Abstract The incidence and prevalence of diseases caused by non-tuberculous mycobacteria (NTM) have been steadily increasing worldwide. NTM are environmental saprophytic organisms; however, a few strains are known to produce diseases in humans affecting pulmonary and extra-pulmonary sites. Although the environment is a major source of NTM infection, recent studies have shown that person-to-person dissemination could be an important transmission route for these microorganisms. Structural and functional lung defects and immunodeficiency are major risk factors for acquiring NTM infections. Diagnosis of NTM diseases is very complex owing to the necessity of distinguishing between a true pathogen and an environmental contaminant. Identification at the species level is critical due to differences in the antibiotic susceptibility patterns of various NTM strains. Such identification is mainly achieved by molecular methods; additionally, mass spectrometry (e.g., MALDI-TOF) is useful for NTM species determination. Natural resistance of NTM species to a wide spectrum of antibiotics makes prescribing treatment for NTM diseases very difficult. NTM therapy usually takes more than one year and requires multi-drug regimens, yet the outcome often remains poor. Therefore, alternatives to antibiotic therapy treatment methods is an area under active exploration. NTM infections are an active global health problem imposing the necessity for better diagnostic tools and more effective treatment methods.
{"title":"The key factors contributing to the risk, diagnosis and treatment of non-tuberculous mycobacterial opportunistic infections","authors":"A. Grzegorzewicz, M. Paściak","doi":"10.2478/ahem-2021-0050","DOIUrl":"https://doi.org/10.2478/ahem-2021-0050","url":null,"abstract":"Abstract The incidence and prevalence of diseases caused by non-tuberculous mycobacteria (NTM) have been steadily increasing worldwide. NTM are environmental saprophytic organisms; however, a few strains are known to produce diseases in humans affecting pulmonary and extra-pulmonary sites. Although the environment is a major source of NTM infection, recent studies have shown that person-to-person dissemination could be an important transmission route for these microorganisms. Structural and functional lung defects and immunodeficiency are major risk factors for acquiring NTM infections. Diagnosis of NTM diseases is very complex owing to the necessity of distinguishing between a true pathogen and an environmental contaminant. Identification at the species level is critical due to differences in the antibiotic susceptibility patterns of various NTM strains. Such identification is mainly achieved by molecular methods; additionally, mass spectrometry (e.g., MALDI-TOF) is useful for NTM species determination. Natural resistance of NTM species to a wide spectrum of antibiotics makes prescribing treatment for NTM diseases very difficult. NTM therapy usually takes more than one year and requires multi-drug regimens, yet the outcome often remains poor. Therefore, alternatives to antibiotic therapy treatment methods is an area under active exploration. NTM infections are an active global health problem imposing the necessity for better diagnostic tools and more effective treatment methods.","PeriodicalId":20347,"journal":{"name":"Postȩpy higieny i medycyny doświadczalnej","volume":"75 1","pages":"696 - 710"},"PeriodicalIF":0.3,"publicationDate":"2021-01-01","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"69110086","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":4,"RegionCategory":"医学","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Abstract Cognitive functions of the brain depend largely on the condition of the cell membranes and the proportion of fatty acids. It is known and accepted that arachidonic acid (AA) is one of the main ω-6 fatty acids (phospholipids) in brain cells. Metabolism of that fatty acid depends on the functionality and presence of cyclooxygenase (COX). COX is a primary enzyme in the cycle of transformation of AA to prostanoids, which may mediate response of immune cells, contributing to brain function and cognition. Two COX isoforms (COX-1 and COX-2), as well as a splice variant (COX-3), have been detected in the brain. Findings released in the last decade showed that COX-2 may play an important role in cognition. There are many preclinical and clinical reports showing its engagement in Alzheimer disease, spatial learning, and plasticity. This manuscript focuses on summarizing the above-mentioned discoveries.
