Ziel dieses Beitrages ist es, Einsicht in Verarbeitungsprozesse, die bei der Verwendung von kollokationalen Verbindungen in der fremdsprachigen Textproduktion aktiviert werden, zu erhalten. Da Untersuchungen der produktiven Kollokationskompetenz auf der Ebene des Sprachenpaares Kroatisch als L1 und Deutsch als Fremdsprache als L2 bisher nicht systematisch durchgeführt wurden, steht die empirische Analyse des Gebrauchs von Kollokationen in 210 Aufsätzen kroatischer DaF-Lernenden im Mittelpunkt unter Bezugnahme folgender Aspekte: Transfer aus L1 und L2 und Zahl der Kollokationsfehler, Art der Transferfehler und semantische Transparenz der Kollokationen, der sog. Kongruenzeffekt, das Sprachniveau der Lernenden, die Vorkommenshäufigkeit der Kollokationen und ihrer Bestandteile sowie die Wortfeldzugehörigkeit der Kollokationen. Diese möglichen Einflussfaktoren wurden in die Analyse einbezogen, um einen komplexeren Einblick in diese Art lexikalischer Kompetenz zu gewinnen, was zu einem besseren Verständnis dieser Problematik führt und somit die Grundlage für praktische Implikationen bietet. Wie die Untersuchungsergebnisse zeigen, überwiegt im analysierten Korpus der normgerechte Gebrauch von denjenigen Kollokationen, die in L1 und L2 übereinstimmen und semantisch transparent sind, während Abweichungen bei divergenten Strukturen zu vermerken sind. Ebenfalls ergeht aus den Ergebnissen, dass mit dem Steigen der Fremdsprachenkompetenz zwar ein wesentlicher Unterschied in der Zahl, nicht jedoch in der Fehlerqoute der verwendeten Kollokationen zu vermerken ist. Dies bestätigt die Notwendigkeit der Förderung der Kollokationskompetenz als integrativem Teil der lexikalischen Kompetenz, wobei der gezielten Schulung von divergierenden Strukturen auf der Ebene eines bestimmten Sprachenpaares im Fremdsprachenunterricht mehr Aufmerksamkeit geschenkt werden sollte.
{"title":"Kollokationen in der Fremdsprachigen Textproduktion – Am Beispiel des Sprachenpaares\u0000Kroatisch-Deutsch","authors":"Aneta Stojić, Nataša Košuta","doi":"10.31820/f.32.2.4","DOIUrl":"https://doi.org/10.31820/f.32.2.4","url":null,"abstract":"Ziel dieses Beitrages ist es, Einsicht in\u0000Verarbeitungsprozesse, die bei der Verwendung von kollokationalen Verbindungen\u0000in der fremdsprachigen Textproduktion aktiviert werden, zu erhalten. Da\u0000Untersuchungen der produktiven Kollokationskompetenz auf der Ebene des\u0000Sprachenpaares Kroatisch als L1 und Deutsch als Fremdsprache als L2 bisher\u0000nicht systematisch durchgeführt wurden, steht die empirische Analyse des\u0000Gebrauchs von Kollokationen in 210 Aufsätzen kroatischer DaF-Lernenden im\u0000Mittelpunkt unter Bezugnahme folgender Aspekte: Transfer aus L1 und L2 und Zahl\u0000der Kollokationsfehler, Art der Transferfehler und semantische Transparenz der Kollokationen,\u0000der sog. Kongruenzeffekt, das Sprachniveau der Lernenden, die Vorkommenshäufigkeit\u0000der Kollokationen und ihrer Bestandteile sowie die Wortfeldzugehörigkeit der\u0000Kollokationen. Diese möglichen Einflussfaktoren wurden in die Analyse\u0000einbezogen, um einen komplexeren Einblick in diese Art lexikalischer Kompetenz\u0000zu gewinnen, was zu einem besseren Verständnis dieser Problematik führt und\u0000somit die Grundlage für praktische Implikationen bietet. Wie die Untersuchungsergebnisse\u0000zeigen, überwiegt im analysierten Korpus der normgerechte Gebrauch von\u0000denjenigen Kollokationen, die in L1 und L2 übereinstimmen und semantisch\u0000transparent sind, während Abweichungen bei divergenten Strukturen zu vermerken\u0000sind. Ebenfalls ergeht aus den Ergebnissen, dass mit dem Steigen der\u0000Fremdsprachenkompetenz zwar ein wesentlicher Unterschied in der Zahl, nicht\u0000jedoch in der Fehlerqoute der verwendeten Kollokationen zu vermerken ist. Dies\u0000bestätigt die Notwendigkeit der Förderung der Kollokationskompetenz als\u0000integrativem Teil der lexikalischen Kompetenz, wobei der gezielten Schulung von\u0000divergierenden Strukturen auf der Ebene eines bestimmten Sprachenpaares im\u0000Fremdsprachenunterricht mehr Aufmerksamkeit geschenkt werden sollte.","PeriodicalId":41722,"journal":{"name":"Fluminensia","volume":"57 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.1,"publicationDate":"2020-12-30","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"84854596","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Desetogodišnji rad Darka Gašparovića u Hrvatskom narodnom kazalištu Ivana pl. Zajca (1988.