Kvalitet života predstavlja teorijski koncept koji se razvija poslednjih decenija i podrazumeva procenu subjektivnih i objektivnih dimenzija. Subjektivne dimenzije odražavaju doživljaj zadovoljstva osobe na različitim domenima funkcionisanja, pri čemu je jedan od njih vezan i za porodične odnose. S obzirom da subjektivne dimenzije modulira aktuelni afektivni status, kao i da afekat iradira, otvara se pitanje kvaliteta života osoba sa mentalnim poremećajem i njihovih porodica. Prema izveštaju Svetske zdravstvene organizacije (SZO) u svetu najmanje 25% osoba i njihovih porodica su pogođeni mentalnim poremećajima koji utiču na kvalitet njihovih života. Kako su pitanja mentalnog zdravlja, odnosno poremećaja, bolna i traumatična za celu porodicu, imaju značajan uticaj na socijalne, ekonomske i emocionalne komponente porodice. Istraživanja pokazuju da je kvalitet života osoba sa mentalnim poremećajima snižen u svim domenima, i da se mentalni poremećaji povezuju sa češćim bračnim krizama i razvodima. Članovi porodica mentalno obolelih osoba najpre ispoljavaju somatske tegobe kao što su nesanica, migrena, gubitak apetita i umor, a zatim i 30% do 45% simptomatologije mentalnih poremećaja koja se razvijaju tokom bolesti njihovog člana. Emocionalna ekspresija prebojena je visokom hostilnošću, sa oko 70% kritičkih komentara i različitim stepenom emocionalne upletenosti. Ovi simptomi se povezuju sa disfunkcionalnim prilagođavanjem na bolest u porodici, kao i sa partnerskim, tj. bračnim nezadovoljstvom i disfunkcionalnošću. Cilj ovog rada je prikaz povezanosti kvaliteta života članova porodice mentalno obolelih osoba i mentalne bolesti, sprecifičnosti partnerske i porodične dinamike porodica sa mentalno obolelim članom iz perspektive sistemskog pristupa, kao i savremene modalitete tretmana koji podrazumeva integrativni pristup kompletnoj porodici kroz farmakoterapiju, bračnu/porodičnu sistemsku terapiju i psihoedukaciju obolelog i njegove porodice.
生活质量是在过去几十年中发展起来的一个理论概念，它被细分为若干主观和客观维度。主观维度反映了一个人在不同功能领域的满意度体验，其中之一与家庭关系有关。S obzirom da subjektivne dimenzije modulra aktuelni afektivni status, kao i da afekat iradira, otvara se pitanje qualeta života osoba sa mentalnim poremećajem iich porodica.据世界卫生组织（WHO）统计，全世界至少有 25% 的人及其母亲受到精神障碍的影响，从而影响了他们的生活质量。与分娩有关的心理健康问题如何对整个分娩妇女造成痛苦和创伤，并对分娩的社会、经济和情感因素产生重大影响。在分娩过程中，心理健康问题会给产妇带来痛苦和创伤，并对分娩的社会、经济和情感因素产生重大影响。精神病患者的家庭成员最有可能患上躯体疾病，如失眠、偏头痛、食欲不振和自杀，同时，在因家庭成员的痛苦而导致的精神障碍症状中，精神病患者占 30% 至 45%。情绪表达是一种可视化的敌对情绪，占 70% 的评论和情绪表达的比例。Ovi symptom se povezuju sa dysfunkcionalnim prilagođavanjem na pain u porodici, kao i sa partnerskim, tj. bračnim nezadovoljstvom i dysfunkcionalnošu.本系列丛书旨在从系统方法的角度，展示精神病患者家庭成员的生活质量与精神痛苦之间的关系、有精神病患者成员的家庭的伴侣和生育动态的特殊性，以及当前的治疗模式，这些模式强调通过药物治疗、婚姻/父母系统治疗以及对患者及其家人的心理教育，以综合方法完成生育。
{"title":"KVALITET ŽIVOTA PORODICA MENTALNO OBOLELIH OSOBA","authors":"Slađana Milošević","doi":"10.7251/zcmz2001355m","DOIUrl":"https://doi.org/10.7251/zcmz2001355m","url":null,"abstract":"Kvalitet života predstavlja teorijski koncept koji se razvija poslednjih decenija i podrazumeva procenu subjektivnih i objektivnih dimenzija. Subjektivne dimenzije odražavaju doživljaj zadovoljstva osobe na različitim domenima funkcionisanja, pri čemu je jedan od njih vezan i za porodične odnose. S obzirom da subjektivne dimenzije modulira aktuelni afektivni status, kao i da afekat iradira, otvara se pitanje kvaliteta života osoba sa mentalnim poremećajem i njihovih porodica. Prema izveštaju Svetske zdravstvene organizacije (SZO) u svetu najmanje 25% osoba i njihovih porodica su pogođeni mentalnim poremećajima koji utiču na kvalitet njihovih života. Kako su pitanja mentalnog zdravlja, odnosno poremećaja, bolna i traumatična za celu porodicu, imaju značajan uticaj na socijalne, ekonomske i emocionalne komponente porodice. Istraživanja pokazuju da je kvalitet života osoba sa mentalnim poremećajima snižen u svim domenima, i da se mentalni poremećaji povezuju sa češćim bračnim krizama i razvodima. Članovi porodica mentalno obolelih osoba najpre ispoljavaju somatske tegobe kao što su nesanica, migrena, gubitak apetita i umor, a zatim i 30% do 45% simptomatologije mentalnih poremećaja koja se razvijaju tokom bolesti njihovog člana. Emocionalna ekspresija prebojena je visokom hostilnošću, sa oko 70% kritičkih komentara i različitim stepenom emocionalne upletenosti. Ovi simptomi se povezuju sa disfunkcionalnim prilagođavanjem na bolest u porodici, kao i sa partnerskim, tj. bračnim nezadovoljstvom i disfunkcionalnošću. Cilj ovog rada je prikaz povezanosti kvaliteta života članova porodice mentalno obolelih osoba i mentalne bolesti, sprecifičnosti partnerske i porodične dinamike porodica sa mentalno obolelim članom iz perspektive sistemskog pristupa, kao i savremene modalitete tretmana koji podrazumeva integrativni pristup kompletnoj porodici kroz farmakoterapiju, bračnu/porodičnu sistemsku terapiju i psihoedukaciju obolelog i njegove porodice.","PeriodicalId":211002,"journal":{"name":"DRUŠTVENE DEVIJACIJE","volume":"440 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2020-10-10","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"125775397","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
