This paper employs a transnational lens to explore traditional Croatian dance practices in Sydney, Australia. It looks first at individuals and their emotional ties with Croatia as expressed through participation in dance groups. Then, three strands of group activity are explored. Organisations provide structure for alliances between groups; pedagogical principles were brought from Croatia but have undergone modification for the Australian situation, and material exchanges across borders include costume purchase and financial remittances. The transnational framework produces a detailed analysis of dance in the Croatian community in Sydney.
{"title":"Dancing Transnationally","authors":"Jeanette Mollenhauer","doi":"10.15176/vol56no108","DOIUrl":"https://doi.org/10.15176/vol56no108","url":null,"abstract":"This paper employs a transnational lens to explore traditional Croatian dance practices in Sydney, Australia. It looks first at individuals and their emotional ties with Croatia as expressed through participation in dance groups. Then, three strands of group activity are explored. Organisations provide structure for alliances between groups; pedagogical principles were brought from Croatia but have undergone modification for the Australian situation, and material exchanges across borders include costume purchase and financial remittances. The transnational framework produces a detailed analysis of dance in the Croatian community in Sydney.","PeriodicalId":38816,"journal":{"name":"Narodna Umjetnost","volume":" ","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2019-07-04","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"https://sci-hub-pdf.com/10.15176/vol56no108","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"48555839","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
This article deals with art functioning as a practice of localness and an identity activity. Discussing two examples – the town of Kovačica in Serbia, inhabited by the Slovak minority, and the Nikiszowiec housing estate located in Silesia, Poland – the author shows how the so-called naïve art today participates in the creation of a sense of belonging to a given place, its memory, the image of its past and the articulation of ethnic and cultural specificity, both on a micro and macro scale (region, national culture, state). In both cases, localness is treated as a task and as a project. Artistic activities undertaken by the individuals from the local communities serve to shape and display the iconographic codes and visual representations, as well as to stimulate the institutionalisation of activities related to the experience and identity of the place. Such instrumentalisation also connotes the reframing of art – a change in its communicative, civilizational or ideological-political context – and leads to the transformation of its semantics, social existence and its status in the field of artistic practices.
{"title":"Art as a space for practicing localness","authors":"M. Bogusławska","doi":"10.15176/vol56no104","DOIUrl":"https://doi.org/10.15176/vol56no104","url":null,"abstract":"This article deals with art functioning as a practice of localness and an identity activity. Discussing two examples – the town of Kovačica in Serbia, inhabited by the Slovak minority, and the Nikiszowiec housing estate located in Silesia, Poland – the author shows how the so-called naïve art today participates in the creation of a sense of belonging to a given place, its memory, the image of its past and the articulation of ethnic and cultural specificity, both on a micro and macro scale (region, national culture, state). In both cases, localness is treated as a task and as a project. Artistic activities undertaken by the individuals from the local communities serve to shape and display the iconographic codes and visual representations, as well as to stimulate the institutionalisation of activities related to the experience and identity of the place. Such instrumentalisation also connotes the reframing of art – a change in its communicative, civilizational or ideological-political context – and leads to the transformation of its semantics, social existence and its status in the field of artistic practices.","PeriodicalId":38816,"journal":{"name":"Narodna Umjetnost","volume":" ","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2019-07-04","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"https://sci-hub-pdf.com/10.15176/vol56no104","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"41711976","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
The aim of the paper is to present selected Croatian museum and gallery exhibitions in the light of the phenomenon of museum transformation from the pedagogical into the performative model. Contemporary museums and art galleries initiate new forms of activity. In the old pedagogical model (dominant in the nineteenth and early twentieth centuries) art institutions pretended to be neutral and specified education as their main task. This model has been replaced by a performative one which emphasizes cultural relativism, and focuses on the sensory aspect of perception, highlighting the role of the embodied and the sensual. This paper focuses on examples of three Croatian exhibitions: “Socijalizam i modernost. Umjetnost, kultura, politika 1950–1974” (Socialism and modernity. Art, culture, politics 1950–1974) (2011–2012), “Kome treba poduzeće? Slučaj Borovo 1988–1991” (Who needs a company? The case of Borovo 1988–1991) (2016), “Kako živi narod – izvještaj o pasivnosti” (How the people live – a report on passivity) (2016). I intend to show that in spite of widespread opinions to the contrary, museums have not moved away from their original pedagogical task. They still shape reception and they are still deeply interested in power. However, they do this by using modern performative tools – by creating a neural, haptic and multi-sensory relation between the recipient and the object.