–1998.), kao umjetničkog voditelja Hrvatske drame i kazališnog intendanta poticaj je za istraživanje o zastupljenosti suvremenih hrvatskih autora na pozornici toga kazališta. Riječ je o raznorodnim dramskim tekstovima suvremenih hrvatskih autora različitih naraštaja (M. Matišić, M. Gavran, L. Paljetak, M. Grgić, T. Maštrović, D. Lukić), uključujući i dvije adaptacije romana N. Fabrija (Vježbanje života i Smrt Vronskog) te Gašparovićev dramski tekst Barač – život za rafineriju. Usporedna analiza repertoara i Gašparovićeva kazališnog i teatrološkog rada pokazuje da je okosnica toga razdoblja bila u suvremenom tipu dramatizacija i suvremenim hrvatskim dramama koje su se u najvećoj mjeri bavile sumnjom u povijest i politiku te književni i kazališni kanon, a njihove su inscenacije pridonijele teatralizaciji grada Rijeke.
{"title":"Darko Gašparović i djela suvremenih hrvatskih autora na repertoaru riječkoga kazališta","authors":"Lucija Ljubić","doi":"10.31820/f.32.1.7","DOIUrl":"https://doi.org/10.31820/f.32.1.7","url":null,"abstract":"Desetogodišnji rad Darka Gašparovića u\u0000Hrvatskom narodnom kazalištu Ivana pl. Zajca (1988.–1998.), kao umjetničkog\u0000voditelja Hrvatske drame i kazališnog intendanta poticaj je za istraživanje o\u0000zastupljenosti suvremenih hrvatskih autora na pozornici toga kazališta. Riječ\u0000je o raznorodnim dramskim tekstovima suvremenih hrvatskih autora različitih\u0000naraštaja (M. Matišić, M. Gavran, L. Paljetak, M. Grgić, T. Maštrović, D. Lukić),\u0000uključujući i dvije adaptacije romana N. Fabrija (Vježbanje života i Smrt\u0000Vronskog) te Gašparovićev dramski\u0000tekst Barač – život za rafineriju. Usporedna\u0000analiza repertoara i Gašparovićeva kazališnog i teatrološkog rada pokazuje da\u0000je okosnica toga razdoblja bila u suvremenom tipu dramatizacija i suvremenim\u0000hrvatskim dramama koje su se u najvećoj mjeri bavile sumnjom u povijest i\u0000politiku te književni i kazališni kanon, a njihove su inscenacije pridonijele\u0000teatralizaciji grada Rijeke.","PeriodicalId":41722,"journal":{"name":"Fluminensia","volume":"87 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.1,"publicationDate":"2020-06-25","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"83779877","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
In this paper I will reflect on the role of photographs in the works of Daša Drndić. Mixing fictional and documentary modes is a characteristic feature of her texts. It is achieved among others by utilizing visual representations of the past. In my paper I aim to outline the strategies of visualization applied by the authoress (especially the traumatic, Holocaust-related experience), which materialize through photographs included in her works of literature. In the case of Drndić the visuals include for instance contemporary or archival photographs of places marked by the Holocaust and of Jewish inhabitants of Vienna as well as portraits of war criminals. Generally speaking, in her texts the photographs function as concretization (concretization) of the memory of injustice, of trauma and ultimately of the Holocaust. The photographs are by no means neutral images though they are commonly perceived as such. Interaction between the text (itself skirting the boundary between fact and fiction) and the image puts the latter in a position that is far from neutral. In Drndić’s case, the photos are often used as an inventory (archival) practice, but they constitute predominantly a way of overcoming the crisis, related to the intention of giving an account of the past, particularly a testimony of the Holocaust.
