Abstracts and programme of 20th International Science of Aphasia Conference, Rome, September 23-26, 2019
第20届国际失语症科学会议，罗马，2019年9月23-26日
{"title":"Abstracts 20th International Science of Aphasia Conference, Rome, September 2019","authors":"Redactie Sstp","doi":"10.21827/5d8b76574cc25","DOIUrl":"https://doi.org/10.21827/5d8b76574cc25","url":null,"abstract":"Abstracts and programme of 20th International Science of Aphasia Conference, Rome, September 23-26, 2019","PeriodicalId":38590,"journal":{"name":"Stem-, Spraak- en Taalpathologie","volume":"71 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2019-09-25","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"80744783","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Lindy Geerink, Anne Pross, J.B.M. Koning, Joyce Blankestijn-Wilmsen, I. Damen, Vicky Voorbraak-Timmerman, Joost Hurkmans, R. Jonkers
Binnen wetenschappelijk onderzoek en logopedische diagnostiek en therapie met betrekking tot het begrijpen en oproepen van werkwoorden wordt er voornamelijk gebruik gemaakt van statisch weergegeven acties. Uit diverse studies blijkt echter dat bij personen met afasie het begrip en de productie van acties significant beter is indien de acties dynamisch weergegeven worden in de vorm van video's in plaats van statisch in de vorm van foto's. Er zijn echter ook studies die dit tegenspreken. In de huidige studie werden drie experimenten uitgevoerd waarin onderzocht werd wat de invloed is van een statische en dynamische weergave van acties op het begrijpen en benoemen van acties. Daarnaast werd er onderscheid gemaakt in drie semantische categorieën, namelijk ARM-gerelateerde, BEEN-gerelateerde en GEZICHT-gerelateerde acties. Ook werd onderzocht in hoeverre het onderliggende afasietype van invloed is op het begrijpen van acties op basis van de tweedeling tussen een vloeiend afasietype en een niet-vloeiend afasietype. Uit de resultaten blijkt dat personen met afasie significant beter presteren op zowel het benoemen als begrijpen van acties op woord- en zinsniveau wanneer deze acties dynamisch worden weergegeven. Op taalbegripsniveau is het onderliggende afasietype hierop niet van invloed. Daarnaast werd aangetoond dat een dynamische weergave van ARM- en BEEN-gerelateerde acties het begrip van deze acties verbetert vergeleken met een statische weergave. Voor de productie van acties geldt dit alleen voor ARM-gerelateerde acties. De gevonden resultaten sluiten gedeeltelijk aan bij recente theorieën op het gebied van de mentale opslag van werkwoorden. Gezien het voordeel van een dynamische weergave van acties voor het benoemen en begrijpen van acties voor personen met afasie verdient het aanbeveling om hier rekening mee te houden binnen de logopedische diagnostiek en therapie.
{"title":"Het belang van een dynamische weergave van acties voor personen met afasie","authors":"Lindy Geerink, Anne Pross, J.B.M. Koning, Joyce Blankestijn-Wilmsen, I. Damen, Vicky Voorbraak-Timmerman, Joost Hurkmans, R. Jonkers","doi":"10.21827/5D10EE112FC91","DOIUrl":"https://doi.org/10.21827/5D10EE112FC91","url":null,"abstract":"Binnen wetenschappelijk onderzoek en logopedische diagnostiek en therapie met betrekking tot het begrijpen en oproepen van werkwoorden wordt er voornamelijk gebruik gemaakt van statisch weergegeven acties. Uit diverse studies blijkt echter dat bij personen met afasie het begrip en de productie van acties significant beter is indien de acties dynamisch weergegeven worden in de vorm van video's in plaats van statisch in de vorm van foto's. Er zijn echter ook studies die dit tegenspreken. In de huidige studie werden drie experimenten uitgevoerd waarin onderzocht werd wat de invloed is van een statische en dynamische weergave van acties op het begrijpen en benoemen van acties. Daarnaast werd er onderscheid gemaakt in drie semantische categorieën, namelijk ARM-gerelateerde, BEEN-gerelateerde en GEZICHT-gerelateerde acties. Ook werd onderzocht in hoeverre het onderliggende afasietype van invloed is op het begrijpen van acties op basis van de tweedeling tussen een vloeiend afasietype en een niet-vloeiend