elementami przyrodniczymi, złożoność i rozwój doktryny oraz podobieństwa i różnice między nimi.
{"title":"Objawienie jako kryterium określenia relacji między religiami","authors":"G. Dziewulski","doi":"10.21852/sem.2007.24.12","DOIUrl":"https://doi.org/10.21852/sem.2007.24.12","url":null,"abstract":"Przedmiotem niniejszego artykułu jest problem adekwatnego kryterium badania religii w ich wielości i różnorodności. Analiza stanowiska pluralizmu względnego wskazuje na niedoskonałość, a nawet wadliwość tego rodzaju stosunku do religii i wzajemnych relacji między nimi. Teologia religii, która opiera się na przesłankach trójcy i eklezjologii i przyjmuje objawienie jako wyjaśnienie pochodzenia religii, uznaje to kryterium w objawieniu. Religia jest rozumiana jako żywotna relacja z Bogiem, będąca konsekwencją rozpoznania i przyjęcia objawienia zawartego w stworzeniu i uczestniczącego w historii. Objawienie jako kryterium i podstawa określania relacji między religiami umożliwia badanie autentyczności religii i umożliwia ich adekwatne porównanie oraz wyjaśnienie ich savoir możliwości. Kryterium to respektuje metodologiczny postulat teologicznego charakteru i uniwersalności, który wynika z koncepcji religii i jej genezy w ogólności. Rozpoznanie wielości uwarunkowań towarzyszących kształtowaniu się konkretnej religii wydaje się dostatecznie wyjaśniać różne stopnie istnienia objawienia w religiach i jego mieszanie się z elementami przyrodniczymi, złożoność i rozwój doktryny oraz podobieństwa i różnice między nimi.","PeriodicalId":52595,"journal":{"name":"Seminare","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-03-09","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"89454972","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Jan Paweł II ocenił, że sport ma wielkie znaczenie w życiu człowieka. Aby sport był dostępny wśród mężczyzn, aby nauczył ich takich wartości jak: lojalność, wytrwałość, przyjaźń, wspólnota czy solidarność. Sport może też wnieść cenny wkład w pokojowe porozumienie między narodami, a także przyczynić się do utrwalenia w świecie nowej cywilizacji miłości. Jan Paweł II pokazał też, jak ważna jest fair play w sporcie. Papież Jan Paweł II zdawał sobie sprawę z niebezpieczeństw w sporcie. Przestrzegani przed obsesją zysku i komercjalizacji najlepszych wyników w sporcie kosztowali ich zdrowiem poprzez doping czy to stosowaniem różnych, zabronionych metod. Wzorami dla młodzieży stają się sportowcy zwłaszcza ci najbardziej znani, dlatego powinni o tym pamiętać, aby odsłaniali przede mną cechy ludzkie i duchowe dostojne do naśladowania. Każda rywalizacja sportowa powinna dostarczać rozrywki i eliminować przemoc, która godzi w wielkie tradycyjne fundamenty sportu. Sport nie może być tylko celem, ale ma służyć uniwersalnemu rozwojowi człowieka, na uwagę zasługują przede wszystkim wartości. Człowiek w sporcie powinien wzrastać duchowo, intelektualnie, moralnie i społecznie. Sport powinien móc nieść radość i wzbogacać człowieka pod każdym względem.
