The two-spotted spider mite, Tetranychus urticae Koch (Acari: Tetranychidae) is one of the important pests that cause economic losses in apple orchards. Due to their short-term biology, they develop resistance to acaricides used in a very short time. Therefore, for an effective chemical control, the susceptibility levels of T. urticae populations to acaricides should be monitored periodically. In this study, resistance rates of 10 different T. urticae populations collected from areas with intensive apple production in Isparta province and its districts against spiromesifen + abamectin mixture, spirodiclofen and milbemectin were determined. In order to determine whether these populations are resistant to spiromesifen + abamectin, spirodiclofen and milbemectin, first of all, the LC50 and LC90 values of the susceptible green form (German susceptible strain; GSS) population of T. urticae were determined by spray tower-leaf disc method. The LC90 value determined in the susceptible population was accepted as the differential dose and applied to the collected T. urticae populations to determine whether there was resistance. Populations with less than 80% mortality at the differential dose were considered resistant and LC50 values were determined. Resistance rates were found by dividing the LC50 values of these orchard populations to the LC50 value of the susceptible population. According to the diagnostic dose, 6 populations from 10 T. urticae populations collected from apple orchards to the spirmesifen + abamectin mixture, 6 populations to spirodiclofen and 3 populations to milbemectin were developed resistance. The LC50 values of these orchard populations ranged from 1.01-168.35 mg a.i. l-1 for spiromesifen + abamectin mixture, 0.43-3.32 mg a.i. l-1 for spirodiclofen, and 1.41-2.79 mg a.i. l-1 for milbemectin. The resistance rates were 1.89 - 315.31 fold for spiromesifen + abamectin mixture, 6.49 - 13.01 fold for spirodiclofen, 2.98 - 5.89 fold for milbemectin. According to these results, some populations started to develop resistance to the spiromesifen + abamectin mixture, while resistance developed in some populations. Cross-resistance has also developed in spirodiclofen and milbemectin in populations resistant to the spiromesifen+abamectin mixture.
{"title":"Determination of Spiromesifen+Abamectin, Spirodiclofen, Milbemectin Resistance Levels of Pest Tetranychus urticae Koch (Acarina:Tetranychidae) Populations in Isparta Apple Orchards","authors":"Kevser Ulukaya, R. Ay","doi":"10.33462/jotaf.1057434","DOIUrl":"https://doi.org/10.33462/jotaf.1057434","url":null,"abstract":"The two-spotted spider mite, Tetranychus urticae Koch (Acari: Tetranychidae) is one of the important pests that cause economic losses in apple orchards. Due to their short-term biology, they develop resistance to acaricides used in a very short time. Therefore, for an effective chemical control, the susceptibility levels of T. urticae populations to acaricides should be monitored periodically. In this study, resistance rates of 10 different T. urticae populations collected from areas with intensive apple production in Isparta province and its districts against spiromesifen + abamectin mixture, spirodiclofen and milbemectin were determined. In order to determine whether these populations are resistant to spiromesifen + abamectin, spirodiclofen and milbemectin, first of all, the LC50 and LC90 values of the susceptible green form (German susceptible strain; GSS) population of T. urticae were determined by spray tower-leaf disc method. The LC90 value determined in the susceptible population was accepted as the differential dose and applied to the collected T. urticae populations to determine whether there was resistance. Populations with less than 80% mortality at the differential dose were considered resistant and LC50 values were determined. Resistance rates were found by dividing the LC50 values of these orchard populations to the LC50 value of the susceptible population. According to the diagnostic dose, 6 populations from 10 T. urticae populations collected from apple orchards to the spirmesifen + abamectin mixture, 6 populations to spirodiclofen and 3 populations to milbemectin