本文的目的是根据博物馆从教学模式向表演模式转变的现象，介绍选定的克罗地亚博物馆和画廊展览。当代博物馆和美术馆开创了新的活动形式。在旧的教学模式（在十九世纪和二十世纪初占主导地位）中，艺术机构假装中立，并将教育作为其主要任务。这种模式已经被一种强调文化相对主义的表演模式所取代，这种模式侧重于感知的感官方面，突出了被体现者和感性者的作用。本文重点介绍了克罗地亚三个展览的例子：“Socijalizam i modernost.Umjetnost，kultura，politika 1950–1974”（社会主义与现代性。艺术、文化、政治1950–1974）（2011–2012），“Kome treba poduzeće？Slučaj Borovo 1988–1991”（谁需要公司？Borovo案例1988–1991）（2016），“Kakoživi narod–izvještaj o pasivnosti”（人民如何生活——关于被动性的报告）（2016）。我想表明，尽管有广泛的相反意见，博物馆并没有放弃最初的教学任务。他们仍然塑造着受欢迎的形象，他们仍然对权力深感兴趣。然而，他们通过使用现代表演工具来做到这一点——通过在接受者和对象之间建立神经、触觉和多感官关系。
{"title":"Displaying society","authors":"Ewa Wróblewska-Trochimiuk","doi":"10.15176/vol56no103","DOIUrl":"https://doi.org/10.15176/vol56no103","url":null,"abstract":"The aim of the paper is to present selected Croatian museum and gallery exhibitions in the light of the phenomenon of museum transformation from the pedagogical into the performative model. Contemporary museums and art galleries initiate new forms of activity. In the old pedagogical model (dominant in the nineteenth and early twentieth centuries) art institutions pretended to be neutral and specified education as their main task. This model has been replaced by a performative one which emphasizes cultural relativism, and focuses on the sensory aspect of perception, highlighting the role of the embodied and the sensual. This paper focuses on examples of three Croatian exhibitions: “Socijalizam i modernost. Umjetnost, kultura, politika 1950–1974” (Socialism and modernity. Art, culture, politics 1950–1974) (2011–2012), “Kome treba poduzeće? Slučaj Borovo 1988–1991” (Who needs a company? The case of Borovo 1988–1991) (2016), “Kako živi narod – izvještaj o pasivnosti” (How the people live – a report on passivity) (2016). I intend to show that in spite of widespread opinions to the contrary, museums have not moved away from their original pedagogical task. They still shape reception and they are still deeply interested in power. However, they do this by using modern performative tools – by creating a neural, haptic and multi-sensory relation between the recipient and the object.","PeriodicalId":38816,"journal":{"name":"Narodna Umjetnost","volume":" ","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2019-07-01","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"https://sci-hub-pdf.com/10.15176/vol56no103","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"47371519","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Budući da je u svjetskoj književnosti od romantizma nadalje najveći dio fantastične dionice pripovjedne književnosti formiran oko ideje straha od nepoznatoga i neobjašnjivoga, ovaj je prilog usmjeren na manifestacije te emocije u odabranim primjerima hrvatske fantastične novele 19. stoljeća. U raspravi se problematizira i tematsko-žanrovska pripadnost kanonskih novela, i to upravo s obzirom na prisutnost motiva straha. U književnostima zapadnog kruga u 19. se stoljeću pojačano javljaju fantastični pripovjedni žanrovi kojima je motiv straha glavni narativni pokretač, a pojedini elementi fantastički intonirane književnosti s obilježjima književnoga horora prisutni su i u odabranome istraživačkom korpusu: od romantičarskih obilježja Jorgovanićeve fantastike preko premošćivanja realističke poetike i okretanja misticizmu u Gjalskijevoj novelistici do modernističke psihologizacije Matoša i Leskovara. Iako se u tradicionalnoj hrvatskoj književnoj historiografiji zadani korpus nije tumačio kroz prizmu motiva straha, njegova prisutnost otvara niz istraživačkih pitanja poput, primjerice, kako se strah manifestira u pripovjednom tekstu, kojoj pripovjednoj razini emocija straha zapravo pripada, kako motiv straha sudjeluje u proizvodnji fantastičnog i irealnog itd.