{"title":"Zdrowotne oraz społeczno-etyczne aspekty sportu w nauczaniu Jana Pawła II","authors":"Zaremba Weronika","doi":"10.21852/sem.2007.24.22","DOIUrl":"https://doi.org/10.21852/sem.2007.24.22","url":null,"abstract":"Jan Paweł II ocenił, że sport ma wielkie znaczenie w życiu człowieka. Aby sport był dostępny wśród mężczyzn, aby nauczył ich takich wartości jak: lojalność, wytrwałość, przyjaźń, wspólnota czy solidarność. Sport może też wnieść cenny wkład w pokojowe porozumienie między narodami, a także przyczynić się do utrwalenia w świecie nowej cywilizacji miłości. Jan Paweł II pokazał też, jak ważna jest fair play w sporcie. Papież Jan Paweł II zdawał sobie sprawę z niebezpieczeństw w sporcie. Przestrzegani przed obsesją zysku i komercjalizacji najlepszych wyników w sporcie kosztowali ich zdrowiem poprzez doping czy to stosowaniem różnych, zabronionych metod. Wzorami dla młodzieży stają się sportowcy zwłaszcza ci najbardziej znani, dlatego powinni o tym pamiętać, aby odsłaniali przede mną cechy ludzkie i duchowe dostojne do naśladowania. Każda rywalizacja sportowa powinna dostarczać rozrywki i eliminować przemoc, która godzi w wielkie tradycyjne fundamenty sportu. Sport nie może być tylko celem, ale ma służyć uniwersalnemu rozwojowi człowieka, na uwagę zasługują przede wszystkim wartości. Człowiek w sporcie powinien wzrastać duchowo, intelektualnie, moralnie i społecznie. Sport powinien móc nieść radość i wzbogacać człowieka pod każdym względem.","PeriodicalId":52595,"journal":{"name":"Seminare","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-03-09","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"87196377","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
W 2006 roku polski Kościół katolicki przypomniał dwa wydarzenia historyczne o ogromnym znaczeniu dla życia wiernych w powojennej Polsce wyzwolonej od nazizmu, ale znajdującej się wówczas pod rządami komunistów, nieodwracalnie zdeterminowany, by wprowadzić tam marksistowską wizję społeczeństwa, niszcząc w ten sposób chrześcijańską obecność. Był to Akt Zawierzenia Niepokalanemu Sercu Maryi Narodu Polskiego (8 września 1946 r.), dokonany przez Prymasa, Sługę Bożego kard. Augusto Hlond, a śluby wieczyste Czarnej Madonnie z Jasnej Góry (26 sierpnia 1956 r.) złożył sługa Boży kard. Stefana Wyszyńskiego. Te dwie rocznice są okazją do przyjrzenia się doniosłości wizji Zwycięstwa Maryi nad ateistycznym komunistycznym systemem politycznym, której świadkiem był kard. Hlonda przed śmiercią (22 października 1948). Aby lepiej to zrozumieć, zbadamy rodzaj pobożności maryjnej, jaką miał Hlond; społeczno-polityczne okoliczności narodzin tej wizji; jej niezwykły wpływ na działalność duszpasterską kard. Wyszyński i polska hierarchia. Wyszyński dostrzegał bowiem niezwykłą moc twórczą wizji Maryi Zwycięskiej w planowaniu i realizacji niezwykle skutecznego programu duszpasterskiego odnowy moralnej i ewangelizacji społeczeństwa polskiego, zwłaszcza w perspektywie przygotowania Narodu Polskiego do Tysiąclecia swojego Chrztu (1966), poprzez Wielką Nowennę do Madonny. Ten maryjny styl działalności duszpasterskiej – który wbrew krytyce był całkowicie skoncentrowany na Chrystusie – przyczynił się zdecydowanie, nawet w opinii niekatolików, do obrony wolności obywateli polskich, co spotkało się z pozytywnym odzewem poza granicami kraju. Ponadto odniesiono się do postrzegania tej maryjnej wizji w posłudze Piotrowej Jana Pawła II, który nierzadko mówił o tej zwycięskiej wizji Maryi przez kard. Hlond. Choć nie jest to wprost wspomniane, to jednak można dostrzec istnienie wątku łączącego Hlonda, Wyszyńskiego i Jana Pawła II: szczególny maryjny wymiar ich działalności duszpasterskiej.