were developed resistance. The LC50 values of these orchard populations ranged from 1.01-168.35 mg a.i. l-1 for spiromesifen + abamectin mixture, 0.43-3.32 mg a.i. l-1 for spirodiclofen, and 1.41-2.79 mg a.i. l-1 for milbemectin. The resistance rates were 1.89 - 315.31 fold for spiromesifen + abamectin mixture, 6.49 - 13.01 fold for spirodiclofen, 2.98 - 5.89 fold for milbemectin. According to these results, some populations started to develop resistance to the spiromesifen + abamectin mixture, while resistance developed in some populations. Cross-resistance has also developed in spirodiclofen and milbemectin in populations resistant to the spiromesifen+abamectin mixture.","PeriodicalId":387927,"journal":{"name":"Tekirdağ Ziraat Fakültesi Dergisi","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-04-27","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"127268492","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Bu çalışma 2019-2020 yılları arasında Erzincan İli Çayırlı İlçesi şeker pancarı ekim alanlarında faydalı ve zararlı böcek türleri ile önemli bir zararlı olan Spodoptera exigua (Hbn.) (Lepidoptera: Noctuidae)’nın kısa biyolojisini ortaya koymak için yapılmıştır. “Erzincan Çayırlı Pancar Üretim Alanı” (EÇPÜA), olarak belirlenen çalışma bölgesi pek çok pancar ekim alanına sahiptir. Bu pancar alanlarından yıllara göre değişmekle birlikte elde edilen pancar üretimi de hem bölge hem de ülkemiz için kayda değer durumdadır. Bu bölgede şeker pancarı, çiftçileri tarlalarına ve köylerine bağlamakla kalmayıp, tüm aile bireylerine iş ve istihdam olanağı sağlayan, aynı zamanda tamamı işlenebilir yan ürünleriyle de değerli bir bitki durumundadır. Çalışma sonucunda, pancar bitkisinde Orthoptera, Hemiptera, Coleoptera ve Lepidoptera takımlarına ait beş zararlı, Neuroptera, Coleoptera, Diptera ve Hymenoptera takımlarına ait 22 yararlı tür [Coccinella septempunctata Linnaeus, Hippodamia variegata (Goeze), Psyllobora vigintiduopunctata (Linnaeus), Srypus sp., Sphaerophoria scripta (Linnaeus), Sphaerophoria turkmenica Bankowska, Eristalinus aeneus (Scopoli), Tipula sp., Cotesia glomerata (Linnaeus), Exeristes roborator (Fabricius), Endromopoda phragmitidis (Perkins), Enicospilus merdarius (Gravenhorst), Exetastes laevigator (Villers), Itoplectis viduata (Gravenhorst), Exetastes laevigator (Villers), Itoplectis viduata (Gravenhorst), Lissonota (Loxonota) histrio (Fabricius,) Lissonota (Loxonota) flavovariegata Lucas, Ophion pteridis Kriechbaumer, Pimpla spuria (Gravenhorst), Scambus nigricans (Thomson), Scambus brevicornis (Gravenhorst), Sinophorus nitidus (Brischke) and Chrysoperla carnea (Stephens)] tespit edilmiştir. Zararlı türlerin arasında halk arasında “karadrina” olarak bilinen Spodoptera exigua (Hbn.)’nın bölgedeki biyoloji ile ilgili gözlemler yapılmış, sekonder zararlı durumunda olan Agrotis segetum (Schiff.)’un biyolojik dönemleri takip edilmiştir. Tespit edilen diğer zararlıların (Cassida nebulosa Linnaeus, Aphis fabae (Scopoli) ve Gryllotalpa gryllotalpa (Linnaeus) da zarar şekilleri ve yoğunlukları belirlenmeye çalışılmıştır. Çalışma alanından atrapla toplanan yararlı türlerden Ichneumonidae familyasına ait Sinophorus nitidus (Brischke) türü çalışma bölgesi için yeni kayıttır.
{"title":"Harmful and Benefical Insects Species Determined in Sugar Beet Areas in Çayırlı District of Erzincan Province and Short Biology of Spodoptera exigua (Hbn.) (Lepidoptera: Noctuidae)","authors":"Ekin Teymuroğlu, S. Çoruh","doi":"10.33462/jotaf.976126","DOIUrl":"https://doi.org/10.33462/jotaf.976126","url":null,"abstract":"Bu çalışma 2019-2020 yılları arasında Erzincan İli Çayırlı İlçesi şeker pancarı ekim alanlarında faydalı ve zararlı böcek türleri ile önemli bir zararlı olan Spodoptera exigua (Hbn.) (Lepidoptera: Noctuidae)’nın kısa biyolojisini ortaya koymak için yapılmıştır. “Erzincan Çayırlı Pancar Üretim Alanı” (EÇPÜA), olarak belirlenen çalışma bölgesi pek çok pancar ekim alanına sahiptir. Bu pancar alanlarından yıllara göre değişmekle birlikte elde edilen pancar üretimi de hem bölge hem de ülkemiz için kayda değer durumdadır. Bu bölgede şeker pancarı, çiftçileri tarlalarına ve köylerine bağlamakla kalmayıp, tüm aile bireylerine iş ve