Bezinteresowna wola służenia innym ludziom wynika z woli konkretnej osoby. Wolontariat charakteryzuje się ciągłością i regularnością w działaniach podejmowanych pośrednio na rzecz potrzebujących. Wolontariat w wymiarze społecznym uchodzi czasem za szlachetną, choć nie zawsze skuteczną metodę łagodzenia niesprawiedliwości społecznej i trudów losu, które niektórych dotkliwie dotykają. Wolontariat w Polsce zaczął się rozwijać dopiero po 1989 roku w wyniku przemian politycznych i społecznych. W tym czasie zaczęły też powstawać liczne organizacje pozarządowe. Rozwój tych organizacji spowodował konieczność prawnego uregulowania pomocy świadczonej przez wolontariuszy dobrowolnie i nieodpłatnie. Pierwsze regulacje dotyczące wolontariatu można znaleźć w ustawie z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej. 26 marca 2003 r. została uchwalona ustawa o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, która w części trzeciej reguluje instytucje wolontariatu. Zgodnie z przepisami, wolontariuszem jest każda osoba (fizyczna), która dobrowolnie i nieodpłatnie wykonuje określone prawem usługi. Wolontariat to dobrowolne, dobrowolne, świadome działanie na rzecz innych ludzi, wykraczające poza więzi rodzinne, koleżeńskie i przyjacielskie. Wolontariusz to osoba, która wykonuje usługi (równoważne z wykonywaniem pracy) na rzecz różnych, w tym rządowych, organizacji pozagospodarczych. Usługi te powinny być realizowane na podstawie umowy między wolontariuszem a zainteresowaną organizacją. Wolontariusz powinien posiadać kwalifikacje wymagane przez organizację. Wolontariat to sposób na życie, sposób na życie, koncepcja, która zrobiła zawrotną karierę w III RP. W 2005 roku 23,2%, tj. 6,9 mln dorosłych Polaków zadeklarowało, że udziela pomocy różnym organizacjom, grupom, związkom wyznaniowym i społecznym. Artykuł ma na celu przede wszystkim ukazanie, czym jest wolontariat oraz jakie są jego cele i zadania w kontekście regulacji prawnych w Polsce.
{"title":"Aspekt społeczno-prawny wolontariatu w III Rzeczypospolitej Polskiej","authors":"Beata Gocko","doi":"10.21852/sem.2007.24.26","DOIUrl":"https://doi.org/10.21852/sem.2007.24.26","url":null,"abstract":"Bezinteresowna wola służenia innym ludziom wynika z woli konkretnej osoby. Wolontariat charakteryzuje się ciągłością i regularnością w działaniach podejmowanych pośrednio na rzecz potrzebujących. Wolontariat w wymiarze społecznym uchodzi czasem za szlachetną, choć nie zawsze skuteczną metodę łagodzenia niesprawiedliwości społecznej i trudów losu, które niektórych dotkliwie dotykają. Wolontariat w Polsce zaczął się rozwijać dopiero po 1989 roku w wyniku przemian politycznych i społecznych. W tym czasie zaczęły też powstawać liczne organizacje pozarządowe. Rozwój tych organizacji spowodował konieczność prawnego uregulowania pomocy świadczonej przez wolontariuszy dobrowolnie i nieodpłatnie. Pierwsze regulacje dotyczące wolontariatu można znaleźć w ustawie z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej. 26 marca 2003 r. została uchwalona ustawa o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, która w części trzeciej reguluje instytucje wolontariatu. Zgodnie z przepisami, wolontariuszem jest każda osoba (fizyczna), która dobrowolnie i nieodpłatnie wykonuje określone prawem usługi. Wolontariat to dobrowolne, dobrowolne, świadome działanie na rzecz innych ludzi, wykraczające poza więzi rodzinne, koleżeńskie i przyjacielskie. Wolontariusz to osoba, która wykonuje usługi (równoważne z wykonywaniem pracy) na rzecz różnych, w tym rządowych, organizacji pozagospodarczych. Usługi te powinny być realizowane na podstawie umowy między wolontariuszem a