afasietype. Uit de resultaten blijkt dat personen met afasie significant beter presteren op zowel het benoemen als begrijpen van acties op woord- en zinsniveau wanneer deze acties dynamisch worden weergegeven. Op taalbegripsniveau is het onderliggende afasietype hierop niet van invloed. Daarnaast werd aangetoond dat een dynamische weergave van ARM- en BEEN-gerelateerde acties het begrip van deze acties verbetert vergeleken met een statische weergave. Voor de productie van acties geldt dit alleen voor ARM-gerelateerde acties. De gevonden resultaten sluiten gedeeltelijk aan bij recente theorieën op het gebied van de mentale opslag van werkwoorden. Gezien het voordeel van een dynamische weergave van acties voor het benoemen en begrijpen van acties voor personen met afasie verdient het aanbeveling om hier rekening mee te houden binnen de logopedische diagnostiek en therapie.","PeriodicalId":38590,"journal":{"name":"Stem-, Spraak- en Taalpathologie","volume":"4 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2019-06-24","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"74637844","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Elsbeth Boxum, Fennetta van der Scheer, Nely van Werven, Wencke Dirksen, R. Jonkers
Klinisch linguïsten gebruiken in de diagnostische fase voor de beoordeling van de spontane taal bij afasie veelal de Analyse voor Spontane Taal bij Afasie (ASTA). Het meest recente ASTA-protocol uit 2013 bestaat uit twaalf linguïstische taalmaten. In dit artikel worden twee kleinschalige en exploratieve onderzoeken naar zestien nieuwe communicatieve en linguïstische taalmaten beschreven. De onderzoeksvraag hierbij is, in hoeverre deze taalmaten een waardevolle toevoeging zouden kunnen zijn op de huidige ASTA maten. De uitgevoerde groepsvergelijkingen met de nieuwe maten tonen aan dat mensen met afasie significant afwijkend scoren op de maten ‘woorden exclusief linguïst’,‘pauzes’, ‘valse starts’, ‘onvolledige uitingen’, ‘geëxcludeerde woorden’, ‘relevantie antwoord’, ‘stereotypen’, ‘koppelwerkwoorden’ en ‘bijvoeglijke naamwoorden’ ten opzichte van gezonde taalsprekers. In de discussie zal verder ingegaan worden welke van deze negen maten daadwerkelijk klinisch relevant zijn om toe te voegen aan de huidige maten van de ASTA. Met meer maten kan, indien nodig, de spontane taal bij mensen met afasie specifieker geanalyseerd worden waardoor een meer op maat behandeladvies mogelijk is.
{"title":"Toevoeging van nieuwe linguïstische en communicatieve maten binnen de huidige ASTA","authors":"Elsbeth Boxum, Fennetta van der Scheer, Nely van Werven, Wencke Dirksen, R. Jonkers","doi":"10.21827/5CE3B9F148E00","DOIUrl":"https://doi.org/10.21827/5CE3B9F148E00","url":null,"abstract":"Klinisch linguïsten gebruiken in de diagnostische fase voor de beoordeling van de spontane taal bij afasie veelal de Analyse voor Spontane Taal bij Afasie (ASTA). Het meest recente ASTA-protocol uit 2013 bestaat uit twaalf linguïstische taalmaten. In dit artikel worden twee kleinschalige en exploratieve onderzoeken naar zestien nieuwe communicatieve en linguïstische taalmaten beschreven. De onderzoeksvraag hierbij is, in hoeverre deze taalmaten een waardevolle toevoeging zouden kunnen zijn op de huidige ASTA maten. De uitgevoerde groepsvergelijkingen met de nieuwe maten tonen aan dat mensen met afasie significant afwijkend scoren op de maten ‘woorden exclusief linguïst’,‘pauzes’, ‘valse starts’, ‘onvolledige uitingen’, ‘geëxcludeerde woorden’, ‘relevantie antwoord’, ‘stereotypen’, ‘koppelwerkwoorden’ en ‘bijvoeglijke naamwoorden’ ten opzichte van gezonde taalsprekers. In de discussie zal verder ingegaan worden welke van deze negen maten daadwerkelijk klinisch relevant zijn om toe te voegen aan de huidige maten van de ASTA. Met meer maten kan, indien nodig, de spontane taal bij mensen met afasie specifieker geanalyseerd worden waardoor een meer op maat behandeladvies mogelijk is.","PeriodicalId":38590,"journal":{"name":"Stem-, Spraak- en Taalpathologie","volume":"68 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2019-05-21","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"79965663","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Omwille