{"title":"Motiv straha i njegovi mehanizmi u hrvatskoj fantastičnoj noveli 19. stoljeća","authors":"Domagoj Brozović","doi":"10.15176/vol56no106","DOIUrl":"https://doi.org/10.15176/vol56no106","url":null,"abstract":"Budući da je u svjetskoj književnosti od romantizma nadalje najveći dio fantastične dionice pripovjedne književnosti formiran oko ideje straha od nepoznatoga i neobjašnjivoga, ovaj je prilog usmjeren na manifestacije te emocije u odabranim primjerima hrvatske fantastične novele 19. stoljeća. U raspravi se problematizira i tematsko-žanrovska pripadnost kanonskih novela, i to upravo s obzirom na prisutnost motiva straha. U književnostima zapadnog kruga u 19. se stoljeću pojačano javljaju fantastični pripovjedni žanrovi kojima je motiv straha glavni narativni pokretač, a pojedini elementi fantastički intonirane književnosti s obilježjima književnoga horora prisutni su i u odabranome istraživačkom korpusu: od romantičarskih obilježja Jorgovanićeve fantastike preko premošćivanja realističke poetike i okretanja misticizmu u Gjalskijevoj novelistici do modernističke psihologizacije Matoša i Leskovara. Iako se u tradicionalnoj hrvatskoj književnoj historiografiji zadani korpus nije tumačio kroz prizmu motiva straha, njegova prisutnost otvara niz istraživačkih pitanja poput, primjerice, kako se strah manifestira u pripovjednom tekstu, kojoj pripovjednoj razini emocija straha zapravo pripada, kako motiv straha sudjeluje u proizvodnji fantastičnog i irealnog itd.","PeriodicalId":38816,"journal":{"name":"Narodna Umjetnost","volume":" ","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2019-07-01","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"https://sci-hub-pdf.com/10.15176/vol56no106","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"43166764","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Naila Ceribašić, Klara Zečević Bogojević, Matea De Bona, Ivana Božić, Matija Jerković, Petra Ćaleta, Hana Zdunić
Članak dokumentira prisutnost sevdalinke u zagrebačkoj, a djelomice i široj hrvatskoj javnosti do kraja 1950-ih. Premda je riječ o glazbenom žanru karakterističnom za Bosnu i Hercegovinu, već od sredine 19. stoljeća (a prema nekim tumačenjima već i od 16. stoljeća) sevdalinka je utkana i u hrvatski kulturni imaginarij. Do početnog desetljeća 20. stoljeća, najvažnije izvore čine popularne tekstualne pjesmarice (zagrebačkog knjižara Lavoslava Župana koja zapravo predstavlja zagrebačku objavu zbirke Vuka Stefanovića Karadžića, te Gjure Deželića i Augusta Kaznačića), notne zbirke Franje Kuhača i dvojice glazbenika iz Hrvatske koji su dio radnog vijeka djelovali u Sarajevu (Šandor Bosiljevac i Bogomir Kačerovsky) te podaci iz periodike u vezi recepcije sevdalinke. Nadalje, u članku je potanje analizirana uključenost i kontekstualizacija sevdalinke u zbirkama Saliha Odobašića, Hamida Dizdara i Branimira Sakača, koje se može uzeti za paradigmatske što se tiče novih fizionomija sevdalinskog imagema u razdoblju između dva svjetska rata, u doba Nezavisne Države Hrvatske, odnosno po utemeljenju socijalističke Jugoslavije. Naredni je dio članka posvećen prisutnosti sevdalinke u programima zagrebačke radijske postaje, a unutar toga posebice Hamdiji Samardžiću, koji je bio jedan od vodećih nositelja sevdalinke u Zagrebu od potkraj 1930-ih do sredine 1950-ih. Najdetaljnije je obrađena diskografska produkcija sevdalinke vezana uz Zagreb, počevši od najranijih snimki za Gramophone Company u razdoblju od 1907. do 1909. godine i prodajnih kataloga zagrebačke trgovine gramofonskih ploča Mavra Druckera, pa preko sevdalinke u produkciji zagrebačkih tvrtki Edison Bell Penkala i Elektroton, do sevdalinke u produkciji Jugotona od 1947. do kraja 1950-ih, kada šelak ploče na 78 ok./min. izlaze iz uporabe i ujedno se pojavljuju i druge relevantne jugoslavenske diskografske tvrtke. Na primjeru sevdalinke “Kradem ti se u večeri”, u posljednjem je dijelu članka razložena složena povijesna putanja ove pjesme od autorske skladbe Petra Konjovića do poznate sevdalinke, te su analizirane značajke odabranih njezinih glazbenih interpretacija od 1920-ih do današnjeg doba.