zainteresowaną organizacją. Wolontariusz powinien posiadać kwalifikacje wymagane przez organizację. Wolontariat to sposób na życie, sposób na życie, koncepcja, która zrobiła zawrotną karierę w III RP. W 2005 roku 23,2%, tj. 6,9 mln dorosłych Polaków zadeklarowało, że udziela pomocy różnym organizacjom, grupom, związkom wyznaniowym i społecznym. Artykuł ma na celu przede wszystkim ukazanie, czym jest wolontariat oraz jakie są jego cele i zadania w kontekście regulacji prawnych w Polsce.","PeriodicalId":52595,"journal":{"name":"Seminare","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-03-10","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"82180994","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Artykuł nosi tytuł Bibliografia niepublikowanych listów ks. Leona Piaseckiego (1889–1957) z Indii (1922–1957) i obejmuje: 1 – dokumenty; 2 – listy pisane do salezjanów. Otrzymałem kopie listów z Archiwum Generalnego Rzymu, Archiwów Prowincjalnych Krakowa i Warszawy, biblioteki Lad (Acta Hlondiana), a także od Don Archimide Pianazziego z Archiwum Arcybiskupiego Shillog. W poniższym artykule opublikowano bibliografię niepublikowanych jeszcze listów do rodziny, listów drukowanych w czasopismach katolickich, a także różne świadectwa zaczerpnięte z różnych źródeł drukowane na temat ks. Leona Piaseckiego. Wszystkim, którzy pomogli mi w zebraniu materiału kieruję serdeczne podziękowania.
{"title":"Fr Leon Piasecki's (1889-1957) Bibliography of non Published Letters from India (1922-1957)","authors":"Stanisław Szmidt","doi":"10.21852/sem.2007.24.38","DOIUrl":"https://doi.org/10.21852/sem.2007.24.38","url":null,"abstract":"Artykuł nosi tytuł Bibliografia niepublikowanych listów ks. Leona Piaseckiego (1889–1957) z Indii (1922–1957) i obejmuje: 1 – dokumenty; 2 – listy pisane do salezjanów. Otrzymałem kopie listów z Archiwum Generalnego Rzymu, Archiwów Prowincjalnych Krakowa i Warszawy, biblioteki Lad (Acta Hlondiana), a także od Don Archimide Pianazziego z Archiwum Arcybiskupiego Shillog. W poniższym artykule opublikowano bibliografię niepublikowanych jeszcze listów do rodziny, listów drukowanych w czasopismach katolickich, a także różne świadectwa zaczerpnięte z różnych źródeł drukowane na temat ks. Leona Piaseckiego. Wszystkim, którzy pomogli mi w zebraniu materiału kieruję serdeczne podziękowania.","PeriodicalId":52595,"journal":{"name":"Seminare","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-03-10","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"82501692","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
This article represents considerations for social deviation, specifically various modifications of addictions. First of all, author analyzes opinions such sociologists as Durkheim or Merton. The social deviation may be defined as the unenforcement of rules and recognized patterns of behavior. The root causes of addictions are psychological factors as compulsive behaviors and emotional disorders, social factors as abnormal socialization, social structures for example nonfunctional families and subculture of friendly groups, cultural as lack of confidence and public consent to different deviations and political as injustice , social inequalities, nepotism, corruption and economical and political transformation. It is significant that the other reasons of subjection between other things are such social problems as unemployment or poverty. Put another way, the problem of addictions is not really a sociological one but psychological, political, cultural, economical so that we can not to treat with disregard it and must elaborate eligible prophylaxis preventing pathologies.