{"title":"Additional testimony. Photographs in the Prose of Daša Drndić","authors":"S. Giergiel","doi":"10.31820/f.32.1.9","DOIUrl":"https://doi.org/10.31820/f.32.1.9","url":null,"abstract":"In this paper I will reflect on the role of photographs in the works of Daša Drndić. Mixing fictional and documentary modes is a characteristic feature of her texts. It is achieved among others by utilizing visual representations of the past. In my paper I aim to outline the strategies of visualization applied by the authoress (especially the traumatic, Holocaust-related experience), which materialize through photographs included in her works of literature. In the case of Drndić the visuals include for instance contemporary or archival photographs of places marked by the Holocaust and of Jewish inhabitants of Vienna as well as portraits of war criminals. Generally speaking, in her texts the photographs function as concretization (concretization) of the memory of injustice, of trauma and ultimately of the Holocaust. The photographs are by no means neutral images though they are commonly perceived as such. Interaction between the text (itself skirting the boundary between fact and fiction) and the image puts the latter in a position that is far from neutral. In Drndić’s case, the photos are often used as an inventory (archival) practice, but they constitute predominantly a way of overcoming the crisis, related to the intention of giving an account of the past, particularly a testimony of the Holocaust.","PeriodicalId":41722,"journal":{"name":"Fluminensia","volume":"103 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.1,"publicationDate":"2020-01-01","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"77851927","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
V tridesetih letih 19. stoletja je nastala prva (izvirna) slovenska pripoved Sreča v nesreči (1836) avtorja Janeza Ciglerja. Raziskovalci slovenske literature so velik vpliv na nastanek tega dela pripisovali bavarskemu pisatelju Christophu Schmidu, tako v vsebini kot strukturi, ideji in pripovednemu slogu, pa tudi sledenju duhu časa in upoštevanju tradicije. Podrobneje so se posvečali zlasti vsebinskim primerjavam, ne pa tudi analizam podobnosti stila. S paketom Stylo v statističnem programskem okolju R za napredne stilistične analize zbirk besedil smo zato izvedli stilometrično analizo Ciglerjevih in Schmidovih prevedenih del ter nekaterih prevodov pripovedne literature obravnavanega obdobja. Ob upoštevanju določenih omejitev, kot so omejena količina besedil, prevedena in izvirna literatura in žanrska raznolikost, je analiza potrdila izviren Ciglerjev slog in odprla nova vprašanja glede avtorstva nekaterih del.