{"title":"Sevdalinka i Zagreb do kraja 1950-ih","authors":"Naila Ceribašić, Klara Zečević Bogojević, Matea De Bona, Ivana Božić, Matija Jerković, Petra Ćaleta, Hana Zdunić","doi":"10.15176/vol56no109","DOIUrl":"https://doi.org/10.15176/vol56no109","url":null,"abstract":"Članak dokumentira prisutnost sevdalinke u zagrebačkoj, a djelomice i široj hrvatskoj javnosti do kraja 1950-ih. Premda je riječ o glazbenom žanru karakterističnom za Bosnu i Hercegovinu, već od sredine 19. stoljeća (a prema nekim tumačenjima već i od 16. stoljeća) sevdalinka je utkana i u hrvatski kulturni imaginarij. Do početnog desetljeća 20. stoljeća, najvažnije izvore čine popularne tekstualne pjesmarice (zagrebačkog knjižara Lavoslava Župana koja zapravo predstavlja zagrebačku objavu zbirke Vuka Stefanovića Karadžića, te Gjure Deželića i Augusta Kaznačića), notne zbirke Franje Kuhača i dvojice glazbenika iz Hrvatske koji su dio radnog vijeka djelovali u Sarajevu (Šandor Bosiljevac i Bogomir Kačerovsky) te podaci iz periodike u vezi recepcije sevdalinke. Nadalje, u članku je potanje analizirana uključenost i kontekstualizacija sevdalinke u zbirkama Saliha Odobašića, Hamida Dizdara i Branimira Sakača, koje se može uzeti za paradigmatske što se tiče novih fizionomija sevdalinskog imagema u razdoblju između dva svjetska rata, u doba Nezavisne Države Hrvatske, odnosno po utemeljenju socijalističke Jugoslavije. Naredni je dio članka posvećen prisutnosti sevdalinke u programima zagrebačke radijske postaje, a unutar toga posebice Hamdiji Samardžiću, koji je bio jedan od vodećih nositelja sevdalinke u Zagrebu od potkraj 1930-ih do sredine 1950-ih. Najdetaljnije je obrađena diskografska produkcija sevdalinke vezana uz Zagreb, počevši od najranijih snimki za Gramophone Company u razdoblju od 1907. do 1909. godine i prodajnih kataloga zagrebačke trgovine gramofonskih ploča Mavra Druckera, pa preko sevdalinke u produkciji zagrebačkih tvrtki Edison Bell Penkala i Elektroton, do sevdalinke u produkciji Jugotona od 1947. do kraja 1950-ih, kada šelak ploče na 78 ok./min. izlaze iz uporabe i ujedno se pojavljuju i druge relevantne jugoslavenske diskografske tvrtke. Na primjeru sevdalinke “Kradem ti se u večeri”, u posljednjem je dijelu članka razložena složena povijesna putanja ove pjesme od autorske skladbe Petra Konjovića do poznate sevdalinke, te su analizirane značajke odabranih njezinih glazbenih interpretacija od 1920-ih do današnjeg doba.","PeriodicalId":38816,"journal":{"name":"Narodna Umjetnost","volume":" ","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2019-07-01","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"48894865","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Aktualna tema u hrvatskoj javnosti već je dulje vrijeme propitivanje (obaveznog) procjepljivanja djece. Informacije o nužnosti i (ne)opravdanosti cijepljenja djece plasirane su u javnost različitim kanalima iz oprečnih okulara, često samo fragmentarno, što za posljedicu ima to da su ideje o cijepljenju u znatnoj mjeri obavijene različitim predrasudama i pretpostavkama, ali i polarizaciju neistomišljenika. Oprečna mišljenja i stavovi generirali su suprotstavljene pozicije onih koji obavezu cijepljenja zagovaraju i onih koji se toj obavezi opiru. Pritom se i jedna i druga strana iz različitih razloga osjećaju ugroženo i zastrašeno te im je objema zajednički strah (bilo od posljedica cijepljenja ili posljedica necijepljenja) te briga za zdravlje djece. Analiza je usmjerena na predodžbe, strahove i prijeporne točke artikulirane u javnom prostoru te produkciju i percepciju (ne)formalnih znanja. U središtu pozornosti je heterogena skupina kritičara cijepljenja koja, osim što uznemiruje dominantni diskurs, akumulira različite strahove koji su posljedica sumnji, nepovjerenja, (ne)informiranosti. Ukazivanjem na vrlo konkretne probleme i propuste u sustavu cijepljenja, ta skupina dovodi u pitanje obavezu na preventivni postupak. Iako se nadležnost odlučivanja i raspravljanja o cijepljenju dodjeljuje prvenstveno medicinskom i tek dijelom pravnom području, tema se propituje i iz drugih očišta, posebno njezini etički, politički i ideološki aspekti s obzirom na to da ideja kontroverzne medicinske intervencije zadire u odluke o zdravlju i bolestima djece koje uključuju ljudska prava, slobode i odgovornosti.