{"title":"Application potential of modulation of cyclooxygenase-2 activity: a cognitive approach","authors":"K. Stachowicz","doi":"10.2478/ahem-2021-0022","DOIUrl":"https://doi.org/10.2478/ahem-2021-0022","url":null,"abstract":"Abstract Cognitive functions of the brain depend largely on the condition of the cell membranes and the proportion of fatty acids. It is known and accepted that arachidonic acid (AA) is one of the main ω-6 fatty acids (phospholipids) in brain cells. Metabolism of that fatty acid depends on the functionality and presence of cyclooxygenase (COX). COX is a primary enzyme in the cycle of transformation of AA to prostanoids, which may mediate response of immune cells, contributing to brain function and cognition. Two COX isoforms (COX-1 and COX-2), as well as a splice variant (COX-3), have been detected in the brain. Findings released in the last decade showed that COX-2 may play an important role in cognition. There are many preclinical and clinical reports showing its engagement in Alzheimer disease, spatial learning, and plasticity. This manuscript focuses on summarizing the above-mentioned discoveries.","PeriodicalId":20347,"journal":{"name":"Postȩpy higieny i medycyny doświadczalnej","volume":"75 1","pages":"837 - 846"},"PeriodicalIF":0.3,"publicationDate":"2021-01-01","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"48682454","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":4,"RegionCategory":"医学","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2021-01-01DOI: 10.5604/01.3001.0014.6581
J. Banasik, Milena Padysz, M. Pawłowicz, A. Gąsiorowska
Summary Introduction Crohn’s disease (CD) is a chronic, inflammatory bowel disease that can affect any part of the digestive system. The ileocecal region is most commonly involved. Recently, there have been reports about Crohn’s disease isolated to the colon, which may be associated with different clinical behaviour and the need for various treatment options. Materials/Methods The study included 305 patients with CD, 171 women (56%) and 134 men (44%), hospitalized at the Department of Gastroenterology, University Hospital in Lodz. Among them, a group of 101 patients was identified with a lesion location only in the colon (L2) and 204 in the small intestine and colon (L1 and L3). An attempt was made to analyze patients with CD in terms of demographic data, clinical behavior of the disease and location of inflammatory lesions. Results Among the features distinguishing the location of inflammatory lesions isolated to the colon (L2), statistically significantly less frequent occurrence of stenoses (21% at L2 location to 79% at L3, p <0.01) was observed compared to other locations. Moreover, patients with location of L2 lesions required surgery less frequently (27% with L2 vs. 73% L1 with L3, p <0.05). It was also demonstrated that among all the subjects, 42 patients underwent appendectomy before the diagnosis of CD, which constituted 19% of the L2 group patients to 81% of the L1 and L3 group (p <0.05). Conclusions In CD there is a great diversity in the clinical behavior of the disease, which is undoubtedly related to its location. The obtained results indicate that in the group of patients with the location isolated to the colon, stenoses are less common and patients require surgery less frequently.
{"title":"Does the location of inflammatory lesions in the gastrointestinal tract determine the clinical course of Crohn’s disease?","authors":"J. Banasik, Milena Padysz, M. Pawłowicz, A. Gąsiorowska","doi":"10.5604/01.3001.0014.6581","DOIUrl":"https://doi.org/10.5604/01.3001.0014.6581","url":null,"abstract":"Summary Introduction Crohn’s disease (CD) is a chronic, inflammatory bowel disease that can affect any part of the digestive system. The ileocecal region is most commonly involved. Recently, there have been reports about Crohn’s disease isolated to the colon, which may be associated with different clinical behaviour and the need for various treatment options. Materials/Methods The study included 305 patients with CD, 171 women (56%) and 134 men (44%), hospitalized at the Department of Gastroenterology, University Hospital in Lodz. Among them, a group of 101 patients was identified with a lesion location only in the colon (L2) and 204 in the small intestine and colon (L1 and L3). An attempt was made to analyze patients with CD in terms of demographic data, clinical behavior of the disease and location of inflammatory lesions. Results Among the features distinguishing the location of inflammatory lesions isolated to the colon (L2), statistically significantly less frequent occurrence of stenoses (21% at L2 location to 79% at L3, p <0.01) was observed compared to other locations. Moreover, patients with location of L2 lesions required surgery less frequently (27% with L2 vs. 73% L1 with L3, p <0.05). It was also demonstrated that among all the subjects, 42 patients underwent appendectomy before the diagnosis of CD, which constituted 19% of the L2 group patients to 81% of the L1 and L3 group (p <0.05). Conclusions In CD there is a great diversity in the clinical behavior of the disease, which is undoubtedly related to its location. The obtained results indicate that in the group of patients with the location isolated to the colon, stenoses are less common and patients require surgery less frequently.","PeriodicalId":20347,"journal":{"name":"Postȩpy higieny i medycyny doświadczalnej","volume":"75 1","pages":"12 - 17"},"PeriodicalIF":0.3,"publicationDate":"2021-01-01","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"71284663","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":4,"RegionCategory":"医学","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2021-01-01DOI: 10.5604/01.3001.0014.8758
Marta Satora, A. Rząsa, K. Rypuła, K. Płoneczka-Janeczko
Streszczenie Mikrobiom człowieka pod względem liczebności bakterii przewyższa liczbę komórek ludzkiego organizmu. Określany jest jako dodatkowy, „zapomniany narząd” i odgrywa podstawową rolę w utrzymaniu wysokiego statusu zdrowotnego, co jest uwarunkowane zachowaniem pożądanych proporcji i naturalnych relacji między bakteriami a komórkami organizmu gospodarza. Nowe metody diagnostyczne umożliwiają profilowanie nie tylko mikrobiomu człowieka, ale i zwierząt gospodarskich. Coraz szersze zastosowanie w badaniach mikrobiomu ma innowacyjna metoda analityczna, jaką jest sekwencjonowanie nowej generacji NGS (next generation sequencig). Wiele bakterii określa się jako „niehodowalne” lub „niemożliwe do wyhodowania”, metagenomika odegrała istotną rolę w poznaniu tych bakterii, a także przyczyniła się do opracowania nowych pożywek, umożliwiających ich hodowlę. Głównym zastosowaniem NGS w mikrobiologii jest zastąpienie konwencjonalnej charakterystyki patogenów, opartej o ocenę morfologii, właściwości barwienia i cech metabolicznych, ich opisem związanym z genomem. Istnieje kilka platform, tj. „narzędzi diagnostycznych” wykorzystujących zróżnicowane technologie sekwencjonowania DNA m.in. Ion Torrent Personal Genome Machine (PGM), Pacific Biosciences (PacBio) oraz Illumina MiSeq. Badania mikrobiomu trzody chlewnej z wykorzystaniem nowoczesnych technologii sekwencjonowania wydają się więc szczególnie istotne w związku ze zbliżającymi się nieuchronnie zmianami w postępowaniu profilaktycznym i terapeutycznym u zwierząt. Analizy tego typu umożliwiają wnikliwą ocenę wpływu określonych czynników na populacje drobnoustrojów jelitowych oraz poznanie, jak „kształtować” skład mikrobiomu w celu poprawy jakości chowu i utrzymania prawidłowego statusu zdrowotnego świń, wpisując się w koncepcję wspólnego zdrowia ludzi i zwierząt.