van een toenemend aantal studenten met (een vermoeden van) dyslexie in het hoger onderwijs, is er sprake van een groeiende vraag naar genormeerde instrumenten voor het vaststellen van de lees- en spellingvaardigheid bij deze doelgroep (Tops, Callens, Lammertyn, van Hees, & Brysbaert, 2012). Het huidige onderzoek betreft het ontwerpen en valideren van een nieuwe Leestest 1-minuut studenten (LEMs) op basis van de resultaten van 200 Nederlandse eerstejaars bachelorstudenten. De resultaten tonen aan dat deze test voldoende valide en betrouwbaar is. Zowel de sensitiviteit als specificiteit van het instrument zijn hoog (> 80%). Op basis van de resultaten kan worden bevestigd dat Nederlandstalige eerstejaars bachelorstudenten met dyslexie significant langzamer lezen dan Nederlandstalige eerstejaars bachelorstudenten zonder dyslexie. Verder stellen we vast dat het prestatieniveau van eerstejaars bachelorstudenten stijgt met het theoretische niveau van de vooropleiding.
由于越来越多的学生在高等教育中有阅读障碍(怀疑)，在这个目标群体中对标准化工具的需求越来越大(Tops, Callens, Lammertyn, van Hees， & Brysbaert, 2012)。目前的研究包括设计和验证一个新的1分钟阅读测试(LEMs)，基于200名荷兰一年级本科学生的结果。结果表明，该测试是充分有效和可靠的。仪器的灵敏度和特异性都很高(> 80%)。根据研究结果，有阅读障碍的荷兰一年级本科学生阅读速度明显低于没有阅读障碍的荷兰一年级本科学生。此外，我们注意到，本科一年级学生的表现水平随着之前教育的理论水平而提高。
{"title":"Een nieuw screeningsinstrument voor leesonderzoek bij Nederlandse studenten: de Leestest 1-minuut studenten (LEMs)","authors":"Wim Tops, Annelies Nouwels, M. Brysbaert","doi":"10.21827/5CAC4867B72FE","DOIUrl":"https://doi.org/10.21827/5CAC4867B72FE","url":null,"abstract":"Omwille van een toenemend aantal studenten met (een vermoeden van) dyslexie in het hoger onderwijs, is er sprake van een groeiende vraag naar genormeerde instrumenten voor het vaststellen van de lees- en spellingvaardigheid bij deze doelgroep (Tops, Callens, Lammertyn, van Hees, & Brysbaert, 2012). Het huidige onderzoek betreft het ontwerpen en valideren van een nieuwe Leestest 1-minuut studenten (LEMs) op basis van de resultaten van 200 Nederlandse eerstejaars bachelorstudenten. De resultaten tonen aan dat deze test voldoende valide en betrouwbaar is. Zowel de sensitiviteit als specificiteit van het instrument zijn hoog (> 80%). Op basis van de resultaten kan worden bevestigd dat Nederlandstalige eerstejaars bachelorstudenten met dyslexie significant langzamer lezen dan Nederlandstalige eerstejaars bachelorstudenten zonder dyslexie. Verder stellen we vast dat het prestatieniveau van eerstejaars bachelorstudenten stijgt met het theoretische niveau van de vooropleiding.","PeriodicalId":38590,"journal":{"name":"Stem-, Spraak- en Taalpathologie","volume":"17 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2019-04-18","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"73073250","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Hersenbeeldvormingsonderzoek heeft belangrijke functionele en structurele verschillen tussen de hersenen van mensen die stotteren en typisch vloeiende sprekers onthuld. Deze verschillen hebben onderzoekers toegestaan om het ontstaan en de ontwikkeling van stotteren bij kinderen en volwassenen beter te begrijpen. Echter, tot voor kort was het voor hersenonderzoekers moeilijk, zo niet onmogelijk, om neurale processen tijdens de planning en productie van individuele gestotterde of vloeiend gesproken woorden te onderzoeken. Een relatieve nieuwe hersenbeeldvormingstechniek, magnetoencefalografie (MEG), biedt onderzoekers nu de mogelijkheid om subtiele modulaties in neurale processen op het milliseconde niveau te analyseren terwijl een spreker zich voorbereidt op het zeggen van een individueel woord. In dit artikel introduceren we MEG en de wijze waarop het gebruikt kan worden om spraak te bestuderen, gevolgd door een discussie van enkele recente bevindingen omtrent stotteren. Vervolgens illustreren we het gebruik van MEG voor de studie van vloeiende en gestotterde spraakproductie met behulp van voorlopige resultaten van twee recente studies uitgevoerd bij onze onderzoeksgroep. In de eerste studie onderzochten we het