{"title":"Uzależnienia jako przejaw dewiacji społecznej","authors":"Edward Kuraciński","doi":"10.21852/sem.2007.24.28","DOIUrl":"https://doi.org/10.21852/sem.2007.24.28","url":null,"abstract":"This article represents considerations for social deviation, specifically various modifications of addictions. First of all, author analyzes opinions such sociologists as Durkheim or Merton. The social deviation may be defined as the unenforcement of rules and recognized patterns of behavior. The root causes of addictions are psychological factors as compulsive behaviors and emotional disorders, social factors as abnormal socialization, social structures for example nonfunctional families and subculture of friendly groups, cultural as lack of confidence and public consent to different deviations and political as injustice , social inequalities, nepotism, corruption and economical and political transformation. It is significant that the other reasons of subjection between other things are such social problems as unemployment or poverty. Put another way, the problem of addictions is not really a sociological one but psychological, political, cultural, economical so that we can not to treat with disregard it and must elaborate eligible prophylaxis preventing pathologies.","PeriodicalId":52595,"journal":{"name":"Seminare","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-03-10","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"84949014","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Ten wkład dotyczy tematu studiów nad Księdzem Bosko. W artykule autorka w równym stopniu uwzględnia zarówno badania prowadzone w świecie salezjańskim, jak i wkłady, które nie należą do świata salezjańskiego sensu stricto. Głównym celem była analiza różnych okresów, w których różni autorzy wnieśli ważny wkład w pogłębienie postaci Księdza Bosko w całej jego historii. Dzięki edycji źródeł i publikacji licznych opracowań tradycyjny wizerunek Księdza Bosko nie jest już jedyny. Wraz z nim stopniowo wyrasta obraz bogatszy, bardziej zróżnicowany i bardziej zgodny z historyczną rzeczywistością tamtych czasów. Odnowiony obraz Księdza Bosko jest bardziej sugestywny. Wykorzystanie bardziej wiarygodnych danych historycznych umożliwiło uzyskanie jaśniejszego obrazu zarówno kościelnych sytuacji religijnych, jak i społecznych i wychowawczych, w których konieczne było przeniesienie Ks. Bosko. Dzięki poczynionym rozważaniom Ksiądz Bosko jawi się jako ten, który swoją troską i działaniem potrafił odnieść się do konkretnych sytuacji swoich czasów. W tym klimacie rozwinął orientację pedagogiczną i duchową, która także na przyszłość może być światłem i siłą zarówno w świecie salezjańskim, jak i poza nim.
{"title":"Studia na temat św. Jana Bosko – między zachwytem a pytaniami krytycznymi","authors":"Schepens Jacques","doi":"10.21852/sem.2007.24.35","DOIUrl":"https://doi.org/10.21852/sem.2007.24.35","url":null,"abstract":"Ten wkład dotyczy tematu studiów nad Księdzem Bosko. W artykule autorka w równym stopniu uwzględnia zarówno badania prowadzone w świecie salezjańskim, jak i wkłady, które nie należą do świata salezjańskiego sensu stricto. Głównym celem była analiza różnych okresów, w których różni autorzy wnieśli ważny wkład w pogłębienie postaci Księdza Bosko w całej jego historii. Dzięki edycji źródeł i publikacji licznych opracowań tradycyjny wizerunek Księdza Bosko nie jest już jedyny. Wraz z nim stopniowo wyrasta obraz bogatszy, bardziej zróżnicowany i bardziej zgodny z historyczną rzeczywistością tamtych czasów. Odnowiony obraz Księdza Bosko jest bardziej sugestywny. Wykorzystanie bardziej wiarygodnych danych historycznych umożliwiło uzyskanie jaśniejszego obrazu zarówno kościelnych sytuacji religijnych, jak i społecznych i wychowawczych, w których konieczne było przeniesienie Ks. Bosko. Dzięki poczynionym rozważaniom Ksiądz Bosko jawi się jako ten, który swoją troską i działaniem potrafił odnieść się do konkretnych sytuacji swoich czasów. W tym klimacie rozwinął orientację pedagogiczną i duchową, która także na przyszłość może być światłem i siłą zarówno w świecie salezjańskim, jak i poza nim.","PeriodicalId":52595,"journal":{"name":"Seminare","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-03-10","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"73539675","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