As stipulated in Article 19, paragraph 1 The UN Convention on the Rights of the Child, „violence“ may be „all forms of physical or mental violence, injury or abuse, neglect or negligent treatment, maltreatment or exploitation, including sexual abuse". Violence does not recognize any cultural or social differences and is not necessarily always reflected in the same form. No matter in what conditions or forms it occurs, violence leaves behind long-term, devastating, and indelible consequences. In developed countries, the problem of violence is considered a national problem and there are programs that coordinate different sectors of the society (education, health, justice, social work and others) that carry out various synchronized activities and take various measures to restrain and prevent violence against children. In the literature you can find suggestions for programs designed to prevent or reduce violence against children, but also treatment of emotional and behavioral problems in children and adolescents. Prevention should contribute for raising public awareness on the situation of violence against children, familiarizing the citizens with the rights of children and a healthy family, successful parenting, protection of children from addictions, perceiving and overcoming problems related to education and upbringing of children. The analysis of the data collected by associations of citizens indicates that we can draw a conclusion that there is a harmonization of the national legal framework with international documents and standards on children's rights and their protection, and above all, with the Convention on the Rights of the Child.[1] There is a lack of coordination in the planning and implementation of preventive activities, both in terms of time distribution and in terms of geographical coverage. There is a big difference in the intensity of the implementation of campaigns in different municipalities. Most campaigns are conducted in larger municipalities but not in continuous manner. As stipulated in Article 19, paragraph 1 The UN Convention on the Rights of the Child, „violence“ may be „all forms of physical or mental violence, injury or abuse, neglect or negligent treatment, maltreatment or exploitation, including sexual abuse". Violence does not recognize any cultural or social differences and is not necessarily always reflected in the same form. No matter in what conditions or forms it occurs, violence leaves behind long-term, devastating, and indelible consequences. In developed countries, the problem of violence is considered a national problem and there are programs that coordinate different sectors of the society (education, health, justice, social work and others) that carry out various synchronized activities and take various measures to restrain and prevent violence against children. In the literature you can find suggestions for programs designed to prevent or reduce violence against children, but also treatment of emotional
{"title":"PREVENTION OF VIOLENCE AGAINST CHILDREN","authors":"Sunchica Dimitrijoska","doi":"10.7251/zcmz2001162d","DOIUrl":"https://doi.org/10.7251/zcmz2001162d","url":null,"abstract":"As stipulated in Article 19, paragraph 1 The UN Convention on the Rights of the Child, „violence“ may be „all forms of physical or mental violence, injury or abuse, neglect or negligent treatment, maltreatment or exploitation, including sexual abuse\". Violence does not recognize any cultural or social differences and is not necessarily always reflected in the same form. No matter in what conditions or forms it occurs, violence leaves behind long-term, devastating, and indelible consequences. In developed countries, the problem of violence is considered a national problem and there are programs that coordinate different sectors of the society (education, health, justice, social work and others) that carry out various synchronized activities and take various measures to restrain and prevent violence against children. In the literature you can find suggestions for programs designed to prevent or reduce violence against children, but also treatment of emotional and behavioral problems in children and adolescents. Prevention should contribute for raising public awareness on the situation of violence against children, familiarizing the citizens with the rights of children and a healthy family, successful parenting, protection of children from addictions, perceiving and overcoming problems related to education and upbringing of children. The analysis of the data collected by associations of citizens indicates that we can draw a conclusion that there is a harmonization of the national legal framework with international documents and standards on children's rights and their protection, and above all, with the Convention on the Rights of the Child.[1] There is a lack of coordination in the planning and implementation of preventive activities, both in terms of time distribution and in terms of geographical coverage. There is a big difference in the intensity of the implementation of campaigns in different municipalities. Most campaigns are conducted in larger municipalities but not in continuous manner. As stipulated in Article 19, paragraph 1 The UN Convention on the Rights of the Child, „violence“ may be „all forms of physical or mental violence, injury or abuse, neglect or negligent treatment, maltreatment or exploitation, including sexual abuse\". Violence does not recognize any cultural or social differences and is not necessarily always reflected in the same form. No matter in what conditions or forms it occurs, violence leaves behind long-term, devastating, and indelible consequences. In developed countries, the problem of violence is considered a national problem and there are programs that coordinate different sectors of the society (education, health, justice, social work and others) that carry out various synchronized activities and take various measures to restrain and prevent violence against children. In the literature you can find suggestions for programs designed to prevent or reduce violence against children, but also treatment of emotional ","PeriodicalId":211002,"journal":{"name":"DRUŠTVENE DEVIJACIJE","volume":"17 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2020-10-10","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"122238286","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Cilj (naučnog) članka jeste naučno objašnjenje, sa sociološkog aspekta, međugeneracijskih odnosa kao društvenih odnosa, u savremenoj porodici kao društvenoj grupi. Otuda je predmet istraživanja moguće