{"title":"Računalniško podprta stilometrična analiza pripovedne literature Janeza Ciglerja in Christopha Schmida v slovenščini","authors":"Andrejka Žejn","doi":"10.31820/f.32.2.5","DOIUrl":"https://doi.org/10.31820/f.32.2.5","url":null,"abstract":"V tridesetih letih 19. stoletja je nastala prva (izvirna) slovenska pripoved Sreča v nesreči (1836) avtorja Janeza Ciglerja. Raziskovalci slovenske literature so velik vpliv na nastanek tega dela pripisovali bavarskemu pisatelju Christophu Schmidu, tako v vsebini kot strukturi, ideji in pripovednemu slogu, pa tudi sledenju duhu časa in upoštevanju tradicije. Podrobneje so se posvečali zlasti vsebinskim primerjavam, ne pa tudi analizam podobnosti stila. S paketom Stylo v statističnem programskem okolju R za napredne stilistične analize zbirk besedil smo zato izvedli stilometrično analizo Ciglerjevih in Schmidovih prevedenih del ter nekaterih prevodov pripovedne literature obravnavanega obdobja. Ob upoštevanju določenih omejitev, kot so omejena količina besedil, prevedena in izvirna literatura in žanrska raznolikost, je analiza potrdila izviren Ciglerjev slog in odprla nova vprašanja glede avtorstva nekaterih del.","PeriodicalId":41722,"journal":{"name":"Fluminensia","volume":"39 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.1,"publicationDate":"2020-01-01","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"77959105","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Cilj je ovog rada uključiti hrvatsku prijevodnu književnost ne samo u recentnu traduktološku raspravu o prvim i ponovljenim prijevodima, već i u onu o prerađenim i ponovljenim prijevodima. Za predmet kontrastivne analize uzima se roman Gli indifferenti talijanskog književnika Alberta Moravije budući da je riječ o njegovu najprevođenijem djelu na hrvatskom jeziku, odnosno jedinom koji ima i ponovljeni i prerađeni prijevod (Ravnodušni iz 1982. i Ravnodušni ljudi iz 1964. godine). Polazeći od novijih teorijskih promišljanja finskih traduktologinja Outi Paloposki i Kaise Koskinen, koje su na primjerima iz finske prijevodne književnosti uputile na tanku liniju između prerađenog i ponovljenog prijevoda, u kontrastivnoj se analizi prvog poglavlja talijanskog izvornika, prvog srpskog prijevoda iz 1954. godine, njegove hrvatske, prerađene verzije riječkog izdavača Otokara Keršovanija iz 1964. godine i kasnijih reizdanja iz 1972. i 1979. godine istražuju preinake do kojih je došlo u procesu transliteracije prijevoda s ćirilice na latinicu i prijelaza sa srpske na hrvatsku varijantu. Spektar između prerađenog i ponovljenog prijevoda smješta se u političko-jezični kontekst druge Jugoslavije, pri čemu se utvrđuje da su, osim transliteracijskih i korektorskih, uvedene i neke uredničke, tipično prijevodne promjene. Time se potvrđuje fenomen konvergentnosti prerađenog i ponovljenog prijevoda u hrvatskoj prijevodnoj književnosti i rasvjetljava kontekstualni glas urednika u sklopu teorije ponovnog prijevoda.
{"title":"Tanka linija između prerađenog i ponovljenog prijevoda u\u0000drugoj jugoslaviji","authors":"Sandra Milanko","doi":"10.31820/f.32.2.1","DOIUrl":"https://doi.org/10.31820/f.32.2.1","url":null,"abstract":"Cilj je ovog rada uključiti hrvatsku prijevodnu književnost ne samo u recentnu traduktološku raspravu o prvim i ponovljenim prijevodima, već i u onu o prerađenim i ponovljenim prijevodima. Za predmet kontrastivne analize uzima se roman Gli indifferenti talijanskog književnika Alberta Moravije budući da je riječ o njegovu najprevođenijem djelu na hrvatskom jeziku, odnosno jedinom koji ima i ponovljeni i prerađeni prijevod (Ravnodušni iz 1982. i Ravnodušni ljudi iz 1964. godine). Polazeći od novijih teorijskih promišljanja finskih traduktologinja Outi Paloposki i Kaise Koskinen, koje su na primjerima iz finske prijevodne književnosti uputile na tanku liniju između prerađenog i ponovljenog prijevoda, u kontrastivnoj se analizi prvog poglavlja talijanskog izvornika, prvog srpskog prijevoda iz 1954. godine, njegove hrvatske, prerađene verzije riječkog izdavača Otokara Keršovanija iz 1964. godine i kasnijih reizdanja iz 1972. i 1979. godine istražuju preinake do kojih je došlo u procesu transliteracije prijevoda s ćirilice na latinicu i prijelaza sa srpske na hrvatsku varijantu. Spektar između prerađenog i ponovljenog prijevoda smješta se u političko-jezični kontekst druge Jugoslavije, pri čemu se utvrđuje da su, osim transliteracijskih i korektorskih, uvedene i neke uredničke, tipično prijevodne promjene. Time se potvrđuje fenomen konvergentnosti prerađenog i ponovljenog prijevoda u hrvatskoj prijevodnoj književnosti i rasvjetljava kontekstualni glas urednika u sklopu teorije ponovnog prijevoda.","PeriodicalId":41722,"journal":{"name":"Fluminensia","volume":"100 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.1,"publicationDate":"2020-01-01","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"85802990","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
This work consists of a critique publication of the colophon text in verse form, which was written in 18th century cursive Glagolitic script at the end of a book (kvadirnica) of Invocations, compiled by the priest Anton Franki from Omišalj, along with the remaining paratexts from the same book. Special consideration is paid to the discourse characteristics, as determined by the author’s claim to the right of remuneration for his scribal work.