{"title":"Strah i odluke o zdravlju djece","authors":"Ivana Katarinčić","doi":"10.15176/vol56no105","DOIUrl":"https://doi.org/10.15176/vol56no105","url":null,"abstract":"Aktualna tema u hrvatskoj javnosti već je dulje vrijeme propitivanje (obaveznog) procjepljivanja djece. Informacije o nužnosti i (ne)opravdanosti cijepljenja djece plasirane su u javnost različitim kanalima iz oprečnih okulara, često samo fragmentarno, što za posljedicu ima to da su ideje o cijepljenju u znatnoj mjeri obavijene različitim predrasudama i pretpostavkama, ali i polarizaciju neistomišljenika. Oprečna mišljenja i stavovi generirali su suprotstavljene pozicije onih koji obavezu cijepljenja zagovaraju i onih koji se toj obavezi opiru. Pritom se i jedna i druga strana iz različitih razloga osjećaju ugroženo i zastrašeno te im je objema zajednički strah (bilo od posljedica cijepljenja ili posljedica necijepljenja) te briga za zdravlje djece. Analiza je usmjerena na predodžbe, strahove i prijeporne točke artikulirane u javnom prostoru te produkciju i percepciju (ne)formalnih znanja. U središtu pozornosti je heterogena skupina kritičara cijepljenja koja, osim što uznemiruje dominantni diskurs, akumulira različite strahove koji su posljedica sumnji, nepovjerenja, (ne)informiranosti. Ukazivanjem na vrlo konkretne probleme i propuste u sustavu cijepljenja, ta skupina dovodi u pitanje obavezu na preventivni postupak. Iako se nadležnost odlučivanja i raspravljanja o cijepljenju dodjeljuje prvenstveno medicinskom i tek dijelom pravnom području, tema se propituje i iz drugih očišta, posebno njezini etički, politički i ideološki aspekti s obzirom na to da ideja kontroverzne medicinske intervencije zadire u odluke o zdravlju i bolestima djece koje uključuju ljudska prava, slobode i odgovornosti.","PeriodicalId":38816,"journal":{"name":"Narodna Umjetnost","volume":" ","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2019-07-01","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"48589937","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
This article explores the phenomenon of nation as narrative. This approach is rooted in political theory, more specifically, in post-foundational thought and poststructuralist narratology. The article is significantly informed by the so-called performative turn, especially in historiography. It will therefore focus on narrative and hi/story, as it is understood by Rancière: as a discourse which originally belongs to literature yet keeps escaping it. Relying on a literary technique, history constitutes itself as a science: this is why we can approach it by employing methods similar, albeit not identical, to those used to approach literature. The main argument put forward in this article is that society, understood in Laclauian terms, does not exist, whereas the (Croatian) society effect, that is, the illusion of society as a totality, is produced by the narrative of the so-called Croatian thousand-year dream. In other words, what Hobsbawm dubs the invention of tradition is founded upon the narrative’s past, while the impact of the present of this narrative’s narration is excluded from the mechanisms of the ontology of nationalism.