formulisati idejnim rješenjem: Kakvi su intergeneracijski odnosi roditelja i njihove djece u savremenoj porodici postmodernog tipa? Koja je uloga roditelja u porodici na prelazu iz XX u XXI vijek? Koja je uloga porodice u društvu postmoderne? Odgovore na istraživačka pitanja omogućuju opšte naučne metode: analiza, sinteza, indukcija i dedukcija. Istraživački rezultati se odnose na proširenje spoznaje o odnosima, ulogama i funkcijama porodice u postmodernom društvu odnosno na saznanje 1) da su porodični odnosi najvećim dijelom egalitarnog tipa zbog prenosa vaspitno-obrazovnih funkcija na druge društvene institucije, usljed čega 2) roditeljski odnos prema djeci konsekventno postaje jednodimenzionalan tj. redukovan samo na pružanje roditeljske ljubavi i topline, a ne i na sprovođenje roditeljske kontrole djeteta, kao što je ranije bio slučaj; 3) te da je uloga porodice u savremenom društvu za ljude, kao društvena bića, i njihove organizacione oblike društvenosti nezamjenjiva i neporeciva tokom istorije ljudskog roda, ali da je, u postmodernom kontekstu, prevashodno emocionalnog karaktera, pri čemu je spoznaja iste provizorna, usljed konstantnih društvenih i porodičnih promjena, ali i zbog postmodernizma kao dominirajuće slike svijeta, koja protežira relativizam pojmovnih određenja odnosno otpor tiraniji definisanja.
{"title":"OPŠTA TEORIJSKA RAZMATRANJA MEĐUGENERACIJSKIH ODNOSA U SAVREMENOJ PORODICI","authors":"Dušanka Slijepčević","doi":"10.7251/zcmz2001194s","DOIUrl":"https://doi.org/10.7251/zcmz2001194s","url":null,"abstract":"Cilj (naučnog) članka jeste naučno objašnjenje, sa sociološkog aspekta, međugeneracijskih odnosa kao društvenih odnosa, u savremenoj porodici kao društvenoj grupi. Otuda je predmet istraživanja moguće formulisati idejnim rješenjem: Kakvi su intergeneracijski odnosi roditelja i njihove djece u savremenoj porodici postmodernog tipa? Koja je uloga roditelja u porodici na prelazu iz XX u XXI vijek? Koja je uloga porodice u društvu postmoderne? Odgovore na istraživačka pitanja omogućuju opšte naučne metode: analiza, sinteza, indukcija i dedukcija. Istraživački rezultati se odnose na proširenje spoznaje o odnosima, ulogama i funkcijama porodice u postmodernom društvu odnosno na saznanje 1) da su porodični odnosi najvećim dijelom egalitarnog tipa zbog prenosa vaspitno-obrazovnih funkcija na druge društvene institucije, usljed čega 2) roditeljski odnos prema djeci konsekventno postaje jednodimenzionalan tj. redukovan samo na pružanje roditeljske ljubavi i topline, a ne i na sprovođenje roditeljske kontrole djeteta, kao što je ranije bio slučaj; 3) te da je uloga porodice u savremenom društvu za ljude, kao društvena bića, i njihove organizacione oblike društvenosti nezamjenjiva i neporeciva tokom istorije ljudskog roda, ali da je, u postmodernom kontekstu, prevashodno emocionalnog karaktera, pri čemu je spoznaja iste provizorna, usljed konstantnih društvenih i porodičnih promjena, ali i zbog postmodernizma kao dominirajuće slike svijeta, koja protežira relativizam pojmovnih određenja odnosno otpor tiraniji definisanja.","PeriodicalId":211002,"journal":{"name":"DRUŠTVENE DEVIJACIJE","volume":"12 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2020-10-10","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"115046253","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
The publication examines the role of responsibility in the successful implementation of activity. Responsibility is analyzed from the perspective of a systemic paradigm in the context of a dispositional concept of personality and individuality characteristics of A.I. Krupnov. A certain relationship between the level of manifestation of responsibility and effectiveness of activity is shown. The study involved three groups of respondents performing different types of activities. Students revealed the level of formation of personal responsibility and success in educational activities. The same was assessed among graduate students in carrying out research activities and court staff in carrying out their professional duties. In the study of responsibility as personality traits an expert assessment and a liability judgment test developed by A.I. Krupnov were used. As experts for students acted instructors, for graduate students - supervisors and instructors, for court staff - administrative staff and colleagues. The experts assessed in questionnaires on a five-point scale for the manifestation of responsibility in different situations were related to educational, research and professional activities. The liability judgment test is a standardized technique that meets the requirements of reliability and validity. To determine the success index in the performance of respondents' activities, an expert assessment, content analysis and analysis of the products of activities were also used. When processing empirical material, quantitative analysis was applied using methods of mathematical and statistical data processing and qualitative analysis. The results showed that in all three groups of respondents there is a correlation between the level of development of responsibility and the quality of performance of activity. The higher the level of manifestation of responsibility, the greater the success recorded in educational activities among students, the more qualitatively the scientific research is carried out among graduate students and the higher indicators in professional activity are revealed among court employees. At the same time, respondents with a high level of responsibility and success in their activity recorded a higher level of anxiety. This fact indicates that these respondents may be at risk for the development of emotional burnout. This work can be the basis for conducting deeper longitudinal studies on the problem of the relationship and the deployment in time of these phenomena in different professional groups.