istihdam olanağı sağlayan, aynı zamanda tamamı işlenebilir yan ürünleriyle de değerli bir bitki durumundadır. Çalışma sonucunda, pancar bitkisinde Orthoptera, Hemiptera, Coleoptera ve Lepidoptera takımlarına ait beş zararlı, Neuroptera, Coleoptera, Diptera ve Hymenoptera takımlarına ait 22 yararlı tür [Coccinella septempunctata Linnaeus, Hippodamia variegata (Goeze), Psyllobora vigintiduopunctata (Linnaeus), Srypus sp., Sphaerophoria scripta (Linnaeus), Sphaerophoria turkmenica Bankowska, Eristalinus aeneus (Scopoli), Tipula sp., Cotesia glomerata (Linnaeus), Exeristes roborator (Fabricius), Endromopoda phragmitidis (Perkins), Enicospilus merdarius (Gravenhorst), Exetastes laevigator (Villers), Itoplectis viduata (Gravenhorst), Exetastes laevigator (Villers), Itoplectis viduata (Gravenhorst), Lissonota (Loxonota) histrio (Fabricius,) Lissonota (Loxonota) flavovariegata Lucas, Ophion pteridis Kriechbaumer, Pimpla spuria (Gravenhorst), Scambus nigricans (Thomson), Scambus brevicornis (Gravenhorst), Sinophorus nitidus (Brischke) and Chrysoperla carnea (Stephens)] tespit edilmiştir. Zararlı türlerin arasında halk arasında “karadrina” olarak bilinen Spodoptera exigua (Hbn.)’nın bölgedeki biyoloji ile ilgili gözlemler yapılmış, sekonder zararlı durumunda olan Agrotis segetum (Schiff.)’un biyolojik dönemleri takip edilmiştir. Tespit edilen diğer zararlıların (Cassida nebulosa Linnaeus, Aphis fabae (Scopoli) ve Gryllotalpa gryllotalpa (Linnaeus) da zarar şekilleri ve yoğunlukları belirlenmeye çalışılmıştır. Çalışma alanından atrapla toplanan yararlı türlerden Ichneumonidae familyasına ait Sinophorus nitidus (Brischke) türü çalışma bölgesi için yeni kayıttır.","PeriodicalId":387927,"journal":{"name":"Tekirdağ Ziraat Fakültesi Dergisi","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-04-27","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"125138395","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Bu çalışmada geleneksel ekşi hamurlardan izole edilmiş Lactiplantibacillus plantarum starteri kullanılarak ekşi hamur ekmekleri yapılmıştır. Bu çalışmanın ana amacı, yeşil çay tozu ekstraktlarının (%0,25, %0,50, %0,75 ve %1,0) Lactiplantibacillus plantarum ekşi mayalı ekmek üzerindeki etkisi olmuştur. Hamurların dinamik reolojik özelliği belirlenmiştir. Ekmek üretimi gerçekleştirildi ve daha sonra tekstür analizi, spesifik hacim, renk analizi, DPPH ve toplam fenolik analizi yapılmıştır. Viskoelastik özelliklerin belirlenmesi amacıyla frekans tarama testi kullanılmıştır. Lb. plantarum suşu kullanılarak hazırlanmış tüm hamurlarda G' ˃ G'' olmuştur. G' ˃ G'' olması tüm ekşi hamurların elastik özellik sergilediği söylenebilir. Yeşil çay tozu ekstraktlarını içeren ekşi hamur ekmeklerinin sertlik değerlerinin kontrol ekmeği ile kıyaslandığında düşük olduğu görülmüştür. Ekmeklerin sertlik diğerleri 161.9-267.6 g arasında değişim göstermiştir. En düşük sertlik değerine % 0.75 konsantrasyonda yeşil çay tozu ekstraktı içeren ekmek olmuştur. Ekmeklerde yeşil çay tozu ekstraktı konsantrasyonu arttıkça spesifik hacimlerinin arttığı gözlemlenmiştir. Spesifik hacimler değerleri konsantrasyonların (0.25,0.50,0.75,1.0 ve kontrol) sırasına paralel olarak 3.39,3.80,3.95,5.21 ve 4.45 (mL g-1) olmuştur. Ekmeklerin renk analizinde yeşil çay tozu ekstraktının oranı arttıkça koyuluğun arttığı kaydedilmiştir. Çalışmamızda bir diğer önemli parametre DPPH ve toplam fenolik analizi olmaktadır. Ekmeklerin DPPH değerleri 0.54 mmol g-1'den 1.46 mmol g-1'e değişmiştir. Ekşi hamur ekmeklerinde yeşil çay tozu ekstraktının konsantrasyonu arttıkça antioksidan değerinde artış olmuştur. %1.0 yeşil çay tozu ekstresi içeren ekşi mayalı ekmek en yüksek antioksidan değerine sahipken, kontrol ekmeği (0.54) en düşük değere sahip olmuştur. Toplam fenolik değerleri ise gallik asit cinsinden verilmiştir. Yeşil çay tozu ekstraktı ile yapılan ekşi hamur ekmeklerinin toplam fenolik içeriği (TPC) 10.67'den 104.65'e ug g-1 değişmiştir. Sonuçlarda yeşil çay tozu ekstraktlarının konsantrasyonu arttıkça toplam fenolik oranı artmıştır. DPPH ile Toplam fenolik arasında doğrusal bir ilişki bulunmuştur. Sonuç olarak, yeşil çay tozu ekstraktlarının ekşi mayalı ekmeklerin kalitesini artırdığı söylenebilir.