{"title":"„Zwycięstwo Maryi”. Próba zdefiniowania znaczenia „proroctwa Augusta kard. Hlonda o zwycięstwie Maryi w kontekście posługi apostolskiej prymasa tysiąclecia Stefana kard. Wyszyńskiego","authors":"Zimniak Stanisław","doi":"10.21852/sem.2007.24.14","DOIUrl":"https://doi.org/10.21852/sem.2007.24.14","url":null,"abstract":"W 2006 roku polski Kościół katolicki przypomniał dwa wydarzenia historyczne o ogromnym znaczeniu dla życia wiernych w powojennej Polsce wyzwolonej od nazizmu, ale znajdującej się wówczas pod rządami komunistów, nieodwracalnie zdeterminowany, by wprowadzić tam marksistowską wizję społeczeństwa, niszcząc w ten sposób chrześcijańską obecność. Był to Akt Zawierzenia Niepokalanemu Sercu Maryi Narodu Polskiego (8 września 1946 r.), dokonany przez Prymasa, Sługę Bożego kard. Augusto Hlond, a śluby wieczyste Czarnej Madonnie z Jasnej Góry (26 sierpnia 1956 r.) złożył sługa Boży kard. Stefana Wyszyńskiego. Te dwie rocznice są okazją do przyjrzenia się doniosłości wizji Zwycięstwa Maryi nad ateistycznym komunistycznym systemem politycznym, której świadkiem był kard. Hlonda przed śmiercią (22 października 1948). Aby lepiej to zrozumieć, zbadamy rodzaj pobożności maryjnej, jaką miał Hlond; społeczno-polityczne okoliczności narodzin tej wizji; jej niezwykły wpływ na działalność duszpasterską kard. Wyszyński i polska hierarchia. Wyszyński dostrzegał bowiem niezwykłą moc twórczą wizji Maryi Zwycięskiej w planowaniu i realizacji niezwykle skutecznego programu duszpasterskiego odnowy moralnej i ewangelizacji społeczeństwa polskiego, zwłaszcza w perspektywie przygotowania Narodu Polskiego do Tysiąclecia swojego Chrztu (1966), poprzez Wielką Nowennę do Madonny. Ten maryjny styl działalności duszpasterskiej – który wbrew krytyce był całkowicie skoncentrowany na Chrystusie – przyczynił się zdecydowanie, nawet w opinii niekatolików, do obrony wolności obywateli polskich, co spotkało się z pozytywnym odzewem poza granicami kraju. Ponadto odniesiono się do postrzegania tej maryjnej wizji w posłudze Piotrowej Jana Pawła II, który nierzadko mówił o tej zwycięskiej wizji Maryi przez kard. Hlond. Choć nie jest to wprost wspomniane, to jednak można dostrzec istnienie wątku łączącego Hlonda, Wyszyńskiego i Jana Pawła II: szczególny maryjny wymiar ich działalności duszpasterskiej.","PeriodicalId":52595,"journal":{"name":"Seminare","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-03-09","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"81753344","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Jeden z najważniejszych tekstów biblijnych o małżeństwie zawarty jest w Ef 5. Fragment ten analizuje różne aspekty relacji między mężem i żoną. Zgodnie z tym szczególnym atrybutem małżeństwa chrześcijańskiego jest sakramentalność, polegająca na uczestnictwie małżonków, jako komunii osobowej, w tajemnicy zbawienia rozumianej jako głęboka więź Chrystusa z Kościołem, dzięki której małżeństwo chrześcijan nabiera wymiaru nadprzyrodzonego. Ponadto więź Chrystusa z Kościołem jest przykładem wzajemnych relacji między małżonkami. Szczegółowo podkreśla się tu wzajemny stosunek męża i żony, a zwłaszcza fakt podporządkowania się żony mężowi, co nie może być rozumiane jako jakakolwiek forma niewolnictwa, ale raczej jako forma chrześcijańskiego powołania i służyć Chrystusowi. Jak Chrystus jest głową Kościoła i troszczy się o jego pełny rozwój, zwłaszcza w zakresie zbawienia, tak samo mąż powinien być dla swojej żony.