{"title":"RESPONSIBILITY OF PERSONALITY AS A FACTOR OF SUCCESSFUL IMPLEMENTATION OF ACTIVITY","authors":"S. Kudinov","doi":"10.7251/zcmz2001600k","DOIUrl":"https://doi.org/10.7251/zcmz2001600k","url":null,"abstract":"The publication examines the role of responsibility in the successful implementation of activity. Responsibility is analyzed from the perspective of a systemic paradigm in the context of a dispositional concept of personality and individuality characteristics of A.I. Krupnov. A certain relationship between the level of manifestation of responsibility and effectiveness of activity is shown. The study involved three groups of respondents performing different types of activities. Students revealed the level of formation of personal responsibility and success in educational activities. The same was assessed among graduate students in carrying out research activities and court staff in carrying out their professional duties. In the study of responsibility as personality traits an expert assessment and a liability judgment test developed by A.I. Krupnov were used. As experts for students acted instructors, for graduate students - supervisors and instructors, for court staff - administrative staff and colleagues. The experts assessed in questionnaires on a five-point scale for the manifestation of responsibility in different situations were related to educational, research and professional activities. The liability judgment test is a standardized technique that meets the requirements of reliability and validity. To determine the success index in the performance of respondents' activities, an expert assessment, content analysis and analysis of the products of activities were also used. When processing empirical material, quantitative analysis was applied using methods of mathematical and statistical data processing and qualitative analysis. The results showed that in all three groups of respondents there is a correlation between the level of development of responsibility and the quality of performance of activity. The higher the level of manifestation of responsibility, the greater the success recorded in educational activities among students, the more qualitatively the scientific research is carried out among graduate students and the higher indicators in professional activity are revealed among court employees. At the same time, respondents with a high level of responsibility and success in their activity recorded a higher level of anxiety. This fact indicates that these respondents may be at risk for the development of emotional burnout. This work can be the basis for conducting deeper longitudinal studies on the problem of the relationship and the deployment in time of these phenomena in different professional groups.","PeriodicalId":211002,"journal":{"name":"DRUŠTVENE DEVIJACIJE","volume":"1 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2020-10-10","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"129885145","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Novi pravci u političkom ustrojstvu svijeta, krajem XIX i početkom XX vijeka, u prvi plan, istaknuće društvenu klasu buržoaskog-kapitalističke provijencije, pod prepoznatljivim nazivom - građansko društvo. Direktna kritika tog “novog društva” i njegovog poretka, postaće okosnica tematskog opredjeljenja, gotovo u svim oblicima književnog izražavanja. Realan prikaz svih negativnosti, koje su obilježile ovo razdoblje u razvoju čovječanstva, prezentiran je, između ostalog, i kroz ilustraciju porodične dekadencije: bluda, prevara, zločina; što pokreće proces demistifikacije socijalnog fenomena “skladne i bezprijekorne zajednice”, osnovne jedinke društva, porodice. Potreba za apsolutnom iskrenošću i priznanjem istine o stvarnom stanju u kome se našlo europsko društvo, pokrenuće, nove smijernice u umjetničkom predstavljanju stvarnosti.Ovaj rad pokušava da dokaže značaj umjetničkog prezentiranja velikih promjena koje su se dešavale u sudaru vijekova i početku turbulentnog vremena, u kojima se našlo čovječanstvo. Kao specifikum u književnom žanru, odabrana je drama, koja je eksplicite mogla predstaviti ključna događanja scenski, a tematskim specifikumom, ostati veoma aktuelna u vremenu kome nastaje, a potom i u savremenom dobu. Glembajevski ciklus Miroslava Krleže pisan je, po uzoru “nordijske škole” devedesetih godina, avangardnih pisaca tog vremena, Henrika Ibsena (1828-1906) (porodične drame) i Augusta Strindberga (1849-1912) (drame snoviđenja); koji će u idejnim opredjeljenjima pokrenuti niz promjena, ne samo u književnosti, nego i u cjelokupnoj umjetničkoj projekciji. Teme, koje tretiraju odnos između društva i porodice, njihovog razjedinjavanja i izolacije individue postavljene u centar tragičnih događanja, usmeriće dramu ka potpuno novim opredjeljenjima. Pored direktnog utjecaja H. Ibsena i A. Strindberga, i komparativne determinante u prednosti M. Krleže, u odnosu prema njima, u ovom radu se želi pokazati, utjecaj društveno-politikih previranja na umjetničko stvaralaštvo dramskih pisaca na prijelazu XIX u XX vijek.