{"title":"Effect of Green Tea Extract Concentrations on Sourdough Bread with Lactiplantibacillus plantarum","authors":"Z. Alkay, Elif Erşahi̇n, M. Durak, O. Sağdıç","doi":"10.33462/jotaf.1038037","DOIUrl":"https://doi.org/10.33462/jotaf.1038037","url":null,"abstract":"Bu çalışmada geleneksel ekşi hamurlardan izole edilmiş Lactiplantibacillus plantarum starteri kullanılarak ekşi hamur ekmekleri yapılmıştır. Bu çalışmanın ana amacı, yeşil çay tozu ekstraktlarının (%0,25, %0,50, %0,75 ve %1,0) Lactiplantibacillus plantarum ekşi mayalı ekmek üzerindeki etkisi olmuştur. Hamurların dinamik reolojik özelliği belirlenmiştir. Ekmek üretimi gerçekleştirildi ve daha sonra tekstür analizi, spesifik hacim, renk analizi, DPPH ve toplam fenolik analizi yapılmıştır. Viskoelastik özelliklerin belirlenmesi amacıyla frekans tarama testi kullanılmıştır. Lb. plantarum suşu kullanılarak hazırlanmış tüm hamurlarda G' ˃ G'' olmuştur. G' ˃ G'' olması tüm ekşi hamurların elastik özellik sergilediği söylenebilir. Yeşil çay tozu ekstraktlarını içeren ekşi hamur ekmeklerinin sertlik değerlerinin kontrol ekmeği ile kıyaslandığında düşük olduğu görülmüştür. Ekmeklerin sertlik diğerleri 161.9-267.6 g arasında değişim göstermiştir. En düşük sertlik değerine % 0.75 konsantrasyonda yeşil çay tozu ekstraktı içeren ekmek olmuştur. Ekmeklerde yeşil çay tozu ekstraktı konsantrasyonu arttıkça spesifik hacimlerinin arttığı gözlemlenmiştir. Spesifik hacimler değerleri konsantrasyonların (0.25,0.50,0.75,1.0 ve kontrol) sırasına paralel olarak 3.39,3.80,3.95,5.21 ve 4.45 (mL g-1) olmuştur. Ekmeklerin renk analizinde yeşil çay tozu ekstraktının oranı arttıkça koyuluğun arttığı kaydedilmiştir. Çalışmamızda bir diğer önemli parametre DPPH ve toplam fenolik analizi olmaktadır. Ekmeklerin DPPH değerleri 0.54 mmol g-1'den 1.46 mmol g-1'e değişmiştir. Ekşi hamur ekmeklerinde yeşil çay tozu ekstraktının konsantrasyonu arttıkça antioksidan değerinde artış olmuştur. %1.0 yeşil çay tozu ekstresi içeren ekşi mayalı ekmek en yüksek antioksidan değerine sahipken, kontrol ekmeği (0.54) en düşük değere sahip olmuştur. Toplam fenolik değerleri ise gallik asit cinsinden verilmiştir. Yeşil çay tozu ekstraktı ile yapılan ekşi hamur ekmeklerinin toplam fenolik içeriği (TPC) 10.67'den 104.65'e ug g-1 değişmiştir. Sonuçlarda yeşil çay tozu ekstraktlarının konsantrasyonu arttıkça toplam fenolik oranı artmıştır. DPPH ile Toplam fenolik arasında doğrusal bir ilişki bulunmuştur. Sonuç olarak, yeşil çay tozu ekstraktlarının ekşi mayalı ekmeklerin kalitesini artırdığı söylenebilir.","PeriodicalId":387927,"journal":{"name":"Tekirdağ Ziraat Fakültesi Dergisi","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-04-27","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"132735848","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Tütün (Nicotiana tabacum) Türkiye’de katma değeri en yüksek tarımsal ürünler arasında yer almaktadır. İnsan sağlığına olan olumsuz etkileri ile sıklıkla gündeme gelmesinin yanı sıra, kırsal alanlarda oluşturduğu iş gücü ile de Türk ekonomisine önemli katkılar sunmakta ve stratejik bir ürün olma özelliğini devam ettirmektedir. Ülkemiz için büyük öneme sahip bu bitkinin üretiminin sosyolojik ve ekonomik önemi ile gerçekleştirilmiş çok sayıda lisansüstü tez ve çalışma mevcuttur. Ancak, Türkiye tütün üretim alanlarında bitki hastalıkları ile ilgili olarak gerçekleştirilmiş son derece sınırlı sayıda çalışma vardır. Tütünlerde verim kaybına neden olan önemli bitki patojenlerinden bir tanesi de fitoplazmadır. Tütün fitoplazma hastalıklarına ilişkin mevcut veriler dünya çapında çok az olduğundan dolayı, Çanakkale ve Balıkesir illerinde tütün ekim alanlarında sarımsı renk değişiklikleri, yaprak kabarcıkları, proliferasyon, cücelik ve diğer fiziksel anormallikler gibi fitoplazmaların neden olduğu semptomlar gösteren örneklerin toplanması için Haziran-Ağustos 2021 tarihleri arasında Türkiye'nin Çanakkale ve Balıkesir illerinde saha araştırmaları yapılmıştır. Altı örnekte fitoplazmaların varlığı, tütün semptomlarıyla ilişkili patojeni de öneren evrensel fitoplazma primer setleri kullanılarak nested-PCR ile 16S ribozomal DNA amplifikasyonu ile doğrulanmıştır. Filogenetik analizler ve AluI ve MseI endonükleaz enzimlerini kullanılarak uygulanan sanal-RFLP analizleri bu izolatların 16SrXII ‘‘Candidatus Phytoplasma solani’’(Stolbur) grubu ve 16SrXII-A altgrubu strainleri ile %99'dan fazla nükleotid dizi özdeşliğine sahip olduğunu göstermiştir. Genetik mesafe analizi, filogenetik ağaçta kümelenen gruplarla uyumlu olarak, grup 16SrI'nin 16SrXII ile 16SrVI'dan daha yakından ilişkili olduğunu göstermiştir. Tarafsızlık testleri ile, 16SrI ve 16SrXII gruplarının, muhtemelen 16S rRNA gen fragmentinde yeni mutasyonlar nedeniyle genişleyen veya darboğaz seçimlerinden geçtiğini göstermiştir. Ayrıca, 16SrVI popülasyonlarının uzun bir süredir evrimleştiğini gösteren dengeleme seçimlerinden geçtiği gösterilmiştir.