{"title":"Nadprzyrodzona motywacja poddania żony mężowi w świetle Ef 5, 21–24","authors":"Kułaczkowski Jerzy","doi":"10.21852/sem.2007.24.10","DOIUrl":"https://doi.org/10.21852/sem.2007.24.10","url":null,"abstract":"Jeden z najważniejszych tekstów biblijnych o małżeństwie zawarty jest w Ef 5. Fragment ten analizuje różne aspekty relacji między mężem i żoną. Zgodnie z tym szczególnym atrybutem małżeństwa chrześcijańskiego jest sakramentalność, polegająca na uczestnictwie małżonków, jako komunii osobowej, w tajemnicy zbawienia rozumianej jako głęboka więź Chrystusa z Kościołem, dzięki której małżeństwo chrześcijan nabiera wymiaru nadprzyrodzonego. Ponadto więź Chrystusa z Kościołem jest przykładem wzajemnych relacji między małżonkami. Szczegółowo podkreśla się tu wzajemny stosunek męża i żony, a zwłaszcza fakt podporządkowania się żony mężowi, co nie może być rozumiane jako jakakolwiek forma niewolnictwa, ale raczej jako forma chrześcijańskiego powołania i służyć Chrystusowi. Jak Chrystus jest głową Kościoła i troszczy się o jego pełny rozwój, zwłaszcza w zakresie zbawienia, tak samo mąż powinien być dla swojej żony.","PeriodicalId":52595,"journal":{"name":"Seminare","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-03-09","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"88972011","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Posiadanie dóbr konsumpcyjnych jest nierozerwalnie związane z naturą człowieka, dlatego odpowiednie korzystanie z nich jest ważnym czynnikiem realizacji wszystkich szlachetnych wartości związanych z kategorią „być”. Własność prywatna pomaga człowiekowi być wolnym, odpowiedzialnym za swój los i pomyślność swojej rodziny. Pomaga człowiekowi wypełniać życiowe obowiązki, uświadamiać sobie swoją rolę i pozycję w społeczeństwie. Dlatego człowiek powinien „mieć”, aby „być” bardziej hojnym, wielkodusznym, solidarnym. Dezorganizacja konsumpcji w postaci konsumpcjonizmu nie pomaga mu w osiąganiu pewnych celów, ponieważ podporządkowuje człowieka konsumpcji i czyni go przedmiotem manipulacji. Nie pozostaje nic innego jak edukować człowieka i pomagać mu w samokształceniu, gdyż człowiek jest podmiotem konsumpcji, to on decyduje o jej poziomie, ilości i jakości. Kształtowanie odpowiedzialnego i dojrzałego człowieczeństwa, które nie zapomni o prymacie etyki nad technologią, ducha nad materią, człowieka nad dobrem, jest światłem dla współczesnego człowieka żyjącego w społeczeństwie konsumpcyjnym.
{"title":"Mieć i być – etyka posiadania w nauczaniu społecznym Kościoła","authors":"Wiesław Łużyński","doi":"10.21852/sem.2007.24.19","DOIUrl":"https://doi.org/10.21852/sem.2007.24.19","url":null,"abstract":"Posiadanie dóbr konsumpcyjnych jest nierozerwalnie związane z naturą człowieka, dlatego odpowiednie korzystanie z nich jest ważnym czynnikiem realizacji wszystkich szlachetnych wartości związanych z kategorią „być”. Własność prywatna pomaga człowiekowi być wolnym, odpowiedzialnym za swój los i pomyślność swojej rodziny. Pomaga człowiekowi wypełniać życiowe obowiązki, uświadamiać sobie swoją rolę i pozycję w społeczeństwie. Dlatego człowiek powinien „mieć”, aby „być” bardziej hojnym, wielkodusznym, solidarnym. Dezorganizacja konsumpcji w postaci konsumpcjonizmu nie pomaga mu w osiąganiu pewnych celów, ponieważ podporządkowuje człowieka konsumpcji i czyni go przedmiotem manipulacji. Nie pozostaje nic innego jak edukować człowieka i pomagać mu w samokształceniu, gdyż człowiek jest podmiotem konsumpcji, to on decyduje o jej poziomie, ilości i jakości. Kształtowanie odpowiedzialnego i dojrzałego człowieczeństwa, które nie zapomni o prymacie etyki nad technologią, ducha nad materią, człowieka nad dobrem, jest światłem dla współczesnego człowieka żyjącego w społeczeństwie konsumpcyjnym.","PeriodicalId":52595,"journal":{"name":"Seminare","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-03-09","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"89394988","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Celem artykułu jest przedstawienie dogmatycznych kontrowersji między Kościołem prawosławnym a Kościołem rzymskokatolickim, w szczególności tych, które dotyczą sposobu pojmowania dogmatu Trójcy Świętej i formuły filioque. Opisuje historyczne podstawy sporu, jego ewolucję na przestrzeni wieków, przyczyny i aspekty eskalacji konfliktu oraz próby zapobieżenia im i ekumeniczne próby pojednania obu Kościołów w ostatnich dziesięcioleciach. W artykule szczególną uwagę poświęcono kwestii instrumentalnego wykorzystywania sporu teologicznego do celów świeckich, związanych z walką o władzę i prymat nad światem chrześcijańskim. Pokazuje, w jaki sposób rywalizacja polityczna między obydwoma Kościołami znalazła swój pośredni wyraz w dyskusjach stricte teologicznych oraz w formułowaniu kolejnych dogmatów in credo. Opisuje również wpływ szeroko niedocenianych czynników pozateologicznych, „zewnętrznych” na proces formułowania poszczególnych dogmatów. Artykuł pokazuje również, jak w gruncie rzeczy nieistotne aspekty dogmatyczne dzielą oba Kościoły i jak wielkie znaczenie we wzajemnych stosunkach odgrywają animozje historyczne i względy polityczno-prestiżowe.