{"title":"The Croatian thousand-year dream","authors":"Zrinka Breglec","doi":"10.15176/vol56no101","DOIUrl":"https://doi.org/10.15176/vol56no101","url":null,"abstract":"This article explores the phenomenon of nation as narrative. This approach is rooted in political theory, more specifically, in post-foundational thought and poststructuralist narratology. The article is significantly informed by the so-called performative turn, especially in historiography. It will therefore focus on narrative and hi/story, as it is understood by Rancière: as a discourse which originally belongs to literature yet keeps escaping it. Relying on a literary technique, history constitutes itself as a science: this is why we can approach it by employing methods similar, albeit not identical, to those used to approach literature. The main argument put forward in this article is that society, understood in Laclauian terms, does not exist, whereas the (Croatian) society effect, that is, the illusion of society as a totality, is produced by the narrative of the so-called Croatian thousand-year dream. In other words, what Hobsbawm dubs the invention of tradition is founded upon the narrative’s past, while the impact of the present of this narrative’s narration is excluded from the mechanisms of the ontology of nationalism.","PeriodicalId":38816,"journal":{"name":"Narodna Umjetnost","volume":" ","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2019-07-01","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"https://sci-hub-pdf.com/10.15176/vol56no101","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"47117071","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Sredinom prošloga stoljeća otvaranje Tvornice i predionice konca Dalmatinka u izrazito nerazvijenom ruralnom području Dalmatinske zagore označilo je svojevrsnu industrijsku i kulturnu revoluciju. Sinjska Dalmatinka će tijekom godina postati jedna od najuspješnijih tekstilnih tvornica jugoistočne Europe. Tvornica je neposredno doprinijela jačanju lokalnog gospodarstva i inicirala procese društvene i urbanističke preobrazbe grada. Od samog početka provodila je politiku stambenog zbrinjavanja radnika, što je bitno utjecalo na urbanističku sliku Sinja. Na primjeru tvornice može se iščitati povijest radništva, stambene politike, infrastrukturnog razvoja grada te važnih društvenih fenomena poput ženske emancipacije. U tekstu će se analizirati rezultati istraživanja koje je provedeno u okviru projekta Industrijsko nasljeđe i kultura sjećanja na primjeru tvornice Dalmatinka – Sinj te naznačiti mogućnost iščitavanja projekta u kontekstu uspostave političkog u prostoru umjetnosti, kao važnog elementa u angažiranju publike/zajednice.
{"title":"Kako (je) tvornica mijenja(la) grad: primjer tvornice Dalmatinka","authors":"Dragana Modrić","doi":"10.15176/vol55no206","DOIUrl":"https://doi.org/10.15176/vol55no206","url":null,"abstract":"Sredinom prošloga stoljeća otvaranje Tvornice i predionice konca Dalmatinka u izrazito nerazvijenom ruralnom području Dalmatinske zagore označilo je svojevrsnu industrijsku i kulturnu revoluciju. Sinjska Dalmatinka će tijekom godina postati jedna od najuspješnijih tekstilnih tvornica jugoistočne Europe. Tvornica je neposredno doprinijela jačanju lokalnog gospodarstva i inicirala procese društvene i urbanističke preobrazbe grada. Od samog početka provodila je politiku stambenog zbrinjavanja radnika, što je bitno utjecalo na urbanističku sliku Sinja. Na primjeru tvornice može se iščitati povijest radništva, stambene politike, infrastrukturnog razvoja grada te važnih društvenih fenomena poput ženske emancipacije. U tekstu će se analizirati rezultati istraživanja koje je provedeno u okviru projekta Industrijsko nasljeđe i kultura sjećanja na primjeru tvornice Dalmatinka – Sinj te naznačiti mogućnost iščitavanja projekta u kontekstu uspostave političkog u prostoru umjetnosti, kao važnog elementa u angažiranju publike/zajednice.","PeriodicalId":38816,"journal":{"name":"Narodna Umjetnost","volume":"1 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2018-12-27","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"https://sci-hub-pdf.com/10.15176/vol55no206","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"42362404","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
The article analyses small and medium scale entrepreneurial activities of foreign nationals in Zagreb, the Croatian capital. Migrants’ businesses in the hospitality sector are analysed against the background of opportunities and constraints offered by the specific local and national context, and in relation to the city’s attempts to reposition itself within international networks of power. The authors argue that the city’s ambiguous position – of a national metropolis which lacks relative power internationally and attempts to reposition itself by developing tourism industry – has positive effects on migrants’ emplacement. It offers them an opportunity to fill in empty economic niches in the hospitality sector and partake of the current tourist boom and heightened demand for diversity. The article argues that the local context, which lacks international diversity and ethnic markets, does not lead to the creation of “ethnic businesses”. By their targeted clientele, workforce, social networking, location in the city centre and visions for business expansion migrant businesses employ mixed, ethnic and non-ethnic, economic strategies of emplacement. The article thus underlines the importance of the local embeddedness for migrants’ emplacement, whose constituent part are efforts made by the city at its international rescaling.