{"title":"‘Candidatus Phytoplasma solani’ (Subgroup 16SrXII-A) Associated with Nicotiana tabacum Leaf Abnormality in Turkey","authors":"Filiz Randa Zelyüt, A. I. Santosa, A. Karanfil","doi":"10.33462/jotaf.1028263","DOIUrl":"https://doi.org/10.33462/jotaf.1028263","url":null,"abstract":"Tütün (Nicotiana tabacum) Türkiye’de katma değeri en yüksek tarımsal ürünler arasında yer almaktadır. İnsan sağlığına olan olumsuz etkileri ile sıklıkla gündeme gelmesinin yanı sıra, kırsal alanlarda oluşturduğu iş gücü ile de Türk ekonomisine önemli katkılar sunmakta ve stratejik bir ürün olma özelliğini devam ettirmektedir. Ülkemiz için büyük öneme sahip bu bitkinin üretiminin sosyolojik ve ekonomik önemi ile gerçekleştirilmiş çok sayıda lisansüstü tez ve çalışma mevcuttur. Ancak, Türkiye tütün üretim alanlarında bitki hastalıkları ile ilgili olarak gerçekleştirilmiş son derece sınırlı sayıda çalışma vardır. Tütünlerde verim kaybına neden olan önemli bitki patojenlerinden bir tanesi de fitoplazmadır. Tütün fitoplazma hastalıklarına ilişkin mevcut veriler dünya çapında çok az olduğundan dolayı, Çanakkale ve Balıkesir illerinde tütün ekim alanlarında sarımsı renk değişiklikleri, yaprak kabarcıkları, proliferasyon, cücelik ve diğer fiziksel anormallikler gibi fitoplazmaların neden olduğu semptomlar gösteren örneklerin toplanması için Haziran-Ağustos 2021 tarihleri arasında Türkiye'nin Çanakkale ve Balıkesir illerinde saha araştırmaları yapılmıştır. Altı örnekte fitoplazmaların varlığı, tütün semptomlarıyla ilişkili patojeni de öneren evrensel fitoplazma primer setleri kullanılarak nested-PCR ile 16S ribozomal DNA amplifikasyonu ile doğrulanmıştır. Filogenetik analizler ve AluI ve MseI endonükleaz enzimlerini kullanılarak uygulanan sanal-RFLP analizleri bu izolatların 16SrXII ‘‘Candidatus Phytoplasma solani’’(Stolbur) grubu ve 16SrXII-A altgrubu strainleri ile %99'dan fazla nükleotid dizi özdeşliğine sahip olduğunu göstermiştir. Genetik mesafe analizi, filogenetik ağaçta kümelenen gruplarla uyumlu olarak, grup 16SrI'nin 16SrXII ile 16SrVI'dan daha yakından ilişkili olduğunu göstermiştir. Tarafsızlık testleri ile, 16SrI ve 16SrXII gruplarının, muhtemelen 16S rRNA gen fragmentinde yeni mutasyonlar nedeniyle genişleyen veya darboğaz seçimlerinden geçtiğini göstermiştir. Ayrıca, 16SrVI popülasyonlarının uzun bir süredir evrimleştiğini gösteren dengeleme seçimlerinden geçtiği gösterilmiştir.","PeriodicalId":387927,"journal":{"name":"Tekirdağ Ziraat Fakültesi Dergisi","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-04-27","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"115942313","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
{"title":"Factors Affecting Mobile Phone Usage by Farmers As A Source of Agricultural Information In Sharqia Governorate, Egypt","authors":"T. Mansour","doi":"10.33462/jotaf.1013886","DOIUrl":"https://doi.org/10.33462/jotaf.1013886","url":null,"abstract":"","PeriodicalId":387927,"journal":{"name":"Tekirdağ Ziraat Fakültesi Dergisi","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-04-18","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"121672439","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Gülşah Özçalişan, Fatih Şahi̇n, Hasan Karakelle, D. Narinç