{"title":"Modelowe badania mikrobiomu świń według koncepcji wspólnego zdrowia „One Health” ludzi i zwierząt","authors":"Marta Satora, A. Rząsa, K. Rypuła, K. Płoneczka-Janeczko","doi":"10.5604/01.3001.0014.8758","DOIUrl":"https://doi.org/10.5604/01.3001.0014.8758","url":null,"abstract":"Streszczenie Mikrobiom człowieka pod względem liczebności bakterii przewyższa liczbę komórek ludzkiego organizmu. Określany jest jako dodatkowy, „zapomniany narząd” i odgrywa podstawową rolę w utrzymaniu wysokiego statusu zdrowotnego, co jest uwarunkowane zachowaniem pożądanych proporcji i naturalnych relacji między bakteriami a komórkami organizmu gospodarza. Nowe metody diagnostyczne umożliwiają profilowanie nie tylko mikrobiomu człowieka, ale i zwierząt gospodarskich. Coraz szersze zastosowanie w badaniach mikrobiomu ma innowacyjna metoda analityczna, jaką jest sekwencjonowanie nowej generacji NGS (next generation sequencig). Wiele bakterii określa się jako „niehodowalne” lub „niemożliwe do wyhodowania”, metagenomika odegrała istotną rolę w poznaniu tych bakterii, a także przyczyniła się do opracowania nowych pożywek, umożliwiających ich hodowlę. Głównym zastosowaniem NGS w mikrobiologii jest zastąpienie konwencjonalnej charakterystyki patogenów, opartej o ocenę morfologii, właściwości barwienia i cech metabolicznych, ich opisem związanym z genomem. Istnieje kilka platform, tj. „narzędzi diagnostycznych” wykorzystujących zróżnicowane technologie sekwencjonowania DNA m.in. Ion Torrent Personal Genome Machine (PGM), Pacific Biosciences (PacBio) oraz Illumina MiSeq. Badania mikrobiomu trzody chlewnej z wykorzystaniem nowoczesnych technologii sekwencjonowania wydają się więc szczególnie istotne w związku ze zbliżającymi się nieuchronnie zmianami w postępowaniu profilaktycznym i terapeutycznym u zwierząt. Analizy tego typu umożliwiają wnikliwą ocenę wpływu określonych czynników na populacje drobnoustrojów jelitowych oraz poznanie, jak „kształtować” skład mikrobiomu w celu poprawy jakości chowu i utrzymania prawidłowego statusu zdrowotnego świń, wpisując się w koncepcję wspólnego zdrowia ludzi i zwierząt.","PeriodicalId":20347,"journal":{"name":"Postȩpy higieny i medycyny doświadczalnej","volume":"75 1","pages":"297 - 303"},"PeriodicalIF":0.3,"publicationDate":"2021-01-01","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"71284717","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":4,"RegionCategory":"医学","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2021-01-01DOI: 10.5604/01.3001.0014.9513
Emilia Zgórzyńska, Klaudia Krawczyk, Patrycja Bełdzińska, Anna Walczewska
Streszczenie Choroby neurodegeneracyjne są istotnym problemem medycznym i społecznym wśród osób starszych, których odsetek znacząco wzrasta w większości krajów na świecie. Ich przyczyną jest dysfunkcja i niszczenie neuronów spowodowane proteinopatiami, które prowadzą do tworzenia się patologicznych złogów w neuronach, komórkach glejowych oraz w przestrzeni międzykomórkowej. Do białek, których cząsteczki łatwo się destabilizują w wyniku mutacji punktowych lub endogennych procesów należą alfa-synukleina (ASN), białko tau oraz TDP-43. Patologiczne postaci tych białek tworzą charakterystyczne dla każdego z nich agregaty, które kumulują się w neuronach i są przyczyną różnych postaci chorób otępiennych i zaburzeń motorycznych. Najczęstszymi przyczynami zespołów otępiennych są tauopatie. Do tauopatii pierwotnych należą: postępujące porażenie nadjądrowe (PSP), zwyrodnienie korowo-podstawne (CBD), choroba Picka (PiD) oraz otępienie czołowo-skroniowe (FTD), w których zmodyfikowane cząsteczki tau zaburzają transport aksonalny przez mikrotubule prowadząc do nieprawidłowej dystrybucji białek w neuronach, a helikalne fragmenty i splątki białka degradują neurony w różnych strukturach mózgu. Do tauopatii mieszanych zalicza się chorobę Alzheimera, w której za degenerację hipokampa, kory śródwęchowej oraz jąder migdałowatych odpowiadają splątki hiperfosforylowanego tau wraz ze złogami amyloidu β. Do synukleinopatii należy choroba Parkinsona, zanik wieloukładowy (MSA) oraz otępienie z ciałami Lewy’ego, w których dochodzi do degeneracji neuronów szlaków pozapiramidowych lub tak jak w MSA, także nerwów autonomicznych. Inkluzje rybonukleoproteiny TDP-43 w cytoplazmie są przyczyną degeneracji neuronów ruchowych w stwardnieniu zanikowym bocznym (ALS), a także w jednym z wariantów otępienia czołowo-skroniowego (FTLD-TDP). Opracowanie poświęcone jest budowie białek ASN, tau i TDP-43 oraz genetycznym i sporadycznym przyczynom destabilizacji cząsteczek, ich agregacji i nieprawidłowego rozmieszczenia w neuronach prowadzących do neurodegeneracji.