tijdsverloop van neurale activatie tijdens zowel een spreek- als een non-spreek (knopdruk) taak. De resultaten onthulden vergelijkbare resultaten voor de spreek- en non-spreekktaken, en lieten zien hoe taakcomplexiteit neurale verwerking kan beïnvloeden. Studie 2 rapporteert resultaten van een studie die stotterende en niet-stotterende sprekers vergeleek tijdens spraakproductie. De resultaten suggereerden dat verschillen in de betrokkenheid van de motorcortex kunnen worden getimed om samen te vallen met spraakplanning voorafgaand aan bewegingsinitiatie. Dergelijk onderzoek toont aan dat MEG veelbelovend is om ons begrip te bevorderen van neurale triggers die geassocieerd worden met het optreden van stotteren in spraak. De bevindingen kunnen klinisch onderzoekers in staat stellen om te zoeken naar manieren om klinische interventie aan te passen teneinde de rol van dergelijke triggers te minimaliseren of te voorkomen.
{"title":"Het gebruik van magnetoencefalografie als hersenbeeldvormingstechniek voor het bestuderen van neurale processen bij ontwikkelingsstotteren","authors":"L. D. Nil, Douglas Cheyne, Anna Mersov","doi":"10.21827/5c066b80631ba","DOIUrl":"https://doi.org/10.21827/5c066b80631ba","url":null,"abstract":"Hersenbeeldvormingsonderzoek heeft belangrijke functionele en structurele verschillen tussen de hersenen van mensen die stotteren en typisch vloeiende sprekers onthuld. Deze verschillen hebben onderzoekers toegestaan om het ontstaan en de ontwikkeling van stotteren bij kinderen en volwassenen beter te begrijpen. Echter, tot voor kort was het voor hersenonderzoekers moeilijk, zo niet onmogelijk, om neurale processen tijdens de planning en productie van individuele gestotterde of vloeiend gesproken woorden te onderzoeken. Een relatieve nieuwe hersenbeeldvormingstechniek, magnetoencefalografie (MEG), biedt onderzoekers nu de mogelijkheid om subtiele modulaties in neurale processen op het milliseconde niveau te analyseren terwijl een spreker zich voorbereidt op het zeggen van een individueel woord. In dit artikel introduceren we MEG en de wijze waarop het gebruikt kan worden om spraak te bestuderen, gevolgd door een discussie van enkele recente bevindingen omtrent stotteren. Vervolgens illustreren we het gebruik van MEG voor de studie van vloeiende en gestotterde spraakproductie met behulp van voorlopige resultaten van twee recente studies uitgevoerd bij onze onderzoeksgroep. In de eerste studie onderzochten we het tijdsverloop van neurale activatie tijdens zowel een spreek- als een non-spreek (knopdruk) taak. De resultaten onthulden vergelijkbare resultaten voor de spreek- en non-spreekktaken, en lieten zien hoe taakcomplexiteit neurale verwerking kan beïnvloeden. Studie 2 rapporteert resultaten van een studie die stotterende en niet-stotterende sprekers vergeleek tijdens spraakproductie. De resultaten suggereerden dat verschillen in de betrokkenheid van de motorcortex kunnen worden getimed om samen te vallen met spraakplanning voorafgaand aan bewegingsinitiatie. Dergelijk onderzoek toont aan dat MEG veelbelovend is om ons begrip te bevorderen van neurale triggers die geassocieerd worden met het optreden van stotteren in spraak. De bevindingen kunnen klinisch onderzoekers in staat stellen om te zoeken naar manieren om klinische interventie aan te passen teneinde de rol van dergelijke triggers te minimaliseren of te voorkomen.","PeriodicalId":38590,"journal":{"name":"Stem-, Spraak- en Taalpathologie","volume":"5 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2018-12-04","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"78810706","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Het begrijpen van de neurale mechanismen die ten grondslag liggen aan stotteren wordt algemeen erkend als fundamenteel voor geïnformeerde diagnose en behandeling. We geloven dat inspanningen om een dergelijk begrip te verkrijgen aanzienlijk baat kunnen hebben bij een aanpak waarbij specifieke hypotheses zijn afgeleid van een theoretisch kader dat consistent is met empirisch geijkte modellen van sensorimotorische controle en neuraal functioneren. Hier