Bu çalışmanın amacı, yumurta büyüklüğüne göre dört sınıfa ayrılan (G1: 8 g'dan düşük, G2: 8-10 g arası, G3: 10-12 g arası ve G4: 12 g'dan ağır) kuluçkalık bıldırcın yumurtalarından elde edilen Japon bıldırcınlarının kuluçka özelliklerini, büyüme performanslarını ve kesim-karkas özelliklerini belirlemektir. Araştırmanın hayvan materyali, bir Japon bıldırcın ebeveyn sürüsünden (rastgele çiftleştirilmiş, daha önce seleksiyon uygulanmamış, 16 haftalık yaşta) eş zamanlı olarak toplanan 525 yumurtadan elde edilen civcivlerden (her grupta 60 bıldırcın) oluşmaktadır. G2 ve G3'te döllülük ortalamaları diğer gruplara göre daha yüksek bulunmuştur (P
{"title":"Comparison of Hatching Results, Growth Traits, and Slaughter-Carcass Characteristics of Japanese Quails Classified by Hatching Egg Weight","authors":"Gülşah Özçalişan, Fatih Şahi̇n, Hasan Karakelle, D. Narinç","doi":"10.33462/jotaf.1058768","DOIUrl":"https://doi.org/10.33462/jotaf.1058768","url":null,"abstract":"Bu çalışmanın amacı, yumurta büyüklüğüne göre dört sınıfa ayrılan (G1: 8 g'dan düşük, G2: 8-10 g arası, G3: 10-12 g arası ve G4: 12 g'dan ağır) kuluçkalık bıldırcın yumurtalarından elde edilen Japon bıldırcınlarının kuluçka özelliklerini, büyüme performanslarını ve kesim-karkas özelliklerini belirlemektir. Araştırmanın hayvan materyali, bir Japon bıldırcın ebeveyn sürüsünden (rastgele çiftleştirilmiş, daha önce seleksiyon uygulanmamış, 16 haftalık yaşta) eş zamanlı olarak toplanan 525 yumurtadan elde edilen civcivlerden (her grupta 60 bıldırcın) oluşmaktadır. G2 ve G3'te döllülük ortalamaları diğer gruplara göre daha yüksek bulunmuştur (P","PeriodicalId":387927,"journal":{"name":"Tekirdağ Ziraat Fakültesi Dergisi","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-04-11","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"122815769","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Tuzluluk stresi, tohum çimlenmesini ve bitki büyümesini sınırlayan ana faktörlerden biridir. Bu nedenle tohum çimlenmesine olumlu etkisi olduğu için manyetik su kullanılmıştır. Bu çalışmada, tuzluluk (NaCl) Stresi ve farklı manyetik uygulamaların hıyar (Cucumis sativus L.) tohumlarının çimlenmesi üzerine etkisi belirlemek amacıyla yapılmıştır. Çalışma tesadüf parselleri deneme desenine göre üç tekerrürlü yürütülmüştür. Bu çalışma, beş farklı manyetik uygulama (MT1, MT2, MT3, MT4 ve MT5) manyetik ortamdan sırasıyla 1, 2, 3, 5 ve 8 defa geçirilmiş su ve manyetik olmayan (NMT) uygulamasının hıyar tohumlarının (Cucumis sativus L.) tuzluluk stresi (S1 = 0.38 dSm-1, S2 = 4.0 dSm-1, S3 = 8.0 dSm-1) altında çimlenmesine etkisini araştırmak amacıyla yapılmıştır. Çalışma sonunda, su tuzluluğu stresindeki artış son çimlenme yüzdesi (FGP), çimlenme yüzdesi 4. gün (GP), çimlenme indeksi (GI), çimlenme hızı katsayısı (CVG) ve çimlenme oranı indeksinde (GRI) azalmaya neden olduğu göstermiştir. Bununla beraber ortalama çimlenme süresinde (MGT) artış görülmüştür. FGP, GP, GI, CVG ve GRI'nin en yüksek değerleri S1'de iken, S3'te (8.0 dSm-1) S1'e (0.38 dSm-1) göre sırasıyla %7.8, %10.0, %15.8, %2.4 ve %16.2 azalmıştır. Manyetik olan sulama suyu kullanıldığında FGP, GP, GI, CVG ve GRI'inde bir artışa neden olmuş ve manyetik olmayan sulama suyunun NMT olması durumunda ise azalmalar olduğu görülmüştür. En yüksek FGP değerleri %92.20 S1 tuzluluk (0.38 dSm-1) ile MT4 konusunda, en düşük FGP değeri %72.20 su tuzluluğu S3 (8.0 dSm-1) ile NMT konusunda belirlenmiştir. Araştırma sonuçları, manyetik su uygulamasının hıyar tohumlarının çimlenmesini olumlu etkilediğini ve tuzluluk stresinin tohumların çimlenmesini azalttığını göstermiştir. Çalışma sonucuna göre, hıyar tohumlarının en iyi çimlenmesini sağlamak için MT4 (manyetikten 5 defa geçirilmiş su) uygulanması önerilmiştir.