19 世纪末 20 世纪初，世界政治制度中的新权利，首先是资产阶级-资本主义的社会阶级，他们有一个响亮的名字--"城镇社会"。对这一 "新社会 "及其生活方式的直接批判是主题定义的一种形式，当然在所有文学表现形式中都是如此。对这一时期人类发展中充斥的所有负面现象的现实描写，除其他外，通过对生育的颓废进行说明：妄想、欺骗、犯罪；这概括了 "和谐而不妥协的结合 "这一社会现象的去神秘化过程，即社会的基本单位--生育。欧洲社会所处的真实状况需要诚实和承认真相，这将为艺术呈现现实提供新的指导。该剧以戏剧和特定题材为主题，通过对日常生活中的细节和细节的描写，展现了一个真实的世界。米罗斯拉夫-克列扎的《格列姆巴耶夫周期》是以十九世纪九十年代的 "北欧学派 "为榜样，以当时的先锋派作家亨利克-易卜生（1828-1906 年）（家庭剧）和奥古斯特-斯特林堡（1849-1912 年）（物质剧）为榜样创作的；他们在概念定义上将涵盖一系列问题，不仅是文学方面的问题，也是艺术家作品的整体预测方面的问题。这些主题涉及社会与母亲之间的关系、社会与母亲之间的解体以及处于悲剧事件中心的个人的孤立，这些主题将戏剧引向新的定义。在易卜生和 A. Strindberga 的直接影响下，我将自己的作品与易卜生和 A. Strindberga 的作品进行了比较。Strindberga, i comparativne determinante u prednosti M. Krleže, u odnosu prema njima, u ovom radu se želi pokazati, utjecaj društveno-politikih previranja na umjetničko stvaralaštvo dramskih pisaca na prijelazu XIX u XX vijek.
{"title":"DEKADENCIJA DRUŠTVENIH I PORODIČNIH ODNOSA NA PRIMJERU GRAĐANSKE DRAME S KRAJA XIX I POČETKA XX VIJEKA","authors":"Almedina Čengić","doi":"10.7251/zcmz2001607c","DOIUrl":"https://doi.org/10.7251/zcmz2001607c","url":null,"abstract":"Novi pravci u političkom ustrojstvu svijeta, krajem XIX i početkom XX vijeka, u prvi plan, istaknuće društvenu klasu buržoaskog-kapitalističke provijencije, pod prepoznatljivim nazivom - građansko društvo. Direktna kritika tog “novog društva” i njegovog poretka, postaće okosnica tematskog opredjeljenja, gotovo u svim oblicima književnog izražavanja. Realan prikaz svih negativnosti, koje su obilježile ovo razdoblje u razvoju čovječanstva, prezentiran je, između ostalog, i kroz ilustraciju porodične dekadencije: bluda, prevara, zločina; što pokreće proces demistifikacije socijalnog fenomena “skladne i bezprijekorne zajednice”, osnovne jedinke društva, porodice. Potreba za apsolutnom iskrenošću i priznanjem istine o stvarnom stanju u kome se našlo europsko društvo, pokrenuće, nove smijernice u umjetničkom predstavljanju stvarnosti.Ovaj rad pokušava da dokaže značaj umjetničkog prezentiranja velikih promjena koje su se dešavale u sudaru vijekova i početku turbulentnog vremena, u kojima se našlo čovječanstvo. Kao specifikum u književnom žanru, odabrana je drama, koja je eksplicite mogla predstaviti ključna događanja scenski, a tematskim specifikumom, ostati veoma aktuelna u vremenu kome nastaje, a potom i u savremenom dobu. Glembajevski ciklus Miroslava Krleže pisan je, po uzoru “nordijske škole” devedesetih godina, avangardnih pisaca tog vremena, Henrika Ibsena (1828-1906) (porodične drame) i Augusta Strindberga (1849-1912) (drame snoviđenja); koji će u idejnim opredjeljenjima pokrenuti niz promjena, ne samo u književnosti, nego i u cjelokupnoj umjetničkoj projekciji. Teme, koje tretiraju odnos između društva i porodice, njihovog razjedinjavanja i izolacije individue postavljene u centar tragičnih događanja, usmeriće dramu ka potpuno novim opredjeljenjima. Pored direktnog utjecaja H. Ibsena i A. Strindberga, i komparativne determinante u prednosti M. Krleže, u odnosu prema njima, u ovom radu se želi pokazati, utjecaj društveno-politikih previranja na umjetničko stvaralaštvo dramskih pisaca na prijelazu XIX u XX vijek.","PeriodicalId":211002,"journal":{"name":"DRUŠTVENE DEVIJACIJE","volume":"64 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2020-10-10","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"131102112","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Glavna uloga porodice sastoji se u stvaranju osnova za društveno-kulturno i personalno formiranje novorođene jedinke. Porodica se javlja kao posrednik između ličnosti svojih punoljetnih članova i djece, s jedne strane i društvene zajednice, s druge strane. Djeca će postati zasebne ličnosti spram kulturnog nasleđa i društvenog života koje najprije upoznaju u sopstvenoj porodici. Način na koji će dijete gledati na spoljni svijet, u koji aktivno tek treba da stupi, zavisi od toga šta i kako mu roditelji, starija braća i sestre i drugi odrasli članovi porodice prenose iz tog svijeta, kako oni sebe i svoju okolinu vide i doživljavaju, kako u njoj učestvuju i da li prihvataju ili odbacuju svoje okruženje. Savremena porodica zadržala je u sebi mnoge odlike patrijarhalnosti. Međusobna povezanost članova porodice, sprovođenje procesa socijalizacije i zainteresovanost za djecu ponekad ima odlike “bizarno iskazanih osjećanja” - počev od pretjeranog sputavanja i potrebe da se djeci “obezbijedi sve” po svaku cijenu do potpunog zanemarivanja dječije potrebe za ljubavlju i iskazivanja ravnodušnosti u kontaktima ili otvorenih i prikrivenih formi zlostavljanja djece. Dosadašnja izučavanja nesumnjivo su potvrdila da je u etiologiji kriminaliteta neophodno sagledati porodicu kao kriminogeni faktor. Kriminogeni uticaj porodice objašnjava se različitim shvatanjima, počev od isticanja porodice kao jedinog i najvažnijeg kriminogenog faktora, pa do posmatranja porodičnog miljea u sklopu drugih kriminogenih faktora na makro i mikro nivou uzročnosti. Harmoničan razvoj djetetove ličnosti moguće je da bude ostvaren samo u relativno stabilnoj emocionalnoj atmosferi u kojoj dijete raste. Karakterističan način na koji roditelji pokazuju svoju uzajamnu ljubav i ljubav prema svojoj djeci je najznačajniji za određivanje emocionalne atmosfere u porodici. U porodičnom okruženju dijete prolazi kroz najznačajniji proces svoga razvitka – kroz socijalizaciju.