bespreken we selectief eerder en recent stotteronderzoek van zowel andere laboratoria als ons eigen laboratorium omtrent huidige theoretische inzichten in de neurale controle van beweging. Hoewel geenszins een uitgebreide literatuurstudie, bespreekt dit werk studies die aantonen dat (a) de vloeiende spraak en reactietijden van volwassenen die stotteren over het algemeen langzamer zijn dan die van volwassenen die niet stotteren, maar zulke verschillen zouden strategieën kunnen reflecteren om te compenseren voor meer fundamentele sensorimotorische problemen, (b) sensorimotorische problemen bij stotterende individuen zijn niet beperkt tot het spraakproductiesysteem maar strekken zich uit over effector-systemen, (c) ingevolge zijn zowel spraak- en niet-spraak sensorimotorisch leren gelimiteerd in individuen die stotteren, en (d) fundamentele stoornissen in sensorimotorische integratie een hoofdonderdeel kunnen zijn in al deze observaties, gezien het feit dat individuen die stotteren een atypische modulatie van sensorische verwerking laten zien zelfs voorafgaand aan bewegingsaanvang.
{"title":"Een selectief overzicht van sensorische integratieproblemen van spraak en niet-spraak bij individuen die stotteren","authors":"L. Max, A. Daliri","doi":"10.21827/5C066BFA3711E","DOIUrl":"https://doi.org/10.21827/5C066BFA3711E","url":null,"abstract":"Het begrijpen van de neurale mechanismen die ten grondslag liggen aan stotteren wordt algemeen erkend als fundamenteel voor geïnformeerde diagnose en behandeling. We geloven dat inspanningen om een dergelijk begrip te verkrijgen aanzienlijk baat kunnen hebben bij een aanpak waarbij specifieke hypotheses zijn afgeleid van een theoretisch kader dat consistent is met empirisch geijkte modellen van sensorimotorische controle en neuraal functioneren. Hier bespreken we selectief eerder en recent stotteronderzoek van zowel andere laboratoria als ons eigen laboratorium omtrent huidige theoretische inzichten in de neurale controle van beweging. Hoewel geenszins een uitgebreide literatuurstudie, bespreekt dit werk studies die aantonen dat (a) de vloeiende spraak en reactietijden van volwassenen die stotteren over het algemeen langzamer zijn dan die van volwassenen die niet stotteren, maar zulke verschillen zouden strategieën kunnen reflecteren om te compenseren voor meer fundamentele sensorimotorische problemen, (b) sensorimotorische problemen bij stotterende individuen zijn niet beperkt tot het spraakproductiesysteem maar strekken zich uit over effector-systemen, (c) ingevolge zijn zowel spraak- en niet-spraak sensorimotorisch leren gelimiteerd in individuen die stotteren, en (d) fundamentele stoornissen in sensorimotorische integratie een hoofdonderdeel kunnen zijn in al deze observaties, gezien het feit dat individuen die stotteren een atypische modulatie van sensorische verwerking laten zien zelfs voorafgaand aan bewegingsaanvang.","PeriodicalId":38590,"journal":{"name":"Stem-, Spraak- en Taalpathologie","volume":"27 1 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2018-12-04","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"83933404","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Hoewel prosodie een prominente plaats inneemt in de classificatie en differentiaaldiagnose van motorische spraakstoornissen, hebben de theoretische kaders waarin prosodie en motorische spraakstoornissen zijn ontwikkeld een volledige integratie of samenvoeging van deze domeinen beperkt. De Mayo-classificatie blijft de gouden standaard, en onderscheidt de motorische spraakstoornissen in termen van hoorbare spraakafwijkingen waaronder prosodie. Hoewel kort uitgedaagd door een prosodische classificatie van de motorische spraakstoornissen (Kent en Rosenbek, 1983), duurde het tot de theoretische vooruitgang in normale prosodie uitmondde in een door de linguïstiek onderlegde objectieve meetmethode, voordat de akoestische benadering van het meten van prosodie een echt potentieel toonde om de audio-perceptuele benadering aan te vullen voor het in kaart brengen van het prosodische landschap in motorische spraakstoornissen.