{"title":"The Effect of Salinity (NaCl) Stress and Different Magnetic Applications on The Germination of Cucumber Seeds (Cucumis sativus L.)","authors":"Muhammed Alsuvaid, Y. Demir","doi":"10.33462/jotaf.1007342","DOIUrl":"https://doi.org/10.33462/jotaf.1007342","url":null,"abstract":"Tuzluluk stresi, tohum çimlenmesini ve bitki büyümesini sınırlayan ana faktörlerden biridir. Bu nedenle tohum çimlenmesine olumlu etkisi olduğu için manyetik su kullanılmıştır. Bu çalışmada, tuzluluk (NaCl) Stresi ve farklı manyetik uygulamaların hıyar (Cucumis sativus L.) tohumlarının çimlenmesi üzerine etkisi belirlemek amacıyla yapılmıştır. Çalışma tesadüf parselleri deneme desenine göre üç tekerrürlü yürütülmüştür. Bu çalışma, beş farklı manyetik uygulama (MT1, MT2, MT3, MT4 ve MT5) manyetik ortamdan sırasıyla 1, 2, 3, 5 ve 8 defa geçirilmiş su ve manyetik olmayan (NMT) uygulamasının hıyar tohumlarının (Cucumis sativus L.) tuzluluk stresi (S1 = 0.38 dSm-1, S2 = 4.0 dSm-1, S3 = 8.0 dSm-1) altında çimlenmesine etkisini araştırmak amacıyla yapılmıştır. Çalışma sonunda, su tuzluluğu stresindeki artış son çimlenme yüzdesi (FGP), çimlenme yüzdesi 4. gün (GP), çimlenme indeksi (GI), çimlenme hızı katsayısı (CVG) ve çimlenme oranı indeksinde (GRI) azalmaya neden olduğu göstermiştir. Bununla beraber ortalama çimlenme süresinde (MGT) artış görülmüştür. FGP, GP, GI, CVG ve GRI'nin en yüksek değerleri S1'de iken, S3'te (8.0 dSm-1) S1'e (0.38 dSm-1) göre sırasıyla %7.8, %10.0, %15.8, %2.4 ve %16.2 azalmıştır. Manyetik olan sulama suyu kullanıldığında FGP, GP, GI, CVG ve GRI'inde bir artışa neden olmuş ve manyetik olmayan sulama suyunun NMT olması durumunda ise azalmalar olduğu görülmüştür. En yüksek FGP değerleri %92.20 S1 tuzluluk (0.38 dSm-1) ile MT4 konusunda, en düşük FGP değeri %72.20 su tuzluluğu S3 (8.0 dSm-1) ile NMT konusunda belirlenmiştir. Araştırma sonuçları, manyetik su uygulamasının hıyar tohumlarının çimlenmesini olumlu etkilediğini ve tuzluluk stresinin tohumların çimlenmesini azalttığını göstermiştir. Çalışma sonucuna göre, hıyar tohumlarının en iyi çimlenmesini sağlamak için MT4 (manyetikten 5 defa geçirilmiş su) uygulanması önerilmiştir.","PeriodicalId":387927,"journal":{"name":"Tekirdağ Ziraat Fakültesi Dergisi","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-03-29","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"115360824","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
It was aimed to evaluate the relation between food safety knowledge, attitude, and behavior, with some socio-demographic factors and body mass index (BMI). The study was conducted on 1647 volunteer university students (1243 females and 404 males) attending at various universities in Ankara, Turkey. The data was collected via a questionnaire applied face to face interview which consisted of totally 95 items on demographic information (15 items), food safety knowledge (40 items), food safety attitude (15 items), and food safety behavior (25 items). Weight and height of the students were measured by the researches, and BMI was calculated and evaluated using World Health Organization classification. Food safety knowledge scores (FSKS) (27.3±5.54 versus 25.1±5.64, p
{"title":"Do the Sociodemographic Factors and Body Mass Index Have an Impact on Food Safety Knowledge, Attitudes and Practices?","authors":"S. Navruz Varli, S. Bilici","doi":"10.33462/jotaf.977523","DOIUrl":"https://doi.org/10.33462/jotaf.977523","url":null,"abstract":"It was aimed to evaluate the relation between food safety knowledge, attitude, and behavior, with some socio-demographic factors and body mass index (BMI). The study was conducted on 1647 volunteer university students (1243 females and 404 males) attending at various universities in Ankara, Turkey. The data was collected via a questionnaire applied face to face interview which consisted of totally 95 items on demographic information (15 items), food safety knowledge (40 items), food safety attitude (15 items), and food safety behavior (25 items). Weight and height of the students were measured by the researches, and BMI was calculated and evaluated using World Health Organization classification. Food safety knowledge scores (FSKS) (27.3±5.54 versus 25.1±5.64, p","PeriodicalId":387927,"journal":{"name":"Tekirdağ Ziraat Fakültesi