{"title":"KRIMINOLOŠKI DISKURS PORODICE I PORODIČNIH ODNOSA","authors":"Marina M. Simović, Miomira Kostić","doi":"10.7251/zcmz2001476s","DOIUrl":"https://doi.org/10.7251/zcmz2001476s","url":null,"abstract":"Glavna uloga porodice sastoji se u stvaranju osnova za društveno-kulturno i personalno formiranje novorođene jedinke. Porodica se javlja kao posrednik između ličnosti svojih punoljetnih članova i djece, s jedne strane i društvene zajednice, s druge strane. Djeca će postati zasebne ličnosti spram kulturnog nasleđa i društvenog života koje najprije upoznaju u sopstvenoj porodici. Način na koji će dijete gledati na spoljni svijet, u koji aktivno tek treba da stupi, zavisi od toga šta i kako mu roditelji, starija braća i sestre i drugi odrasli članovi porodice prenose iz tog svijeta, kako oni sebe i svoju okolinu vide i doživljavaju, kako u njoj učestvuju i da li prihvataju ili odbacuju svoje okruženje. Savremena porodica zadržala je u sebi mnoge odlike patrijarhalnosti. Međusobna povezanost članova porodice, sprovođenje procesa socijalizacije i zainteresovanost za djecu ponekad ima odlike “bizarno iskazanih osjećanja” - počev od pretjeranog sputavanja i potrebe da se djeci “obezbijedi sve” po svaku cijenu do potpunog zanemarivanja dječije potrebe za ljubavlju i iskazivanja ravnodušnosti u kontaktima ili otvorenih i prikrivenih formi zlostavljanja djece. Dosadašnja izučavanja nesumnjivo su potvrdila da je u etiologiji kriminaliteta neophodno sagledati porodicu kao kriminogeni faktor. Kriminogeni uticaj porodice objašnjava se različitim shvatanjima, počev od isticanja porodice kao jedinog i najvažnijeg kriminogenog faktora, pa do posmatranja porodičnog miljea u sklopu drugih kriminogenih faktora na makro i mikro nivou uzročnosti. Harmoničan razvoj djetetove ličnosti moguće je da bude ostvaren samo u relativno stabilnoj emocionalnoj atmosferi u kojoj dijete raste. Karakterističan način na koji roditelji pokazuju svoju uzajamnu ljubav i ljubav prema svojoj djeci je najznačajniji za određivanje emocionalne atmosfere u porodici. U porodičnom okruženju dijete prolazi kroz najznačajniji proces svoga razvitka – kroz socijalizaciju.","PeriodicalId":211002,"journal":{"name":"DRUŠTVENE DEVIJACIJE","volume":"101 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2020-10-10","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"116325217","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Породица је била и остала једна од примарних људских институција, без обзира на све промене које су се догодиле. Тако је и на нашим просторима, где је међу кључним сегментима друштва. Фокус у овом раду је на начинима на које се породица појављује и представља у садржајима онлајн медија у Србији. Информације објављене на Веб порталима могу досегнути до значајно већег броја људи од традиционалних медија, а често се догађа да се квантитет ставља испред квалитета како би се дошло до што веће посете, сталним пласирањем новог или рециклираног садржаја. Доминација таблоида на медијској сцени Србије и њихова стална потреба за високим бројевима, када је реч о посећености и броју „кликова“ на садржаје, девастирала је основне критеријуме новинарске професије, што је видљиво и у сегменту садржаја анализираног у овом раду. Употреба речи „породица“ у насловима анализираних онлајн медија није ишла ка промоцији породице и породичних вредности као стуба друштва, већ су доминантне негативне приче, свађе, трагедије и друго, као још један печат таблоидног дискурса на начин на који се употребљава на овим просторима - и уз јасну ограду да постоје и портали који професионалне и етичке критеријуме не подређују броју „кликова“.