W artykule podjęto problem związany z nauczaniem przedmiotów szkolnych w szkole ponadgimnazjalnej z wielokulturowego punktu widzenia. Zmieniająca się sytuacja na wielokulturową we współczesnym polskim społeczeństwie wymaga współpracy nauczycieli różnych przedmiotów. Nauczyciele pracując w szkole nie powinni starać się zachować mentalności jednego kraju kultury wobec wszystkich uczniów. Powinny pokazywać młodym ludziom, że poprzez różne przedmioty szkolne można uczyć się znaczenia tolerancji i wzajemnej współpracy między żyjącymi w polskim społeczeństwie ludźmi wywodzącymi się z różnych środowisk kulturowych. Należy uświadomić nauczycielom, że integracja uczniów z różnych krajów i ich pokojowa współpraca z większością jest możliwa poprzez wprowadzenie nowych metod nauczania. Artykuł sugeruje, że jedyne, co możemy zrobić dla rosnącej liczby studentów zagranicznych w Polsce, jeśli nie chcemy, aby wciąż czuli się obcy wśród obcych, to dać im jasną politykę szkolną poprzez różne przedmioty i zmienić postaw społecznych poprzez wymuszanie edukacji nie „o” wielokulturowości, ale „jak” żyć w wielokulturowym społeczeństwie.
{"title":"Rola przedmiotów szkolnych w wychowaniu młodzieży do życia w społeczeństwie wielokulturowym","authors":"Bogdan Stańkowski","doi":"10.21852/sem.2007.24.32","DOIUrl":"https://doi.org/10.21852/sem.2007.24.32","url":null,"abstract":"W artykule podjęto problem związany z nauczaniem przedmiotów szkolnych w szkole ponadgimnazjalnej z wielokulturowego punktu widzenia. Zmieniająca się sytuacja na wielokulturową we współczesnym polskim społeczeństwie wymaga współpracy nauczycieli różnych przedmiotów. Nauczyciele pracując w szkole nie powinni starać się zachować mentalności jednego kraju kultury wobec wszystkich uczniów. Powinny pokazywać młodym ludziom, że poprzez różne przedmioty szkolne można uczyć się znaczenia tolerancji i wzajemnej współpracy między żyjącymi w polskim społeczeństwie ludźmi wywodzącymi się z różnych środowisk kulturowych. Należy uświadomić nauczycielom, że integracja uczniów z różnych krajów i ich pokojowa współpraca z większością jest możliwa poprzez wprowadzenie nowych metod nauczania. Artykuł sugeruje, że jedyne, co możemy zrobić dla rosnącej liczby studentów zagranicznych w Polsce, jeśli nie chcemy, aby wciąż czuli się obcy wśród obcych, to dać im jasną politykę szkolną poprzez różne przedmioty i zmienić postaw społecznych poprzez wymuszanie edukacji nie „o” wielokulturowości, ale „jak” żyć w wielokulturowym społeczeństwie.","PeriodicalId":52595,"journal":{"name":"Seminare","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-03-10","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"77172156","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Zdaniem Dietricha Bennera (ur. 1941) oderwanie refleksji wychowawczej od rzeczywistości edukacyjnej i jej wyjaśnienie doprowadziło do wielkiego kryzysu współczesnej filozofii wychowania. Benner stwierdza, że jedyną szansą na przezwyciężenie kryzysu jest niejako ponowne odkrycie aktywności (po grecku – praxis ) jako fundamentalnego elementu zarówno rzeczywistości edukacyjnej, jak i teorii edukacji. W pierwszym akapicie artykułu przedstawiono wyjaśnienie praxis jako zjawiska ludzkiego. Benner definiuje