{"title":"Prosodie en motorische spraakstoornissen: een historisch overzicht","authors":"Frank Boutsen, J. Dvorak","doi":"10.21827/5C066C082AFAC","DOIUrl":"https://doi.org/10.21827/5C066C082AFAC","url":null,"abstract":"Hoewel prosodie een prominente plaats inneemt in de classificatie en differentiaaldiagnose van motorische spraakstoornissen, hebben de theoretische kaders waarin prosodie en motorische spraakstoornissen zijn ontwikkeld een volledige integratie of samenvoeging van deze domeinen beperkt. De Mayo-classificatie blijft de gouden standaard, en onderscheidt de motorische spraakstoornissen in termen van hoorbare spraakafwijkingen waaronder prosodie. Hoewel kort uitgedaagd door een prosodische classificatie van de motorische spraakstoornissen (Kent en Rosenbek, 1983), duurde het tot de theoretische vooruitgang in normale prosodie uitmondde in een door de linguïstiek onderlegde objectieve meetmethode, voordat de akoestische benadering van het meten van prosodie een echt potentieel toonde om de audio-perceptuele benadering aan te vullen voor het in kaart brengen van het prosodische landschap in motorische spraakstoornissen.","PeriodicalId":38590,"journal":{"name":"Stem-, Spraak- en Taalpathologie","volume":"19 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2018-12-04","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"84623109","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Simpel gezegd verwijst intonatie of zinsmelodie naar veranderingen in toonhoogte die in mondelinge communicatie gebruikt worden voor het weergeven van informatie. Kinderen krijgen intonatie meestal probleemloos onder de knie, ook al duurt het een tijdje voordat ze intonatie op een volwassen manier gebruiken. Toch hebben sommige mensen moeite met intonatie. Dat is niet verwonderlijk want intonatie is complex. Intonatie behelst namelijk meer dan alleen het produceren van stijgende en dalende toonhoogtebewegingen. Een ander belangrijk aspect van intonatie is het koppelen van deze bewegingen aan een functionele betekenis. Dit omvat het leren van de inventaris van fonologisch verschillende intonatiecontouren van een bepaalde taal, het uitzoeken wat hun betekenis is, wat de gebruiksfrequentie van intonatiecontouren is, en hoe ze precies uitgesproken worden onder verschillende omstandigheden. Het produceren van taalspecifieke intonatie is dus een complexe taak. Het is niet verwonderlijk dat tweede taalverwervers dit slechts zelden perfect onder de knie krijgen. Gezien de complexiteit van intonatie is het ook niet vreemd dat in sommige spraakstoornissen afwijkingen in de intonatie worden vastgesteld. In recente jaren zijn nieuwe technieken ontwikkeld om intonatie te analyseren. Deze kunnen identificeren in hoeverre en op welke manier intonatie afwijkt van de verwachting en kunnen daarmee een bijdrage leveren aan het ontwikkelen van een gericht interventieplan.