{"title":"Molekularne podłoże proteinopatii: przyczyna zespołów otępiennych i zaburzeń motorycznych","authors":"Emilia Zgórzyńska, Klaudia Krawczyk, Patrycja Bełdzińska, Anna Walczewska","doi":"10.5604/01.3001.0014.9513","DOIUrl":"https://doi.org/10.5604/01.3001.0014.9513","url":null,"abstract":"Streszczenie Choroby neurodegeneracyjne są istotnym problemem medycznym i społecznym wśród osób starszych, których odsetek znacząco wzrasta w większości krajów na świecie. Ich przyczyną jest dysfunkcja i niszczenie neuronów spowodowane proteinopatiami, które prowadzą do tworzenia się patologicznych złogów w neuronach, komórkach glejowych oraz w przestrzeni międzykomórkowej. Do białek, których cząsteczki łatwo się destabilizują w wyniku mutacji punktowych lub endogennych procesów należą alfa-synukleina (ASN), białko tau oraz TDP-43. Patologiczne postaci tych białek tworzą charakterystyczne dla każdego z nich agregaty, które kumulują się w neuronach i są przyczyną różnych postaci chorób otępiennych i zaburzeń motorycznych. Najczęstszymi przyczynami zespołów otępiennych są tauopatie. Do tauopatii pierwotnych należą: postępujące porażenie nadjądrowe (PSP), zwyrodnienie korowo-podstawne (CBD), choroba Picka (PiD) oraz otępienie czołowo-skroniowe (FTD), w których zmodyfikowane cząsteczki tau zaburzają transport aksonalny przez mikrotubule prowadząc do nieprawidłowej dystrybucji białek w neuronach, a helikalne fragmenty i splątki białka degradują neurony w różnych strukturach mózgu. Do tauopatii mieszanych zalicza się chorobę Alzheimera, w której za degenerację hipokampa, kory śródwęchowej oraz jąder migdałowatych odpowiadają splątki hiperfosforylowanego tau wraz ze złogami amyloidu β. Do synukleinopatii należy choroba Parkinsona, zanik wieloukładowy (MSA) oraz otępienie z ciałami Lewy’ego, w których dochodzi do degeneracji neuronów szlaków pozapiramidowych lub tak jak w MSA, także nerwów autonomicznych. Inkluzje rybonukleoproteiny TDP-43 w cytoplazmie są przyczyną degeneracji neuronów ruchowych w stwardnieniu zanikowym bocznym (ALS), a także w jednym z wariantów otępienia czołowo-skroniowego (FTLD-TDP). Opracowanie poświęcone jest budowie białek ASN, tau i TDP-43 oraz genetycznym i sporadycznym przyczynom destabilizacji cząsteczek, ich agregacji i nieprawidłowego rozmieszczenia w neuronach prowadzących do neurodegeneracji.","PeriodicalId":20347,"journal":{"name":"Postȩpy higieny i medycyny doświadczalnej","volume":"75 1","pages":"456 - 473"},"PeriodicalIF":0.3,"publicationDate":"2021-01-01","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"71285499","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":4,"RegionCategory":"医学","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2021-01-01DOI: 10.5604/01.3001.0014.9125
Barbara Morawin, Agnieszka Zembroń-Łacny
Streszczenie Proces odbudowy uszkodzonych mięśni szkieletowych obejmuje cztery fazy: degeneracji, odpowiedzi zapalnej i immunologicznej, regeneracji oraz reorganizacji, regulowanych przez wiele cząsteczek o charakterze immuno-endokrynnym oddziałujących na komórki mięśniowe oraz komórki macierzyste mięśni. Do tych cząsteczek należy testosteron (T), który wiążąc się z wewnątrzkomórkowym receptorem androgenowym inicjuje ekspresję mięśniowej izoformy insulinopodobnego czynnika wzrostu 1 (IGF-1Ec). Współdziałanie T i IGF-1Ec stymuluje wzrost i regenerację mięśni z powodu zahamowania apoptozy, nasilenia proliferacji i róż-nicowania SCs. W wyniku starzenia się, dystrofii mięśniowych lub chorób wyniszczających liczba SCs ulega znacznemu obniżeniu. Regularny wysiłek fizyczny zapobiega jej obniżeniu i tym samym podwyższa potencjał regeneracyjny mięśni zarówno u młodych, jak i starszych osób. Jednym z wyzwań współczesnej medycyny jest możliwość wykorzystania komórek macierzystych oraz podłoży imitujących macierz zewnątrzkomórkową w medycynie regeneracyjnej i molekularnej, zwłaszcza w chorobach degeneracyjnych i pourazowej rekonstrukcji mięśni szkieletowych. Celem pracy jest przedstawienie aktualnych informacji na temat molekularnych i komórkowych mechanizmów regeneracji mięśni szkieletowych, roli testosteronu i czynników wzrostu w aktywacji SCs oraz możliwości ich terapeutycznego wykorzystania w stymulacji odbudowy uszkodzonych włókien mięśniowych.