tę czynność jako zorientowaną obiektowo i podmiototwórczą. Dlatego praktyka jest postrzegana jako sposób na stawanie się człowiekiem. Istnieje sześć indywidualnych i społecznych przejawów praxis, czyli ekonomii, etyki, pedagogiki, polityki, sztuki i religii. Chociaż każdy z nich, zdaniem Bennera, stał się odrębny w czasach nowożytnych, nadal mają pewne cechy wspólne, takie jak fizyczność, wolność, historia i język. W drugim akapicie opisano praktykę pedagogiczną, a edukację przedstawiono jako zorientowaną na cel i mającą charakter paradoksalny. Trzeci akapit zawiera przegląd dwóch trybów działalności pedagogicznej. Pierwsza, wywodząca się ze starożytności, opiera się na doświadczeniu i nauczaniu społecznym. Drugi tryb powstał w czasach nowożytnych i zakłada, że wychowanie nie jest procesem samorządnym, lecz zapośredniczonym przez instytucje pedagogiczne, których głównym celem jest przygotowanie młodych ludzi do dorosłego życia. Ostatni akapit poświęcony jest zakresowi realizacji praktyki pedagogicznej. Zdaniem Bennera realizacja praktyki pedagogicznej odbywa się w trzech wymiarach, tj. samozaprzeczającej się relacji władzy, wychowania przez nauczanie oraz przejścia do współpracy międzypokoleniowej.
{"title":"(R)ewolucja prakseologiczna w myśleniu i działaniu pedagogicznym według Dietricha Bennera","authors":"D. Stępkowski","doi":"10.21852/sem.2007.24.30","DOIUrl":"https://doi.org/10.21852/sem.2007.24.30","url":null,"abstract":"Zdaniem Dietricha Bennera (ur. 1941) oderwanie refleksji wychowawczej od rzeczywistości edukacyjnej i jej wyjaśnienie doprowadziło do wielkiego kryzysu współczesnej filozofii wychowania. Benner stwierdza, że jedyną szansą na przezwyciężenie kryzysu jest niejako ponowne odkrycie aktywności (po grecku – praxis ) jako fundamentalnego elementu zarówno rzeczywistości edukacyjnej, jak i teorii edukacji. W pierwszym akapicie artykułu przedstawiono wyjaśnienie praxis jako zjawiska ludzkiego. Benner definiuje tę czynność jako zorientowaną obiektowo i podmiototwórczą. Dlatego praktyka jest postrzegana jako sposób na stawanie się człowiekiem. Istnieje sześć indywidualnych i społecznych przejawów praxis, czyli ekonomii, etyki, pedagogiki, polityki, sztuki i religii. Chociaż każdy z nich, zdaniem Bennera, stał się odrębny w czasach nowożytnych, nadal mają pewne cechy wspólne, takie jak fizyczność, wolność, historia i język. W drugim akapicie opisano praktykę pedagogiczną, a edukację przedstawiono jako zorientowaną na cel i mającą charakter paradoksalny. Trzeci akapit zawiera przegląd dwóch trybów działalności pedagogicznej. Pierwsza, wywodząca się ze starożytności, opiera się na doświadczeniu i nauczaniu społecznym. Drugi tryb powstał w czasach nowożytnych i zakłada, że wychowanie nie jest procesem samorządnym, lecz zapośredniczonym przez instytucje pedagogiczne, których głównym celem jest przygotowanie młodych ludzi do dorosłego życia. Ostatni akapit poświęcony jest zakresowi realizacji praktyki pedagogicznej. Zdaniem Bennera realizacja praktyki pedagogicznej odbywa się w trzech wymiarach, tj. samozaprzeczającej się relacji władzy, wychowania przez nauczanie oraz przejścia do współpracy międzypokoleniowej.","PeriodicalId":52595,"journal":{"name":"Seminare","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-03-10","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"86816931","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Prezentowany szkic pamiątkowy nawiązuje do postaci Księdza Profesora Mariana Lewko ukazując go jako wybitnego nauczyciela akademickiego, całkowicie pochłoniętego działalnością Uczelni. Swoją pracę dydaktyczną traktował jako dążenie niosące ze sobą poczucie misji. Przywołuje na myśl talent Profesora do prowadzenia zajęć – zawsze starannie przygotowanych i doskonale prowadzonych – oraz niezrównaną