{"title":"De toon waarop: Wat is intonatie en hoe kan het afwijken van de norm?","authors":"I.A.M. Mennen","doi":"10.21827/5C066C180C132","DOIUrl":"https://doi.org/10.21827/5C066C180C132","url":null,"abstract":"Simpel gezegd verwijst intonatie of zinsmelodie naar veranderingen in toonhoogte die in mondelinge communicatie gebruikt worden voor het weergeven van informatie. Kinderen krijgen intonatie meestal probleemloos onder de knie, ook al duurt het een tijdje voordat ze intonatie op een volwassen manier gebruiken. Toch hebben sommige mensen moeite met intonatie. Dat is niet verwonderlijk want intonatie is complex. Intonatie behelst namelijk meer dan alleen het produceren van stijgende en dalende toonhoogtebewegingen. Een ander belangrijk aspect van intonatie is het koppelen van deze bewegingen aan een functionele betekenis. Dit omvat het leren van de inventaris van fonologisch verschillende intonatiecontouren van een bepaalde taal, het uitzoeken wat hun betekenis is, wat de gebruiksfrequentie van intonatiecontouren is, en hoe ze precies uitgesproken worden onder verschillende omstandigheden. Het produceren van taalspecifieke intonatie is dus een complexe taak. Het is niet verwonderlijk dat tweede taalverwervers dit slechts zelden perfect onder de knie krijgen. Gezien de complexiteit van intonatie is het ook niet vreemd dat in sommige spraakstoornissen afwijkingen in de intonatie worden vastgesteld. In recente jaren zijn nieuwe technieken ontwikkeld om intonatie te analyseren. Deze kunnen identificeren in hoeverre en op welke manier intonatie afwijkt van de verwachting en kunnen daarmee een bijdrage leveren aan het ontwikkelen van een gericht interventieplan.","PeriodicalId":38590,"journal":{"name":"Stem-, Spraak- en Taalpathologie","volume":"6 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2018-12-04","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"73082654","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Stotteren kent vele theorieën die iets trachten te zeggen over de oorzaak en andere verschijnselen verbonden aan de stoornis. Opvallend is dat in Nederland de logopedische praktijk stotteren doorgaans als een "neuromusculaire timingstoornis" duidt en stelt dat de aanleg voor stotteren gerelateerd is aan een mistiming van spraakbewegingen. Naast stotteren als timingstoornis zijn er echter in de loop van de jaren ook andere theorieën geformuleerd. Aangezien de kern van stotteren meestal wordt gezien als een stoornis of verzwakking van spraak-motorische processen zijn in dit artikel specifiek een aantal spraak-motorische modellen besproken. Spraak-motorische theorieën verklaren echter niet altijd de contextuele variabiliteit die vaak gepaard gaat met stotteren; de Speech And Monitoring Interaction (SAMI; Arenas, 2017) hypothese beschouwt naast spraakproductie ook (een verstoorde) monitoring als een belangrijke, mogelijk causale, component van het stotteren. Tot slot is kort belicht welke implicaties de ontwikkeling in theorievorming over stotteren kan hebben voor de klinische praktijk.
{"title":"Is stotteren een spraak-motorische timingstoornis? Een alternatieve geïntegreerde benadering volgens het SAMI-model","authors":"Robert van de Vorst, Vincent L. Gracco","doi":"10.21827/5C066B7D5F8E6","DOIUrl":"https://doi.org/10.21827/5C066B7D5F8E6","url":null,"abstract":"Stotteren kent vele theorieën die iets trachten te zeggen over de oorzaak en andere verschijnselen verbonden aan de stoornis. Opvallend is dat in Nederland de logopedische praktijk stotteren doorgaans als een \"neuromusculaire timingstoornis\" duidt en stelt dat de aanleg voor stotteren gerelateerd is aan een mistiming van spraakbewegingen. Naast stotteren als timingstoornis zijn er echter in de loop van de jaren ook andere theorieën geformuleerd. Aangezien de kern van stotteren meestal wordt gezien als een stoornis of verzwakking van spraak-motorische processen zijn in dit artikel specifiek een aantal spraak-motorische modellen besproken. Spraak-motorische theorieën verklaren echter niet altijd de contextuele variabiliteit die vaak gepaard gaat met stotteren; de Speech And Monitoring Interaction (SAMI; Arenas, 2017) hypothese beschouwt naast spraakproductie ook (een verstoorde) monitoring als een belangrijke, mogelijk causale, component van het stotteren. Tot slot is kort belicht welke implicaties de ontwikkeling in theorievorming over stotteren kan hebben voor de klinische praktijk.","PeriodicalId":38590,"journal":{"name":"Stem-, Spraak- en Taalpathologie","volume":"17 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2018-12-04","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"85897516","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2018-11-22DOI: 10.21827/32.8310/2021-54