{"title":"Udział czynników endokrynnych i komórek macierzystych w regeneracji mięśni szkieletowych","authors":"Barbara Morawin, Agnieszka Zembroń-Łacny","doi":"10.5604/01.3001.0014.9125","DOIUrl":"https://doi.org/10.5604/01.3001.0014.9125","url":null,"abstract":"Streszczenie Proces odbudowy uszkodzonych mięśni szkieletowych obejmuje cztery fazy: degeneracji, odpowiedzi zapalnej i immunologicznej, regeneracji oraz reorganizacji, regulowanych przez wiele cząsteczek o charakterze immuno-endokrynnym oddziałujących na komórki mięśniowe oraz komórki macierzyste mięśni. Do tych cząsteczek należy testosteron (T), który wiążąc się z wewnątrzkomórkowym receptorem androgenowym inicjuje ekspresję mięśniowej izoformy insulinopodobnego czynnika wzrostu 1 (IGF-1Ec). Współdziałanie T i IGF-1Ec stymuluje wzrost i regenerację mięśni z powodu zahamowania apoptozy, nasilenia proliferacji i róż-nicowania SCs. W wyniku starzenia się, dystrofii mięśniowych lub chorób wyniszczających liczba SCs ulega znacznemu obniżeniu. Regularny wysiłek fizyczny zapobiega jej obniżeniu i tym samym podwyższa potencjał regeneracyjny mięśni zarówno u młodych, jak i starszych osób. Jednym z wyzwań współczesnej medycyny jest możliwość wykorzystania komórek macierzystych oraz podłoży imitujących macierz zewnątrzkomórkową w medycynie regeneracyjnej i molekularnej, zwłaszcza w chorobach degeneracyjnych i pourazowej rekonstrukcji mięśni szkieletowych. Celem pracy jest przedstawienie aktualnych informacji na temat molekularnych i komórkowych mechanizmów regeneracji mięśni szkieletowych, roli testosteronu i czynników wzrostu w aktywacji SCs oraz możliwości ich terapeutycznego wykorzystania w stymulacji odbudowy uszkodzonych włókien mięśniowych.","PeriodicalId":20347,"journal":{"name":"Postȩpy higieny i medycyny doświadczalnej","volume":"75 1","pages":"371 - 384"},"PeriodicalIF":0.3,"publicationDate":"2021-01-01","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"48685378","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":4,"RegionCategory":"医学","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2021-01-01DOI: 10.5604/01.3001.0014.8986
Agata Białecka-Dębek, Dominika Granda, B. Pietruszka
Streszczenie Starzenie się organizmu, jako nieunikniony i postępujący proces biologiczny, prowadzi do nieodwracalnych zmian fizjologicznych i funkcjonalnych, także w układzie nerwowym. Pojawiające się wraz z wiekiem pogorszenie funkcji poznawczych może istotnie wpływać na jakość życia osób starszych. Kwas dokozaheksaenowy (DHA) jest niezbędny do prawidłowego funkcjonowania układu nerwowego – może wpływać na jego działanie bezpośrednio, m.in. przez wpływ na neurogenezę i neuroplastyczność, ale także pośrednio m.in. przez wpływ na funkcjonowanie układu sercowo-naczyniowego czy działanie przeciwzapalne. Na podstawie literatury przedmiotu można stwierdzić, że dobry stan odżywienia kwasami tłuszczowymi z rodziny n-3, określony na podstawie ich poziomu w osoczu krwi lub erytrocytach, jest związany z mniejszym ryzykiem pogorszenia funkcji poznawczych w wybranych domenach poznawczych, a także mniejszym ryzykiem wystąpienia demencji lub choroby Alzheimera, chociaż dostępne są również badania, gdzie nie potwierdzono powyższej zależności. Ponadto badania dotyczące spożycia DHA i EPA (kwas eikozapentaenowy) wraz z dietą, jak również w postaci suplementów diety, wykazują ich korzystny wpływ na funkcjonowanie poznawcze i ryzyko wystąpienia demencji. Także wyniki badań interwencyjnych, chociaż nie są jednoznaczne, sugerują, że wysokie dawki DHA i EPA w postaci suplementów diety mogą spowolnić proces pogorszenia funkcjonowania poznawczego osób starszych w obrębie wybranych domen. Na podstawie dokonanego przeglądu piśmiennictwa można stwierdzić, że kwasy DHA i EPA odgrywają istotną rolę w prewencji zaburzeń poznawczych.