chęć pełnego i rzetelnego omówienia wybranego materiału. Tekst podkreśla również kwestię wysokich wymagań; zarówno proponowane, jak i przestrzegane. Będąc wybitnym dokumentalistą i wnikliwym analitykiem, sam Wielebny Profesor oczekiwał od swoich studentów wyrobienia w sobie talentu do zbierania potrzebnych materiałów, przyjęcia odpowiedzialnej postawy badawczej i nie zapominania o skrupulatności potrzebnej w analizie zjawisk. Jednocześnie jednak tekst mocno podkreśla niezwykłą życzliwość księdza Lewko i jego szerokie spojrzenie na potrzeby uczniów. Nie można zapomnieć o jego wrażliwości, biegłości w dzieleniu się swoją wiedzą z innymi oraz głębokim poczuciu satysfakcji stymulowanej sukcesami uczniów. Wyjątkowe poczucie wspólnoty panujące na zajęciach Profesora stwarzało sprzyjające warunki do rozwijania serdecznych relacji międzyludzkich oraz nawiązywania bliskich relacji między studentami a ich nauczycielami.
{"title":"O niezwykłym Nauczycielu","authors":"J. Michalczuk","doi":"10.21852/sem.2007.24.39","DOIUrl":"https://doi.org/10.21852/sem.2007.24.39","url":null,"abstract":"Prezentowany szkic pamiątkowy nawiązuje do postaci Księdza Profesora Mariana Lewko ukazując go jako wybitnego nauczyciela akademickiego, całkowicie pochłoniętego działalnością Uczelni. Swoją pracę dydaktyczną traktował jako dążenie niosące ze sobą poczucie misji. Przywołuje na myśl talent Profesora do prowadzenia zajęć – zawsze starannie przygotowanych i doskonale prowadzonych – oraz niezrównaną chęć pełnego i rzetelnego omówienia wybranego materiału. Tekst podkreśla również kwestię wysokich wymagań; zarówno proponowane, jak i przestrzegane. Będąc wybitnym dokumentalistą i wnikliwym analitykiem, sam Wielebny Profesor oczekiwał od swoich studentów wyrobienia w sobie talentu do zbierania potrzebnych materiałów, przyjęcia odpowiedzialnej postawy badawczej i nie zapominania o skrupulatności potrzebnej w analizie zjawisk. Jednocześnie jednak tekst mocno podkreśla niezwykłą życzliwość księdza Lewko i jego szerokie spojrzenie na potrzeby uczniów. Nie można zapomnieć o jego wrażliwości, biegłości w dzieleniu się swoją wiedzą z innymi oraz głębokim poczuciu satysfakcji stymulowanej sukcesami uczniów. Wyjątkowe poczucie wspólnoty panujące na zajęciach Profesora stwarzało sprzyjające warunki do rozwijania serdecznych relacji międzyludzkich oraz nawiązywania bliskich relacji między studentami a ich nauczycielami.","PeriodicalId":52595,"journal":{"name":"Seminare","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-03-10","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"77715327","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Osoby niepełnosprawne to grupa osób szczególnie narażona na wykluczenie społeczne i ubóstwo. Wynika to głównie z: negatywnych postaw społecznych; trudniejszy dostęp; niski poziom wykształcenia i niski poziom zatrudnienia; niewystarczające wsparcie w edukacji; brak polityki gospodarczej rekompensującej dodatkowe koszty związane z niepełnosprawnością; brak kompetentnych, wyspecjalizowanych służb, co ostatecznie prowadzi do tego, że osoby te kilkakrotnie muszą korzystać z instytucjonalnych form opieki. Uznając ten fakt, Unia Europejska i państwa członkowskie włączają te osoby do wszelkich działań zmierzających do społecznej marginalizacji. W ostatnich dziesięcioleciach można było zauważyć istotne zmiany w postrzeganiu osób niepełnosprawnych. Od kilkunastu lat podejmowane są działania na rzecz pełnej integracji społecznej w Unii. Rozpowszechnia się idea stworzenia społeczeństwa otwartego dla wszystkich, niezależnie od indywidualnych ograniczeń. Szereg działań podjętych w tym zakresie stał się inspiracją do niniejszej refleksji, w której podjęto próbę przedstawienia wybranych zasad unijnej polityki społecznej wobec osób niepełnosprawnych.