{"title":"Mixing Ethnic and Non-ethnic Economic Strategies: Migrant Entrepreneurs in Zagreb","authors":"J. Čapo, Petra Kelemen","doi":"10.15176/VOL55NO202","DOIUrl":"https://doi.org/10.15176/VOL55NO202","url":null,"abstract":"The article analyses small and medium scale entrepreneurial activities of foreign nationals in Zagreb, the Croatian capital. Migrants’ businesses in the hospitality sector are analysed against the background of opportunities and constraints offered by the specific local and national context, and in relation to the city’s attempts to reposition itself within international networks of power. The authors argue that the city’s ambiguous position – of a national metropolis which lacks relative power internationally and attempts to reposition itself by developing tourism industry – has positive effects on migrants’ emplacement. It offers them an opportunity to fill in empty economic niches in the hospitality sector and partake of the current tourist boom and heightened demand for diversity. The article argues that the local context, which lacks international diversity and ethnic markets, does not lead to the creation of “ethnic businesses”. By their targeted clientele, workforce, social networking, location in the city centre and visions for business expansion migrant businesses employ mixed, ethnic and non-ethnic, economic strategies of emplacement. The article thus underlines the importance of the local embeddedness for migrants’ emplacement, whose constituent part are efforts made by the city at its international rescaling.","PeriodicalId":38816,"journal":{"name":"Narodna Umjetnost","volume":" ","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2018-12-19","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"https://sci-hub-pdf.com/10.15176/VOL55NO202","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"46799497","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
U ovom se radu metodom analize sadržaja istražuje priroda medijskih napisa u prezentaciji manifestacije Advent u Zagrebu. Analiziraju se prilozi objavljeni u domaćim tiskanim i elektroničkim medijima s naglaskom na dnevnike Jutarnji list i Večernji list te tjedne internetske portale Novosti i Telegram. Posebno se istražuje pitanje pridonosi li medijska prezentacija isključivo adventizaciji i festivalizaciji zagrebačkih prostora odnosno razvoju poduzetničkih kapaciteta, ili doprinosi i stvaranju novog urbanog i kulturnog identiteta Zagreba kao “adventske metropole”. Također, nastoji se ispitati vidi li se iz medijskih napisa kakav identitet Zagreba kreira gradska uprava posredstvom manifestacije Advent u Zagrebu. Osobit se fokus u radu usmjerava prema nekritičnom i euforičnom pisanju o novom “adventskom” identitetu Zagreba.
{"title":"Medijska prezentacija zagrebačkog adventa: biznis, eksploatacija, identitet","authors":"Nina Ožegović","doi":"10.15176/VOL55NO205","DOIUrl":"https://doi.org/10.15176/VOL55NO205","url":null,"abstract":"U ovom se radu metodom analize sadržaja istražuje priroda medijskih napisa u prezentaciji manifestacije Advent u Zagrebu. Analiziraju se prilozi objavljeni u domaćim tiskanim i elektroničkim medijima s naglaskom na dnevnike Jutarnji list i Večernji list te tjedne internetske portale Novosti i Telegram. Posebno se istražuje pitanje pridonosi li medijska prezentacija isključivo adventizaciji i festivalizaciji zagrebačkih prostora odnosno razvoju poduzetničkih kapaciteta, ili doprinosi i stvaranju novog urbanog i kulturnog identiteta Zagreba kao “adventske metropole”. Također, nastoji se ispitati vidi li se iz medijskih napisa kakav identitet Zagreba kreira gradska uprava posredstvom manifestacije Advent u Zagrebu. Osobit se fokus u radu usmjerava prema nekritičnom i euforičnom pisanju o novom “adventskom” identitetu Zagreba.","PeriodicalId":38816,"journal":{"name":"Narodna Umjetnost","volume":" ","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2018-12-19","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"46337152","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
京公网安备 11010802042870号
京ICP备2023020795号-1
扫码关注我们
求助内容：
应助结果提醒方式：