{"title":"УОКВИРАВАЊЕ ПОРОДИЦЕ У ОНЛАЈН МЕДИЈИМА У СРБИЈИ","authors":"Предраг Ђ. Бајић","doi":"10.7251/zcmz2001409b","DOIUrl":"https://doi.org/10.7251/zcmz2001409b","url":null,"abstract":"Породица је била и остала једна од примарних људских институција, без обзира на све промене које су се догодиле. Тако је и на нашим просторима, где је међу кључним сегментима друштва. Фокус у овом раду је на начинима на које се породица појављује и представља у садржајима онлајн медија у Србији. Информације објављене на Веб порталима могу досегнути до значајно већег броја људи од традиционалних медија, а често се догађа да се квантитет ставља испред квалитета како би се дошло до што веће посете, сталним пласирањем новог или рециклираног садржаја. Доминација таблоида на медијској сцени Србије и њихова стална потреба за високим бројевима, када је реч о посећености и броју „кликова“ на садржаје, девастирала је основне критеријуме новинарске професије, што је видљиво и у сегменту садржаја анализираног у овом раду. Употреба речи „породица“ у насловима анализираних онлајн медија није ишла ка промоцији породице и породичних вредности као стуба друштва, већ су доминантне негативне приче, свађе, трагедије и друго, као још један печат таблоидног дискурса на начин на који се употребљава на овим просторима - и уз јасну ограду да постоје и портали који професионалне и етичке критеријуме не подређују броју „кликова“.","PeriodicalId":211002,"journal":{"name":"DRUŠTVENE DEVIJACIJE","volume":"43 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2020-10-10","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"128410227","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Talking about the marriage and family even though in the era of Globalization, our Macedonian society basically adheres to its traditional values. Family as a community represents a basic pillar of every society. Macedonian society, tradition, culture and the family values occupy one of the central position in the value system. The focus of this theoretical-empirical study is on the changes in the value system of the young population as a result of the influence of modern media and the acceptance of Western cultural values associated with the institution of marriage. What was once recognizable in the highly developed Western countries nowadays is fearfully incorporated in the Macedonian society. I’m focusing my attention to the forms of cohabitation (cohabitation, extramarital affairs, and single parent families), which have been rare in the past, but for the newer generations, born in the last decades of the twentieth century are practically a reality, approaching them without any stigmatization or condemnation. The paper is focusing on the issue regarding the fact that the young population today is choosing to marry later, focusing on their socioeconomic aspects, as well as the role that modern media and social networks play in creating their attitudes. For this purpose, in the period January-February 2020, on the territory of the City of Skopje, an empirical research study on two hundred respondents was conducted, involving young people from all structures.
{"title":"The Attitude of the young population towards marriage and family in R. Macedonia","authors":"D. Stefanovski","doi":"10.7251/zcmz2001435s","DOIUrl":"https://doi.org/10.7251/zcmz2001435s","url":null,"abstract":"Talking about the marriage and family even though in the era of Globalization, our Macedonian society basically adheres to its traditional values. Family as a community represents a basic pillar of every society. Macedonian society, tradition, culture and the family values occupy one of the central position in the value system. The focus of this theoretical-empirical study is on the changes in the value system of the young population as a result of the influence of modern media and the acceptance of Western cultural values associated with the institution of marriage. What was once recognizable in the highly developed Western countries nowadays is fearfully incorporated in the Macedonian society. I’m focusing my attention to the forms of cohabitation (cohabitation, extramarital affairs, and single parent families), which have been rare in the past, but for the newer generations, born in the last decades of the twentieth century are practically a reality, approaching them without any stigmatization or condemnation. The paper is focusing on the issue regarding the fact that the young population today is choosing to marry later, focusing on their socioeconomic aspects, as well as the role that modern media and social networks play in creating their attitudes. For this purpose, in the period January-February 2020, on the territory of the City of Skopje, an empirical research study on two hundred respondents was conducted, involving young people from all structures.","PeriodicalId":211002,"journal":{"name":"DRUŠTVENE DEVIJACIJE","volume":"28 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2020-10-10","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"122175391","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Danas postoji mnoštvo definicija koje su često nedostatne, neprihvatljive i neprimjerene savremenim shvatanjima braka i porodice. Iako se kroz historiju brak poimao kao monogamna zajednica muškarca i žene, u savremenom društvu, pod uticajem transformacijskih procesa, dolazi do formalno-pravnog izjednačavanja bračne i vanbračne veze, kao i tendencije legalizacije istospolnih brakova. Pod pritiskom modernizacije i individualizacije, te produženog školovanja, mladi sve češće odlažu brak za zrelije godine. Štoviše, brak je postao „zastarjela“ institucija, gdje sve veći broj mladih ljudi preferira zajednički život bez sudbonosnog „da.“ Alternativni oblici partnerstva su postali primamljiviji, lakši i interesantniji oblici suživota za mlade, a kohabitacija najraširenija forma zajedničkog života. U istraživanju se želio dobiti uvid u stavove mladih u Bosni i Hercegovini (N=234) o braku i altnerativnim oblicima partnerstva, prvenstveno kohabitaciji, kao i njihovim željama i planovima za budućnost kada je riječ o bračnom i porodičnom životu. Putem anketnog upitnika došlo se do saznanja da, pod pritiskom transformacijskih promjena, mladi u Bosni i Hercegovini preferiraju alternativne oblike partnerstva, ali i da, pod uticajem patrijarhalnog društva, brak smatraju najprihvatljivijom zajednicom muškarca i žene.