{"title":"The Price of\u0000Anton Franki’s Book","authors":"Gordana Čupković","doi":"10.31820/f.32.2.2","DOIUrl":"https://doi.org/10.31820/f.32.2.2","url":null,"abstract":"This work consists of a critique publication of the colophon text in verse form, which was written in 18th century cursive Glagolitic script at the end of a book (kvadirnica) of Invocations, compiled by the priest Anton Franki from Omišalj, along with the remaining paratexts from the same book. Special consideration is paid to the discourse characteristics, as determined by the author’s claim to the right of remuneration for his scribal work.","PeriodicalId":41722,"journal":{"name":"Fluminensia","volume":"46 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.1,"publicationDate":"2020-01-01","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"75451849","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
The Indo-European nasal infix presents have not been explained so far from the semantic point of view. The present author argues that the infix *-n(e)- originally expressed the feature of durativity. Due to the diachronic externalization of inflection this nasal morpheme later evolved into a suffix added to the verbal root. Numerous durative verbs with the nasal marker -an- are attested as early as the 2nd millennium BCE in the Anatolian languages; cf. Hittite iy-ann-a/i- ‘to march, go a long distance’, Palaic iyannnai ‘he marches (a long distance)’ vs. Hitt. i- ‘to go’, Luw. i-, Hier.Luw. i-, Lat. eō, īre, Lith. eĩti, OChSl. iti ‘id.’ (< PIE. *h1ei- ‘to go’). The durative verbs in question, as well as the related nouns with the durative suffix *-ano-, also appear in other Indo-European languages, cf. Toch. B yaneṃ ‘they walk, go (for a long time)’. Numerous Greek present forms (e.g. ἁνδάνω, θιγγάνω, λαμβάνω, λανθάνω, λιμπάνω, μανθάνω, πυνθάνομαι and so on) document the same nasal morpheme not only infixed into a verbal root, but also in the form of the suffix -αν-. It is to be explained as the effect of the diachronic externalization of the durative (nasal) morpheme. The Greek verbal forms with the nasal infix and the nasal suffix should be treated as intermediate or hybrid. Newer forms (indicating the durativity of the action) in Greek contain only a nasal suffix (e.g. αὐξάνω, ἱζάνω, ἰσχάνω, κευθάνω, ληθάνω, οἰδάνω, ῥοφάνω).
{"title":"Greek Durative Verbs with the Nasal Infix and Suffix","authors":"K. Witczak","doi":"10.31820/f.32.2.9","DOIUrl":"https://doi.org/10.31820/f.32.2.9","url":null,"abstract":"The Indo-European nasal infix presents have not been explained so far from the semantic point of view. The present author argues that the infix *-n(e)- originally expressed the feature of durativity. Due to the diachronic externalization of inflection this nasal morpheme later evolved into a suffix added to the verbal root. Numerous durative verbs with the nasal marker -an- are attested as early as the 2nd millennium BCE in the Anatolian languages; cf. Hittite iy-ann-a/i- ‘to march, go a long distance’, Palaic iyannnai ‘he marches (a long distance)’ vs. Hitt. i- ‘to go’, Luw. i-, Hier.Luw. i-, Lat. eō, īre, Lith. eĩti, OChSl. iti ‘id.’ (< PIE. *h1ei- ‘to go’). The durative verbs in question, as well as the related nouns with the durative suffix *-ano-, also appear in other Indo-European languages, cf. Toch. B yaneṃ ‘they walk, go (for a long time)’. Numerous Greek present forms (e.g. ἁνδάνω, θιγγάνω, λαμβάνω, λανθάνω, λιμπάνω, μανθάνω, πυνθάνομαι and so on) document the same nasal morpheme not only infixed into a verbal root, but also in the form of the suffix -αν-. It is to be explained as the effect of the diachronic externalization of the durative (nasal) morpheme. The Greek verbal forms with the nasal infix and the nasal suffix should be treated as intermediate or hybrid. Newer forms (indicating the durativity of the action) in Greek contain only a nasal suffix (e.g. αὐξάνω, ἱζάνω, ἰσχάνω, κευθάνω, ληθάνω, οἰδάνω, ῥοφάνω).","PeriodicalId":41722,"journal":{"name":"Fluminensia","volume":"8 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.1,"publicationDate":"2020-01-01","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"84981542","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Dugi je Rat novije naselje na obali između Splita i Omiša, nastalo spuštanjem čakavaca sa susjednoga brdskoga prostora, štokavaca iz unutrašnjosti te doseljenjem radnika tvornice cijanamida i karbida s raznih strana. Temeljni je sloj čakavski, pa se govor pripaja južnočakavskim kopnenim govorima, kao i govori između Podstrane i Omiša. U članku se podastiru i analiziraju jezične značajke govora Dugoga Rata na fonološkoj ravni dobivenih za recentnih terenskih istraživanja.