{"title":"Osoby niepełnosprawne w Unii Europejskiej – sytuacja i perspektywy","authors":"Beata Szluz","doi":"10.21852/sem.2007.24.24","DOIUrl":"https://doi.org/10.21852/sem.2007.24.24","url":null,"abstract":"Osoby niepełnosprawne to grupa osób szczególnie narażona na wykluczenie społeczne i ubóstwo. Wynika to głównie z: negatywnych postaw społecznych; trudniejszy dostęp; niski poziom wykształcenia i niski poziom zatrudnienia; niewystarczające wsparcie w edukacji; brak polityki gospodarczej rekompensującej dodatkowe koszty związane z niepełnosprawnością; brak kompetentnych, wyspecjalizowanych służb, co ostatecznie prowadzi do tego, że osoby te kilkakrotnie muszą korzystać z instytucjonalnych form opieki. Uznając ten fakt, Unia Europejska i państwa członkowskie włączają te osoby do wszelkich działań zmierzających do społecznej marginalizacji. W ostatnich dziesięcioleciach można było zauważyć istotne zmiany w postrzeganiu osób niepełnosprawnych. Od kilkunastu lat podejmowane są działania na rzecz pełnej integracji społecznej w Unii. Rozpowszechnia się idea stworzenia społeczeństwa otwartego dla wszystkich, niezależnie od indywidualnych ograniczeń. Szereg działań podjętych w tym zakresie stał się inspiracją do niniejszej refleksji, w której podjęto próbę przedstawienia wybranych zasad unijnej polityki społecznej wobec osób niepełnosprawnych.","PeriodicalId":52595,"journal":{"name":"Seminare","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-03-10","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"91052027","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
O ile sekularyzacja jako proces oddzielania sacrum od profanum jest zjawiskiem pozytywnym, to ma znaczenie negatywne, gdy całkowicie eliminuje z życia element sacrum (sekularyzm). To drugie rozumienie wpływa na podejście do ludzkiego ciała, prowadząc do postrzegania człowieka jako skomplikowanej maszyny. W rezultacie etyka oparta na godności człowieka traci swoje korzenie. Brak ontologicznego wglądu w osobę ludzką wpływa na stosunek do jednostki i prowadzi do sytuacji, w której wszystko, co ma do zaoferowania współczesna medycyna, można uznać za przedmiot handlu. Pacjenci w roli konsumentów i racjonalizm ekonomiczny (Weber) wywierają na medycynę silną presję zarówno ze strony konsumentów, jak i instytucji komercyjnych. Sytuacja ta ma wiele implikacji praktycznych, głównie związanych z faktem, że wiele działań podejmowanych jest nie dla dobra jednostki, ale dla zysku. Problem ten można rozwiązać, postulując powrót do adekwatnej koncepcji człowieka jako jednostki, której wartość zakorzeniona jest w jego godności.