{"title":"Znaczenie kwasu dokozaheksaenowego (DHA) w prewencji zaburzeń funkcji poznawczych u osób starszych","authors":"Agata Białecka-Dębek, Dominika Granda, B. Pietruszka","doi":"10.5604/01.3001.0014.8986","DOIUrl":"https://doi.org/10.5604/01.3001.0014.8986","url":null,"abstract":"Streszczenie Starzenie się organizmu, jako nieunikniony i postępujący proces biologiczny, prowadzi do nieodwracalnych zmian fizjologicznych i funkcjonalnych, także w układzie nerwowym. Pojawiające się wraz z wiekiem pogorszenie funkcji poznawczych może istotnie wpływać na jakość życia osób starszych. Kwas dokozaheksaenowy (DHA) jest niezbędny do prawidłowego funkcjonowania układu nerwowego – może wpływać na jego działanie bezpośrednio, m.in. przez wpływ na neurogenezę i neuroplastyczność, ale także pośrednio m.in. przez wpływ na funkcjonowanie układu sercowo-naczyniowego czy działanie przeciwzapalne. Na podstawie literatury przedmiotu można stwierdzić, że dobry stan odżywienia kwasami tłuszczowymi z rodziny n-3, określony na podstawie ich poziomu w osoczu krwi lub erytrocytach, jest związany z mniejszym ryzykiem pogorszenia funkcji poznawczych w wybranych domenach poznawczych, a także mniejszym ryzykiem wystąpienia demencji lub choroby Alzheimera, chociaż dostępne są również badania, gdzie nie potwierdzono powyższej zależności. Ponadto badania dotyczące spożycia DHA i EPA (kwas eikozapentaenowy) wraz z dietą, jak również w postaci suplementów diety, wykazują ich korzystny wpływ na funkcjonowanie poznawcze i ryzyko wystąpienia demencji. Także wyniki badań interwencyjnych, chociaż nie są jednoznaczne, sugerują, że wysokie dawki DHA i EPA w postaci suplementów diety mogą spowolnić proces pogorszenia funkcjonowania poznawczego osób starszych w obrębie wybranych domen. Na podstawie dokonanego przeglądu piśmiennictwa można stwierdzić, że kwasy DHA i EPA odgrywają istotną rolę w prewencji zaburzeń poznawczych.","PeriodicalId":20347,"journal":{"name":"Postȩpy higieny i medycyny doświadczalnej","volume":"75 1","pages":"345 - 361"},"PeriodicalIF":0.3,"publicationDate":"2021-01-01","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"47989534","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":4,"RegionCategory":"医学","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Abstrakt Wiele obserwacji wskazuje na zależność między zmniejszonymi zasobami selenowymi organizmu a różnymi schorzeniami tarczycy, w tym także autoimmunologicznym zapaleniem tarczycy (AZT). W większości prac poświęconych temu zagadnieniu zmiana stężenia przeciwciał anty-TPO była główną miarą oceny skuteczności suplementacji selenem (Se) diety pacjentów z AZT. Stężenie przeciwciał anty-TPO ma wpływ na intensywność nacieków limfocytarnych w gruczole tarczowym i stopień jego uszkodzenia, dlatego zmniejszenie ich stężenia w wyniku zwiększonego spożycia Se może się przyczynić do skuteczniejszego leczenia AZT. W części prac omówionych w artykule ewaluacja immunoregulacyjnego działania Se w przebiegu AZT została rozpatrzona w odniesieniu do szerszego zakresu parametrów biochemicznych i immunologicznych (głównie dotyczy to zmian w wytwarzaniu cytokin i chemokin). Wielu autorów potwierdziło wpływ Se na zmniejszanie stężenia przeciwciał anty-TPO, jednak wyniki wszystkich prac nie są jednoznaczne. Przyczyną rozbieżności może być odmienny stopień wysycenia tarczycy Se i jodem w różnych grupach pacjentów, różny stopień zaawansowania choroby, różne dawki Se podawanego pacjentom, stosowanie lub niestosowanie jednoczesnej terapii L-tyroksyną oraz polimorfizmy pojedynczych nukleotydów (SNP) występujące w genach kodujących poszczególne selenobiałka. Na podstawie dostępnej literatury można wnioskować, iż zagadnienie dotyczące roli Se w AZT jest nadal słabo poznane. Istnieje potrzeba kontynuowania badań oceniających wpływ suplementacji diety Se na przebieg tej choroby, które powinny obejmować poza anty-TPO inne parametry kliniczne. Dopiero wyniki tak szeroko ujętych badań mogą być pomocne w formułowaniu nowych wytycznych dotyczących wspomagania leczenia przez odpowiednią modyfikację diety z uwzględnieniem suplementacji Se.