{"title":"O govoru Dugoga Rata pored Omiša","authors":"Filip Galović","doi":"10.31820/f.31.2.6","DOIUrl":"https://doi.org/10.31820/f.31.2.6","url":null,"abstract":"Dugi je Rat novije naselje na obali između Splita i Omiša, nastalo spuštanjem čakavaca sa susjednoga brdskoga prostora, štokavaca iz unutrašnjosti te doseljenjem radnika tvornice cijanamida i karbida s raznih strana. Temeljni je sloj čakavski, pa se govor pripaja južnočakavskim kopnenim govorima, kao i govori između Podstrane i Omiša. U članku se podastiru i analiziraju jezične značajke govora Dugoga Rata na fonološkoj ravni dobivenih\u0000za recentnih terenskih istraživanja.","PeriodicalId":41722,"journal":{"name":"Fluminensia","volume":"170 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.1,"publicationDate":"2019-12-24","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"72913165","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
U Hrvatskoj se engleski uči kao strani jezik, a osim u formalnom obrazovanju, prisutan je i u svakodnevnom životu od najranije dobi. Dnevna izloženost engleskome jeziku mjeri se u satima, a istraživanja su pokazala da mnoge neformalne aktivnosti omogućuju nenamjerno usvajanje jezika. Cilj ovog rada je utvrditi u kojim aktivnostima studentska populacija u Hrvatskoj provodi najviše vremena služeći se engleskim jezikom, te postoji li povezanost između izloženosti engleskome jeziku i njegove uporabe s jezičnim znanjem. U istraživanju je sudjelovalo 93 ispitanika, studenata Filozofskog fakulteta Sveučilišta u Rijeci. Za utvrđivanje razine jezičnog znanja korišten je Oxford Placement Test, a na temelju rezultata ispitanici su podijeljeni u tri grupe. Izloženost engleskome jeziku i njegova uporaba ispitani su upitnikom u kojemu su ispitanici procjenjivali koliko vremena provode u ponuđenim aktivnostima služeći se engleskim jezikom. Rezultati su pokazali da ispitanici najviše vremena provode na internetu, a najmanje u usmenoj komunikaciji. Razlike između grupa s najvišom i najnižom razinom znanja bile su značajne u svim kategorijama osim čitanja za zabavu, pisane i usmene komunikacije. Rezultati istraživanja upućuju na povezanost između uporabe jezika i jezičnog znanja, kao i na činjenicu da se status engleskog kao stranoga jezika mijenja.