{"title":"Prawosławne widzenie dogmatu o Trójcy Świętej. Filioque","authors":"Magdalena Żakowska","doi":"10.21852/sem.2007.24.13","DOIUrl":"https://doi.org/10.21852/sem.2007.24.13","url":null,"abstract":"Celem artykułu jest przedstawienie dogmatycznych kontrowersji między Kościołem prawosławnym a Kościołem rzymskokatolickim, w szczególności tych, które dotyczą sposobu pojmowania dogmatu Trójcy Świętej i formuły filioque. Opisuje historyczne podstawy sporu, jego ewolucję na przestrzeni wieków, przyczyny i aspekty eskalacji konfliktu oraz próby zapobieżenia im i ekumeniczne próby pojednania obu Kościołów w ostatnich dziesięcioleciach. W artykule szczególną uwagę poświęcono kwestii instrumentalnego wykorzystywania sporu teologicznego do celów świeckich, związanych z walką o władzę i prymat nad światem chrześcijańskim. Pokazuje, w jaki sposób rywalizacja polityczna między obydwoma Kościołami znalazła swój pośredni wyraz w dyskusjach stricte teologicznych oraz w formułowaniu kolejnych dogmatów in credo. Opisuje również wpływ szeroko niedocenianych czynników pozateologicznych, „zewnętrznych” na proces formułowania poszczególnych dogmatów. Artykuł pokazuje również, jak w gruncie rzeczy nieistotne aspekty dogmatyczne dzielą oba Kościoły i jak wielkie znaczenie we wzajemnych stosunkach odgrywają animozje historyczne i względy polityczno-prestiżowe.","PeriodicalId":52595,"journal":{"name":"Seminare","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-03-09","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"86119468","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Liczne badania empiryczne wykazały, że postrzegane przez uczniów środowisko uczenia się – w przeciwieństwie do „obiektywnie” rejestrowanych warunków uczenia się – może wnieść istotny wkład w wyjaśnianie i rozumienie zachowań uczniów. Podjęto tę myśl w analizach teoretycznych i empirycznych zajmujących się problematyką klimatu szkoły. W ten sposób zwraca się uwagę na rolę wzajemnych powiązań między wewnętrznymi warunkami środowiskowymi szkoły a indywidualnymi cechami osobowymi uczniów. Niniejszy artykuł ma na celu przedstawienie przeglądu możliwych i zbadanych skutków klimatu szkoły. Celem niniejszego artykułu jest próba ukazania związków między subiektywnie odczuwanym klimatem szkoły a różnymi formami przemocy, które zostały zmierzone i udowodnione w wielu badaniach.
{"title":"Klimat szkoły a zachowania przemocowe uczniów w świetle wybranych badań empirycznych","authors":"Marek Kulesza","doi":"10.21852/sem.2007.24.20","DOIUrl":"https://doi.org/10.21852/sem.2007.24.20","url":null,"abstract":"Liczne badania empiryczne wykazały, że postrzegane przez uczniów środowisko uczenia się – w przeciwieństwie do „obiektywnie” rejestrowanych warunków uczenia się – może wnieść istotny wkład w wyjaśnianie i rozumienie zachowań uczniów. Podjęto tę myśl w analizach teoretycznych i empirycznych zajmujących się problematyką klimatu szkoły. W ten sposób zwraca się uwagę na rolę wzajemnych powiązań między wewnętrznymi warunkami środowiskowymi szkoły a indywidualnymi cechami osobowymi uczniów. Niniejszy artykuł ma na celu przedstawienie przeglądu możliwych i zbadanych skutków klimatu szkoły. Celem niniejszego artykułu jest próba ukazania związków między subiektywnie odczuwanym klimatem szkoły a różnymi formami przemocy, które zostały zmierzone i udowodnione w wielu badaniach.","PeriodicalId":52595,"journal":{"name":"Seminare","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-03-09","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"89046385","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
京公网安备 11010802042870号
京ICP备2023020795号-1
扫码关注我们
求助内容：
应助结果提醒方式：