Wim Tops, Maaike Callens, M. Brysbaert
Tussen 2009 en 2015 ging aan de Universiteit Gent een grootschalig, longitudinaal onderzoek van start naar studeren met dyslexie in het hoger. Het doel was een breed beeld te krijgen van studenten met dyslexie die starten in het hoger onderwijs in Vlaanderen. Daarnaast werden deze studenten gedurende 3 academiejaren gemonitord om een beter beeld te krijgen van hun studievoortgang en studieresultaten. Als groep presteerden de studenten met dyslexie vaak lager dan de studenten zonder dyslexie, vooral voor lezen en spellen. Spelling was meer aangedaan dan lezen. Daarnaast hadden studenten met dyslexie een lagere verwerkingssnelheid dan studenten zonder dyslexie. Studenten met dyslexie hadden ook meer tijd nodig om verbale informatie uit hun langetermijngeheugen op te roepen (bijvoorbeeld eenvoudige rekenfeiten) dan studenten zonder dyslexie. Wat (vloeiende) intelligentie betreft werd er geen verschil gevonden tussen beide groepen. Wat de slaagcijfers betreft, behaalden 70% van de controlestudenten tegenover 57% van de studenten met dyslexie na drie jaar een bachelordiploma. Echter bleek dit verschil niet significant. Daarnaast zagen we bij studenten met dyslexie wel significant hogere dropoutcijfers in vergelijking met studenten zonder dyslexie. Studenten met dyslexie hadden een verhoogde kans om tijdens het academiejaar hun studierichting af te breken en/of van richting te veranderen. Momenteel wordt onderzocht welke factoren hiervoor verantwoordelijk zijn. Een belangrijke bevinding van deze studie blijft dat studenten met dyslexie ontegensprekelijk voor extra uitdagingen staan maar dat verder studeren ook voor hen zeker een haalbare kaart is. Studenten met dyslexie zijn dan ook gebaat bij een goede studiekeuzebegeleiding en voorbereiding van hun transitie van het secundair naar het hoger onderwijs.
{"title":"Slagen met dyslexie in het hoger onderwijs","authors":"Wim Tops, Maaike Callens, M. Brysbaert","doi":"10.21827/32.8310/2021-54","DOIUrl":"https://doi.org/10.21827/32.8310/2021-54","url":null,"abstract":"Tussen 2009 en 2015 ging aan de Universiteit Gent een grootschalig, longitudinaal onderzoek van start naar studeren met dyslexie in het hoger. Het doel was een breed beeld te krijgen van studenten met dyslexie die starten in het hoger onderwijs in Vlaanderen. Daarnaast werden deze studenten gedurende 3 academiejaren gemonitord om een beter beeld te krijgen van hun studievoortgang en studieresultaten.\u0000Als groep presteerden de studenten met dyslexie vaak lager dan de studenten zonder dyslexie, vooral voor lezen en spellen. Spelling was meer aangedaan dan lezen. Daarnaast hadden studenten met dyslexie een lagere verwerkingssnelheid dan studenten zonder dyslexie. Studenten met dyslexie hadden ook meer tijd nodig om verbale informatie uit hun langetermijngeheugen op te roepen (bijvoorbeeld eenvoudige rekenfeiten) dan studenten zonder dyslexie. Wat (vloeiende) intelligentie betreft werd er geen verschil gevonden tussen beide groepen.\u0000Wat de slaagcijfers betreft, behaalden 70% van de controlestudenten tegenover 57% van de studenten met dyslexie na drie jaar een bachelordiploma. Echter bleek dit verschil niet significant. Daarnaast zagen we bij studenten met dyslexie wel significant hogere dropoutcijfers in vergelijking met studenten zonder dyslexie. Studenten met dyslexie hadden een verhoogde kans om tijdens het academiejaar hun studierichting af te breken en/of van richting te veranderen. Momenteel wordt onderzocht welke factoren hiervoor verantwoordelijk zijn.\u0000Een belangrijke bevinding van deze studie blijft dat studenten met dyslexie ontegensprekelijk voor extra uitdagingen staan maar dat verder studeren ook voor hen zeker een haalbare kaart is. Studenten met dyslexie zijn dan ook gebaat bij een goede studiekeuzebegeleiding en voorbereiding van hun transitie van het secundair naar het hoger onderwijs.","PeriodicalId":38590,"journal":{"name":"Stem-, Spraak- en Taalpathologie","volume":"189 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2018-11-22","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"72744651","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
京公网安备 11010802042870号
京ICP备2023020795号-1
扫码关注我们
求助内容：
应助结果提醒方式：