{"title":"Uloga neformalnih\u0000aktivnosti u nenamjernom usvajanju jezika","authors":"Irena Bogunović, Jasmina Jelčić Čolakovac","doi":"10.31820/f.31.2.15","DOIUrl":"https://doi.org/10.31820/f.31.2.15","url":null,"abstract":"U Hrvatskoj se engleski uči kao\u0000strani jezik, a osim u formalnom obrazovanju, prisutan je i u svakodnevnom\u0000životu od najranije dobi. Dnevna izloženost engleskome jeziku mjeri se u\u0000satima, a istraživanja su pokazala da mnoge neformalne aktivnosti omogućuju\u0000nenamjerno usvajanje jezika. Cilj ovog rada je utvrditi u kojim aktivnostima\u0000studentska populacija u Hrvatskoj provodi najviše vremena služeći se engleskim\u0000jezikom, te postoji li povezanost između izloženosti engleskome jeziku i\u0000njegove uporabe s jezičnim znanjem. U istraživanju je sudjelovalo 93\u0000ispitanika, studenata Filozofskog fakulteta Sveučilišta u Rijeci. Za\u0000utvrđivanje razine jezičnog znanja korišten je Oxford Placement Test, a na temelju rezultata ispitanici su\u0000podijeljeni u tri grupe. Izloženost engleskome jeziku i njegova uporaba\u0000ispitani su upitnikom u kojemu su ispitanici procjenjivali koliko vremena\u0000provode u ponuđenim aktivnostima služeći se engleskim jezikom. Rezultati su\u0000pokazali da ispitanici najviše vremena provode na internetu, a najmanje u\u0000usmenoj komunikaciji. Razlike između grupa s najvišom i najnižom razinom znanja\u0000bile su značajne u svim kategorijama osim čitanja za zabavu, pisane i usmene\u0000komunikacije. Rezultati istraživanja upućuju na povezanost između uporabe\u0000jezika i jezičnog znanja, kao i na činjenicu da se status engleskog kao\u0000stranoga jezika mijenja.","PeriodicalId":41722,"journal":{"name":"Fluminensia","volume":"32 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.1,"publicationDate":"2019-12-24","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"82857212","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
U ovome se članku kontrastivno analiziraju odabrani hrvatski i engleski frazemi leksičkog polja onima. Riječ je o frazemima kojima je sastavnicom vlastito ime, odnosno toponim, etnonim ili antroponim. Cilj je rada bio provesti kontrastivnu analizu navedenih frazema da bi se utvrdile podudarnosti, sličnosti i razlike hrvatske i engleske onimijske frazeologije. Također se u odnos stavljaju dvije kulture različite prošlosti i sociolingvističke pozadine, jedne anglosaksonske, druge slavenske. Polazište analize su hrvatski frazemi za koje se tražilo izrazne i/ili sadržajne ekvivalente. Kontrastivnom su analizom frazemi podijeljeni u tri skupine kroz koje se uočavaju njihove podudarnosti i različitosti, odnosno daje se pregled posebnosti dvaju frazeoloških fondova uvjetovanih kulturološkom, socijalnom, političkom, povijesnom ili nekom drugom značajkom.
{"title":"Nomen est omen. Onimi kao sastavnice hrvatskih i engleskih frazema","authors":"Dunja Zoričić","doi":"10.31820/f.31.2.4","DOIUrl":"https://doi.org/10.31820/f.31.2.4","url":null,"abstract":"U ovome se članku kontrastivno analiziraju odabrani hrvatski i engleski\u0000frazemi leksičkog polja onima. Riječ je o frazemima kojima je sastavnicom\u0000vlastito ime, odnosno toponim, etnonim ili antroponim. Cilj je rada bio\u0000provesti kontrastivnu analizu navedenih frazema da bi se utvrdile podudarnosti,\u0000sličnosti i razlike hrvatske i engleske onimijske frazeologije. Također se u\u0000odnos stavljaju dvije kulture različite prošlosti i sociolingvističke pozadine,\u0000jedne anglosaksonske, druge slavenske. Polazište analize su hrvatski frazemi za\u0000koje se tražilo izrazne i/ili sadržajne ekvivalente. Kontrastivnom su analizom\u0000frazemi podijeljeni u tri skupine kroz koje se uočavaju njihove podudarnosti i\u0000različitosti, odnosno daje se pregled posebnosti dvaju frazeoloških fondova\u0000uvjetovanih kulturološkom, socijalnom, političkom, povijesnom ili nekom drugom\u0000značajkom.","PeriodicalId":41722,"journal":{"name":"Fluminensia","volume":"93 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.1,"publicationDate":"2019-12-24","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"86741318","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
京公网安备 11010802042870号
京ICP备2023020795号-1
扫码关注我们
求助内容：
应助结果提醒方式：