{"title":"Wpływ suplementacji diety selenem na przebieg autoimmunologicznego zapalenia tarczycy – przegląd badań klinicznych przeprowadzonych w populacji europejskiej","authors":"Jadwiga Kryczyk-Kozioł, P. Zagrodzki, P. Paśko","doi":"10.2478/ahem-2021-0027","DOIUrl":"https://doi.org/10.2478/ahem-2021-0027","url":null,"abstract":"Abstrakt Wiele obserwacji wskazuje na zależność między zmniejszonymi zasobami selenowymi organizmu a różnymi schorzeniami tarczycy, w tym także autoimmunologicznym zapaleniem tarczycy (AZT). W większości prac poświęconych temu zagadnieniu zmiana stężenia przeciwciał anty-TPO była główną miarą oceny skuteczności suplementacji selenem (Se) diety pacjentów z AZT. Stężenie przeciwciał anty-TPO ma wpływ na intensywność nacieków limfocytarnych w gruczole tarczowym i stopień jego uszkodzenia, dlatego zmniejszenie ich stężenia w wyniku zwiększonego spożycia Se może się przyczynić do skuteczniejszego leczenia AZT. W części prac omówionych w artykule ewaluacja immunoregulacyjnego działania Se w przebiegu AZT została rozpatrzona w odniesieniu do szerszego zakresu parametrów biochemicznych i immunologicznych (głównie dotyczy to zmian w wytwarzaniu cytokin i chemokin). Wielu autorów potwierdziło wpływ Se na zmniejszanie stężenia przeciwciał anty-TPO, jednak wyniki wszystkich prac nie są jednoznaczne. Przyczyną rozbieżności może być odmienny stopień wysycenia tarczycy Se i jodem w różnych grupach pacjentów, różny stopień zaawansowania choroby, różne dawki Se podawanego pacjentom, stosowanie lub niestosowanie jednoczesnej terapii L-tyroksyną oraz polimorfizmy pojedynczych nukleotydów (SNP) występujące w genach kodujących poszczególne selenobiałka. Na podstawie dostępnej literatury można wnioskować, iż zagadnienie dotyczące roli Se w AZT jest nadal słabo poznane. Istnieje potrzeba kontynuowania badań oceniających wpływ suplementacji diety Se na przebieg tej choroby, które powinny obejmować poza anty-TPO inne parametry kliniczne. Dopiero wyniki tak szeroko ujętych badań mogą być pomocne w formułowaniu nowych wytycznych dotyczących wspomagania leczenia przez odpowiednią modyfikację diety z uwzględnieniem suplementacji Se.","PeriodicalId":20347,"journal":{"name":"Postȩpy higieny i medycyny doświadczalnej","volume":"75 1","pages":"683 - 695"},"PeriodicalIF":0.3,"publicationDate":"2021-01-01","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"48457134","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":4,"RegionCategory":"医学","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Abstract Staphylococcus Intermedius Group (SIG) staphylococci, especially Staphylococcus pseudintermedius (S. pseudintermedius), share many features with the common human Staphylococcus aureus. The similarities concern both the phenotypic characteristics and virulence of the bacteria. It is a cause of difficulties in identifying the species of isolated staphylococci. Until now, S. pseudintermedius was considered a typically animal species, of marginal importance for humans. However, it is likely that the incidence of this staphylococcus in humans is underestimated due to the misidentification of S. pseudintermedius strains as S. aureus. The cases of infections caused by S. pseudintermedius both in humans and animals described so far in the literature show that these bacteria have a similar pathogenic potential. S. pseudintermedius also produces virulence factors that favor colonization of various body regions and infections, and may affect the species composition of the natural microbiota and the host’s immune response mechanisms. Also, S. pseudintermedius may show the ability to grow in the form of a biofilm, which significantly impedes effective antibiotic therapy in clinical practice. Due to its zoonotic potential, S. pseudintermedius deserves the attention of physicians and animal owners.