Dergisi","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-03-24","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"121655238","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Turpun besin maddesi ihtiyacının karşılanması ve yüksek kalitede ürün alınmasında kükürt(S) önemli bir yer tutmaktadır. Biyokömür uygulamaları toprak kalitesini ve bitki gelişimini olumlu etkilemektedir. Çalışma; önemli bir tarım potansiyeline sahip olan ve İç Anadolu’da yer alan Konya kireçli topraklarında yetiştirilen turp bitkisinin kükürtlü gübre isteğinin belirlenmesi amacıyla yürütülmüştür. Çalışmada biyokömür uygulamasının bitkinin kükürtten yararlanma durumuna ve bitki gelişimine etkisinin belirlenmesi ve turp için uygun kükürtlü gübre dozunun tespiti de amaçlanmıştır. Çalışmada; elementel-S (0- 200-400 mg/kg), SO4-2-S (0-25-50 mgkg-1) ve yetiştirme toprağına üç dozda biyokömür (0, %1 ve %2) uygulanmıştır. Bitki materyali 8TR-17 fındık turp (Raphanussativus var.) çeşididir. Elde edilen sonuçlara göre; artan S dozları ile yaprak klorofil SPAD değerleri, bitki boyu, yumru ağırlığı, deneme sonunda toprakta kalan kükürt konsantrasyonu değerleri kontrole kıyasla önemli farklılıklar göstermiştir. Biyokömür dozları ve S uygulama formları arasındaki etkileşimde; yaprak klorofil SPAD değerleri, bitki boyu, yumru ağırlığı ve toprakta kalan S (mgkg-1) değerleri kontrole kıyasla önemli oranda farklılıklar göstermiştir. Klorofil SPAD değeri 23.3-34.8; yaprak boyu 5.59-6.49 cm, yaprak sayısı 2.98-4.06 adetbitki-1, yaprak ağırlığı 6.01-10.45 gsaksı-1, gövde boyu 0.75-2.23 cmbitki-1 ve gövde çapı da 1.5-15.24 cmbitki-1 arasındadır. Yumru ağırlığı ortalamaları 0.136-4.566 grsaksı-1 arasındadır ve biyokömür uygulamaları kontrole kıyasla artış sağlamıştır. Bu artışlar özellikle SO4-2-S uygulamasında önemlidir. Toprakta kalan S konsantrasyonu 13.40-94.43 mgkg-1 arasındadır; S gübreleri, S dozları, biyokömür uygulamaları ile önemli farklılık göstermiştir (p
{"title":"The Effects of Different Sulfur Forms and Biochar Applications on The Development of Radish (Raphanus sativus) in Calcareous Soils","authors":"A. Akay","doi":"10.33462/jotaf.1057675","DOIUrl":"https://doi.org/10.33462/jotaf.1057675","url":null,"abstract":"Turpun besin maddesi ihtiyacının karşılanması ve yüksek kalitede ürün alınmasında kükürt(S) önemli bir yer tutmaktadır. Biyokömür uygulamaları toprak kalitesini ve bitki gelişimini olumlu etkilemektedir. Çalışma; önemli bir tarım potansiyeline sahip olan ve İç Anadolu’da yer alan Konya kireçli topraklarında yetiştirilen turp bitkisinin kükürtlü gübre isteğinin belirlenmesi amacıyla yürütülmüştür. Çalışmada biyokömür uygulamasının bitkinin kükürtten yararlanma durumuna ve bitki gelişimine etkisinin belirlenmesi ve turp için uygun kükürtlü gübre dozunun tespiti de amaçlanmıştır. Çalışmada; elementel-S (0- 200-400 mg/kg), SO4-2-S (0-25-50 mgkg-1) ve yetiştirme toprağına üç dozda biyokömür (0, %1 ve %2) uygulanmıştır. Bitki materyali 8TR-17 fındık turp (Raphanussativus var.) çeşididir. Elde edilen sonuçlara göre; artan S dozları ile yaprak klorofil SPAD değerleri, bitki boyu, yumru ağırlığı, deneme sonunda toprakta kalan kükürt konsantrasyonu değerleri kontrole kıyasla önemli farklılıklar göstermiştir. Biyokömür dozları ve S uygulama formları arasındaki etkileşimde; yaprak klorofil SPAD değerleri, bitki boyu, yumru ağırlığı ve toprakta kalan S (mgkg-1) değerleri kontrole kıyasla önemli oranda farklılıklar göstermiştir. Klorofil SPAD değeri 23.3-34.8; yaprak boyu 5.59-6.49 cm, yaprak sayısı 2.98-4.06 adetbitki-1, yaprak ağırlığı 6.01-10.45 gsaksı-1, gövde boyu 0.75-2.23 cmbitki-1 ve gövde çapı da 1.5-15.24 cmbitki-1 arasındadır. Yumru ağırlığı ortalamaları 0.136-4.566 grsaksı-1 arasındadır ve biyokömür uygulamaları kontrole kıyasla artış sağlamıştır. Bu artışlar özellikle SO4-2-S uygulamasında önemlidir. Toprakta kalan S konsantrasyonu 13.40-94.43 mgkg-1 arasındadır; S gübreleri, S dozları, biyokömür uygulamaları ile önemli farklılık göstermiştir (p","PeriodicalId":387927,"journal":{"name":"Tekirdağ Ziraat Fakültesi Dergisi","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-03-23","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"116902682","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
京公网安备 11010802042870号
京ICP备2023020795号-1
扫码关注我们
求助内容：
应助结果提醒方式：