{"title":"MLADI U BOSNI I HERCEGOVINI O BRAKU I ALTERNATIVNIM OBLICIMA PARTNERSTVA","authors":"Anida Dudić","doi":"10.7251/zcmz2001181d","DOIUrl":"https://doi.org/10.7251/zcmz2001181d","url":null,"abstract":"Danas postoji mnoštvo definicija koje su često nedostatne, neprihvatljive i neprimjerene savremenim shvatanjima braka i porodice. Iako se kroz historiju brak poimao kao monogamna zajednica muškarca i žene, u savremenom društvu, pod uticajem transformacijskih procesa, dolazi do formalno-pravnog izjednačavanja bračne i vanbračne veze, kao i tendencije legalizacije istospolnih brakova. Pod pritiskom modernizacije i individualizacije, te produženog školovanja, mladi sve češće odlažu brak za zrelije godine. Štoviše, brak je postao „zastarjela“ institucija, gdje sve veći broj mladih ljudi preferira zajednički život bez sudbonosnog „da.“ Alternativni oblici partnerstva su postali primamljiviji, lakši i interesantniji oblici suživota za mlade, a kohabitacija najraširenija forma zajedničkog života. U istraživanju se želio dobiti uvid u stavove mladih u Bosni i Hercegovini (N=234) o braku i altnerativnim oblicima partnerstva, prvenstveno kohabitaciji, kao i njihovim željama i planovima za budućnost kada je riječ o bračnom i porodičnom životu. Putem anketnog upitnika došlo se do saznanja da, pod pritiskom transformacijskih promjena, mladi u Bosni i Hercegovini preferiraju alternativne oblike partnerstva, ali i da, pod uticajem patrijarhalnog društva, brak smatraju najprihvatljivijom zajednicom muškarca i žene.","PeriodicalId":211002,"journal":{"name":"DRUŠTVENE DEVIJACIJE","volume":"30 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2020-10-10","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"125077354","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Ovo istraživanje provedeno je s ciljem utvrđivanja razlike između vaspitnih silova roditelja mladih koji igraju igre na sreću i onih koji ne igraju igre na sreću. Iskustvo u igrama na sreću posmatrano je kroz učestalost igranja sportskih kladionica, tombole i automata za zabavu. U istraživanju je učestvovalo 296 srednjoškolaca prosječnog uzrasta 16.71 godinu, pri čemu je 60.5% ispitanica. Za ispitivanje doživljaja vaspitnih stilova roditeljstva, posebno majke, posebno oca korišten je EMBU upitnik, a za procjenu iskustva u igranju igara na sreću korištena je procjena učestalosti igranja. Rezultati istraživanja ukazuju da od rijetko do gotovo svakodnevno 14.8% mladih igra sportske kladionice, 39.9% igraju automate za zabavu, a klasičnu tombolu igra 24.3% mladih. Odbacivanje od strane majke i oca, odnosno emocionalno hladnoća prema djeci, kao i roditeljska nedosljednost razlikuju mlade s obzirom na njihovo iskustvo u igrama na sreću, dok emocionalna toplina i prezaštićenost nisu pokazale značajne razlike. Sklonost mladih ka igranju pojedinih igara na sreću može se dovesti u vezu sa doživljajem roditelja kao emocionalno hladnih i nedosljednih u svom odnosu prema djeci. Dobijeni rezultati prodiskutovani su u skladu sa socijalno-psihološkim teorijama, te ranijim relevantnim empirijskim nalazima.
{"title":"RAZLIKUJU LI SE VASPITNI STAVOVI RODITELJA DJECE KOJA IGRAJU IGRE NA SREĆU I KOJA NE IGRAJU?","authors":"Sanja Radetić Lovrić, Slađana Popović","doi":"10.7251/zcmz2001306r","DOIUrl":"https://doi.org/10.7251/zcmz2001306r","url":null,"abstract":"Ovo istraživanje provedeno je s ciljem utvrđivanja razlike između vaspitnih silova roditelja mladih koji igraju igre na sreću i onih koji ne igraju igre na sreću. Iskustvo u igrama na sreću posmatrano je kroz učestalost igranja sportskih kladionica, tombole i automata za zabavu. U istraživanju je učestvovalo 296 srednjoškolaca prosječnog uzrasta 16.71 godinu, pri čemu je 60.5% ispitanica. Za ispitivanje doživljaja vaspitnih stilova roditeljstva, posebno majke, posebno oca korišten je EMBU upitnik, a za procjenu iskustva u igranju igara na sreću korištena je procjena učestalosti igranja. Rezultati istraživanja ukazuju da od rijetko do gotovo svakodnevno 14.8% mladih igra sportske kladionice, 39.9% igraju automate za zabavu, a klasičnu tombolu igra 24.3% mladih. Odbacivanje od strane majke i oca, odnosno emocionalno hladnoća prema djeci, kao i roditeljska nedosljednost razlikuju mlade s obzirom na njihovo iskustvo u igrama na sreću, dok emocionalna toplina i prezaštićenost nisu pokazale značajne razlike. Sklonost mladih ka igranju pojedinih igara na sreću može se dovesti u vezu sa doživljajem roditelja kao emocionalno hladnih i nedosljednih u svom odnosu prema djeci. Dobijeni rezultati prodiskutovani su u skladu sa socijalno-psihološkim teorijama, te ranijim relevantnim empirijskim nalazima.","PeriodicalId":211002,"journal":{"name":"DRUŠTVENE DEVIJACIJE","volume":"21 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2020-10-10","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"121671738","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
京公网安备 11010802042870号
京ICP备2023020795号-1
扫码关注我们
求助内容：
应助结果提醒方式：