{"title":"Staphylococcus pseudintermedius: Is it a real threat to human health?","authors":"Marta Miszczak, Sonia Lachowska, K. Bierowiec","doi":"10.2478/ahem-2021-0029","DOIUrl":"https://doi.org/10.2478/ahem-2021-0029","url":null,"abstract":"Abstract Staphylococcus Intermedius Group (SIG) staphylococci, especially Staphylococcus pseudintermedius (S. pseudintermedius), share many features with the common human Staphylococcus aureus. The similarities concern both the phenotypic characteristics and virulence of the bacteria. It is a cause of difficulties in identifying the species of isolated staphylococci. Until now, S. pseudintermedius was considered a typically animal species, of marginal importance for humans. However, it is likely that the incidence of this staphylococcus in humans is underestimated due to the misidentification of S. pseudintermedius strains as S. aureus. The cases of infections caused by S. pseudintermedius both in humans and animals described so far in the literature show that these bacteria have a similar pathogenic potential. S. pseudintermedius also produces virulence factors that favor colonization of various body regions and infections, and may affect the species composition of the natural microbiota and the host’s immune response mechanisms. Also, S. pseudintermedius may show the ability to grow in the form of a biofilm, which significantly impedes effective antibiotic therapy in clinical practice. Due to its zoonotic potential, S. pseudintermedius deserves the attention of physicians and animal owners.","PeriodicalId":20347,"journal":{"name":"Postȩpy higieny i medycyny doświadczalnej","volume":"75 1","pages":"980 - 986"},"PeriodicalIF":0.3,"publicationDate":"2021-01-01","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"48953744","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":4,"RegionCategory":"医学","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2021-01-01DOI: 10.5604/01.3001.0014.7051
Martyna Biała, E. Lelonek, B. Knysz
Summary In December 2019 the first cases of atypical pneumonia caused by a novel coronavirus SARS-CoV-2 were reported in Wuhan, China. This new infection was called coronavirus disease 2019 (COVID-19). SARS-CoV-2 is primarily transmitted human-to-human via direct contact and via the air-respiratory droplets and/or aerosols. The clinical manifestations of COVID-19 could range from asymptomatic or mild non-specific symptoms to severe pneumonia with multiple organ failure and death. The virus spread rapidly to almost all the countries in the world within a few months, and on the 11th of March 2020, the World Health Organization (WHO) announced the COVID-19 pandemic. Since then, a dynamic increase in the number of COVID-19 infections and deaths has been recorded worldwide. The COVID-19 pandemic is accelerating and causing annex tensive impact on the functioning of health care and is also leading to an economic crisis in the world. Today, it is difficult to ultimately assess the long-term effects of the pandemic, although it is known that they will be experienced for decades. Therefore, the most important goal is to stop the pandemic and develop an effective vaccine against SARS-CoV-2. Using the ClinicalTrials.gov and World Health Organization databases, we shed light on the current worldwide clinical and pre-clinical trials in search for a COVID-19 vaccine.
{"title":"COVID-19 vaccine candidates: A review","authors":"Martyna Biała, E. Lelonek, B. Knysz","doi":"10.5604/01.3001.0014.7051","DOIUrl":"https://doi.org/10.5604/01.3001.0014.7051","url":null,"abstract":"Summary In December 2019 the first cases of atypical pneumonia caused by a novel coronavirus SARS-CoV-2 were reported in Wuhan, China. This new infection was called coronavirus disease 2019 (COVID-19). SARS-CoV-2 is primarily transmitted human-to-human via direct contact and via the air-respiratory droplets and/or aerosols. The clinical manifestations of COVID-19 could range from asymptomatic or mild non-specific symptoms to severe pneumonia with multiple organ failure and death. The virus spread rapidly to almost all the countries in the world within a few months, and on the 11th of March 2020, the World Health Organization (WHO) announced the COVID-19 pandemic. Since then, a dynamic increase in the number of COVID-19 infections and deaths has been recorded worldwide. The COVID-19 pandemic is accelerating and causing annex tensive impact on the functioning of health care and is also leading to an economic crisis in the world. Today, it is difficult to ultimately assess the long-term effects of the pandemic, although it is known that they will be experienced for decades. Therefore, the most important goal is to stop the pandemic and develop an effective vaccine against SARS-CoV-2. Using the ClinicalTrials.gov and World Health Organization databases, we shed light on the current worldwide clinical and pre-clinical trials in search for a COVID-19 vaccine.","PeriodicalId":20347,"journal":{"name":"Postȩpy higieny i medycyny doświadczalnej","volume":"75 1","pages":"58 - 63"},"PeriodicalIF":0.3,"publicationDate":"2021-01-01","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"71284253","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":4,"RegionCategory":"医学","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
京公网安备 11010802042870号
京ICP备2023020795号-1
扫码关注我们
求助内容：
应助结果提醒方式：