{"title":"Wobec sekularyzacji i komercjalizacji medycyny","authors":"Masarczyk Rafał","doi":"10.21852/sem.2007.24.27","DOIUrl":"https://doi.org/10.21852/sem.2007.24.27","url":null,"abstract":"O ile sekularyzacja jako proces oddzielania sacrum od profanum jest zjawiskiem pozytywnym, to ma znaczenie negatywne, gdy całkowicie eliminuje z życia element sacrum (sekularyzm). To drugie rozumienie wpływa na podejście do ludzkiego ciała, prowadząc do postrzegania człowieka jako skomplikowanej maszyny. W rezultacie etyka oparta na godności człowieka traci swoje korzenie. Brak ontologicznego wglądu w osobę ludzką wpływa na stosunek do jednostki i prowadzi do sytuacji, w której wszystko, co ma do zaoferowania współczesna medycyna, można uznać za przedmiot handlu. Pacjenci w roli konsumentów i racjonalizm ekonomiczny (Weber) wywierają na medycynę silną presję zarówno ze strony konsumentów, jak i instytucji komercyjnych. Sytuacja ta ma wiele implikacji praktycznych, głównie związanych z faktem, że wiele działań podejmowanych jest nie dla dobra jednostki, ale dla zysku. Problem ten można rozwiązać, postulując powrót do adekwatnej koncepcji człowieka jako jednostki, której wartość zakorzeniona jest w jego godności.","PeriodicalId":52595,"journal":{"name":"Seminare","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-03-10","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"89319499","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Turystyka, rozumiana szeroko, jest jedną z form aktywności związanej z działalnością człowieka. Turystyka, obok zjawiska sportowego, należy do dziedziny rekreacji, która w ostatnim czasie rozwinęła się na niespotykaną dotąd skalę. Wspomniany rozwój występuje na całym świecie, w skali kraju, jak również w środowiskach lokalnych. Zjawisko to jest coraz bardziej widoczne w naszym kraju. Najważniejszym tego powodem są przemiany społeczno-polityczne po roku 1989, które zniosły obowiązek wizowy wobec wielu krajów. Turystyka ma wpływ na człowieka. Wydaje się, że zmienia zwłaszcza młodych i poszerza ich umysły o aspekty kulturowe. Aktywne podróżowanie uwrażliwia na potrzeby człowieka, skłania do dbania o zdrowie, uświadamia potrzebę rozwoju intelektualnego, moralnego, społecznego, walorów estetycznych i sakralnych. Turystyka rodzinna ma ogromne znaczenie dla młodych. Wspólne spędzanie wakacji kształtuje w nich ducha współpracy, odpowiedzialności, współdziałania oraz otwiera na potrzeby innych członków rodziny.
{"title":"Elementy edukacyjne turystyki","authors":"J. Niewęgłowski","doi":"10.21852/sem.2007.24.33","DOIUrl":"https://doi.org/10.21852/sem.2007.24.33","url":null,"abstract":"Turystyka, rozumiana szeroko, jest jedną z form aktywności związanej z działalnością człowieka. Turystyka, obok zjawiska sportowego, należy do dziedziny rekreacji, która w ostatnim czasie rozwinęła się na niespotykaną dotąd skalę. Wspomniany rozwój występuje na całym świecie, w skali kraju, jak również w środowiskach lokalnych. Zjawisko to jest coraz bardziej widoczne w naszym kraju. Najważniejszym tego powodem są przemiany społeczno-polityczne po roku 1989, które zniosły obowiązek wizowy wobec wielu krajów. Turystyka ma wpływ na człowieka. Wydaje się, że zmienia zwłaszcza młodych i poszerza ich umysły o aspekty kulturowe. Aktywne podróżowanie uwrażliwia na potrzeby człowieka, skłania do dbania o zdrowie, uświadamia potrzebę rozwoju intelektualnego, moralnego, społecznego, walorów estetycznych i sakralnych. Turystyka rodzinna ma ogromne znaczenie dla młodych. Wspólne spędzanie wakacji kształtuje w nich ducha współpracy, odpowiedzialności, współdziałania oraz otwiera na potrzeby innych członków rodziny.","PeriodicalId":52595,"journal":{"name":"Seminare","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-03-10","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"87939909","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
京公网安备 11010802042870号
京ICP备2023020795号-1
扫码关注我们
求助内容：
应助结果提醒方式：